Sommige Denen waar ik mee over mijn plannen sprak,zoniet alle drie raadden me spontaan aan om meer naar het zuiden te trekken. Dat heb ik vanmorgen vroeg nog even bekeken,en ik vind het geen slecht idee. Zo ontwijk ik ook de grote steden waar ik een hekel aan heb en kom toch terecht waar ik wil zijn.
Eerste werk dus een hotel zoeken. Ik vind een danhostel in Rudkobing, op het zuidelijk eiland lolland. De online boeking gaat al vlot. Alea iacta est,zoals de oude vikingen zegden,nu kan ik niet meer terug, de reis krijgt andere en duidelijker perspectieven. Voor één keer zoek ik het niet ver,bij aankomst heb ik 75 km op de teller.
De fietsroute die loopt van odense naar svendborg neem ik maar gedeeltelijk, ik rij voornamelijk op kompas richting zuiden,en dat werkt goed, soms rij ik op het fietspad langs de hoofd baan,soms op de fietsroute,soms ook niet. Mijn eerste keuze gisteren was ringe maar daar was geen plaats meer in de herberg zodat ik dan maar naar odense ben geweest. Nu kom ik door dat kleine stadje. Het sprookje van de schone slaapster moet hier geboren zijn, die sfeer hangt het hele stadje door, al is het al elf uur. No hurry,no stress,zo ziet het er uit. Zelfs een kop koffie is nog niet te krijgen, de verkoopsters beginnen pas de stoelen op hun plaats te schuiven. Even buiten de stad,in de Lidl is het wel druk. Een ander assortiment dan bij ons, ik vind niet wat ik nodig heb.
Als de zon weg is wordt het koud, ik knipper nu mijn -pas gewassen- pull aan en uit. Harde tegenwind, en af en toe een kuitenbijtend klimmetje,goed dat mijn versnelling tip top is.
Het voelt luxueus te weten dat je niet ver moet. De brug van svendborg naar tåsinge is lang en hoog en er is geweldig veel zijwind,ik voel me midden op zee. Over de brug, het is al na tweëen,piknik ik op een mooi verlaten schoolterrein. Ik kom stilaan op mijn zuiderse punt en draai weer naar het oosten,en dat voel ik aan de wind,gelukkig maar een twaalftal km meer te gaan.
De brug naar langeland is maar een klein stukje brug en veel dijk,ik had fantastische ideëen over hoe zo,n brug er uit zou zien.
Het hostel is vlug gevonden, alles is naar wens,ik maakte al er praatje met een andere fietser die hier logeert, ex-trucker die veel door België reed. Dat wordt wellichtt een lange babbel vanavond.
Het is nog vroeg in de namiddag,ik ga even op verkenning.voor bevoorrading moet ik me geen zorgen maken, alle winkelketens zijn ook op zondag open. Goed voor de consument..
Net voor ik hier binnen kwam begon het lichtjes te regenen, het heeft nu nog niet opgehouden.
Ik rij per fiets even naar het stadje, of is het dorp? Het is al tegen zessen en zelfs de twee supermarktjes sluiten op zaterdag op dit uur. Geen mooi restaurant, of geen waar ik zin in heb. Ik heb genoeg bij om de avond door te komen.
Om verder te reizen moet ik een paar ferry 's boeken. Dat is een nieuwe wereld, vooral gestuurd door Hollandse traders het wordt nog leuk met al die minicruisjes,al kom ik er nog niet direct uit. Morgen verder kijken, want die dingen lopen dag en nacht door denk ik,ook in het weekend.
Eerst ga ik eten,hier in de keuken. Gelukkig heb ik smörrebröd,kaas en worst,mijn standaardrantsoen in overvloed bij,zelfs wat boter en confituur dat ik gehapt heb bij één of ander ontbijt. En een glas wijn,mijn vaatje mindert al aardig. Meer moet dat niet zijn
Alle gasten, op één na, zijn de deur uit. Ik vind die andere zo zielig en hij doet zo n onhandige pogingen om aan de praat te geraken dat ik hem uitnodig om bij te zitten: een Canadees die in Helsinki volgende week een congres loopt en vorige week zijn moeder in Engeland heeft begraven wil hier tussendoor een week fietsen,maar hij vindt geen goeie huurfiets . Wat me niet verwondert,wie verhuurt een echt goeie fiets? Zo kart hij wat rond met een fiets op zeven versnellingen, daar kom je hier niet echt mee uit de voeten! Na een tijdje zijn we uitgepraat,het is ook vermoeiend in het Engels voor mij,ik ben niet goed in die technische fietstermen. We nemen beleefd afscheid .
Volgens de meteo hebben we nu de laatste regen van de week,op een paar kleine buitjes na. Dat is goed nieuws,zo meteen plan ik mijn rit voor morgen, ik durf dan al een redelijke afstand vast leggen.
Moé dat ik weer ben! Tussen de bedrijven door heb ik mijn bedje al weer opgemaakt- lekker,elke dag vers beddengoed- opa gaat algauw afhaken...
Salut les copains/copines !
Na mijn middagmaal,niet helemaal bekomen van mijn ommetoer,volg ik op advies van een taxichauffeur de grote weg. Het fietspad is goed afgescheiden,maar na een tijd is het toch vervelend. Ik ben al blij als ik weer de bordjes zie van de 6 dieook het fietspad volgt, en dan uiteindelijk weer de rustige banen kiest.
Het weer is niet om naar huis te schrijven maar ik doe het toch. Ik heb een knipperlichtrelatie met mijn regenjas. Zonder word ik nat, als ik ze aanheb is het droog en te warm.
De route van middelfart naar kolding bedraagt een goeie veertig km langs de grote weg, een vijftig langs de fietsroute.
Na 2 uur geef ik op. Het schiet niet op, ik zoek weer deftige weg op,anders kom ik er nooit, ik ben nog niet halfweg als ik weer de baan bereik. En ik ben moe, mijn benen doen zo,n piiiijn!
Op veel plaatsen langs de weg staan kraampjes met een Deense vlag die nieuwe Deense patatjes en jotberen (aardbeien) van eigen bodem verkopen,met veel succes.
Gelukkig zijn de laatste tien km naar odense licht aflopend. Ik ben erg moe, ook door het weer denk ik, in de zon rijden is opwekkender. Een vriendelijke man zet me in één adem op de vlotte weg naar mijn hostel,waar de receptie wel gesloten is maar waar een envelop hangt met de sleutel en summiere uitleg voor mr.cocquyt
Omdat ik dringend aan de was moet neem ik daar tegen mijn principes geen genoegen mee en bel aan bij de huisbewaarder die me heel vriendelijk verder helpt. De man heeft een soort familiefeest, in ieder geval veel volk over de vloer. Ik ,moet hem nog twee keer storen: eerst zijn er geen lakens, dan heb ik mijn sleutelkaart op mijn kamer laten liggen. Toch blijven hij en zijn vrouw even vriendelijk.
Terwijl mijn was draait en droogt ga ik een hapje eten, er is niet veel in de buurt,ik neem genoegen met een calzone of hoe zo,n pizza ook heet,het smaakt.
Half tien. Vroeg om te gaan slapen, maar mijn bobijn is af. Ik bekijk morgen wel hoe het verder zal lopen.
Slaapwel!
Het vraagt even tijd om de klik te maken wat de prijzen betreft: ik moet mijn standaardbudget gewoon verdubbelen,anders kom ik hier nergens.
Alles in de horeca is duurder, de consumpties en zeker het slapen. Toch vind ik het belangrijk om goed te kink en rusten, een tentje is aan mij niet(meer) besteed, tenzij een luxe uitvoering maar dat kano ik dan niet vervoeren..
Voor de rest geen klagen!
Het weer is heel wisselvallig, het regent telkens met korte hevige buien. Vannacht heb ik mijn fiets binnengehaald omdat ik wakker werd van zo,n bui, ik vrees vooral voor míjn zadel. Vanmorgen zag het er druilerig uit,ik vreesde voor de hele dag maar nu is het weeral zonneschijn. Mijn ontbijt smaakte heerlijk,veel en goeie koffie ook.
