Paarswit lijkt de pedalen helemaal kwijt. Het kende in de competitie een schitterende periode met goed voetbal via een herkenbaar systeem : Proto op doel/Nuytinck en Kouyaté het hart van de defensie/Biglia en Kljestan centraal op het middenveld met Praet voor hen/Bruno op rechts en Jovanovic in een duobaan met Iakovenko op links/Mbokani in de punt. Er zijn m.i. vier redenen voor de achteruitgang : het gedoe met Biglia tijdens de winterstop, de logische terugval van Praet, Jova die de jaartjes begint te voelen en de domme schorsing die Dieu zichzelf en zijn team heeft aangedaan. Tel daar nog de massa gemiste strafschoppen bij en dan kun je rustig stellen dat, mocht RSCA de titel nièt binnenhalen, het dit helemaal aan zichzelf te wijten heeft. Dit zou financieel heel hard aankomen want als ik het niet mis voorheb is de kampioen van dit jaar rechtstreeks geplaatst voor de Champions League. Misschien zal een en ander tot gevolg hebben dat de prestaties die Ariël Jacobs in het Astridpark leverde retroactief wat meer naar waarde zullen worden geschat.

Brugge heeft spelers die gemaakt zijn om teleur te stellen. Made to disappoint. De trouwe supporters nu en dan wat hoop geven, maar hen daarna steevast in de steek laten door te spelen als volgevreten pseudo-vedetten. Intrinsiek heeft blauw-zwart op dit moment, samen met Anderlecht, de beste spelers. Met afstand. Maar : ze hebben niet het karakter, de rijpheid en de intelligentie om hun enorme talenten optimaal te benutten. Ze zien meer bepaald niet in dat het geheel onnoemelijk veel meer is dan louter de som van de delen. Hun beperkte herseninhoud vormt een beletsel om te vatten dat ze de meeste kans hebben op sec cijfermatig resultaat wanneer ze hun onmiskenbare talenten inschakelen in en ten dienste stellen van het collectief. En om te beseffen dat wanneer dit positief resultaat week na week in de tabellen komt, dat dit van de wederomstuit ook hun individuele ster in aanzien zal doen stijgen. Help het collectief en het collectief zal u helpen. Dergelijke "wisdom" is niet besteed aan Vadis en "Tweetie". Dus : met hen wordt het nooit wat. Jammer, maar het zal niet anders zijn.

Standard heeft een jonge en opwindende équipe, maar het is een beetje in hetzelfde bedje ziek als de Club : ze missen de maturiteit en de slimheid om elke match opnieuw, qua resultaat, het onderste uit de kan te halen. Ze spelen twee goeie wedstrijden om er daarna één op los te klungelen. Zo'n Batshuayi, da's voor mij de typische Standard-speler. Laat op het veld regelmatig schitterende dingen zien, maar komt ook in de pers omdat hij aan de vooravond van een wedstrijd met de Belgische beloften, samen met ploegmaat Mpoku, enkele "easy chicks" de hotelkamer binnensmokkelt. Of Kanu : da's ook een probleemgeval. Ik bedoel : die heeft niet de emotionele intelligentie en zelfbeheersing om op het scherp van de snee te kunnen spelen zonder er constant over te moeten gaan. Ofwel speelt hij als een ongeleid projectiel dat zich pas voldaan lijkt te voelen als het per match minstens één iemand van het veld heeft kunnen schoppen, ofwel speelt hij als een fake plechtig communicantje dat om de haverklap ostentatief de handjes omhoog steekt als om te zeggen : "Kijk, kijk, ik ben braaf, ik doe niks verkeerd!" Gewoon op een normaal-viriele manier verdedigen, dat lijkt er niet in te zitten. Alleen dat rood kleuren van zijn vlechten, daar ben ik nog niet uit. Mocht dit bedoeld zijn als een ironische knipoog naar de scheids, dan zou dit wijzen op enig gevoel voor humor en bijgevolg ook op een bepaalde mate van zelfkennis en verstandelijk niveau. Toch hou ik het er op dat het eerder te maken heeft met slechte smaak. Kijk, met alleen maar ideale schoonzonen worden er geen prijzen gepakt, maar met een ongeregeld zootje aan hangjongeren en randje-criminele homies evenmin.

Peter Maes is een harde. Hij legt er geen eitjes onder. Tegen Anderlecht houdt hij Leko op de bank en geeft hij Milos Maric een basisplaats. De Daknamboys spelen, zeer tegen hun gewoonte in, als een slappe dweil en de voormalige AA Gent-speler krijgt op het middenveld geen poot aan de grond. Hij oogt log en ongeïnspireerd. Aan de rust staat het 3-0 voor de Brusselaars. Volgend treffen, thuis tegen Standard : Milos op de bank en jeugdproduct Jore Trompet aan de aftrap. Sporting vormt opnieuw een niet te ontwrichten blok en de youngster doet het uitstekend. Er prijkt een stevige 4-1 op het scorebord wanneer de coach, kort voor affluiten, Trompet een applausvervanging gunt. En wie dient er voor hem in te vallen om die laatste minuutjes vol te maken? Juist : Milos Maric. Terwijl de jonge middenvelder rustig van het veld stapt en zich onderwijl het massale handengeklap laat welgevallen als een warme douche, zie ik op de beelden van Telenet dat Maes de aan de zijlijn wachtende Servische kaalkop nog iets toeschreeuwt. Ik vermoed dat het iets was in de zin van : "Zorg dat ge van deze keer mee zijdt als uw manneke demarreert."

