In 1969 doen de wandelaars van jeugdhuis Kadee mee aan de vierdaagse van Nijmegen. Het idee groeit om zelf een ambitieuze wandeltocht op poten te zetten. Het jaar nadien staan er 65 wandelaars aan de start, waarvan er 47 de finish halen. In de loop der jaren groeide het evenement uit tot één van grootste wandelevenementen met een internationaal karakter. Dit jaar stonden er maar liefst 11162 deelnemers aan de start. 62,1 % haalde de finish binnen de vooropgestelde 24 uren.
Het moest er voor mij toch eens van komen, dit jaar al een super voorbereiding gehad door het vele ultralopen, dus een nieuwe uitdaging zag ik wel zitten. Maar niet zonder Jacques, want die blijf ik toch nog graag aan mn zijde hebben voor zulke uitdagingen. Hoewel ik al redelijk wat ultras gelopen heb, had ik het gevoel dat dit vandaag mn eerste echte was 100 kms zijn immers bijna 2,5 marathons.
Ik was al gaan opzoeken op internet wat zon dodentocht voor een loper inhoudt. En begon in te pakken: op km 50 was een grote depot waar je je rugzakje met reservemateriaal naar toe kon laten brengen. In die rugzak gingen mn trailschoenen omdat ik dacht dat ik daar zeker nood aan zou hebben als mn voeten zouden opzwellen. Maar toch ook voor alle zekerheid nog een paar gewone loopschoenen moest ik de trailschoenen toch niet kunnen gebruiken. Een hele reserve-tenue kledij ( het moest maar eens regenen ).
Mn looprugzakje zelf was ook goed gevuld: regenjasje, fluo-truitje want velen lieten zich verrassen door de koude, gellekes, sportrepen, reserve-batterij voor mn kodak, papieren zakdoekjes, hoofdlampje, reserve loopsokken, compeed en pijnstillers ( stel dat ik blaren zou krijgen ), geld, en natuurlijk drank: isostar waaraan ik ORS ( zout ) toevoegde. Extra ORS ging ook mee. De dodentocht is een wandelevenement en brengt met zich mee dat de bevoorradingen enkel op wandelaars afgestemd is: zoetigheid maar geen zouten. Julie had vorig jaar door zouttekort 3 uren aan een baxter gelegen en daar had ik niet zon zin in.
Ik werd goed ingetapet door mn mama: vooral op mn rug waar ik gevoelig ben aan schaafwonden van rugzak en sportbeha. Ook een gevoelige teen kreeg preventief een compeedje opgeplakt. In plaats van een looprokje toch maar een compressiebroek aangetrokken om de bilspieren te ontlasten. En natuurlijk mn compressiekousen, waaraan ik toch wel gehecht ben geraakt op de lange afstanden.
Jacques en ik vertrokken goed vroeg, met de auto, omdat we nog moesten inschrijven. Omdat we nog niet ingeschreven waren stevende ik al meteen naar de balie speciale gevallen, maar zo speciaal waren we blijkbaar toch niet. We werden doorverwezen naar een ander doolhof van dranghekken waarna de inschrijving zelf vlot gebeurde. Startnummer 9141 werd voor het thuisfront op facebook gezet.
Terug naar de auto, het was toen 16u00. Nog een laatste maaltijd en wat lezen in de brochure die we gekregen hadden. Bagage afgeven zou betekenen dat ik deze pas om 13u00 terug zou kunnen afhalen aan de start, en ik hoopte toch veel eerder binnen te zijn. Dus zag ik daar maar van af. Tegen 18u00 keerden we terug en liepen we over de eerste controlematten.
Als loper kan je best zo vroeg mogelijk aan de start gaan zitten, liggen, staan. En we waren heus niet de eersten. Henk G en Roger K zagen ons afkomen en riepen dat er bij hen nog wat plaats was. Niet veel daarna kwam clubmaatje Jo Ernots ook nog bij ons zitten. Maar ach, al babbelend schiet de tijd wel op.
