Langer geslapen dan anders,ik waspas wakker om zeven uur..
José had al de nieuwsberichten gehoord en gelezen over België,ikkrijg een beknopte samenvatting,net genoeg.
We overleggen hoe ik verder reis, ikwil baan cahors,dan verder via albi naar narbonne. Hij stelt voor mete brengen tot aan de vallei van de lot,ik accepteer graag.
Na een copieus ontbijt zijn we weg. Hettrajektis nogal heuvelachtig, ik ben blij datik dat bespaard ben. Het raakt me dat hij achter blijft.
Het is tien uur. Echt heet is het nog niet . Ikvolg dé rivier le lot,maar dat is niet zoals langs een jaagpad rijden, het betekent gewoon dat de weg door dezelfde vallei loopt. Soms kom je aan een brug erover, dat is dan zowat het laagste punt, soms rij ik kilometers vn de lot weg, en meer dan honderd meter hoog. De klimmen zijn ontmoedigend, ik heb nog (niet/niet meer) de goede benen. Vroeger heb ik nooit simpel nagerekend dat je vier keer langer klimt op hetzelfde trajekt dan daalt. En ieder afdaling is een aankondiging van een nieuwe klim die er aan komt..
Gelukkig kan ik stoppen als ik wil, en dat doe ik regelmatig. Het landschap is erg afwisselend, zo om de tien km kom je weer in een andere omgeving:wijnbouw,dan weer landbouw met maïs en zonnebloemen,of bossen. Op maandagmorgen zijn traditioneel weinig winkels open,maardat stoort me niet, ik heb nog geen honger. Op demiddag kom ik bij een veld waar dedruiven mechanischworden geplukt, hier in deze streek zie ik alleen getrokken plukmackhines,geen zelfrijders zoals in de roussillon. Ik heb de indruk dat ze minder secuur zijn ,er blijven vooral in de inzet telkens nogal wat trossen hangen, goed voor een hongerige toerist,lekker!
Water vind ik niet op een gloednieuw kerkhof, dus moet ik het vragen in een bar! Als je iets koopt vullen ze sans problemes je lege drinkfles met heerlijk koel watervang de tap.
Bij mijn stops kijk ik iedere keer hoe erger nog is, ik tel iedere km af, het rijden doet pijn aan heel mijn lijf. Ik kom doodop op de tourist info, gelukkig is er plaats in de herberg. Na een douche en ze uurtje platte rust ben ik toch in staat om op weg te gaan om wat te eten. Omwillevan wifi zit ik niet in een gewone maar eerder in een ding dat lijkt op een zaak op de Brugse markt.toch redelijk goeie calzone,karafje mooie cahors, ik denk dat ik nog een bordje kaas neem.
Het blijft zalig warm ,minstens 25 graden.
Bonsoir à tous!
een goed bed doet wonderen na een onconfortabele vorige nacht. josé is een vroege vogel,dat ligt me wel.<>spijtig dat het niet lukt met inloggen op mijn ipad, ik probeer alle voorgestelde codes maar geen enkele keer bingo, zodat we beurtelings van de beschikbare pc gebruik maken,vervelend. vandaag, van zo de zon wat hoger zit, gaan we een eindje fietsen in het . plaatselijk ommeland, wellicht naar issigeac,een middeleeuws dorpje met een goed adres voor foie gras; de rit gaat eerst een heel stuk naar beneden,dus dat wordt weer klimmmen! het is ook onwennig met twee fietsen,niet alleen qua tempo maar ook de afstand tussen ons twee naast elkaar is voor mij moeilijk,valparijen in wielerpeletons verwonderen me niet. issigeac is heel pittoresk. jose stelt voor eerst een toertje te maken, het is te vroeg om te eten. maar een lekke band beslist er anders over:tegen dat die is hersteld is het toch etenstijd.lekker! daarna gaan we op weg naar bergerac,zo veel mogelijk over rustige weggetjes. het is niet vlak! ik ben blij als we er arriveren. we kuieren er wat, de gewone charme van een middelgrote stad met een oud centrum dat gekoesterd wordt. na een verfrissing en een ijsje rijden we terug naar de homebase:nog 25 km met redelijk zware klimmetjes. een paar kilometer voor het einde stoppen we nog bij een kerkhof, ikben bekaf en heb dorst, het is erg warm. gelukkig staat er ook een vijgenboom,zo kom redelijk vlug weer op krachten. een bezoekerspaar vertelt over oorlogsgruwelen, ze hebben net het graf opgepoetst van vier gefusilleerden. 's avonds eten we in de plaatselijke kroeg, een heerlijke entrecote. thuis val ik gauw als een blok in slaap
Wegens geen connectie op mijn i pad getypt op josé 's machine..
Bij het opzadelen van mijn paard merk ik dat door slordigheid een paar boutjes ontbreken aan mijn bagagedrager vooraan. Zo kan ik niet verder fietsen,gelukkig ken ik in Bordeaux een Hollandse fietswinkel waar ik wel kan geholpen worden,tenminste dat hoop ik. De winkel is potdicht tot negen uur, ik heb tijd zat om te ontbijten en van die dingen. Nog slordig bij het inpakken: telefoonlader vergeten. Verder camera vergeten,die lader heb ik dan wél bij. T is altijd wat.. Opdracht volbracht. Ik vond een lader in een telefoonwinkel voor 5, had zelfs geen zin om af te pingelen. Van een winkelinstalateur kreeg ik eerst een paar koe bandjes waarmee ik voorlopig gered was, daarna van een garagist een paar boutjes, en op de koop toe heeft de fietsenmaker mijn fiets op punt gesteld. Allemaal gratis! Ik heb net eet ticket gekocht voor de trein, ik ga tot halfweg bergerac en dan fiets ik wel verder. Het weer is zacht maar niet uitbundig. Ik zit op een terras met een grote perrier,voor iets anders is het of te laat of te vroeg.
de ter (regionale trein )zit redelijk vol, van het gratis fietsvervoer wordt volop gebruik gemaakt. ik stap af een eind voor bergerac, eindelijk weer trekken.. vee rtig km heb ik nog te gaan tot bij josé; het is bijna middag en behoorlijk warm, ik gun me zelf een ritje in bloot bovenlijf, dat is lang geleden. mijn gps leidt me langs redelijk rechte weg naar lalandusse,zodat ik geen moeite doe om te controleren op betrouwbaarheid. aanvankelijk is het redelijk vlak, na een tijdje worden de klimmetjes nijdiger. ik eet in een klein bistrootje, er zit wat plaatselijk volk,fransen en engelsen. met volle maag gaat het weer verder, nog een twintig km te gaan; uit een maispartij komt plots voor me, op geen tien meter , een hert gesprongen. het dier deer schrikt meer dan ikzelf en gaat van alteratie tegen dek,krabbelt snel weer recht.goed dat ik bergop reed, anders had ik een aanrijding. josé is thuis als ik er aan kom. ik ben moe en plakkerig vann het zweten, kan me op mijn gemak verfrissen terwijl josé boodschappen gaat doen. ik geniet van de rust. met een gezellige bbq en een slokje cahorswijn ronden we de avond af
Na een korte nacht mooi op tijd aangekomen in bordeaux.
