Dag trouwe en minder trouwe volgers van deze blog. Misschien hebt u zich de voorbije weken afgevraagd waarom het zo lang heeft geduurd vooraleer ik nog eens een bericht heb geplaatst. Wel, de reden is dat ik in de maand augustus heel veel dienstjes diende te draaien en dat ik bijgevolg in mijn vrije uurtjes te bekaf was om mij achter mijn pc te zetten en te schrijven. Maar, ziehier : Pete is back in town. Klaar om ook dit seizoen op wekelijkse basis zijn licht te laten schijnen over de olijke en vrolijke Jupiler League en onze daaraan gekoppelde, enig in zijn soort zijnde Superklasse "De Zande".
In onze vaderlandse hoogste klasse zijn we ondertussen 6 speeldagen ver. Smaakmakers als Bacca, Mbokani, Biglia en Jovanovic zijn er niet meer bij. Maar : ik vind het nu zo mogelijk nog plezanter. In nagenoeg alle clubs krijgen beloftevolle jonge spelers, vaak van eigen bodem, hun kans en dit maakt me blij.
1. Club Brugge.
Kijk, vooreerst : Blauwzwart heeft geen ploeg om kampioen te spelen. Daarvoor zit er gewoonweg te weinig kwaliteit in de kern. Toch zie ik ze nu veel liever bezig. Waarom? Omdat ze vandaag tenminste voetballen zoals in Jan Breydel hoort gevoetbald te worden : één voor allen, allen voor één. Kop ervoor. Vechten voor elke bal. Lopen en werken voor elkaar. En dit met jongens waar de supporters zich in herkennen : Simons, De Sutter, Ryan, Mechele, Engels, Verstraete, Blondel, Lestienne. De talentrijkste van allemaal is, met afstand, Vadis Odjidja. Toch deed de Gentenaar opnieuw datgene wat hij net niet moet doen. Ik bedoel : gisteren werkten zijn maats zich in Beveren werkelijk het apezuur om de overwinning uit de brand te slepen, dit lukt, maar in plaats van positief en welgezind met hen en de meegereisde supporters mee te vieren, begint hij keet te schoppen en verongelijkt te doen. 't Was precies of hij niet blij was met de zege. Daarom mijn vraag : is Vadis Odjidja een Jood? De Mol? Ik hoop stellig dat hij zijn klasse voluit en onvoorwaardelijk kan en wil ten dienste stellen van het collectief. Zoniet moet het bestuur zijn conclusies trekken en hem te gelde maken. Kan hij in een of andere zandbak of in de taïga dollars gaan scheppen.
2. Anderlecht.
Herman Van Holsbeeck verrichtte goed werk. Anderlecht heeft een jeugdige en opwindende ploeg. Tielemans, Bruno, Acheampong, Praet, Suarez, Mitrovic, het zijn allemaal spelers die bulken van talent. Ze scoren vlot en vaak betreft het mooie goals. Enkel de verdediging baart zorgen, maar eveneens in dat compartiment beschikken ze met Mbemba over een ruwe diamant. 't Komt in orde met paarswit, zij het dat ze in 2013-2014 geen kampioen gaan spelen. Daarvoor zijn er te veel nog wat groen achter hun oren.
3. Standard.
Sterke ploeg. Titelfavoriet. De Rouches zijn opnieuw de ploeg waar de modale Vlaming met een mix van bewondering, angst en misprijzen tegenaan kijkt. Sclessin is weer een kolkende vulkaan waarin een team speelt dat er vol goesting tegenaan kletst en iedere tegenstander vanaf het eerste fluitsignaal naar de keel grijpt. Aangedreven door enkele leidersfiguren wier kop zo op een "Wanted"-affiche uit de Far West kan figureren. Van Damme, Ciman en andere Kanu's, het lijken geen koorknapen of linksige geitewollensokken vredesactivisten met een uilenbrilletje. Guy (of is het "Gay"?) Luzon is een rare kwast, maar hij lijkt wel te kunnen coachen. Ezekiel is een kei van een spits : katterap, altijd in beweging, technisch sterk en vooral met een (ferm ontwikkelde) neus voor goals. Die juni-revolutie van de supporters tegen voorzitter Duchâtelet heeft volgens mij haar vruchten afgeworpen. Zakenman Roland wist direct waar hij aan toe was en heeft, uit schrik en zelfbehoud, alles in het werk gesteld om een sterke kern te formeren. Wel knap van hem dat hij in bijwijlen dreigende situaties het hoofd wist koel te houden en op een gepaste wijze heeft gereageerd en teruggevochten.
4. Zulte-Waregem.
Francky Dury is pure kwaliteit. De beste trainer-coach in België. 'k Dacht even dat hij zijn vingers ging branden aan de zaak-Hazard/Bico/Decuyper, maar hij heeft zijn ploeg alweer helemaal op de rails. Top van hem. Echter : Leye gaan ze nog missen. 'k Heb Habibou wat gadegeslagen in die Europese match in Cyprus en er zat, ofschoon hij scoorde, veel "afval" in zijn spel. Ze hebben nu wel een verse Franse spits aangekocht die iets in zijn mars zou hebben maar het blijft vanzelfsprekend afwachten of het er ook effectief uitkomt. Toch gaan ze aan de Gaverbeek ook deze jaargang weer heel wat mooie momenten beleven.
5. Racing Genk.
Ook kandidaat voor de oppergaai. Propere keeper (Köteles), stevige defensie (Kara, Koulibaly), ervaren middenveld (Gorius, Camus, Hyland), goeie flankspelers (Buffel, Monrose, De Ceulaer, Limbombe, Croux) en twee "gollenmakers" (om het eens op z'n Sollieds te zeggen) van de bovenste plank (Vossen, Mboyo). Bovendien speelt het geraamte van de ploeg reeds een hele periode samen, hetgeen de automatismen ten goede komt. De Limburgers zullen er niet ver van zijn dit jaar.
Samengevat : 't wordt leuk en spannend.
Hetzelfde zal ongetwijfeld ook het geval zijn in de onovertroffen Superklasse "De Zande". Tot nu toe hebben 19 deelnemers zich ingeschreven. Naast een hele rits oudgedienden begroeten wij ook enkele zeer gemotiveerde nieuwkomers. Van één ervan weet ik nu al dat hij zal meedingen naar de overwinning : Florian Van de Sompel. Deze sympathieke, edoch evenzeer competitief ingestelde jonge collega heeft zijn team bedacht met de naam "Lazio Coma", maar dit is - u weze gewaarschuwd- gewoonweg een poging om zijn tegenstrevers op het verkeerde been te zetten. Flors equipe zal messcherp uit de startblokken schieten en de anderen zullen hun tenen mogen uitkuisen om hem de loef te kunnen afsteken.
Tot in den draai,
Peter.
PS. Even voor alle duidelijkheid : als ik hierboven het begrip "Jood" bezig, gelieve dit dan wel in zijn context te zien. 't Is niet racistisch of anti-semitisch bedoeld.
Net als je denkt dat het met het Belgisch voetbal de goeie richting uitgaat, krijg je een staaltje stuitend amateurisme voorgeschoteld. Het nieuwe stadion van AA Gent is een pareltje en het raakte klaar op de datum dat gezegd werd dat het klaar zou zijn. Zonder meer een unieke realisatie in ons door bureaucratie en politiek gekonkelfoes gekenmerkte land. Tegenover dit professionalisme staat de manier waarop Zulte-Waregem de kwestie-Hazard en dat hele gedoe rond de kapiteinsband heeft aangepakt. Was dat nu zo moeilijk om die aangelegenheid in goeie banen te leiden? Lijkt mij van niet. Die manager (Bico) krijgt het gedaan dat Hazard door Chelsea nog voor tenminste een half jaar aan Essevee wordt uitgeleend. In ruil vraagt hij dat zijn speler aanvoerder zou mogen zijn, een verzoek waar ik kan inkomen. Dan is het van de kant van Waregem zaak dat de in deze betrokken partijen (trainer, spelersraad, Decuyper) met mekaar even aan tafel gaan zitten, de zaak open en eerlijk bespreken en een duidelijk gezamenlijk standpunt innemen en formuleren. Ofwel gaan ze akkoord en wordt Thorgan de nieuwe kapitein, ofwel vinden ze dit om wat voor reden dan ook niet opportuun en blijft de driekleur om de arm van De fauw. In plaats van moderne, gestroomlijnde communicatie en besluitvorming, kregen we echter een potsierlijk potje "kotenduik op oer-vlaamsche wijze" met als gevolg verwarring, onbegrip en wrevel. In zoverre ik mij via de pers een beeld kan vormen van deze janboel, lijkt het mij toe dat Dury de grootste fout gemaakt heeft. Trouwe volgers van deze blog weten dat ik hem als trainer behoorlijk hoog heb zitten, maar nu en dan behandelt hij bepaalde affaires op een verkeerde manier. Zo belde de Olsenaar, in de periode dat hij trainer was bij La Gantoise, met de gsm die hij in bruikleen had gekregen van zijn werkgever voortdurend over en weer met Vincent Mannaert, algemeen manager van Club Brugge, totdat Louwagie erop uitkwam en hem geheel terecht hiervoor op het matje riep. Tot op dat moment had Francky bij de Buffalo's een prima parcours afgelegd, maar na deze trammelant stortte alles wat hij had opgebouwd als een kaartenhuisje in elkaar. Hopelijk overkomt hem nu niet hetzelfde aan zijn geliefde Gaverbeek.
Oef. Die saaie weken zijn voorbij. Er is weer afgetrapt in onze Jupiler League. En hoe. Ik zag drie wedstrijden -op televisie uiteraard- en ze waren alle drie de moeite.
Club-Charleroi.
Redelijke tweede helft. Het rood voor Simons leek mij te zwaar. Hij ging niet vol door, maar was wel te laat. Accident de parcours of toch de jaartjes die zich beginnen te laten gevoelen? Lestienne werkt zich het apezuur en forceert de tweede gele kaart voor die idiote Charleroi-middenvelder. Zeer belangrijk moment. En dan : Wang pang pang! Die zat er lekker in. Ryan? 'k Heb enkele weken geleden met collega Florian wat youtube-filmpjes van deze Australische doelman zitten bekijken en dan viel op dat hij uit zijn goal durft spelen en over een computergestuurde "Zuid-Amerikaanse" uittrap beschikt. 't Beviel mij wel. Maar : afwachten, natuurlijk.
Genk-Oostende.
Oostende zal rap moeten leren een versnellinkje hoger spelen. Alleen maar vechtvoetbal en met tien voor de eigen muit bivakkeren en hopen dat die sterke Depoître iets forceert, da's niet genoeg voor eerste. Prachtig aangesneden corner van Gorius bij die eerste goal van Vossen. 't Is en blijft een wapen wanneer je iemand in de ploeg hebt die bij een dood moment de bal scherp kan voor geven of op doel kan trappen. A la Leko. Hazard potte er zaterdag ook een mooie.
Anderlecht-Lokeren.
Hans Vanaken. Scoorde zeven keer in de voorbereidingswedstrijden. Toch was ik verrast dat Leko op de bank diende plaats te nemen. Maes gaf de voorkeur aan het infiltratievermogen en het tor-instinct van de Lommelse jongeling, boven de traptechniek van de Kroatische routinier. En dit pakte prima uit. Vanaken speelde een dijk van een match. Hij oogt wat traag en slungelig, maar hij heeft een behoorlijke techniek, is balvast en behoudt steeds het overzicht. Anderlecht? Biglia en Mbokani moeten dringend worden vervangen door spelers die er direct staan. Vraag is of die Serviërs daartoe in staat zullen zijn. Positief is wel dat RSCA opnieuw enkele schitterende talenten aan het publiek presenteert : Mbemba en Tielemans. Op dit vlak is en blijft paarswit toonaangevend in ons land en verdienen ze alle lof. Alleen al daarom hoop ik dat voor hen de puzzelstukjes snel in elkaar gaan passen. Ergerlijk blijft wel de indruk dat ze nog altijd dat duwtje in de rug krijgen van de scheids. De Zeeuw geeft Scholz gewoonweg een lap op zijn bakkes en krijgt geeneens een kaart. En die tweede penalty was ook wel licht. Gelukkig is Gillet een rechtschapen man en geeft hij Copa alle kans om de strafschop te keren. Waarvoor dank, Guillaume.
Superklasse "De Zande".
