Oef! Eindelijk hebben we nog eens de tijd om iets neer te pennen. Het feit dat ik de voorbije periode geen teken van leven heb gegeven op deze blog heeft vooral te maken met negen opeenvolgende werkdagen die dienden te worden gepresteerd, en niet met de eventuele bevinding als zouden de gebeurtenissen binnen onze pittoreske Jupiler League geen of onvoldoende gespreksstof opleveren. Dit laatste is immers geenszins het geval.
Neem nu "den Beirschot". Da's daar toch een soap van het zuiverste water. Triest en lachwekkend tegelijk. Die Vanoppen zegt in Extra Time dat hij zich geviseerd voelt, maar zeg nu zelf : is het mogelijk om een idioot van dat kaliber nièt te viseren? Praat als een oververhitte mitraillette, gaat verkleed in een paars berenpak en met de pers in zijn kielzog paraderen voor 't stadhuis en voert een totaal van de pot gerukt personeelsbeleid. Om nog maar te zwijgen van zijn boekhouding : als buitenstaander hebben we in deze inderdaad geen adequate inkijk, maar het feit dat spelers al maanden lang bepaalde delen van het loon waar ze recht op hebben niet op tijd uitbetaald krijgen, zegt wat mij betreft voldoende. Als dit de enige weg zou zijn om een club gerund te krijgen, dan lijkt het mij beter en eerbaarder om in faling te gaan en vanuit enkele klassen lager opnieuw proberen op te klimmen.
Ik had het er reeds over in mijn vorig stukje : Antwerpen is super. Ik ben er niet geboren, heb er nog nooit gewoond, maar toch hou ik er van.
Al eeuwen lang meren er schepen aan uit alle windstreken en vormt de haven het kloppende hart van onze economie. Het centrum leeft en bruist door de talrijke gezellige cafés, restaurants, musea en uitgaansmogelijkheden en door het uitgebreide shopping-scala. Het Centraal Station is een prachtig gerestaureerd gebouw met mondiale uitstraling en ook voor de cinema-liefhebber heeft de Scheldestad het nodige in petto. Dit alles heeft de Antwerpenaar gemaakt tot wat hij is : een zelfbewuste wereldburger, maar wel één met gevoel voor humor. Een echte Sinjoor houdt immers van een "zwaanske" op zijn tijd.
Het enige wat er aan mankeert is een vurige volksclub die geil en aanvallend voetbal speelt en zijn thuiswedstrijden afwerkt in een zinderend, tot de nok gevuld stadion. Zoals andere havensteden die hebben : Rotterdam met Feyenoord, Marseille met Olympique, Bremen met Werder en Istanbul met Fenerbahçe. Op dit punt laat de Antwerpenaar zich spijtig genoeg van zijn smalste kant zien. De rivaliteit tussen Antwerp en Beerschot is even kneuterig als verstikkend en contra-productief. Het resultaat is er naar : op het Kiel heerst er een diepgaande malaise en op de kille Bosuil dienen de weinig aanwezige supporters zich telkenmale te voorzien van een muts en een sjaal of ze doen een valling op. Hopelijk weet de nieuwe burgemeester op dit vlak een en ander te deblokkeren, al besef ik terdege dat hij wellicht andere katten te geselen heeft.
Alleszins meer sprankelend en tot de verbeelding sprekend is de "battle" in onze spetterende Superklasse "De Zande". Hoewel boeiend om volgen, hopen we toch dat er mettertijd één of meerdere deelnemers uit de achtergrond opstaan om leider Benny Vanderschaeghe meer en meer naar de kroon te gaan steken, want op dit moment lijkt onze sympathieke collega-nachtwaker wat van de rest weg te lopen. Misschien Jonas Vanhulle, op een bepaald ogenblik redelijk ver teruggeslagen, maar nu met zijn koene Kabul-warriors bezig aan een stevige remonte. Of, wie weet, de later in onze SK ingestapte en dus met een grote puntenachterstand gestarte Pim Houwen. Pim zet immers zijn inhaalrace rücksichtslos voort en bereikt stilaan de middenmoot. Benieuwd kijken we uit naar het vervolg...