Het is zomers warm,maar toch af en toe een druppel regen.
Gevecht met mijn fiets om hem weer te verzamelen, ik deed er meer dan een half uur over, en dan nog heb ik een probleempje met mijn spatborden.
Een beetje rondgetoerd in en om Bordeaux,eigenlijk was ik op een verkeerd pad gezet door mijn gps, ik reed richting kust en bergerac ligt wel aan de andere kant..
Niet erg, een beetje sight seeing is mooi meegenomen. Langs geweest bij de info touristique, een adres gekregen van een gîte jacquaire, maar het klopte niet. Op eigen kracht toch daar geraakt ,zo ben ik nog eens een avond pelgrim met stempel en al! Nu wel weer in de stad om te bikken en te bloggen.Lekker gegeten in een gewone bistro,met vissoep en al.
In het jakobshuis komen ook nog2 andere pelgrims,wandelaars. Ik hoop op een flinke nachtrust,geen gesnurk..
Dat loopt anders uit,ik ben eerst gaan slapen, de twee hebben nadien dan de kamer potdicht afgestopt, ik werd wakker van de broierige warmte en had het gevoel te stikken zodat ik dan maar een noodbed heb opgemaakt in de woonkamer! Dat krijg je als je een kamer deelt..
geen denken aan om nog wat na te dutten. het is nog rustig in de straten,de bewegingen van een ontwakende stad.
ik wandel een hele blok om, veel groen en brede lanen. bij een vroege bakker een lekkere koffie en een paar croissants. mijn geld is op, ik moet wel een kilometer stappen voor ik een automaat vind waar ik kan bijtanken. ik loop nog eens bij de vriendelijke bakker om broodjes voor onderweg.
om met de trein te reizen moet mijn bagage anders gepakt dan om te fietsen; het vergt even concentratie. op mijn gemak neem ik afscheid ,ben ruim op tijd in het station.
de treinwagon voor de fietsen is afgeladen vol met studentenfietsen, enkele keren moet ik uit en weer instappen om anderen te laten afstappen.
enkele stations verder gaat het gros er uit, oef!
mijn goedkoop treinticket laat me alleen toe in de regionale treinen, het gaat langzaam door duitsland,maar dat vind ik eigenlijk leuk. de strecke naar hannover is gesperrt,wegens een onduidelijke zelfmoordpoging. na lang wachten wordt de trein omgeleid ,meer dan een uur oponthoud houdt me bijna van mijn aansluiting op het belgisch net, voorzien in aachen. zus leen dient als dea ex machina om me met haar auto naar het belgisch stationnetje te brengen waar ik wél kan opstappen richting brugge.
middernacht : aankomst in brugge, na een verfrissend ritje in de koele zomernacht kom ik eindelijk thuis.
Bij het ontbijt wordt me voor de eerste keer gevraagd hoe ik mijn eitje wil, ik zeg niet nee tegen een roerei mit speck und zwiebeln. Door een zeer verzorgd ontbijt is dit hotel dan toch preiswert, zoals ze dat hier graag zeggen.
35 km bol ik vandaag, maar het weer is me niet gunstig. Reeds als ik vertrek begint het te druppelen,hoe dichter ik bij Berlijn kom hoe dikker de druppels,ik schuil even, trek mijn regenjasje aan. Maar het baat niet,tien minuten verder ga ik schuilen onder een grote luifel van een supermarkt,het stortregent voor dik een half uur. Mijn zin om te trekken is daarmee een beetje geblust en geblutst. Het betert als ik verder in het centrum kom, alle straat- en pleinnamen komen bekend voor,een beetje als thuiskomen in een sprookje dat je honderd keer is voorgelezen. Ik ben geen monumentenmens, eerder een cultuurbarbaar, maar ik wil nu toch eerst doorrijden tot aan de brandenburger tor, de grensplaats tussen oost en west. De vele historische én nieuwe gebouwen wedijveren in schoonheid,ik ben toch onder de indruk.
Ook het Hauptbahnhof is mooi en imposant, de wachtrij is redelijk lang maar ik heb tijd zat en maak een praatje met een Ier die zenuwachtig wordt, hij wil zijn vriendin aan een ticket naar Praag helpen en de tijd voor het vertrek is krap.. Morgen trein ik op mijn gemak huiswaarts,misschien zelfs niet, hangt een beetje af van de aansluitingen, ik moet zes keer overstappen om mijn fiets te kunnen meenemen. Tijd genoeg in het verschiet om mijn boek helemaal uit te lezen, ik kom er anders niet aan toe.
Via de touristische dienst die ook huis houdt in het enorme station krijg ik het adres van een hotel in de alt moabitstrasse, een oud maar heel net en degelijk hotel dat één of twee verdiepingen beslaat in eennoud flatgebouw, ik hou van zo'n schoonheid. En eigenlijk wil ik wel een kamer alleen heb geen zin in een hostel met vier bedden in een ruimte voor mijn laatste nacht.
Dan ga ik wandelen, een stadsbad nemen gaat nog beter te voet dan per fiets. Nog nooit zag ik een stad met zoveel toeristenbussen, in het toeristich gedeelte maken ze de meerderheid uit, samen met de taxi's. Of ben ik die stadsdrukte niet gewoon, simpele jongen van den buiten? Ik moet toegeven dat ik toch onder de indruk ben.
Later in de middag ga ik met de fiets meeracen in het drukke spitsverkeer, gelukkig ben ik niet alleen op de fiets, we slingeren ons allemaal tussen de auto's die in file staan of aanschuiven, leuk gevoel. Eigenlijk wou ik een winkelstraat vinden, ik moet een broek, één exemplaar is gescheurd, en anders heb ik niets te wassen..
Meegezogen verlies ik mijn gevoel van richting,ik verdwaal,zit veel verder dan ik dacht van mijn hotel, na een paar keer te rade gaan bij taxichauffeurs kom ik toch weer terecht, oef!
Naast mijn hotel is een erg mooie oude kroeg,al vind ik dat ik tekort doe met dat woord, het is een heel grote brasserie,met plaats voor zeker honderd man,authentiek met banken langs de zijwanden en grote stoere tafels, ik ben er wég van. Mijn galgenmaal zal bestaan uit schnitzel mit spargel und Hollander sauce.
Het smaakt zoals het klinkt:degelijk! Puur uit goesting rond ik nog af met een Rote Grutze,smaakte gisteren naar meer.
