Regelmatig zinspeel ik in deze blog op de amusementswaarde van onze Jupiler League. Zeker, nog altijd voeren de meeste ploegen een stevige defensieve organisatie hoog in het vaandel, maar toch is er de voorbije seizoenen een opvallende tendens naar meer open en aanvallend voetbal. Vroeger keek ik, echt waar, liever naar Studio Sport voor de samenvattingen van de Nederlandse eredivisie dan naar de beelden van onze vaderlandse competitie. Die tijd is echter gepasseerd. Tegenwoordig verkies ik de uitzendingen van Stadion of een lekkere pot tussen clubs van eigen bodem op Telenet. Dit laatste op groot scherm in mijn favoriet café, een smakelijk streekbierke binnen handbereik. De hierboven vermelde indruk wordt voluit bevestigd in een artikel van "Het Laatste Nieuws" van 26/12. Daarin wordt berekend dat dit seizoen nergens in Europa (!) meer wordt gescoord dan in den Belgique. 524 goals in 168 matchen, oftewel een gemiddelde van 3,119 doelpunten per wedstrijd. Daarmee laten wij -volgens mij voor de eerste keer ooit- zelfs de Hollanders (voor hen 505/162, dit is een gemiddelde van 3,117/game) achter ons.
Voor dit opmerkelijke en verblijdende feit wens ik alle bestuurders, trainers en spelers van onze hoogste klasse oprecht te feliciteren. Houden zo!
Voetbal draait om vriendschappelijke strijd, verbroedering, plezier en spektakel. Daarvoor is het ooit uitgevonden. Wie anders denkt, doolt.
Voilà. Genoeg pastoraal gepreek, back to reality.
Vooreerst een woordje over mijn favoriete team : Sporting Lokeren. Laatst had ik het erover met Patrick, een nachtwaker in de instelling waar ik opvoeder ben. Regelmatig blijf ik immers, tussen twee diensten door, op mijn werkplaats slapen en vaak ontspinnen zich dan tussen de aanwezigen
-nachtwakers en overnachtende opvoeders- spitse maar aangename nocturne gesprekken rond Koning Voetbal. De Patrick in kwestie is zonder meer een kenner. In verband met Lokeren zei hij : "Dat is nu eens een ploeg waar aan "gewerkt" is. Ge kunt dat zien wanneer er iemand door een blessure of zo moet vervangen worden : die ploeg blijft draaien, die stuikt niet in elkaar." Zeer juist! Sla er de feiten maar eens op na. In januari 2012 wordt de op dat moment op volle toeren draaiende Derrick Tshimanga verpatst aan Racing Genk. Geen nood : de jeugdige, zelf opgeleide Laurens De Bock neemt naadloos zijn plaats in en in mei wint Sporting de Beker van België. In het begin van dit seizoen wordt steunpilaar
De Ceulaer verkocht, eveneens aan Genk. Echter ook nu geen man overboord : de jonge, reeds van de kern deel uitmakende Ayanda Patosi neemt Benji's rol over, de Daknamse formatie blijft gewoon op niveau acteren, punten vergaren en een prima kans op deelname aan PO I behouden. Eergisteren, tegen het noodlijdende Cercle, konden vier basisspelers van importantie niet van de partij zijn : Taravel, Persoons,
De Bock en Patosi. Toch wordt er gewoon met 3-0 gewonnen. Neen, Peter Maes heeft die "Trofee Raymond Goethals" niet gestolen, zeker wanneer we in acht nemen dat de boel moet gerund worden met een jaarbudget van 6,5 miljoen euro. Daarmee zijn de Waaslanders de
"armste" (!!) Vlaamse club in eerste. Binnenkort zijn doelman Copa en aanvaller Harbaoui een periode weg voor de Africa Cup. Met kriebelende belangstelling kijk ik er naar uit hoe onze coach de absentie van deze twee pijlers zal opvangen.
Een heel andere story is die van Bob Peeters. Zijn tot nu toe bij Cercle en Gent behaalde resultaten zijn, vanuit cijfermatig oogpunt, gewoonweg abominabel. Toch geloof ik in hem. De Buffalo's zijn bezig met zich serieus te versterken. Tot nu toe werden Coulibaly, Neto, Lepoint en Zukanovic vastgelegd en manager Louwagie belooft nog meer. Dit laatste lijkt mij ook nodig, met name in de defensie. Ik hoop dat het bestuur na de winterstop den Bob nog een vijftal matchen de kans geeft en pas dan enige conclusies trekt. Volgens mij zou het al een heel ander verhaal kunnen zijn.
In de nasleep van de wedstrijd Brugge-KV Kortrijk verwachtte ik gisterochtend in mijn gazet koppen in de trant van :
"Boer Sjarel doet bod op veld van Club"
of
"Club geïnteresseerd in Nys en Albert"
Ik trek het nu wel wat in het belachelijke, maar zeg nu eens serieus : zo'n plein, da's toch te zot voor woorden. Er wordt wekelijks op gespeeld en da's een zeer slechte zaak. 't Is verdomme godgeklaagd dat door allerlei politieke spelletjes Blauw-Zwart niet kan beginnen bouwen aan een nieuw, eigen onderkomen. Als ik dan zie dat bij onze noorderburen nagenoeg elke professionele voetbalvereniging beschikt over een gezellig, comfortabel, gezinsvriendelijk en op wedstrijddagen telkens goedgevuld stadion met bijbehorende biljartgroene grasmat, dan kan ik ook in deze alleen maar verzuchten : arm België, arm Vlaanderen...