Ik verander vandaag van richting, verlaat de onvolprezen route van Clemens' sweerman en verlaat het vasteland richting odense. Die stap kan ik nog redden met een brug, de volgende sprongen zullen dan per trein over de vaste verbindingen of per veer moeten gebeuren.
Met enige moeite ben ik toch op de site geraakt van danhostel en heb online geboekt voor de volgende nacht in odense. Ik moet er dan wel zijn natuurlijk anders is het dubbel zonde van mijn goeie geld.
Nu nog wat inpakken en tanden poetsen en zo, dan weer op weg, toch een beetje op avontuur...
Gisteren heb ik een kaart gekocht met al de fietsroutes op van Denemarken. Ook sweerman neemt praktisch ongewijzigd de route 3 over. Het nadeel van de kaart is zijn schaal:1/500000! De routes die ik al heb gezien zijn wel heel goed gemarkeerd,zodat ik me met gerust gemoed overgeef. Ik wil eerst de 64 volgen naar loding toe, dan verder de 6 naar Funen
Alles loopt goed tot ik een eindje voor kolding de route kwijt ben. Ik was betoverd door een korte stop bij een heel mooi kerkje. Niet erg, ik volg verder de nationale route. Maar in kolding mis ik de aanduidingen naar de andere route, zodat ik helemaal het noorden en veel tijd kwijt raak,ik word door bereidwillige maar gebrekkig tweede taal sprekende mensen toch weer op de goeie weg gezet. De Denen zijn blijkbaar zo: terughoudend maar welwillend .
Ik moet naar de brug toe die het vasteland met Funen verbindt. Het is veel verder dan ik had ingeschat: van kolding naar de brug een dikke 20 km, het nadeel van onnauwkeurige kaarten.
Tenslotte de brug over,op weg naar middelfart, het eerste stadje. Ik volg een duidelijke wegwijzer naar de route, en maak een aangeduide omweg die me vreselijk enonnodig vermoeit: een hele duik naar beneden naar een -mooie- uitbating en dan steil weer naar boven. Ook bepaalde routes bij ons vertonen dit euvel,duidelijk geinspireerd door pure commerce.
Ik piknik op een bank bij het station van middelfart,met een grote warme choco van een kiosk,het leven is simpel.
Met een mooi verzorgd ontbijt neem ik afscheid van het schaefershof of hoe het hotel ook noemt,in ieder geval een aanrader. De uitbater geeft me nog wat interessante raad en een paar adressen mee van goedkopere hotels, ik weet niet of ik er langs kom, hij heeft me een heel andere route voorgesteld dan wat ik van plan was, ik weet nog knoet wat gekozen.
De grens is open maar nog echt voelbaar: een compleet winkelcentrum beslaat een heel industriegebied op de Duitse kant, met vooral publiciteit voor drank allerhande, ik zie complete auto,'s vol laden ,ook met cola en zo. In zo'winkel binnen laat ik me meesleuren door de koopwoede en neem een 3literbox rode wijn mee.. Het past verrassend goed in één van mijn tassen, het gewicht neem ik er maar bij,misschien ben ik zelf wel zoveel afgevallen?
Ik volg gemakshalve toch verder de route. Padborg ben ik voorbij voor ik het besef,ik ben alleen op de wereld.
Het duurt twee uur voor ik een eerste dorp tegenkom waar een winkel is. In kliplev koop ik dus mijn eerste smörebröd,én een bakje aardbeien uit Borgloon,die hier net in promotie staan: 20kronen voor een bakje,de inlandse staan even duur geprijsd en zien er niet half zo appetijtelijk uit.
Clemens' houdt blijkbaar van grindpaden, in ieder geval krijg ik er heel wat voor de wielen. Door de droogte ligt het grind los, het rijdt erg lastig,ik kijk uit naar alternatieven maar vind er niet direct. Geen kaffee of ander oord in velden of wegen,veel mooie verzorgde boerderijen,verdr niets. De dorpen lijken uitgestorven,zo stil en rustig.
Tegen één kom ik in rodekro, daar staat een rode KRO waar uw dienaar gretig gebruik maakt van het internet bij een koffie- ik krijg er ineens een hele thermos-. Er is een winkelcentrum, ik ga eens neuzen, wil kaartjes zenden naar mijn kleinkinderen..
De druk om verder te moeten is er een beetje af, ik wil het rustiger aan doen van af nu,niet meer jakkeren. Dat heb ik niet nu alleen,maar bij iedere trektocht. Het duurt een tijdje eer ik op mijn lui ritme val.
Kijkend op mijn kaart besluit ik te rijden tot jels. Na 2 pogingen heb ik het adres aan de lijn en er is plaats. Zo ben ik op mijn gemakp,en kan ik rustig rijden. De wegen zijn bijzonder rustig, het asfalt is prima vlak,dat is niet evident, ik rij als een koning. De grindwegen, dat is andere koek. Het loopt lastiger en als er al een afdaling is kan je niet voluit wegens slipgevaar,ik wil niet half gevild aankomen! Over de hele rit loopt toch een derde op grind..
Het weer is drukkend. Tegen vieren krijg ik donkere lucht. In vojens vind ik een boekhandel waar ik koop wat ik in rodekro niet te zien kreeg,maar als ik buiten kom dreigt onweer. Toch ga ik verder, het komt niet door,tenminste niet tot ik weer helemaal buiten de stad ben. Zo'n onweer heb ik hier al meegemaakt,kort en krachtig. Ik ga schuilen op een erf, het schuurtje staat open,niemand te zien waardoor ik me als een inbreker voel,toch. Na een kwartiertje kan ik verder,weer veel grindweg.
Ik had me aangekondigd tegen zes uur,kwart na zes ben ik er. Het is een mooi motel annex sportcomplex met voetbalvelden en vergaderzalen en danses en nog veel meer. Ik kan hier eten, dagschotel is gehaktballetjes op zijn Deens, ik ken er die gaan lachen als ze dit lezen, maar het was ok. Op advies van de zeer vriendelijke gastheer met een plaatselijk biertje,kost 20 kronen, wat ik nogal meevallen vind.
Nu,half tien is het hier doodstil, ik heb het gevoel de enige gast te zijn. Tant pis, voor mij geen probleem. Had gedacht nog een toertje in het dorp te doen maar laat het voor de moeite.
Morgen neem ik een andere route,naar het oosten toe, ik weet nu niet seffens hoe dat eiland heet.
Nu bedtijd!
Ik verplicht mezelf om tot 6 uur in bed te blijven,al ben ik dan al een uur wakker.
Na een douche ga ik het dorp in, de bakker en zo is inderdaad al open om 06.30,ik koop enkele broodjes en ga naar rechtover waar ik op het uitgangbord "fleisch" had gezien, en jawel: die andere bakkerij noemt "fleisch"! Gelukkig hebben ze ook een koeltoog met roes ijs,ik koop droge worst en kaas,en ga even later terug binnen om één filterzakje bedelen en een paar schepjes koffie,de vrouw is heel welwillend en neemt de tijd voor mijn bijzondere bestelling.
Thuis ontbijt ik ruim, met heel mooi zicht op de oste, de rivier die hier onder mijn balkon getijdelijk stroomt. De koffie smaakt heerlijk.
Nog betalen, en op weg. De weggetjes zijn zalig rustig, chapeau voor Clemens' sweerman die de route uittekent, hij is erg getalenteerd in die materie. Het zijn zalige kilometers naar de Elbefähre. Daar kan ik seffens de boot op,voor fietsers is altijd plaats,niet voor de vrachtwagens enbestelwagens(vooral kampeerwagens) en auto,'s,in die volgorde.
De overtocht duurt toch ruim een half uur, we kruisen drie boten op dezelfde lijn,er wordt razendsnel in- en uitgescheept. Een vrachtwagen uit pad org. Rijdt me voorbij geladen met lege containers. Stom, ik had moeten vragen om me mee te nemen, ik ben moe,kan best een rustdag gebruiken maar heb geen tijd te verliezen wegens een afspraak,maar te laat!