Run en Funners: Jacques, ikzelf en Jo Ernots
Na anderhalf uur besloten we toch onze kans wat meer naar voren te wagen, wetende dat daar ook nog wat vrienden/lopers moesten zitten. Om vooraan te geraken was al een hele onderneming: over benen, buiken, hoofden stappen, kijkend of je schoenmaat net niet te groot was. Joeri met wie we nog in Boxmeer gelopen hebben wuifde al van ver. We wringen ons op de grond neer en raken al snel aan de praat met andere lopers: vooral Olivier en Ken zullen me bijblijven, al was het alleen al maar omdat ze geen hoofdlampje bij hadden.
Plots klinkt er, een kwartiertje voor het vertrek, dat weervrouw Sabine voor één of ander goed doel ons de handen in de lucht zal laten steken. Spontaan gaan duizenden handen omhoog mooi om te zien ! Jacques, grootste fan van Sabine, is in de wolken ! Gelukkig horen we haar nog zeggen dat het tijdens de ganse dodentocht droog zal blijven. Wachten aan de start
met Joeri
ikzelf, Jo, Ken, Olivier en Jacques ... gezellig babbelen
21u00: de hekken gaan weg, de handbikers in het aparte vak vertrekken als eersten. De massa komt langzaam in beweging. Hand in hand banen Jacques en ik ons een weg door de menigte wandelaars en lopers. Ik geef mn lege fles water aan een willekeurig iemand die toevallig haar hand uitsteekt. Massas supporters langs ellenlange dranghekken, wat een sfeer ! Hier moeten we zo snel mogelijk weg, willen we niet over iemands voeten struikelen. Alle zenuwen die ik daarstraks nog had waren opeens weg ik voelde me mentaal klaar om mn eerste dodentocht tot een goed einde te brengen. Op de dijken naast de Schelde komt Willem met zn bevriende handbiker naast ons lopen, het tempo zit er goed in ( eigenlijk te snel roept Jacques nog ). En inderdaad als we aan de eerste bevoorrading aan de kerk in Weert komen, blijkt deze nog niet open te zijn. We wachten er even, en zien Jo ook nog wachten. Even een foto en dan kunnen we toch wat water meegraaien. Jacques en Willem
wachten tot de eerste bevoorrading open gaat
Op naar de volgende bevoorrading. Aan 100 km lopen denk ik niet, ik leef van bevoorrading naar bevoorrading. De volgende ligt echter pas 10 km verder. We laten ons tempo zakken en genieten van de animatie die er in iedere straat wel te vinden is: mensen die op straat BBQ-en, dansen, kinderen die gretig een high five willen geven. Nooit meegemaakt !
Na een eerste lus bereiken we opnieuw Bornem waar de sfeer er intussen nog meer in zit. Om 22u43 bereiken we de tweede bevoorrading bij Friesland Foods: we nemen een AA-drankje en rijsttaartje, want we moeten voldoende eten. We kijken op het bord wanneer de volgende bevoorrading is en vertrekken terug,Willem is intussen door gelopen. Hij heeft een hele entourage bij zich die hem regelmatig voorziet van een droog loopshirtje. En t is nodig vandaag: wat een warme avond, het zweet druppelt van mn voorhoofd. "oogverblindend", allez letterlijk dan toch
Na weer een stukje Scheldedijk ( waar we door t donker niet veel van zien ) passeren we Hingene. Aan iedere café muziek, het hele dorp lijkt buiten te staan. Op km 24,7 de derde bevoorrading, aan de kerk in Wintam, hier ( denk ik ) enkel water maar dat geeft niets. Het is intussen 23u28. Ik bedenk me dat één vierde er al op zit. Wat gaat dat toch vlot. Jacques brengt me me mn voetjes op de grond: wacht maar tot straks als je moet vechten tegen de slaap.
Veertig minuten later weer een bevoorrading, middernacht is net gepasseerd, bijna één derde er op zitten. Ruisbroek, waar zich een eerste EHBO-post bevindt. Wat een organisatie: welliefst 1200 vrijwilligers !!! Zonder hen zou dit niet mogelijk zijn, ik kijk al uit naar de laatste bevoorrading op km 95 waar Julie op ons wacht.