Ook deze jaargang zal in ons geliefd instituut een verbeten maar bovenal amicale en amusante strijd losbarsten binnen het kader van de "Gouden 11". Tijdens de vorige editie diende eindwinnaar Ben Dewyn alles uit de kast te halen om Comeback Kid Pim Houwen finaal van zich af te houden. De spanning was in die periode werkelijk te snijden en we mogen hopen dat dit ook voor 2013-2014 het geval zal zijn. Het is nu reeds mogelijk om een team aan te maken, je gaat dan ook reeds punten krijgen, maar die tellen nog niet echt mee. Op 13/09 worden alle tellers terug op nul gezet en vanaf dan is 't voor echt. Dus : tot die datum mag je zoveel transfereren als je wil.
Er zijn twee belangrijke wijzigingen in het reglement. Ten eerste : assists leveren geen punten meer op. Dit lijkt mij zeker een gegeven waarmee men bij de samenstelling van zijn "Gouden 11" dient rekening te houden. Ten tweede : elk team krijgt zes gratis transfers voor heel het seizoen. 't Is dus gedaan met dat slechte systeem waarmee men onbeperkt transfers kon kopen. Iedereen krijgt er zes en daarmee moet men het stellen.
Hoe ge uw team kunt inschakelen in onze Superklasse, dat laat ik iedereen binnenkort weten.
In 1994 reisde schrijver-voetbalfilosoof Raf Willems naar Londen om er een halve finale in het kader van de FA-Cup bij te wonen, met name Chelsea versus Luton Town. In de metro op weg naar de wedstrijd stond recht tegenover hem een eenzame, wat oudere Luton-supporter met een strooien hoed op het hoofd. De aanhangers van deze kleinere ploeg uit de gelijknamige Zuid-Engelse stad hebben immers als bijnaam "The Hatters" (de hoedenmakers), dit omdat er vroeger aldaar een aanzienlijke industrie was die zich met het vervaardigen ervan bezighield. Enkele haltes verder stapt een groep behoorlijk aangeschoten skinhead-achtige figuren op, Chelsea-fans van de hardere soort. Ze krijgen de Luton-man in de gaten en gaan er rond staan op een manier die behoorlijk dreigend overkomt. Luidkeels brallend zingen ze hem Chelsea-liederen toe. Een dikke kaalkop brult keihard in zijn oor : "I'm gonna fuck you tonight". Een station verder dwarrelt een strooien hoed op de sporen. Gelukkig is het daarbij gebleven en hebben deze mensapen de vijftiger in kwestie geen verder kwaad berokkent. Toch was voor Willems de pret van het uitje er meteen af.
Ik moest denken aan deze wat droeve anekdote toen ik vorige vrijdagavond onze Rode Duivels uit hun dak zag gaan voor het voor de gelegenheid volledig met vrouwen gevulde supportersvak in het Koning Boudewijn-stadion. Mede onder impuls van deze non-stop plezier makende en zingende en dansende dames was de wedstrijd tegen de Serviërs uitgegroeid tot een nationaal feest waar geen enkele militaire parade op 21 juli ook maar in de verste verte kon aan tippen. Ook op diverse marktpleinen en in talrijke cafés, tuinen en woonkamers overal te lande gingen de mensen loos. Na de kleurrijke kindertekeningen van de vorige keer was ook deze Duiveluitdaging een schot in de roos.
Kan voetbal de wereld redden?
De reeds genoemde Raf Willems stelde zichzelf deze ambitieuze vraag in een van zijn vorige boeken. Het antwoord lijkt op het eerste gezicht zeer simpel : natuurlijk kan het voetbal de wereld niet redden. Terecht kan gesteld worden dat het eerst maar eens zichzelf moet zien te bevrijden van stinkende uitwassen als hooliganisme, omkoping, mensenhandel, manifest overbetaalde pseudo-vedetten en anabole steroïden.
Maar verdomme : voetbal is ook een enorme positieve kracht. Het verschaft mensen vreugde en brengt ze dichter bij elkaar. Het sloopt vervelende grenzen en bevordert de eenheid. Het doet verbroederen. De Rode Duivels geven, na jarenlang in het sukkelstraatje te hebben gezeten, opnieuw het goede voorbeeld. Het plezier en de levenslust spatten van het scherm. Een mooiere afsluiter van dit toch al beklijvende seizoen 2012-2013 konden ze ons niet schenken.
Vincent : hopelijk hebt ge niet teveel koppijn en komt uwe neus weer schoon recht te staan.
Voilà, het doek is gevallen over het seizoen 2012-2013. Anderlecht is kampioen maar het kroop door het oog van de naald. Ik hoorde manager Van Holsbeeck op de radio zeggen dat volgens hem en zijn werkgever het systeem van de play-offs dient te worden herbekeken. Met name de halvering van de punten was deze jaargang te veel en te zeer een "pain in the ass" voor de trotse Brusselse club die alzo ei zo na de titel moest laten aan een West-Vlaams boerenploegske. 'k Zou het wel de max vinden, den Essevee in de Champions League. Aan al diegenen die beweren dat Dury en Co daar niets te zoeken hebben kan worden tegengeworpen dat de Gaverbeekjongens ooit het grote AC Milan wisten uit te schakelen. Ok, da's lang geleden, maar voetbal is voetbal en heel af en toe gebeuren er in dat wereldje mirakels. Dus : duimen maar dat Zulte-Waregem via de voorrondes een ticket weet te bemachtigen voor het Europese Kampioenenbal.
Een eindwinnaar is er ook in onze enige echte Superklasse "De Zande". Het is niemand minder dan...Ben Dewyn!!! Bij deze wensen wij onze gewaardeerde collega van harte een dikke proficiat en drukken wij de hoop uit er binnenkort samen met hem eentje te kunnen drinken op zijn hard bevochten overwinning. Mijn gemeende dank en appreciatie gaan ook uit naar alle andere deelnemers. Pim, Benny, Patrick (en neefje), Fred, Kristof T., Jonas, Marieke, Amar, Martin, Kristof D.M., Marlies, Didier, Andy, Brecht, Niek en Lut : goe gedaan!!! Ik kijk er al naar uit om jullie dit najaar opnieuw te mogen verwelkomen in dit prettige voetbalspel.
Zoals reeds vermeld in het vorige bericht is Kristof D.M. van "fc lost" de laureaat van onze eerste P.O.-prono. Hij laat eerste achtervolger Florian uiteindelijk twee punten achter zich. Dus ook voor jou, Kristof, nogmaals mijn oprechte gelukwensen : blijkbaar is het uw glazen bol die het beste werkt. De bak met het niet te versmaden, in het verre Jupille gebrouwen spirituele vocht wordt u eerstdaags overhandigd. Nazdrovje!
Tot slot geef ik nog even aan dat op deze blog minstens één keer per week een berichtje zal worden gepost, dit tot ongeveer 10 juni e.k. Daarna gaat het licht even uit. Bij leven en welzijn knippen we het weer aan bij de start van seizoen 2013-2014, ergens eind juli.
Het voetbal van Zulte-Waregem, da's puur genieten. Die loopacties, dat samenspel. Dury is geheel, maar dan ook geheel terecht Trainer van het Jaar. Zijn team functioneert bijwijlen als een perfect afgesteld Zwitsers uurwerk. Moesten ze het vragen, 'k weet zeker dat Rolex geïnteresseerd zou zijn om shirtsponsor te worden. Neem die fase voorafgaand aan de penalty, gisteravond in de match tegen Club. Leye -wat een keigoeie spits is dat toch- komt uit de dekking, krijgt de bal strak ingespeeld en devieert hem prachtig in één tijd tot bij de op het juiste moment in de diepte snijdende Naessens die het vervolgens leep uitspeelt. Die combinatie was een lust voor het oog. De Senegalees die naar de bal toekomt en Jens die, een fractie nadat zijn ploegmaat die beweging heeft ingezet, in tegenovergestelde richting op doel demarreert, wetende dat die bal juist daar gaat komen, netjes in zijn foulée. Snel, precies, accuraat, efficiënt. Net zoals dat tweede doelpunt : de slim tussen de vijandelijke linies opererende Hazard, het verfijnde passje op de "right on time" aanzettende Leye, de beheerste afwerking.
In een vorig berichtje had ik het over het belang van het collectief, het schone van een ploeg die als één geheel denkt en handelt. Wel, Zulte-Waregem is in deze een schoolvoorbeeld. En coach Francky neemt de beslissingen die nodig zijn. De reeds weken de sfeer verpestende zuurpruim Frank Berrier mocht de bank warm houden en moest gans op het einde invallen voor de jonge, gedisciplineerde, voorbeeldige, getalenteerde, zijn rol als spelverdeler overnemende Thorgan Hazard die vanop alle banken een staande ovatie kreeg.
Voilà, die kon de grillige fransman in zijn zak steken...
Niet alleen Essevee verdient een pluim, ook Club speelde positief voetbal. Het begon zeker niet slecht aan de match, viel dan plots door een jeugdzonde van Duarte met tien, maar bleef toch vrank en vrij zijn kans gaan. Vaak immers verwateren dergelijke wedstrijden tot saaie, enerverende aangelegenheden waarin het team dat met een man minder komt te staan zich ingraaft en loert op die ene counter en het andere team hinkt op twee gedachten : enerzijds voluit op zoek gaan naar de overwinning of anderzijds "op zeker" spelen om toch maar niet in het mes te lopen.
Neen, gisteren bleef het schoon op en neer gaan en was de toeschouwer de winnaar.
Trouwens, we kunnen rustig stellen dat de voorbije weken nergens in Europa de amusementswaarde van het voetbal zo hoog lag als in onze onvolprezen Jupiler League. Bij ons is voetbal echt een feest. And the best is yet to come! Zondag, 14u30 : R.S.C. Anderlecht vs Zulte-Waregem.
Erop of eronder.
En wat dan gezegd van onze Superklasse van deze jaargang. Wat een strijd! Na de vorige speeldag leek het voor Ben Dewyn kat in het bakkie. Onze collega-voetballiefhebber van onthaal telde twintig punten voorsprong met nog slechts twee rondes te gaan. Maar Pim Houwen ontplooit zich tot een Comeback Kid dat zijns gelijke niet kent. Hij knabbelde deze speeldag in één keer dertien eenheden van zijn achterstand af en volgt aldus op zeven luttele stipjes van de leider. Ook Benny van de nacht is nog in beeld en hoopt zich te kunnen opwerpen als de derde hond in het spel die uiteindelijk het been weggrist voor de verbouwereerde neus van de andere twee. Hoe gaat dat allemaal eindigen?
Ondertussen mogen in onze eerste P.O.-prono de zegeklokken reeds worden geluid. Fc lost heeft een beslissende voorsprong genomen en kan door niemand meer worden bijgebeend. Wij wensen Kristof aldus een dikke proficiat en hopen dat deze mooie zege de dreun van gisteren een beetje verzacht. Dat zal ongetwijfeld zo zijn, want bier heeft een verdovende werking.
Luis Suarez speelde van 2007 tot januari 2011 voor Ajax. De Uruguayaan scoorde tijdens die periode 81 doelpunten in 110 officiële wedstrijden. Hij werd door de "vakpers" beschouwd als onmisbaar voor de Amsterdammers. Het hele team draaide rond hem, hij was dè ster. Echter, met Suarez in de rangen werd Ajax welgeteld...nul keer kampioen. Suarez werd verkocht aan Liverpool en in de jaren daarna kroonden de roodwitten zich drie keer op rij (2011, 2012 en 2013) tot Kampioen van Nederland. Ik geef hierbij een cijfertje ter illustratie : topscorer van de club voor dit seizoen is Siem De Jong, dit met in totaal...12 doelpunten, hetgeen een elfde plaats oplevert in de topschutterslijst van de eredivisie. Maar, wie wint er de titel? Juist. Voor Ajax staat op vandaag het collectief centraal. Coach Frank De Boer heeft deze gedachte er even kordaat als minutieus ingeslepen.
Ik trek even een parallel met de Club. 12 op 12 de voorbije vier wedstrijden, overwinningen die geheel of gedeeltelijk werden behaald zonder hun zogezegde topspelers Vadis en Donk. Ondanks (of is het net "dankzij"?) de afwezigheid van dit duo spelen de Bruggelingen weer op een hartverwarmende manier, conform hun vaak geciteerde logo "No Sweat, No Glory". 't Voetbal is niet altijd even mooi en gestroomlijnd, maar ze leggen er hun kop voor, ze lijken opnieuw bereid om voor mekaar door het vuur te gaan. Ze maken hun supporters weer trots en blij.