De weg naar heiligenstedten kronkelt noordwaarts, veelal langs een hoge dijk. Ondertussen broed ik op een plan dat geit en kool kan sparen. In plaats van de route te volgen rij ik door naar itzehoe,en boek de trein naar schleswig. Zo heb ik een rustige dag en schiet ik toch op.
Ik blijf een dik uur in itzehoe gangen,waar een reuze rommelmarkt aan de gang is. Veel rommel,en een zee van mensen. Overal vettige-woeste kramen,maar ik hou mijn hoofd koel en eet een broodje rolmops,ik ben de naam kwijt die ze er hier aan geven.
Leuk op de trein, handig ingericht voor fietsers, ook de perrons zijn voorzien. Rond vier uur ben ik in schleswig, luxueus vroeg om een slaapplaats te boeken.
De jugendherberg heeft geen plaats.
De drie volgende hotels zijn volzet.
Het vierde stinkt en heeft geen wifi,het volgende (duur ) is ook volzet.
Ook omdat de stad niet knus maar heel uitgerokken is besluit ik toch maar weer de fiets te nemen en verder te trekken naar fllensburg, 40 km verder, daar is nog een jeugdherberg,maar geraak per telefoon niet binnen.
Met goeie moed slinger ik langs mooie weggetjes, die wél redelijk sterk op & neer gaan.
Mijn benen worden lood,op 15km van Flensburg doe ik een poging om een slaapplaats te vinden, tevergeefs. De telefoon van de jeugdherberg geeft altijd bezet...
Tegen zeven uur kom ik in de rand van Flensburg,waar ik eerst wat inkopen doe voor alle zekerheid. Het antwoordapparaat van de jeugdherberg zegt nu wel dat ze niet meer antwoorden na zeven uur. Ik informeer bij passanten,maar niemand kent een hotel. Ik rij maar verder,padborg is tenslotte ook niet ver meer, daar is ook een jeugdherberg.
Een jongen op de fiets wijst me een hotel aan vijfhonderd meter uit de weg,met de moed van moe zijn ga ik er heen.
De heel vriendelijke uitbater staat er op dat ik de kamer eerst bekijk, alles zou goed zijn ondertussen, maar het is in orde. Even later, terwijl ik wat bekom bij een glas wijn,merk ik dat ik de laatste kamer voor de neus van een ander heb gekaapt. Je moet dus écht niet mooi zijn om hoerenchance te hebben...
Het is na achten ondertussen, ik verwen mezelf met een ruime dagschotel,de keuken is Grieks geïnspireerd,het smaakt voortreffelijk.
Een kort geplande dag is weer lang geworden. Toch weer negentig km zelf gestampt!
Morgen dé grens over, ik zit op een tiental km van Denemarken, een is zowat 7kronen waard, ik hoorde daarnet een vrouw in de winkel vragen of ze ook met kronen mocht betalen,en het kon. Dat wordt weer wennen, het is lang geleden dat ik niet met gelijke maar met vreemde munt betaald heb..
Slaapwel
Het verblijf in de jugendherberge valt als een koude douche na het warme onthaal van de verblijven van vrienden op de fiets,de prijs nog daar gelaten. Nooit betaalde ik zo veel in een jeugdherberg. Afgesproken met claudine om vanmorgen te skypen. Ondanks een slechte verbinding hier lukt het aardig, ze is razend enthousiast. Nog even verder eten- ondertussen is het gros van de jeugdige meutes gepasseerd- en dan weer op weg. Het weer ziet er behoorlijk uit, vannacht heeft het wat geregend zonder dat ik er wat van heb gemerkt.
eerste etappe vandaag: westerstede naar de weser. alles door zeer landelijk gebied,met intensieve landbouw,wat wil zeggen dat je geen koeien buiten ziet. het is grasmaand, de grasoogst is volop bezig met mooi materiaal. ook beerkarren, het stinkt overal,ook in de dorpen want het onderscheid tussen dorp en plqtteland is klein,veel dorpen zijn niet meer dan een verzameling boerderijen al dan niet in gebruik. naar de weser toe glooit het landschap,ik moet al eens eerder schakelen. de landbouw wordt ook extensiever, ik zie koeien buiten lopen. aan de andere kant van de weser nog meer, en in een dorp passer ik een boerderij met al de koeien nog aangebonden,dat zie je zelfs bij ons niet meer.
het weer blijft zonnig en de westenwind helpt me op de rit die vooral oostwaarts gaat. hele einden waar geen kat te bekennen is. eerste ontmoeting met een hert. het overtrekt, dreiging zonder gevolg voorlopig. ik wou dat ik een cafe of zo tegenkwam,ik snak naar een kop koffie maar noppes.
tot nu toe was het zonnig,ondanks een paar spetters. als ik vertrekuit ebersdorf krijg ik een serieze vlaag op mijn nek:even schuilen,en het waait vlug over. toch heb ik de hele middag verder een knipperlichtrelatie met mijn regenjas. het landschap wordt heel bosrijk,zo krijg ik nog een grazend hert in het vizier. veel grindwgen vandaag, en klinkerstraten. een voorproefje voor denemarken?
de laatste loodjes wegen het zwaarst. ik schat een afslag te vroeg in en mijn weg mondt uit op een bospad dat ook nog ophoudt. op den duur duw ik mijn fiets zo'n km door versgemaaid veld,de ondergrond te zanderig om er over te fietsen.
in osten,heb ik gelezen in mijn gids,zijn vier logiesadressen. dat valt dik tegen. duur en geen internet. tenslotte kies ik bij een dame die een compleet appartementje verhuurt, welwillend voor een nacht, zonder internetaansluiting maar dit tik ik nu op haar hoogstpersoonlijke pc,en dan nog op een qwertyklavier. toch bedankt ,madam!
zoals ieder avond ben ik doodop. 130 km vandaag,het vreet aan me. gelukkig heb ik medicijn in overvloed. tot morgen!
