Eindelijk was de Jupiler League nog eens wat ze behoort te zijn : een amusant ligaatje waarin vrank en vrij wordt gevoetbald. Lokeren-Anderlecht : een lekkere pot. Charleroi-Zulte/Waregem : best genietbaar. Cercle-KV Mechelen : onvervalst spektakel met een zinderend slot. OHL-Club : een doelpuntenfestival. Standard-Gent : een thriller vol spanning en strijd.
En, beste lezer, weet je wat ik in deze een zeer leuke vaststelling vind? Dat het Belgen zijn die op veel velden de kar trekken. Vanaken was outstanding. Lepoint acteerde beresterk op Sclessin, De Sutter en Odjidja deden hetzelfde in de stad van de Stella. Biebauw, Sels (alweer) en Verhulst (in vervanging van Copa) keepten uitmuntend. Peter Maes' werk is al meerdere seizoenen na elkaar pico bello en Bobke Peeters coachte Hollandse Mario richting de uitgang. Knap hoe de lange kempenaar langzaam aan uit de put is geklauterd waarin hij na zijn rampzalige passages bij Cercle en Gent was verzeild geraakt. Hij maakt van het Beverse vreemdelingenlegioen een hecht team dat gedisciplineerd speelt en vecht voor elke morzel grond.
Laat maar komen, die play-offs!
In onze supercrimineel plezante Superklasse "De Zande" toonde Niek Cornillie de voorbije speelronde aan dat er ook in Beernem enkele voetbalkenners zitten. Met 23 propere punten geeft hij het hele pak het nakijken. Bij deze, Niek : een dikke proficiat! In de algemene rangschikking knabbelde de jonge Gillian een flink handvol punten af van zijn achterstand op mij en Fred waardoor hij zich opnieuw in ons kielzog heeft gemanoeuvreerd. Blijkbaar een bijterke, da manneke.
Het is dezer dagen heel leuk om supporter van Lokeren te zijn. Het veldspel is mooi om naar te kijken, de resultaten zijn prima en de goals hebben al het ganse seizoen een hoog playstation-gehalte. Met Vanaken hebben we goud in handen. Een voetballer in de pure zin van het woord : links, rechts, met het hoofd, overzicht in de passing, balvastheid, spelen in één tijd, een vrije trap nemen,... Deze Lommelse jongeling kan veel. Ook Dutra komt helemaal los : Braziliaanse swing in de heupen, maar ook een sterk lijf en een goeie, professionele mentaliteit. Hamdi Harbaoui is de king van de kleine carré. Als de krachtige, in duels bijna niet opzij te zetten Tunesiër in of in de buurt van dat rechthoekje de bal kan toucheren, gaat deze nagenoeg steeds richting doelkader. Nill De Pauw : een werker met meer dan behoorlijke techniek. Overmeire : een echte kapitein. Persoons : een lepe prof, vertrouwd met het klappen van de zweep. Odoi : een pittig backske met goeie voetjes. Met het hoofd is hij iets minder, zo konden we gisteren nog eens vaststellen. Patosi : wacht maar als die weer op niveau zal zijn. Peter Maes : de Huub Stevens van België. Slim, hard en bekwaam.
Eindelijk begint een en ander ook mensen van buiten het gezapige Wase stadje aan te spreken. Daknam was tegen RSCA voor het eerst sinds mensenheugenis gevuld met 10000 enthousiaste fans en voor de bekerfinale op 22 maart kochten er reeds 17000 (!) een ticketje.
Hopelijk blijft Roger Lambrecht nog heel lang leven.
