|
Verslag marathon Waldniel 14 juli 2013xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vandaag zou het een speciale dag voor coach Jacques worden. Hij zou immers zn 300e marathon/ultra lopen. En dan zeggen dat ie pas op 40 jarige leeftijd is beginnen te lopen, na een Bourgondisch leven waarin ook menig pakje sigaretten soldaat gemaakt werd.
Om 7 uur belde ik aan bij Jacques in Dilsen om mn pakje af te geven. Saint Emilion, want Jacques is een liefhebber van rode wijn. Toen loopmaatje Els even later ook present tekende vertrokken we naar Waldniel.
Vooraf hadden verschillende loopvrienden al beloofd om ook af te zakken naar het Duitse Swalmtal. Een uur voor de start waren we al ter plaatse. Het afhalen van de startnummers ging bijzonder vlot waardoor we nog ruim de tijd hadden om een babbeltje te slaan met de voor Jacques afgezakte loopvrienden en andere bekenden.
Een kleine, gezellige marathon met amper 140 deelnemers. Vlak voor de start werd afgeroepen dat Jacques zn 300e zou lopen. Een beleefd applaus van de andere lopers, natuurlijk veel Duitsers maar ook wel best veel Nederlanders en Vlamingen.
Enkele weken geleden hadden we afgesproken om deze marathon echt als een gezellige Long Slow Distance te beschouwen. We zouden ons tempo aanpassen aan de langzaamste lopers. Ons groepje bestond uit feestvarken Jacques, Els, Run&Fun-boegbeeld Micha ( die enkele weken geleden zn 250e liep ), Mottige Bever ( die gisteren nog een marathon liep en s avonds VIP was op de nacht van Heusden ) en ikzelf.
Praatje slaan met de 74-jarige Hans ...
Cadeautjes :-)
In t begin liep de 74-jarige Nederlandse Hans mee, die drie weken geleden nog in t ziekenhuis lag omwille van een klein herseninfarct. Hij zou het uiteindelijk nog rustiger aanpakken dan ons en werd knap tweede in de categorie 70+ .
De marathon zelf was een semi-verhard, opgebouwd uit één rondje op de atletiekpiste, 4 rondes van een dikke 10 kms en terug een rondje op de piste.
Een mooi parcours, maar tussen de velden van prei, wortelen en koren was het in de volle zon toch bij momenten snakken naar de volgende bevoorrading. Die bevoorradingen waren er trouwens meer dan genoeg: drie stuks per ronde. Vriendelijke mensen overigens ook, ik heb er vooral van onthouden dat ze Gib Gaz riepen, en dat terwijl we het vandaag juist rustig aan zouden doen.
Om mezelf een beetje in toom te houden was ik gisteren al met de fiets naar Aubel geweest, maar toch voelde ik dat ik af en toe een beetje te hard aan ons groepje trok. Subtiel werd ik dan terug gefloten. Vooral de stukken waar ik al babbelend met Micha de kop trok ging het soms toch ietsje té vlot voor de anderen vooruit. Bij momenten verplichtte ik mezelf dan ook achter de tragere lopers te lopen, wat op zich ook niet zo gemakkelijk was.
Maar deze Long Slow Distance zou me toch een idee moeten geven voor binnen twee weken, als ik voor t eerst in mn korte loopcarrière een dubbeldekker zal lopen: twee dagen achter elkaar 45 kms lopen. Het spreekt voor zich dat zon onderneming rustig aangepakt moet worden.
Na de zonnige stukken langs de groentevelden was het zo aangenaam om door het bos te lopen, een ware verfrissing door de schaduw maar ook deugddoend voor de gewrichten omdat we dan het asfalt in ruilden voor bospaden.
Door ons langzame lopen werden we op km 8 al ingehaald door de lopers van de halve marathon, die een half uurtje later dan ons vertrokken waren. De eerste twee waren, aan het shirtje te zien, Nederlanders die we dan ook maar succes toeriepen.