Een rustige nacht in mijn mooi appartement zonder herinnerbare dromen. Met Corrie en Anton, het gastgezin heb ik afgesproken om half acht te ontbijten, ik durf het niet aan om mensen vroeger uit hun bed te jagen, en daarbij,.'s morgens is het nog wat kil. Omdat ik niet .veel anders kan verzinnen laad ik ondertussen alles op wat op kan worden geladen, ik heb hier stopcontacten genoeg ter beschikking. Nog 'even gecontroleerd of mijn route wel duidelijk op mijn gps staat,nog even de kleur veranderd in cyaanblauw,beter zichtbaar dan het standaard wit. De meteo die ik hier gisteren op tv zag geeft' goed weer voor vandaag. Het weerbericht is andrs dan bij ons veel meer een weerpraatje en geeft alleen algemene lijnen aan,een beetje te vaag naar mijn gevoel,maar wel mooie presentatie,modern dus. Ik kom vroeger dan afgesproken beneden opdagen, zzij zijn wat in snelheid gepakt,normaal eten zij alleen voor. Ook nu gaan ze apprt aan de keukentafel eten, ik een paar meter verder in dezelfde ruimte,alleen aan de grote tafel. Zij bidden voor het eten, heb ik in lang niet gezien. Ik had wel al de tien geboden aan de muur zien hangen, in een andere versie dan wat mij bekend is. Na het eten nog een gesprek over geloven met Anton. Hij houdt zich bezig met de gemeente, en ook met een computerclub voor ouderen. Op een dag fietsen ze je geen opvallend cultuurverschil, op vier dagen duidelijk wel... Iets noa acht vertrek ik onder goed gesternte: zonnig en rugwind. Het is een kwartiertje fietsenl naar het ns-station,waar de jutlandroute van vertrekt. De routering op mijn gps is niet erg nauwkeurig,minder in ieder geval dan de compostelaroute. Ik moet goed opletten bij het interpreteren van de uitgezette lijn. Na een halve dag went het wel. Het landschap is mooi, veel open vlaktes en grote boerderijen. De grensovergang per fiets lijkt een echte smokkelroute. Een klein paadje dat twee doodlopende straten, één aan elke kant van de grens verbindt,de grens ligt op een bruggetje. Geen kat te zien. Aan de andere kant verandert het landschap niet abrupt. Met de fiets glijdt je zonder duidelijke overgang van het ene gebied naar het ander. Wat me opvalt: de eerste 50 km kom ik wel langs dorpen, maar op een bakkerij hier en daar (met stehcafe) geen voedingswinkels,wel verf - en behang en boerenwinkels. Pas op de middag vind ik er zowel een Aldi als een Lidl in hetzelfde dorp,raar. Ik koop een prepaid kaart om kosten te sparen, tot nu toe weggegooid geld, ik krijg ze niet aan de praat. Ik las- in het Duits dat ik versta- dat het )48 uur kan duren vooraleer de kaart geactiveerd is,misschien ben ik dan al door Duitsland? Weer rij ik verder dan ik bedoeld had, de gemeentes zijn zo uitgestrekt en de kamer die ik geboekt heb ligt helemaal ten noorden van de stad: vandaag 130 km exact,teveel van het goeie,,'s middags al zijn mijn billen,niet mijn kuiten stram en stijf. Mijn verblijf is een jeugdherberg,gericht op schoolse sportkampen. Ik schrik van de prijs: 51is meer dan ik ooit al betaalde voor een dergelijk verblijf,er mag dan al een lunchpakketje in zitten! Wel is er wifi,maar een zwak signaal,zodat mijn iPad blokkeert. Redder uit de nood van dienst is buurman bart,zijn identiteit geef ik pas prijs tegen hoge betaling want hij staat op zijn privacy. Ik steek nogal wat grenzen over vandaag: van Drenthe naar Groningen, van Nederland naar duitsland ,daar van emsland naar ammerland... Ik voel me een wereldreiziger als gold het continenten! Voor de liefhebbers: het ging grosso modo van Emmen ,ter apel,sustrum,esterwegen,harkebrugge naar westerstede. Ik reed een eindje uit de richting om de jeugdherberg aan te doen. Hier een afrader, ik betaalde nog nooit 50 voor een jeugdherberg,nu wél dus,al is het een volpensionformule,te veel is te veel!
Met de regen op het veluxraam word ik wakker. De regen doet deugd,maar het is toch geen prettig vooruitzicht. We ontbijten samen en blijven lang natafelen.
Rond negen uur geraak ik weg. Het regent niet,maar ik heb toch de jassen van mijn tassen aangetrokken.
Op aanraden van mijn gastheer fons rij ik via Apeldoorn naar Deventer. Hij raadde me verder de weg naar Zwolle aan maar ergens rij ik verkeerd,ik voel letterlijk en figuurlijk nattigheid zodat ik mijn regenjas aantrek en me door een attente passant op de goeie richting laat zetten: mijn gps is niet goed in de weg zoeken op verre doelen.
Zo gaat mijn weg via raalte,lemelerveld,ommen,hardenberg naar Coevorden en tenslotte Emmen.
Nu zit ik van een koffie en internet te genieten in hardenberg, afhankelijk van succes bij boeking heb ik nog een 35 km voor de boeg.. Eerst maar eens werk maken van die boeking!
Het eerste adres wat ik bel is raak, zo eenvoudig gaat dat met vrienden op de fiets. Er zijn wel tien adressen in en om Emmen, dit adres ligt gelukkig zuidelijk zodat ik met 120 km op de teller arriveer,en mooi op tijd ook,om zes uur ben ik er al dank zij de gunstige wind. Voor de deur staat een groot bord met publiciteit voor een duitse huisschilder, ik denk eerst op het verkeerde adres te zijn maar de vrouw des huizes komt me buiten tegemoet.
Zij hebben familiebezoek, zitten nog aan tafel,maar het is niet erg , de zoon met zijn gevolg gaat dadelijk vertrekken.mevrouw stelt voor om voor me te koken-prakjes zeg maar-. Omdat het zondag is, dus weinig open, omdat deze residentiële wijk op het eerste zicht geen horeca bevat en omdat ik moe ben,vooral mijn dijspieren zijn stram zodat ik geen zin heb om nog ver te fietsenl, om al die redenen neem ik de uitnodiging aan.
Terwijl zij hun bezoek uitwuiven neem ik een douche en verse kleren uit mijn voorraad, ik wil proper aan het diner verschijnen.tweede vragen. Na het eten ga ik toch eens loeren in het centerparcscomplex.
Heel dé buurt is één groot centerparcs gedoe, met nette huizen tussen mooie waterpartijen,echt residentieel. Mijn gasthuis heeft de grootste living die ik ooit al zag in Nederland,boven heb ik een complete verdieping voor mij alleen. Luxe,maar droog.
Ik ben moe, maar vind het nog wat vroeg om te slapen,moet ook nog eens mijn routeboek bekijken, ik heb nog geen blad van mijn weg bekeken.
Morgen trek ik de Duitse grens over!
Rare droom gehad: ik logeerde in het vakantiehuisje zoals ik nu verblijf maar het was de omgebouwde garage van mijn huisdokter. Waarom ik in moerkerke logeerde is mij een raadsel. In ieder geval was het een lekkere nacht,het is heel rustig en doodstil in Son,al beweert mijn gastvrouw 's morgens dat ze in een drukke straat woont. Het ontbijt wordt verzorgd opgediend in mijn residentie, ik misloop een babbel op die manier,het is ook nooit goed he..
Prachtig weer.ik peddel via rustige wegen met goeie fietspaden via geert naar veghel en Uden. Dan verder naar Nijmegen,waar ik omwille van de wifi een cola drink,one must make compromises in life.. Straks van hieruit richting arnhem. De fietspaden liggen naast de verbindingswegen,lekker breed en afgeschermd door een brede berm,geen zoevende auto's vlakbij. Daarbij,het is zaterdag,geen vrachtverkeer. De passage van grootsteden ligt evenredig moeilijk met de grootte ervan. Na Eindhoven is het nu nijmegen waar het moeilijk toeren is. Wel goede fietsbanen,maar niet altijd logisch aangeduid. Stresserend! En nergens een piknikbank, om half drie stop ik in Overbetuwe,goed halfweg naar Arnhem. Eet mijn proviand van gisteren op een bank. Ik krijg aanspraak van oudere mensen die nieuwsgierig vragen naar de klassieke dingen. In het dorp spelen straat- muziekanten,een soort concours. Het kan me maar matig bekoren.
Er is een fietsenzaak,waar ze mijn versnellingsapparaat dat niet bijgesteld is gisteren perfect regelen. Gratis,wellicht omdat ik vertel dat ik op doorreis ben naar Denemarken .ondertussen probeer ik een adres op te snorren om vanavond te rusten. Geen probleem, al heb ik nog een flink tochtje voor de boeg naarUgchelen.. Ik wil zo dicht mogelijk bij de Veluwe stoppen,morgen wil ik per se het kroller-mullermuseum nog eens bezoeken,ooit was ik er met sonny en ik zwoor toen dat ik er terug zou komen, vandaar..
niet goed gepland dus, ik had dan moeten stoppen in hoenderlo, en nu logeer ik 10 km verder. het past eigenlijk ook iet in mijn tijdsschema, wil ik een beetje confortabel in zweden geraken. dat wordt dan eens een aparte uitstap van een paar dagen,want vanaf arnhem voel ik me in het mooiste stuk nederland dat er is! getuige de verschillende koninklijke kastelen en de militaire domeinen. ik vraag me nu af: pakken de militairen altijd de mooiste gebieden of blijven de gebieden mooi omdat ze beheerd worden door militairen?
ik ben moe als ik aankom in ugchelen. maar met de zondag vor de deur moet ik dringend eerst fourageren. ik koop ineens proviand ook voor vanavond,heb geen zin om ergens te dineren en de mensen waar ik verblijf hebben een mooie tuin waar ik hoop te mogen piknikken. en het mag. zo, bij een glas wijn vertelt mevrouw dat haar man ook compostelaganger is,hij wordt er bijgeroepen en we zijn vertrokken voor de hele avond.
draadloos internet is er niet,ik mag gebruik maken van hun pc. nu ga ik slapen. meneer heeft een stuk route voor mij uitgewerkt, zo fiets ik zonder veel zorgen , ik hoop morgen in emmen te geraken uiteindelijk op de "jutlandroute". slaapwel!
