Eindelijk een lekker zonnetje bij de start deze morgen en zo konden 7 mannen op tocht voor een rit naar Banneux waarbij we de route van de Frans Schoubben zouden volgen : Valère P, Omer, Rudi, Paul, Roger, Marcel en Yvan.
We reden richting Bilzen Rijkhoven Genoelselderen Millen Bassenge Houtain-Saint-Siméon Heur-le-Romain Hermalle-sous-Argenteau waar we de rit uit Tongeren oppikten met de beklimming van de Richelle Dalhem Trembleur Blegny Bolland Melen dit alles in het mooie land van Herve waar we terecht gewezen werden op de mooie plaatjes in een zonnig decor. Dat er regelmatig bergop moest gefietst worden namen we er graag bij.
Zo reden we verder Soumagne Soiron Olne Nessonvaux- Trasenster Banneux Louveigné waar we bij de bakker genoten van een welverdiende koffie/frisdrank met een lekker stuk rijsttaart.
Dit was absoluut nodig want de terugweg ging via Remouchamps La Redoute Playe Cornémont Louveigné Trooz Le Fôret St Hadelin Soumagne Wégimont Micheroux Evegnée Saive Barchon Xhavée Argenteau Sarolay Hermalle Visé Lixhe waar we onze weg vervolgden langs het kanaal Kanne Vroenhoven Kesselt Hees (waar we een 2de stop hielden om de nodige drank op te slaan) Mopertingen Eigenbilzen Munsterbilzen Schoonbeek Diepenbeek.
Hier genoten we op het terras van onze welverdiende drankjes en werd er zoals steeds druk nagepraat over onze leuke dag .
Een verslag uit de pen van Yvan, de foto's getrokken door Peter, bedankt mannen !
Verslag rit dinsdag 04 juni 2013 : Eupen
Ondanks hetgrijze weer deze morgen, kregen we toch 11 dapperen aan de startlijn : Valère P, Peter,
Omer, Flor, Marcel, Jos B, Martin, Rudi,Ludo, Roger(na 5 weken Benidorm mooi gebruind) en Yvan.
Onder leiding van Valère en Peter ging het richting Schoonbeek Munsterbilzen Eigenbilzen Mopertingen Hees Kesselt Vroenhoven Kanne Lixhe Moelingen s Gravenvoeren Schophem Sint-Pieters-Voerenwaar Martin en Jos ons verlieten om via Aubel terug huiswaarts te rijden. Wij vervolgden onze weg via Remersdaal Hombourg Montzen Lontzen Walhorn Kettenis om zo in Eupen op onze vaste stek bijbakker Kockartz een welverdiende koffie/choco en een stuk rijsttaart te nuttigen.
Na de pauze konden we de terugweg aanvatten met een lekker zonnetje dat eindelijk wat warmte gaf zodat enkelen hun been- en armstukken konden uitdoen ; niet te geloven wat we al begin juni zijn en nog steedsgeenzomerweer maar gelukkig geven ze warmer weer voor de rest van de week.
In 2011 reed ik de 24 uren onder vlag van het ZOL ( Ziekenhuis Oost Limburg ). Vorig jaar deden ze niet mee, ik dus ook niet omdat ik geen ploeg had. Voor de editie van 2013 werd ik door verschillende andere ploegen benaderd maar eens je ergens goed zit zie ik niet in waarom ik zou switchen van team.
De helft van de ploeg van in 2011 werd behouden, Els, Christel, Sandra en ik als niet werknemer van t ZOL. De andere vier dames: Claudia, Elke, Yolanda en Vladka die ik al een paar jaar ken van de trailruns.
De vier dames die in 2011 ook al samen reden: Els, ikzelf, Sandra en Christel
Door het slechte weer van de afgelopen weken kwam het er bijna nooit van om samen te trainen op het circuit. Maar soit, op de 24 uren zelf moesten we toch niet samen rijden. Afgelopen dinsdagavond werden de rijtijden verdeeld. In 2011 reden we ieder 3 uurtjes, dit jaar zouden we ieder proberen anderhalf uur te rijden. Groot voordeel zou dan een grotere rustperiode tussenin zijn, dat we zelfs op en af naar huis zouden kunnen rijden. Vorige keer heb ik tevergeefs ginds proberen te slapen, niet te doen !
Ik zou moeten rijden van 18u00-19u30 op zaterdag en van 6u00-7u30 op zondag, hier was ik wel best tevreden mee. s Nachts rijden schrikte me eerlijk gezegd wel een beetje af omdat ik absoluut geen nachtmens ben.
Op zaterdag zakte ik om 12u00 al af naar t circuit, beetje de sfeer al opsnuiven. Even kijken bij de Rowa-boys die dit jaar wel heel goed uitgerust waren: David vertelde een beetje bedeesd dat er dit jaar zelfs oortjes waren ! Veel bekende gezichten, een goed gevoel.
Om 13u30 werd onze ploeg verwacht voor een fotosessie. Drie mannenteams, één vrouwenteam en één solo. Een professionele fotograaf van de organisatie liet ons zelfs op t circuit rijden om ons te fotograferen, een mooi moment.
