Hoewel ik mij realiseer de interne keuken van de betreffende clubs onvoldoende te kennen, permitteer ik mij toch een mening rond elk van deze C4's. En die luidt : in het geval van Sollied is het terecht, in dat van Jans en Coulibaly onterecht.

Ik motiveer.

AA Gent is wisselvallig. Dit is normaal voor een jonge ploeg, maar de dal-momenten zijn te frekwent en te diep. De lusteloosheid waarmee het elftal op het plein loopt is soms stuitend. Dit kan een keer gebeuren, maar niet één match op de drie. Net daar ligt Sollieds achilleshiel : eenmaal er een bepaalde apathie in zijn ploegen doorsijpelt, dan krijgt hij dit niet meer gekeerd. Daarvoor is hij te Noors, te methodisch, te koel, te weinig in staat om in toorn te ontsteken en eens stevig op tafel te kloppen, te weinig Michel Preud'homme. Louwagie en De Witte kennen hun coach al lang genoeg en hadden waarschijnlijk een déja-vu. 

Ron Jans vond ik sterk bezig bij Standard. Geen geklaag en gezaag, maar ondanks de penibele situatie waarin hij verzeild is geraakt op een gedreven, positieve en deskundige manier blijven verder werken, iets waarvoor de spelers en supporters hem ten allen tijde zijn blijven respecteren. Mocht ik van het Buffalo-bestuur zijn, 'k zou dit buitenkansje wel naar waarde weten schatten...

Elimane Coulibaly van zijn kant was slaags geraakt met Hernan Losada. Dit verwondert mij niet. In het Gentse is de Senegalees reeds lang een vast stuk van het stadsdecor en circuleert menig verhaal over memorabele vechtpartijen waar hij vroeger bij betrokken zou zijn geweest. Niet zomaar wat trekken en duwen, maar naar verluidt bloedrood kleurende scenes die niet zouden misstaan in één van de Rocky-films. Los daarvan heb ik het gevoel dat Losada een irritante eikel kan zijn die zich iets teveel de God van het Kiel waant. Mee terugplooien en zijn deel van het vuile werk opknappen lijkt hij beneden zijn waardigheid te vinden. Fernandez van Racing Genk kreeg vorige zaterdag wel heel erg de vrije baan. Dat Coulibaly daar, als ervaren en steeds hardwerkende speler, iets van zegt, lijkt mij niet meer dan normaal. En dat hij dit niet a priori LSCI-gewijs doet maar op een meer...doorslaggevende manier, hoeft ook niet noodzakelijk een slechte zaak te zijn. Als voorzitter of als coach de kemphanen eens bij elkaar roepen, de harten eens laten luchten en hen tenslotte even duidelijk op hun plichten wijzen, eventueel een sanctie geven, kan veel productiever uitpakken dan iemand direct zonder pardon de laan uitsturen. 

  

1.

Eerst iets over Jova.

U weet wellicht : Milan is een man van uitersten. Balkangewijs drijvend op "overwhelming emotions" is hij in staat tot zowel het beste als het slechtste.

Vorige vrijdag wist de immer strijdvaardige partizaan dit nog eens extra in de verf te zetten.

Anderlecht-Waasland/Beveren, minuut 30.

Knappe actie Dennis Praet, gevolgd door een subtiel voorzetje buitenkant rechts. Onze held dient er slechts zijn kalende knikker tegen te planten maar laat dit om een of andere obscure reden na. Als de camera's op dat moment inzoomen op de verbouwereerde tribunes, 't zou mij geenszins verwonderen mocht er temidden het vloekende thuispubliek een gsm'ende Chinees of een onderwereldfiguur uit enig ander "loesj" land te spotten vallen.

Anderlecht-Waasland/Beveren, minuut 70.

Lucas Biglia zet middels een scherpe pass zijn Servische ploegmaat op weg richting Clepkens. De aanvaller houdt van deze keer het hoofd koel en rondt enig mooi af met een stift.

Never a dull moment with Milan Jovanovic.

2.

OHL-Club.

Kijk, terecht kan er op gewezen worden dat die tweede goal van Bacca ten onrechte wordt afgekeurd. Maar, gelieve verder te kijken dan uw neus lang is : de reden voor het verlies is dieperliggend. 'k Had zelfs voorspeld dat dit ging gebeuren. Want : men hoeft echt geen helderziende te zijn om te weten dat je met Almeback-Jordi centraal achterin minimum enkele goals om de oren krijgt. Slechter kan bijna niet, of 't moet Skarabot van 

AA Gent zijn. Alibivoetballers. Dit wil zeggen : wanneer ze naast een goeie mogen postvatten (zoals bijvoorbeeld naast Ryan Donk) kunnen ze nu en dan verdoezelen hoe zwak ze wel zijn, maar eenmaal ze zelf open en bloot de kar moeten trekken vallen ze hopeloos door de mand. Te traag, te beperkt , te plat. Waarom brengt Georges dan niet een keer een jonge jongen in, zoals die Engels, die een van de weinigen was die het redelijk deed in Bordeaux. Misschien ga je dan ook de boot in, maar dan heb je op zijn minst zo'n eigen jeugdproduct de kans gegeven om bij te leren, om ervaring op te doen.

Ik val waarschijnlijk wat in herhaling, maar Hollandse John durft wèl Praet (nauwelijks 18) te posteren in de plek van de met een gebroken neus langs de kant zittende Mbokani. En, guess what : dat gastje levert de assist waaruit Biglia het eerste doelpunt scoort.

3.

De "lintjesman".

Reeds vele jaren maak ik mij druk over de lijnrechters. Ik weet het, ze moeten beslissingen nemen in een split-second, maar er is volgens mij psychologisch iets fout met heel wat van die mannen. 't Is net alsof in hun onbewuste het verkeerde idee ingebakken zit dat ze niet genoeg "werken" wanneer ze niet minstens om de 10 minuten een keer dat vlagske pseudo-resoluut de lucht in priemen. Alzo menige mooie fase jammerlijk in de kiem smorend. 

Bij deze, een boodschap aan alle mannen van de lijn : soms, zelfs vaak, lever je meer kwaliteit af, werk je om zo te zeggen harder en beter, wanneer je dat stokske tegen uw dij aangedrukt houdt en niet toegeeft aan die quasi spastische neiging om er hevig gesticulerend mee te gaan zwaaien. 

Dit opdat wij, als voetballiefhebbers, in de toekomst niet of alleszins minder zouden moeten meemaken dat 100% rechtsgeldige doelpunten (zoals deze van zowel Harbaoui, Buffel als Bacca vorige zaterdagavond) in één debiele ruk van de mat worden geveegd, of beter gezegd gevlagd.

4.

Genk.

In alle stilte heeft Racing Genk weer een aantrekkelijk elftal tussen de lijnen. Mooi bewegingsvoetbal. Mario Been levert vakwerk af. De aankopen zijn doordacht : Gorius, De Ceulaer, Fernandez, Van Hout ook.  Stuk voor stuk schoten in de roos. Bestuurlijke stabiliteit. Rust in de tent.

5.

Last but not least : Superklasse De Zande.

Nummer één : de Benny Boys. Nummer twee : Rudy Sylvester. Verschil tussen beiden : één schamel puntje. Suspens.

Maar ook voor vele anderen best hoge scores.

't Worden nog mooie en spannende weken.

(Peter).