Mijn huis voor één nacht ligt op een steenworp van de grote spoorlijn door Antwerpen,vlak bijj het station van Berchem. Het is hectisch bij het spoor,afdeling goederenvervoer,de hele nacht hoor ik zwaar treinverkeer. Maar het deert me niet, het heeft hetzelfde slaapverwekkend effect op me als een vijver met kwakende kikkers.
Voor zeven uur kom ik mijn bed niet uit, bekijk de te volgen route. Mijn iPad heeft ook zo zijn nadelen, ik kan de fietsnetkaart niet opvragen,da's een handicap. Mijn papieren kaarten van de provincie liggen netjes in een map thuis, en ik ben niet van plan ze opnieuw te kopen. Misschien heeft het gastgezin ze wel ter beschikking..
Niet dus. Ik vertrek richting Turnhout langs de gewone wegen.eenmaal voorbij Wijnegem kom ik geleidelijk uit de drukte. Deckers Aden zijn erg wisselend van kwaliteit, van erg naar redelijk slecht. Stom dat ik mijn wegenkaarten niet heb meegenomen ,maarikben niet van plan zedubbel te kopen,mijn eerste kaart zal evt. Een Nederlandse zijn.
Een reden om op de hoofdweg te blijven is een bezoek aan een ouwe kameraad, "den Eric " Dex, waar ik de laatste jaren met mijn camion gereden heb. Spijtig voor mij,gelukkig voor hem en schattige dame diane zíjn ze een weekje naar Spanje. Karel ,die afwisselend bureau-en baanwerk doet neemt de honneurs waar, samen met de drie vrouwen waarvan ik er twee nog ken. Ik verpoos in Turnhout en trek dan verder naar son&breugel,iets boven Eindhoven ,je zou er voor de naam alleen al naar toe fietsen. Het loopt eiker nu,beetje rugwind en aangename temperatuur.
De rit gaat via ravels de grens over naar Reusel,dan bladel,hapert,Veldhoven,Eindhoven en uiteindelijk Son.
Mijn versnellingsapparaat werkt wél goed, het is mijn trapas die mankeert. Mijn linkse pedaal komt los, ik kan hem weer vastzetten maar ik betrouw het zaakje voor geen haar. Zo kan ik niet verder naar denemarken,en het weekend staat voor de deur..
De fietspaden worden geleidelijk beter eens de grens over,niet ineens ,alsof er een Belgische invloed werkt tot over de grens. In Reusel is het marktdag, het is al een stuk in de middag en ik koop een pond kersen,doet me denken aan dezelfde periode 2 jaar terug,of nee, het was iets later toen ik naar compostela en overal kersen trok.
Het blijft mooi weer,en toch af en toe een spatje,de zwoelheid van een dreigend onweer hangt in de lucht. Vals alarm!
Rond Eindhoven fietst het erg lastig. Veel werken ook op mijn trajekt,op een moment moet ik een afsluiting doorbreken,of anders kilometers terug rijden. Met de discipline aan de lichten en zo heb ik moeite, soms is het lang wachten op groen licht voor het fietstrajekt. De Hollanders wachten geduldiger dan ik, zal me toch een beetje moeten aanpassen.
Eens door eindhoven 'ga ik voor de lol winkelen in een AH. Het aanbod valt mee, een beetje anders dan wat we in België gewoon zijn,ook de Lidl heeft een afwijkend aanbod.
Nog een tiental km naar Son. Ik word toch moe. Net voor ik aankom vind ik een fietsenmaker met bordje"atelier achterom" een Poolse vrouw is voor me,met veel zwaai en arrogantie.
De fietsenmaker ziet meteen wat fout is,een speciale moer is blijkbaar nooit geïnstalleerd geweest: " u hebt een halve koga gekocht!" hij repareer het euvel met zeer gespecialiseerd materiaal, ik moet binnen een paar dagen de boutjes laten natrekken met een momentsleutel. Ik voel me eindelijk goed geholpen en gerust.
De dame ,van het logement verwacht me, ik logeer alleen in een omgebouwde garage, alles bij de hand. Zij hebben wifiplekken,maar kennen hun passies niet, idem dito in de bib.
Wél geholpen in een pizzeria,waar ik ineens een schotel bestel: ravioli van groene asperges. Ik beschouw het als voorgerecht, straks eet ik nog een stukje kaas in mijn verblijf.
Morgen verder richting Veluwe,ik moet mijn route nog eens bekijken
Een lange droomloze nacht. En ontwaken bij het gekweel van de eerste zangvogels.
Het inpakken wacht,vervelende karwei van elimineren en toevoegen.hoe meer plaats je beschikbaar hbt,hoe meer je geneigd bent om in te laden. Op het laatst nog een paar spulletjes als een pen en een lader van mijn fototoestel . In totaal zes verschillende laders,leve de vereenvoudiging! Ook nog wat geld zoeken in hoeken en verborgen kantjes,heb geluk nog een kleinigheid uit slaap te kunnen activeren. Wiki vertelt me dat zowel Denemarken als Zweden elk hun eigen kronen hebben,ik hou meer van de simpeleuro..
Claudine komt ontbijten, ze heeft het altijd moeilijk met mijn reislust. Mijn huis weet ik in goede handen, bram komt ook logeren. Met de klok van negen ben ik weg,nog even bij moeder langs lopen,een laatste tas koffie.
De route naar Antwerpen loopt min of meer parallel met de expressweg,Maldegem,Kaprijke ,bassevelde,Assenede,naar Zelzate. Ik zoek wat alternatieve weggetjes kwestie van de afwisseling. Alle wegen leiden naar Antwerpen vandaag.
Gisteren kreegik een waarschuwing van mijn versnellingsapparaat,na tien km heb ik prijs: mijn groter molen is buiten dienst, niet erg, er wonen fietsenmakers langs de route, in Zelzate weet ik er een,maar ik rij een andere weg en mis hem.
Verder via Wachtebeke,Moerbeke,Stekene,St. Gillis en Vrasene. Mooie route langs een oude spoorweg enden mooie watergang. Maar geen fietsherstellers. Er staat de hele weg een tegenwind zodat ik toch niet op mijn grootste versnelling rij. Hét druppelt ook de hele tijd,maar het maakt niet nat.
Moerbeke is mijn middagpauze, met 3 voor twee warme consumpties archaïsch naar damde normen,maar hier zeer algemeen. 1.30 voor een pijtje is standaard.
Mijn zoektocht voor logies heeft in tegenstelling met vanmorgen wel succes, ik ga slapen in Berchem via vrienden op de fiets
Vanaf Beveren wordt het weer druk bebouwd, grote weg ook. Ik stop in een café waar een openbare verkoop gehouden wordt, de madam verwijst me naar een fietsenzaak die gesloten blijkt. In Melsele bots ik op een hersteller die wél open is, ik wacht rustig op mijn beurt en hoor de plaatselijke nieuwtjes. De man herstelt mijn machien, een eind verder vrees ik toch dat er serieuzer onderhoud nodig zal zijn,eigenlijk niet verwonderlijk na ál de kilomemeters die ik met die fiets al heb gemaakt,alleen vervelend dat ik het thuis niet kan laten doen.
Ik rij op mijn gevoel,mijn gps is betrouwbaarder.uiteindelijk kom ik toch door de kennedytunnel,handig maar niet half zo mooi als de imalsotunnel,dat is een echt monument. Een telefoon met Stephanie blijft voorlopig onbeantwoord, ik zak af naar mijn oude schoolbuurt in de omgeving van het nieuw gerechtsgebouw,heb daar een halfvaste stek. Daar krijg ik 'S. aan de lijn en rij ernaar toe. Altijd gezellig bij thierry & Stephanie! Oscar is gegroeid als een bloemkool,de borst is welwillend voor het manneke.
