Gisteren vond ik het ontbijt maar zozo,ben ik een verwende reiziger?
Gisteren heb ik speciaal koffie gekocht, om zelf te kunnen zetten. Ik haal nog warme broodjes bij de bakker,én een croissant, het is tenslotte zondag. Zo mis ik op een haar mijn videochat met claudine ,maar net niet.
Na het eten, inpakken. De overigens sympathieke uitbater van dit oord staat er op dat ik ten laatste om 11.00 hr.buiten ben, ,waarom ook niet? Bij het inpakken heb ik het gevoel dat. Ik iets vergeet,maar dubbel check zegt niet. Eerst ga ik mijn mislukte boeking overdoen aan het loket. Nog drie uur voor de afvaart. Ik slenter weer te voet door de stad, op een plein is een rommelmarkt, altijd leuk als je niets om handen hebt. Ik koop en schrijf nog wat kaartjes,om te tonen dat ik wél in Zweden ben geweest. Op een ander marktplein koop ik ook nog wat fruit, ik eet hier te weinig groenten en fruit.met die broodmaaltijden!
De loopt aardig vol. Toch merk je het niet in de vele salons en restaurants. Er is een appart restaurant voor truckers, ik sluip probleemloos binnen maar wordt ontmaskerd aan de kassa en onherroepelijk terug gefloten. Mijn gevulde plateau mag ik zo inleveren, en vertrekken als gabriël uit het aards paradijs. Eigenlijk had ik geen honger..
Toch ga ik iets eten in het gewone-mensen-restaurant, dezelfde platte kost,maar alla..
Alles is hier reeds betaalbaar. Ik drink een paar glazen rode wijn om dat te vieren, probeer dan wat te dutten op een bank maar word vriendelijk verwezen naar een afdeling air-seats op een bovendek, waar ik toch een dutje doe op de bekende manier, breeduit over drie zetels.
Zes uur vaartje toch lang, ik lees een paar uur,probeer en paar keer iemand aan te spreken maar niemand geeft Engels thuis. Ik vang nog een uiltje,languit op de zetels waar het niet mocht maar waar velen het wel doen, nu komt niemand me storen. Tv's alom, op allemaal andere zenders, gelijklig niet te luid. Alles is heel net, onderweg wordt twee keer heel de boel gestofzuigd, en lege glazen blijven niet lang staan. Plots daagt me wat ik vergeten ben: mijn proviand in de keuken! Niet erg, wel vervelend.
Stipt op tijd meren we aan, ik ben op Poolse grond.voor hetzelfde geld kom ik aan in Antwerpen, je merkt het verschil niet aan de huizen of de straten. Na een beetje zoekwerk kom ik in mijn hotel, gereserveerd via booking.com, er is een meningsverschil over de betaling,moet morgen met de baas worden uitgeklaard want het meisje aan de balie is anderstalig dan ikzelf. Ik heb geen zin twee keer op te hoesten, ben er tamelijk gerust in maar schrijf toch een mail naar de site om opheldering. Leve het internet!
Het hotelletje is overigens perfekt. De restauratie is al dicht, dus trek ik even weer de stad in, meer om de avond te breken dan uit hongergevoel, goe bezig! Ik beland bij een vlotte Italiaan, eet een matige pizza met een fles wijn waar ik nu van aan het nagenieten ben terwijl ik dit tik. De hele dag niet gereden, ik ben ook niet moe. Op terugweg geeft een thermometer 22° aan. Tot nu heb ik op dat gebied veel geluk!
Onderweg zie ik een cliché bevestigd: veel Polen hebben een vodka te veel op. Een supporter op weg naar huis na de match aan wie ik de weg vraag geeft dat ook toe als verontschuldiging waarom hij me de weg niet kan wijzen. Terwijl ik zelf zoek op de kaart keert hij schreeuwend terug na overleg met zijn -broers, nu weet hij het plots wel weer..
Hoewel het hotel op de rand ligt van een groot stadspark blijft het verkeer nerveus veel lawaai maken. Toch ga ik naar bed, wetend dat inslapen geen probleem is.
Morgen informeren en kijken hoe ik verder ga
Door een ontvangen bericht merk ik dat we noot in zaterdag leven, ik verbleef al in zondagse sferen. Opletten dat ik de trappers knoet verlies!