Geen broek meer gevonden, ik reis dan maar in mijn vuile goed.. Wel nog van alles gekocht om morgen niet te verhongeren, veel fruit, en kaas en worst,mijn standaard rantsoen van reizen.
Ik wou dat ik nog fris genoeg was om even de stad in te gaan, ik zag zo veel leuke terrassen, maar ik weet dat zoiets te hoog is gegrepen, ik doe mezelf pijn op die manier, en dan is de lol gauw op.
Bis morgen in belgiën!
Het domein zou een vroegere boerderij zijn geweest, en bevat nu 2 hotels waarvan 1 annex een stoeterij.
Waar ik heb gereserveerd is het erg slordig bij het binnenkomen, de receptie wordt bemand per telefonische afroep.
Na een kwarier komt iemand opdagen,maar ik heb er al geen zon meer in en laat de reservering voor wat ze is, ik blijf niet overnachten in deze negorij,zonder contact ogen kneus met de buitenwereld . Ik hou van de buiten,maar dit is me beangstigend.
10 km terug naar bernau dan maar, een fatsoenlijk ogende herberg is zowat mijn enige keuze.Het zou al raar zijn als ikop deze reis niet eens een keer het deksel op mijn neus kreeg.
Zo heb ik mooi toch weer 120 km in de benen,ben ondertussen wel in de buurt van Berlijn.
De speisekarte is simpel maar de dagschotel smaakt me erg goed, ik neem nog een speciaal dessertje met veel vruchten in,lekker.
Mijn bagage moet ik helemaal uitpakken,hier en daar sporen van waterinsijpeling,maar niks echt beschadigd. Het is ondertussen weer te warm om direkt in te slapen.
Het wifisysteem werkt erg traag, morgen probeer ik verder iets te boeken.
Gute nacht!
De hele nacht heeft het gedonderd ,gebliksemd en geregend.de natuur is helemaal opgefrist, zo wordt het weer mooi fietsweer.
Het bed is niet te best, slechte matras met duidelijk voelbare veren. Ik slaap aan een stuk tot vijf uur, lig nog een uur te hopen op wreek dutten,maar noppes, dus sta ik op en ga de stad eens verkennen. Veel werkverkeer al,ik zie veeleer ontzuurde langsrijden, er moet hier ergens een haven of oversla zijn?
Vandaag wil ik rijden tot aan Wandlitz,een 80km verder, als er niets bijkomt door onvoorzieneomstandigheden. De lucht zit nog redelijk bewolkt,maar ik heb er goede hoop op, de meteo geeft voor vandaag 25°.
Nu eerst maar weer naar mijn hostel, eten, inpakken en wegwezen.
Het is broeierig warm, niet echt open, de lucht blijft bewolkt. Mijn toer start wonder mooi,langs een meer door de bossen, de route die ik heb gekocht is een echt succes. Ook de kaart is heel handig, helemaal geplastifieerd en geplooid op een formaat die in mijn broekzak past. Het loopt van de ene see naar de andere, met venijnige klimmetjes tussendoor. Wat een mooie landschappen! En rustige dorpjes ,veelal nog met kasseien geplaveid. Dan komt er een heel stuk bosweg, nauwelijks verhard. Is dit dé weg naar Berlijn? Ja, zegt een tegemoetkomende fietser, ik ben blij met de bevestiging.
Net weer op de goeie asfaltweg,in Steinhöfel,barst een onweer los met vuistdikke druppels, ik vind gelukkig honderd meter verder een bushokje. Twee wegen leiden verder, op advies van weeral een tegenligger neem ik de langste, de andere is nu een echte modderpoel,zegt de man. Hij kon er net door met zijn mountain bike. Mijn twee kamergenoten suizen me ondertussen voorbij, een eind verder haal ik ze weer in omdat ze een pauze nemen, zij hadden de bui net in het bos met de slechte weg.
Ik rij op mijn gemak verder en volg een verkeerde richting, kom in een stadje dat zo'n 20 km uit de richting ligt. Er komt weer een zware bui, ik schuil in een groot benzinestation, de electriciteit slaat uit in de hele buurt, pompstation noodgedwongen dicht! De bui duurt een half uur, ik ga weer op weg,maar na een half uurtje krijg ik de volle laag, en geen schuilplaats voorhanden.. Het doet er allemaal niet meer toe, koud en nat rij ik op de duur verder, op weg naar de volgende bui. Gelukkig is de temperatuur hoog,zodat ik rijdend weer warm krijg en mijn kleren drogen aan de mast. In Eberswalde grote pauze, ik bekijk wat ik verder kan doen. Het is pas vier uur, de lucht is uitgeklaard, ik besluit nog een tweetal uurtjes door te gaan.Bet au ligt op mijn route, en is 25 km verder. Ik twijfel maar boek toch een hotel,beschreven als gelegen in een rustige omgeving net buiten de stad.
de bundesbahn is druk,het is het uur van gedane werken. En de kilometers beginnen te wegen, ik heb er net honderd als ik bernau binnen rij. Een bloemen rouw helpt me op weg:ik moet het stadje dwars door,het pension ligt in een volgend dorpje een paar kilometer verder.. Het ligt precies vijf kilometer verder. Dan ligt het nog eens vijf kilometer buiten het dorpje,echt wel helemaal te velde. Bij het binnenrijden van het domein denk ik aan een oude kazerne
In Modrezewie moet ik kiezen of iklinks dan rechts naar szczetsin rij, ik kies voor de weg naar policie omdat die me korter lijkt het landschap gaat over naar moeras, veel grote poelen en rietvelden,soms een vlakte die gemaaid is pm te hooien,maar het ligt er dunnetjes. Het riekt naar zwavel en rot,maar het is wel zalig fietsen. Uit het niets bots ik op een nertsenfarm, ik herken de geur van ver. Een tegemoetrijdende fietser roept me iets toe,maar ik versta er geen jota van.
Na tien km kom ik in een dorpje,de brede asfalt eg houdt abrupt op . Verder alleen een zandweg en een smal weggetje duidelijk aangegeven dat het doodloopt. Ik raadpleeg een inboorling, juin verstaat me niet maar legt me toch na bekijken van mijn kaart dat ik helemaal terug moet en de andere richting moet nemen bij de splitsing. Zonder twijfel het advies van de fietser onderweg...
Terug aan de splitsing staat mijn teller op 90, ik besef dat ik nog een 40 heb te gaan,maar ik heb nog tijd, het is pas rond vieren,al had ik nu al liever op een terrasje gezeten in de stad... De weg is eenzaam,eenzaam is de weg,nu volledig door een bos. Ik smacht van de dorst, mijn water is al lang op -niet te geloven hoe lekker lauw water kan zijn-.
Langs de weg, een politiecontrole. Die wordt duidelijk gesignaleerd door tegenliggers, de meest wagens stoppen een eind ervoor en wachten af, of maken rechtsomkeer. In vervlogen tijden was het bij ons niet anders,herinner ik me.
