Echter, deze zure oprispingetjes verzonken in het niet vergeleken bij al het moois wat we voorgeschoteld kregen. Het was immers weer een sportief weekend waar iedere rechtgeaarde liefhebber zijn duimen en vingers kon bij aflikken. Neem nu de veldrit in Gieten, vorige zondag. Door een klein akkefietje vlak na de start draait Niels Albert, die de dag voordien in Koksijde reeds een sterke zege had geboekt, als aller-, maar dan ook als allerlaatste het veld in. Nagenoeg de hele wedstrijd is hij op achtervolgen aangewezen. Toch rijgt hij de overige deelnemers een na een aan zijn degen om dan op het einde "the last man standing", Lars van der Haar, op dat zanderige stuk bergop helemaal kapot te lopen. De moedige jonge Nederlander klampt nog aan maar ziet ze van pure vermoeidheid zo vliegen dat hij niet meer in zijn klikpedaal geraakt. Daarna zagen we in de "Zesdaagse van Gent" een potentiële nieuwe ster in het baanwielrennen opstaan. Op zijn twintigste verjaardag toonde Jasper De Buyst uit Relegem bij Asse dat hij over een uitzonderlijk krachtige en explosieve motor beschikt. Wat kan die jongen snelheid maken en blijven maken. Iedereen beet er zijn tanden op stuk. Ook de woorden die hij achteraf in zijn overwinningsspeech uitsprak ter ondersteuning van de diep getroffen Gijs Van Hoecke waren indrukwekkend en verraden klasse en persoonlijkheid. Laat Rio 2016 maar komen, zou ik zo zeggen.

De vaderlandse Jupiler Liga deed eveneens zijn duit in het zakje en serveerde ons enkele spectaculaire matchen, verrassende uitslagen en fraaie doelpunten. Oostende speelde vrank en vrij en veegde de mat aan met een onthutsend apathisch Genk. Naar ik vernomen heb was het daar achterna serieus feest aan "'t zeitje". En ook Zulte-Waregem acteerde in een amusante tweede helft weer voluit in de geest van "Das schöne Spiel" : veel beweging, heldere patronen, snelle en accurate passing, dit alles in goede banen geleid door een onversneden klassevoetballer en toekomstige Gouden Schoen. Als ze in de winterstop hun ploeg kunnen samenhouden, dan mogen ze daar aan de Gaverbeek voor dit seizoen heel veel ambiëren. Zelfs het allerhoogste, als ge 't mij vraagt.

In onze geklofte Superklasse kroonde Pol François zich voor de tweede keer op rij tot weekwinnaar. Straf gedaan. Jammer genoeg levert het onze collega annex Essevee-supporter in de algemene rangschikking niet veel winstplaatsen op. De zich opnieuw 100% in de debatten en de aria's mengende Rudy Sylvester slaagde er wederom in enkele moeilijke hoge noten feilloos de ether in te keilen en zingt alzo duchtig zijn woordje mee in de top drie. Florian kwam, na een matige zaterdag, op de dag des Heren plots als een duiveltje uit een doosje tevoorschijn en verstevigt enigszins zijn koppositie. Toch lijkt ook deze jaargang alles zich toe te zullen werken naar een alles verterende, adembenemende climax. Een soortement oorverdovende oerknal waaruit, nadat alle stof is opgetrokken, glorieus een stralende winnaar zal tevoorschijn komen.

Die eer viel in 2012 te beurt aan Ben Dewyn, die een furieus opzettende Pim Houwen nipt kon afhouden en op die manier de zege in de wacht kon slepen. Wat volgt is een kort vraaggesprek wat ik had met onze werkmakker van leefgroep 1, die in zijn eerste antwoord al meteen bewijst een kenner te zijn.

Tot in den draai,

(Peter).