We hebben altijd gepraat over lange ritten maken. Vandaag stond er zo eentje op het programma: Francorchamps. Ik had geblogd dat ik mee zou gaan als ze rekening met me zouden houden, vooral op de hellingen. Ik wist dat de groep me niet in de steek ging laten, dus vertrok ik ( weliswaar met een klein hartje )naar de 3x20.
Om 8 uur vertrokken we al, dat wil dus zeggen dat Marc, Didi en Marcel al veel eerder moesten vertrekken. Chapeau toch zunne, om er telkens die extra kilometers aan te plakken.
Marcel had vorige keer veel afgezien, hij gaf me de opmerking dat als je borsten had, je met plezier geduwd werd, dat inspireerde Marc om Marcel van een ferme boezem te voorzien. Achteraf bekeken hadden we de ballonnen beter met helium gevuld, dan ging ie vanzelf omhoog.
"Aangenaam, ik ben Marcella "
Ook aan de start een nieuw gezicht: Quinten, kinesist op de rustoord de Visserij: we hebben er alvast onze hometrainer gereserveerd !
Remi was er vandaag ook nog eens bij, opvallend stiller dan anders, wellicht zit de winst van Genk hier voor iets tussen.
Onder kopwerk van ( wie anders ? ) Valère en Peter vertrekken we Reitje, Romershoven, Schalkhoven, Alt Hoeselt. Hier rijdt David op korte tijd twee maal plat. Valère krijgt het op zn heupen en controleert onze banden. Didi is wel heel goed voorzien: die heeft zelfs een reserve-buitenband bij. Als we 10 km verder plat roepen wordt er plots boos naar achter gekeken, maar t was maar een grapje, en hij kan der terug mee lachen.
Membruggen, Genoelselderen, Bassenge: de eerste helling kondigt zich aan. De Houtain wordt op een heel rustig tempo naar boven geklommen, ik kom op geen enkel moment in de problemen.Heurle Le Romain, Hermalle-Sous-Argenteau: de Richelle ( 2km, 3,8% gemid, max 7% ) op, ook deze wordt verstandig aangepakt.
Housse, Chefneux, verder klimmend naar Queue-du-bois en Fléron waar een mooie afdaling op ons ligt te wachten. Dalen tot in Trooz en dan klimmen tot in Banneux: Côte de Trasenster ( 4km, gem 4,9%, max 9%), met wat stootwerk van Peter en Marc geraak ik dan toch boven.
Een bewaard stukje Hoge Venen, Marc had nog overschot !
Vlak voor we in Banneux aankomen, komen we Enzo tegen ( één van mn meest sportieve dansers ), we vragen of ie iets mee komt eten aan t rond punt. De taart wordt getrakteerd door Peter die alweer een jaartje ouder is geworden. Proficiat Peter, we merken eigenlijk geen verschil sinds je met onze groep meefietst, integendeel !
Bidons worden bijgevuld, we nemen afscheid van Enzo die Banneux als keerpunt heeft. Klaar voor de volgende etappe: Francorchamps. Nu zou het zwaardere werk pas beginnen. Pfff , ik dacht bij mezelf: Leon had gelijk, t zou een immens zware rit worden.
Côte de Creppe werd ons nog voorgeschoteld, om helemaal pannekoek van te worden ! 1800 meter, gemidd 6,3%, max 13 %. Ik sta volledig geparkeerd maar kan ( gelukkig ) beroep doen op een hulplijn. Maar niet alleen ik heb het zwaar, Remi begint ook stilletjesaan leeg te lopen, niet abnormaal als je weet dat we der intussen 100 kms op hebben zitten, en zeker al 1500 hoogtemeters.
