Fuck Wouter Vandenhaute. 't Is binnenkort De Ronde maar ik mis De Muur. Ik mis De Muur heel erg. De rennerskaravaan die Geraardsbergen binnendendert, die uitzinnige massa volk, de Markt, de Vesten, levende lijken die zich naar boven hijsen, pedalen die kraken, café 't Hemelrijk, de legendarische steile bocht, de Kapel. Telkens weer kippenvel, telkens weer de wereld die even ophoudt met draaien en tranen in de ogen.
Het staat, beste lezer, in de sterren geschreven. Ooit keert De Muur weer waar ze thuishoort : in de finale van de Ronde van Vlaanderen. Geld krijgt veel kapot maar niet alles.
Tot in den draai,
(Peter).
P.S. Na de euforie vorige week, gisteren de ontnuchtering. Vijf keiharde lappen om de oren. Aan de Club, een proficiat.
Lucske. Net als ik vaste klant in Zottegems gezelligste café en liefhebber van het edele voetbalspel. Samen hebben we in de betreffende kroeg reeds heel wat wedstrijden zitten aankijken. De man is klein van stuk, praat plat Boekels en houdt van vers getapte pinten met een schone kraag. Een underdog. Maar : wel een die mij regelmatig verrast met zijn inzichten. Na de bekerfinale van vorige zaterdag hadden we het over Peter Maes. Ik zei dat hij nu wel zal vertrekken en dat het zonder hem bij Lokeren heel wat minder zal zijn. Mijn gesprekspartner daarentegen denkt dat hij nog een jaar zal blijven. "In 4 jaar tijd 3 play-offs I en twee gewonnen cups, wat kan Maes met Lokeren nog meer bereiken?", wierp ik op. Waarop Lucske kurkdroog : "De titel."
Tot in den draai,
(Peter)
P.S. Ik weet het, het nummer is al grijs gedraaid, maar het geeft perfect weer hoe ik mij reeds de hele week voel. Clap along!
