Verslag rit zaterdag 29 september 2012 : Gemmenich

Met 11 stonden we vanmorgen aan de start voor de laatste rit van de maand september : Sabine, Martin, Leon, Edgard, Valère P, Marc, Marcel, Omer, Peter, Quinten en Yvan.

Nadat Sabine nog tevergeefs probeerde om haar wederhelft Ollivier te overtuigen ook mee te fietsen ging het onder commando van het jonge geweld Peter en Quinten via Schoonbeek – Munsterbilzen – Eigenbilzen – Mopertingen – Hees – Kesselt – Vroenhoven – Kanne (waar Marc de terugtocht reeds aanvatte om op tijd thuis te zijn) – Lanaye – Moelingen – Voeren – Schophem – Sint-Martens-Voeren waar we de privé – weg (Kwinten genaamd) van Quinten namen om zo boven op de Planck te arriveren. Van hieruit ging het verder richting Teuven en de klim naar Sippenaeken om zo in Gemmenich te arriveren.

Bij onze vriendelijke gastvrouw Marie-José werden we op een koffie getrakteerd en deed onze kersverse gepensioneerde Valère P ook zijn deel door de lekkere rijsttaart te betalen waarvoor onze dank.

Na wat overleg werd besloten om de terugweg over Nederland te laten verlopen en dus moesten we dadelijk klimmen richting drielandenpunt in Vaals waar heel wat dagjesmensen nog wat profiteerden van het goede weer. Met nu Omer en Valère P als kopmannen ging het van hieruit naar Vijlen – Partij – Wittem – Wijlre – Schin-op-Geul – Valkenburg – Broekhem – Oensel – Geverik – Elsloo om via Kotem terug in België te arriveren.

Spijtig genoeg begon het hier te regenen zodat we in Maasmechelen even moesten gaan schuilen voor een fikse bui. Hier werd door enkelen reeds aan de ijzervoorraad gewerkt, terwijl sommigen met hun neus in de slagroom hingen.

 Na een half uurtje pauze konden we dan onze tocht verder zetten via de Mechelse heide – Zutendaal – Munsterbilzen om zo in het Paenhuys te landen waar we door Miet getrakteerd werden op wafels bij de gebruikelijke drankjes.

Ritgegevens :

Aanwezigen : Sabine, Martin, Omer, Leon, Edgard, Valère P, Peter, Quinten, Marc, Marcel en Yvan

Afstand : 140 km, gemidd 27,20 km                   

30-09-2012 om 20:44 geschreven door eaglevanessa  

Verslag zaterdag 29 sept 2012: Sint Pietersbergtrail

Sinds La Roche m’n trailschoenen niet meer aangedaan. Maar vandaag was het weer zo ver. Trails genoeg dit weekend: Xhoffraix, Eco-Trail en de Sint Pietersbergtrail. Deze laatste ging het worden: dichtbij ( Maastricht ) en een mooie afstand ( 30 kms ).

Voor ’t eerst zou ik alleen een trail lopen. Gislain heeft het trailen voorgoed vaarwel gezegd. Marc is geblesseerd en Tina had andere prioriteiten. Vladka kwam wel opdagen, maar samen lopen zou er niet inzitten, ze heeft jaren meer loopervaring en dat uit zich ook in haar sterkere snelheid.

Uit de briefing bleek vooral dat we het noodnummer moesten bij hebben en dat we de gele pijlen moesten volgen. De rode pijlen waren bestemd voor het fietsgedeelte van de off road duatlon, later op de dag.

De start vond plaats in de ENCI-cement groeve die normaal niet toegankelijk is voor “onbevoegden”. Het rondje door de groeve was toch wel bijzonder: de steile mergelwanden deden ons denken aan de kliffen aan de Engelse kust. Het natte cement trok onze trailschoenen, in een mum van tijd had niemand nog propere benen.

Eens uit de groeve bood de eerste helling zich aan: een lange klim naar de top van de observant. De observant is een kunstmatige heuvel, ontstaan in de jaren 1939-1967 door het afschrapen van de deklaag om aan mergel te kunnen.

Regelmatig herken ik stukken die ik al eerder met Marc liep, wel in de andere richting. In de afdaling krijgen we een glimp van de Maas te zien.  Op en neer, we passeren de duivelsgrot. Foto trekken en hup, weer vooruit.

Intussen ben ik het al gewend om bergop vooral flink door te stappen, maar vandaag heb ik ook redelijk wat bergop gelopen, telkens met in m’n achterhoofd de gedachte dat ik me niet in de verzuring mocht lopen. Ik zie een tweede loper die opgeeft, met pijn doorlopen heeft hier, na amper 12 km, echt geen zin.

Door de Jekervallei dalen we richting Chateau van Neerkanne, een prachtig zicht, de Limburgse wijngaarden. We lopen omhoog door het Kannerbos. Boven worden we getrakteerd op een bevoorrading.

Een mooie singeltrack naar beneden, hier is het toch wel even oppassen om de gele bordjes niet uit het oog te verliezen. Joggers en wandelaars alom.