Stilaan kom ik toch weer in een bewoonde wereld, maar geen winkeltjes meer die ik open tref. Een rijke burger met twee auto 's in de garage van zijn nieuwgebouwde villa is zijn gazon aan het sproeien en gunt me mijn twee flessen te vullen, heerlijk koel!
Het wordt drukker op de weg, ik vermoed stedelingen die naar huis keren na een middagje platteland. Een biertje smaakt me best bij een tankstation, hier wordt veel op gas gereden merk ik terloops. Het meisje aan de kassa geeft me graag uitleg bij het zoeken naar de weg naar mijn hotel - ik heb de kaart van mijn gps niet zo ver opgeladen, stom,anders was het een makkie- ze spreekt toch een beetje Engels.
Rond zes uur kom ik in de randstad. Een elektronische thermometer op een reclamepaneel geeft 33° aan, het is zes uur!
Met de route goed in mijn hoofd slinger ik me tussen het verkeer van de grote invalsweg, drie en vier banen breed, geen fietspad voorzien, ik ben erg alert ,voel me toch niet helemaal op mijn gemak. Rond half acht stop ik en check door navraag mij. Route, ik zit binnen de vijfhonderd meter van mijn hotel.
Dat ziet er heel chique uit,en is het ook. Brede trappen, veel vriendelijk volk aan de balie, mooie kamer.. Niet te geloven voor de prijs die ik betaal.
Nog niet van heel mijn trip heb ik zo uitgezien naar een douche, ik knap een heel stuk op. De twee flesjes water die ik op mijn kamer vind zijn zo verzwolgen, ik bekijk even het restaurant maar ga eerst nog en grote fles water en een fles bier kopen in een kiosk, ik drink het bier op een bank in een van de mooie parken, en neem het water mee naar het hotel.
In het restaurant ben ik de enige gast. De communicatie verloopt stroef door mijn gebrekkige taalkennis. Toch raak ik aan de bak, begin met een heel mooie griekse sla, dan een minder Russisch gerecht dat ik probeer uit nieuwsgierigheid, als toetje een stuk lekkere bessentaart met ijs.
Op mijn kamer probeer ik nog wat te tikken, maar geef op wegens te moe. Manåna..
Het was een zware dag, 130 km in die hitte was van het goede te veel. Vandaag ben ik van plan het rustiger aan te doen, ook de volgende dagen. Daarom ga ik niet verder dan prenzlau. Tenminste, als alles loopt zoals gepland
Het ontbijt was áf, Poolse grundligkeit. Ik at zelfs pannenkoeken met iets zoets op dat ik niet kon thuisbrengen, verder (varkens) vlees in allerlei vormen,poolse worsten, ei,geroerd en gekookt,taartjes, (nagemaakte) Franse kazen. Een aanslag op mijn gezondheid eigenlijk, maar ik neem het ter compensatie van de zware rit van gisteren.
Ik maak nog gebruik van het briefpapier dat op mijn kamer ter beschikking ligt. Postzegels moet ik halen in het postkantoor, en dat is nog van de ouwe stempel,letterlijk. De bediende slaat om de haverklap stempels, ik snap het niet goed want ik hoor haar de hele tijd tikken op een pc, waar slaat ze die stempels op? Ergerlijk, ik sta tien minuten te wachten op een paar stomme zegels.
Buiten is het weer heet, het zweet parelt reeds op mijn voorhoofd. Om de stad te verlaten moet ik weer in het drukke verkeer, het lost gelukkig vlug op én er is een fietspad. Door gebrek aan wegwijzers en mijn gebrekkige kennis van het Pools rij ik toch een blokje om, niet erg, ik had ondertussen rustiger buitenwegen. Veel Duitsers wippen de grens over om te tanken,ook veel bloemen- en plantenzaken zij hier op Duits publiek gericht. Het is ondertussen al middag, ik gebruik mijn laatste kleingeld om nog een ferme pils te kopen. Pools bier is best lekker.
Ik draai moeilijk vandaag, gisteren was te veel en vandaag klimt het wat meer. Ik tank regelmatig fris water, als ik het een uur mee heb is het al weer lauw. Leve de friedhofer!
Zonder reservatie rij ik naar prenzlau, een vriendelijke en mooie dame baat het plaatselijk jeugdhotel uit' ik boek een bed in een vierpersoonskamer, twee berliner zullen mijn kamergenoten zijn. Ergernis: het wifi-systeem in mijn hostel werkt niet, verder zoektochten maken me duidelijk dat dit hier nog niet erg is ingeburgerd. Maar je ziet, ik ben op dat vlak ontembaar.
Op mijn tocht door de stad vind ik gelukkig een goede boekenwinkel, de dame helpt me aan een echte fietskaart, net voor het trajekt dat ik voor ogen heb. Zo heb ik morgen tenminste een houvast.
Ondertussen is hier een echt onweer losgebarsten, het werkt zuiverend en verfrist. Ik eet broodjes op het terras van het hostel, lekker onder een grote luifel. Weer. Veel bakvissen die giechelend en gillend over en weer rennen tussen het hoofdgebouw en hun afdeling,blootsvoets door de warme regen.
Zelf heb ik me teruggetrokken in een leuke kneipe, aan de tafel naast me zit een internationaal gezelschap ,Belg Hollander, Duitsers,die werken voor de firma Sarens, zij moeten een reuzekraan verplaatsen die windmolens opricht, de ene kraan waar ze mee bezig zijn vereist 25 vrachtwagens..
Nog even proberen te boeken voor morgen,dan is het weer bedtijd. Ik heb de terrasdeur van mijn/onze kamer rekwijd opengezet, binnen was het als een oven,ik hoop dat het wat is afgekoeld.
Tchuss!
Gisteren sliep ik toch niet in zoals verwacht, er was veel geluid van jonge mensen die in het park bleven feesten met het mooie weer, en ik had de hele dag op
mijn luie kont gereisd,niet bepaald slaapverwekkend, rond één uur kruip ik toch tussen de lakens,maar kan pas slapen als ik de vensters helemaal dicht doe om het geluid te weren.
Ondertussen heb ik een kamer geboekt in szczetsin, om de Poolse lucht te kunnen opsnuiven.
Ik plan het een beetje bruut weg, geen goeie kaart voorhanden en de toeristische dienst is dicht meen ik te begrijpen uit het ééntalig Pools bord dat aan de deur hangt.
Om daar te geraken moet ik een grote lagune omrijden, er zijn geen ferry's die de tocht verkorten met een oversteek.
Eerst moet ik dertig kilometer oostwaarts, langs een drukke baan- gelukkig niet erg druk op zondag- en dan naar het zuiden,op mijn planner alles samen een 110 km.
