|
België is een surrealistisch land. En de Jupiler League is er een afspiegeling van.
Zo zag ik het voorbije weekend bij Lierke Plezierke een kleurrijke speler aan het werk : Dolly Menga!
Het betreft een van voetbalgoesting overlopende winger in het bezit van een swingende naam,
een geblondeerd rastakapsel en twee pijlsnelle benen. Dolly dolde Ollie (Deschacht), scoorde en holde
in één rechte lijn naar zijn overgelukkige papa, in casu een wat bollige zwarte man die er, vestimentair
bekeken, uitzag als een rebellenleider uit een of ander in een burgeroorlog verwikkeld zijnd Afrikaans land.
Aan dit surrealisme werd -maar dan in negatieve zin- duchtig meegedaan door die Nederlandse scheidsrechter
die Gent-Mechelen floot. Ghomsi gaf Remacle een elleboog van heb ik je daar, deze laatste kwakte voluit
tegen de grasmat, maar ref Vansichem (zo heette de brave man) had niks gezien. Een bezoekje aan de opticien
lijkt mij in deze aangewezen. Normaal gezien was dit een dikke rode kaart voor Ghomsi en penalty voor Gent.
In de tweede helft was het uitgerekend diezelfde Mechelse boosdoener die de voorzet gaf waaruit Destorme de
1-0 scoorde.
In onze Superklasse verheugt het mij dat Marieke met haar Indiaantjes mede-weekwinnaar is geworden, en dit
om twee redenen. Ten eerste bewijst zij aldus dat leefgroep 3 vergeven zit van de voetbalkenners en ten tweede
toont ze aan dat er ook vrouwen zijn die iets van deze materie afweten. Zo nu en dan een clicheetje dat wordt
ontkracht, da's geen slechte zaak, me dunkt.
Bij wijze van uitsmijter een raadseltje.
Wat hebben Menga en Parton gemeen?
(Antwoord : hun voornaam!)
17-09-2012 om 21:05
geschreven door Peter 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
