Is het omdat ik vandaag vertrek? In ieder geval kan ik na vieren niet meer slapen. Opstaan dan maar en een fikse wandeling te voet naar en langs het strand. Het is fris maar niet koud. Konijnen wippen weg in het struikgewas en de bosjes als ik langskom, in de verte nog een wandelaar.
De kust is een afwisseling van rotspartijen en smalle zandstranden, ik denk niet dat hier veel gebaad wordt. Geen kraampjes of tearooms in ieder geval. Terugweg door de bossen, na een goed uur ben ik weer op mijn kamer en slaap toch nog een paar uur.
Voor ik vertrek wil ik nog een was plegen,maar helaas is de Canadese onderwijzer me voor zodat ik mijn hele morgen moet herschikken. Ik kan er mee leven,maar had liever anders.
Sowieso moet ik mijn kamer om tien uur ontruimd hebben, de kuisploeg staat dan klaar want er schijnt al een volgende groep te wachten. Niet handig met de was die nog niet droog zal zijn,maar ik kan de mensen hier geen gebrek aan inschikkelijkheid verwijten.
De Canadees is een lieve oude man,die voor mij hier is aangekomen en morgen vertrekt. Maar verschrikkelijk onderwijzend! Ieder gesprek draait uit op moraal,zodat ik gevangen zit tussen sympathie voor hem en negeren .
Ik ga nu toch maar mijn boeltje een beetje pakken en mijn linnen van het bed nemen, want dat wordt in een jeugdherberg wel verwacht.
Verder weet ik nog niet wat met mijn tijd aanvangen, de Ferry gaat pas om half vier.
Met de was verloopt alles toch vlotter dan verwacht,om 11 uur is alles opgeplooid en opgeborgen. Dan trek ik nog even naar het stadje, een paar broodjes voor het middagmaal en zo.
Hert is hoogdag voor mijn mama, dus pleeg ik even een telefoontje. Krijg een bericht binnen van dochter griet, het leven is soms voorspelbaar en onafwendbaar tegelijk.
Bericht van Melanie: ik word morgen verwacht.
Tegen twee�n ben ik gepakt en gezakt,maar moet nog even aan mijn fiets laten sleutelen,mijn vork heeft te veel speling. De jonge man doet zijn best, trekt een en ander stevig aan maar het blijft onwennig rijden,mijn fiets stuurt te star.
Het is volop zon op het plein met de lanes, ik ben de enige op lane 1. Druk wordt het niet, de Ferry loopt niet halfvol.
We vertrekken op tijd met brandende zon, maar dat gevoel verdwijnt even snel als we de haven uitvaren. Midden op zee is het zelfs koud. De boot is voorzien van eigenaardige maar geniale banken: de rugleuning van de zitbank kan opgeklapt worden zodat iedere bank omgetoverd wordt in een stapelbed, nog confortabel ook, niet alleen ik doe een dutje. Zo gaat de tijd vlug, ik lees nog een uurtje in mijn dik boek,dat in ��n ruk toch niet te pruimen is, en dan komt ystad eraan. Het wordt weer zomers bij het binnenvaren.
Het hotel/hostel "stationen" bevindt zich echt in het station. Zouden hier vroeger spoorbedienden hebben gelogeerd?
Eigenaardig in deze tijd: vooruitbetaling moet in handje kontantje! Net als in Denemarken zijn de automaten hier dun gezaaid, gelukkig w�l welwillend. Het hotel ziet er op het eerste zicht erg netjes uit, ik ga nu even op verkenning binnen en buiten.
Net toen ik ging slapen barstte hier uit het niets een onweer los.weinig van gemerkt, ik viel als een blok in slaap, pas wakker krond een uur of vier maar terug de slaap der gelukzaligen gevonden tot half acht. Mooi op tijd om te douchen voor het ontbijt. Na een lange ochtend ongerekend met claudine op de fiets voor een toertje bornholm.
Ik opteer voor richting noord langs de kust. Eenmaal buiten de stad krijg je een voor fietsers voorbehouden pad door het bos,zalig! Het is wel nog fris,zeker in het bos, en af en toe wat slijk lassen door de vele regen vannacht.maar algauw kan ik mijn sokken en pull opbergen.
Het landschap langs de kust is ontzettend mooi. Soms rij ik bijna aan de waterkant, soms ver erboven:vlak is het zeker niet! Hasle is het eerste " grote " dorp. Er staan een paar huisjes met merkwaardige schoorstenen: Haringrokerijen. Ik ben erdoor gecharmeerd en koop wat proviand,de haring is zoet gerookt, en zeer vettig. Ook gerookte paling heb ik mee, een delicatesse,vind ik.
Verder naar het noorden wordt het kustpad wel erg lastig om te rijden, waarschuwingen voor hellingen van 15% volgen mekaar op,ik moet soms te voet een eindje duwen. Maar het loont de moeite, doet me een beetje aan THE ring of Kerry in Ierland denken, zo mooi. Een paar miniatuur haventjes liggen daar uitgestrooid, met nauwelijks beweging.
Alllinge is mijn verste punt, door de steile klimmetjes ben ik een beetje aan het eind van mijn Latijn. Ik neem rustig de tijd voor mijn piknik.
Een vrouw die ik ontmoette aan de Ferry in koge had me uitgenodigd om langs te komen, maar ze had het te druk deze namiddag. Pech!
Ik verzaak aan de hele toer van het eiland, en rij middendoor terug richting Rønne, het is tenslotte vakantie en geen koers. Bij een bakker die ik vanmorgen net buiten de stad zag koop ik broodjes voor vanavond, er zijn toch een drietal bakkerijen in de stad zelf. En slagers? Na raadplegen van haar bazin zendt ze me naar de supermarkt "qvick" waar een slager zou zijn, een échte. En inderdaad, naast het voorverpakt vlees in grote open koelkasten kan je iets bestellen wat je niet vindt. Ik koop een Ierse entrecote die hij inderdaad vers afsteekt, straks bak ik hem als avondeten
De touristinfo is om 16.10 hr al dicht, jammer . Ik loop nog langs bij het kantoor van de rederij waar ik mijn boeking verzilver in een écht ticket.
Blij dat ik terug thuis ben.
Een mailtje van Melanie, dochter van bruno maakt me blij. Ik kan vrijdag op bezoek, wat tot nu toe toch geen zekerheid was.
De kinderen hier zijn waarschijnlijk aan hun laatste nacht toe, er is in elk geval harde disco te horen. Ik hoop maar dat het niet de hele nacht is, tenzij ze me uitnodigen natuurlijk!
Nu naar de keuken..
Ik hou me aangenaam bezig met mensen kijken en een glas drinken ,proberen een praatje te maken,maar de meeste Denen zijn bang van andere talen.
Om halftien gaat de wachtzaal open van de ferry, nog niet het boekingskantoor. De man van dienst maakt me geen jota wijzer,ik versta niets van zijn Deens ,tenslotte neemt hij een stukje papier om iets te proberen verklaren, maar ik snap zo wel dat hij me eigenlijk niet kan helpen.
In een folder lees ik dat de ferry goedkoper is mits boeking vooraf via internet,in de terminal is er geen verbinding, en omdat ik tijd te verdoen heb peddel ik terug naar de stad.
De internet boekingskorting geldt alleen mits een paar dagen op voorhand...
Terug in de terminal zit een vriendelijke dame aan de balie. Ik word vlot en correct aan een ticket geholpen, 40 ongeveer.
De Ferry is dan weer groter dan ik had verwacht,zowat de grootte van de oude boten van de RMT die nu nog de dienst uitmaken in Oostende, wel onder Poolse vlag.
Eerst moet de boot helemaal leeg worden gehaald, truckmasters rijden op en af voor onbegeleide trailers te lossen,ik ken dat spelletje maar al te goed.