Zulte-Waregem staat aan de rust met 0-2 in het krijt op Daknam. Dury houdt de reeds weken met een azijnpissersgezicht rondlopende Berrier in de kleedkamer en zijn jongens zetten de scheve situatie recht in een tweede helft waarin ze gedisciplineerd, met volle overgave en als één blok de Lokeraars alsnog op de knieën krijgen.
Let wel : dit is geen pleidooi tegen de zogenaamde "vedettes". Ik ben een liefhebber. Natuurlijk hou ik van technisch vaardige spelers met een actie in de benen. Natuurlijk hou ik van het geniale en het eigenzinnige van een Zlatan Ibrahimovic. Maar : voetbal is een ploegsport. Ik hou toch in de eerste plaats vooral van teams waarin iedereen, ook de eventuele "stars", voluit en onvoorwaardelijk aan hetzelfde zeel trekt, waarin iedereen bereid is om harde arbeid te leveren en om zich weg te cijferen voor de ploeg. Zoals Borussia Dortmund. Of Bayern. Zo'n Ribéry die zich een slag in de rondte werkt totdat het zweet bij bakken van zijn getekende gelaat druppelt, zo hoort het te zijn.
Goed, dit gezegd zijnde brengen we nog even een bezoekje aan onze geanimeerde Superklasse "De Zande", een forum waar, net als in onze vaderlandse play-off I, een strijd op het scherp van de snee wordt uitgevochten. Ook deze speeldag (nr. 37) lag het weer allemaal heel dicht bij elkaar : Benny behaalde 35 punten, Jonas en Ben 34, Kristof Tyvaert 33,enz... Ben Dewyn vergroot zijn voorsprong met drie eenheden en telt nu 20 punten meer dan eerste achtervolger Pim Houwen.
Zondagnamiddag weten we eindelijk wie de laureaat zal zijn van deze memorabele editie.
Vorig weekend wonnen in PO I de drie uitploegen, hetgeen behoorlijk uitzonderlijk is. Toch was er één persoon die een 3 op 3 wist te behalen, met name niemand minder dan...Joost Vangheluwe! Goe gedaan, Joost. Keep up the good work.
Eindelijk. De lente is in 't land. Nog niet voluit, maar toch...
Hoewel er dit jaar geen WK of EK op het programma staat, kondigt mei zich voor de voetballiefhebber aan als een maand vol met lekkers. Morgen is er de bekerfinale op de Heizel, er liggen nog drie ongetwijfeld schitterende afleveringen in het verschiet in de PO I-saga, op 15/05 wacht ons een aantrekkelijke Europa League-finale (Benfica-Chelsea, starring Eden Hazard), op 25/05 de ultieme Champions-League-clash tussen twee bloedmooie Duitse "FuBballvereins", dit in het stadion der stadions (Bayern-Borussia Dortmund op Wembley) en als afsluiter ontvangen onze Rode Duivels op 6 juni het flamboyante Servië.
Of voetbal een feest wordt, wordt in belangrijke mate bepaald door de supporters. Een mooie affiche wordt pas helemaal top wanneer ze haar verwezenlijking krijgt in een stadion gevuld met supporters die vol vuur en passie en op een positieve manier hun team vooruit stuwen. Zij maken of kraken de sfeer. Nog steeds krijg ik kippenvel wanneer ik denk aan de Ierse fans die op het EK van vorig jaar, toen "The Boys in Green" met 4-0 door Spanje werden ingeblikt, minutenlang massaal het ontroerende "The Fields of Athenry" zongen en een hele wedstrijd lang als één man achter hun ploeg bleven staan ondanks de stevige pandoering. In ons Belgenlandje, het moet gezegd, geven de supporters van Club Brugge het goede voorbeeld. Reeds jaren lang wachten ze vol verwachting op een prijs, maar toch blijven ze hun team steunen door dik en dun, dit op een opbouwende en voorbeeldige wijze. Jan Breydel is steeds goedgevuld en profileert zich als een gezellig en familievriendelijk oord. Er worden op parkings langs de autostrade geen bussen van de tegenpartij opgewacht en bekogeld, de spelers worden op het trainingsveld niet plots belaagd door er dreigend uitziende mensapen die op intimiderende wijze op hen toestappen en er worden geen gevaarlijke vuurpijlen of bommetjes het veld opgekeild wanneer het even niet loopt zoals verhoopt. Neen, de blauwzwarte fans houden op een stijlvolle manier de herinnering aan François Sterchele in ere, applaudiseren met z'n allen om de ongelukkig met de doelpaal in aanraking gekomen zijnde doelman Copa een hart onder de riem te steken en zorgen voor een hartstochtelijke maar evenzeer prettige sfeer wanneer aartsrivaal Anderlecht in het kader van PO I op bezoek komt.
Voilà, tot zover mijn wekelijks "betoog van op 't verhoog".
Ik neem nog even onze vermakelijke Superklasse "De Zande" onder de loupe. Daarin handhaaft Ben Dewyn zich als leider en bouwt hij zijn voorsprong uit tot een mijns inziens beslissende 16 punten. Ook Pim Houwen bewijst nogmaals wat voor een taaie, nooit aflatende Gouden 11-er hij wel is door van de vierde naar de tweede plaats te wippen. Ik herinner er iedereen nog even aan dat Pim pas later in onze SK is ingestapt en dus ten opzichte van de overige deelnemers met een behoorlijke achterstand van start ging. Een ander iemand op wie ik vandaag een keer de spots wil richten is Didier Van Kerrebroeck, "menner" van het lichtelijk criminele "El Capone". Didier is gewoonweg een zeer fijne collega-opvoeder, altijd goedgemutst als hij is en altijd bereid om "eentje te sjotten". Dankzij hem en, in alle bescheidenheid, ook een beetje dankzij mij is leefgroep 3 versus leefgroep 6 door de jaren heen uitgegroeid tot dè derby van De Zande. Deze matchkes verlopen nagenoeg altijd op het scherp van de snee, maar evenzeer in een sfeer van leute en vriendschap. Bij deze, Didier, druk ik de hoop uit dat we in de toekomst nog menig pittig potje zouden mogen uitvechten, dit Tot Heil Onzer Ribbenkast en à la bonne santé.
Tot slot : de P.O.-prono. Na een weifelende start begint het prono-niveau te stijgen. Drie deelnemers scoorden dit weekend drie op drie, met name Kristof van Fc Lost, de reeds vermelde Pim Houwen en de onvermijdelijke Ben Dewyn. Dit geeft volgende tussenstand :
1. Fc Lost 12 op 19
2. Ben en Florian 11 op 19
4. Brecht 9 op 19
5. Fred 8 op 19
6. Dieter, Andy, Joost, Patrick, Pim en Ik 7 op 19
Lang geleden doceerde een professor van wie ik de naam ben vergeten ons de grondbeginselen van Het Recht. Eén daarvan luidde : Recht is niet altijd rechtvaardig. Dura lex sed lex. Ik begrijp best dat De Wet inderdaad geen vodje papier is dat je nu eens zus interpreteert en dan weer zo. Rechtszekerheid is zeer belangrijk in een geciviliseerde samenleving, rechtspraak "à la carte" een te mijden en verfoeilijk iets. Echter, wanneer de letterlijke toepassing van een bepaalde regel leidt tot een fundamenteel oneerlijke situatie, dan dient daar een mouw aan gepast te worden. In die zin vind ik de uitspraak van de Geschillencommissie van de KBVB in het beroep dat RAEC Bergen aantekende een geniaal arrangement op z'n Belgisch. Even recapituleren. Op 13 april verloren de Henegouwers kansloos met 3-0 in en tegen Kortrijk. Achteraf bleek dat bij Guldensporenjongens een speler, met name Brecht Dejaeghere, was ingevallen die niet op het scheidsrechtersblad stond. Een of ander westvlaams warhoofd had per ongeluk de naam van Mulemo opgeschreven in plaats van die van Dejaeghere. De stricte toepassing van het in deze kwestie van toepassing zijnde artikel 1026.212 van het Bondsreglement zou tot gevolg hebben gehad dat Bergen de betreffende wedstrijd met een 0-5 forfaitscore zou hebben gewonnen en alzo, door die 3 totaal ten onrechte in de schoot geworpen gekregen punten, een goeie kans zou hebben behouden om toch nog de finale van PO II te mogen spelen. Kop van Jut in deze zou AA Gent zijn geweest. Dus : een idiote amateuristische fout van een Kortrijkse bobo zou zomaar tot gevolg kunnen hebben gehad dat de Buffalo's Europees voetbal zouden mislopen. Zulks zou er helemaal over zijn geweest. Gelukkig hield naar verluidt een jonge, scherp van geest zijnde jurist het hoofd koel en kwam deze wiseguy met artikel 1917 op de proppen als billijke uitweg uit deze impasse. Deze regel zegt dat in een geval zoals hierboven beschreven de bevoegde bondsinstantie kan beslissen om geen wedstrijdpunten toe te kennen. Aldus werd uitgesproken dat Kortrijk, ondanks zijn overwinning, geen drie punten kreeg, maar Bergen kreeg er ook geen. Immers : Dejaeghere was pas in minuut 88 ingevallen en toen stond het al 3-0. François Colin, de éminence grise van de Vlaamse voetbaljournalistiek, wierp dit weekend in zijn column in Het Nieuwsblad op dat dit artikel 1917 in feite een kunstgreep is die de rest van het reglement overbodig maakt en die alles mogelijk maakt. Dus : in zijn visie zet deze bepaling de deur open voor willekeur en creëert ze rechtsonzekerheid. In alle bescheidenheid stel ik daar tegenover dat ik blij ben dat dit artikel 1917 in het bondsreglement vermeld staat want het vormt een prima middel om gebeurlijke manifeste mistoestanden te neutraliseren.
Conclusie : Het Recht kan inderdaad niet altijd rechtvaardig zijn, maar soms moeten we de ballen hebben om er een draai aan te geven.
Nog niet zo lang geleden heb ik op deze blog de lof gezongen van Francky Dury. Gisteren kon ik hem echter niet goed volgen in zijn tactische keuzes. Ze pakten stuk voor stuk verkeerd uit.
1. Verboom die op de linksback de voorkeur kreeg op Godeau.
Verboom is een jonge, beloftevolle speler maar is enige tijd out geweest en heeft in zijn manier van spelen een sterke drang naar voren. Godeau heeft bijlange niet de offensieve kwaliteiten van zijn donkere ploegmakker, maar is defensief sterker en tactisch gedisciplineerder. Lepe vos Thomas Buffel wist de situatie helemaal uit te buiten. Bij de eerste goal benut hij optimaal de ruimte die Verboom in zijn rug laat : versnellinkje, voorzetje, wat amusante slapstick en bal in het mandje.
2. Godeau die centraal in de defensie werd geposteerd ten nadele van Colpaert die daar normaal gezien speelt.
Bij het eerste doelpunt van Genk krijgt Godeau de bal ongelukkig tegen zijn scheenbeen waardoor deze in eigen doel hobbelt. Ge kunt zeggen : malchance. Ik denk echter dat het ook te maken had met de ongewone positie waarin hij diende te spelen. Colpaert zou dat niet tegengekomen zijn.
3. Hinostroza die de voorkeur kreeg op Skulason om de geelgeschorste Delaplace te vervangen op het middenveld.
De jonge Peruviaan deed zijn best, maar in zijn algemeenheid werd het Waregemse middenveld over-powered door Hyland en Kumordzi. Skulason zou meer gewicht in de schaal hebben kunnen werpen.
4. Bossut opnieuw onder de lat ten nadele van Bruzzese.
Bruzzese was als vervanger van de geblesseerde Bossut de laatste weken behoorlijk op dreef. Toch zette Dury tegen Genk Sammy opnieuw onder de lat. Bij die derde goal van Genk maakt hij een fout. Waarschijnlijk was dit te wijten aan een gebrek aan wedstrijdritme.
Een en ander heeft waarschijnlijk te maken met druk. Tot nu toe bekeek men Essevee vooral als een leuke outsider die buiten verwachting presteert, maar de laatste tijd worden ze, zeker na hun zege tegen Anderlecht, geleidelijk aan meer en meer beschouwd als een heuse kandidaat voor de titel. Dit heeft voor gevolg dat ploegen hen anders gaan benaderen en dat ze meer de spanning gaan voelen die gepaard gaat met "hier en nu moèten presteren". Blijkbaar is dergelijke stress niet van de poes want zelfs zogezegde ervaren krachten als Leye en Berrier gingen er rare dingen door doen. Wat ze daar na die gemiste penalty opvoerden was ronduit genant en een slecht voorbeeld voor de jeugd.
