|
Verslag Trail Festival Semois zaterdag 06 juli 2013 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Jo Ernots en ik hadden ons in t begin van jaar al ingeschreven voor deze trail, ten voordele van Mucoviscidose. Patrick, intussen ook gebeten door de langere afstanden zou rijden en werd in de loop van de week opgebeld door Ludwig uit Kuringen om ook mee te kunnen carpoolen.
De autoreis mocht dan wel twee uren duren, maar met drie Run & Funners in één wagen was de reistijd zelfs te kort om bijgebabbeld te geraken.
Dat Run & Fun Genk ( of beter gezegd Micha ) een begrip is in de trailwereld werd al snel duidelijk, we waren het terrein nog niet op of mensen kwamen al aan ons vragen of Micha ook van de partij was. Nog een beetje verder kwamen Engelsen op ons af om te vragen naar Micha, zij hadden bij ons de Louis Persoons Marathon meegelopen en waren nu een weekendje in België just for this race waar Micha hen voor had ingeschreven.
Startnummers en gratis T-Shirt werden afgehaald. Even terug naar de auto, ons nog eens insmeren met zonnecrème want het zou een warme dag worden. Onderweg kwamen we Jos en clubmaatje Edward tegen, Edward zou vandaag de 28 kms wandelen, hij is nog herstellende van een scheenbeenvliesontsteking.
Briefing beneden aan het kasteel om 10u30, uniquement en français maar ik meende al begrepen te hebben dat we moesten opletten op de linten en pijlen, tussen km 13 en 40 was er ook nog een MTB-rit uitgepijld die s zondags zou plaatsvinden. Gezamenlijk vertrokken de lopers van de 55 kms en de wandelaars van de 28 kms naar het middeleeuwse kasteel, of althans de ruïnes die ervan overbleven. Een beetje een La Buillonante-gevoel maar veel kleinschaliger, geen Carmina Burana maar wel drie vriendelijke alpenhoornblazers. Dit keer kregen wel een drietalige briefing.
11u00. Een startsein heb ik niet gehoord, maar Patrick en ik volgen de andere lopers. Ludwig en Jo zijn al weg. Gelukkig moeten de wandelaars een kwartiertje wachten vooraleer van start te kunnen gaan.
We beginnen uiteraard bergaf, Annemie, die ik tijdens de Koning van Spanje heb leren kennen, en die vandaag de 28 kms loopt staat hevig voor me te supporteren langs de kant.
Na 2,5 kms krijgen we een eerste klim van één kilometer te verwerken.
t Is warm maar in de schaduwrijke bossen is het best te doen. Stilaan is de groep uiteengetrokken en kunnen we beter zien waar we lopen. We dalen terug in de richting Semois die vandaag toch wel de hoofdrol speelt.
Op plaatsen waar we grote wegen moeten oversteken, wordt het verkeer tegen gehouden door de politie, staan er kegeltjes gezet waar we achter moeten blijven. Puik geregeld van de organisatie.
Op 6,5 km wacht een tweede serieuze klim, op nauwelijks 800 meter afstand klimmen we 100 meter. Onze poles meenemen was dus een goede keuze. Eén kilometertje lopend bekomen op een plateau alvorens de afdaling ingezet mag worden.
Kilometer 10 een stukje touwenwerk, poles de rugzak in maar eigenlijk hadden we die beter vastgehouden want voor we t wisten waren we al boven.
Kilometer 11 een eerste bevoorrading waar iedereen gretig naar cola en zoute chips graaide. Water hadden we nog genoeg in onze waterzak, dus bijvullen kon op een volgende bevoorrading.
De volgende klim zou de langste voor vandaag zijn: 2,8 kilometers klimmen van 287 meter naar 437 meter. Maar de klim is het mooie uitzicht wat we boven krijgen meer dan waard. Bovendien komen we hier de alpenhoornblazers weer tegen en kan ik het niet laten om tevergeefs een toon uit één van die hoorns te krijgen.