We horen de motors razen op het circuit van Francorchamps, terwijl wij zwoegen op de volgende kuitenbijter: côte de Cokaifagne: 4200 m, gem 5%, max 8%. t Zuur voel je zo opkomen in je benen, je wilt kleiner schakelen maar je zit al op je kleinste man man is dat afzien ( zelfs met een helpende hand ! ). Op het keerpunt stoppen we in een winkeltje om ons te bevoorraden, we bevinden ons op het grondgebied van Stavelot. Water, aquarius, wafels, bananen vliegen de deur uit.
Vanaf dit moment zullen we de wind ook meer in ons voordeel dan in t nadeel hebben, dat werd tijd. Naar Polleur was er een nogal gevaarlijke afdaling, het dek was er weg , geen wonder dat Peter plat reed. Het kopgroepje had van die gelegenheid gebruik gemaakt om terug wat drinken te gaan kopen. Remi ging al wat voorsprong nemen en zette op zn eentje het parcours verder, we zouden hem wel oppikken. Niets was minder waar we hebben Remi nergens meer gezien
Knuffel voor op de foto
Klimmen naar Oneux, en dan bergaf en wind meenaar Diepenbeek roept Yvan. Maar de ene helling blijft de andere gewoon opvolgen niet te doen gewoon. Als we een bordje met een helling zien staan van max 17%, passen we. We zoeken de richting even op de gps van Marc en beslissen de pijltjes niet meer te volgen, maar dat wil niet zeggen dat we het gemakkelijk gaan hebben.
Mooie vergezichten Piepedood, maar toch stiekem een cartouche bewaard voor de finale
De helling die we vorige dinsdag gedaan hebben vanuit Banneux komt er weer aan, klimmen van Trooz tot Romsee. Blijven drinken en eten is de hele rit de boodschap geweest maar warme aqaurius smaakt echt niet.
Beyne-Heusay, Jupille, en met een klein hartje rijden we in Herstal over de gearceerde lijnen waar Noenke Flor vorige week nog werd weggevoerd. We blijven aan je denken Flor, en we hopen dat je der snel terug bij zal zijn.
Ik kijk op mn tellerke en zie al 164 kms staan. Op 185 kms zijn we nooit thuis. Niet aan denken, gewoon blijven trappen. Marcel hoopt in Liers de trein te kunnen pakken, hij heeft last van zn knie. Maar we komen helemaal niet echt in Liers, dan maar in Tongeren roept ie. Fexhe-Slins, Glons. Het bord de Limburgers heten u welkom voelde nog nooit zo goed aan. Sluizen, Berg ( bergop natuurlijk ) waardoor Marcel de trein in Tongeren ook al gepasseerd is. Dan maar in Diepenbeek zegt ie, en voor we t weten zijn we uiteindelijk ook in Diepenbeek, waar we ons neer laten vallen in de zeteltjes op t terras van tPaenhuys, het is intussen iets na 18u00. Die trappisten en Duvels waren dubbel en dik verdiend !
De schoenen worden uitgedaan, wat een branderig gevoel ! We drinken nog snel iets en nemen dan afscheid van elkaar. t Was afzien, puffen, zweten, de moed terug bijeen rapen en verder rijden. Hiervan zullen we de vruchten nog wel van plukken. We horen van Miet dat Remi intussen in Oupey zit, zijn terrein, maar dat wil zeggen dat ie nog heel wat kms voor de boeg heeft. Vanmorgen was ie nog aan t lachen dat ie gene dynamo op zijne fiets had.
Ik dank de kopmannen Valère, Peter, Omer en Quinten voor hun puike kopwerk. En mn grootste dank gaat uit naar Peter en Marc die me meerdere malen gedepanneerd hebben. Maar toch denk ik dat ik volgend jaar pas voor deze rit, ze was ( voor mij althans ) loodzwaar, maar ik heb weer mooie plaat(s)jes gezien, en mn grenzen verlegd.
Omer heeft een verslag gemaakt van de rit die de 3x20-ers gereden hebben, waarvoor dank !