Wie trekt er uiteindelijk aan het langste eind? Hopelijk moeten we wachten tot de laatste speeldag om het antwoord op die vraag te kennen.
"Pas besoin d'espérer pour entreprendre, ni de réussir pour persévérer".
Ten tijde van de opstart van de play-offs verwees de in die periode als voorzitter van de profliga druk gesolliciteerde Ivan De Witte in interviews regelmatig naar dit prachtige historische citaat van Willem Van Oranje. Vertaling : het is niet nodig te hopen om te ondernemen, noch te slagen om te volharden. En inderdaad, enig googelen leert ons dat deze geboren Moortselenaar en huidig AA Gent-preses niet te beroerd is om tegen de stroom in initiatief te nemen en rustig maar kordaat door te zetten tot hij iets substantieels gerealiseerd krijgt. Zo laat Ivan begin jaren tachtig een prima verloonde baan als verantwoordelijke voor human resources bij staalfabrikant Sidmar voor wat het is om zijn droom na te jagen en zijn eigen onderneming uit de grond te stampen. Hij heeft op dat ogenblik een vrouw en drie kinderen, maar geen klanten, geen auto en geen kantoor. Hij leent één miljoen ouwe Belgische frank bij zijn vader (lenen, niet krijgen) en start zijn eigen zogenaamd headhuntbedrijf ("De Witte en Morel"), toentertijd in onze conservatieve Vlaamse contreien iets nieuw en revolutionair. De Witte en zijn zakenpartner Maarten Morel weten hun kantoor gestaag te laten groeien en verkopen het in 1995 door aan het wereldvermaarde Ernst&Young, maar blijven er als actieve vennoten in zetelen. Door de alzo rijkelijk binnengestroomde centjes kunnen ze heel wat Belgische sectorgenoten overnemen. In 2001 wordt DW&M doorverkocht aan TMP (eigenaar van de jobsite Monster). Sinds 2003 gaat het bedrijf in België door het leven als Hudson/De Witte en Morel met Ivan De Witte als ceo. Even enkele cijfers ter illustratie : in 2006 was het bedrijf goed voor een omzet van 30 miljoen euro en had het 250 medewerkers.
Echter, niet enkel in de zakenwereld, maar eveneens in het vaderlandse voetbal wist IDW zijn stempel door te drukken, dit door het op poten zetten van de huidige play-offs in de Jupiler League. In het eerste decennium van 2000 was immers meer en meer duidelijk geworden dat ons Belgisch voetbal, internationaal gezien, nergens meer stond. De Rode Duivels waren verworden tot een stelletje irritante zielepoten en onze belangrijkste clubs bakten er in Europa niks meer van. Iedereen was het er over eens dat maatregelen dienden genomen te worden, maar niemand deed iets. Uiteindelijk was het De Witte die, als voorzitter van de profliga (een loodzware job waarvoor hij gevraagd werd en die hij vier jaar combineerde met het voorzitterschap van AA Gent en zijn hoger vermelde taak als ceo) en middels keihard lobby-werk en diplomatie, iets wist te bewerkstelligen, met name een competitiehervorming bestaande uit het reduceren van het aantal eersteklassers van achttien naar zestien en het installeren van het systeem van de play-offs. Dit alles ging van start vanaf het seizoen 2009-2010. Hetgeen Ivan daar, binnen die compleet verstarde structuren en die nauwelijks vooruit te branden "gestelde lichamen", wist te verwezenlijken, is een "tour de force" zonder weerga. Ik herinner mij dat hij in die dagen, naar buiten toe, helemaal alleen stond in het verdedigen van deze hervormingen. Zeer velen, en niet van de minsten, braken het PO-systeem op voorhand af tot op de grond, overigens meestal zonder zelf met een positief alternatief op de proppen te komen. Tegenover de pers dierf niemand het aan om resoluut aan de zijde van De Witte te gaan staan en hem te steunen in deze broodnodige reorganisaties. Gelukkig zette hij door en op heden zijn de play-offs een razend spannend voetbalfeest waar iedere rechtgeaarde liefhebber volop van smult. Ook voor mij kan het dezer dagen niet snel genoeg weekend zijn zodat ik mij opnieuw kan verlustigen aan enkele spectaculaire wedstrijden met hoge amusementswaarde. Trouwens, er is niet alleen maar de factor "fun", het hele gebeuren draagt ontegenzeggelijk ook bij aan de ontwikkeling van onze meest beloftevolle jonge spelers. Voor spelers als Lukaku, Benteke, Courtois en De Bruyne vormde het spelen van PO I-wedstrijden een prima opstap naar het succesvol acteren in een hoger aangeschreven buitenlandse competitie. En, last but not least : deze eindronde-formules brengen voor alle eersteklasseclubs een smak extra euro's in het bakje waardoor er attractieve spelers kunnen worden aangekocht en kan worden geïnvesteerd in een betere jeugdwerking.
Neen, Ivan De Witte is typisch een van die mensen van wie pas duidelijk wordt wat ze gerealiseerd hebben de dag dat ze er niet meer zijn. Hij bouwde, in samenwerking met trekpaard Louwagie, in goed tien jaar de enorme schuldenberg van de Buffalo's helemaal af en wist tegelijkertijd te bewerkstelligen dat zij vanaf volgend seizoen, als eerste vaderlandse club, in een gloednieuw comfortabel en familievriendelijk stadion zullen spelen, uniek in zijn soort door dat schitterende idee van die 700 meter lange, winddichte promenade. En, om dit stukje helemaal een hagiografisch tintje te geven, wijs ik er nog even op dat De Witte, gewiekste en ervaren headhunter als hij is, vaak vernieuwende en/of vermaarde trainers naar de Arteveldestad wist te lokken. Denken we maar aan Trond Sollied, Georges Leekens, Michel Preud'homme, Francky Dury en de recentelijk voor een jaar bijgetekend hebbende Victor Fernandez.
Zoals gebruikelijk op het einde van elk bericht, heb ik het even over onze uniek in zijn soort zijnde Superklasse. Daar stellen we vast dat Ben een kloofje geslagen heeft ten opzichte van zijn naaste achtervolgers Benny, Patrick en Pim. Beslissend is het allemaal nog niet, maar we beginnen nu stilaan toch aan te belanden in money time. Tegelijk wil ik ook nog even van de gelegenheid gebruik maken om Andy Van Houtte, de geestelijke vader van de Mauve Zwijntjes, een hart onder de riem te steken. Als fervent supporter van het Brusselse Anderlecht heeft hij het in de buik van het voornamelijk blauwzwarte West-Vlaanderen vast niet altijd even makkelijk, zeker niet nu zijn favoriet team in de hoek zit waar de klappen vallen. Andy, niet wanhopen, ik denk dat de ommekeer nakende is. Ge weet hoe de pers is : allemaal scorebordjournalisten die hun huig naar de wind hangen en mekaar maar wat napraten. Ik ga zeker niet beweren dat RSCA op dit moment goed speelt, maar helemaal dramatisch is het nu ook weer niet. De eerste helft tegen Genk was schitterend, net als die tegen Lokeren. In de thuismatch tegen Club hadden ze het de eerste time, mede door individuele blunders, zeer moeilijk, maar na de pauze knokten ze zich, nota bene met een man minder, terug in de wedstrijd. Ook vorig weekend, in Jan Breydel, waren ze voetballend de betere. In 't vervolg moeten ze de penalties laten trappen door Bruno. Da gastje heeft er snee op zitten en lijkt voor de duvel niet bang. Ge gaat dat zien, zondag wordt Standard in de pan gehakt als nooit tevoren. Ik vermeld, kwestie van correct te blijven, overigens wel dat ik Brugge tegen paarswit "hartverwarmend" vond spelen : vol inzet en overgave, mooi vechtvoetbal met scherpe counters. En Donk bleef van deze keer een hele match bij de les. Waar gaan we dat schrijven?
En, hoe zit het ondertussen in de fel bevochten PO-prono? Eh bien voilà :
De play-offs zijn volop op gang gekomen. Zelfs grote tegenstanders van het systeem genieten likkebaardend van de ene spektakelrijke wedstrijd na de andere en voelen de adrenaline heerlijk stromen door de helemaal teruggekeerde spanning. Bij wijze van tussenbalans houden we de meest in het oog springende teams even tegen het licht.
Anderlecht.
Paarswit lijkt de pedalen helemaal kwijt. Het kende in de competitie een schitterende periode met goed voetbal via een herkenbaar systeem : Proto op doel/Nuytinck en Kouyaté het hart van de defensie/Biglia en Kljestan centraal op het middenveld met Praet voor hen/Bruno op rechts en Jovanovic in een duobaan met Iakovenko op links/Mbokani in de punt. Er zijn m.i. vier redenen voor de achteruitgang : het gedoe met Biglia tijdens de winterstop, de logische terugval van Praet, Jova die de jaartjes begint te voelen en de domme schorsing die Dieu zichzelf en zijn team heeft aangedaan. Tel daar nog de massa gemiste strafschoppen bij en dan kun je rustig stellen dat, mocht RSCA de titel nièt binnenhalen, het dit helemaal aan zichzelf te wijten heeft. Dit zou financieel heel hard aankomen want als ik het niet mis voorheb is de kampioen van dit jaar rechtstreeks geplaatst voor de Champions League. Misschien zal een en ander tot gevolg hebben dat de prestaties die Ariël Jacobs in het Astridpark leverde retroactief wat meer naar waarde zullen worden geschat.
Club.
Brugge heeft spelers die gemaakt zijn om teleur te stellen. Made to disappoint. De trouwe supporters nu en dan wat hoop geven, maar hen daarna steevast in de steek laten door te spelen als volgevreten pseudo-vedetten. Intrinsiek heeft blauw-zwart op dit moment, samen met Anderlecht, de beste spelers. Met afstand. Maar : ze hebben niet het karakter, de rijpheid en de intelligentie om hun enorme talenten optimaal te benutten. Ze zien meer bepaald niet in dat het geheel onnoemelijk veel meer is dan louter de som van de delen. Hun beperkte herseninhoud vormt een beletsel om te vatten dat ze de meeste kans hebben op sec cijfermatig resultaat wanneer ze hun onmiskenbare talenten inschakelen in en ten dienste stellen van het collectief. En om te beseffen dat wanneer dit positief resultaat week na week in de tabellen komt, dat dit van de wederomstuit ook hun individuele ster in aanzien zal doen stijgen. Help het collectief en het collectief zal u helpen. Dergelijke "wisdom" is niet besteed aan Vadis en "Tweetie". Dus : met hen wordt het nooit wat. Jammer, maar het zal niet anders zijn.
Standard.
Standard heeft een jonge en opwindende équipe, maar het is een beetje in hetzelfde bedje ziek als de Club : ze missen de maturiteit en de slimheid om elke match opnieuw, qua resultaat, het onderste uit de kan te halen. Ze spelen twee goeie wedstrijden om er daarna één op los te klungelen. Zo'n Batshuayi, da's voor mij de typische Standard-speler. Laat op het veld regelmatig schitterende dingen zien, maar komt ook in de pers omdat hij aan de vooravond van een wedstrijd met de Belgische beloften, samen met ploegmaat Mpoku, enkele "easy chicks" de hotelkamer binnensmokkelt. Of Kanu : da's ook een probleemgeval. Ik bedoel : die heeft niet de emotionele intelligentie en zelfbeheersing om op het scherp van de snee te kunnen spelen zonder er constant over te moeten gaan. Ofwel speelt hij als een ongeleid projectiel dat zich pas voldaan lijkt te voelen als het per match minstens één iemand van het veld heeft kunnen schoppen, ofwel speelt hij als een fake plechtig communicantje dat om de haverklap ostentatief de handjes omhoog steekt als om te zeggen : "Kijk, kijk, ik ben braaf, ik doe niks verkeerd!" Gewoon op een normaal-viriele manier verdedigen, dat lijkt er niet in te zitten. Alleen dat rood kleuren van zijn vlechten, daar ben ik nog niet uit. Mocht dit bedoeld zijn als een ironische knipoog naar de scheids, dan zou dit wijzen op enig gevoel voor humor en bijgevolg ook op een bepaalde mate van zelfkennis en verstandelijk niveau. Toch hou ik het er op dat het eerder te maken heeft met slechte smaak. Kijk, met alleen maar ideale schoonzonen worden er geen prijzen gepakt, maar met een ongeregeld zootje aan hangjongeren en randje-criminele homies evenmin.
