Alles ingepakt, in koerskledij ontbijten. Gisterenavond hadden we aan de uitbater van t hotelletje gevraagd het ontbijt een uur vroeger te serveren, om 7 ipv 8. Om 8 uur moest iedereen op de fiets zitten, wilden we op een deftig uur thuis komen.
En ja hoor, ondanks de luidruchtige nacht van de andere hotelgasten stond alles netjes klaar. Zelfs de hardgekookte eieren waren vandaag niet in het water blijven liggen. We wensen Fernand proficiat, vandaag is ie 40 jaar getrouwd !
Ochtendritueel: bandjes oppompen, bidons vullen, bananen in de achterzak. Klaar voor vertrek, onder kopwerk van Jean en Flor. Onder een open hemel werd de terugrit aangevat.
We klimmen naar Bellscheid, dalen overMerlscheid, Lunebach, Pronsfeld. Klimmen naar Brandscheid. Alex merkt terecht op dat alle dorpen met een B bergop waren. Schönberg waar papa vroeger eens per jaar een collega ging bezoeken die daar een sta-caravan had.
Schoppen, Outrewarche, Sourbroth en verder klimmen tot we Signal de Botrange bereiken op 694 meter hoogte. Rik had hier gereserveerd om te eten. Kristof wist dat de jagerslasagne echt een aanrader was, en wie waren wij om hem niet te geloven.
Het dalen richting Jalhay was heerlijk, wel onder een felle wind op kop die de snelheid wat temperde.
Pepinster, waar het toch wel even druk was. Bergop vertrekken na het rode licht was niet zo simpel. Nessonvaux, eindelijk op bekend terrein. Olne, Soumagne, Oupey waar we even halt houden om bij te tanken. Glons, Sluizen, Berg, Riksingen, Rommershoven en voor we t goed en wel beseften was dit het einde van een mooie vierdaagse.
Ik wil mn dank richten aan Rik, die alles zo goed georganiseerd heeft. Aan de kopmannen, aan Ivan ( de chauffeur )die volgend jaar zeker opnieuw meegaat maar dan als fietser. Edgard voor het ter beschikking stellen van zn auto. En natuurlijk aan alle anderen, voor het fijne gezelschap.
En het biggetje en de wolf ? Die leefden nog lang en gelukkig volgens Alex ;-)
Rest me nog het recept te geven van de hekseprotten die veel succes hadden. Krachtvoer op zn best !
Laat 300 g bakboter smelten in een grote kookpot. Doe er 500 gr havermoutvlokken bij. Laat 1 minuut op het vuur staan, flink roeren met een houten lepel. Neem de pot van het vuur.
Mix 4 hele eieren met 300 gr suiker. Weeg 200 gr zelfrijzende bloem af. Roer het eiermengselonder de havermout. Voeg er de bloem bij. Doe er 2 soeplepels brandnetel, 2 soeplepels lijnzaad, 2 soeplepels zonnebloempitten en 2 soeplepels ongeroosterde sesamzaadjes bij. Meng alles.
Vorm kleine koekjes, steek ze vol zonnebloempitten.
De benen vielen nogal mee, maar mn zitbeentjes ! Niet te doen gewoon, ik zag het echt niet zitten om vandaag terug op mn zadel te kruipen. Bedankt mannen voor alle aangeboden zalfjes en massages, maar wat ik echt nodig had vandaag was een rustdag.
Ik had in Neuerburg kunnen blijven, eens naar het kasteel wandelen, maar ik koos er voor om de rit vanuit de auto te volgen. Ivan vond dat niet erg, dan had ie onderweg ook wat babbel, want madam van de gps wist niet veel origineels te zeggen.
Het gebruikelijke ochtendtafereel: eten, handbagages inladen, fietsen in orde brengen, bidonnekes vullen. Ludo had de gladste plek van de hele vierdaagse ontdekt: de garage van t hotel, waar ie nog voor t vertrek een smak neer ging.
De temperatuur viel nogal tegen waardoor iedereen zn mouwkes aan had gedaan. Maar daar had Noenke Flor een serieus probleem mee: Moeke had bij aankoop hiervan niet naar de maat gekeken, en de L-XL s schoven hem van zn forsbollen af. Hij kwam me raad vragen en ik zei draag ze dan ondersteboven , zogezegd zo gedaan: de 70s mouwkes zullen wellicht een nieuwe trend worden, nadeel is wel dat ze nogal wind vangen als je op kop rijdt.
Dezelfde kopmannen als gisteren: Jean en Flor, die dat trouwens uitstekend gedaan hebben.
De rit van vandaag zou naar Echternach ( Luxemburg ) gaan, liefst niet drie stappen vooruit en twee achteruit.
De eerste drie kilometers moest er al serieus geklommen worden, richting Karlshausen. Amper 6 kilometers een vlak stuk, om vervolgens een duik te nemen naar de Our, op de grens van Duitsland en Luxemburg.