Eigenlijk moet ik met mijn fiets wachten in de lane voor de auto 's,de voetgangers mogen wél al aan boord, dat is nog 2 uur voor ik aan boord kan! Ik probeer met charme en het lukt, de vrouwelijke chef van dienst die het laden en lossen regelt begeleidt me persoonlijk aan boord om veiligheidsredenen, en zo kan ik een plaatsje zoeken om me te installeren voor de nacht. Ze raadt me nog het beste dek aan, ik vind een praktisch leeg immens salon. Ik installeer me op vliegtuigmode: drie zetels aaneen is een prima bed. Zo heb ik al een dik uur geslapen voor de afvaart.
Vroeger sliep ik altijd vast door de trilling en het geschommel, hoe meer wind en hoe ruwere zee hoe beter. Het is nu niet anders, ik slaap als een blok tot we ronne binnenvaren, het is zes uur ondertussen. We vaarden 170km,zie ik op mijn gps,in goed 5 uur.
Ik haal wat info op bij de ferrymaatschappij over mijn verdere reisplannen, het is nu niet druk aan de balie en de man van dienst geeft me alle mogelijkheden, ook die van de concurrentie.
Eerst naar mijn logies, ik wil vandaag op mijn gemak rondtrekken ,gewoon de tourist uithangen en dus mijn bagage achterlaten. Goeie vlotte ontvangst in de jeugdherberg, die met een paar schoolklassen tamelijk vol zit. Ik vraag om mee te ontbijten,en geniet oogluikend van het jonge volkje, deels kind,deels puber en bakvissen, opzichtig geschminkt en gekleed.
Het eten is eenvoudig,geen ferme kazen dit keer, misschien goed ook.
Zo, ik ben geïnstalleerd voor een paar dagen, heb alles eens uitgepakt,wat ik anders niet doe,voelt luxueus.
In vakantiestemming ga ik naar de stad.
Na mijn deugddoend dutje vertrek ik zo maar goed komt het uit langs het fietspad dat hier voorbij het hostel loopt. Het volgt parallel een weg maar door de bosrand. Verrassend veel wandelaars,al of niet met honden. De schaduw doet deugd, het is zomers warm.na een tijdje verlaat het fietspad het bos,loopt verder afgescheiden van de rustige weg.hoewel daar nu niet veel van te zien is moet het hier tjokvol toeristen lopen in het seizoen. Erg aannemelijk,het is hier werkelijk prachtig.
Ik fiets zo maar wat rond, en sla een zijweg in naar een dorpje,kom aan de zee.het zandstrand is erg aanlokkelijk, ik neem het ervan en ga pootje en wat meer baden in de toch nog koude Oostzee. Heel verschil met bij ons: weinig getijden en bijna geen golfslag. Zeer helder water, je ziet hele scholen visjes zwemmen. Verder zijn er maar een paar mama's met enkele kleuters.
Ik heb geen zin om ver te fietsen, en zoek een andere terugweg. Bij een kleine supermarkt koop ik bij toeval Belgische aardbeien. Lekker maar niet zoals vers van bij ons.
Verder op de terugweg doe ik nog een kerkje aan. Ze zijn hier mooi door hun eenvoud. Witgekalkte mureno en een sober maar soms fijn interieur. Het kerkje oogt heel imposant van buiten, maar binnen is het maar twee banken breed,heel intiem maar technisch verbazend goed uitgerust met beamer en al.
Rustig boards ik ronne, te laat voor de viswinkel. Voor ik aan het hostel ben ontdek ik een klein dagschotelrestaurant,er zit nogal wat volk, gezinnen met kinderen.
De dagschotel doet me kareel denken aan wat ik in Engeland in de routiers geserveerd kreeg,vooral door de saus. We reizen om te leren..
Het koelt toch snel af 's avonds, ik trek mijn trui aano en lees nog wat op de barza. Na een tijdje ga ik binnen verder lezen, het wordt te kil. Probeer nog een kamer te boeken in Zweden voor overmorgen,het loopt een beetje stroef door geen online boeking mogelijk, morgen zie ik het resultaat wel.
Dit is de grootste stad van bornholm. En bornholm is ruwweg een trapezium van 30 op 40 km, er zijn nog een zestal steden waarvan 5 ook op de kust liggen.
Het stadje is mooi en verzorgd, zoals alle plaatsen hier trouwens,maar niet zo mooi als koge,dat qua opsmuk meer aan Brugge doet denken.. Ik doorkruis de stad van onder naar boven en van west naar oost, grotendeels te voet, want ik ben de enige die fietst in de voetgangerszone. Hoewel niemand me er op aanspreekt voel ik me verkeerd bezig.
De toeristische dienst is zeer accuraat en handig. Internet vrij, alle documentatie onmiddellijk voorhanden,bovenstaand heb ik grotendeels van daar.. Ik maak er ineens mijn boeking voor de overzet naar ystad,het kost me inderdaad een pak minder als ik vooraf zelf internetboek. In de stad,net als overal, opvallend veel designwinkels,kledij zaken ook.
Ik zoek een slager om te kunnen vertellen aan vriend Jan,en ook een bakkerij. Helaas, na heel wat wandelen en tenslotte navragen: in dit stadje, het belangrijkste van het eiland,zijn er geen meer. Armoe troef, vind ik, maar wellicht gaan we bij ons pijlsnel dezelfde weg op...
Bij het terugkeren naar mijn hostel vind ik een viswinkel,natuuurlijk, aan de haven. Eindelijk vis! Een mooi assortiment, ook anders dan bij ons. Ik neem wat gerookt spul,zalm en gerookte kuit mee voor mijn middagmaal en ben vastbesloten voor vanavond, zoniet morgen, wat vers klaar te maken.
In het hostel is er geen levende ziel buiten de vrouw die poetst en haar niets ontziende(zelfs mijn oren niet) stofzuiger. Ik eet alleen, buiten, op het terras.
Voor vanmiddag twijfel ik tussen een dutje of een fietstocht. Misschien alle twee een beetje?
hoewel ik erg goed en diep slaap kan ik niet een hele nacht aan en stuk. vanmorgen om 4 uur was het weer van dat. dan maar een uurtje gelezen en mezelf verplicht nog wat te dutten,wat gedeeltelijk lukte.ik bleef in bed tot tegen achten. het weer is stralend voor het ogenblik,het ontbijt was wat minder,ik was de enige die er een had besteld. de prijs was navenant,dit wordt wellicht mijn goedkoopste nacht in het noorden,310dk,je kan dan ook niet alles verwachten. door het laat geserveerde ontbijt ben ik laat op dreef: het is al na tienen, toch vlug nog even van de pc in het onthaal gebruik gemaakt om dit te schrijven.. prettige werkdag!
Het weer is heerlijk vandaag,zon van in de morgen en geen wolkje aan de lucht,ik rij vandaag maar een zeventig km.
Vordingborg slaapt nog half als ik al op de kobnhavnvej ben. Die weg loopt bijna mathematisch in een rechte lijn naar koge. Goed om vlug de stad uit te raken, maar te druk om er langs te fietsen, ook al loopt er een autostrade parallel.
Het fietspad 56 loopt ook in die richting,met wat meer kronkels,maar veelal over rustige plattelandswegen. Telkens staan er wegwijzers naar dorpjes maar je komt er nooit in, de weg neemt ieder keer net ervoor een andere wending.
Sjaelland is lang niet vlak, algauw zitten er een paar kuitenbijters aan te komen,maar ook door het mooie weer neem ik ze met een glimlach. Het is stil en verlaten, ik kom een paar trekkers tegen uit de andere richting maar er wordt niet gestopt,alleen even zwaaien. Nergens een rustbank ook, ik blijf maar hopen en doorrijden, ik hou van dat klein beetje confort om te eten. Tenslotte stop ik en zit op een grote steen zoals die hier veel gebruikt worden om een oprit te markeren. Zit ook goed, lekker in het zonnetje.als ik stilval hoor ik overal bijen of insekten zoemen
Een laatste stuk loopt via een klein weggetje dwars door de bossen, felle hellingen volgen mekaar op. Toch een lichtpunt: op een open plek komt een reekalf tot bij de weg,maar betrouwt mijn verschijning niet en huppelt hoog en elegant weg voor ik de tijd heb mijn fototoestel ter hand te nemen.