We raken aan de praat met Sonia uit Aken die dit jaar de UTMB ( 168 kms ) gaat lopen, en binnenkort haar eerste 100 miles zal lopen. Bewonderswaardig toch
dit doet me beseffen dat wij in het trailwereldje nog nergens staan en dat er nog doelen voorhanden zijn.
Tot aan de volgende bevoorrading op 22 km is het nagenoeg ( gelukkig maar ! )de hele tijd dalen.
We vullen onze zakken bij, en ik dwing mezelf om te eten. Patrick heeft geen honger, maar eten tijdens een trail moet je doen voor de hongerklop die kan volgen. Toch houdt ie het alleen bij drinken.
Weer een steile klim, weer wat afzien dus. De hellingen worden korter en steiler, veel tijd om te recupereren is er niet. Maar we doseren, t is trouwens veel te warm om je het licht uit te lopen.
Na de derde bevoorrading op kilometer 30 moeten we een brugje over, ik kies ervoor om in water over te steken. Zo snakkend naar water, afkoeling,
heerlijk gevoel !
Na 36 kms krijgen we weer al maar eens een hele steile klim voor de voeten. En dat ie zwaar is zie je aan menig trailrunner die aan een boom staat/zit uit te puffen. Ook Willem zit daar ergens halverwege, die vertelt me dat ie zonder drank zit en beslist te stoppen. Een beetje verder een Nederlander die net heeft moeten overgeven, we ontfermen ons even over hem, geven hem wat druivensuiker. Ook hij zal wandelen tot aan de volgende bevoorrading en opgeven, maar die volgende bevoorrading is op dat moment nog 7 kilometers.
Patrick valt opeens ook zonder drank, ikzelf weet niet hoeveel ik er nog heb, maar ik zal ook zuinig moeten zijn. Bewust nemen we wat gas terug en doseren we onze drank. Tot er opeens een tussentijdse kleine bevoorrading is. Hier vult Patrick zijn zak bij, ik zal wachten tot op de volgende grote bevoorrading want de man zn jerrycans zijn ook al haast leeg.
We vertrekken opnieuw en na 400 meter roept Patrick dat ie zn poles op de bevoorrading vergeten is. Hij loopt terug terwijl ik verder wandel.
Snel volgt de grote bevoorrading, allemaal vriendelijke mensen die heel begaan met je zijn. Ik vul mn waterzak bij, eet voldoende zout, drink een halve liter cola en kan er weer tegen aan.
Op kilometer 47 duikt dan opeens de lang verwachte de River-crossing op. Gelukkig werd er een touw gespannen, want er zat toch wel wat stroming op het water. Maar het doet zon deugd. Ik heb tijdens de trail telkens mn bufke nat gemaakt in een stromend water en in mn nek gedragen, wat op zich ook al een verfrissing was.
Dan een heel mooi stuk langs de Semois op, heel rotsig, dat wel, dus uitkijken geblazen.
Op km 49 nog een extra bevoorrading, hier moeten we een klein lusje maken, wat uiteindelijk toch een aardige maar machtige mooie klimpartij wordt. En dan is t eigenlijk alleen nog maar binnen lopen: via een trapladder klauteren we het kasteel in en begeven we ons naar de festivalweide waar we onder applaus van de eerder gearriveerde lopers onthaald worden. Onder hen ook Jo en Ludwig.
En dan is t intussen al bijna 20u00, tijd om terug naar huis te gaan zodat Jo nog naar zijn burenbarbecue kan gaan.
Een prachtige trail, heerlijk weer ( maar voor mij mocht het toch iets minder warm zijn ), geweldig goed uitgepijld ook. Een dikke proficiat voor de organisatie !
En we hebben weer een extra UTMB-puntje opgebouwd J
Link: http://connect.garmin.com/player/338460183
|
