Het hoogste niveau dat ik ooit bereikte zijn een vijftal matchkes met de eerste ploeg van het ondertussen ter ziele gegane FC Lutterzele (echt waar, zo heette die vereniging) in de Oost-Vlaamse 4de provinciale. 't Is ondertussen al 25 jaar geleden, hetgeen mij er eens te meer aan herinnert dat de tijd snel voorbij vliegt. Later ben ik als jonge gast ook nog twee seizoenen trainer geweest van de miniemkes van FC Eksaarde, alwaar ik ontslagen werd wegens tegenvallende resultaten. U hebt waarschijnlijk niet veel boodschap aan deze mededelingen, maar ik vermeld ze even om aan te geven dat ik mezelf als voetballer en "voetbalkenner" heus wel in de juiste, bescheiden context weet te plaatsen. 't Is dus zeer wel mogelijk dat ik bepaalde dingen niet goed zie of verkeerd inschat. Zoals bijvoorbeeld het functioneren van de zonet ontslagen Juan Carlos Garrido en het team dat hij tot en met gisteren coachte, met name de Club uit Brugge.
"Wat zie je dan?", hoor ik u denken.
Wel, in de vorige jaargang herbergde de kern van Blauw-Zwart meer talent maar was er geen eenheid. Ik vond het ergerlijk dat bepaalde spelers met hun gedachten duidelijk meer in de Twitter-wolken toefden dan te doen wat ze moesten doen, namelijk hun kwaliteiten met volle overgave ten dienste stellen van die prachtige, traditierijke club waarvoor ze mochten voetballen. Daarvoor ontvingen ze per slot van rekening maandelijks een riant loon waar de gewone supporter enkel maar kan van dromen. De pamperende aanpak van "papa" Leekens maakte de zaken alleen maar erger. Garrido kwam en haalde er dat seizoen nog uit wat er in zat. De play-offs waren zelfs zeer behoorlijk.
Voor deze jaargang verdwenen Donk en Bacca, Simons en De Sutter kwamen. Da's talent inruilen voor werkkracht, ervaring en mentaliteit. Die laatste twee zijn immers geen Zuid-Amerikaanse balvirtuozen, maar ze geven het goede voorbeeld en maken elke match hun truitje nat. En, da's voor mij het belangrijkste : zij zijn de leiders onder wier vleugels een niet onaanzienlijk aantal jonge spelers, vaak uit de eigen opleiding, zich in de ploeg kan knokken en kan ontwikkelen. Het spel is inderdaad niet altijd even hoogstaand maar er is tenminste weer strijd. Ik zie liever een groep die voluit aan hetzelfde zeel trekt en die voor elkaar door het vuur gaat dan een als los zand aan elkaar hangende bende waarin de plak gezwaaid wordt door enkele, weliswaar technisch begaafde maar bovenal egocentrische huurlingen die de ploeg willen "gebruiken" om zelf als de ster uit de verf te komen en een lucratieve transfer te versieren. Garrido leek mij op de goeie weg, maar waarschijnlijk zie ik dat dus verkeerd want in talrijke supportersfora en in de pers wordt hij in de eerste plaats neergezet als een tactische en psychologische onbenul die het niet in de vingers heeft.
Dit gezegd zijnde, Michel Preud'homme, die zou ik ook wel aan mijn roer willen hebben.
Garrido? Respect! Zit niet om de haverklap te klagen en te zagen voor "betere" spelers maar zet gewoon vier (piep)jonge Belgen in de defensie : Bolingoli, Mechele, Engels en Meunier. En dat kwartet trok, bijgestaan en gedirigeerd door een onmisbare Timmy Simons, best wel z'n streng. Tactisch lijkt de Spaanse coach niet altijd de sterkste, maar hij staat mij aan. Club heeft op dit moment een ploeg voor wie het behalen van Europees voetbal het hoogst haalbare is. De trainer mag dus niet afgerekend worden op het eventueel niet behalen van de titel, wel op de vraag of hij een team weet te kneden en te smeden waarin iedere speler bereid is om er zijn kop voor te leggen en waarin een aantal jeugdige, bij voorkeur zelf opgeleide elementen hun kans krijgen en grijpen.
Fernandez? Slappe hap! Mag dan in het verleden wel grote successen hebben behaald met het prestigieuze Porto, La Gantoise krijgt hij niet op de rails. Laatste match van het vorige seizoen, Standard-Gent : 7-0. Toen wist ik het al. In het "Laatste Nieuws" werd de Iberiër enkele keren de hemel in geprezen als was hij "El Salvador" in hoogsteigen persoon die de Buffalo's in een prachtig nieuw stadion naar andere en betere tijden ging leiden. Die bewieroking was nergens op gebaseerd, tenzij op het verleden. Hein gaat dat beter doen. Waarom? Hij is bekwaam en vooral heel hongerig. Dat ziet men trouwens aan zijn bolle kop en zijn kogelronde pens. Fernandez maakt een (te) bezadigde en verzadigde indruk.
Dat laatste kan niet gezegd worden van Frederik Vangheluwe, menner van het enigmatische "Rudy Sylvester". Fred doet er soms misschien wat lacherig en nonchalant over maar in wezen is hij een competitiebeest dat ten allen tijde het onderste uit de kan wil halen. In onze hoge toppen scherende Superklasse "De Zande" schiet hij verschroeiend hard uit de startblokken en geeft de 26 (!!) andere deelnemers allemaal het nakijken. Toch denk ik dat onze sympathieke collega er best aan doet zich een pc aan te schaffen zodat hij week na week zelf zijn "squad" kan "prepareren" en op orde stellen en hij hiervoor geen beroep hoeft te doen op de goodwill van anderen. De concurrentie is immers van dien aard dat iedere "vergetelheid" of "onachtzaamheid" keihard zal worden afgestraft.