Klimmen uit de Ourvallei was andere koek, Ivan riep naar Alex ( die gisteren uitzonderlijk goede benen had na het drinken van Rode Wijn ): Als ik rode wijn bij had kreeg je die, maar ze hebben me alleen maar water meegegeven . Maar Alex beet door. Harry besliste toch maar zijne kleine op te gooien, maar door een schakelfout lag zn ketting af. Ketting dan maar opleggen en terug vertrekken zeker ? Maar t was er zo steil dat ie een tuimeling maakte. Ik haaste me naar hem toe en duwde hem, al lopend, vooruit, zoals in de koers.
De landschappen waren prachtig: groene grasvelden, koolzaadvelden, nieuwsgierige koeien die keken naar het bonte voorbijzoevende gezelschap, in de afdaling naar Hoscheid.
Hier is t echt geen meter vlak: de volgende helling was die naar Bourscheid. In Warken werd, na een afdaling, een plaspauze ingelast.
Ettelbruck, Ermsdorf, hoog tijd om de innerlijke mens aan te sterken. In Larochette werd bij een bakker gestopt om te eten. Even omschakelen van t Duits naar t Frans: Kakao Ohne Zähne werd terug een doodnormale Chocolat Chaud.
Vanuit Müllertal werd terug gedaald naar de Our, om vervolgens te klimmen naar Berdorf. Weer wat schakelproblemen: Ronny zn ketting vloog af; Fernand snelde hem te hulp en ikzelf duwde hem aan.
In diezelfde helling raakte Jeanke ( en danseuse ) Bère zodat Bère de grond op ging. De schade beperkte zich gelukkig tot wat schaafwondes en een krom wiel.
Wat nu volgde was zo bijzonder mooi: het stukje Berdorf naar Echternach was om te snoepen, zelden heb ik zulke mooie plaatjes achtereen gezien. Ivan, die er meedere malen geweest is vertelde me over de mooie wandelpaden, de rots van de perekop en de preekstoel: hier kom ik zeker eens terug om te wandelen/lopen.
Net voor we de grens terug oversteken wordt de auto nog bijgetankt. Kristof maakt van deze kans gebruik om er nog een extra helling bij te doen.Van Bollendorf naar Nüsbaum moet er weer eens geklommen worden, en op10 km van het hotel begint het dan toch te regenen, schuilen wordt gedaan in een gracht.
s Avonds wordt bij pot en pint nagepraat over de rit. Maar we maken het niet te laat: morgen zal er om 7u00 al gegeten worden, om 8u00 hopen we op de fiets naar huis te kunnen zitten.
Verslag vierdaagse, dag 2: Neuerburg-Moesel-Neuerburg
s Morgens werd al duidelijk dat het een wisselvalige dag zou worden. Redelijk goed geslapen, in een te mals bed. Om 6u00 waren pa en ik al wakker, maar we moesten nog tot 8u00 wachten vooraleer we konden ontbijten.
Aan tafel werd beslist de rit naar de Moesel te rijden ipv naar Echternach. We hoopten te kunnen profiteren van het Moeselse Microklimaat.
Valère en Edgard zagen het niet zitten om te vertrekken en kozen voor een rustdag. De fietsen werden vertrekkensklaar gemaakt; er waren er zelfs die hun fiets een poetsbeurt gaven, wetende dat het toch niet zou helpen.
Jean en Flor op kop vertrokken we, we zouden bergaf hebben tot aan de Moesel maar na 7,5 km stuurde de Garmin ( of was het Jos ? ) ons bergop. Amper 9% maar die voelden als het dubbele aan. We beseften dat we vandaag op t gemak moesten rijden, wilden we de vierdaagse tot een goed einde brengen. Mijn Garmin gaf aan dat we van koers waren dus maakten we (bergaf) rechtsomkeer. En sinds dat punt navigeerde de Garmin niet meer, hij was ocharme de kluts kwijt de virtuele partner finishte na enkele kms.
Het dalende gedeelte liep over Mettendorf, Peffingen, Holsthum om nadien in Helenenberg serieus te moeten klimmen ( whats in a name ? ): we klommen welliefst 222 meter op een afstand van 5 km. Op de top deed ik mn regenjasje uit wegens veel te warm.
Waar windmolens staan is er .... WIND !
Na de afdaling kwamen we aan de Moesel waar we in t vlakke stuk een beetje konden recupereren. Het mooie fietspad naast de Moesel konden we niet nemen omdat de volgauto dan niet bij ons kon blijven. En toen we uiteindelijk Ivan toch maar doorstuurden en t fietspad kozen reed Flor lek, maar dat was dan ook de enige lekke band tijdens de hele vierdaagse !
Onze grootste bekommernis die dag bleek een eetgelegenheid te vinden die open was. Geen sinecure .. en dan begon het ook nog te druppelen. Bij een plaatselijke bakker in Klusserath murwden we ons binnen: de terrasstoelen en tafels werden door de bakkersvrouw naar binnen gehaald. In een mum van tijd was haar voorraad koffiekoeken uitverkocht !