Om drie uur ben ik in koge,en rij direct naar de haven. Het ferrygebouw is dicht,opent pas om half tien, de ferry vaart eens per dag, om 00.30 hr.
Zodoende heb ik een hele namiddag om in het stadje te struinen.
Het is een erg mooi stadje, tjokvol met historische huizen, heel mooi aangelegd met autovrije straten, zelfs de fietsers gaan te voet. Wat je bij ons niet vindt in het straatbeeld maar hier wel: veel ouderen die kuieren en winkelen met hun looprek. De sfeer bevalt me, geen luidruchtige muziek of felle reclame.
Ik koop wat toespijs en piknik op een grote bank, wel plaats voor 100 man,geplaatst voor het museum dat vandaag dicht is
In de bib kan ik terecht om te internetten, vandaar dit bericht. Nu ga ik eerst wat stadswandelen terwijl de zon nog schijnt. Het nachtleven wenkt daarna?..
Van rudkopinog vertrek ik vandaag naar vordingborg.,volgens mijn routeplanner een 100 km,eerst zuid oost, dan weer Noordoost. Maar eerst ontbijten, het is aangekondigd vanaf 08.00 hr, en geen minuut vroeger gaat de deur van de eetzaal open. Het moet gezegd, je krijgt hier in fa hostels wel waar Voor je geld: een hele buffettafel met een ruime keuze, en plenty lekkere koffie. Vandaag springen de kazen in mijn oog: danish blue en brie. Doodzonde voor mijn dieet,maar daarvoor is het dan ook zondag.. Het lijkt hier op een goeie ouwe jeugdherberg. Lage gebouwen,veel groen in de omgeving, een compleet goed ingerichte camping,maar er staat niet één tent, wel lijkt één van de bungalows bewoond. Mijn kameraden van gisteren- de trucker weet je wel- zijn een lekke band aan het plakken, ze doen het niet goed maar ik wil me er niet mee moeien, ze amuseren zich kostelijk. Het is al na negen als ik vertrek,met nog wat goeie wegraad van de uitbater, als een huisvader. De hele ochtend probeerde ik online te boeken in vordingborg, tenslotte lukt het telefonisch. Het weer is redelijk goed,al kan ik mijn pull nog wel verdragen. Na 12 km al heb ik eeno veerboot:la geland is een lang maar smal eiland dat ik alleen maar dwars. De Ferry is verrassend duur voor een korte oversteek van zo n 12 km, ik krijg weinig terug van 15, en het ligt niet aan de gebruikte wisselkoers.. Op lolland gaat het eerst richting maribo,(klinkt lams een snoepwinkel) maar het is niet lecht een pretje, ik bagger tegen de wind in Zuidoost en zelfs zuidwaarts! Na maribo,waar ik een praatje maak met een koga-rijder,de eerste koga die ik hier zie maar daar ging het niet over, gaat het gelukkig meer naar het noorden,dat rijdt een stuk vlotter, al vloek ik wel eens op de routetekenaars die me teveel zigzag doen rijden zodat ik bijna het noorden maar zeker mijn goed humeur verlies. Na lolland komt falster,verbonden met een korte brug. Zowel lolland als falster zijn redelijk vlak, heel mooi en terecht aangeprezen als fietsparadijzen. Zo rustig! In sanskobing,het is al na tweeën,stop ik kop de marktplaats om geld te tanken en te eten. Geen enkele piknik bank gevonden in de laatste uren. Hier staan vier banken rond een standbeeld, ik neem er één in, een andere is verzamelplaats voor een wondere verzameling,best te omschrijven als overjaarse hippies,zeker niet de notabelen van het dorp,een curiosum waar de weinige plaatselijke wandelaars zich toch wel afkeurend aan ergeren. Zij zijn nochtans heel vriendelijk, wel een beetje luidruchtig.. Ze zwaaien vriendelijk als ik een foto neem. Zielsverwanten? De route 7 die ik min of meer volg maakt lnog wat kronkels, maar ik ga gewoon rechtdoor op de grote weg ,het fietspad is erg goed en er is praktisch geen autoverkeer. Weer had ik voor de oversteek van orehoved naar vordingborg een overzet verwacht,maar het is een bridge over troubled water van een goeie vier km. Wel oud, en niet geschikt voor vrachtverkeer, de rijstroken zijn te smal. Ook het fietspad is niet meer je dat, ik merk veel betonrot aan de zijkant. De brug wordt wel afgesloten bij stormweer, zo begrijp ik uit de Deense verkeersborden. Het is even zoeken naar het danhostel, ik merk niet de eerste keer dat het niet zo gekend is door de plaatselijke bevolking. Het gebouw is zeer nieuw, met electronische kaartsloten,maar die van mij ligt niet op de afgesproken plek . Blijkt per vergissing aan een ander te zijn vergeven, ik krijg na telefoontje een gratis upgrade.maar in het nieuwe gebouw is geen wifi voorzien! Zo moet ik nog op jacht terug naar het centrum. Na 3pogingen vind ik een plek, in een heel simpel restaurant,waar een Armeense Turk me in het Frans heel vriendelijk helpt. De wereld in een notedop. Nu heb ik spijt dat ik ,na inspectie van de keuken, mijn inkopen heb gedaan om voor een keer zelf te koken! Verdere berichtgeving zit er vandaag of morgenvroeg wellicht niet meer in. Morgen rij ik richting koge,waar ik een oversteek wil maken naar bornholm,eilandje onder Zweden.. 7 uur vaartijd. kan ik eindelijk verder lezen in mijn boek, vandaag nam ik het voor het eerst in mijn handen op de hele reis... So long,
Sommige Denen waar ik mee over mijn plannen sprak,zoniet alle drie raadden me spontaan aan om meer naar het zuiden te trekken. Dat heb ik vanmorgen vroeg nog even bekeken,en ik vind het geen slecht idee. Zo ontwijk ik ook de grote steden waar ik een hekel aan heb en kom toch terecht waar ik wil zijn.
Eerste werk dus een hotel zoeken. Ik vind een danhostel in Rudkobing, op het zuidelijk eiland lolland. De online boeking gaat al vlot. Alea iacta est,zoals de oude vikingen zegden,nu kan ik niet meer terug, de reis krijgt andere en duidelijker perspectieven. Voor één keer zoek ik het niet ver,bij aankomst heb ik 75 km op de teller.
De fietsroute die loopt van odense naar svendborg neem ik maar gedeeltelijk, ik rij voornamelijk op kompas richting zuiden,en dat werkt goed, soms rij ik op het fietspad langs de hoofd baan,soms op de fietsroute,soms ook niet. Mijn eerste keuze gisteren was ringe maar daar was geen plaats meer in de herberg zodat ik dan maar naar odense ben geweest. Nu kom ik door dat kleine stadje. Het sprookje van de schone slaapster moet hier geboren zijn, die sfeer hangt het hele stadje door, al is het al elf uur. No hurry,no stress,zo ziet het er uit. Zelfs een kop koffie is nog niet te krijgen, de verkoopsters beginnen pas de stoelen op hun plaats te schuiven. Even buiten de stad,in de Lidl is het wel druk. Een ander assortiment dan bij ons, ik vind niet wat ik nodig heb.
Als de zon weg is wordt het koud, ik knipper nu mijn -pas gewassen- pull aan en uit. Harde tegenwind, en af en toe een kuitenbijtend klimmetje,goed dat mijn versnelling tip top is.
