In 1994 reisde schrijver-voetbalfilosoof Raf Willems naar Londen om er een halve finale in het kader van de FA-Cup bij te wonen, met name Chelsea versus Luton Town. In de metro op weg naar de wedstrijd stond recht tegenover hem een eenzame, wat oudere Luton-supporter met een strooien hoed op het hoofd. De aanhangers van deze kleinere ploeg uit de gelijknamige Zuid-Engelse stad hebben immers als bijnaam "The Hatters" (de hoedenmakers), dit omdat er vroeger aldaar een aanzienlijke industrie was die zich met het vervaardigen ervan bezighield. Enkele haltes verder stapt een groep behoorlijk aangeschoten skinhead-achtige figuren op, Chelsea-fans van de hardere soort. Ze krijgen de Luton-man in de gaten en gaan er rond staan op een manier die behoorlijk dreigend overkomt. Luidkeels brallend zingen ze hem Chelsea-liederen toe. Een dikke kaalkop brult keihard in zijn oor : "I'm gonna fuck you tonight". Een station verder dwarrelt een strooien hoed op de sporen. Gelukkig is het daarbij gebleven en hebben deze mensapen de vijftiger in kwestie geen verder kwaad berokkent. Toch was voor Willems de pret van het uitje er meteen af.
Ik moest denken aan deze wat droeve anekdote toen ik vorige vrijdagavond onze Rode Duivels uit hun dak zag gaan voor het voor de gelegenheid volledig met vrouwen gevulde supportersvak in het Koning Boudewijn-stadion. Mede onder impuls van deze non-stop plezier makende en zingende en dansende dames was de wedstrijd tegen de Serviërs uitgegroeid tot een nationaal feest waar geen enkele militaire parade op 21 juli ook maar in de verste verte kon aan tippen. Ook op diverse marktpleinen en in talrijke cafés, tuinen en woonkamers overal te lande gingen de mensen loos. Na de kleurrijke kindertekeningen van de vorige keer was ook deze Duiveluitdaging een schot in de roos.
Kan voetbal de wereld redden?
De reeds genoemde Raf Willems stelde zichzelf deze ambitieuze vraag in een van zijn vorige boeken. Het antwoord lijkt op het eerste gezicht zeer simpel : natuurlijk kan het voetbal de wereld niet redden. Terecht kan gesteld worden dat het eerst maar eens zichzelf moet zien te bevrijden van stinkende uitwassen als hooliganisme, omkoping, mensenhandel, manifest overbetaalde pseudo-vedetten en anabole steroïden.
Maar verdomme : voetbal is ook een enorme positieve kracht. Het verschaft mensen vreugde en brengt ze dichter bij elkaar. Het sloopt vervelende grenzen en bevordert de eenheid. Het doet verbroederen. De Rode Duivels geven, na jarenlang in het sukkelstraatje te hebben gezeten, opnieuw het goede voorbeeld. Het plezier en de levenslust spatten van het scherm. Een mooiere afsluiter van dit toch al beklijvende seizoen 2012-2013 konden ze ons niet schenken.
Vincent : hopelijk hebt ge niet teveel koppijn en komt uwe neus weer schoon recht te staan.