Van s morgens vroeg is het broeierig warm. Aan de stadsferry is het al druk, gelukkig heb je als fietser altijd plaats. Het loopt lekker langs de grote weg, al wordt er wel erg hard gereden. Vrachtverkeer bijna uitsluitend aan de overkant naar de haven toe. Ik rij grotendeels door bossen, af en toe vang ik een glimp van de grote waterplas die de lagune is, de landstrook is bijwijlen niet erg breed, de trein is nooit ver weg, hier gaat ook nog veel per spoor, in de haven zag ik een speciale veerboot laden met hele treinstellen.
Goed dertig km verder begint het toch te vervelen, ik was al eens van de grote weg afgereden waar de weg om een dorp heen was geleid.. Een kerkje en twee winkeltjes waar de mannen bier kopen en dan buiten op de bank gaan opdrinken. Het wordt stil als ik mijn fototoestel bovenhaal, ik hoor iemand ervoor waarschuwen. Vreemdelingen duidelijk niet gewenst,of op zijn minst gewantrouwd.
In een tankstation kan ik een rudimentaire kaart kopen van de provincie, schaal 1/300.000 is niet direkt precisiewerk,maar ik kan er mijn route beter op plannen, vind de kleinere wegen die erg rustig zijn.
In Wolin verlaat ik de expressweg,verder zuidwaarts. Het landschap is heel open, polderachtig,met een groot windmolenpark. Af en toe een streep bos waar ik even schaduw vang. Weinig beschutting voor de harde zon, de lichte tegenwind is de enige verfrissing. De dorpjes liggen allemaal op een zijweggetje,op afstanden tussen 1 en 3 km, ik rij er niet heen wegens grote kans dart er niets te vangen valt.
Na een paar uur verschraalt de natuur, de polders maken plaats voor meer heide-achtige begroeiing. De dorpen liggen hier meer langgerekt langs de weg. In één ervan stop ik, koop een paar droge broodjes, een stuk worst en een stuk kaas en een fles bier,hier overal een halve liter. Alles smaakt. De bank die net nog vol zat heb ik ondertussen voor mij alleen.
Veel kleine boerderijtjes hier, die duidelijk niet meer worden uitgebaat, wel zie ik het begin van een fermettecultuur. Ook de nieuwbouw doet me denken aan vroegere tijden bij ons, veel zelfbouw in het weekend
Het is zo warm in de stad dat ik verkies aan de schaduwkant te lopen. De plaatselijke volledig autovrije steenstraat loopt zwart van het volk. Veel designwinkels en kledij zaken, ook een paar grote ketens. Opvallend: ook geen verse voedingswinkels,alsof eten hier niet belangrijk is. De enige terrassen zijn ook van het slag Mac Donalds, geen brasserieën te zien.
Terug naar het hotel waar ik de mooie living vor mij alleen heb. Dit hotel schijnt beroemd wegens gebruikt voor de verfilming van een film of feuilleton op basis van de boeken van mats wallander. De kamers verwijzen naar gerechtstermen, ik slaap in de kamer genoemd arrest.
Ik raak niet uit de keuze hoe verder. Hoger Zweden in trekt me niet aan,ook al wegens budgetaire redenen. Van hieruit lopen lijnen naar Polen en noord duitsland,dat wordt de eerste stap,het is kiezen door eliminatie. Ik ,opteer voor Polen omdat die lokatie dichter bij Berlijn ligt,en dus meer richting huis.
Het is na zessen en nog zeer zomers, dus pak ik mijn fiets en ga toeren langs de kust, een langgerekt fietspad loopt langs de kustlijn door bosjes en natuurparken en natuurlijk militaire domeinen richting noord oost, na een tiental km buitengoedjes en strandhuisjes wordt het heel open en stil,ik stop om te pootjebaden en zie geen kat in kilometers tenzij een strandjutster die er genoeg van heeft als ze mij ziet en met een mand vol wrakhout wegfietst. Het water verzoet mijn gedachten , ik rij verder en cruise langs verlaten landwegen en dorpen die er geen zijn in de ondergaande(?) zon terug naar huis. Blij dat ik deze tocht nog heb gemaakt. Bij toeval kom ik uit waar mijn dag begon, vlakbij de haktet. Dàg,bruno!
In het hotel drupt wat volk binnen,met kleine kindjes,ik zie mama 's bezig met flessen warmen.
Ik boek een hotel in Polen. Alea iacta est. Nu nog een schipper vinden,voor morgen heb ik keuze uit drie boten bij twee lijnen,l'embarras du choix. Halfweg de boeking blokkeert de betaling, ik besluit er mijn hoofd bij neer te leggen en ga na een korte wandeling in de haven slapen.
Gisteren vond ik het ontbijt maar zozo,ben ik een verwende reiziger?
Gisteren heb ik speciaal koffie gekocht, om zelf te kunnen zetten. Ik haal nog warme broodjes bij de bakker,én een croissant, het is tenslotte zondag. Zo mis ik op een haar mijn videochat met claudine ,maar net niet.
Na het eten, inpakken. De overigens sympathieke uitbater van dit oord staat er op dat ik ten laatste om 11.00 hr.buiten ben, ,waarom ook niet? Bij het inpakken heb ik het gevoel dat. Ik iets vergeet,maar dubbel check zegt niet. Eerst ga ik mijn mislukte boeking overdoen aan het loket. Nog drie uur voor de afvaart. Ik slenter weer te voet door de stad, op een plein is een rommelmarkt, altijd leuk als je niets om handen hebt. Ik koop en schrijf nog wat kaartjes,om te tonen dat ik wél in Zweden ben geweest. Op een ander marktplein koop ik ook nog wat fruit, ik eet hier te weinig groenten en fruit.met die broodmaaltijden!
De loopt aardig vol. Toch merk je het niet in de vele salons en restaurants. Er is een appart restaurant voor truckers, ik sluip probleemloos binnen maar wordt ontmaskerd aan de kassa en onherroepelijk terug gefloten. Mijn gevulde plateau mag ik zo inleveren, en vertrekken als gabriël uit het aards paradijs. Eigenlijk had ik geen honger..
Toch ga ik iets eten in het gewone-mensen-restaurant, dezelfde platte kost,maar alla..
Alles is hier reeds betaalbaar. Ik drink een paar glazen rode wijn om dat te vieren, probeer dan wat te dutten op een bank maar word vriendelijk verwezen naar een afdeling air-seats op een bovendek, waar ik toch een dutje doe op de bekende manier, breeduit over drie zetels.
Zes uur vaartje toch lang, ik lees een paar uur,probeer en paar keer iemand aan te spreken maar niemand geeft Engels thuis. Ik vang nog een uiltje,languit op de zetels waar het niet mocht maar waar velen het wel doen, nu komt niemand me storen. Tv's alom, op allemaal andere zenders, gelijklig niet te luid. Alles is heel net, onderweg wordt twee keer heel de boel gestofzuigd, en lege glazen blijven niet lang staan. Plots daagt me wat ik vergeten ben: mijn proviand in de keuken! Niet erg, wel vervelend.