Het voelt luxueus te weten dat je niet ver moet. De brug van svendborg naar tåsinge is lang en hoog en er is geweldig veel zijwind,ik voel me midden op zee. Over de brug, het is al na tweëen,piknik ik op een mooi verlaten schoolterrein. Ik kom stilaan op mijn zuiderse punt en draai weer naar het oosten,en dat voel ik aan de wind,gelukkig maar een twaalftal km meer te gaan.
De brug naar langeland is maar een klein stukje brug en veel dijk,ik had fantastische ideëen over hoe zo,n brug er uit zou zien.
Het hostel is vlug gevonden, alles is naar wens,ik maakte al er praatje met een andere fietser die hier logeert, ex-trucker die veel door België reed. Dat wordt wellichtt een lange babbel vanavond.
Het is nog vroeg in de namiddag,ik ga even op verkenning.voor bevoorrading moet ik me geen zorgen maken, alle winkelketens zijn ook op zondag open. Goed voor de consument..
Net voor ik hier binnen kwam begon het lichtjes te regenen, het heeft nu nog niet opgehouden.
Ik rij per fiets even naar het stadje, of is het dorp? Het is al tegen zessen en zelfs de twee supermarktjes sluiten op zaterdag op dit uur. Geen mooi restaurant, of geen waar ik zin in heb. Ik heb genoeg bij om de avond door te komen.
Om verder te reizen moet ik een paar ferry 's boeken. Dat is een nieuwe wereld, vooral gestuurd door Hollandse traders het wordt nog leuk met al die minicruisjes,al kom ik er nog niet direct uit. Morgen verder kijken, want die dingen lopen dag en nacht door denk ik,ook in het weekend.
Eerst ga ik eten,hier in de keuken. Gelukkig heb ik smörrebröd,kaas en worst,mijn standaardrantsoen in overvloed bij,zelfs wat boter en confituur dat ik gehapt heb bij één of ander ontbijt. En een glas wijn,mijn vaatje mindert al aardig. Meer moet dat niet zijn
Alle gasten, op één na, zijn de deur uit. Ik vind die andere zo zielig en hij doet zo n onhandige pogingen om aan de praat te geraken dat ik hem uitnodig om bij te zitten: een Canadees die in Helsinki volgende week een congres loopt en vorige week zijn moeder in Engeland heeft begraven wil hier tussendoor een week fietsen,maar hij vindt geen goeie huurfiets . Wat me niet verwondert,wie verhuurt een echt goeie fiets? Zo kart hij wat rond met een fiets op zeven versnellingen, daar kom je hier niet echt mee uit de voeten! Na een tijdje zijn we uitgepraat,het is ook vermoeiend in het Engels voor mij,ik ben niet goed in die technische fietstermen. We nemen beleefd afscheid .
Volgens de meteo hebben we nu de laatste regen van de week,op een paar kleine buitjes na. Dat is goed nieuws,zo meteen plan ik mijn rit voor morgen, ik durf dan al een redelijke afstand vast leggen.
Moé dat ik weer ben! Tussen de bedrijven door heb ik mijn bedje al weer opgemaakt- lekker,elke dag vers beddengoed- opa gaat algauw afhaken...
Salut les copains/copines !
Na mijn middagmaal,niet helemaal bekomen van mijn ommetoer,volg ik op advies van een taxichauffeur de grote weg. Het fietspad is goed afgescheiden,maar na een tijd is het toch vervelend. Ik ben al blij als ik weer de bordjes zie van de 6 dieook het fietspad volgt, en dan uiteindelijk weer de rustige banen kiest.
Het weer is niet om naar huis te schrijven maar ik doe het toch. Ik heb een knipperlichtrelatie met mijn regenjas. Zonder word ik nat, als ik ze aanheb is het droog en te warm.
De route van middelfart naar kolding bedraagt een goeie veertig km langs de grote weg, een vijftig langs de fietsroute.
Na 2 uur geef ik op. Het schiet niet op, ik zoek weer deftige weg op,anders kom ik er nooit, ik ben nog niet halfweg als ik weer de baan bereik. En ik ben moe, mijn benen doen zo,n piiiijn!
Op veel plaatsen langs de weg staan kraampjes met een Deense vlag die nieuwe Deense patatjes en jotberen (aardbeien) van eigen bodem verkopen,met veel succes.
Gelukkig zijn de laatste tien km naar odense licht aflopend. Ik ben erg moe, ook door het weer denk ik, in de zon rijden is opwekkender. Een vriendelijke man zet me in één adem op de vlotte weg naar mijn hostel,waar de receptie wel gesloten is maar waar een envelop hangt met de sleutel en summiere uitleg voor mr.cocquyt
Omdat ik dringend aan de was moet neem ik daar tegen mijn principes geen genoegen mee en bel aan bij de huisbewaarder die me heel vriendelijk verder helpt. De man heeft een soort familiefeest, in ieder geval veel volk over de vloer. Ik ,moet hem nog twee keer storen: eerst zijn er geen lakens, dan heb ik mijn sleutelkaart op mijn kamer laten liggen. Toch blijven hij en zijn vrouw even vriendelijk.
Terwijl mijn was draait en droogt ga ik een hapje eten, er is niet veel in de buurt,ik neem genoegen met een calzone of hoe zo,n pizza ook heet,het smaakt.
Half tien. Vroeg om te gaan slapen, maar mijn bobijn is af. Ik bekijk morgen wel hoe het verder zal lopen.
Slaapwel!
Het vraagt even tijd om de klik te maken wat de prijzen betreft: ik moet mijn standaardbudget gewoon verdubbelen,anders kom ik hier nergens.
Alles in de horeca is duurder, de consumpties en zeker het slapen. Toch vind ik het belangrijk om goed te kink en rusten, een tentje is aan mij niet(meer) besteed, tenzij een luxe uitvoering maar dat kano ik dan niet vervoeren..
Voor de rest geen klagen!
Het weer is heel wisselvallig, het regent telkens met korte hevige buien. Vannacht heb ik mijn fiets binnengehaald omdat ik wakker werd van zo,n bui, ik vrees vooral voor míjn zadel. Vanmorgen zag het er druilerig uit,ik vreesde voor de hele dag maar nu is het weeral zonneschijn. Mijn ontbijt smaakte heerlijk,veel en goeie koffie ook.
Ik verander vandaag van richting, verlaat de onvolprezen route van Clemens' sweerman en verlaat het vasteland richting odense. Die stap kan ik nog redden met een brug, de volgende sprongen zullen dan per trein over de vaste verbindingen of per veer moeten gebeuren.
Met enige moeite ben ik toch op de site geraakt van danhostel en heb online geboekt voor de volgende nacht in odense. Ik moet er dan wel zijn natuurlijk anders is het dubbel zonde van mijn goeie geld.
Nu nog wat inpakken en tanden poetsen en zo, dan weer op weg, toch een beetje op avontuur...
Gisteren heb ik een kaart gekocht met al de fietsroutes op van Denemarken. Ook sweerman neemt praktisch ongewijzigd de route 3 over. Het nadeel van de kaart is zijn schaal:1/500000! De routes die ik al heb gezien zijn wel heel goed gemarkeerd,zodat ik me met gerust gemoed overgeef. Ik wil eerst de 64 volgen naar loding toe, dan verder de 6 naar Funen
Alles loopt goed tot ik een eindje voor kolding de route kwijt ben. Ik was betoverd door een korte stop bij een heel mooi kerkje. Niet erg, ik volg verder de nationale route. Maar in kolding mis ik de aanduidingen naar de andere route, zodat ik helemaal het noorden en veel tijd kwijt raak,ik word door bereidwillige maar gebrekkig tweede taal sprekende mensen toch weer op de goeie weg gezet. De Denen zijn blijkbaar zo: terughoudend maar welwillend .
Ik moet naar de brug toe die het vasteland met Funen verbindt. Het is veel verder dan ik had ingeschat: van kolding naar de brug een dikke 20 km, het nadeel van onnauwkeurige kaarten.
