Verslag Bosmarathon Aalter, zaterdag 21 december 2013

In de week na Olne-Spa-Olne, tijdens de spinningles een verrekking in m’n lies op. Wandelen was ’s anderdaags heel pijnlijk, bijna onmogelijk. M’n kinesist maakte gelukkig tijd voor me vrij en startte meteen de behandeling op. Danslessen werden vervangen door ijs leggen, kine en losfietsen.

Voor de trail in Lommel moest ik uiteraard ook forfait geven, in plaats daarvan bood ik m’n hulp aan Chris en Mildred aan om te helpen aan de inschrijvingen en de bevoorrading, zo was ik er toch een beetje bij.

Vorige week startte ik voorzichtig ( en met een bang hartje ) terug op met looptrainingen. Eerst een toerke van 6 km en nadien opgebouwd tot ik zondag 23 kms liep. Of dit voldoende zou zijn om een marathon uit te kunnen lopen, dat was een groot vraagteken.

Deze 42y195d Bosmarathon wilde ik absoluut niet missen. Organisator was bevriend ultraloper en trailer Joeri ( aka Running Cremke ): 42 jaar en 195 dagen oud die z’n 100^e marathon zou lopen. Een marathonfeestje dus ;-)

Twee uurtjes rijden, dat moet je er dan wel voor over hebben maar als je bijbabbelt vliegt die tijd zo om. Aangekomen heel veel bekende gezichten, het ultrawereldje is nu eenmaal niet zo groot. Ook clubmaatjes Els en Micha zijn van de partij.

Joeri ontvangt verschillende aandenkens voor z’n 100^e. We praten bij en stilaan wordt het 9u45, tijd voor de briefing. Op voorhand waren we al goed geïnformeerd: gsm meenemen was aangewezen, alsook hoofdlampje, camelbak en trailschoenen. Ik hoorde Joeri iets zeggen van 4 rondes lopen en de vijfde ronde afslaan richting inloopstrook. Ach, ik zou het wel zien zeker ?

Doel voor vandaag was pijnloos en rustig de marathon uitlopen. Ik zou zeer zeker niet iemands anders tempo volgen, maar uit ervaring weet ik dat je toch regelmatig bij anderen terecht komt en je samen een stuk loopt om vervolgens je eigen weg weer te gaan.

De eerste ronde liep ik samen met Samantha uit Poperinge, die ik al eerder ontmoet heb op trails en waarmee contact gehouden wordt op facebook. Aan de eerste bevoorrading besluit ze te wachten op haar vriend, die nog achter is. Ik loop m’n eigen tempo en mag toch wel zeggen dat het redelijk goed gaat. Niet snel, maar da’s ook niet de bedoeling.

Joeri komt aansluiten en ziet dat ik m’n oortjes in m’n oren steek. “Oei oei, zegt ie … is ’t weer van datte”. Ik stel hem gerust dat het vandaag allemaal rustige muziek is ( in tegenstelling tot de Rursee Marathon waar we ook samen waren ). Haal de muziek terug uit m’n oren en doen een heel stuk al babbelend. Uiteindelijk moet ik hem laten gaan, maar zit daat echt niet mee in. Muziek terug de oren in en verder.

Het hele parcours ( op de inloopstrook na ) is onverhard: bladeren, maar ook vele boomwortels en modderige stukjes. Het zijn nu net die modderstroken waar ik vandaag mee moet opletten. Zijdelingse slidings zijn nefast. Niet te verwonderen dat m’n blessure een typische is voor tennissers en voetballers. De modderstukken worden voorzichtig genomen, soms zelfs wandelend.

Op de bevoorrading wordt m’n nummer genoteerd, ik eet een stukje banaan en twee tuc-koekjes. Ik loop, en blijf lopen, wel rustig want ik merk toch dat de conditie wat weg is. Rond 20 kms krijg ik te kampen met buikkrampen. Dan maar een plaatsje zoeken voor een sanitaire stop. Maar da’s niet zo evident in een bos waar je langs alle kanten lopers ziet.

