omdat de vorige tocht in de voerstreek eigenlijk niet te doen is met onvoldoende (kleine) schakelmogelijkheden heb ik de dames een andere reis voorgesteld: we gaan treinen naar antwerpen en vandaar via het niet genoeg geprezen fietsnetwerk naar aalst fietsen,waar we weer naar brugge treinen. eigenlijk is het me naast het fietsplezier ook te doen om de geneugten van het treinen-met-de-fiets door te geven.

omdat er soms een file is aan de loketten koop ik de fietstickets op voorhand in het station, raar maar waar: je kan wel fietstickets bestellen voor één richting online, niet voor heen & weer! anderzijds zijn de tickets wel een vol jaar geldig, dus vooruit kopen is geen probleem, ik gebruik ze desnoods op een andere keer.

net als ik begin aan mijn ontbijt komt ingrid al aangesjeesd,bang om te laat te komen,haar tenen in sandalen staan blauw van de kou -ere voor deugd-.  ik laat me niet van de wijs brengen door haar opjutten en eet op mijn gemak verder. wel vergeet ik zo zonnecreme en fruit en ander eten in te pakken . 

we rijden tegen hoog tempo naar gerda, die al klaar staat,en komen meer dan een kwartier te vroeg op het perron. niet erg, de vakantiestemming zit er in,ook al door de zon die de ochtendkilte breekt . om 09.15,stipt op tijd,komt onze trein er aan.  de conducteur, erg vriendelijk, lijkt overmand door te veel fietsen. hij laat ons oogluikend zitten in de aanpalende eerste klas, toch leuk omdat het wat rustiger is dan in de volle tweede klas. met de trein reizen is voor mij altijd genieten.

we vereffenen ondertussen de reiskosten,per persoon € 23,in klinkende munt, niet in natura te voldoen.

een oudere dame die naast ons zit te bladeren in libelle's en zo zoekt een babbel en komt verrassend grappig uit de hoek met commentaar op andere reizigers van deze trein en andere reiservaringen. busreizen lauwers is de kop van jut.

zo arriveren we voor we het beseffen in het monument van antwerpen centraal.

na een tiental minuten zijn we uit de drukte, via de oude petroleumhaven raken we stilaan uit de agglomeratie en komen we  door ongekende buitenwijken met villa's en boerderijen. na een uur eindelijk langs de schelde. het open landschap en de wijdte van de stroom geeft ruim adem. het blijft zo de hele middag tot we de schelde verlaten.

zonder kaart, alleen op gps gaat het uitstekend om de weg te volgen: bij ieder knooppunt krijg ik het volgende mee gepresenteerd.

ingrid is onbetrouwbaar in het koprijden-wat ze niet kan laten-. bijna missen we zo een paar keer de goeie afslag,maar gelukkig kan ik telkens net op tijd corrigeren. -dank u, gps-.

voor dendermonde verlaten we de scheldebedding en komen in meer bewoond gebied. het mooie is er dan een beetje af, als ik het opnieuw reed zou ik langs het water blijven. naar het einde toe rijden we toch weer langs de dender. goeie fietsweg; maar het mist het toch wel imposante van de schelde.

het station van aalst valt wat schraal uit: geen roltrap of lift. de dames worden toch seffens geassisteerd door vriendelijke knappe binken.

de trein heeft wat vertraging, en het is na vijven: spitsuur! ik vrees een beetje, achteraf onterecht dat we met de fietsen niet mee mogen. vriendelijk volk overal op de treinen: deze conductrice komt ons ongevraagd inlichten over de mogelijkheden in gent waar we moeten overstapppen.

ik weert dat het station in gent in vernieuwing is, maar daar valt op de perrons nog niet veel van te merken. ondanks de vertraging staat de trein naar brugge nog te wachten, ik schiet me vlug vlug via de roltrap er naar toe, de conductrice van dienst wijst me naar de gewone wagons waar we de fietsen in de gang kunnen laten staan, per toeval wéér in eerste klasse. gerda en ingrid hebben doodsangsten doorstaan om met hun fiets op de roltrap te gaan,daar had ik even niet aan gedacht in de haast van het moment, het is inderdaad niet evident als je de kneep van te remmen niet door hebt. 

de trein is overvol, we moeten bij de fietsen blijven staan, gelukkig duurt de rit naar brugge niet lang.

daar blijkt de deur van het compartiment niet open te willen, zodat we de fietsen naar een andere wagon moeten oversassen, vlug vlug want de trein moet verder...

als apoteose drinken we een afzakkertje op een terras in de buurt van het station. achteraf kregen de dames de slappe lach waardoor ik hen bijna miste, de  gsm brengt redding. samen uit, samen thuis, zo hoort het.

het was een mooie en leuke rustige tocht, de rit zelf een 70 km, exclusief de verplaatsing naar en van brugge. 

à refaire!