Is het omdat ik vandaag vertrek? In ieder geval kan ik na vieren niet meer slapen. Opstaan dan maar en een fikse wandeling te voet naar en langs het strand. Het is fris maar niet koud. Konijnen wippen weg in het struikgewas en de bosjes als ik langskom, in de verte nog een wandelaar.
De kust is een afwisseling van rotspartijen en smalle zandstranden, ik denk niet dat hier veel gebaad wordt. Geen kraampjes of tearooms in ieder geval. Terugweg door de bossen, na een goed uur ben ik weer op mijn kamer en slaap toch nog een paar uur.
Voor ik vertrek wil ik nog een was plegen,maar helaas is de Canadese onderwijzer me voor zodat ik mijn hele morgen moet herschikken. Ik kan er mee leven,maar had liever anders.
Sowieso moet ik mijn kamer om tien uur ontruimd hebben, de kuisploeg staat dan klaar want er schijnt al een volgende groep te wachten. Niet handig met de was die nog niet droog zal zijn,maar ik kan de mensen hier geen gebrek aan inschikkelijkheid verwijten.
De Canadees is een lieve oude man,die voor mij hier is aangekomen en morgen vertrekt. Maar verschrikkelijk onderwijzend! Ieder gesprek draait uit op moraal,zodat ik gevangen zit tussen sympathie voor hem en negeren .
Ik ga nu toch maar mijn boeltje een beetje pakken en mijn linnen van het bed nemen, want dat wordt in een jeugdherberg wel verwacht.
Verder weet ik nog niet wat met mijn tijd aanvangen, de Ferry gaat pas om half vier.
Met de was verloopt alles toch vlotter dan verwacht,om 11 uur is alles opgeplooid en opgeborgen. Dan trek ik nog even naar het stadje, een paar broodjes voor het middagmaal en zo.
Hert is hoogdag voor mijn mama, dus pleeg ik even een telefoontje. Krijg een bericht binnen van dochter griet, het leven is soms voorspelbaar en onafwendbaar tegelijk.
Bericht van Melanie: ik word morgen verwacht.
Tegen twee�n ben ik gepakt en gezakt,maar moet nog even aan mijn fiets laten sleutelen,mijn vork heeft te veel speling. De jonge man doet zijn best, trekt een en ander stevig aan maar het blijft onwennig rijden,mijn fiets stuurt te star.
Het is volop zon op het plein met de lanes, ik ben de enige op lane 1. Druk wordt het niet, de Ferry loopt niet halfvol.
We vertrekken op tijd met brandende zon, maar dat gevoel verdwijnt even snel als we de haven uitvaren. Midden op zee is het zelfs koud. De boot is voorzien van eigenaardige maar geniale banken: de rugleuning van de zitbank kan opgeklapt worden zodat iedere bank omgetoverd wordt in een stapelbed, nog confortabel ook, niet alleen ik doe een dutje. Zo gaat de tijd vlug, ik lees nog een uurtje in mijn dik boek,dat in ��n ruk toch niet te pruimen is, en dan komt ystad eraan. Het wordt weer zomers bij het binnenvaren.
Het hotel/hostel "stationen" bevindt zich echt in het station. Zouden hier vroeger spoorbedienden hebben gelogeerd?
Eigenaardig in deze tijd: vooruitbetaling moet in handje kontantje! Net als in Denemarken zijn de automaten hier dun gezaaid, gelukkig w�l welwillend. Het hotel ziet er op het eerste zicht erg netjes uit, ik ga nu even op verkenning binnen en buiten.
