Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist.
Michel Doomst
Tussen ons gezegd ... ... en voesj gezwegen
12-02-2008
Spelletjes spelen
De krant De Standaard pakt uit met een tiendelige reeks over het leven achter de schermen van de formatie. Dag na dag wordt de verwondering groter en stijgt een zekere jaloezie. Dat de politici waarover geschreven wordt af en toe met klodders modder naar elkaar smijten, beginnen we stilaan gewoon te worden, maar dat nu ook de hoofdredacteurs beginnen, gaat mij toch te ver.
Gisteren zongen Di Rupo en Milquet in koor dat Leterme sowieso eerste minister zal worden. Verhofstadt zal afgelost worden en Reynders moet in zijn mand blijven zitten. Voor een keer is het geen non of gratuit, maar een geschenk is het evenmin. Het zou zo zijn afgesproken, maar de ene ontkent terwijl de andere bevestigt. Zulke spelletjes worden steeds populairder in de Wetstraat, maar de tijd van spelen is echter wel gedaan.
De borrelhapjes, snoepjes of wat ze ook genoemd worden staan op tafel klaar, maar de vrees dat het niet voldoende zal zijn, neemt enorme proporties aan. Men staat te drummen voor iets wat er nog niet is.
Ondertussen is er dus ook gebakkelei tussen redacteurs, die niet tevreden zijn met de manier waarop het ochtendnieuws op de radio wordt gebracht, laat staan met de commentaar die andere redacteurs geven en schrijven. De strijd breidt uit, andere sectoren worden in beslag genomen.
Ondertussen probeert een mens zijn werk te doen. Een aantal gemeenten op de taalgrens gaan samenwerken met Electrabel met het doel het grootste windmolenpark te bouwen. Op volle kracht zouden deze 20 turbines 40000 gezinnen kunnen bevoorraden. Een schitterend initiatief, maar wat kost het? Ook andere gemeenten zullen interesse tonen in zulke initiatieven en daarom vroeg ik minister van klimaat en energie Magnette meer uitleg.
Ik vroeg of hij weet had van andere projecten, naar de kostprijs, naar het investeringsdeel van de gemeenten, maar het gaat om een gewestelijke materie dus was zijn antwoord het volgende:
meneer Doomst, de bouw van windmolens is een gewestelijke aangelegenheid, ik kan bijgevolg geen antwoord geven op uw vragen. Ik heb hier geen informatie over.
Dat de bouw een gewestelijke bevoegdheid is, is niets nieuw, maar dat de minister geen gegevens heeft over de samenwerking tussen gemeenten over de gewestgrenzen heen en dit met Electrabel vind ik spijtig. Ik begrijp dat hij geen initiatieven kan nemen om gemeenten impulsen te geven om zon initiatieven op te starten, maar een beetje meer inleving in de materie kan als minister van klimaat en energie geen kwaad. Zolang we immers in deze constellatie moeten verder werken, want zodra de materies echt geregionaliseerd zijn
Ik kan in het federaal parlement ook moeilijk een Vlaams minister om uitleg vragen. Alleszins was het een aangename kennismaking.
Gelukkig nieuwjaar verstaat elke Vlaming ! In China bestaan er veel varianten. Officieel zou het Shu Shen Tan zijn, maar in het Mandarijns klinkt het al Gong xi fa caien in het Kantonees Gueng Huei Fa Zuai. Klinkt op zich allemaal anders, maar de gemoedstoestand is overal dezelfde (hoewel hier beginnen ze naar het schijnt pas zaterdag ), feest!
Het jaar van de rat, het jaar 2008. Elk met zijn eigen symboliek, zijn eigen voortekens. Voor ons is de rat een vies, met riolen relaterend, te mijden knaagdier, dat ergens in de onderwereld van onze beschaving vertoeft. Het beeld van Chinezen is echter totaal verschillend:
Ratten staan bekend om hun charme en hebben een sterke aantrekkingskracht op de andere sekse. Ratten zijn listig en strijdlustig. Ze werken hard om hun doel te bereiken; hierdoor zullen ze vaak slagen in hun opzet. Ratten hebben grote ambities, zijn zeer ambitieus ingesteld en over het algemeen heel succesvol. De rat zal er veel voor over hebben om zijn/haar ambities te bereiken, desnoods maakt de rat gebruik (misbruik) van zijn/haar charme. Meestal zijn ratten (te) perfectionistisch. Ze streven rijkdom na: het maken van winst is voor hen erg belangrijk. In wezen zijn ze eigenlijk zuinig met geld.
