|
De vroege zondagochtend wandeling was frisjes en heel stil. Vogelgeluiden die ik niet allemaal herken. Jonge eendjes vandaag niet in beeld. Rommel op straat omdat meeuwen zakken aanpikken. Terwijl ik naar WNL op zondag keek komt de zon en wordt het lichter in de kamer. Een vurig pleidooi van Hugo Borst en Carin Gaemers om verpleeghuizen meer vrijheid te geven zelf maatregelen op maat te maken. Nu werkloze standbouwers kunnen helpen bij het maken van creatieve, veilige oplossingen. Het middel, geen bezoek, wordt erger dan de kwaal. Verpleeghuizen hebben nooit de insteek mensen beter te maken. Niet perse dagen toevoegen aan het leven, maar leven toevoegen aan de dagen is een motto dat je vaker hoort. Leven en sterven zonder nabijheid van naasten voelt voor velen niet als leven, wel als eenzaam sterven. Saar is de enige die dichterbij komt dan 1,5 meter en ik bloei op van onze wekelijkse knuffels. Andere knuffels begin ik steeds meer te missen. Het duurt allemaal wel lang en het eind is nog niet in zicht.
Ben lief voor jezelf, pas op jezelf, zorg voor jezelf en als je dan nog energie over hebt ... doe iets aardigs voor iemand anders. Soms voelt zondagse eenzaamheid nog eenzamer.
|