Het is toch nog een eindje rijden naar berchem waar ik ga logeren ,en ik ben moe in de benen.
Vriendelijk volk, een koppel net wat ouder dan. Zelf ben, kraaknet huis, ik peil wat hen drijft om logies te verschaffen aan fietsers-voor-weinig-geld maar kom het alsnog niet te weten.
Na enige technische strubbelingen raak ik toch op het internet van de heer des huizes. Je leert toch moeilijker als ouderling.
Daarna ga ik eten in mijn vertrouwd adres cabo verde,Portugees restaurant. Ik hou van de simpele degelijke keuken zonder franjes,toch met een originele touch. De wijn maakt me loom,ik verdwaal op mijn terugweg.
De rest,plannen voor morgen doe ik na het slapen. De hospita is niet erg matinaal,eerste ontbijt is om acht uur, dan kan ik al lang bezig zijn met routeplanning en toilet & zo. Tijdsdruk is niet mijn vriend op deze uitstap..
Toodeloo!
Gisteravond was ik bezig met mijn nieuwe speeltje, een beetje verkennen en zo.
Het leek me toch een goed idee om mijn iPad te beveiligen met een wachtwoord. Toen ik het later weer wou openen werd mijn wachtwoord geweigerd, en hoe meer ik probeerde hoe langer het werd afgesloten!. Slapeloze nacht natuuurlijk,om de zoveel uren weer proberen..
Tenslotte vanmorgen naar de winkel van gca,een beetje met hangende pootjes. Machien gereset, et voilà,weer klaar voor gebruik.Ik merk toch dat ik niet meer stressbestendig ben.
Straks nog naar de infomiddag over zelfstandig ondernemen,dan wordt het toch Zoetjesaan tijd om te pakken
Terug van infomiddag. Interessant hoewel niets nieuws onder de zon. Ik ben te moe van drie volle uur les volgen om nog veel in te pakken.,kook mijn potje en maai het gras.
'S morgens ben ik toch te vroeg op om meteen te vertrekken, tijd zat dus om dan mijn zakken te vullen. Ik beperk me om nu en dan iets bij op de tafel klaar te leggen. En seffens vroeg naar bed,hoewel ik met een half oor een (her)uitzending volg op Klara over de koningin Elisabethwedstrijd. Vandaag tussen de bedrijven door toch zo n 40 km gefietst. Ik ben content met mijn nieuw zadel, het zit beduidend beter dan mijn vorig. Doet me er aan denken dat ik toch mijn fietsbroek meeneem. Èn ook een zwembroek. Hoewel, ik heb alleen kans en zin om te zwemmen als ik er géén bij heb,en omgekeerd..
Ik steek nog een laatste keer mijn kachel aan, het wordt kil de laatste dagen 's avonds. Kan ik lekker weer in slaap vallen bij het vuur. Ik reken op zomerweer van nu af aan,of zou ik toch een lange fiets roek meenemen? De gewone twijfels bij het inpakken, seffens vertrek ik weer geladen als een echte ezel.
Mijn vertrek komt razendsnel nader: ik heb mezelf vastgeprikt op 19 mei. Vier weken later verhuist mijn maatje josé naar Frankrijk en ik heb beloofd te helpen. En vier weken vind ik een minimum om zo'n tocht te ondernemen,al weet ik bij god niet hoe verik me ga begeven.
Slechts de helft van mijn weg is vastgelegd op mijn gps: ik volg de jutlandroute van oude bekende Clemens sweerman van Emmen in noord Holland tot een stuk in denemarken. Als ik dan al verder trek naar Zweden moet ik het daar uitzoeken,en eigenlijk is dat het eindpunt van mijn reis want ik wil bruno daar bezoeken die daar tijdelijk zijn matten heeft uitgerold.
Nog nix ingepakt,al ben ik ondertussen al wat ervaren zodat het niet moeilijk mag zijn. Benieuwd wat ik deze keer vergeet..morgen ook nog eerst naar de kapper,dat spaart me minstens al een kam en een boel shampoo uit. In de namiddag bezoek ik nog een beurs om mijn toekomstige loopbaan te richten.
Ik ben moe, als van slenteren. Tijd dat er weer wat hartigs op het dagelijks menu komt. Gelukkig heb ik nu mijn iPad,daar voel ik me sterk mee,al heb ik nog geen ervaring met hots lts of wifiplekken,moet ik morgen in brugge toch nog even uittesten. Het wordt nog druk!
het weer blijft aanhoudend mooi, het is als een droom. anders dan in de winter is elke fietsdag nu een feest.
omdat de vorige tocht in de voerstreek eigenlijk niet te doen is met onvoldoende (kleine) schakelmogelijkheden heb ik de dames een andere reis voorgesteld: we gaan treinen naar antwerpen en vandaar via het niet genoeg geprezen fietsnetwerk naar aalst fietsen,waar we weer naar brugge treinen. eigenlijk is het me naast het fietsplezier ook te doen om de geneugten van het treinen-met-de-fiets door te geven.
omdat er soms een file is aan de loketten koop ik de fietstickets op voorhand in het station, raar maar waar: je kan wel fietstickets bestellen voor één richting online, niet voor heen & weer! anderzijds zijn de tickets wel een vol jaar geldig, dus vooruit kopen is geen probleem, ik gebruik ze desnoods op een andere keer.
net als ik begin aan mijn ontbijt komt ingrid al aangesjeesd,bang om te laat te komen,haar tenen in sandalen staan blauw van de kou -ere voor deugd-. ik laat me niet van de wijs brengen door haar opjutten en eet op mijn gemak verder. wel vergeet ik zo zonnecreme en fruit en ander eten in te pakken .
we rijden tegen hoog tempo naar gerda, die al klaar staat,en komen meer dan een kwartier te vroeg op het perron. niet erg, de vakantiestemming zit er in,ook al door de zon die de ochtendkilte breekt . om 09.15,stipt op tijd,komt onze trein er aan. de conducteur, erg vriendelijk, lijkt overmand door te veel fietsen. hij laat ons oogluikend zitten in de aanpalende eerste klas, toch leuk omdat het wat rustiger is dan in de volle tweede klas. met de trein reizen is voor mij altijd genieten.
we vereffenen ondertussen de reiskosten,per persoon 23,in klinkende munt, niet in natura te voldoen.
een oudere dame die naast ons zit te bladeren in libelle's en zo zoekt een babbel en komt verrassend grappig uit de hoek met commentaar op andere reizigers van deze trein en andere reiservaringen. busreizen lauwers is de kop van jut.
zo arriveren we voor we het beseffen in het monument van antwerpen centraal.
na een tiental minuten zijn we uit de drukte, via de oude petroleumhaven raken we stilaan uit de agglomeratie en komen we door ongekende buitenwijken met villa's en boerderijen. na een uur eindelijk langs de schelde. het open landschap en de wijdte van de stroom geeft ruim adem. het blijft zo de hele middag tot we de schelde verlaten.
zonder kaart, alleen op gps gaat het uitstekend om de weg te volgen: bij ieder knooppunt krijg ik het volgende mee gepresenteerd.
ingrid is onbetrouwbaar in het koprijden-wat ze niet kan laten-. bijna missen we zo een paar keer de goeie afslag,maar gelukkig kan ik telkens net op tijd corrigeren. -dank u, gps-.
voor dendermonde verlaten we de scheldebedding en komen in meer bewoond gebied. het mooie is er dan een beetje af, als ik het opnieuw reed zou ik langs het water blijven. naar het einde toe rijden we toch weer langs de dender. goeie fietsweg; maar het mist het toch wel imposante van de schelde.
het station van aalst valt wat schraal uit: geen roltrap of lift. de dames worden toch seffens geassisteerd door vriendelijke knappe binken.
