Het voetbal van Zulte-Waregem, da's puur genieten. Die loopacties, dat samenspel. Dury is geheel, maar dan ook geheel terecht Trainer van het Jaar. Zijn team functioneert bijwijlen als een perfect afgesteld Zwitsers uurwerk. Moesten ze het vragen, 'k weet zeker dat Rolex geïnteresseerd zou zijn om shirtsponsor te worden. Neem die fase voorafgaand aan de penalty, gisteravond in de match tegen Club. Leye -wat een keigoeie spits is dat toch- komt uit de dekking, krijgt de bal strak ingespeeld en devieert hem prachtig in één tijd tot bij de op het juiste moment in de diepte snijdende Naessens die het vervolgens leep uitspeelt. Die combinatie was een lust voor het oog. De Senegalees die naar de bal toekomt en Jens die, een fractie nadat zijn ploegmaat die beweging heeft ingezet, in tegenovergestelde richting op doel demarreert, wetende dat die bal juist daar gaat komen, netjes in zijn foulée. Snel, precies, accuraat, efficiënt. Net zoals dat tweede doelpunt : de slim tussen de vijandelijke linies opererende Hazard, het verfijnde passje op de "right on time" aanzettende Leye, de beheerste afwerking.
In een vorig berichtje had ik het over het belang van het collectief, het schone van een ploeg die als één geheel denkt en handelt. Wel, Zulte-Waregem is in deze een schoolvoorbeeld. En coach Francky neemt de beslissingen die nodig zijn. De reeds weken de sfeer verpestende zuurpruim Frank Berrier mocht de bank warm houden en moest gans op het einde invallen voor de jonge, gedisciplineerde, voorbeeldige, getalenteerde, zijn rol als spelverdeler overnemende Thorgan Hazard die vanop alle banken een staande ovatie kreeg.
Voilà, die kon de grillige fransman in zijn zak steken...
Niet alleen Essevee verdient een pluim, ook Club speelde positief voetbal. Het begon zeker niet slecht aan de match, viel dan plots door een jeugdzonde van Duarte met tien, maar bleef toch vrank en vrij zijn kans gaan. Vaak immers verwateren dergelijke wedstrijden tot saaie, enerverende aangelegenheden waarin het team dat met een man minder komt te staan zich ingraaft en loert op die ene counter en het andere team hinkt op twee gedachten : enerzijds voluit op zoek gaan naar de overwinning of anderzijds "op zeker" spelen om toch maar niet in het mes te lopen.
Neen, gisteren bleef het schoon op en neer gaan en was de toeschouwer de winnaar.
Trouwens, we kunnen rustig stellen dat de voorbije weken nergens in Europa de amusementswaarde van het voetbal zo hoog lag als in onze onvolprezen Jupiler League. Bij ons is voetbal echt een feest. And the best is yet to come! Zondag, 14u30 : R.S.C. Anderlecht vs Zulte-Waregem.
Erop of eronder.
En wat dan gezegd van onze Superklasse van deze jaargang. Wat een strijd! Na de vorige speeldag leek het voor Ben Dewyn kat in het bakkie. Onze collega-voetballiefhebber van onthaal telde twintig punten voorsprong met nog slechts twee rondes te gaan. Maar Pim Houwen ontplooit zich tot een Comeback Kid dat zijns gelijke niet kent. Hij knabbelde deze speeldag in één keer dertien eenheden van zijn achterstand af en volgt aldus op zeven luttele stipjes van de leider. Ook Benny van de nacht is nog in beeld en hoopt zich te kunnen opwerpen als de derde hond in het spel die uiteindelijk het been weggrist voor de verbouwereerde neus van de andere twee. Hoe gaat dat allemaal eindigen?
Ondertussen mogen in onze eerste P.O.-prono de zegeklokken reeds worden geluid. Fc lost heeft een beslissende voorsprong genomen en kan door niemand meer worden bijgebeend. Wij wensen Kristof aldus een dikke proficiat en hopen dat deze mooie zege de dreun van gisteren een beetje verzacht. Dat zal ongetwijfeld zo zijn, want bier heeft een verdovende werking.