En dat maakte het ook wel moeilijk … je moest echt opletten dat je geen bordje miste, want naar andere lopers lopen was niet de bedoeling. Op een gegeven moment volg ik weer een bordje, en herken ik het parcours precies niet meer. Ik kom uit op een straat met een grote witte villa. Ik heb duidelijk het bordje gevolgd dat gevolgd moest worden tijdens de vijfde ronde. Ik kan je wel verzekeren dat dan de moed wel even in je schoenen zakt. De combinatie van die buikkrampen, de slechte conditie en het verkeerd lopen doet me even in de verleiding komen gewoon binnen te lopen. Je begint excuses te zoeken waarom je het dan opgegeven zou hebben. Je kan je dat permitteren wegens pas uit blessure enzoverder en zovoort. Ok, die eerste DNF ( did not finish ) zal er wel ooit komen, maar NIET vandaag ! Ik pep mezelf op, draai me om en loop terug naar het parcours. Bleek dat er gewoon een wandelaar voor het bordje stond met de afslag !

Ik probeer mezelf rustig te houden en loop verder. De muziek blijft me gelukkig boeien. Maar ik ben m’n tel kwijt. Hoeveel rondes heb ik nu eigenlijk al gelopen ? Tussenin heb ik m’n garmin blijkbaar ook nog eens afgedrukt en vergeten op te drukken, dus op gelopen afstand kan ik ook geen gok wagen. Aan de man aan de bevoorrading vraag ik toch even te controleren. Nog één volledige ronde, en dan nog eens de bevoorrading passeren om dan binnen te lopen. Ik zal dus nog een tijdje bezig zijn.

Ik probeer wat te knabbelen van m’n energiereep maar na 5 minuten heb ik amper één stuk doorgeslikt. Ik besef dat dit m’n zwaarste marathon ooit wordt, maar uitlopen zal ik hem !

Ik passeer een loopster die krampen heeft en vraag of het gaat. Ze vraagt of ze met me mee mag lopen. Samen lopen we verder, babbelen we en vliegen de kilometers sneller voorbij. Ze loopt voor ’t eerst in vier jaar opnieuw een marathon en zal blij zijn als ze binnen is. Ik vertrouw haar toe dat dat voor mij vandaag ook het geval is. Bij aankomst bedankt ze me, en wens ik haar proficiat.

Ik wens ook Wendy een proficiat die vandaag ( onder de vleugels van Runfortheclimate Peter ) haar eerste marathon liep en tweede dame werd. Sterk hoor!

Na een heerlijke douche ga ik samen met Samantha en Astrid de sporthal in. Een gezellige drukte. Na de prijsuitreiking huldigt Joeri Veerle die haar 50^e vandaag gelopen heeft en Mottige Bever die z’n 200^e viert met heerlijke appeltaart.

Joeri zelf deelt cava en hapjes uit voor z’n 100^e. Mottige Bever trakteerde voor z’n 206^e met een heuse kaas- en wijntafel. Proficiat aan de jubilarissen ! Het spreekt voor zich dat den après de moeite was. Bedankt Joeri en Willem!

Veel kunnen bijbabbelen met bekenden en kennis kunnen maken met face-book vrienden. Een mooi wereldje dat van de ultralopers !





Content dat ik er bij was, maar vooral dat ik hem pijnloos heb kunnen uitlopen. Hopelijk gaat het volgende week in Meerssen wat vlotter ;-)

Link: http://connect.garmin.com/activity/418080415

22-12-2013 om 17:42 geschreven door eaglevanessa  

21 december 2013.
De  langste nacht van het jaar is net voorbij.

De winter begint vandaag.

7u30 – de wekker loopt af.
Effe kijken ‘wat het buiten doet’.  Het is nog donker maar het is zacht.

Dan maar uit dat bed en ons klaarmaken om de vooraf geplande tocht naar Hannut aan te vatten.

Om half tien zit Marcelleke gewoontegetrouw op zijn plaats in het bushokje aan de 3x20.

Ivan en Rudi zijn er ook al.  En tot ieders vreugde is Valère er ook weer bij. En met goed nieuws : de harde middelen die aangewend worden om het kwaad uit zijn lijf te verdrijven blijken hun werk goed te doen. Wat een goed nieuws en wat een kranig man is die Valère! Donderdag een chemokuur moeten ondergaan en vandaag weer present. Respect man!

We menen voltallig te zijn en vertrekken richting Vliermaalroot , waar Sabine ons bij haar thuis opwacht.

Veel opwarmingstijd wordt haar niet gegund: ze moet dadelijk aanpikken en dit weer met haar ‘winterse paard’, haar mountainbike. Maar voor Sabine is dat allemaal geen probleem.

Via Heks en Heers bereiken we het Waalse grondgebied. Ondertussen zijn we met z’n allen gewaar geworden dat de wind in deze richting echt niet mee zit. Elk van ons koestert de hoop dat hij straks niet ‘draait’.

