Een rustige nacht in mijn mooi appartement zonder herinnerbare dromen. Met Corrie en Anton, het gastgezin heb ik afgesproken om half acht te ontbijten, ik durf het niet aan om mensen vroeger uit hun bed te jagen, en daarbij,.'s morgens is het nog wat kil. Omdat ik niet .veel anders kan verzinnen laad ik ondertussen alles op wat op kan worden geladen, ik heb hier stopcontacten genoeg ter beschikking. Nog 'even gecontroleerd of mijn route wel duidelijk op mijn gps staat,nog even de kleur veranderd in cyaanblauw,beter zichtbaar dan het standaard wit. De meteo die ik hier gisteren op tv zag geeft' goed weer voor vandaag. Het weerbericht is andrs dan bij ons veel meer een weerpraatje en geeft alleen algemene lijnen aan,een beetje te vaag naar mijn gevoel,maar wel mooie presentatie,modern dus. Ik kom vroeger dan afgesproken beneden opdagen, zzij zijn wat in snelheid gepakt,normaal eten zij alleen voor. Ook nu gaan ze apprt aan de keukentafel eten, ik een paar meter verder in dezelfde ruimte,alleen aan de grote tafel. Zij bidden voor het eten, heb ik in lang niet gezien. Ik had wel al de tien geboden aan de muur zien hangen, in een andere versie dan wat mij bekend is. Na het eten nog een gesprek over geloven met Anton. Hij houdt zich bezig met de gemeente, en ook met een computerclub voor ouderen. Op een dag fietsen ze je geen opvallend cultuurverschil, op vier dagen duidelijk wel... Iets noa acht vertrek ik onder goed gesternte: zonnig en rugwind. Het is een kwartiertje fietsenl naar het ns-station,waar de jutlandroute van vertrekt. De routering op mijn gps is niet erg nauwkeurig,minder in ieder geval dan de compostelaroute. Ik moet goed opletten bij het interpreteren van de uitgezette lijn. Na een halve dag went het wel. Het landschap is mooi, veel open vlaktes en grote boerderijen. De grensovergang per fiets lijkt een echte smokkelroute. Een klein paadje dat twee doodlopende straten, één aan elke kant van de grens verbindt,de grens ligt op een bruggetje. Geen kat te zien. Aan de andere kant verandert het landschap niet abrupt. Met de fiets glijdt je zonder duidelijke overgang van het ene gebied naar het ander. Wat me opvalt: de eerste 50 km kom ik wel langs dorpen, maar op een bakkerij hier en daar (met stehcafe) geen voedingswinkels,wel verf - en behang en boerenwinkels. Pas op de middag vind ik er zowel een Aldi als een Lidl in hetzelfde dorp,raar. Ik koop een prepaid kaart om kosten te sparen, tot nu toe weggegooid geld, ik krijg ze niet aan de praat. Ik las- in het Duits dat ik versta- dat het )48 uur kan duren vooraleer de kaart geactiveerd is,misschien ben ik dan al door Duitsland? Weer rij ik verder dan ik bedoeld had, de gemeentes zijn zo uitgestrekt en de kamer die ik geboekt heb ligt helemaal ten noorden van de stad: vandaag 130 km exact,teveel van het goeie,,'s middags al zijn mijn billen,niet mijn kuiten stram en stijf. Mijn verblijf is een jeugdherberg,gericht op schoolse sportkampen. Ik schrik van de prijs: 51is meer dan ik ooit al betaalde voor een dergelijk verblijf,er mag dan al een lunchpakketje in zitten! Wel is er wifi,maar een zwak signaal,zodat mijn iPad blokkeert. Redder uit de nood van dienst is buurman bart,zijn identiteit geef ik pas prijs tegen hoge betaling want hij staat op zijn privacy. Ik steek nogal wat grenzen over vandaag: van Drenthe naar Groningen, van Nederland naar duitsland ,daar van emsland naar ammerland... Ik voel me een wereldreiziger als gold het continenten! Voor de liefhebbers: het ging grosso modo van Emmen ,ter apel,sustrum,esterwegen,harkebrugge naar westerstede. Ik reed een eindje uit de richting om de jeugdherberg aan te doen. Hier een afrader, ik betaalde nog nooit 50 voor een jeugdherberg,nu wél dus,al is het een volpensionformule,te veel is te veel!
