Het is al even geleden dat het Zuidelijkste puntje van Zuid-Limburg (NL) Valkenburg nogmaals op het programma staat. Zo te zien is dit mergelstadje populair want het bushokje staat vol J. We kunnen de rit op velerlei manier rijden. We kiezen om ze niet te pittig te maken. De fors uit ons lijf dient om de wind te trotseren en we gaan ervan genieten met volle teugen. Wat wil je immers op zon lentedag in januari!
Er bieden zich twee sterke kopmannen aan: Paul & Omer. Iedereen dik tevreden natuurlijk. We rijden langs Zutendaal en Opgrimbie tot we langs de autosnelweg afdraaien in Elsloo. We merken onmiddellijk dat we in een ander decor komen. De wegen zijn hier rustiger maar ook altijd een beetje glooiend. Valère kent hier elk weggetje op zijn duimpje en zal onze gids zijn. Hij - als sterke fietser - komt hier wel vaker om de klimmetjes te bemeesteren. We blijven fietsen langs smalle wegen door kleine dorpjes. Het is een mooie streek, ook wel eens klein Zwitserland genoemd. In Ravenbos fietsen we langs een oud klooster waar nu een stoeterij is die mooie Friese paarden fokt. Fietsen in Zuid-Limburg staat synoniem voor pieken en dalen. Ik piek liever, zeker nu we langs een bergje naar beneden moeten. De naam ken ik niet maar volgens Leon is het een enorme kuitenbijter. Valère wijst ons een gezellig plaatsje: de Limburgse banketbakkerij Botterweck. Keuze in taartjes in alle geuren en kleuren. Alleen de koffie is voor kenners! Enkelen verkiezen een lekkere koffie van t machien J. De anderen het gewone zwarte goud dat iets minder prijslijk is. Tsja de koffie van t machien was wel lekker maar ook eentje om de lepel in recht te zetten: een rasechte Italiaanse Espresso. Paul heeft dorst en krijgt zijn dorst niet gestild met dit piepklein kopje. De colaatjes erna vloeien hartelijk J
De wereldberoemde Cauberg laten we op onze terugweg links liggen. Die is voor een ander keertje. Zeker zo plezant is het omhoog peddelen van de Sibbeberg in Sibbe. Ze heeft een zachter stijgingspercentage dan de Cauberg maar wel wat langer. Ik zie dat Roger er een krachtberg van maakt en wijkt niet af van de grote plateau. Marcel heeft ook nog overschot, die kwebbelt er maar op los. We blijven nog een tijdje in het heuvelland, heuvel op heuvel af. Nog steeds Omer en Paul op kop en ze houden vol, sjiek! We verlaten het zonnige Zuiden (door de Nederlanders genoemd) en komen via Kanne - waar we Willy voorbij steken -aan het kanaal. Hij is blij dat hij kan aansluiten in ons peloton. Een serieus duwtje in de rug, de wind blaast ons sterk vooruit. Joske neemt ietsje eerder afscheid van ons. Zijn lief kleindochtertje wacht op hem. Ikzelf wuif in Schoonbeek de groep uit. Zij gaan nog wat goede punten halen. Lees: nakaarten met smakelijke Trappisten in het Demerstrand J
Dankjewel kopmannen: Paul & Omer ! Jullie hebben vaak door de wind moeten boren om ons: Valère Ph Marcel Yvan Jos B Roger D Roger J - Martin Leon -Willy & Sabine in de boter te laten trappelen.