Met zn 9 stonden we vanmorgen aan het bushokje. Remy en ik met de korte broek. Sabine had haar korte broek nog vlug omgeruild tegen een 3/4e broek, op aanraden van Peter die al kennis gemaakt had met de ochtendfrisheid.
Dan toch maar met frisse benen en vingers vertrokken via Hoeselt, Rijkhoven, Membruggen, Millen, Bassenge, waar we besloten om niet de Houtain langs de gebruikelijke kant op te rijden, maar wel de kleine Houtain, of de zijkant via Rukkelingen die zeker zo stijl is (piek van 15%) maar het verkeer is er veel rustiger en dat maakt het veel aangenamer.
Dan richting Heur-le-Romain, Oupeye, niet de Richelle op maar op vraag van Peter de Sarolay eens beklommen. Remy kende deze nog niet, vandaar. Toen we boven op hem te wachte stonden, kreeg Yvan toch even de mismoes toen hij zag welke versnelling Remy trapte ... hij wist toen nog niet dat Remy 100 meter voor de top stiekem zijn groot blad opgetrokken had Toch weer een pittige helling met stukken van 11 en 12%.
In Blegny gekomen reden we richting Aubel om daar te stoppen, omdat de vlaai nergens lekkerder is als in Aubel. Bij koffie en taart werd de terugweg uitgestippeld. We spraken af om niet teveel langs het kanaal te rijden omdat de wind daar erg in ons nadeel zou staan.
We vertrokken en klommen nog iets hoger om in volle vaart Teuven binnen te stormen en zo via de Planck naar Voeren af te dalen. De ketting werd goed stijf gehouden , sommigen speelden met de pedalen! ;-) .
In Lixhe een stukje kanaal om zo de Lannaye (Saint Pierre ) en de Muizenberg te beklimmen, Leon zag die extra hoogtemeters niet zitten en koos er voor om langs het kanaal tot Vroenhoven te rijden ( in de wind ).
Na de Muizenberg wachtten we tevergeefs op Vroenhovenbrug op Leon. Uiteindelijk reden we verder via Vlijtingen waar de Lutselusgroep ons pad nog kruistte, maar ze hoorden ons niet omdat ze wellicht de wind in hun oren hadden. Rosmeer,Eigenbilzen, Munster, Schoonbeek, Diepenbeek.
Op 500m van zijn huis viel Yvan nog plat, maar de roep van de Westmalle was te sterk. Vlug werd een nieuw bandje gestoken om in vliegende vaart de Lutselusstraat af te denderen. Toen we 10 minuten aan t Paenhuys zaten kwam Leon ook afgereden. We hebben afgesproken dat als er iemand een bepaalde helling niet wil doen en deze kan omzeilen, we voortaan best afspreken elkaar op een bepaald punt op te wachten zodat de groep tenminste in zn geheel thuis kan rijden.
Het was zware , pittige rit maar hebben er zeker van genoten , het moet ook niet steeds dezelfde weg naar Aubel zijn, zolang de taart maar evengoed is, zijn we al lang tevreden!
Het kopwerk werd netjes verdeeld tussen Yvan, Peter en mezelf. Maar we hebben Noenke Flor toch wel gemist zunne, we hopen dat ie snel terug zn plaatske kan innemen want Peter kan niet iedere maandagnacht congé nemen !
Tijdens het zonneterrasje aan het Paenhuys kwamen Valére en Wivine ons nog vergezellen. De cake die we van Miet kregen, was toen al wel soldaat gemaakt.
Ritgegevens: 135 kms, 28 km/u gemiddeld, 1435 hms
Aanwezig: Sabine, Peter, Leon, Marcel, Remy, Yvan, Jos Bollen, Omer
Marc T heeft meegereden tot Genoelselderen, hij moest op tijd thuis zijn om te gaan werken
Nvdr: ook nog bedankt aan Peter die me nog wat extra info doorgemaild had
Verslag rit dinsdag 3 mei 2011: Dalhem, 's Gravenvoeren
Verslag rit dinsdag 3 mei 2011: Dalhem s Gravenvoeren
In de voormiddag moest ik werken, dus moest ik verstek laten gaan voor beide dagritten ( Zoete Waters en Aubel ). Maar in de namiddag stond er in de groep van Lutselus ook een mooie rit op het programma: Aubel. Leek me wel wat ver voor een namiddagrit, we zouden we zien.