Tenslotte de brug over,op weg naar middelfart, het eerste stadje. Ik volg een duidelijke wegwijzer naar de route, en maak een aangeduide omweg die me vreselijk enonnodig vermoeit: een hele duik naar beneden naar een -mooie- uitbating en dan steil weer naar boven. Ook bepaalde routes bij ons vertonen dit euvel,duidelijk geinspireerd door pure commerce.
Ik piknik op een bank bij het station van middelfart,met een grote warme choco van een kiosk,het leven is simpel.
Met een mooi verzorgd ontbijt neem ik afscheid van het schaefershof of hoe het hotel ook noemt,in ieder geval een aanrader. De uitbater geeft me nog wat interessante raad en een paar adressen mee van goedkopere hotels, ik weet niet of ik er langs kom, hij heeft me een heel andere route voorgesteld dan wat ik van plan was, ik weet nog knoet wat gekozen.
De grens is open maar nog echt voelbaar: een compleet winkelcentrum beslaat een heel industriegebied op de Duitse kant, met vooral publiciteit voor drank allerhande, ik zie complete auto,'s vol laden ,ook met cola en zo. In zo'winkel binnen laat ik me meesleuren door de koopwoede en neem een 3literbox rode wijn mee.. Het past verrassend goed in één van mijn tassen, het gewicht neem ik er maar bij,misschien ben ik zelf wel zoveel afgevallen?
Ik volg gemakshalve toch verder de route. Padborg ben ik voorbij voor ik het besef,ik ben alleen op de wereld.
Het duurt twee uur voor ik een eerste dorp tegenkom waar een winkel is. In kliplev koop ik dus mijn eerste smörebröd,én een bakje aardbeien uit Borgloon,die hier net in promotie staan: 20kronen voor een bakje,de inlandse staan even duur geprijsd en zien er niet half zo appetijtelijk uit.
Clemens' houdt blijkbaar van grindpaden, in ieder geval krijg ik er heel wat voor de wielen. Door de droogte ligt het grind los, het rijdt erg lastig,ik kijk uit naar alternatieven maar vind er niet direct. Geen kaffee of ander oord in velden of wegen,veel mooie verzorgde boerderijen,verdr niets. De dorpen lijken uitgestorven,zo stil en rustig.
Tegen één kom ik in rodekro, daar staat een rode KRO waar uw dienaar gretig gebruik maakt van het internet bij een koffie- ik krijg er ineens een hele thermos-. Er is een winkelcentrum, ik ga eens neuzen, wil kaartjes zenden naar mijn kleinkinderen..
De druk om verder te moeten is er een beetje af, ik wil het rustiger aan doen van af nu,niet meer jakkeren. Dat heb ik niet nu alleen,maar bij iedere trektocht. Het duurt een tijdje eer ik op mijn lui ritme val.
Kijkend op mijn kaart besluit ik te rijden tot jels. Na 2 pogingen heb ik het adres aan de lijn en er is plaats. Zo ben ik op mijn gemakp,en kan ik rustig rijden. De wegen zijn bijzonder rustig, het asfalt is prima vlak,dat is niet evident, ik rij als een koning. De grindwegen, dat is andere koek. Het loopt lastiger en als er al een afdaling is kan je niet voluit wegens slipgevaar,ik wil niet half gevild aankomen! Over de hele rit loopt toch een derde op grind..
Het weer is drukkend. Tegen vieren krijg ik donkere lucht. In vojens vind ik een boekhandel waar ik koop wat ik in rodekro niet te zien kreeg,maar als ik buiten kom dreigt onweer. Toch ga ik verder, het komt niet door,tenminste niet tot ik weer helemaal buiten de stad ben. Zo'n onweer heb ik hier al meegemaakt,kort en krachtig. Ik ga schuilen op een erf, het schuurtje staat open,niemand te zien waardoor ik me als een inbreker voel,toch. Na een kwartiertje kan ik verder,weer veel grindweg.
Ik had me aangekondigd tegen zes uur,kwart na zes ben ik er. Het is een mooi motel annex sportcomplex met voetbalvelden en vergaderzalen en danses en nog veel meer. Ik kan hier eten, dagschotel is gehaktballetjes op zijn Deens, ik ken er die gaan lachen als ze dit lezen, maar het was ok. Op advies van de zeer vriendelijke gastheer met een plaatselijk biertje,kost 20 kronen, wat ik nogal meevallen vind.
Nu,half tien is het hier doodstil, ik heb het gevoel de enige gast te zijn. Tant pis, voor mij geen probleem. Had gedacht nog een toertje in het dorp te doen maar laat het voor de moeite.
Morgen neem ik een andere route,naar het oosten toe, ik weet nu niet seffens hoe dat eiland heet.
Nu bedtijd!
Ik verplicht mezelf om tot 6 uur in bed te blijven,al ben ik dan al een uur wakker.
Na een douche ga ik het dorp in, de bakker en zo is inderdaad al open om 06.30,ik koop enkele broodjes en ga naar rechtover waar ik op het uitgangbord "fleisch" had gezien, en jawel: die andere bakkerij noemt "fleisch"! Gelukkig hebben ze ook een koeltoog met roes ijs,ik koop droge worst en kaas,en ga even later terug binnen om één filterzakje bedelen en een paar schepjes koffie,de vrouw is heel welwillend en neemt de tijd voor mijn bijzondere bestelling.
Thuis ontbijt ik ruim, met heel mooi zicht op de oste, de rivier die hier onder mijn balkon getijdelijk stroomt. De koffie smaakt heerlijk.
Nog betalen, en op weg. De weggetjes zijn zalig rustig, chapeau voor Clemens' sweerman die de route uittekent, hij is erg getalenteerd in die materie. Het zijn zalige kilometers naar de Elbefähre. Daar kan ik seffens de boot op,voor fietsers is altijd plaats,niet voor de vrachtwagens enbestelwagens(vooral kampeerwagens) en auto,'s,in die volgorde.
De overtocht duurt toch ruim een half uur, we kruisen drie boten op dezelfde lijn,er wordt razendsnel in- en uitgescheept. Een vrachtwagen uit pad org. Rijdt me voorbij geladen met lege containers. Stom, ik had moeten vragen om me mee te nemen, ik ben moe,kan best een rustdag gebruiken maar heb geen tijd te verliezen wegens een afspraak,maar te laat!
De weg naar heiligenstedten kronkelt noordwaarts, veelal langs een hoge dijk. Ondertussen broed ik op een plan dat geit en kool kan sparen. In plaats van de route te volgen rij ik door naar itzehoe,en boek de trein naar schleswig. Zo heb ik een rustige dag en schiet ik toch op.
Ik blijf een dik uur in itzehoe gangen,waar een reuze rommelmarkt aan de gang is. Veel rommel,en een zee van mensen. Overal vettige-woeste kramen,maar ik hou mijn hoofd koel en eet een broodje rolmops,ik ben de naam kwijt die ze er hier aan geven.
Leuk op de trein, handig ingericht voor fietsers, ook de perrons zijn voorzien. Rond vier uur ben ik in schleswig, luxueus vroeg om een slaapplaats te boeken.
De jugendherberg heeft geen plaats.
De drie volgende hotels zijn volzet.
Het vierde stinkt en heeft geen wifi,het volgende (duur ) is ook volzet.
Ook omdat de stad niet knus maar heel uitgerokken is besluit ik toch maar weer de fiets te nemen en verder te trekken naar fllensburg, 40 km verder, daar is nog een jeugdherberg,maar geraak per telefoon niet binnen.
Met goeie moed slinger ik langs mooie weggetjes, die wél redelijk sterk op & neer gaan.
Mijn benen worden lood,op 15km van Flensburg doe ik een poging om een slaapplaats te vinden, tevergeefs. De telefoon van de jeugdherberg geeft altijd bezet...