Lokeren.
Peter Maes is een harde. Hij legt er geen eitjes onder. Tegen Anderlecht houdt hij Leko op de bank en geeft hij Milos Maric een basisplaats. De Daknamboys spelen, zeer tegen hun gewoonte in, als een slappe dweil en de voormalige AA Gent-speler krijgt op het middenveld geen poot aan de grond. Hij oogt log en ongeïnspireerd. Aan de rust staat het 3-0 voor de Brusselaars. Volgend treffen, thuis tegen Standard : Milos op de bank en jeugdproduct Jore Trompet aan de aftrap. Sporting vormt opnieuw een niet te ontwrichten blok en de youngster doet het uitstekend. Er prijkt een stevige 4-1 op het scorebord wanneer de coach, kort voor affluiten, Trompet een applausvervanging gunt. En wie dient er voor hem in te vallen om die laatste minuutjes vol te maken? Juist : Milos Maric. Terwijl de jonge middenvelder rustig van het veld stapt en zich onderwijl het massale handengeklap laat welgevallen als een warme douche, zie ik op de beelden van Telenet dat Maes de aan de zijlijn wachtende Servische kaalkop nog iets toeschreeuwt. Ik vermoed dat het iets was in de zin van : "Zorg dat ge van deze keer mee zijdt als uw manneke demarreert."
Zulte-Waregem.
Franky Dury krijgt vanuit alle hoeken lof toegezwaaid en dat is helemaal terecht. Zelfs een blinde kan zien dat er aan al zijn ploegen vakkundig is gewerkt. Iedere speler weet perfect wat hij op welk moment moet doen en laten. De tactiek is er met vaardige hand minitieus ingeslepen. Eigenlijk zou zulks voor elke ploeg op het hoogste niveau standaard moeten zijn, maar toch zie je dat de meeste coaches hier niet of onvoldoende in slagen. Er kan veel goeds gezegd en vermeld worden over de coach van Essevee, maar ik pik er één opvallend en deugddoend dingetje uit : zijn defensief blok is voor de volle 100% van Belgische makelij. Bruzzese (Bossut), Defauw, Colpaert, D'Haene, Goddeau (Verboom), Malanda. Bovendien is het multicultureel en multicommunautair : wit en zwart, Vlaming, Waal, Brusselaar, alles is er in vertegenwoordigd. Mocht Di Rupo er niet in slagen om het land bijeen te houden, dan moet de Koning misschien Dury eens bellen.
Genk.
Patrick Sinnaeve zei mij twee weken geleden al : " 't Geluk van Genk blijft niet duren." En die woorden lijken nu wat bewaarheid te worden. In het begin van de play-offs kregen de Limburgers positieve commentaren, maar op de keper beschouwd hadden ze in die periode heel wat "boerenchance". 'k Ben benieuwd of Mariootje Been komende zaterdag op Daknam zijn team opnieuw naar een resultaat weet te leiden. Vanzelfsprekend hoop ik, als Lokeren-supporter, dat hij daar niet in slaagt, maar als "watcher" van onze koddige Jupiler League kijk ik met nieuwsgierigheid uit naar het antwoord op deze vraag.
Gent.
Fernandez lijkt, in de relatieve luwte van PO II, AA Gent stilletjes aan uit het dal te halen en opnieuw op te bouwen tot een aantrekkelijk en competitief geheel. Opvallend tot nu toe is de inbreng van Hervé Kagé. Als het de Spaanse coach zou lukken om deze enorm getalenteerde maar evenzeer karakterieel behoorlijk grillige Brusselse Ket om te vormen tot een min of meer evenwichtige prof die hard werkt en leeft voor zijn vak, dan zou dit zonder meer een sterk staaltje vakmanschap zijn. Bovendien heeft hij met Ilombe Mboyo een soortgelijk profiel in zijn kern, hetgeen de uitdaging er enerzijds boeiender maar anderzijds zeker ook niet makkelijker op maakt. Ook dit feuilletonnetje blijven we met belangstelling volgen.
Cercle.
Dikke proficiat aan Lorenzo Staelens. Op een ik en een gij wist de Lorre, rustig en kordaat, het reeds een heel seizoen lang zwalpende groen-zwart om te smeden tot een weerbaar geheel. Vanuit een quasi verloren positie wist het in play-off III terug te knokken en den Beerschot finaal k.o. te meppen. Met interesse kijk ik uit naar de eindronde met de tweedeklassers. Mocht "De Vereniging" er in slagen om deze te winnen en alzo haar verblijf in eerste veilig te stellen, dan is dit niet meer of niet minder dan een mirakel. Hopelijk blijkt achteraf niet dat de bekerfinale tegen Racing Genk op 9 mei een vergiftigd geschenk is geweest.
Superklasse "De Zande".
"Salamander" was, zo kunnen we nu al stellen, qua spanning een ongeëvenaarde vaderlandse reeks, maar onze eigenste Superklasse moet er nauwelijks voor onderdoen. Met 811 punten voor de eerste (Ben), 810 voor de tweede (Patrick) en 809 voor de derde (Benny) blijft de suspense op zenith. Nog vijf rondes te gaan...
P.O.-prono.
En, kwestie van niet uit de toon te vallen : ook onze P.O.-prono lijkt zich te ontpoppen tot een heuse thriller. Ziehier de tussenstand :
1. Ex-aequo : Florian en Fc Lost 7 op 13
3. Ex-aequo : Brecht, Ben en Dieter 6 op 13
6. Ex-aequo : Fred, Joost, Patrick en Andy 5 op 13
10. Ex-aequo : Ik, Bob en Marieke 4 op 13
13. Pim 3 op 13
Mocht ik in deze per ongeluk een (reken)foutje gemaakt hebben, aarzel niet om mij er op te wijzen.
Tot in den draai,
(Peter).
Ps. Luis Suarez blijkt uiteindelijk in het zand te bijten : 10 matchen schorsing.
"Tiens, wanneer komen die nieuwe sneakers van Blackpool nu weer uit? Was dat deze week, of is het pas volgende week? Misschien moet ik hetstraks eens navragen via een tweet..." Ondanks de gevulde tribunes en het belang van de match heeft Ryan zich even te ruste gelegd op zijn donzige wolkje en laat hij soortgelijke flinterdunne, niet onaangename overpeinzinkjes ronddartelen in zijn hoofd. Zijn dromerij wordt echter abrupt onderbroken door een bal die plotsklaps zijn gezichtsveld penetreert en pardoes vanuit de lucht voor zijn voeten botst. "Verdorie...da's waarook, ik bevind mij hier in een voetbalwedstrijd, en nog wel tegen Anderlecht. Dat was ik even helemaal uit het oog verloren. Niet panikeren,Ryan, gewoon even dat balletje met de borst afleggen op onze keeper en...klaar is kees. Asjemenou...wie komt er hier nu vanuit mijn ruggevlamd...? Holy shit, 't is Mbokani...!" De Hollandse verdediger probeert nog rap-rap de bal te ontzetten maar aangezien zijn reactievermogen -in tegenstelling tot dat van Dieu- nog half-en-half op de slaapmodus staat, is hij hopeloos te laat en tikt hij de Congolees vol aan op zijn plexus. Gelukkig voor blauwzwart heeft scheidsrechter Verbiest zich die avond blijkbaar voorgenomen om koste wat het kost te bewijzen dat hij niet anti-Brugge is. Hij negeert het signaal voor een strafschop dat hij via zijn oortje door een collega ingeseind krijgt en laat het spel gewoon doorgaan. Ryan haalt opgelucht adem.
Kijk, een ezel stoot zich naar verluidt niet meer dan één keer aan dezelfde steen. Donkie daarentegen...die raakt maar niet geleerd.
Intrinsiek is de Surinaamse Amsterdammer met afstand de beste verdediger in onze competitie. Als hij bij de les is, is hij niet te passeren. Hij is snel, heeft een prima kopspel en kan uitstekend uitvoetballen. Ook in de frontlinie kan hij, indien nodig, voor heel wat dreiging zorgen en alsdusdanig pikt hij regelmatig zijn goaltje mee. Dus : zonder meer een 18-karaats "all-round defender". Bovendien heet hij een sympathieke gozer te zijn die goed ligt in de groep en altijd in is voor een grapje en een dolletje. Echter, helaas, driewerf helaas : Ryan heeft een manco dat keer op keer zijn enorme kwaliteiten in de schaduw stelt, met name zijn structureel onvermogen om gedurende een hele wedstrijd 100% geconcentreerd te blijven. En hierbij is 't ergste van al dat hij die absences krijgt op de slechtst mogelijke momenten. Zoals vorige zondag. Anderlecht werd een hele eerste helft weggespeeld van het kastje naar de muur, maar was na rust helemaal opgenaaid en gefocust het veld opgekomen, vastberaden om te tonen dat het in staat is om zich terug "in the game" te knokken. Net in die ogenblikken van hevig opstekende storm en woeliger wordende baren, besloot kapitein Donk om zich een wijl terug te trekken in zijn kajuit en daar een korte siësta te houden. Dit terwijl leidersfiguren ook en vooral in moeilijke stonden zekerheden dienen te zijn en voorop gaan in de strijd.
Samengevat lijkt mij de tijd rijp voor een definitieve conclusie : met spelers als Ryan Donk zal Club nooit ofte nimmer een prijs pakken. Van zodra iemand 2 miljoen biedt : verkopen. Ook indien het om een Brusselse club zou gaan.
Iets helemaal anders : Ajax klopt PSV en staat op de drempel van een derde titel op rij. Joepie! De opleidings-club wint het van de koop-club. Sinds Johan Cruyff de machtsstrijd van Van Gaal en co gewonnen heeft en de facto de regie voert, lijkt de Amsterdamse traditionsverein met Joodse roots weer een intelligent en prijzenswaardig beleid te voeren. Er worden geen zotte bedragen meer betaald voor spelers die toch enkel maar in geld geïnteresseerd zijn. Wie voor Ajax speelt verdient goed zijn brood, maar het belangrijkste is dat de persoon in kwestie in de eerste plaats ècht deel wil uitmaken van die schitterende vereniging met het prachtige shirt-met-de-rode-baan. Ook al zou hij elders misschien wat meer kunnen verdienen. In de ploeg wemelt het van de jonge en beloftevolle talenten, de opleiding is nog steeds de beste ter wereld en de club wordt in zeer belangrijke mate gedragen door oud-spelers die de meeste cruciale posten bekleden : Frank De Boer is hoofdcoach, Dennis Bergkamp assistent-trainer, Edwin Van der Sar is Algemeen Directeur, Marc Overmars Directeur Voetbalzaken, Wim Jonk Hoofd Opleidingen,enz...Achter de schermen is het, zoals gezegd, de bij leven reeds legendarische Johan Cruyff die als supervisor de koers bepaalt.
Ajax Amsterdam : een lichtend voorbeeld in een voetbalwereld waarin al het mooie wat deze sport te bieden heeft steeds meer en meer dreigt ondergeschikt te raken aan de verstikkende wet van het grote geld. Pas op : geld is leuk, geld opent deuren. Net als iedereen hou ook ik er van. Maar, zoals algemeen geweten : het maakt veel kapot.
Tot slot, een wat minder zwaar op de maag liggende vaststelling : in onze attractieve Superklasse neemt Ben Dewyn enkele puntjes meer afstand van zijn naaste achtervolgers Benny, Patrick en Pim en bekleedt hij aldus op dit ogenblik nog steeds in z'n uppie de koppositie. Echter,wat meer is : ook in de zeer voorlopige tussenstand van de P.O.-prono staat hij aan de leiding (!), maar hier moet hij deze delen met Frederik, Florian en Fc Lost. Alle vier hebben ze 4/6 (Standard-Genk van gisteren heb ik er nog niet bij gerekend). Als 't meezit kunnen we ook in deze de komende weken genieten van een spannend concours op het scherp van de snee.
Tot in den draai.
(Peter).
Ps. Voetbal is zeer zeker één van de schone dingen op deze ondermaanse bol, maar tegelijkertijd is en blijft het maar voetbal. Hopelijk hebben ze die gek(ken) in Boston snel te pakken.