Stipt op tijd meren we aan, ik ben op Poolse grond.voor hetzelfde geld kom ik aan in Antwerpen, je merkt het verschil niet aan de huizen of de straten. Na een beetje zoekwerk kom ik in mijn hotel, gereserveerd via booking.com, er is een meningsverschil over de betaling,moet morgen met de baas worden uitgeklaard want het meisje aan de balie is anderstalig dan ikzelf. Ik heb geen zin twee keer op te hoesten, ben er tamelijk gerust in maar schrijf toch een mail naar de site om opheldering. Leve het internet!
Het hotelletje is overigens perfekt. De restauratie is al dicht, dus trek ik even weer de stad in, meer om de avond te breken dan uit hongergevoel, goe bezig! Ik beland bij een vlotte Italiaan, eet een matige pizza met een fles wijn waar ik nu van aan het nagenieten ben terwijl ik dit tik. De hele dag niet gereden, ik ben ook niet moe. Op terugweg geeft een thermometer 22° aan. Tot nu heb ik op dat gebied veel geluk!
Onderweg zie ik een cliché bevestigd: veel Polen hebben een vodka te veel op. Een supporter op weg naar huis na de match aan wie ik de weg vraag geeft dat ook toe als verontschuldiging waarom hij me de weg niet kan wijzen. Terwijl ik zelf zoek op de kaart keert hij schreeuwend terug na overleg met zijn -broers, nu weet hij het plots wel weer..
Hoewel het hotel op de rand ligt van een groot stadspark blijft het verkeer nerveus veel lawaai maken. Toch ga ik naar bed, wetend dat inslapen geen probleem is.
Morgen informeren en kijken hoe ik verder ga
Door een ontvangen bericht merk ik dat we noot in zaterdag leven, ik verbleef al in zondagse sferen. Opletten dat ik de trappers knoet verlies!
Het blijft hier lang zuiders warm, ik maak evenl een tochtje naar het centrum maar zelfs hier is het feestdag, wat betekent dat al, de winkels dicht zijn en de terrassen overvol.
Aanpalend aan het station ligt de haven, ook de plezierhaven, en daar gaikop een simpel terras een glas drinken. Beducht voor de reputatie van Zweden vraag ik eerst maar wat dat mag kosten? Voor 10U-110 sek heb ik de keuze uit een glas bier of glas wijn. Ik zie de mensen van de 's...misse al glunderen als ze dit onder ogen krijgen!
Het eten is avenant, en ziet er nog niet lekker uit bovendien. In een soort nachtwinkel koop ik een paar broodjes en smeer zelf wat ik nog bij heb, morgen zoek ik een nieuwe voorraad bijeen.
Als altijd val ik als een blok in slaap, de nachtelijke geluiden van het station -ik kijk uit op de perrons - storen me niet,integendeel. En als gewoonlijk ben ik rond de klok van vier wakker ,weer kan ik de slaap niet vatten. Het is klaar als bij volle dag, ik stap uit bed en ga mijn parcours naar Bruno's voorlopig logies verkennen, ik ben niet zeker dat ik het goeie adres heb.
Het is een kwariertje fietsen en het is wel juist.
Opgelucht keer ik via het stads Ieren terug, nog een kat op straat, wél zie ik een haas wegspurten over de straten, raar gezicht midden in een stad die niet eens parkrijk is.
Gerust als ik nu ben dommel ik toch nog een beetje in en uit, tegen half acht opstaan en douchen, mijn toilet is vlug gemaakt.
Voor 60 sek kan ik een ontbijtbuffet nemen in een bakkerij, het is niet njam njam maar toch voldoende, en koffie naar believen.. Ik wandel terug naar mijn hotel, dagboek bijwerken en tanden poetsen, dan ga ik op visite
Kwart voor tien ben ik daar,mooi op tijd om de procedure door te lopen. Om tien uur ben ik bij bruno.
Eerste indruk: hij is fysiek niets veranderd,ziet er uit als een sportman,gebruind en in sportkledij, een korte broek en t-shirt.
De ontvangstruimte heeft de afmeting van een cel,zeg maar smalle drie op vier meter, toiletruimte inbegrepen. Hier staan twee zetels en een kleine sofa.
Bruno brengt met verve en met handen en voeten,zelfs met een soort maquette zijn versie van de gebeurtenissen,ik behoef geen pleidooi.
We praten bij over de gewone dingen van alledag,het meten en ondergaan van de tijd die traag tikt. Ik bewonder zijn niet aflatende optimisme en zijn plannen voor het verdere verloop van zijn procedureslag, want rusten en er zich bij neerleggen doet hij niet.
Ik hoop met hem mee dat zijn scenario klopt.
Twee uur is lang om aan een stuk te vertellen, en twaalf uur is etenstijd. Als we uit de ontvangscel komen staan de karren met eten al klaar.
Ik adem diep als ik buiten kom, de sportvelden die ik zie en vernoemde heeft hij nog niet gezien. Het lucht me op dat ik er was en dat ik er weg kom.
Op de terugweg loop ik binnen in een immense fietsenzaak vlakbij bruno,op hetzelfde industrieterrein,waar ik de gepaste sleutels krijg om zelf aan mijn fiets te werken, ik sleutel en maak proefrondjes, het gaat veel beter maar echt in orde is het niet, maar ik denk wel dat ik er mee thuiskom. Daarna wat inkopen voor middag- en avondmaal, geen zin om te gooien met mijn goeie geld hier.
Ik eet met veel smaak van zalm en haring en danish blue en Italiaanse worst en stokbrood,met zelf gezette koffie.
Geen zin meer om te fietsen, ik ga slenteren in de stad,probeer inspiratie op te doen in de tourist- info. De morgen beklijft.
Terug naar de rust van het hotel, ik moet wat wikken en wegen op mijn gemak.
Is het omdat ik vandaag vertrek? In ieder geval kan ik na vieren niet meer slapen. Opstaan dan maar en een fikse wandeling te voet naar en langs het strand. Het is fris maar niet koud. Konijnen wippen weg in het struikgewas en de bosjes als ik langskom, in de verte nog een wandelaar.
De kust is een afwisseling van rotspartijen en smalle zandstranden, ik denk niet dat hier veel gebaad wordt. Geen kraampjes of tearooms in ieder geval. Terugweg door de bossen, na een goed uur ben ik weer op mijn kamer en slaap toch nog een paar uur.
Voor ik vertrek wil ik nog een was plegen,maar helaas is de Canadese onderwijzer me voor zodat ik mijn hele morgen moet herschikken. Ik kan er mee leven,maar had liever anders.