Het voordeel van zo rustig te lopen is dat je veel tijd hebt om te babbelen. WillemBever en Els blikken terug op de nacht van Heusden, en het bier dat er geserveerd werd. Jacques echt genietend van de vrienden om hen heen, met het nodige geplaag van Els zoals we dat gewend zijn. Micha en ik al pratend over de aankomende Coal Mine Trail.
Bij de eerste passage op de atletiekpiste nog eens een applaus van de toeschouwers voor Jacques. Els snel naar t toilet, Willem wisselt zn gele trui voor een ander kleurtje aangezien hij toch niet meer op kop ligt.
Willem houdt er een rare manier van lopen op na ( die Micha nadien trouwens overneemt ): een stukje stevig doorlopen, om nadien een stukje te wandelen.
Tijdens de volgende rondes voelen we de temperatuur alleen maar toenemen, mn Gula Java Matcha ( natuurlijke sportdrank ) proeft intussen naar lauwe spinaziesoep, maar ik blijf er wel van drinken. Toch kijk ik uit naar de thee op de bevoorrading, en ook naar het water, al was het maar om over me te gieten.
Kinderen die naast het parcours staan met een tafeltje met bekertjes water, maken we ook gelukkig door wat water aan te nemen, hoewel de bevoorrading net gepasseerd is. Ook in het speeltuintje staan kids klaar om een high five te geven. Toch wel een speciaal gevoel.
Laatste ronde: Willem heeft zn zweetband vergeten en besluit een badhanddoek rond zn hoofd te draaien, als één of andere Indische koning loopt ie naast me op. Een gek zicht hoor.
Tijdens het lopen spreken we af dat we zij aan zij ons laatste rondje op de piste zullen lopen, en dat we Jacques ( zonder dat ie het weet ) over de meet zullen dragen, als een echte kampioen.
Zo gezegd, zo gedaan: Els veinst een bilkramp, Jacques heel bezorgd naar haar toe en zo hebben we de kans om hem van de grond te tillen. We lopen (!) over met Jacques over de meet, onder een luid applaus.
De speaker is helemaal onder de indruk en spreekt over zijn 600e marathon :lol::lol:. Jacques krijgt de micro onder zn neus maar wist op dat moment echt nicht was sagen
Douchen, en gezellig samen iets drinken, met de andere loopvrienden die al een tijdje zijn aangekomen. Heerlijk toch !
Wie me kent weet dat ik ook graag gedichten maak voor feestvarkens
dus ook voor Jacques. Dit is het gedicht dat ik nog hardop door de micro voor hem voordraag voordat we met de cadeaus naar huis gaan:
Jacques,
Vorig jaar vroeg ik jouw assistentie op mn eerste marathon
Moederdag 2012, das de dag waarop ons avontuur begon
Ik had op t werk pas een gedicht voor je 250e geschreven
Je zou toen zogezegd stoppen, maar ik denk dat ik je zo naar je 300e heb gedreven
In Visé kreeg ik Leike toegewezen
Terwijl jij naast Tina zou opsjezen
Succesvol haalden we onze eerste binnen
Toen kon voor mij het avontuur beginnen
De natuurmarathon in La Roche was voor mij nummer twee
Luisterend naar jouw tips, heel gedwee
Je riep bergop gaan we niet lopen maar stappen
Ik begon jouw economische manier van lopen te snappen
Bergaf haalden we de anderen zo weer in
Dus bergop lopen heeft totaal geen zin
Jouw gouden raad had al meteen resultaat
Voor mij een podiumplaats maar door t douchen was ik voor de bloemen te laat
Door een stomme val moest ik forfait geven voor de 50 van de Fantomes
Jij deed hem wel en werd Belgisch Kampioen, wat een droom !