Ziehier mijn inzending voor Vlaams Woord van het Jaar, editie 2013. Het gaat om een schertsende benaming voor de extra scheidsrechters die worden ingezet bij play-off I wedstrijden in de Jupiler League. Ah ja, die gasten worden aan de match toegevoegd met als doelstelling het aantal arbitrale dwalingen tot een minimum te beperken. Ik betwijfel echter of ze veel verschil zullen maken. Ik vrees zelfs een beetje het tegendeel : hoe meer personen er betrokken zijn bij het nemen van een beslissing, hoe groter het risico dat er eentje een foutieve interpretatie doet en deze "in the heat of the moment" doordrukt bij zijn collega op het veld. Neem nu die zogezegde penalty van Copa op Lestienne. Het Waaltje speelt het hier heel leep. Hij ziet de Lokerse goalie als een wildeman op de bal afstormen en laat zich pardoes vallen, er waarschijnlijk op rekenend dat één van die spelleiders thuis zwaar onder de sloef ligt en vanuit die diepgewortelde frustratie de nood voelt om zich te manifesteren als iemand die er ook toe doet, dit door luid in Boucauts oortje te brullen : "Penalty! Penalty! Ik ben 100% zeker : 't is penalty!"
Neen, 't is een halfslachtige oplossing.
Waarom zouden we nu in ons Belgenlandje niet voor één keer iets revolutionairs doen, vierkant onze voeten vegen aan de FIFA en dat fossiel van een Sepp Blatter en gewoonweg het gebruik van technische hulpmiddelen integreren in onze belangrijkste voetbalmatchen. Zet iemand bij een monitor waarop hij of zij aandachtig het spelverloop volgt en geef aan elk van beide coaches de mogelijkheid om één maal per helft op deze persoon een beroep te doen wanneer door de hoofdscheids een beslissing wordt genomen (of net niet wordt genomen) waardoor hij zijn team in belangrijke mate benadeeld acht. Zoals in het hockey. Dat werkt daar perfect. Ik ben er zeker van dat de hele voetbalwereld ons zou roemen voor een dergelijke voortrekkersrol. Wij zijn echter, helaas pindakaas, een braaf en volgzaam volkje.
Iets anders nu : KV Oostende. Ronduit indrukwekkende prestatie van de kustploeg. Met een budget van anderhalf miljoen, onbekende spelers en een jonge, beginnende trainer los de titel halen in tweede : faut le faire. Die Vanderbiest, die moet toch iets kunnen. Hij doet mij wat denken aan Peter Maes : rechtdoorzee, vaak snoeihard en brutaal, maar bovenal in staat om een ploeg te kneden en er een ijzersterk collectief van te maken waarin iedereen bereid is om zijn truitje nat te maken voor het team en waarin niemand verzaakt. Zeker weten : volgend seizoen zullen heel wat ploegen uit onze hoogste klasse een heet avondje beleven in het Albertpark. Sommigen zullen er zelfs overspoeld worden door aanvalsgolven en schipbreuk lijden. (Sorry, maar die kon ik niet laten liggen).
Een andere, meer persoonlijke reden waarom ik KVO graag terugzie in onze Jupiler League is omdat "Osjtènde" zo'n heerlijk oer-Belgische stad is, geboorte- en/of woonplaats als het is van lichtelijk surrealistische figuren genre James Ensor, Wendy Van Wanten, Arno Hintjens, Herr Seele en andere Kamagurka's. En, naar ik verneem, zijn ook de supporters er behoorlijk hevig en altijd in voor een portietje ambiance in de keet.
Aldus : welkom KVO en veel succes!
Ondertussen, in onze croquante Superklasse "De Zande", blijft de spanning aan de top een absoluut te mijden iets voor hartlijders. Benny, Ben en Patrick lijken af te stevenen op een eindsprint vergeleken met dewelke die van indertijd Djamolidin Abdousjaparov ("de Cowboy van Tasjkent") als suffe onderonsjes in het niets zullen verzinken. Wie smijt zijn machien als eerste over de meet? Da's vooralsnog koffiedik kijken.
Iets wat we wel al klaar en duidelijk kunnen stellen is dat pronostikeren misschien wel iets makkelijk lijkt, maar dat het dat in realiteit absoluut niet is. Ten bewijze van deze stelling verwijs ik naar onze P.O.-prono, week one. Niemand van de dertien ingeschrevenen haalt 3 op 3. En, nog minder te geloven, slechts één persoon haalt 2 op 3, met name de mysterieuze man of vrouw achter "fc lost". Al de anderen hebben nul of één op drie.
Aldus een gouden raad van Tante Kaat : denk drie keer na vooraleer ge beslist u in een of ander gokverslavinkje te smijten.
Aangezien door bepaalde mankementen enkele mensen er niet in slaagden hun P.O.-prono op deze blog te posten via een "reactie", doen we het dan maar via dit bericht. Dus : ziehier de voorspellingen van Frederik Vangheluwe, Patrick Sinnaeve en Brecht Liebrecht.
1. Lok.- Club : Fred 2 Patrick 2 Brecht 2 2. Sta.-And. : Fred 1 Patrick 2 Brecht 1 3. Genk-Z/W : Fred 1 Patrick 1 Brecht 1
4. Z/W-Sta. : Fred 2 Patrick 1 Brecht 1 5. Genk-Lok. : Fred 1 Patrick 1 Brecht 1 6. And.-Club : Fred x Patrick x Brecht 1
7. Sta.-Genk : Fred x Patrick x Brecht 2 8. And.-Lok. : Fred 2 Patrick 1 Brecht 1 9. Club-Z/W : Fred 1 Patrick 1 Brecht 2
10. Lok.-Sta. : Fred 2 Patrick 1 Brecht 1 11. Genk-Club : Fred 1 Patrick x Brecht 1 12. Z/W-And. : Fred 1 Patrick 2 Brecht 1
13. Lok. Genk : Fred 2 Patrick 1 Brecht 2 14. Club-And. : Fred 1 Patrick 2 Brecht x 15. Sta.-Z/W : Fred 1 Patrick x Brecht 1
16. Z/W-Genk : Fred 2 Patrick 1 Brecht 2 17. And.-Sta. : Fred 2 Patrick 1 Brecht 1 18. Club-Lok. : Fred x Patrick 1 Brecht x
19. Lok.-Z/W : Fred 1 Patrick 1 Brecht 2 20. Sta.-Club : Fred 1 Patrick x Brecht x 21. Genk-And. : Fred 1 Patrick 1 Brecht 1
22. Genk-Sta. : Fred 1 Patrick 1 Brecht 1 23. Lok.-And. : Fred 2 Patrick 2 Brecht 2 24. Z/W-Club : Fred x Patrick 2 Brecht 1
25. Club-Genk : Fred 2 Patrick 1 Brecht 2 26. And.-Z/W : Fred x Patrick 1 Brecht x 27. Sta.-Lok. : Fred 1 Patrick x Brecht 2
28. Wie wint PO II ? Fred : AA Gent Patrick : AA Gent Brecht : Kortrijk
29. Wie wint PO III ? Fred : Beerschot Patrick : Beerschot Brecht : Beerschot
30. Fred : Moeskroen Patrick : Westerlo Brecht : Beerschot
Schiftingsvraag : Fred : 70 Patrick : 73 Brecht : 62
Ik vraag mij af of de Brugse verdedigers bij die twee vrije trappen van Standard paaseieren aan het zoeken waren in het gras. Feit is dat ze geen oog hadden voor de lopende mensen (Ezekiel en Opare) en dat dit hen zuur opbrak. Bij die tweede goal kreeg Opare zelfs de tijd om de bal binnen te houden, voor zijn goede linker te leggen en voor te zetten. Met name De Bock betaalt daar twee keer leergeld. Hij is te gefocust op degene die achter de bal staat om te trappen, kruipt dicht bij zijn ploegmaats en houdt niet in het oog wat er rondom hem gebeurt. Die over-geconcentreerde tunnelvisie is typisch iets voor jonge spelers die nog niet veel ervaring hebben met het moeten presteren onder de druk van een topclub. Jammer, want tot op dat ogenblik vond ik Club niet slecht bezig.
Een andere fout werd gemaakt door Garrido. Ik heb het over die drie wissels tegelijk. De goede man denkt misschien dat zoiets krachtdadig overkomt maar het tegendeel is waar : het geeft de paniekerige indruk van een coach die het ook allemaal niet meer weet en dan maar "op de wilde boef" iets uitprobeert. Resultaat : de veldbezetting klopte langs geen kanten meer (veel mensen in de frontlinie, maar geen gepaste aanvoer) en de spelers gingen hypernerveus, overhaast en geïrriteerd acteren.
Nog een laatste iets over Brugge-Standard : het viel mij op dat de reacties achteraf van media en supporters zeer negatief waren ten opzichte van blauwzwart, dit terwijl de Club zeker ook goede dingen liet zien en Standard door de vele fouten bijwijlen anti-voetbal op de mat legde. Volgens mij heeft een en ander te zien met dat wat potsierlijke trommel-filmpje dat in de loop van de week werd gepost. Het was waarschijnlijk de bedoeling dat de spelers daarin krijgshaftigheid, uniformiteit en een over-mijn-lijk-mentaliteit zouden uitstralen, maar als ze zich dan enkele dagen later twee keer als makke paaslammeren naar de slachtbank laten leiden, tja...dan ben je natuurlijk "den uûl" zoals ze in 't Westvlaams zeggen.
Ze zouden dat beter niet doen, zulke filmpkes. Ge kunt er nadien te gemakkelijk op "gepakt" worden.
Anderlecht speelde een superieure eerste helft tegen Genk. Schoon combinatievoetbal met een vooraanstaande rol voor Demi De Zeeuw. Opvallend hoe goed die zich steeds vrij loopt en hoe vaak hij op de juiste plaats weet op te duiken. Intelligente kerel. Zijn afwerking was echter omgekeerd evenredig aan zijn veldspel : pover en weinig resoluut.
Het verschil werd gemaakt door de coaching. Na een uurtje was de tank van De Zeeuw leeg, maar Hasi liet hem staan. Gevolg : RSCA's acties verloren gaandeweg hun scherpte. In die momenten bracht Been Gorius in voor Hyland en nam Racing het initiatief over. De Limburgers vonden mekaar makkelijker en werden gevaarlijker. Nogmaals werd bewezen hoe belangrijk traptechniek is in deze : zowel de hoekschop van De Ceulaer bij de eerste als de vrije trap van Gorius bij de tweede goal waren perfect aangesneden. Op het einde miste paarswit nog een penalty, maar op dat vlak kunnen we Bart De Wever-gewijs stellen : nihil novi sub sole.
Ook in Zulte/Waregem-Lokeren zorgde een door Ivan Leko perfect genomen corner ervoor dat de bezoekers op voorsprong klommen, dit tegen de gang van het spel in want tot dan toe had Copa zijn team met enkele miraculeuze reddingen op de been gehouden. Dus : naast iemand met een verfijnde traptechniek helpt ook een goeie doelman een ploeg al een heel eind op weg. Na die openingstreffer nam witgeelzwart controle over de wedstrijd en werd het een zuivere penalty onthouden nadat D'Haene de bal met zijn bovenarm tegenhield. Dè scheidsrechterlijke dwaling van deze eerste play-off-speeldag. Peter Maes kon er achteraf niet om lachen, maar reageerde toch minder intimiderend dan John Van den Brom enkele weken eerder. 1-1 was trouwens een juiste uitslag.
Al bij al een pittige start van de play-offs. En de mensen lusten er pap van : 22500 toeschouwers in Jan Breydel, 23000 in het Parc Astrid en ook een gevuld bakske aan de Gaverbeek. P.O.'s? Ik ben pro!
Voor wat betreft onze Superklasse zou ik het kunnen hebben over de razend spannende strijd in de top van het klassement. Aangezien het echter de bedoeling is om nu en dan ook eens andere, lager gerangschikte teams in het daglicht te stellen, wil ik het vandaag even hebben over het team van Martin, met name Time Out for fun. Ik vind deze ploegnaam goed gekozen, dit omdat de betekenis "gelaagd" is. Eerst en vooral weten we dat Martin tewerkgesteld is in de Time Out-afdeling binnen onze instelling, maar daarnaast is er ook de link met zijn familienaam : Pleysier. Vertaald in het Engels geeft dit immers "fun". Maar bovenal vind ik "Time Out for fun" in de eerste plaats datgene wat onze SK beoogt te zijn : een wekelijks time out-moment voor wat fun, wat welgekomen spelplezier.