Intussen moeten we ook af en toe een veldweg in, dat zal voor de handbikers geen gemakkelijke klus zijn, evenmin voor Olivier en Ken zonder lampje. Maar we zijn solidair en laten met plezier de lopers zonder lampje meegenieten van ons licht. Ik maan Jacques aan om zijn lampje weg te steken, dat kunnen we misschien nog nodig hebben als die van mij het begeeft. Op dit donkere stuk worden we opeens geroepen, Yves Vanhole die we op La Grimace hebben leren kennen komt voorbij gelopen. Even een foto en een babbeltje, en weg is ie. In het najaar loopt hij de Spartathlon, zijn trainingsmaatjes lopen straks na de dodentocht ook nog door naar hun thuis, en t zou me zelfs niet verwonderen als ze ook nog lopend naar de start zijn gekomen.
weerzien met Yves
1u15: op km 39,87 komen we aan in de sporthal van Breendonk. Ik werd door ervaren lopers al gewaarschuwd om hier een kippensoep te eten, en van de Duvel af te blijven. Geen probleem, want drinken doe ik eigenlijk niet. Roger K zat hier al een tijdje en vertrek samen met ons. Een stukje door de brouwerij, mooi moment toch wel.
met Roger K
En dan even en groot contrast met de sfeer van in t begin: de dorpen zijn stilaan gaan slapen, de dieren hoor je nauwelijks, op de krekels na. Toch maar een truitje bij aangetrokken. Het zal nog een dikke 10 kms duren eer we aan de volgende bevoorrading komen, en dat is best nog wel lang. We lopen een tijdje met Henk, die we inhalen. Maar hij zit zo kapot ( van de Duvel ? ) en vindt ons tempo ietsje te hoog, hij haakt af.
Op naar de volgende brouwerij op km 50,26, die van Palm in Steenhuffel waar er gewoontegetrouw veel wandelaars opgeven, lopers wellicht iets minder. Toch zie er al een paar her en der een paar op de banken liggen. Hier bevindt zich ook de bagage-depot, ik ben blij dat ik hier niets achter gelaten heb als de eerste snelwandelaar die telkens zon beetje bij ons blijft ons vertelt dat hij tien minuten verloren is omdat zijn bagage zoek was.
halverwege
Intussen is het 2u35, ik vrees dat ik nu het moeilijkste gedeelte van de nacht in ga. De beentjes zitten goed, vooral door het consequent afwisselend lopen en stukjes wandelen. Jacques heeft trouwens intussen de leiding aan mij overgedragen: ik zal vanaf nu beslissen wanneer we wandelen en wanneer we lopen.
Maar ik ben absoluut geen nachtmens, eerder een ochtendmens. Maar mn vrees is ongegrond, door de adrenaline blijf ik toch wel goed wakker. De foto die ik van mezelf getrokken hebben spreekt dit nochtans compleet tegen.
toch meer moe als ik dacht
Maar soit, t kopke zit goed, de benen willen best mee. En de volgende bevoorrading is amper 5 kms ver, daar trek ik me toch wel aan op. Om 3u13 komen we aan de tuinbouwschool in Peizegem. Op naar mn persoonlijk record: 60 kms.
De volgende bevoorrading ligt achter het Buggenhoutbos en de Boskapel. Mijn lampje geeft de geest aan Maarten, en t is pikkedonker bij nieuwe maan. Jacques haalt zijn lampje boven. Het enige wat we horen is een uil en onze eigen ademhaling. Om 4:01 scannen we hier in. We drinken thee met veel suiker en graaien een energiereep mee.
Alles wat ik nu ga lopen is boven mn meest gelopen afstand. Mijn benen zijn niet moe, totaal geen pijn maar de vermoeidheid slaat wel wat toe. Buiten de bevoorradingen is er niks te beleven. We worden alle twee wat stiller, zijn we uitgepraat tegen elkaar of zijn we beiden zo moe ? Als ik wandel merk ik dat ik begin te zwalpen en dreig in slaap te vallen. Ik vraag Jacques kunnen we aub nog wat lopen, om niet in slaap te vallen . En dan gaat het weer wat beter. Dit is een moment waar ik gewoon door moet. Als er plots een mot in mn gezicht vliegt schiet ik toch wel wakker hoor.
Op 66,8 km ( t is 4u41 ) gelukkig weer een bevoorrading ( Opdorp ). Nog steeds moe, dan maar een koffie op de bevoorrading.
