Met een mooi verzorgd ontbijt neem ik afscheid van het schaefershof of hoe het hotel ook noemt,in ieder geval een aanrader. De uitbater geeft me nog wat interessante raad en een paar adressen mee van goedkopere hotels, ik weet niet of ik er langs kom, hij heeft me een heel andere route voorgesteld dan wat ik van plan was, ik weet nog knoet wat gekozen.
De grens is open maar nog echt voelbaar: een compleet winkelcentrum beslaat een heel industriegebied op de Duitse kant, met vooral publiciteit voor drank allerhande, ik zie complete auto,'s vol laden ,ook met cola en zo. In zo'winkel binnen laat ik me meesleuren door de koopwoede en neem een 3literbox rode wijn mee.. Het past verrassend goed in één van mijn tassen, het gewicht neem ik er maar bij,misschien ben ik zelf wel zoveel afgevallen?
Ik volg gemakshalve toch verder de route. Padborg ben ik voorbij voor ik het besef,ik ben alleen op de wereld.
Het duurt twee uur voor ik een eerste dorp tegenkom waar een winkel is. In kliplev koop ik dus mijn eerste smörebröd,én een bakje aardbeien uit Borgloon,die hier net in promotie staan: 20kronen voor een bakje,de inlandse staan even duur geprijsd en zien er niet half zo appetijtelijk uit.
Clemens' houdt blijkbaar van grindpaden, in ieder geval krijg ik er heel wat voor de wielen. Door de droogte ligt het grind los, het rijdt erg lastig,ik kijk uit naar alternatieven maar vind er niet direct. Geen kaffee of ander oord in velden of wegen,veel mooie verzorgde boerderijen,verdr niets. De dorpen lijken uitgestorven,zo stil en rustig.
Tegen één kom ik in rodekro, daar staat een rode KRO waar uw dienaar gretig gebruik maakt van het internet bij een koffie- ik krijg er ineens een hele thermos-. Er is een winkelcentrum, ik ga eens neuzen, wil kaartjes zenden naar mijn kleinkinderen..
De druk om verder te moeten is er een beetje af, ik wil het rustiger aan doen van af nu,niet meer jakkeren. Dat heb ik niet nu alleen,maar bij iedere trektocht. Het duurt een tijdje eer ik op mijn lui ritme val.
Kijkend op mijn kaart besluit ik te rijden tot jels. Na 2 pogingen heb ik het adres aan de lijn en er is plaats. Zo ben ik op mijn gemakp,en kan ik rustig rijden. De wegen zijn bijzonder rustig, het asfalt is prima vlak,dat is niet evident, ik rij als een koning. De grindwegen, dat is andere koek. Het loopt lastiger en als er al een afdaling is kan je niet voluit wegens slipgevaar,ik wil niet half gevild aankomen! Over de hele rit loopt toch een derde op grind..
Het weer is drukkend. Tegen vieren krijg ik donkere lucht. In vojens vind ik een boekhandel waar ik koop wat ik in rodekro niet te zien kreeg,maar als ik buiten kom dreigt onweer. Toch ga ik verder, het komt niet door,tenminste niet tot ik weer helemaal buiten de stad ben. Zo'n onweer heb ik hier al meegemaakt,kort en krachtig. Ik ga schuilen op een erf, het schuurtje staat open,niemand te zien waardoor ik me als een inbreker voel,toch. Na een kwartiertje kan ik verder,weer veel grindweg.
Ik had me aangekondigd tegen zes uur,kwart na zes ben ik er. Het is een mooi motel annex sportcomplex met voetbalvelden en vergaderzalen en danses en nog veel meer. Ik kan hier eten, dagschotel is gehaktballetjes op zijn Deens, ik ken er die gaan lachen als ze dit lezen, maar het was ok. Op advies van de zeer vriendelijke gastheer met een plaatselijk biertje,kost 20 kronen, wat ik nogal meevallen vind.
Nu,half tien is het hier doodstil, ik heb het gevoel de enige gast te zijn. Tant pis, voor mij geen probleem. Had gedacht nog een toertje in het dorp te doen maar laat het voor de moeite.
Morgen neem ik een andere route,naar het oosten toe, ik weet nu niet seffens hoe dat eiland heet.
Nu bedtijd!