En dan weer een bekend beeld: de muizenberg op, maar ter hoogte van het fietspad duiken we een koeienwei in. Maar maak je maar geen zorgen: Muizenberg of niet, er moet toch geklommen worden.

Ik wen intussen aan het alleen lopen, kilometers aan een stuk kom ik geen andere trailers tegen, de muziek van vandaag is niet StuBru maar het fluiten van de vogels en het waaien van de wind. Gelukkig is het droog, zelfs warm, ben ik blij dat ik met korte mouwen loop.

Een heel stuk oerwoud moet doorkuist worden: bramen, netels, ongelijke ondergrond, oppassen geblazen.

We komen uit aan het Albertkanaal. Steken de brug in Kanne over: de slingerberg moet overwonnen worden. Wandelen is voor mij de beste manier.






En dan passeer je snel het fort van Eben Emael dat vele dagjestoeristen lokt. De gele pijlen doen ons klimmen, en klimmen tot boven op het oninneembare fort. Her en der zien we koepels waarlangs de vijand destijds binnen gedrongen moet zijn. Ook dit terrein was me niet onbekend.

Weer een stukje oerwoud, om dan uit te komen aan de brug van Lanaye: tweede bevoorrading.



Ik vul m’n waterzak die bijna leeg is. Nog acht kilometer te gaan. Deze beginnen gemakkelijk, gewoon langs het kanaal op,  de sluis van Lanaye over, waar ik opeens door de wegwerkzaamheden even de bordjes niet meer zie. Ik geraak toch uit de wirwar en loop langs de Maas richting finish. De zware klim naar Caestert brengt ons terug de landgrens over. Ik probeer tussendoor ook af en toe wat te eten, later blijkt dat ik het nodig zal hebben.

Net als ik aan ’t denken ben dat dit de eerste trail is waar ik propere handen aan over hou zie ik opeens een stuk mergel voor me opdoemen. De pijl wijst inderdaad omhoog. Een medeloper ziet het niet zitten en laat mij voor. Op handen en voeten ( ben dat intussen al wel gewend ) kruip ik omhoog, me vasthoudend aan de wortels van de bomen. Loodzwaar maar gelukkig niet gevaarlijk. Telkens ik zo’n stuk klim ( er komen 5 van die wanden ) recupereer ik even door te wandelen en raap ik de moed bijeen terug te lopen. De laatste kilometers zijn bergaf en doen de zware inspanning snel vergeten.

Ik eindig na 3u40 m’n 30 kms en 834 hms, een voldaan gevoel !

Ik kijk nog naar de start van de duatlon waar Niko en Eric aan meedoen. Als ik samen met Vladka naar m’n auto wandel merk ik dat ik m’n autosleutel ergens verloren ben. Het thuisfront dan maar bellen om de reservesleutel te brengen .. en intussentijd supporteren voor de duatlon. Ja, ook vandaag weer toffe mensen leren kennen.

Een mooie trail, voor mij veeleer het maken van een puzzel, doordat ik al vele stukjes al eerder doorkruist heb. Deze stukjes zijn vandaag één geheel geworden. Een puike organisatie, mooi weer, een pracht van een landschap ! Op naar de volgende uitdaging !

http://connect.garmin.com/player/228011726#

29-09-2012 om 20:52 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit dinsdag 25 september 2012 : Scherpenheuvel/Zichem

Omdat de weersvoorspelling niet te geweldig was slecht 6 moedigen aan de start : Sabine, Marcel, Leon, Martin, Omer en Yvan.  Volgens buienradar situeerde het slechte weer zich vooral beneden de taalgrens en dus werd besloten om onze geplande rit naar Amay te vervangen door een rit naar Scherpenheuvel.

Onder commando van Omer en ouderdomsdeken Leon ging de rit via Rapertingen – Wimmertingen – Sint-Lambrechts-Herk – Stevoort – Herk-de-Stad – Donk – Halen – Loksbergen – Waanrode – Wersbeek – Bekkevoort – Scherpenheuvel. Hier werd even rondgekeken voor een gepaste lokatie, doch we besloten verder te rijden tot in Zichem waar we in “ De Heren van Zichem” slappe koffie en frisdrank nuttigden bij een lekker stuk taart.

Jammer genoeg werd de lucht steeds dreigender en vielen bij aanvang van onze terugtocht reeds enkele regendruppels.  Vol goede moed reden we via Diest – Schaffen – Meldert – Lummen. Hier moesten we halt houden en extra regenkledij aandoen. We vervolgden onze weg langs Tiewinkel – Stokrooie (waar Martin lek reed) - Godsheide  - LUC om in het Paenhuys te arriveren waar we door Miet getrakteerd werden op lekkere koekjes en wafels, waarvoor onze dank.

Terwijl we ons “ijzerniveau” bijwerkten verscheen intussen een schuchter zonnetje wat bij het naar huisrijden wel aangenaam voelde zodat we toch weer allen tevreden waren na onze rit.

Ritgegevens : aanwezigen : Sabine, Martin, Omer, Leon, Marcel en Yvan

                       Afstand : 105 km, gemidd 27,70 km                   

26-09-2012 om 07:01 geschreven door eaglevanessa