de trein heeft wat vertraging, en het is na vijven: spitsuur! ik vrees een beetje, achteraf onterecht dat we met de fietsen niet mee mogen. vriendelijk volk overal op de treinen: deze conductrice komt ons ongevraagd inlichten over de mogelijkheden in gent waar we moeten overstapppen.
ik weert dat het station in gent in vernieuwing is, maar daar valt op de perrons nog niet veel van te merken. ondanks de vertraging staat de trein naar brugge nog te wachten, ik schiet me vlug vlug via de roltrap er naar toe, de conductrice van dienst wijst me naar de gewone wagons waar we de fietsen in de gang kunnen laten staan, per toeval wéér in eerste klasse. gerda en ingrid hebben doodsangsten doorstaan om met hun fiets op de roltrap te gaan,daar had ik even niet aan gedacht in de haast van het moment, het is inderdaad niet evident als je de kneep van te remmen niet door hebt.
de trein is overvol, we moeten bij de fietsen blijven staan, gelukkig duurt de rit naar brugge niet lang.
daar blijkt de deur van het compartiment niet open te willen, zodat we de fietsen naar een andere wagon moeten oversassen, vlug vlug want de trein moet verder...
als apoteose drinken we een afzakkertje op een terras in de buurt van het station. achteraf kregen de dames de slappe lach waardoor ik hen bijna miste, de gsm brengt redding. samen uit, samen thuis, zo hoort het.
het was een mooie en leuke rustige tocht, de rit zelf een 70 km, exclusief de verplaatsing naar en van brugge.
à refaire!
p.s.
lauweren: zoals veel mensen die (all in)groepsreizen maken per bus,geen duit méér uitgeven dan afgesproken, gierig reizen.
deugd voor ere: sokken aandoen in sandalen tegen de "normen" in
deugd voor deugd: gezamenlijke actie tot ieders profijt en/of genoegen
nicht ingrid, die popelt om ook op trektocht te gaan,en via mij wat ervaring wil opdoen, nodigt me uit voor een tochtje, samen met haar vriendinnen gerda en jenny,want neef guido houdt van chaperonnes.
ingrid is een goede organisator: zij delegeert de keuze van waar naartoe en de routeuitstippeling naar mij,met de richtlijn van ééndaags en ongeveer 80km.
ik kies voor het pajottenland,wegens mij nog onbekend, en plan een route via de fietspuntenkaart, een handig instrument dat ik tot heden ongebruikt liet links liggen.
pas 's morgens bij het nazoeken naar een geschikte parkeerplaats dicht bij het vertekpunt besef ik dat we beter met de trein naar denderleeuw waren gegaan in plaats van met 2 auto's..
al bij al -met drie dames had ik eigenlijk anders verwacht- vertrekken we op tijd.
het ongewone tropische weer brengt veel volk op de been: files op de autostrade, gelukkig vooral in de tegenrichting op weg naar de kust. het is vandaag iets frisser,misschien net goed.
het eerste deel van het traject loopt langs de dender. een makkie,met hier en daar toch wel een te smalle weg voor het drukke fietsverkeer in 2 richtingen.
na een vijftiental km verlaten we het vlakke parcours en gaan de hellingen op: voor de dames een nieuwe ervaring.
weinig piknikgelegenheid,dus eten we op een stille plek zonder rustbanken. ik had gerekend op proviand onderweg, maar nergens iets tegengekomen. jenny heeft voor de gelegenheid een zak met veel boterkoeken en taartjes gehaald maar die staan mooi in haar auto thuis zodat we de boterkoeken van ingrid delen..
iets verderop vinden we dan toch een gezellig terrasje, en ik kort daar vlug de route een 20tal km in, de dames zijn vol goede moed maar beschikken niet over genoeg versnellingen op hun fiets om veel klimwerk te kunnen verwerken.
het weer blijft mooi, ondanks de dreiging van een paar spatjes. de klimmetjes volgen mekaar op en worden steeds venijniger, of is het vermoeidheid? we pauzeren in ieder geval heel regelmatig, het wordt eigenlijk te zwaar volgens het beschikbaar materiaal.
wijselijk,na een laatste felle en lange klim en bij een heerlijke boon-geuze,delicatesse die ik helemaal niet kende, korten we de route andermaal in en gaan in rechte -en voornamelijk dalende- lijn terug naar denderleeuw. alles samen toch goed 65 km in de kuiten..
de dames sluiten graag af met een etentje,onder de mom van besparen van fileleed. we vinden op goed geluk een goed restaurantje langs de n9 voorbij aalst .
een mooie dag, voor herhaling vatbaar op een minder zwaar parcours. ik verwonder mezelf door een hele dag in gezelschap te fietsen,het was leuk,maar met drie mannen zie ik het me niet doen.?
met de dames is half afgesproken voor een volgende uitstap,het is hen ondanks de inspanning toch bevallen.
ik wou voor de verandering eens naar de voerstreek, ook zo'n onbekende . omdat het paasweekend zo lang is en het weer zo aanhoudend mooi besluit ik op paasmaandag op verkenning te trekken,op mijn eentje.
om 8,00 hr 's morgens ben ik in het station te brugge, de rit kost 7,5 met een railpass, en5 voor een enkel ticket voor de fiets. de trein gaat direct naar welkenraedt, de rit duurt zo'n kleine drie uur, het is niet druk dus zalig met alle niet gelezen weekendkranten mee. in brussel stapt een drukke bende oudere wandelaars op, ik verschuif van compartiment om hun frans gekwetter te ontvluchten.
tegen elven zit ik op mijn fiets in duitstalig belgië, ik ontdek een nieuwe functie op gps om aansluiting te vinden met de uitgestippelde fietsnetwerkroute, poepsimpel eigenlijk als het ei van colombus.
algauw verlaat ik de gewone wegen, en rij een tiental km op wat erg op een oude spoorwegbedding lijkt,richting montzen. weinig hellend, en dan nog meest bergaf, leuk; heel mooie landschappen ook hier in het duits gewest. in en dorpje gaat de mis uit: iedereen blijft keuvelen in zijn paasbeste pak. daarna volgen een paar lange stevige klimmen, die ik toch allemaal neem zonder mijn kleinste versnellingen aan te spreken. zonder overgang kom ik in nederland terecht,anders dan bij ons waar je de grens kunt aflijnen met een andere bouwstijl.
na goed 20 km kom ik in teuven, een eerste dorp van voeren. het landschap is veel zachter,minder hellend. ik passeer meer wandelaars dan fietsers,het is ook een ideale dag om groepsactiviteiten te plannen.
de weg slingert verder door remersdael,sint pietersvoeren, gravenvoeren,allemaal om ter meest landelijk. het is een aangename wandeling in stralende zon én met rugwind.
voor ik het weet sta ik weer in nederland, eijsden. ik laat me verleiden door een koffie mét vlaai,maar noch de taart noch de bediening vallen in mijn smaak.ik krijg mijn koffie pas na aandringen,maar hou toch mijn goed humeur.
een eind verder sta ik verrast voor de maas,zonder brug. er is wel een veer,de oversteek loopt pal op de landsgrens. iedereen moet minstens een toer wachten om op te stappen, ik ben de eerste voor de volgende vaart,maar ook dat deert me niet. er is een grote verscheidenheid aan nationaliteiten en talen: nederlands, frans, duits,zelfs pools.
aan de overkant kom ik verrassend weer in franstalig gebied. ik kom langs eben-emael,waar ik een indrukwekkend fort verwachtte,maar niet te zien kreeg. opvallend: de bewegwijzering van de fietsroute is er wel,maar er zijn heel weinig knooppunten,en dus met grote tussenafstanden.
de weg naar tongeren van waar ik mijn terugreis heb gepland is verrassend een heel lange fietsbaan midden door de velden en bossen, best aangenaam ondanks de drukte.