Af en toe horen we toch een haan kraaien, de eerste postbodes doen hun krantenronde. Maar nog steeds donker hoor. Nog even doorbijten, vechten tegen de slaap. Ik begin zelfs hardop te zingen om wakker te blijven. Een andere loopster waar die wij inhalen, en zij ons nadien weer door onze wandelstukken, heeft een fietser bij die haar begeleidt, met een heuse discobar op zn bagagedrager.
Op 73,62 km de volgende bevoorrading, in de school van Lippelo. t Is 5u37, ik word stilaan wakker. Ook her en der wat meer beweging rondom ons, autos die verschijnen en tegen gehouden worden door de politie, toch allemaal super georganiseerd. Yes, 3/4 e zit er op !
De volgende scanning is in de sporthal van Puurs, 7 km verder, maar dat lijkt ellendig ver. Maar opgeven ga ik echt niet doen. Daar denk ik absoluut niet aan. Het hoofdje wil mee, de benen moeten maar volgen.
In het stukje tussen Puurs en Oppuurs ( op km 84,62 ) halen we Joeri S in, ook hij krijgt het moeilijk. Wie niet bij momenten ? Dit stuk lopen wij ook onze langzaamste tijd, 6,3 km/uur. Maar op deze bevoorrading krijgen we Cola, waar ik al lang naar hunkerde, dé sportdrank bij uitstek als een mens er door zit. Twee volle bekers, en dat heeft direct effect.
De wereldkampioen op de 24uren ( 274 kms ! ) Paul Beckers komt tot bij ons en samen lopen we veel kms samen. Jacques en hij halen verhalen op over vroeger, heerlijk om naar te luisteren, en zo vergeet ik dat ik eigenlijk moe ben. Moe, maar niet vermoeid. De benen weigeren op te geven. Henk heeft blijkbaar een tweede adem gevonden want steekt ons voorbij.
De bevoorrading in de sporthal van St Amands, en dan aftellen naar de 94,52 km in Branst waar Julie als vrijwilliger op ons staat te wachten. Weer een lang stuk naast de Schelde, maar nu het licht is best wel mooi. En wat een onthaal als we bij Julie aankomen om 8u21. Fotos maken en weer verder. Ze geeft ons de laatste moed die we nodig hebben om binnen te lopen.
eindelijk komen we op de bevoorrading van Julie
Ik begin te tellen nog 39 minuten om 5,5 km af te haspelen, willen we om 9u00 binnen komen. Ik weet dat het parcours een beetje vals plat is, die stukken blijven we wandelen. Maar eens het hellende gedeelte voorbij is zet ik een versnelling in, Jacques naast me op wat zou het mooi zijn een eindtijd van 12u00 te hebben.
En het lukt ons ook nog ! Applaus van Jo die al plaats genomen heeft op een terras. Uitscannen en onze prijs in ontvangst nemen: een groot stuk heerlijke Vondelmolen peperkoek en een streekbier. We supporteren nog voor Joeri die over de meet komt, en ook voor de anderen die we kennen.
Een ranking wordt op de dodentocht niet bijgehouden, maar ik weet wel dat ik vierde vrouw ben en dat we bij de eerste honderd lopers zijn aangekomen. Wat hier telt is je eigen grens verleggen, de mooiste prijs die er is. Een foto voor het Nieuwsblad, en dan met Jo, Joeri en Paul het terras op, een koffietje drinken want we moeten nog naar huis met de wagen.
foto voor het Nieuwsblad
Op de foto met Paul Beckers
Hoe ik uit die wagen geraakt ben willen jullie echt niet weten. Vandaag een lichte spierpijn, op trails zie ik meer af. Gelukkig geen blaren op de voeten, wel wat wrijvingswonden op de rug. Maar al bij al valt de schade wel mee. Kine voor maandag, dinsdag en woensdag is al geregeld zodat ik volgende zaterdag klaar ben voor de 50 km Trail des Fantomes in La Roche.
Ik wil Jacques bedanken om deze dodentocht samen met mij te lopen. Nochtans gaat ie dat wegwaaien en zeggen dat ik bedankt ben, want zonder mij zou ie hem wellicht nooit meer gelopen hebben. Ook dank aan al mn supporters voor, tijdens en na. Doet echt deugd als je weet dat mensen je sportprestaties weten te appreciëren. Dank ook aan de hele organisatie, en vooral de vrijwilligers van de dodentocht puik georganiseerd, een fantastisch evenement waar ik volgend jaar op 8 augustus weer van de partij wil zijn !