Tegen zeven uur kom ik in de rand van Flensburg,waar ik eerst wat inkopen doe voor alle zekerheid. Het antwoordapparaat van de jeugdherberg zegt nu wel dat ze niet meer antwoorden na zeven uur. Ik informeer bij passanten,maar niemand kent een hotel. Ik rij maar verder,padborg is tenslotte ook niet ver meer, daar is ook een jeugdherberg.
Een jongen op de fiets wijst me een hotel aan vijfhonderd meter uit de weg,met de moed van moe zijn ga ik er heen.
De heel vriendelijke uitbater staat er op dat ik de kamer eerst bekijk, alles zou goed zijn ondertussen, maar het is in orde. Even later, terwijl ik wat bekom bij een glas wijn,merk ik dat ik de laatste kamer voor de neus van een ander heb gekaapt. Je moet dus écht niet mooi zijn om hoerenchance te hebben...
Het is na achten ondertussen, ik verwen mezelf met een ruime dagschotel,de keuken is Grieks geïnspireerd,het smaakt voortreffelijk.
Een kort geplande dag is weer lang geworden. Toch weer negentig km zelf gestampt!
Morgen dé grens over, ik zit op een tiental km van Denemarken, een is zowat 7kronen waard, ik hoorde daarnet een vrouw in de winkel vragen of ze ook met kronen mocht betalen,en het kon. Dat wordt weer wennen, het is lang geleden dat ik niet met gelijke maar met vreemde munt betaald heb..
Slaapwel
Het verblijf in de jugendherberge valt als een koude douche na het warme onthaal van de verblijven van vrienden op de fiets,de prijs nog daar gelaten. Nooit betaalde ik zo veel in een jeugdherberg. Afgesproken met claudine om vanmorgen te skypen. Ondanks een slechte verbinding hier lukt het aardig, ze is razend enthousiast. Nog even verder eten- ondertussen is het gros van de jeugdige meutes gepasseerd- en dan weer op weg. Het weer ziet er behoorlijk uit, vannacht heeft het wat geregend zonder dat ik er wat van heb gemerkt.
eerste etappe vandaag: westerstede naar de weser. alles door zeer landelijk gebied,met intensieve landbouw,wat wil zeggen dat je geen koeien buiten ziet. het is grasmaand, de grasoogst is volop bezig met mooi materiaal. ook beerkarren, het stinkt overal,ook in de dorpen want het onderscheid tussen dorp en plqtteland is klein,veel dorpen zijn niet meer dan een verzameling boerderijen al dan niet in gebruik. naar de weser toe glooit het landschap,ik moet al eens eerder schakelen. de landbouw wordt ook extensiever, ik zie koeien buiten lopen. aan de andere kant van de weser nog meer, en in een dorp passer ik een boerderij met al de koeien nog aangebonden,dat zie je zelfs bij ons niet meer.
het weer blijft zonnig en de westenwind helpt me op de rit die vooral oostwaarts gaat. hele einden waar geen kat te bekennen is. eerste ontmoeting met een hert. het overtrekt, dreiging zonder gevolg voorlopig. ik wou dat ik een cafe of zo tegenkwam,ik snak naar een kop koffie maar noppes.
tot nu toe was het zonnig,ondanks een paar spetters. als ik vertrekuit ebersdorf krijg ik een serieze vlaag op mijn nek:even schuilen,en het waait vlug over. toch heb ik de hele middag verder een knipperlichtrelatie met mijn regenjas. het landschap wordt heel bosrijk,zo krijg ik nog een grazend hert in het vizier. veel grindwgen vandaag, en klinkerstraten. een voorproefje voor denemarken?
de laatste loodjes wegen het zwaarst. ik schat een afslag te vroeg in en mijn weg mondt uit op een bospad dat ook nog ophoudt. op den duur duw ik mijn fiets zo'n km door versgemaaid veld,de ondergrond te zanderig om er over te fietsen.
in osten,heb ik gelezen in mijn gids,zijn vier logiesadressen. dat valt dik tegen. duur en geen internet. tenslotte kies ik bij een dame die een compleet appartementje verhuurt, welwillend voor een nacht, zonder internetaansluiting maar dit tik ik nu op haar hoogstpersoonlijke pc,en dan nog op een qwertyklavier. toch bedankt ,madam!
zoals ieder avond ben ik doodop. 130 km vandaag,het vreet aan me. gelukkig heb ik medicijn in overvloed. tot morgen!
Een rustige nacht in mijn mooi appartement zonder herinnerbare dromen. Met Corrie en Anton, het gastgezin heb ik afgesproken om half acht te ontbijten, ik durf het niet aan om mensen vroeger uit hun bed te jagen, en daarbij,.'s morgens is het nog wat kil. Omdat ik niet .veel anders kan verzinnen laad ik ondertussen alles op wat op kan worden geladen, ik heb hier stopcontacten genoeg ter beschikking. Nog 'even gecontroleerd of mijn route wel duidelijk op mijn gps staat,nog even de kleur veranderd in cyaanblauw,beter zichtbaar dan het standaard wit. De meteo die ik hier gisteren op tv zag geeft' goed weer voor vandaag. Het weerbericht is andrs dan bij ons veel meer een weerpraatje en geeft alleen algemene lijnen aan,een beetje te vaag naar mijn gevoel,maar wel mooie presentatie,modern dus. Ik kom vroeger dan afgesproken beneden opdagen, zzij zijn wat in snelheid gepakt,normaal eten zij alleen voor. Ook nu gaan ze apprt aan de keukentafel eten, ik een paar meter verder in dezelfde ruimte,alleen aan de grote tafel. Zij bidden voor het eten, heb ik in lang niet gezien. Ik had wel al de tien geboden aan de muur zien hangen, in een andere versie dan wat mij bekend is. Na het eten nog een gesprek over geloven met Anton. Hij houdt zich bezig met de gemeente, en ook met een computerclub voor ouderen. Op een dag fietsen ze je geen opvallend cultuurverschil, op vier dagen duidelijk wel... Iets noa acht vertrek ik onder goed gesternte: zonnig en rugwind. Het is een kwartiertje fietsenl naar het ns-station,waar de jutlandroute van vertrekt. De routering op mijn gps is niet erg nauwkeurig,minder in ieder geval dan de compostelaroute. Ik moet goed opletten bij het interpreteren van de uitgezette lijn. Na een halve dag went het wel. Het landschap is mooi, veel open vlaktes en grote boerderijen. De grensovergang per fiets lijkt een echte smokkelroute. Een klein paadje dat twee doodlopende straten, één aan elke kant van de grens verbindt,de grens ligt op een bruggetje. Geen kat te zien. Aan de andere kant verandert het landschap niet abrupt. Met de fiets glijdt je zonder duidelijke overgang van het ene gebied naar het ander. Wat me opvalt: de eerste 50 km kom ik wel langs dorpen, maar op een bakkerij hier en daar (met stehcafe) geen voedingswinkels,wel verf - en behang en boerenwinkels. Pas op de middag vind ik er zowel een Aldi als een Lidl in hetzelfde dorp,raar. Ik koop een prepaid kaart om kosten te sparen, tot nu toe weggegooid geld, ik krijg ze niet aan de praat. Ik las- in het Duits dat ik versta- dat het )48 uur kan duren vooraleer de kaart geactiveerd is,misschien ben ik dan al door Duitsland? Weer rij ik verder dan ik bedoeld had, de gemeentes zijn zo uitgestrekt en de kamer die ik geboekt heb ligt helemaal ten noorden van de stad: vandaag 130 km exact,teveel van het goeie,,'s middags al zijn mijn billen,niet mijn kuiten stram en stijf. Mijn verblijf is een jeugdherberg,gericht op schoolse sportkampen. Ik schrik van de prijs: 51is meer dan ik ooit al betaalde voor een dergelijk verblijf,er mag dan al een lunchpakketje in zitten! Wel is er wifi,maar een zwak signaal,zodat mijn iPad blokkeert. Redder uit de nood van dienst is buurman bart,zijn identiteit geef ik pas prijs tegen hoge betaling want hij staat op zijn privacy. Ik steek nogal wat grenzen over vandaag: van Drenthe naar Groningen, van Nederland naar duitsland ,daar van emsland naar ammerland... Ik voel me een wereldreiziger als gold het continenten! Voor de liefhebbers: het ging grosso modo van Emmen ,ter apel,sustrum,esterwegen,harkebrugge naar westerstede. Ik reed een eindje uit de richting om de jeugdherberg aan te doen. Hier een afrader, ik betaalde nog nooit 50 voor een jeugdherberg,nu wél dus,al is het een volpensionformule,te veel is te veel!