Dat Valère goed bezig is heb ikzelf aan den lijve mogen ondervinden. Amai wat een kracht komt  uit dat lijf als die even een duwtje geeft:  20 meter vooruit  ,  tegen de wind in en ook nog bergop !

JP is ondertussen wijselijk langs mij komen rijden en maar goed dat hij aanvoelt wanneer de kaars begint uit te gaan. Dan is zijn arm rond mijn middel meer dan welkom…

Ik hoor dat Valère en Marcel zich regelmatig om Sabine bekommeren. Lief, maar niet nodig zo blijkt. Sabine  blijft met haar ‘tank’ schoon volgen alsof het niks is.

Ik daarentegen kan de ‘goede raad ‘ en de ‘aanmoedigingen’ erg appreciëren. Ze stuwen mij uiteindelijk  tot in Hannut.

Marcelleke met zijn volle 60 kg heeft nog effe een gevecht met de wind moeten voeren. Gelukkig was er geen boordsteen tussen de weg en het gras, zodat hij zich snel kon herpakken.

Door die hevige wind zit de ‘sfeer’  er duidelijk goed in!

De taart en de koffie in Hannut waren meer dan welkom en zorgden ervoor dat de batterijen weer wat bijgeladen waren om de terugtocht aan te vatten.

Gelukkig was de wind nu wel  onze bondgenoot.  Ivan had vlug gerekend dat we op anderhalf uur terug in het Demerstrand zouden  zijn. Hij zat er niet ver naast.

Met een mooie snelheid , de wind in de rug en regelmatig bergaf , ging het een stuk vlotter.  Heel af en toe was de ‘sterke hand’ van Valère toch nog welkom.

Terwijl er druk nagekaart werd in het Demerstrand, kwam Edgard ook binnen.  Hij was op z’n eentje een dikke 50 km gaan rijden en was weer voldaan. Zijn toekomst ziet er weer beter uit.  Dat belooft voor binnenkort…

Peter kwam ook nog even dag zeggen en afspraken maken voor volgende week.
Vanaf dinsdag voorspellen ze veel wind en regen. Er werd dan afgesproken om  maandag te gaan.

Aangezien ikzelf deze kelk aan mij voorbij zal laten gaan, zullen de ‘beteren’ zich weer kunnen uitleven…

De ‘winter’  zal ons niet tegen houden! ;)

Deelnemers: Marcel, Ivan, Rudi, Valère, Sabine , JP en Annemie

Afstand: 101 km

Hoogtemeters: 890 m

Gemiddelde: 26km/u

21-12-2013 om 21:43 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit dinsdag 17 december 2013 : Amay

 Ondanks wat verwarring ivm de juiste dag stonden er deze morgen toch 8 moedigen aan de start om er een leuk ritje van te maken bij aangename temperaturen : Sabine, Paul, Omer, Jos B, Roger J, Marcel, Roger D en Yvan.

We vertrokken aan een rustig wintertempo onder leiding van Omer en Paul richting Vliermaalroot – Vliermaal – Gors-op-Leeuw – Jesseren – Haren – Bommershoven - Vechmaal – Otrange – Thys – Fize-le-Marsal – Momalle – Jeneffe – Haneffe – Verlaine – Bodegnée – Jehay om via een mooie afdaling halt te houden in café “Carpe Diem” in Amay.

Na de verdiende koffie/frisdrank en taart konden we ons opmaken voor de terugweg.

Zo reden we richting Engis – Awirs - Hozémont – Fexhe – Fexhe-le-Haut-Clocher – Fooz – Villers-l’Evêque – Herstappe – Lauw – Widooie – Piringen – Kolmont – Overrepen – Neerrepen – Riksingen – Sint-Huibrechts-Hern – Schalkhoven – Romershoven – Diepenbeek.

Een dikke proficiat en merci aan de 2 kopmannen van dienst Omer en Paul .

In de cafetaria van het Demerstrand genoten we van onze welverdiende drankjes en werd druk bijgepraat over een leuk ritje. Het was ook leuk om Peter en Jean-Pierre nog te zien langskomen na hun ritje door Nederlands-Limburg; ook Valère P en Wivine kwamen nog even goedendag zeggen na zijn onderzoek in het ziekenhuis. Wij duimen voor hem dat hij donderdag een goede uitslag krijgt.

Ritgegevens : 
Aanwezigen : Sabine, Paul, Omer, Jos B, Roger J, Marcel, Roger D en Yvan.

                          
Afstand : 112 km , hoogtemeters 800m , gemidd. 28,00 km

18-12-2013 om 07:30 geschreven door eaglevanessa