Sowieso moet ik mijn kamer om tien uur ontruimd hebben, de kuisploeg staat dan klaar want er schijnt al een volgende groep te wachten. Niet handig met de was die nog niet droog zal zijn,maar ik kan de mensen hier geen gebrek aan inschikkelijkheid verwijten.
De Canadees is een lieve oude man,die voor mij hier is aangekomen en morgen vertrekt. Maar verschrikkelijk onderwijzend! Ieder gesprek draait uit op moraal,zodat ik gevangen zit tussen sympathie voor hem en negeren .
Ik ga nu toch maar mijn boeltje een beetje pakken en mijn linnen van het bed nemen, want dat wordt in een jeugdherberg wel verwacht.
Verder weet ik nog niet wat met mijn tijd aanvangen, de Ferry gaat pas om half vier.
Met de was verloopt alles toch vlotter dan verwacht,om 11 uur is alles opgeplooid en opgeborgen. Dan trek ik nog even naar het stadje, een paar broodjes voor het middagmaal en zo.
Hert is hoogdag voor mijn mama, dus pleeg ik even een telefoontje. Krijg een bericht binnen van dochter griet, het leven is soms voorspelbaar en onafwendbaar tegelijk.
Bericht van Melanie: ik word morgen verwacht.
Tegen twee�n ben ik gepakt en gezakt,maar moet nog even aan mijn fiets laten sleutelen,mijn vork heeft te veel speling. De jonge man doet zijn best, trekt een en ander stevig aan maar het blijft onwennig rijden,mijn fiets stuurt te star.
Het is volop zon op het plein met de lanes, ik ben de enige op lane 1. Druk wordt het niet, de Ferry loopt niet halfvol.
We vertrekken op tijd met brandende zon, maar dat gevoel verdwijnt even snel als we de haven uitvaren. Midden op zee is het zelfs koud. De boot is voorzien van eigenaardige maar geniale banken: de rugleuning van de zitbank kan opgeklapt worden zodat iedere bank omgetoverd wordt in een stapelbed, nog confortabel ook, niet alleen ik doe een dutje. Zo gaat de tijd vlug, ik lees nog een uurtje in mijn dik boek,dat in ��n ruk toch niet te pruimen is, en dan komt ystad eraan. Het wordt weer zomers bij het binnenvaren.
Het hotel/hostel "stationen" bevindt zich echt in het station. Zouden hier vroeger spoorbedienden hebben gelogeerd?
Eigenaardig in deze tijd: vooruitbetaling moet in handje kontantje! Net als in Denemarken zijn de automaten hier dun gezaaid, gelukkig w�l welwillend. Het hotel ziet er op het eerste zicht erg netjes uit, ik ga nu even op verkenning binnen en buiten.
Net toen ik ging slapen barstte hier uit het niets een onweer los.weinig van gemerkt, ik viel als een blok in slaap, pas wakker krond een uur of vier maar terug de slaap der gelukzaligen gevonden tot half acht. Mooi op tijd om te douchen voor het ontbijt. Na een lange ochtend ongerekend met claudine op de fiets voor een toertje bornholm.
Ik opteer voor richting noord langs de kust. Eenmaal buiten de stad krijg je een voor fietsers voorbehouden pad door het bos,zalig! Het is wel nog fris,zeker in het bos, en af en toe wat slijk lassen door de vele regen vannacht.maar algauw kan ik mijn sokken en pull opbergen.
Het landschap langs de kust is ontzettend mooi. Soms rij ik bijna aan de waterkant, soms ver erboven:vlak is het zeker niet! Hasle is het eerste " grote " dorp. Er staan een paar huisjes met merkwaardige schoorstenen: Haringrokerijen. Ik ben erdoor gecharmeerd en koop wat proviand,de haring is zoet gerookt, en zeer vettig. Ook gerookte paling heb ik mee, een delicatesse,vind ik.
Verder naar het noorden wordt het kustpad wel erg lastig om te rijden, waarschuwingen voor hellingen van 15% volgen mekaar op,ik moet soms te voet een eindje duwen. Maar het loont de moeite, doet me een beetje aan THE ring of Kerry in Ierland denken, zo mooi. Een paar miniatuur haventjes liggen daar uitgestrooid, met nauwelijks beweging.
Alllinge is mijn verste punt, door de steile klimmetjes ben ik een beetje aan het eind van mijn Latijn. Ik neem rustig de tijd voor mijn piknik.
Een vrouw die ik ontmoette aan de Ferry in koge had me uitgenodigd om langs te komen, maar ze had het te druk deze namiddag. Pech!
Ik verzaak aan de hele toer van het eiland, en rij middendoor terug richting Rønne, het is tenslotte vakantie en geen koers. Bij een bakker die ik vanmorgen net buiten de stad zag koop ik broodjes voor vanavond, er zijn toch een drietal bakkerijen in de stad zelf. En slagers? Na raadplegen van haar bazin zendt ze me naar de supermarkt "qvick" waar een slager zou zijn, een échte. En inderdaad, naast het voorverpakt vlees in grote open koelkasten kan je iets bestellen wat je niet vindt. Ik koop een Ierse entrecote die hij inderdaad vers afsteekt, straks bak ik hem als avondeten
De touristinfo is om 16.10 hr al dicht, jammer . Ik loop nog langs bij het kantoor van de rederij waar ik mijn boeking verzilver in een écht ticket.
Blij dat ik terug thuis ben.
Een mailtje van Melanie, dochter van bruno maakt me blij. Ik kan vrijdag op bezoek, wat tot nu toe toch geen zekerheid was.
De kinderen hier zijn waarschijnlijk aan hun laatste nacht toe, er is in elk geval harde disco te horen. Ik hoop maar dat het niet de hele nacht is, tenzij ze me uitnodigen natuurlijk!
Nu naar de keuken..
Ik hou me aangenaam bezig met mensen kijken en een glas drinken ,proberen een praatje te maken,maar de meeste Denen zijn bang van andere talen.
Om halftien gaat de wachtzaal open van de ferry, nog niet het boekingskantoor. De man van dienst maakt me geen jota wijzer,ik versta niets van zijn Deens ,tenslotte neemt hij een stukje papier om iets te proberen verklaren, maar ik snap zo wel dat hij me eigenlijk niet kan helpen.
In een folder lees ik dat de ferry goedkoper is mits boeking vooraf via internet,in de terminal is er geen verbinding, en omdat ik tijd te verdoen heb peddel ik terug naar de stad.
De internet boekingskorting geldt alleen mits een paar dagen op voorhand...
Terug in de terminal zit een vriendelijke dame aan de balie. Ik word vlot en correct aan een ticket geholpen, 40 ongeveer.
De Ferry is dan weer groter dan ik had verwacht,zowat de grootte van de oude boten van de RMT die nu nog de dienst uitmaken in Oostende, wel onder Poolse vlag.