Met de regen op het veluxraam word ik wakker. De regen doet deugd,maar het is toch geen prettig vooruitzicht. We ontbijten samen en blijven lang natafelen.
Rond negen uur geraak ik weg. Het regent niet,maar ik heb toch de jassen van mijn tassen aangetrokken.
Op aanraden van mijn gastheer fons rij ik via Apeldoorn naar Deventer. Hij raadde me verder de weg naar Zwolle aan maar ergens rij ik verkeerd,ik voel letterlijk en figuurlijk nattigheid zodat ik mijn regenjas aantrek en me door een attente passant op de goeie richting laat zetten: mijn gps is niet goed in de weg zoeken op verre doelen.
Zo gaat mijn weg via raalte,lemelerveld,ommen,hardenberg naar Coevorden en tenslotte Emmen.
Nu zit ik van een koffie en internet te genieten in hardenberg, afhankelijk van succes bij boeking heb ik nog een 35 km voor de boeg.. Eerst maar eens werk maken van die boeking!
Het eerste adres wat ik bel is raak, zo eenvoudig gaat dat met vrienden op de fiets. Er zijn wel tien adressen in en om Emmen, dit adres ligt gelukkig zuidelijk zodat ik met 120 km op de teller arriveer,en mooi op tijd ook,om zes uur ben ik er al dank zij de gunstige wind. Voor de deur staat een groot bord met publiciteit voor een duitse huisschilder, ik denk eerst op het verkeerde adres te zijn maar de vrouw des huizes komt me buiten tegemoet.
Zij hebben familiebezoek, zitten nog aan tafel,maar het is niet erg , de zoon met zijn gevolg gaat dadelijk vertrekken.mevrouw stelt voor om voor me te koken-prakjes zeg maar-. Omdat het zondag is, dus weinig open, omdat deze residentiële wijk op het eerste zicht geen horeca bevat en omdat ik moe ben,vooral mijn dijspieren zijn stram zodat ik geen zin heb om nog ver te fietsenl, om al die redenen neem ik de uitnodiging aan.
Terwijl zij hun bezoek uitwuiven neem ik een douche en verse kleren uit mijn voorraad, ik wil proper aan het diner verschijnen.tweede vragen. Na het eten ga ik toch eens loeren in het centerparcscomplex.
Heel dé buurt is één groot centerparcs gedoe, met nette huizen tussen mooie waterpartijen,echt residentieel. Mijn gasthuis heeft de grootste living die ik ooit al zag in Nederland,boven heb ik een complete verdieping voor mij alleen. Luxe,maar droog.
Ik ben moe, maar vind het nog wat vroeg om te slapen,moet ook nog eens mijn routeboek bekijken, ik heb nog geen blad van mijn weg bekeken.
Morgen trek ik de Duitse grens over!
Rare droom gehad: ik logeerde in het vakantiehuisje zoals ik nu verblijf maar het was de omgebouwde garage van mijn huisdokter. Waarom ik in moerkerke logeerde is mij een raadsel. In ieder geval was het een lekkere nacht,het is heel rustig en doodstil in Son,al beweert mijn gastvrouw 's morgens dat ze in een drukke straat woont. Het ontbijt wordt verzorgd opgediend in mijn residentie, ik misloop een babbel op die manier,het is ook nooit goed he..
Prachtig weer.ik peddel via rustige wegen met goeie fietspaden via geert naar veghel en Uden. Dan verder naar Nijmegen,waar ik omwille van de wifi een cola drink,one must make compromises in life.. Straks van hieruit richting arnhem. De fietspaden liggen naast de verbindingswegen,lekker breed en afgeschermd door een brede berm,geen zoevende auto's vlakbij. Daarbij,het is zaterdag,geen vrachtverkeer. De passage van grootsteden ligt evenredig moeilijk met de grootte ervan. Na Eindhoven is het nu nijmegen waar het moeilijk toeren is. Wel goede fietsbanen,maar niet altijd logisch aangeduid. Stresserend! En nergens een piknikbank, om half drie stop ik in Overbetuwe,goed halfweg naar Arnhem. Eet mijn proviand van gisteren op een bank. Ik krijg aanspraak van oudere mensen die nieuwsgierig vragen naar de klassieke dingen. In het dorp spelen straat- muziekanten,een soort concours. Het kan me maar matig bekoren.
Er is een fietsenzaak,waar ze mijn versnellingsapparaat dat niet bijgesteld is gisteren perfect regelen. Gratis,wellicht omdat ik vertel dat ik op doorreis ben naar Denemarken .ondertussen probeer ik een adres op te snorren om vanavond te rusten. Geen probleem, al heb ik nog een flink tochtje voor de boeg naarUgchelen.. Ik wil zo dicht mogelijk bij de Veluwe stoppen,morgen wil ik per se het kroller-mullermuseum nog eens bezoeken,ooit was ik er met sonny en ik zwoor toen dat ik er terug zou komen, vandaar..
niet goed gepland dus, ik had dan moeten stoppen in hoenderlo, en nu logeer ik 10 km verder. het past eigenlijk ook iet in mijn tijdsschema, wil ik een beetje confortabel in zweden geraken. dat wordt dan eens een aparte uitstap van een paar dagen,want vanaf arnhem voel ik me in het mooiste stuk nederland dat er is! getuige de verschillende koninklijke kastelen en de militaire domeinen. ik vraag me nu af: pakken de militairen altijd de mooiste gebieden of blijven de gebieden mooi omdat ze beheerd worden door militairen?
ik ben moe als ik aankom in ugchelen. maar met de zondag vor de deur moet ik dringend eerst fourageren. ik koop ineens proviand ook voor vanavond,heb geen zin om ergens te dineren en de mensen waar ik verblijf hebben een mooie tuin waar ik hoop te mogen piknikken. en het mag. zo, bij een glas wijn vertelt mevrouw dat haar man ook compostelaganger is,hij wordt er bijgeroepen en we zijn vertrokken voor de hele avond.
draadloos internet is er niet,ik mag gebruik maken van hun pc. nu ga ik slapen. meneer heeft een stuk route voor mij uitgewerkt, zo fiets ik zonder veel zorgen , ik hoop morgen in emmen te geraken uiteindelijk op de "jutlandroute". slaapwel!
Mijn huis voor één nacht ligt op een steenworp van de grote spoorlijn door Antwerpen,vlak bijj het station van Berchem. Het is hectisch bij het spoor,afdeling goederenvervoer,de hele nacht hoor ik zwaar treinverkeer. Maar het deert me niet, het heeft hetzelfde slaapverwekkend effect op me als een vijver met kwakende kikkers.
Voor zeven uur kom ik mijn bed niet uit, bekijk de te volgen route. Mijn iPad heeft ook zo zijn nadelen, ik kan de fietsnetkaart niet opvragen,da's een handicap. Mijn papieren kaarten van de provincie liggen netjes in een map thuis, en ik ben niet van plan ze opnieuw te kopen. Misschien heeft het gastgezin ze wel ter beschikking..
