Er lopen jammer genoeg legio spelers rond die voetballistiek gezien heel getalenteerd zijn maar in wier hoofd een stuitende leegte gaapt. Ik pik er eentje uit : Jonathan Legear. Op zondagochtend 07/10/2012 boort deze voormalige middenvelder van RSCA, na een wilde feestnacht in een gekende Tongerse discotheek, zijn Porsche Panamera in volle vaart de shop van een tankstation binnen waarna het blitse vehikel hotsend en botsend aan de andere kant tegen de muur tot stilstand komt. Hoewel er op dat moment een tiental aanwezigen zijn, valt er als bij wonder slechts één lichtgewonde. De materiële ravage is echter enorm. Legear hijst zijn stomverbaasde zatte kl*ten uit de wagen, zwijmelt via de verbrijzelde vitrine naar buiten om middels het scheppen van wat frisse lucht een beetje te bekomen. Na een minuutje komt hij terug naar binnen, heeft blijkbaar niet het wezen om bij die ene geblesseerde (schaafwonden en een pijnlijke voetverstuiking) even te informeren of het wel gaat, maar waggelt richting de persoon die hij de eigenaar acht te zijn. Plompverloren en met dubbele tong debiteert hij de woorden : "Moi, je paie tout."
Gelukkig zijn er ook jongens als Dries Mertens. Als vroegere jeugdspeler van Anderlecht en Gent werd deze Leuvenaar door beide clubs letterlijk te licht bevonden om deel te mogen uitmaken van hun A-kern. Drieske bleef echter niet bij de pakken zitten maar zocht een goede oplossing. Hij zette doelbewust een stap terug en ging spelen in de Nederlandse Eerste Divisie (equivalent van onze Tweede Klasse), dit bij AGOVV uit Apeldoorn. Daar is op dat moment ene John van den Brom de trainer en onder zijn bekwame vleugels maakt Mertens een prima ontwikkeling door en wint hij in 2008 de zogenaamde Gouden Stier, bij onze noorderburen de trofee voor beste speler in de Eerste Divisie. Van Apeldoorn gaat het in 2009 naar Utrecht en ook daar groeit de vleugelspits met zijn vinnige, doelgerichte en aantrekkelijke acties binnen de kortste keren uit tot dè publiekslieveling. In juni 2011 meldt PSV zich en de lampenclub legt vele miljoenen op tafel om hem aan te werven. Ook in Eindhoven excelleert de voorheen in België te min bevonden aanvaller nagenoeg wekelijks en vermaakt hij het publiek zeer regelmatig met prachtige doelpunten.
Echter, niet enkel als speler is Dries Mertens een kanjer, ook als mens geeft hij blijk van enig niveau. Intelligent, welbespraakt, steeds goedgemutst en beleefd, gezond ambitieus en zelfbewust op een gepaste wijze, versta : zonder over te komen als een dikkenek. En, last but not least : met het hart op de juiste plaats. Vorige zaterdag scoorde hij enig mooi uit een vrije trap waarna hij op pakkende wijze eer betoonde aan zijn vanuit de loges toekijkende verlamde ex-ploegmaat Mihai Nesu.
Da's wat anders dan straalbezopen met een patserige gestenbak een tankstation binnendonderen...
Tot zover mijn preek van de week. Ik keer nog even terug op de voorbije speeldag binnen onze vaderlandse hoogste voetbalklasse. Hetgeen mij opviel was het prima spel dat Club gedurende een half uur op de mat legde tegen Sporting Lokeren. Hoopgevend, want het is helemaal niet vanzelfsprekend om het gedisciplineerde en stugge elftal van Peter Maes op een dergelijke manier de wil op te leggen. Toch liet blauwzwart de tricolores toe om zich terug in de match te knokken, zelfs in die mate dat ze op de valreep nog bijna alles kwijt speelden. Ik weet wel, de scheids had rood moeten trekken voor minimaal één Lokeraar, maar dit neemt niet weg dat het team van coach Garrido nog heel wat progressie kan en moet maken op vlak van mentaliteit. Ze verdienen genoeg, me dunkt.
Volgend weekend staat er weer een Super-Sunday gepland om duimen en vingers bij af te likken. Standard-Genk en Brugge-Anderlecht. Als je 't mij vraagt vormt dit voor de Jan Breydel-jongens dè uitgelezen mogelijkheid om, na een seizoen vol kommer en kwel, recht te krabbelen en hard terug te slaan. En van deze keer moet er niemand komen aandraven met slappe excuses : wie wint is de beste. Punt aan de lijn.
Verrassende wending ondertussen in onze ons na aan het hart liggende Superklasse. Ben Dewyn heeft in één forse ruk een zeer aanzienlijk deel van zijn achterstand op leider Benny Vanderschaeghe goedgemaakt, hiermede de wat verloren gegane spanning weer helemaal aanscherpend. Elf puntjes nog bedraagt het verschil. Ook Pim Houwen zet zijn spectaculaire achtervolgingsrace onverdroten voort en staat op vandaag op een schitterende derde plaats.