Franky Dury krijgt vanuit alle hoeken lof toegezwaaid en dat is helemaal terecht. Zelfs een blinde kan zien dat er aan al zijn ploegen vakkundig is gewerkt. Iedere speler weet perfect wat hij op welk moment moet doen en laten. De tactiek is er met vaardige hand minitieus ingeslepen. Eigenlijk zou zulks voor elke ploeg op het hoogste niveau standaard moeten zijn, maar toch zie je dat de meeste coaches hier niet of onvoldoende in slagen. Er kan veel goeds gezegd en vermeld worden over de coach van Essevee, maar ik pik er één opvallend en deugddoend dingetje uit : zijn defensief blok is voor de volle 100% van Belgische makelij. Bruzzese (Bossut), Defauw, Colpaert, D'Haene, Goddeau (Verboom), Malanda. Bovendien is het multicultureel en multicommunautair : wit en zwart, Vlaming, Waal, Brusselaar, alles is er in vertegenwoordigd. Mocht Di Rupo er niet in slagen om het land bijeen te houden, dan moet de Koning misschien Dury eens bellen.

Patrick Sinnaeve zei mij twee weken geleden al : " 't Geluk van Genk blijft niet duren." En die woorden lijken nu wat bewaarheid te worden. In het begin van de play-offs kregen de Limburgers positieve commentaren, maar op de keper beschouwd hadden ze in die periode heel wat "boerenchance". 'k Ben benieuwd of Mariootje Been komende zaterdag op Daknam zijn team opnieuw naar een resultaat weet te leiden. Vanzelfsprekend hoop ik, als Lokeren-supporter, dat hij daar niet in slaagt, maar als "watcher" van onze koddige Jupiler League kijk ik met nieuwsgierigheid uit naar het antwoord op deze vraag.

Fernandez lijkt, in de relatieve luwte van PO II, AA Gent stilletjes aan uit het dal te halen en opnieuw op te bouwen tot een aantrekkelijk en competitief geheel. Opvallend tot nu toe is de inbreng van Hervé Kagé. Als het de Spaanse coach zou lukken om deze enorm getalenteerde maar evenzeer karakterieel behoorlijk grillige Brusselse Ket om te vormen tot een min of meer evenwichtige prof die hard werkt en leeft voor zijn vak, dan zou dit zonder meer een sterk staaltje vakmanschap zijn. Bovendien heeft hij met Ilombe Mboyo een soortgelijk profiel in zijn kern, hetgeen de uitdaging er enerzijds boeiender maar anderzijds zeker ook niet makkelijker op maakt. Ook dit feuilletonnetje blijven we met belangstelling volgen.

Dikke proficiat aan Lorenzo Staelens. Op een ik en een gij wist de Lorre, rustig en kordaat, het reeds een heel seizoen lang zwalpende groen-zwart om te smeden tot een weerbaar geheel. Vanuit een quasi verloren positie wist het in play-off III terug te knokken en den Beerschot finaal k.o. te meppen. Met interesse kijk ik uit naar de eindronde met de tweedeklassers. Mocht "De Vereniging" er in slagen om deze te winnen en alzo haar verblijf in eerste veilig te stellen, dan is dit niet meer of niet minder dan een mirakel. Hopelijk blijkt achteraf niet dat de bekerfinale tegen Racing Genk op 9 mei een vergiftigd geschenk is geweest.

"Salamander" was, zo kunnen we nu al stellen, qua spanning een ongeëvenaarde vaderlandse reeks, maar onze eigenste Superklasse moet er nauwelijks voor onderdoen. Met 811 punten voor de eerste (Ben), 810 voor de tweede (Patrick) en 809 voor de derde (Benny) blijft de suspense op zenith. Nog vijf rondes te gaan...

En, kwestie van niet uit de toon te vallen : ook onze P.O.-prono lijkt zich te ontpoppen tot een heuse thriller. Ziehier de tussenstand :

1. Ex-aequo : Florian en Fc Lost                      7 op 13

3. Ex-aequo : Brecht, Ben en Dieter                 6 op 13

6. Ex-aequo : Fred, Joost, Patrick en Andy      5 op 13

10. Ex-aequo : Ik, Bob en Marieke                  4 op 13

13. Pim                                                            3 op 13

Mocht ik in deze per ongeluk een (reken)foutje gemaakt hebben, aarzel niet om mij er op te wijzen.

Tot in den draai,

(Peter).

Ps. Luis Suarez blijkt uiteindelijk in het zand te bijten : 10 matchen schorsing.