Niet dus. Ik vertrek richting Turnhout langs de gewone wegen.eenmaal voorbij Wijnegem kom ik geleidelijk uit de drukte. Deckers Aden zijn erg wisselend van kwaliteit, van erg naar redelijk slecht. Stom dat ik mijn wegenkaarten niet heb meegenomen ,maarikben niet van plan zedubbel te kopen,mijn eerste kaart zal evt. Een Nederlandse zijn.
Een reden om op de hoofdweg te blijven is een bezoek aan een ouwe kameraad, "den Eric " Dex, waar ik de laatste jaren met mijn camion gereden heb. Spijtig voor mij,gelukkig voor hem en schattige dame diane zíjn ze een weekje naar Spanje. Karel ,die afwisselend bureau-en baanwerk doet neemt de honneurs waar, samen met de drie vrouwen waarvan ik er twee nog ken. Ik verpoos in Turnhout en trek dan verder naar son&breugel,iets boven Eindhoven ,je zou er voor de naam alleen al naar toe fietsen. Het loopt eiker nu,beetje rugwind en aangename temperatuur.
De rit gaat via ravels de grens over naar Reusel,dan bladel,hapert,Veldhoven,Eindhoven en uiteindelijk Son.
Mijn versnellingsapparaat werkt wél goed, het is mijn trapas die mankeert. Mijn linkse pedaal komt los, ik kan hem weer vastzetten maar ik betrouw het zaakje voor geen haar. Zo kan ik niet verder naar denemarken,en het weekend staat voor de deur..
De fietspaden worden geleidelijk beter eens de grens over,niet ineens ,alsof er een Belgische invloed werkt tot over de grens. In Reusel is het marktdag, het is al een stuk in de middag en ik koop een pond kersen,doet me denken aan dezelfde periode 2 jaar terug,of nee, het was iets later toen ik naar compostela en overal kersen trok.
Het blijft mooi weer,en toch af en toe een spatje,de zwoelheid van een dreigend onweer hangt in de lucht. Vals alarm!
Rond Eindhoven fietst het erg lastig. Veel werken ook op mijn trajekt,op een moment moet ik een afsluiting doorbreken,of anders kilometers terug rijden. Met de discipline aan de lichten en zo heb ik moeite, soms is het lang wachten op groen licht voor het fietstrajekt. De Hollanders wachten geduldiger dan ik, zal me toch een beetje moeten aanpassen.
Eens door eindhoven 'ga ik voor de lol winkelen in een AH. Het aanbod valt mee, een beetje anders dan wat we in België gewoon zijn,ook de Lidl heeft een afwijkend aanbod.
Nog een tiental km naar Son. Ik word toch moe. Net voor ik aankom vind ik een fietsenmaker met bordje"atelier achterom" een Poolse vrouw is voor me,met veel zwaai en arrogantie.
De fietsenmaker ziet meteen wat fout is,een speciale moer is blijkbaar nooit geïnstalleerd geweest: " u hebt een halve koga gekocht!" hij repareer het euvel met zeer gespecialiseerd materiaal, ik moet binnen een paar dagen de boutjes laten natrekken met een momentsleutel. Ik voel me eindelijk goed geholpen en gerust.
De dame ,van het logement verwacht me, ik logeer alleen in een omgebouwde garage, alles bij de hand. Zij hebben wifiplekken,maar kennen hun passies niet, idem dito in de bib.
Wél geholpen in een pizzeria,waar ik ineens een schotel bestel: ravioli van groene asperges. Ik beschouw het als voorgerecht, straks eet ik nog een stukje kaas in mijn verblijf.
Morgen verder richting Veluwe,ik moet mijn route nog eens bekijken
Een lange droomloze nacht. En ontwaken bij het gekweel van de eerste zangvogels.
Het inpakken wacht,vervelende karwei van elimineren en toevoegen.hoe meer plaats je beschikbaar hbt,hoe meer je geneigd bent om in te laden. Op het laatst nog een paar spulletjes als een pen en een lader van mijn fototoestel . In totaal zes verschillende laders,leve de vereenvoudiging! Ook nog wat geld zoeken in hoeken en verborgen kantjes,heb geluk nog een kleinigheid uit slaap te kunnen activeren. Wiki vertelt me dat zowel Denemarken als Zweden elk hun eigen kronen hebben,ik hou meer van de simpeleuro..
Claudine komt ontbijten, ze heeft het altijd moeilijk met mijn reislust. Mijn huis weet ik in goede handen, bram komt ook logeren. Met de klok van negen ben ik weg,nog even bij moeder langs lopen,een laatste tas koffie.
De route naar Antwerpen loopt min of meer parallel met de expressweg,Maldegem,Kaprijke ,bassevelde,Assenede,naar Zelzate. Ik zoek wat alternatieve weggetjes kwestie van de afwisseling. Alle wegen leiden naar Antwerpen vandaag.
Gisteren kreegik een waarschuwing van mijn versnellingsapparaat,na tien km heb ik prijs: mijn groter molen is buiten dienst, niet erg, er wonen fietsenmakers langs de route, in Zelzate weet ik er een,maar ik rij een andere weg en mis hem.
Verder via Wachtebeke,Moerbeke,Stekene,St. Gillis en Vrasene. Mooie route langs een oude spoorweg enden mooie watergang. Maar geen fietsherstellers. Er staat de hele weg een tegenwind zodat ik toch niet op mijn grootste versnelling rij. Hét druppelt ook de hele tijd,maar het maakt niet nat.
Moerbeke is mijn middagpauze, met 3 voor twee warme consumpties archaïsch naar damde normen,maar hier zeer algemeen. 1.30 voor een pijtje is standaard.
Mijn zoektocht voor logies heeft in tegenstelling met vanmorgen wel succes, ik ga slapen in Berchem via vrienden op de fiets
Vanaf Beveren wordt het weer druk bebouwd, grote weg ook. Ik stop in een café waar een openbare verkoop gehouden wordt, de madam verwijst me naar een fietsenzaak die gesloten blijkt. In Melsele bots ik op een hersteller die wél open is, ik wacht rustig op mijn beurt en hoor de plaatselijke nieuwtjes. De man herstelt mijn machien, een eind verder vrees ik toch dat er serieuzer onderhoud nodig zal zijn,eigenlijk niet verwonderlijk na ál de kilomemeters die ik met die fiets al heb gemaakt,alleen vervelend dat ik het thuis niet kan laten doen.
Ik rij op mijn gevoel,mijn gps is betrouwbaarder.uiteindelijk kom ik toch door de kennedytunnel,handig maar niet half zo mooi als de imalsotunnel,dat is een echt monument. Een telefoon met Stephanie blijft voorlopig onbeantwoord, ik zak af naar mijn oude schoolbuurt in de omgeving van het nieuw gerechtsgebouw,heb daar een halfvaste stek. Daar krijg ik 'S. aan de lijn en rij ernaar toe. Altijd gezellig bij thierry & Stephanie! Oscar is gegroeid als een bloemkool,de borst is welwillend voor het manneke.
Het is toch nog een eindje rijden naar berchem waar ik ga logeren ,en ik ben moe in de benen.
Vriendelijk volk, een koppel net wat ouder dan. Zelf ben, kraaknet huis, ik peil wat hen drijft om logies te verschaffen aan fietsers-voor-weinig-geld maar kom het alsnog niet te weten.
Na enige technische strubbelingen raak ik toch op het internet van de heer des huizes. Je leert toch moeilijker als ouderling.
Daarna ga ik eten in mijn vertrouwd adres cabo verde,Portugees restaurant. Ik hou van de simpele degelijke keuken zonder franjes,toch met een originele touch. De wijn maakt me loom,ik verdwaal op mijn terugweg.
De rest,plannen voor morgen doe ik na het slapen. De hospita is niet erg matinaal,eerste ontbijt is om acht uur, dan kan ik al lang bezig zijn met routeplanning en toilet & zo. Tijdsdruk is niet mijn vriend op deze uitstap..
Toodeloo!