En dit spelplezier krijgt nog een extra boost door onze in de steigers staande P.O.-prono 2013. Wie kroont zich voor deze jaargang tot dè voetbalkenner der voetbalkenners. Een titel waar, zoals u wellicht al weet, een volle bak versgebrouwde Jup'kes aan vasthangt. Tot nu toe hebben acht moedigen zich ingeschreven. Voor wie er nog bij wil : van harte welgekomen, maar haast u want de inschrijvingen dienen binnen te zijn voor komende vrijdag 18u. Hoe het concreet in zijn werk gaat vindt u haarfijn uitgelegd in mijn op deze blog gepost bericht van 27 maart jl.
Tot in den draai.
(Peter)
Ps. Joost Vangheluwe ondervindt, net als sommige anderen, moeilijkheden om een "reactie" op deze blog gepost te krijgen. Bij de ene lukt dit vlot, bij de andere geeft het problemen. Ik weet vooralsnog niet waaraan dit ligt, maar ga de oorzaak proberen te achterhalen. Aangezien Joost zijn antwoord op de schiftingsvraag van onze PO-prono was vergeten intikken en hij hier dus om reden van hierboven vermelde complicaties achteraf niet meer in slaagde, doe ik het, zoals afgesproken, voor hem. Bij deze : Joost denkt dat er in de 27 wedstrijden die vanaf de tweede speeldag in play-off I zullen afgewerkt worden in totaal 86 doelpunten zullen worden gescoord.
Eén dag voor de Ronde. Dichte drommen wielerterroristen sjeezen non-stop voorbij mijn Vlaamse Ardennen-deur. Onderwijl herlees ik het merkwaardige interview met Alexander Scholz in de Voetbalmagazine van deze week. Specialen tiep, die Deense verdediger van Sporting Club Lokeren. Filosoof-voetballer met een geheel eigen kijk op de dingen. Heeft geen auto en geen TV. Hij wandelt dagelijks op zijn gemak de anderhalve kilometer van zijn sobere appartement naar de achter het stadion gelegen trainingsvelden en leest boeken. Als jonge en beloftevolle speler kreeg hij het op een bepaald moment, zo rond zijn achttiende, moeilijk met de monotone levenswijze van de professionele sportman. Hij laat alles even voor wat het is, onderneemt een pelgrimstocht naar Santiago de Compostela, verblijft daarna een poos bij een oom en tante in Noord-Duitsland, alwaar hij enige tijd werkt als stellingbouwer en in een kinderopvang. Alexander vertelt :
" Na die job in de kinderopvang trok ik opnieuw voor twee maanden op reis. Helemaal alleen, want ik ben nu eenmaal introvert. Niemand kan me op dat vlak beïnvloeden. Het spirituele leven van India trok me aan. Die lokroep kon ik niet weerstaan. Ik had veel over dat land gelezen, maar kon nooit vermoeden dat de shock zo groot zou zijn. De eerste dagen was ik ziek door de warmte en de vochtigheid, ik kon er gewoon niet slapen. Ik observeerde er veel en ondervond wat essentieel is om te leven en te overleven. Ik ontmoette er heel speciale mensen. Zo was er een vrouw die me wilde doen geloven dat je tegen een boom kan praten. Ik leerde er iemand kennen, een gast uit Liverpool, ook met zijn rugzak. We moesten allebei eens goed lachen met haar act."
...
" In India kreeg ik niet noodzakelijk alle antwoorden op mijn vele levensvragen. Maar ik had gewoon 'iets' nodig, een soort verandering. Dat is moeilijk uit te leggen. In het verre buitenland had ik geen voetbalzorgen aan mijn hoofd, begrijp je? Ik was volledig vrij, er ontstond bewustzijn en zelfinzicht. Maar door de lange wandeltochten kreeg ik wel opnieuw zin in voetbal. Een terugkeer naar Velje (d.i. de club waar Scholz een eerste profcontract had getekend maar die hij achterliet om te gaan rondtrekken) was onmogelijk. Vanuit de bergen in India, via Skype op een gehuurde computer, onderhandelde ik over een contract met een Ijslandse club. Dat land was een heel bewuste keuze : een eiland en veel verre afstanden. Daar geïsoleerd zitten, zalig...Ik hield van Ijsland. De natuur en de mentaliteit, die neerkomt op "take it easy"..."
...
" In Denemarken was ik gewoon een voetballer en kende ik mezelf nog niet. Bij Stjarnan in Ijsland kreeg ik de kans mijn eigen mensbeeld te vormen. Als semi-prof werkte ik daar in de voormiddag. Niet superhard, want mijn baas zat in het bestuur van de club : het vullen van diepvriezers in grootwarenhuizen volstond. Elke week kregen we enkele dagen vrij. Dan trok ik de bergen in voor een tocht. Ik kon snel vrede nemen met die manier van leven. Het was een soort van compromis : ik verloor een gedeelte van mijn vrijheid en kreeg opnieuw extra verantwoordelijkheid door opnieuw voor voetbal te kiezen, maar daarnaast kon ik heel relaxed chillen. Ik wil nog altijd van het leven genieten, maar ik ben ook wat op zoek naar mezelf. Waarschijnlijk zal dat zo blijven..."
Kijk, er zijn diverse redenen waarom ik Lokeren-supporter ben geworden.
Lang geleden, als mid-twintiger door omstandigheden plots vrijgezel geworden, heb ik er twee jaar gewoond in een piepklein studiootje op de Oude Vismijn, vlak naast rock-café "The Shooters". Wel, Lokeren is een kei-leuk stadje : niet te groot, mooi, proper, veel groen, multicultureel en vol gezellige cafeetjes. En, niet te vergeten, met de unieke Lokerse Feesten èn, beter nog, de pittoreske Fonnefeesten. Als ik aan Lokeren denk, zie ik in gedachten het zonovergoten marktplein met de in volle bloei staande bomen, de vredig er langsheen kabbelende Durme en de overvolle terrasjes. En dan is er nog die typische humor van de geboren Lokeraar : hard en droog, verpakt in dat leutige Wase dialect.
Ja, ik had er een mooie tijd.
Dè hoofdreden echter waarom ik een boon heb voor het plaatselijke Wit-Geel-Zwart is omdat er ten allen tijde van oudsher vreemde vogels zijn neergestreken. Sporting is altijd al een arme club geweest met karige toeschouwersaantallen en heeft aldus immer creatief moeten gaan scouten om in allerlei godvergeten uithoeken van de wereld goedkoop jong talent op de kop te kunnen tikken. Vaak betrof het kleurrijke figuren met een sterk en avontuurlijk karakter. Zoals indertijd Bob Hoogenboom, de langharige Amsterdamse doelman met de gigantische walrussnor. Volkse Bob was indertijd lid van het roemrijke Ajax, maar was in onmin geraakt met het bestuur en was dan maar, koppig als hij was, gaan keepen bij een amateurploegje uit de randstad. Daar is Lokeren hem in 1974 gaan wegkopen voor 45000 Belgische Frank (=1100 (!) euro). Hoogenboom keepte meer dan 400 competitiewedstrijden voor de tricolores en werd met hen vice-kampioen en bekerfinalist in 1981. Na zijn carrière heeft hij jarenlang een dancing opengehouden in de Lokerse binnenstad, dit met de welluidende naam "Bobby's Club". Of Wlodek Lubanski, de geniale Poolse strateeg die Sporting in 1975 wist los te weken uit zijn achter het Ijzeren Gordijn gelegen geboorteland. In het kader van de toen volop heersende Koude Oorlog tussen Oost en West was die transfer niets minder dan een klein mirakel. Voor spelers uit een Oostblokland was het in die tijd immers zo goed als onmogelijk om van hun regering de toestemming te krijgen om te gaan voetballen voor een club uit het "verdorven" kapitalistische Westen. Toch kreeg het lepe Sportingbestuur dit via-via voor elkaar. En Lubanski was geen sukkelaar. Op 16-jarige leeftijd debuteerde hij voor de Poolse nationale ploeg waarmee hij in 1972 goud behaalde op de Olympische Spelen in München. Tot op vandaag is hij met 48 doelpunten topscorer aller tijden voor zijn land. Hoewel hij reeds 28 was toen hij naar Lokeren kwam, speelde hij nog 196 competitiematchen voor de Daknamploeg waarin hij 86 goals (!) aantekende. Hij werd in 2011 door de supporters verkozen tot allerbeste speler ooit van Lokeren. Met dit laatste ben ik het overigens niet helemaal eens, want de beste die volgens mij ooit op Daknam (en, samen met Jean-Pierre Papin, in de hele Belgische competitie) gespeeld heeft is Preben Elkjaer Larsen. Man, man, dat was nog eens een speler. Een diepe spits van het zuiverste water : snel, scherp en meedogenloos. Larsen sjotte voor Sporting van 1978 tot 1984 en zette in 190 competieduels 98 (!) keer de netten bol. Hij kwam ook 69 keer voor de Deense nationale ploeg uit waarmee hij in 1984 Europees Kampioen (!) werd in Frankrijk. In datzelfde jaar verkaste hij naar Hellas Verona waarmee hij in 1985 de Scudetto (=Italiaans Landskampioensschap) veroverde. Larsen was geniaal "on the pitch", maar in het dagelijkse leven was hij naar verluidt een chagrijnige kettingroker met een zwak voor snelle bolides en bijbehorend vrouwelijk schoon.
En dan heb ik het nog niet gehad over andere markante persoonlijkheden wier voetbalkunsten door de jaren heen ooit te bewonderen vielen aan de boorden van de Durme : aanvaller Gregor Lato (huidig voorzitter van de Poolse voetbalbond), de ijzersterke Arnor Gudjohnsen (vader van Eidur, kwam in 1978 op zeventienjarige leeftijd met vrouw en kind (!) vanuit een Ijslands vissersdorpje over naar Lokeren), de razend gevaarlijke en scherp gebekte Hollandse spits René van der Gijp (werd later, in 1986 en 1987, nog twee keer landskampioen met PSV Eindhoven), de Nigeriaanse kolos Stephen Keshi (die, als bondscoach, eerder dit jaar met zijn land de Africa-Cup won), de sierlijke Finse middenvelder Kari Ukkonen en, in een recenter verleden, de boomlange Tsjech Jan Koller.
Alexander Scholz lijkt, qua karakteristieke figuur, helemaal te passen in dit roemruchte en kleurrijke rijtje, net zoals de spectaculaire doelman Barry Boubacar Copa, de keiharde coach Peter Maes en de lepe, dikbuikige voorzitter-bandenmagnaat Roger Lambrecht.
Ooit, in een hopelijk nog veraf gelegen moment in de toekomst, zal Sporting Club Lokeren de wet van het getal en het grote geld moeten ondergaan en zal het onverbiddelijk wegzinken naar lagere regionen.
Maar op vandaag roep ik enthousiast uit : Come on, Sporting! Voorzie die play-offs van Peper en Zout. Te beginnen vanavond aan de Gaverbeek.
Zoals u wellicht weet moet ik vaak een beetje lachen met al die zogezegde voetbalanalytici die het allemaal zo haarfijn kunnen uitleggen achteraf. Velen van hen zijn meesters in het meedraaien met de wind en laten zich al te makkelijk onderdompelen in de waan van de dag. Ik weet wel, iedereen heeft recht op een mening, maar een echte kenner kan en durft dingen/gebeurtenissen/(r)evoluties te "voor"-zien, op voorhand aan te geven. Pas op die manier kan men iemands inzicht in de betreffende materie naar waarde schatten.
Aldus, ziehier : "The Big P.O.-Prono 2013". (Please pronounce in English, dat geeft meer cachet aan de zaak).
Hoe doe je mee? Simpel : er zijn 30 vragen (plus één schiftingsvraag) die je in één keer beantwoordt, dit via een "reactie" op dit bericht (simpel aanklikken onderaan). Vergeet vanzelfsprekend niet uw naam erbij te vermelden zodat we weten dat het om uw prono gaat. Ik herhaal : je vult alles in één keer in, èn dit doe je voor aanvang van de tweede speeldag van play-off I. Dus : je inschrijving dient op de blog te staan voor vrijdag 5 april om 18u. Door deel te nemen via een reactie op dit blog-bericht kan iedereen van iedereen zijn prono zien.