Luis Suarez speelde van 2007 tot januari 2011 voor Ajax. De Uruguayaan scoorde tijdens die periode 81 doelpunten in 110 officiële wedstrijden. Hij werd door de "vakpers" beschouwd als onmisbaar voor de Amsterdammers. Het hele team draaide rond hem, hij was dè ster. Echter, met Suarez in de rangen werd Ajax welgeteld...nul keer kampioen. Suarez werd verkocht aan Liverpool en in de jaren daarna kroonden de roodwitten zich drie keer op rij (2011, 2012 en 2013) tot Kampioen van Nederland. Ik geef hierbij een cijfertje ter illustratie : topscorer van de club voor dit seizoen is Siem De Jong, dit met in totaal...12 doelpunten, hetgeen een elfde plaats oplevert in de topschutterslijst van de eredivisie. Maar, wie wint er de titel? Juist. Voor Ajax staat op vandaag het collectief centraal. Coach Frank De Boer heeft deze gedachte er even kordaat als minutieus ingeslepen.
Ik trek even een parallel met de Club. 12 op 12 de voorbije vier wedstrijden, overwinningen die geheel of gedeeltelijk werden behaald zonder hun zogezegde topspelers Vadis en Donk. Ondanks (of is het net "dankzij"?) de afwezigheid van dit duo spelen de Bruggelingen weer op een hartverwarmende manier, conform hun vaak geciteerde logo "No Sweat, No Glory". 't Voetbal is niet altijd even mooi en gestroomlijnd, maar ze leggen er hun kop voor, ze lijken opnieuw bereid om voor mekaar door het vuur te gaan. Ze maken hun supporters weer trots en blij.
Zulte-Waregem staat aan de rust met 0-2 in het krijt op Daknam. Dury houdt de reeds weken met een azijnpissersgezicht rondlopende Berrier in de kleedkamer en zijn jongens zetten de scheve situatie recht in een tweede helft waarin ze gedisciplineerd, met volle overgave en als één blok de Lokeraars alsnog op de knieën krijgen.
Let wel : dit is geen pleidooi tegen de zogenaamde "vedettes". Ik ben een liefhebber. Natuurlijk hou ik van technisch vaardige spelers met een actie in de benen. Natuurlijk hou ik van het geniale en het eigenzinnige van een Zlatan Ibrahimovic. Maar : voetbal is een ploegsport. Ik hou toch in de eerste plaats vooral van teams waarin iedereen, ook de eventuele "stars", voluit en onvoorwaardelijk aan hetzelfde zeel trekt, waarin iedereen bereid is om harde arbeid te leveren en om zich weg te cijferen voor de ploeg. Zoals Borussia Dortmund. Of Bayern. Zo'n Ribéry die zich een slag in de rondte werkt totdat het zweet bij bakken van zijn getekende gelaat druppelt, zo hoort het te zijn.
Goed, dit gezegd zijnde brengen we nog even een bezoekje aan onze geanimeerde Superklasse "De Zande", een forum waar, net als in onze vaderlandse play-off I, een strijd op het scherp van de snee wordt uitgevochten. Ook deze speeldag (nr. 37) lag het weer allemaal heel dicht bij elkaar : Benny behaalde 35 punten, Jonas en Ben 34, Kristof Tyvaert 33,enz... Ben Dewyn vergroot zijn voorsprong met drie eenheden en telt nu 20 punten meer dan eerste achtervolger Pim Houwen.
Zondagnamiddag weten we eindelijk wie de laureaat zal zijn van deze memorabele editie.
Vorig weekend wonnen in PO I de drie uitploegen, hetgeen behoorlijk uitzonderlijk is. Toch was er één persoon die een 3 op 3 wist te behalen, met name niemand minder dan...Joost Vangheluwe! Goe gedaan, Joost. Keep up the good work.