Eerst moet de boot helemaal leeg worden gehaald, truckmasters rijden op en af voor onbegeleide trailers te lossen,ik ken dat spelletje maar al te goed.
Eigenlijk moet ik met mijn fiets wachten in de lane voor de auto 's,de voetgangers mogen wél al aan boord, dat is nog 2 uur voor ik aan boord kan! Ik probeer met charme en het lukt, de vrouwelijke chef van dienst die het laden en lossen regelt begeleidt me persoonlijk aan boord om veiligheidsredenen, en zo kan ik een plaatsje zoeken om me te installeren voor de nacht. Ze raadt me nog het beste dek aan, ik vind een praktisch leeg immens salon. Ik installeer me op vliegtuigmode: drie zetels aaneen is een prima bed. Zo heb ik al een dik uur geslapen voor de afvaart.
Vroeger sliep ik altijd vast door de trilling en het geschommel, hoe meer wind en hoe ruwere zee hoe beter. Het is nu niet anders, ik slaap als een blok tot we ronne binnenvaren, het is zes uur ondertussen. We vaarden 170km,zie ik op mijn gps,in goed 5 uur.
Ik haal wat info op bij de ferrymaatschappij over mijn verdere reisplannen, het is nu niet druk aan de balie en de man van dienst geeft me alle mogelijkheden, ook die van de concurrentie.
Eerst naar mijn logies, ik wil vandaag op mijn gemak rondtrekken ,gewoon de tourist uithangen en dus mijn bagage achterlaten. Goeie vlotte ontvangst in de jeugdherberg, die met een paar schoolklassen tamelijk vol zit. Ik vraag om mee te ontbijten,en geniet oogluikend van het jonge volkje, deels kind,deels puber en bakvissen, opzichtig geschminkt en gekleed.
Het eten is eenvoudig,geen ferme kazen dit keer, misschien goed ook.
Zo, ik ben geïnstalleerd voor een paar dagen, heb alles eens uitgepakt,wat ik anders niet doe,voelt luxueus.
In vakantiestemming ga ik naar de stad.
Na mijn deugddoend dutje vertrek ik zo maar goed komt het uit langs het fietspad dat hier voorbij het hostel loopt. Het volgt parallel een weg maar door de bosrand. Verrassend veel wandelaars,al of niet met honden. De schaduw doet deugd, het is zomers warm.na een tijdje verlaat het fietspad het bos,loopt verder afgescheiden van de rustige weg.hoewel daar nu niet veel van te zien is moet het hier tjokvol toeristen lopen in het seizoen. Erg aannemelijk,het is hier werkelijk prachtig.
Ik fiets zo maar wat rond, en sla een zijweg in naar een dorpje,kom aan de zee.het zandstrand is erg aanlokkelijk, ik neem het ervan en ga pootje en wat meer baden in de toch nog koude Oostzee. Heel verschil met bij ons: weinig getijden en bijna geen golfslag. Zeer helder water, je ziet hele scholen visjes zwemmen. Verder zijn er maar een paar mama's met enkele kleuters.
Ik heb geen zin om ver te fietsen, en zoek een andere terugweg. Bij een kleine supermarkt koop ik bij toeval Belgische aardbeien. Lekker maar niet zoals vers van bij ons.
Verder op de terugweg doe ik nog een kerkje aan. Ze zijn hier mooi door hun eenvoud. Witgekalkte mureno en een sober maar soms fijn interieur. Het kerkje oogt heel imposant van buiten, maar binnen is het maar twee banken breed,heel intiem maar technisch verbazend goed uitgerust met beamer en al.
Rustig boards ik ronne, te laat voor de viswinkel. Voor ik aan het hostel ben ontdek ik een klein dagschotelrestaurant,er zit nogal wat volk, gezinnen met kinderen.
De dagschotel doet me kareel denken aan wat ik in Engeland in de routiers geserveerd kreeg,vooral door de saus. We reizen om te leren..
Het koelt toch snel af 's avonds, ik trek mijn trui aano en lees nog wat op de barza. Na een tijdje ga ik binnen verder lezen, het wordt te kil. Probeer nog een kamer te boeken in Zweden voor overmorgen,het loopt een beetje stroef door geen online boeking mogelijk, morgen zie ik het resultaat wel.
Dit is de grootste stad van bornholm. En bornholm is ruwweg een trapezium van 30 op 40 km, er zijn nog een zestal steden waarvan 5 ook op de kust liggen.
Het stadje is mooi en verzorgd, zoals alle plaatsen hier trouwens,maar niet zo mooi als koge,dat qua opsmuk meer aan Brugge doet denken.. Ik doorkruis de stad van onder naar boven en van west naar oost, grotendeels te voet, want ik ben de enige die fietst in de voetgangerszone. Hoewel niemand me er op aanspreekt voel ik me verkeerd bezig.
De toeristische dienst is zeer accuraat en handig. Internet vrij, alle documentatie onmiddellijk voorhanden,bovenstaand heb ik grotendeels van daar.. Ik maak er ineens mijn boeking voor de overzet naar ystad,het kost me inderdaad een pak minder als ik vooraf zelf internetboek. In de stad,net als overal, opvallend veel designwinkels,kledij zaken ook.
Ik zoek een slager om te kunnen vertellen aan vriend Jan,en ook een bakkerij. Helaas, na heel wat wandelen en tenslotte navragen: in dit stadje, het belangrijkste van het eiland,zijn er geen meer. Armoe troef, vind ik, maar wellicht gaan we bij ons pijlsnel dezelfde weg op...
Bij het terugkeren naar mijn hostel vind ik een viswinkel,natuuurlijk, aan de haven. Eindelijk vis! Een mooi assortiment, ook anders dan bij ons. Ik neem wat gerookt spul,zalm en gerookte kuit mee voor mijn middagmaal en ben vastbesloten voor vanavond, zoniet morgen, wat vers klaar te maken.
In het hostel is er geen levende ziel buiten de vrouw die poetst en haar niets ontziende(zelfs mijn oren niet) stofzuiger. Ik eet alleen, buiten, op het terras.
Voor vanmiddag twijfel ik tussen een dutje of een fietstocht. Misschien alle twee een beetje?
hoewel ik erg goed en diep slaap kan ik niet een hele nacht aan en stuk. vanmorgen om 4 uur was het weer van dat. dan maar een uurtje gelezen en mezelf verplicht nog wat te dutten,wat gedeeltelijk lukte.ik bleef in bed tot tegen achten. het weer is stralend voor het ogenblik,het ontbijt was wat minder,ik was de enige die er een had besteld. de prijs was navenant,dit wordt wellicht mijn goedkoopste nacht in het noorden,310dk,je kan dan ook niet alles verwachten. door het laat geserveerde ontbijt ben ik laat op dreef: het is al na tienen, toch vlug nog even van de pc in het onthaal gebruik gemaakt om dit te schrijven.. prettige werkdag!