We moesten je op t laatst wel uit de Ourthe vissen
Doodop van de hitte, dat kon echt niet missen
Nooit meer was het eerste wat je zei
Maar na wat Choufkes stelde jij je doelstellingen al snel terug bij
Ook de gratis fles wijn van de Floréal werd lustig leeggedronken
Hoe jij je bed inkroop, wellicht heel beschonken
Eén maand later waren Els, jij en ik in Meerssen op de Mergelland present
Maar lopen in die hitte was ik duidelijk niet gewend
We geraakten toch vooruit, puffend en hijgend
Babbelend maar op de moeilijke momenten vooral zwijgend
Met veel moeite haalden we de eindmeet
Net binnen de limiet, dus goed gedoseerd
Je was zo leeg door onderweg nauwelijks te drinken
Ons ma zag haar pintje in één teug van jou wegslinken
In september naar Gembloux met Suzanne
Zij voor één lus, wij voor het hele plan
Aan de Rursee was het al aan t vriezen
Maar dat kon onze pret aan de start niet doen verliezen
We wilden absoluut als laatsten vertrekken
Els, in korte broek, was er nog mee aan t gekken
Snel na de start ging ik er vandoor
Goede keuze want door de regen waren jullie nat, door en door
Bibberend met blauwe lippen, helemaal onderkoeld
Nog nooit had douchen achteraf zo goed gevoeld
Geldrop, prachtige loop maar wat een storm !
De wind is onze vriend want hij houdt ons in form ?
Afzien ja, zelfs ademen ging haast niet
Mn kodakske kwijt, wat een verdriet
Maar wandelaars bezorgden hem ons weer
Dan maar beter opletten, de volgende keer
Limburgs Zwaarste deel één bij Willem, onze vriend
Volledig in de modder, waar hadden we dat nu weer aan verdiend ?
Lopen op GPS of zoals Hans op voetsporen
Jouw humor kon Wally ook wel bekoren
Met Theo liepen we deel twee
Een witte versie, maar dat viel best wel mee
Van Vijlen naar Heerlen
Met Carry in de auto kan je je toch niet vervelen
Crètes de Spa was mooi maar ook wel zwaar
Twee skipistes omhoog, je doet het toch maar !
Bij Willems 60 zwaarste was het wonder boven wonder droog
En dan schiet het goed op, dat hoeft geen betoog
Eerst met Jacolien en met Heini wat later
Hij vooral luisterend, want hij was niet zon prater
Hopelijk kan ik hier volgend jaar met jou mn grens verleggen
Maar als je t niet ziet zitten moet je het me eerlijk zeggen
Het Belgisch Kampioenschap bij La Grimace deden we rustig aan
De snelleren lieten we zonder probleem gaan
Yves van de 80 kwam ons vergezellen
Hij was écht naar de finish af aan t tellen
De beklimming van de rotspartij was minder moeilijk dan gedacht
Jij toch wel heel voorzichtig, maar ik had niet anders van je verwacht
Met Patrick en Marc naar La Roche voor de Marathon Nature
Eerst zonnig, en nadien een weertje zo zuur !
Met bakken viel het uit de lucht !
Nadat je Patrick zn petje kreeg was je iets meer opgelucht
De Trail van de Cedrogne was wellicht de meest demotiverende tot nu toe
Na 300 meter al geen kat meer te zien, wat een gedoe !
Maar we hebben het niet aan ons hartje laten komen
De matten aan de finish waren al opgeruimd maar toch zijn we nog in de uitslag gekomen
Vandaag voor jou weer een mooi moment
Nummer 300, wees daarmee maar heel content !
Je was het al, maar nu ben je nog meer een monument
Overal waar ik met je kom is er wel iemand die jou kent
Een goeie tijd scheelt jou echt geen bal
Anderen motiveren is voor jou meer het geval
Jacques bedankt voor alle mooie lopen
Er zullen er nog wel volgen, dat mag ik toch hopen !
Proficiat met je 300e
Je loopmaatje
|
