Met dit aan de legendarische oneliner van Barack Obama schatplichtige motto zet Lunch Garden zich in de vitrine als een propere, gezellige en budgetvriendelijke plaats om met het hele gezin een lekker hapje te gaan eten. Dus dacht men bij den Beerschot, toen ze enkele uren voor de cruciale wedstrijd tegen Beveren constateerden dat de traiteur de bestelde sportmaaltijd om een of andere reden niet had afgeleverd op de club : "Geen paniek, we maken van de nood een deugd en gaan lekker een schoteltje verorberen in de Lunch Garden. 't Kost niet veel en 't kan misschien ontspannend en team-versterkend werken." Edoch, niks gekort. De Mannekes gingen opnieuw roemloos de boot in. Volgens mij had die Brillant een dubbele portie friet met vol-au-vent besteld. Zoals hij bij die penaltyfase stond te verdedigen op Badash, dat was niet één maar vijf stappen te traag. Als naast dergelijke aan FC De Kampioenen refererende toestanden ook nog de schuldenberg buitenissig hoog blijkt op te lopen en de supporters zich ernstig gaan misdragen en de boel gaan afbreken, dan lijkt het mij voor de Antwerpenaars hoog tijd om een stapje terug te zetten en op een lager niveau wat af te koelen en orde op zaken te stellen.
Cercle, dat vind ik een ander verhaal. Da's een sympathieke en deftige club, euh sorry..., vereniging bij wie dit seizoen zowat alles tegenslaat wat kan tegenslaan. Eigenlijk heeft Eidur Gudjohnsen hen een lelijke pad in de korf gezet. Eerst laat hij zich overhalen om voor groenzwart te gaan spelen. Ze bouwen vol goede moed hun ploeg op rond de Ijslander, maar die laat hen vervolgens midden in 't seizoen ijskoud in de steek "for a fistfull of euros" van Bart "het zonnekanon" Verhaeghe. Dit terwijl hij reeds zo rijk is als de zee diep. Neen, ik vind zulks niet van veel "grandeur" getuigen.
Iets wat mij wel verheugt is de vaststelling dat de topclubs, in het vooruitzicht van Play-Off I, stilaan op kruissnelheid geraken. Bij Anderlecht keert de technisch oogstrelende Mati Suarez terug en geeft Ronald Vargas de voorzet waaruit De Sutter scoort. Als je in acht neemt dat ze daar ook nog balvaardige spelers als Biglia, Jovanovic, Bruno, Praet en, last but not least, "Dieu" hebben lopen (al moet deze laatste door zijn eigen domme schuld nog enkele schorsingsdagen uitzitten), dan weet je dat coach John van den Brom een lekker team tussen de lijnen kan brengen. Ook de Club gaat in stijgende lijn. Donk, Vadis en Vazquez zorgen voor een sterk middenveld, Refaelov en Lestienne (al lijkt de Waal, na zijn blessure, nog geen top) voor snedige flanken, achterin is Duarte een meevaller en met Bacca hebben ze een echte "goleador" in de rangen. Minpunt : hun bank puilt, afgezien van de reeds genoemde Gudjohnsen, niet bepaald uit van het talent. Genk heeft een aantrekkelijk team waar voetbal in zit en dat veel ervaring heeft opgedaan in de Europese matchen. Standard tenslotte heeft reeds enkele keren getoond dat het veel jong talent in zijn elftal heeft en dat ze, als ze in hun dagje zijn, elke ploeg kunnen pijn doen.
Dus : laat maar komen, die Play-Offs.
Voor wat betreft onze van voetbalintellect bulkende Superklasse "De Zande" wens ik voor deze week één team een keer speciaal in het zonnetje te zetten, met name het in de middenmoot residerende "Kailua Kona" van collega Amar Baïda. Amar is, naast vele anderen, reeds jaren een trouwe deelnemer aan onze SK. Voor deze jaargang koos hij dus voor de hierboven vermelde exotische benaming. Enig googlen leerde mij dat Kailua een toeristisch plaatsje is in het aan de westkust gelegen Kona-district van het wereldberoemde eiland Hawaï. Ik vroeg mij af : wat is de link tussen Amar en dit zonovergoten stadje? Omdat ik niet direct zelf een antwoord kon bedenken, heb ik hem een keer gebeld om het te vragen. En wat bleek? In de periode augustus-september van vorig jaar was Amar zich aan het voorbereiden op deelname aan een halve triathlon, dit nadat hij reeds met succes een kwart triathlon had afgerond. Blijkbaar helemaal gebeten door deze microbe, is onze collega de droom gaan koesteren ooit een keer deel te nemen aan dè oer-triathlon, meer bepaald de beruchte en gevreesde "Ironman". En, waar gaat deze elk jaar in oktober door? Juist, in Hawaï, met start en aankomst op de pier van Kailua. Jammer genoeg heeft Amar ondertussen een vervelende voetblessure opgelopen die hem nog voor enige tijd het trainen zal beletten. Bij deze wensen wij hem van harte een grondige genezing toe zodat hij binnen afzienbare tijd opnieuw kan beginnen lopen, fietsen en zwemmen. En dan, wie weet...