Met dank aan Yvan voor het verslag en Peter voor de foto's !
Verslag rit zaterdag 10 augustus 2013 : Banneux
Deze morgen kregen we 9 man aan het vertrek voor een ritje naar Banneux via Pepinster :
Valère P, Omer(met spaanse zon-benen) , Peter, Paul, Roger D, Rudi, Valère B, Marcel en Yvan.
De start ging onder het commando van Valère en Omervia Romershoven Schalkhoven Sint-Huibrechts-Hern Alt-Hoeselt Rijkhoven Membruggen Genoelselderen Millen Bassenge Houtain-Saint-Siméon Heure-Le-Romain Oupeye Hermalle-sous-Argenteau Richelle Dalhem Feneur- Blegny Bolland Herve Bruyères Soiron afdaling van de Cornesse Pepinsterom in de Tea-room de Tancrémont halt te houden.
Hier genoten we van een groot stuk rijsttaart en koffie/frisdrank zodat we op de terugweg de ketting konden gespannen houden. Peter kreeg er ook een sms van Vanessa om te melden dat ze de 100 km van de dodentocht in Bornem succesvol had beëindigd : ook van ons allen een dikke proficiat hiervoor !!!! ( Nvdr: heel fel bedankt voor de lieve woorden ! )
Voor de terugweg nam Peter de rol over van Omer en zo reden we via Banneux (waar een grote toeloop was voor een rommelmarkt) Louveigné Fraipont Nessonvaux Olne Soumagne Melen Cerexhe Barchon Housse Saint-Rémy Argenteau Hermalle-sous-Argenteau Visè Lixhe Kanne Vroenhoven Kesselt Hees Mopertingen Eigenbilzen Munsterbilzen Schoonbeek Diepenbeek.
Hier genoten we op het sporthal-terras van onze gebruikelijke drankjes en werd er bijgepraat over onze leuke rit.
Een dikke proficiat en dank-u-wel voor onze 3 sterke kopmannen van dienst Valère, Omer en Peter.
Ritgegevens :Aanwezigen : Valère P, Omer , Peter, Paul, Roger D, Rudi, Valère B, Marcel en Yvan.
Afstand : 150 km , hoogtemeters 1.450 m, gemidd 28,2 km
met dank aan Flor die volgend verslag binnen stuurde
Er werd besproken om via Hoei naar Andenne te rijden. Met Valere Ph wie anders en Paul op kop vertrokken we naar Andenne.
De wolken zagen donker maar onze vrees was ongegrond want het zou de ganse rit droog blijven,we hadden wel een stevige wind in het nadeel maar met zo sterke kopmannen geen probleem. En na een tijdje kwam de zon erdoor en zou ons de ganse rit vergezellen.
Na 40km loste Yvan Paul af op kop. In Andenne aangekomen haalden Yvan en Valere Ph taart die door Valere Ph getrakteerd werd voor zijn verjaardag, proficiat Valere Ph en dat je nog vele kilometers op kop mag rijden voor de groep want dan voel je je goed !
Met de koffie en choco ging de taart smakelijk naar binnen. Toen werd de terug rit aangevat met Valere Ph en Yvan op kop, nu hadden we de wind eens in het voordeel en het tempo ging omhoog maar er werd rekening gehouden om de groep samen te houden.
In Rossoux nam Roger Dr de kop over van Yvan en na een fijne rit arriveerden we aan de sporthal, op het terras genoten we van de ijzerhoudende dranken en de fijne babbel.
Wivine kwam haar Valereke afhalen want een jarige moet een beetje in de watten gelegd worden!!!!!! De professionele kopmannen nog bedanken, Valere Ph de ganse rit, Paul, Yvan en Roger Dr, klasse, mannen!!!!!!!!!
In naam van de groep ook onze Vanessa super bedanken voor haar tijd en energie om ons verslag altijd mooi op de blog te zetten.
Excuseer maar deze keer geen route beschrijving, vergeten.
De deelnemers: Valere Ph, Roger Dr, Valere B, Marcel, Paul, Yvan, Roger J en Flor. Ritgegevens: 142km 28,8gem