tegenvaller in het station: de geplande directe trein naar brugge rijdt niet in het weekend en feestdagen, zodat ik moet kiezen tussen een stoptrein naar hasselt of naar luik, en daar overstappen. de trein van hasselt naar blankenberge is heel druk, met heel veel fietsers, het is drummen in de fietswagon, ik trek me terug in een andere,ook druk maar iets confortabeler. ik heb nog lectuur bij,maar ben te moe en sluimer wat,of babbel tussendoor met één van de vele studenten die naar leuven treinen. pas na brussel wordt het rustiger.
in gent zoek ik de fietswagon weer op, babbel wat met mensen die ook in het limburgse gefietst hebben, zij reizen met een trekkersgroep "schampavie" die groepstochten organiseert. ik heb het nagetrokken op google, maar bedenk dat ik me toch beter voel op mijn alleen.
het is al 20.00 hr voor ik in brugge kom. gelukkig kom ik onderweg claudine tegen, we eten samen prakjes.
het was een mooie maar toch vermoeiende dag,alles samen 90 km gefietst maar ook de treinreis is toch vermoeiend. om hetzelfde te doen zou ik liever twee dagen uittrekken..
na toch een hele dag reizen behouden thuisgeraakt.
gisteren kocht ik al wat beleg en fruit,voor ik op de trein stap koop ik een baguette.met een karton drank kan in de hele dag weg, geen zotte kosten in een dure restauratiewagen. de hele weg door heb ik gepiknikt,nu een stukje brood, dan een banaan,een glaasje wijn..
de tgv gaat vlug, de grootste brok,van carcassonne naar rijsel ,leg ik af in 6 uur. ik stap op midden een groep westvlamingen van intersoc,het is ineens druk rond mijn gereserveerde plaats. de wagons worden zo 'n beetje stuk per stuk gevuld, het volgend station is het de volgende wagon enzovoort.al bij al zit de trein het hele traject goed vol, af en toe is er licht gekibbel als iemand in de verkeerde wagon instapt en dan zijn plaats bezet ziet,maar geen slaande ruzies,het blijft met franse woorden.
17,00hr,lille tgv. van dan af gaat het langsom trager. eerst moet ik mijn fiets weer in mekaar zetten, dat kost me toch een half uur. ticket kopen aan de automaat in lille-flandres gaat vlot: ik heb al wat ervaring! de trein naar courtrai heeft al vertraging, gelukkig kan ik een ticket kopen aan boord zodat ik niet meer moet zoeken in het station en ineens kan overstappen op de boemeltrein naar brugge. aankomst in brugge 20,00hr, en dan op de fiets naar huis. het is windstil maar toch een kille avond, zowat 10°, dat is wennen.
mijn tuin staat er al mooi gevuld bij, de struiken zijn al helemaal gekleed en mijn voortuintje is ondertussen ook aangelegd. merci, ivo!
in mijn diepvries vind ik nog een restje om op te warmen.
er rest me net nog tijd op even à jour te werken. toch goed geslapen, al snurkt de amerikaan als een shermantank. ik was de eerste aan het ontbijt, ongewone vroege drukte in de keuken,er zijn zelfs croissants, een belangrijke groep wordt blijkbaar verwacht. na een wandelingetje in de frisse wind alles gepakt en gezakt. claudine is omie geworden, ik kreeg om 4 uur een enthousiaste trotse grootmoeder aan de lijn. oscar is de naam,zoon van thierry en stephanie, hij is al 54 cm en weegt bijna zoveel als zijn papa net nog even gechekt of ik per trein verder naar kortrijk en brugge kan, want mijn taxi vervalt begrijpelijkerwijs. aan de balie weer mogen tolken, de stagaire(tourisme?) van dienst begrijpt geen jota van wat eric vraagt. ik heb eigenlijk binnenpretjes als ik denk wat hem nog te wachten staat. dat was het, op naar het station.
gisteravond dook plots davide weer op uit het niets. we zijn samen op stap gegaan maar nergens in de stad was nog iets open! de nachtportier heeft ons gered met gesmokkelde wijn uit een geheime keukenvoorraad. sst! aan niemand zeggen! we lullen mekaar in dikke vriendschap moe, hij was van plan om nog te werken maar daar komt niets van in huis. zo komt het dat ik vanmorgen een lange douche nodig heb om fris te worden. er is bitter weinig volk aan het ontbijt. davide gaat aan het werk, ik trek te voet de stad in het is koud, maar 15°. les halles zijn aan het ontwaken,frankrijk op z'n maandags. de gîte in capestang is nog niet bemand, ik bel met een antwoordapparaat.
ik wandel naar het station, tegen het aanschuivend autoverkeer in. de dame an het loket kan me niet zeggen of ik hier zou mogen opstappen in plaats van in beziers waar mijn ticket op spreekt, het is nochtans dezelfde trein die hier 7 minuten eerder zal vertrekken. het lijkt me toch een goed idee, ik ben hier op 2 passen van het station, het zou me veel inspanning besparen als ik hier direct op de tgv kon.. wat in het station niet kon fiks ik in 10 minuten op de pc in mijn verblijf! hoera, ik heb vandaag een hoop zorgen minder en meer tijd vrij. op mijn gemak fietswandel ik via cuxac d'aude naar capestang,da's een beetje mijn territorium. de cave van de cooperative is gesloten-alle andere in de streek ookblijkt later- maar mijn restaurantje "le relais bleu is wél open. beleefd schudden we handen, ik hoopte op een paar kussen.. de dames die het runnen zijn allebei wat zwaarder geworden, of zeg ik dit uit nijd voor de geweigerde omhelzing? ik toer nog wat door het stadje, alles is er nog zoals het vorig jaar was. ik ga wat inkopen in de lidl en raak in een leuk gesprek met een vrolijke weduwe,alsacienne die hier niet meer weg wil, in mijn jaren, en retraite. ze nodigt me niet uit in nissan les enserunes, spijtig, het zou gezellig koffie drinken zijn.
ik rij zo maar wat langs rustige weggetjes,montels, ouvillan, sallèles, en rij op mijn duizendste gemak, rugwind ondertussen,weer naar narbonne. ik moet eigenlijk beginnen pakken maar heb nog geen zin. een pelgrim spoelt aan in mijn kamer, jean-pierre is een adonis die sinds een weekje onderweg is van arles naar le saint jacques. hij is nog groen, maar raad geven is dikwijls contraproductief, en hij vraagt nix.
uit gemakzucht eet ik weer in de gite: boeuf bourgignon met pommes dauphinois,ik zou beter moeten weten. na het eten ga ik even verpozen voor het huis,en maak een intercontinentale clash mee. een newyorker, mijn leeftijd en allure laat zich hier brengen van het station met een taxi, 500 meter ver? hij maakt ruzie met de taximan omdat hij niet gelooft op het juiste adres te zijn afgezet: is this a youth hotel?? hij raast maar, de fransen,zowel taximan als de receptionist verstaan hem niet, hij probeert zelf ook niet eens te luisteren, met moeite kan ik hem overtuigen dat hij op het juiste adres is, alleen staat er nergens youth hostel op de gevel, maar alleen de franse benaming "centre international de séjour" ook verder moet ik vertalen en bemiddelen: hij boos omdat hij niet begrepen wordt, de fransman hoe langer hoe afstandelijker. de reservering klopt niet, hij is een dag te vroeg & van die dingen. eric gaat allen door frankrijk trekken, de dordogne, en dan parijs, ik wou dat ik hem heimelijk kon volgen. dat wordt dan nummer drie op de kamer vanavond,op zijn minst een bont gezelschap. ik kan me voorstellen dat zo'n bont gezelschap in zeg maar oorlogsomstandigheden zoals die zich nu echt voordoen meer problemen schept dan het kan oplossen.
ik kap er mee, de internetkamer wordt overompeld door jong grut,dat zit te giechelen bij elk item dat geslaagd wordt aangeklikt. toch benieuwd hoe het op mijn kamer wordt. de amerikaan wou zijn fiets al naar boven sleuren om in mekaar te zetten, de pelgrim is op stap. goed dat ik het hoofd koel hou.
na toch een hele dag reizen behouden thuisgeraakt.