Wanneer we deze kenmerken kunnen versterken met het jaar 8 dat enkel maar geluk en optimisme voortbrengt, en wetende dat het jaar van de Rat staat voor een nieuwe fase, een nieuw begin, waar de kansen met beide handen zullen genomen worden, dan kijk ik met veel plezier uit naar de dag van morgen.
Als we immers al deze wetenswaardigheden projecteren op het politieke jaar dat voor ons staat, zal de kommer en kwel van het jaar van het varken (2007), met glans gecompenseerd worden. Hoop doet leven, maar neem het toch steeds met een korreltje zout. Wanneer je het nieuws volgt, krijg je immers meer en meer de varkensstreken om je oren geslingerd. Voor sommige is het al eens compromitterender dan voor anderen, vraag maar aan de advocaat. Zijn mevrouw zegt dat je steeds aan cliënteel moet denken, en ik geef haar geen ongelijk, maar de manier waarop is misschien , ach ja ik ben geen advocaat (hoewel soms wel van duivel zegt men )
De temperatuur rond de term politiek is klaarblijkelijk in stijgende lijn. De inkleuring wordt opnieuw positiever (niet dat het nog veel kon zakkenJ). Het gaat terug over de inhoud, over de invulling, over concrete zaken.
Men zou er bijna uitbundig van worden, maar spijtig genoeg blijft het bij hilariteit. De inhoud is er, maar wanneer ze ontleed wordt, blijkt het één grote lege doos. Neem nu de plannen van Verhofstadt. Imagobuilding is zijn stokpaardje. Heel zijn leven doet hij niets anders dan het bouwen (misschien vooral verbouwen) van zijn imago, maar op cruciale momenten sprint hij ribbedebie.
Hij stelt zijn plannen voor om de VSA, Groot-Brittanië en andere grootmachten te veroveren, en vooraleer er iemand in België kan reageren (zoals de PS gisteren), zit hij in Italië. Heeft hij al nood aan rust, of is het enkel om inspiratie op te doen? Eén goede raad: kijk niet naar het Italiaanse nieuws. Ze ruziën daar over kieswetgeving, de regering is gevallen, er is een politieke crisis
Misschien is het gewoon vluchten dat hij doet, want ofschoon het een schoolvakantie is, de Franstalige leerlingen van meester Guy blijven op de speelplaats van het parlement ruziemaken.
Hoewel ze beide in de federale regering zitten, daarover een akkoord dienen te vinden om alzo tot een oplossing van de crisis te komen, blijven ze in de pre-(of is het nog post) electorale sfeer zitten en bakkeleien ze over Wallonië. Het enige dat op dit ogenblik telt, is het vinden van de origineelste verwoording van een mogelijk verwijt.
Plan Marche Pas vind ik persoonlijk wel beter dan geef hem een rekenmachine, maar dat is natuurlijk subjectief. De pot verwijt de ketel
Zo kan het niet verder, dat weet iedereen, maar toch moet je ermee verder of toch niet?
Andere inhoudelijk sterke uitspraken stonden op de voorpagina van het Laatste Nieuws. Minister Van Mechelen zal volgende keer geen saucissen meer meebrengen voor Herman De Croo. Zijn madam zal zelf naar de beenhouwerij mogen gaan. Hopelijk lezen ze daar een andere krant.
Gisterenmiddag werden de gestelde lichamen in Laken verwacht. s Morgens mijn strikje (ge weet nooit wie dat ge tegenkomt) gezocht, maar in de auto realiseerde mijn agenda de dubbele boeking. Strikje uit en stuur omgedraaid. Snel nog een smsje gestuurd om me te verontschuldigen. Geen probleem was het snelle antwoord. In de weekends zijn er recepties genoeg werd afgesloten met een knipoog. Zou Hij die snelle techniek geleerd hebben van de kleinkinderen?
De toespraak van Verhofstadt was een beetje te verwachten. In de ochtend werd immers een beknopt verslag van het IMF bekend gemaakt, waarin duidelijk de nood aan een dringende staatshervorming gesteld wordt. Zonder een snelle hervorming zal ons land de komende jaren met nog grotere problemen te maken krijgen dan nu. België zit niet meer op koers. Een heraansluiting met het peloton dringt zich op, vooraleer de groten echt gaan demarreren. Het voordeel van de afgelopen jaren is dat er nog een deurmat lag, waar al het vuil, evenals de diepe put, konden ondergeveegd worden.