Om 12u00 dus snel van t werk naar huis, aardappelen schillen, omkleden en om 12u50 stond ik netjes aan wat ooit Lutseluskerk geweest is.
Ofwel was iedereen voormiddag mee, ofwel zagen ze Aubel niet zitten. Het weer, daar kon het niet aan liggen, een stralende zon. De straffe noordoosterwind deed de temperatuur de 20° niet bereiken dus werd het een ritje met lange mouwen, behalve voor Jefke Bollen, die had het blijkbaar warm genoeg. Sinds de kerkklok niet meer tandt geeft Johnny het startsein: als hij arriveert kan de rit beginnen !
Met ons 12 vertrokken we over Schoonbeek, Eigenbilzen, Mopertingen. Ter hoogte van Vlijtingen, Lafelt kwam Leon ons tegemoet gereden. Vreemd, de rest van de 3x20 ers volgde niet. Mon Vdb is hier terug gekeerd, hij moet nu eenmaal op doktersadvies zn trainingen licht houden.
Met elven reden we verder, voor een keertje aan de andere kant van het kanaal, Trekwaeg Cavel. Voor t eerst rij ik aan die kant van t kanaal en zie ik de enorme gaten in de mergelwand van de muizenberg. Deze gaten zijn ontstaan doordat er in eerste instantie aan bovengrondse mergelwinning gedaan werd.
We steken in Kanne het kanaal over, en zetten koers richting Lixhe. Als er een plaspauze ingelast wordt neemt Marino afscheid van de groep. Hij sukkelt nogal met zn knie en moet luisteren naar zn lichaam.
We trekken verder naar Visé, en daar raakt kapitein Jean J even het noorden kwijt, mede door wegwerkzaamheden. Maar we vonden een zijwegske . En wat voor één ! Kasseien zoals die in Roubaix horen te liggen, en dan nog bergop ! Omdat we niet tijdig geschakeld hadden moesten we de fiets aan de hand nemen.
We geraakten toch uit de wirwar van Visé, zodat we konden klimmen richting Dalhem. Boven werd netjes op elkaar gewacht. Weer even omhoog naar Bombaye om in Warsage af te slaan naar s Gravenvoeren.
Koffiepauze werd genomen onder de poort , de eeuwenoude gerestaureerde vierkantshoeve Blanckthys. Toen Jefke Bollen hoorde dat dit ook Limburg was bestelde ie prompt ne bok, maar de serveerster had ooit school gelopen in Tongeren en liet zich niet vangen. Oostmalle hadden ze niet, dan maar ne Westmalle voor Harry.
De terugweg, nu meer wind op kop dan wind opzij, ging over Moelingen en Lixhe waar lek gereden werd. Langs t kanaal passeerden we de man op de ligfiets die menig wielertoerist daar al wel eens gezien heeft. Dagelijks zou de oude man daar zn training afhaspelen.
In Vroenhoven de Calvarieberg op, maar eens we boven zijn zien we dat we eigenlijk ook rechtdoor hadden kunnen rijden. De afrastering is er blijkbar weggehaald. De brug van Vroenhoven over, om terug lang t kanaal te rijden tot in Veldwezelt. Gellik, Schoonbeek. Tijd om nog ene te gaan drinken was er niet meer over, maar dat halen we op een ander moment nog wel eens in .
Een mooie rit, een fijne babbel wat moet een mens nog meer hebben ?
Toch weer een pittige helling met stukken van 11 en 12%. 