Fijn weerzien met trailmaatje Vladka !
Om 15u00 kwam Els als eerste aan de beurt, gevolgd door Elke. Beiden hadden de pech om niet echt in een grote groep te kunnen aansluiten. En dan was het bij momenten toch wel afzien in de strakke wind. De rest van de groep supporterde aan de trailer war we plots getuige waren van een valpartij waarbij Johan Musseeuw zn sleutelbeen over viel.
Ik was stand-by van 16u30 en benutte deze tijd om wat los te rijden en te babbelen met Nicky van ZOL 2, een MS patiënt. Daar heb ik nu eens respect voor !
Rond 18u00 kwam Elke aangereden, we wisselden de transponder en ik vertrok. Na één ronde kon ik in het grote peloton aanklampen, maar 40,8 km/u was me toch net iets te snel. Noodgedwongen moest ik snel op zoek naar een ander groepje, maar ik vond er helaas geen.
In het stuk naar de start was het beuken tegen de wind, en dan nog vals plat omhoog. Maar de afgezakte supporters maakten veel goed. Stoempen dan maar, af en toe in het wiel hangend van een andere eenzaat of een klein groepje.
Tot ik Edwin ( ZOL 1 ) plots hoorde roepen dat ik moest bijspringen. Tot aan mn wissel reed ik in deze groep mee, een groot verschil.
Met ultraman Edwin op de foto, van hem kan ik nog veel opsteken ! Terug bij de trailer werd ik gefeliciteerd door de anderen omdat ik op dat moment de snelste vrouwentijd op mn naam geschreven had. Allez, dan was het afzien in het grote peloton toch niet voor niks geweest. Later kwam dit record op naam van ploeggenote Claudia te staan. Een massage door Marc ( die ook 24 u present was ! ) deed zon deugd. Lang bleef ik niet meer hangen, rusten was nu de boodschap.
Zondag liep de wekker om 3u15 af, toch wel vroeg, maar t ging. Een stevig havermoutontbijt, en weer weg. Dit maal in winterkledij want op de site van het KMI was het nauwelijks 5 graden.
Dezelfde gezichten dan gisteren, iedereen wisselde op hetzelfde moment. Zol Feminino stond op dat moment op de vierde plaats, maar nummer drie ( de olijke sprinterwtjes ) konden we nog inhalen. De druk op mij werd plots toch wel groot, maar ik kon niet meer dan mn best doen. 6u00 en we vertrokken, de opkomende zon was mooi om te zien. De wind was s nachts gelukkig wel wat gaan liggen maar dat maakte alleen rijden er niet plezanter op. Snel vond ik een klein groepje, hier moest ik maar in blijven rijden tot het grote peloton voorbij kwam. En dat gebeurde snel, Peter ( Rowa ) riep dat ik in moest springen. En ja, dit was wel een heerlijk gevoel ! Ik kende de plaatsen waarin ik afzakte in het peloton, vooral op de sacramentsheuvel, maar ik was zo slim om op die momenten redelijk vooraan te gaan hangen, als ik uitzakte zat ik er dan toch nog in. De rest van de ronde had ik de tijd om terug naar voren te schuiven. Na een ronde of 8 kwam ik naast Peter te hangen die wel even schrok dat ik er nog altijd bij was. Heerlijk toch mijn rijtijd vloog om, eigenlijk spijtig dat ik de pits in moest. Claudia, een 21 jarige competitie mountainbike rijdster, loste me af. Ook zij kon heel snel aanklampen in het peloton. Sandra die haar moest aflossen zag anderhalf uur rijden niet zo zitten dus ging ik de piste op om te roepen naar Claudia dat ze een half uurtje langer mocht rijden. Geen probleem voor Claudia, Sandra content en de derde plaats verzekerd met welliefst 5 rondes voorsprong. Dit werd niet meer uit handen gegeven door Christel, Vladka en Yolanda.
Traditiegetrouw ging het hele team de laatste shift het circuit op met wat cava, supporteren voor de andere teamgenoten. Onze solo, Peter Vos, had maar liefst 544 kms gereden, zijn doel van 500 kms ruim gepasseerd. Voor hem was deze 24 uren een soort training voor de etapperit Parijs-Neerpelt in september. Geroepen dat we hebben, wat een sfeer ! Yolanda aan kop van een groepje mannen, mooi om te zien.
Om 15u00 kwam er een einde aan de 24 uren. Voor de tweede keer op rij werden we het derde vrouwenteam, een verdienstelijke plaats, temeer omdat we eigenlijk allemaal voor de fun gereden hebben.
Ook knap gereden door het ROWA team waarin Quinten, David en Peter een knappe derde plaats behaalden in de categorie Ochos -45jaar. Sterk hoor !
Na de prijsuitreiking hebben we samen nog opgeruimd, en wat nagepraat. Ik hoop dat t ZOL me volgend jaar nog kan gebruiken ;-)
Bedankt Kristof & Frederik voor de goede zorgen. Bedankt sportmasseur Marc voor je deugddoende massages ! Bedankt aan alle ZOL-rijders voor de geweldige sfeer ! Hopelijk tot volgend jaar !