De komst van nieuwe mensen brengt meestal een nieuwe inrichting met zich mee, zodat de voetmatten ook verdwijnen. De ravage die werd aangericht wordt dan pas zichtbaar. Niet alleen wij worden geconfronteerd met deze stand van zaken, ook de Franstalige partijen. Dat de federale staat in nood verkeert, weigeren ze echter te erkennen. Enkel een beetje meer coördinatie in het beleid en we zitten zo weer op het goede spoor. Je mag al eens dromen, enige nuchterheid is wel op zijn plaats.
Het probleem van visie blijft dus bestaan. De Vlamingen zien het op hun manier (dewelke blijkbaar werkt), de Walen zien het omgekeerd. Nu krijgen we nog een duwtje in de rug van het IMF, hetgeen toch een niet te onderschatten argument is. Terwijl Verhofstadt verkondigde dat er geen extraatjeskunnen worden uitgedeeld, vraagt Milquet juist extra snoepjes voordat ze extra bevoegdheden krijgt.
Collega Hendrik Bogaert merkt intussen op dat de herfinanciering van de deelgebieden (= geldoverdracht zonder bevoegdheidsoverdracht), dewelke de Franstaligen de afgelopen 8 jaar kregen, bijna 2 miljard euro kost. Dit zijn maar liefst negen nullen !! Dit maar tussendoor gezegd
In het kader van het terreuralarm werden in totaal 1088 extra politiemensen uit lokale politiekorpsen ingezet, dit tussen 21 december 2007 en 20 januari 2008. Deze steun werd geleverd door de politiezones van Brussel Hoofdstedelijk Gewest en de arrondissementen Antwerpen, Mechelen, Asse, Dendermonde, Oudenaarde, Gent, Nijvel, Dinant, Luik en Charleroi.
Tijdens die maand presteerde het personeel van Directie Algemene Reserve 11766 uren in het kader van het terreuralarm; de federale Wegpolitie 1308 uren, het Federaal Interventiekorps 4402 uren.
De korpsen van de lokale politie presteerden maar liefst 12450 uren in dit kader, dit via het systeem van de HyCap.
Dit systeem is gebaseerd op de onderlinge solidariteit tussen de korpsen van de lokale politie, dit om voldoende versterkingen te garanderen voor de uitvoering van opdrachten van bestuurlijke politie door een bepaald lokaal korps, in casu de politiezone Brussel/Elsene.
Dit alles bleek uit het antwoord van minister Dewael op een mondelinge vraag van kamerlid Michel Doomst.
Een weekend brengt steeds enige nervositeit met zich mee. Langs de ene kant ligt het politieke leven in Brussel stil, langs de andere kant blijkt iedereen zaterdagochtend goed uitgeslapen te zijn. Het zaterdagse ochtendritueel wordt steeds fijnzinniger. (of is het scherpzinniger?) Waar men aanvankelijk nog sportief de degens kruiste, worden nu steeds scherpere messen geslepen. Het maakt niet meer uit naar wie je uithaalt, enkel dezelfde kleur en dezelfde taal moet je ontwijken. De gemakkelijkste manier voor dit soort sport is gewoon uit elkaars buurt blijven. De partij die hier momenteel het meest in volleerd is, blijkt de sp.a te zijn.
Een nieuwjaarsreceptie waar de grootste namen ontbreken, elk met een eigen apart, origineel en bijna geloofwaardig uitvlucht, is te vergelijken met een café zonder bier. Er zou nog een beetje animo gecreëerd kunnen worden met een inspirerende toespraak, maar het monotone gezoom bracht weinig animo. Het was eerder een gebrabbel dat iets weg had van gevaarlijke demagogie. De uitgebrachte woorden moeten met een dikke korrel zout genomen worden. Het oppositievoeren is een sport dat enige training vergt.
Twee van het voormalige liberale triumviraat zijn er meer in bedreven. Ik geef hen enkel de opdracht meer naar het veldrijden te kijken. Het tijdstip van demarrages zouden ze beter moeten plaatsen. Moet je nu echt op verschillende fronten tegelijkertijd in de aanval gaan, goed wetende dat noch je vijand, noch je bondgenoot zich in de loopgraven bevinden. De munitie die wordt verschoten zou beter opgespaard worden tot de echte confrontaties. Als je tegen dan enkel nog losse flodders hebt, is het gevaar veel te groot dat je op de vlucht dient te gaan, zonder evenwel je vlag mee te kunnen nemen.