One Zähne
De extra calorieën zouden we zeker nodig hebben om ( in de regen ) te klimmen.Bekond-Naurathom uit de diepe Moeselvallei te geraken. De afdalingen die volgden waren door het natte wegdek gevaarlijk. Voor t eerst in mn fietscarrière reed ik liever bergop in plaats van bergaf. Tot twee maal toe heb ik in de afdalingen mn fiets in de volgwagen willen zetten, maar heb toch doorgebeten.Fernand die achter me bleef rijden gaf me een veilig gevoel, anders had die fiets wellicht in de volgwagen gestaan, de zijwind waarmee we te kampen kregen maakte het niet gemakkelijker.
Speicher, bergop naar Scharfbillig, Messernich.
Bij deze rit bleek het venijn ( twee stukken van 17% ) hem in de staart te zitten. Weer een gevaarlijke afdaling om tegen 17u30 aan t hotel aan te komen. Eén uurtje de tijd om ons op te smukken voor t avondeten.
Om Flor aan te sterkenzijn we naar de winkel geweest om wat veggie-stuff te halen. De kopman moet gesoigneerd worden hé.
Na het avondeten werd het een gezellige avond waarbij Kloe Kloe Ivan geweldige moppen vertelde.
Verslag Vierdaagse Neuerburg: dag 1: Diepenbeek-Neuerburg
Op maandagavond werden de valiezen bij Edgard verwacht. Bagage van 15 fietsers en één chauffeur in een Peugeot Partner zou geen simpele opdracht worden, ik was maar wat blij dat ik als vrouw niet de grootste sportzak afleverde. Weer een vooroordeel weggewerkt, dacht ik bij mezelf.
Dinsdagmorgen 12 juli: de dag waar ik zo naar uitgekeken had. Om 7u30 werd verzameld aan t pleintje in Lutselus. Een gek gezicht was het: wielertoeristen geladen met handbagage.
Degene die de meest opvallende verschijning maakte was Jos Cancellara; zeker toen zn sportdirecteur ( Lisette ) te laat zn handbagage kwam brengen.
Met Jean J en Edgard op kop vertrokken we met droog ( weliswaar bewolkt ) weer naar Neuerburg, de volgwagen werd bestuurd door Ivan, schoonbroer van Fernand.
Het eerste gedeelte van de rit zouden we over bekend terrein rijden: Bilzen, Riemst, Eben-Emael waar we de Hallembaye beklommen, peanuts in vergelijking met wat moest komen. Visé, Berneau waar we aan onze rechtzijde in het dal Aubel zien liggen. De lekkere rijsttaart slaan we vandaag over: we hebben nog heel wat werk voor de boeg. We verlaten het land van Herve en klimmen licht tot in Henri Chappelle: de glimp van de 8000 kruisjes zijn indrukwekkend om te zien.
De garmin wijst ons de weg naar Eupen, waar het zware werk op ons wacht: de beklimming van de Baraque Michel, niet dat ie erg steil is maar 13,5 km klimmen lijkt eindeloos te duren. Flor wijkt niet van mn zijde: genoeg tijd om te praten, maar ook om stil te zijn en te genieten van de natuur: het geruis van de bomen, de geur van de heide de hoge venen
Op het hoogste punt (674m) houden we halt om te eten, het is intussen ook al bijna middag. We vleien ons neer op het zonnige terras en doen ons te goed aan Ardeense specialiteiten.
Recht, Nieder-Emmels: op naar Saint Vith. De wolken beginnen stilletjesaan donkerder te worden en in Lommersweiler gebeurt het onvermijdelijke: dikke regendruppels vallen naar beneden.
We kunnen schuilen onder de brug van de autostrade. Rijstpap en door mezelf gebakken hekseprotten worden gretig naar binnen gewerkt. De regen stopt niet, maar als hij mindert rijden we verder, enkelen doen hun regenjasje aan.
De afdaling naar Steffenhausen wordt omwille van het gladde wegdek heel voorzichtig genomen, Fernand schuift naar beneden, Ronny ( pas hersteld van een valpartij ) stapt zelfs af. Ik bedenk dat ik beter wat remblokjes had meegebracht.
Chauffeur Ivan maakt me er attent op dat ik voortaan mn koersbroek beter nog een extra spoelbeurt geef, dan zou ik niet zoveel last hebben van t schuim op mn kont.
De helling naar Lützenkampen wordt een test tussen Kristof en schoonvader Fernand, maar boven wordt netjes gewacht tot iedereen bij is. Een pracht van een helling ( de Richelle in t kwadraat ), de geur van het natte hout paste helemaal in het plaatje. Jammer was wel dat er zoveel muggen waren, de behaarde mannen bleken hier geen last van gehad te hebben. Alex vertelde dat er een zwerm strontvliegen achter hem aan vlogen maar dat deze sneller bergop vlogen als hij bergop fietste !
Leidenborn, Wolperdorf . Neuerburg. Omstreeks 17u30 komen we aan, we drinken iets in de bar en krijgen onze kamersleutels. Ik prijs me gelukkig dat ik met Cancellera de kamer mag delen.
Na het avondeten maken we een stadswandeling, praten we wat na in de bar en vallen in slaap als rozen.