Ik weet het : deze laatste mijmeringen zijn wat deprimerend en zwaar op de hand. Maar : ik krijg ze even makkelijk weer verjaagd uit mijn hoofd.
Daarvoor hoef ik enkel maar een blik te werpen op onze jolige en geanimeerde Superklasse "De Zande". Ook zij houdt tot 19/01/2012 haar winterstop. Elke deelnemer heeft aldus de tijd en de gelegenheid om zijn equipe eens rustig in ogenschouw te nemen en te evalueren. Ik herinner eenieder bij deze nog eens aan het gentlemen's agreement dat we onderling gemaakt hebben : u mag vijf transfers doen, èchter niet meer dan vijf. Anders zou het teveel een kwestie worden van wie er het meeste geld tegenaan gooit en laat dat nu net niet de bedoeling zijn. Ik hoop en verwacht dat iedereen de fair-play opbrengt om zich hieraan te houden.
Tot slot, voor de regelmatige bezoekers van deze blog, stip ik nog even aan dat er ook tijdens de winterstop op weekbasis een stukje zal worden gepost.
Reconversie. Het vereist enige spirit, enige tegenwoordigheid en openheid van geest, enige intelligentie. Ik moet hieraan denken wanneer ik Jovanovic tegenwoordig zie spelen. Vroeger, bij Standard, was Milan een "one trick pony". Als geen ander kon hij vanop de linkerflank accelereren met de bal aan de voet. Nu voetbalt hij helemaal anders. Hij zwerft meer rond, tast af waar de mogelijkheden liggen, maakt nog wel een persoonlijke actie maar zoekt minstens evenveel de combinatie. De Serviër heeft ongeveer een jaar of twee geleden ingezien dat hij niet meer die vlijmscherpe versnelling had en heeft zichzelf succesvol omgeturnd. Vind ik knap. Buffel is een vergelijkbaar verhaal. Heeft door ervaring een bijdehand aanvoelen ontwikkeld van waar hij moet lopen en waar de zwakke plek van de tegenstander ligt. Thomas weet vaak ook leep overtredingen uit te lokken en de scheids te bespelen. Als ik dan bijvoorbeeld naar Tchité kijk, dan zie ik iets anders. Mémé heeft volgens mij ook niet meer die letale turbo-moves van weleer. Echter : hij schoolt zich niet om, hij blijft ter plaatse trappelen, blijft krampachtig die dingen proberen waarmee hij ooit zo succesvol was. Er zit geen, of alleszins te weinig evolutie in zijn spel. He doesn't move on. En dan stelt zich de vraag : waarom slaagt de ene hier wel in en de andere niet?
Aldus kom ik uit bij mijn in de bovenste regel geponeerde stelling.
Genoeg belerend gezeur, tijd voor de loftrompet!
Super-sunday. Spektakel van de bovenste plank. De vier acterende ploegen schotelden ons een heerlijke pot voor, een ideale opwarmer voor een heuglijk Kerstfeest. Ondanks het emotionele en meeslepende schouwspel, permitteer ik mij toch een nuchtere vaststelling. Met name dat het zowel in Genk als in Luik enkele ervaren spelmakers waren die een determinerende rol vertolkten : bij Club Vazquez met zijn geniale "pazquez", bij RSCA Proto, Jova en Biglia. Zij weten meer dan anderen waar en wanneer het "de" moment is. Gerijpte, kwaliteitsvolle "experience" en "real, non-faked leadership" : onontbeerlijke aspecten voor een team dat de top ambieert.
In de nasleep van deze spetterende 23ste december scharrel ik nog wat losse bevindingetjes bij elkaar.
1. Nog een plusje naast de naam van Garrido : zijn wissels aan de rust waren kundig, kordaat en doorslaggevend.
2. "Tommeke" De Sutter is vanaf heden voorgoed "Tom" De Sutter. De vrolijke, goedlachse boyscout uit Balegem zal nog wel ergens in hem sluimeren, maar gisteren zag ik veeleer een hard werkende en viriel en potig spelende beer van een vent. Fysiek en mentaal ijzersterk. Zijn attitude lijkt mij "vermachiavelliseerd".
3. Lestienne verrast mij. Ik stoorde en stoor mij aan het feit dat hij er bijwijlen lijkt te willen uitzien als een "Westside Gangsta" en daardoor besluit ik te snel dat het nooit iets zal worden met hem. "Jumping to conclusions": het is en blijft een valkuil op de weg naar gefundeerde kennis en wijsheid.
4. Ik begrijp niet waarom coach Been niet startte met Glynor Plet. De donkere Nederlander leek mij immers de aangewezen man om in de plaats van Jelle Vossen de goaltjes binnen te prikken, maar blijkbaar dacht Rotterdamse Mario daar anders over.
Tot slot maak ik nog een drietal opmerkingetjes rond onze daverende, tot in verre contreien weerklank vindende "Superklasse De Zande".
Eén : als Benny komende donderdag als leider de winterstop ingaat, dan heeft hij een prestatie geleverd om u tegen te zeggen. Vanaf dag 1 onafgebroken aan de kop, 't is er zeer weinigen gegeven. Maar, om nog eens een open deur in te trappen : 't is aan de meet dat de echte prijzen verdeeld worden.
Twee : Ben blijft gestaag klimmen. Net als zijn favoriete ploeg in de Jupiler League.
Drie : Marieke en Jonas staan in de rangschikking vlak in elkaars buurt. 'k Ben benieuwd wie van deze beide echtelieden op het einde aan het langste eind zal trekken.
Om helemaal af te sluiten wens ik alle superklassers en alle lezers van deze blog van harte een zalige Kerst.