Voor de winnaar is er een bak...Jupiler (of wat had je gedacht?). Voor de goede orde : ik schiet die bak voor, bezorg hem ook aan de latere winnaar (ook al zou ik daarvoor naar de andere kant van het land moeten reizen), maar de kosten ervan worden gedeeld door het aantal deelnemers. Dus : wetende dat een bak in de Colruyt rond de 10 euro kost en gesteld dat we met 10 deelnemers zouden zijn, dan legt iedereen 1 euro in. Ik sta ervoor garant dat niemand meer dan 1,5 euro zal hoeven bij te dragen. Aangezien elkeen die wil deelnemen aldus voor vrijdag 5 april om 18u zijn prono op deze blog zal dienen geplaatst te hebben, weten we vanaf dat tijdstip hoeveel personen er effectief mee doen. Ze staan simpelweg allemaal open en bloot op de blog. Na vrijdag 5 april, 18u worden geen inschrijvingen meer aanvaard. Mochten er toevallig graag lezers meedoen die niet in De Zande werken, dat kan, maar zij moeten dan ervoor zorgen dat ze hun bijdrage leveren via bijvoorbeeld een overschrijving. Mijn rekeningnummer kan ik in zulk een geval bezorgen via een mailtje. Ter info : overschrijvingen van minder dan 1 euro zijn mogelijk, maar enkele manueel via een overschrijvingsformuliertje aan 't loket. Ik verwacht dat iedere deelnemer ten laatste half mei zijn bijdrage geleverd heeft. Wie dit niet gedaan heeft, wordt niet langer als deelnemer weerhouden.
Het bovenstaande klinkt misschien allemaal wat pietepeuterig, maar 't is zoals ze zeggen : goeie afspraken, goeie vrienden.
Ziehier de 30 in te vullen vragen. Om het simpel te houden tik je telkens het nummer van de vraag in en het antwoord. Vraag 1 tot 27 zijn alle wedstrijden van Play-Off I, 't is te zeggen : vanaf de tweede speeldag. Je vult per wedstrijd ofwel "1" in (als je denkt dat de thuisploeg die match zal winnen), ofwel "2" (als je denkt dat de uitploeg die match zal winnen), ofwel een "x" (als je denkt dat die match op een gelijkspel zal eindigen).
Bijvoorbeeld : de eerste match is Lokeren-Club. Je denkt bvb. dat Lokeren die match zal winnen, dan vul je simpelweg in : 1) 1. Denk je dat Club die match zal winnen (hetgeen mij ten zeerste zou verwonderen), dan vul je in : 1) 2. Denk je dat die match op een gelijkspel eindigt, dan vul je in : 1) X.
1) Lokeren-Club
2) Standard-Anderlecht
3) Genk-Zulte/Waregem
4) Zulte/Waregem-Standard
5) Genk-Lokeren
6) Anderlecht-Club
7) Standard-Genk
8) Anderlecht-Lokeren
9) Club-Zulte/Waregem
10) Lokeren-Standard
11) Genk-Club
12) Zulte/Waregem-Anderlecht
13) Lokeren-Genk
14) Club-Anderlecht
15) Standard-Zulte/Waregem
16) Zulte/Waregem-Genk
17) Anderlecht-Standard
18) Club-Lokeren
19) Lokeren-Zulte/Waregem
20) Standard-Club
21) Genk-Anderlecht
22) Genk-Standard
23) Lokeren-Anderlecht
24) Zulte/Waregem-Club
25) Club-Genk
26) Anderlecht-Zulte/Waregem
27) Standard-Lokeren
Ik herhaal : je hoeft niet de hele wedstrijd over te typen. Gewoon de nummer gevolgd door "1", "2" of "X".
Voor de vragen 28, 29 en 30 vul je gewoon de ene (dus telkens slechts één naam ingeven) club in waarvan je denkt dat zij het juiste antwoord vormt.
28) Wie wint play-off II ? De deelnemers hieraan zijn : AA Gent, Bergen, Lierse en Kortrijk in Poule A en OHL, Waasland/Beveren, KV Mechelen en Charleroi in Poule B.
29) Wie wint play-off III : Cercle of Beerschot?
30) De winnaar van PO III speelt samen met de drie periodekampioenen van Tweede Klasse een eindronde met vier. Vraag : wie wint die eindronde en stijgt dus naar of blijft verder in Eerste Nationale?
Info : elk juist antwoord levert één punt op. Er zijn dus in totaal 30 punten te verdienen.
Let op : iedere deelnemer dient ook de schiftingsvraag in te vullen, dit voor het geval er twee winnaars met evenveel gescoorde punten zouden zijn.
Deze schiftingsvraag luidt : hoeveel doelpunten worden er in de 27 hierboven vermelde wedstrijden (nl. vanaf vraag 1 t.e.m. vraag 27) in totaal gescoord. Vergeet dus zeker niet ook deze schiftingsvraag te beantwoorden!
Voelt ge al de jeuk in uw vingers? Reactietje aanklikken en typen maar. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!
In de loop van de dag ga ik nog, bij wijze van voorbeeld, mijn eigen prono in een berichtje op deze blog zetten.
Ziezo, beste lezer : de langverwachte play-offs zijn nakende. In het licht van deze heugelijke vaststelling heb ik mijn glazen bol nog eens van zolder gehaald en hem, na enig stevig opboenen, enkele keren zachtjes over 't koppeke gewreven. Ofschoon hij duidelijk een keer binnen moet voor onderhoud, kreeg ik er toch vaagweg enkele beelden in te zien waaruit een tiental concrete voorspellingen konden worden gedistilleerd.
Voorspelling 1. Anderlecht.
Paarswit wordt kampioen. Edoch : zonder brio. Na de winterstop is er iets negatiefs in de ploeg geslopen en 't is een kwaal die hardnekkig blijft oprispen. Het vertrouwen is weg, het goede voetbal ook. Pas op de allerlaatste speeldag zullen John en Co. zekerheid krijgen over hun titel.
Voorspelling 2. Jovanovic.
Ik beschouw mezelf als een getuige van Jova. De Serviër krijgt niet het respect dat hij verdient. In elke wedstrijd weet hij de zwakke plek van de tegenstander te vinden en deze minimaal één keer uit te buiten. Voorbeeld één : de bekermatch op Genk. RSCA speelt door het domme rood van Dieu reeds geruime tijd met een man minder in het hol van de leeuw. Het komt nog amper aan kansen toe. Diep in de tweede verlenging is het lepe Milan die middels een prachtige doorsteekpass Tom De Sutter vrij voor keeper Köteles zet. Balegemse Tom vervalt echter weer in zijn rol van ideale schoonzoon in plaats van in die van de meedogenloze killer die hij op dat moment behoort te zijn. In een knullige samenwerking met Guillaume Gillet verknoeit hij de unieke opportuniteit. Bye, bye bekerfinale. Voorbeeld twee : de wedstrijd vorige zaterdag tegen Gent. Onze Balkanboy reageert alert op het goede targetman-werk van de reeds vermelde De Sutter, heeft tegelijk in de mot dat Boeckx wat ver uit zijn muit staat en vloert hem aldus met een schitterende boog in de kruising. Op dat moment tegen de gang van het spel in want de Buffalo's waren tot dan toe de sterkere. Allemaal veel woorden om te komen tot volgende profetie : Milan Jovanovic zal in de tien rondes van PO I minstens zes beslissende (versta : een goal of een assist waaruit wordt gescoord) acties uit zijn hoge hoed toveren, waarvan één in de match waarin Anderlecht definitief zekerheid verwerft over de titel.
Voorspelling 3. Zulte-Waregem.
Ik ga mijn mening over het Gaverbeekteam wat bijsturen. Ze gaan het niet goed doen in PO I. Eén : Dury is een zeer goeie trainer, maar in eindrondes lijkt hij mij niet op zijn best. Ik verwijs naar dat jaar dat hij bij AA Gent werkte : tot de play-offs waren de resultaten en het veldspel zeer behoorlijk, daarna stortte het als een kaartenhuisje in elkaar. Twee : jonge spelers als Hazard, Malanda, Naessens en andere Verbooms hebben nog niet de "moteur" om tien topwedstrijden na elkaar het vereiste niveau aan te houden. Drie : de ploeg is tè afhankelijk van Berrier. Kun je die neutraliseren, dan verwordt den Essevee tot een leeuw zonder tanden. Al deze bespiegelingen brengen mij tot volgende waarzeggerij : Zulte- Waregem eindigt teleurstellend op een vijfde stek.
Voorspelling 4. Lokeren.
Mijn favoriet team gaat het goed doen. Ze hebben reeds PO I-ervaring opgedaan, twee jaar geleden. Dit was niet bepaald een meevaller, maar ik ben er van overtuigd dat Peter Maes hieruit geleerd heeft. De ploeg staat als een huis, is rijp en heeft métier. Plus, één geducht wapen : traptechniek. Zelfs in tweevoud. Er is namelijk de linker van Ivan Leko en de rechter van Milos Maric. Een pass, hoekschop of vrije trap die van hun voet vertrekt draagt vaak zoveel kwaliteit in zich dat hij leidt tot een opening of kans. Op basis van dit alles durf ik te beweren dat de tricolores in PO I minstens evenveel matchen zullen winnen als verliezen.
Voorspelling 5. Racing Genk.
De Limburgers worden de meest serieuze challenger van Anderlecht. Spelers als Vossen, Buffel en De Ceulaer zorgen steeds voor gevaar, zijn mentaal ijzersterk en kennen het klappen van de zweep. Simaeys zorgt voor leiderschap en organisatie in de defensie. Hyland is een beest dat in staat is om de strijd op het middenveld te winnen. Gorius is slim en kan zeer behoorlijk trappen en passen. Ojo is een aanwinst en heeft honger. Plet is een goaltjesdief pur sang. Samengevat : ze zijn sterk in de breedte. Reken daarbij de ervaring die Been en Co. hebben opgedaan in Europa en dan kom ik tot de voorspelling dat ze op een tweede plaats zullen eindigen, zeer kort achter RSCA.
Voorspelling 6. Standard.
Standard met of zonder Jelle Van Damme, da's een wereld van verschil. Dus : alle matchen waarin de Lokeraar er niet bij zal zijn verliezen de Rouches kansloos.
Voorspelling 7. Club Brugge.
Club eindigt op een derde plaats.
Voorspelling 8. KV Mechelen.
De Maneblussers winnen PO II. Een beslagen team met veel fysieke kracht, geleid door een gedegen coach en aangevuurd door een fanatieke aanhang. Dus niet AA Gent trekt aan het langste eind, wel KVM.
Voorspelling 9. Beerschot.
Beerschot wint PO III ten nadele van Cercle.
Voorspelling 10. Westerlo.
De Kempenaars en huisreporter Jos Willems nemen opnieuw hun plaats in in de Jupiler League, dit ten nadele van...Beerschot. Het Antwerpse voetbal is voor vijf lange jaren gedoemd om te branden in de hel die Tweede Klasse heet. Niettemin zal het ooit als een fenix uit zijn as herrijzen en een ploeg voortbrengen, de mooie en mondiale stad waardig. Soms moet een mens eens durven dromen, niewaar?
Kijk, reken mij naderhand gerust af op deze beweringen. Ik stel voor : 7/10 is zeer goed, 6/10 goed, 5/10 redelijk, minder dan 5 is slecht. Akkoord?
Coup de foudre ondertussen in onze razend spannende Superklasse "De Zande". Ben Dewyn en Patrick Sinnaeve wippen over de vanaf het begin aan de leiding staande Benny Vanderschaeghe. Maanden lang stond onze sympathieke collega-nachtwaker non-stop eerste, maar Ben en Patrick zijn onvervalste competitiebeesten en hebben hem eindelijk te pakken. Op de vooravond van de play-offs kondigt een en ander zich aan als een Hitchcockiaanse thriller. Wie het uiteindelijk zal halen is op dit moment een levensgroot vraagteken. I like.
Tot in den draai.
PS. Ben vraagt zich af of er personen zijn die zich durven wagen aan PO-pronostieken. Wel, niets belet dat wie eveneens een magische glazen bol bezit deze eens uit de kast haalt, hem behoedzaam met beide handpalmen be-aait en ons meedeelt wat hij of zij er in te zien krijgt. Achterna kunnen we dan zien wiens bol het best functioneert. Waregem-Lokeren 2, Club-Standard 1, Anderlecht-Genk X.
