Het is dezer dagen heel leuk om supporter van Lokeren te zijn. Het veldspel is mooi om naar te kijken, de resultaten zijn prima en de goals hebben al het ganse seizoen een hoog playstation-gehalte. Met Vanaken hebben we goud in handen. Een voetballer in de pure zin van het woord : links, rechts, met het hoofd, overzicht in de passing, balvastheid, spelen in één tijd, een vrije trap nemen,... Deze Lommelse jongeling kan veel. Ook Dutra komt helemaal los : Braziliaanse swing in de heupen, maar ook een sterk lijf en een goeie, professionele mentaliteit. Hamdi Harbaoui is de king van de kleine carré. Als de krachtige, in duels bijna niet opzij te zetten Tunesiër in of in de buurt van dat rechthoekje de bal kan toucheren, gaat deze nagenoeg steeds richting doelkader. Nill De Pauw : een werker met meer dan behoorlijke techniek. Overmeire : een echte kapitein. Persoons : een lepe prof, vertrouwd met het klappen van de zweep. Odoi : een pittig backske met goeie voetjes. Met het hoofd is hij iets minder, zo konden we gisteren nog eens vaststellen. Patosi : wacht maar als die weer op niveau zal zijn. Peter Maes : de Huub Stevens van België. Slim, hard en bekwaam.
Eindelijk begint een en ander ook mensen van buiten het gezapige Wase stadje aan te spreken. Daknam was tegen RSCA voor het eerst sinds mensenheugenis gevuld met 10000 enthousiaste fans en voor de bekerfinale op 22 maart kochten er reeds 17000 (!) een ticketje.
Hopelijk blijft Roger Lambrecht nog heel lang leven.
