Toen ik deze ochtend mijn gazet las schoot mij de gedachte door het hoofd dat er op deze ondermaanse aardkloot toch heel wat vierkante steenezels rondlopen. Neem nu Ton van Royen en Steven Defour.
Eerstgenoemde is reeds twintig jaar de wettige echtgenoot van de bloedmooie Nederlandse schrijfster-milf Heleen van Royen. Onder hun beidjes vormen ze voor onze noorderburen de vleesgeworden verpersoonlijking van de zogenaamde "open relatie". Dit wil zeggen dat ze in hun huwelijk elkaar de ruimte laten voor slippertjes à volonté, een optie waarvan elk van hen naar verluidt rijkelijk heeft gebruik gemaakt. Echter : ze gaan scheiden. Als hoofdreden wordt vermeld dat Ton op vandaag toe zou zijn aan een monogame verhouding. Anders gesteld : Hollandse Ton wil zijn 100% comfortabele, hem ongetwijfeld door zeer vele mannen benijde "unique selling position" inruilen voor een plaatsje in de gouden kooi. Als ik hem was, 'k zou d'er nog eens goe over napeizen...
Ook Steven Defour lijkt verworden tot een man die in de loop van de voorbije maanden de pedalen even helemaal is kwijtgeraakt. De getalenteerde Belgische middenvelder trad in 2011 met veel tam-tam en grand-chique in het huwelijksbootje met zijn toenmalige verloofde Irene Mbisdikis. Op heden laat hij zich echter wetens en willens kieken terwijl hij in het Luikse nachtleven aan het feesten is aan de zijde van een 19-jarige blonde schone en vermeldt hij op de koop toe de volgende dag op Facebook dat hij "in relatie" is met haar, dit alles terwijl zijn vrouw als een braaf huismoederke op hem zit te wachten in hun woning in Porto. Man, man,...zal die kunnen dokken als het ooit tot een echtscheiding komt.
Soit. Van deze in het licht van de grote wereldproblemen volstrekt verwaarloosbare faits-divers schakel ik nu nog even over op de core-business van deze blog : het vaderlandse voetbal in al zijn kleurrijke facetten. En in die zin, beste lezer, doe ik u kond van mijn grote opluchting, want : die oersaaie, lange en lege winterstop loopt op zijn einde. En hoe! Met enkele "lekkere" affichkes in het kader van de kwartfinales van de Beker van België, alias de Cofidis Cup. Zoals Anderlecht-Gent, vanavond (njam, njam) live op Sporza. De heenwedstrijd eindigde op 1-1. Ondanks deze niet al te beste uitgangspositie maken de Buffalo's volgens mij toch nog een kans. RSCA mist immers zijn drie sterkhouders : Biglia, Mbokani en Kouyaté. Bovendien heeft de Artevelde-club zich aanzienlijk versterkt met spelers als Lepoint, Zukanovic, Neto en Hubert. En met een kersverse trainer die heel wat adelbrieven kan voorleggen : de Spanjaard Victor Fernandez Braulio. Deze laatste houdt zich in de pers weliswaar low-profile, zeggende dat de competitie voor hem absoluut prioritair is, maar ik denk dat hij er in werkelijkheid op gevlast ligt om zich aan het Belgische voetbalpubliek te presenteren met een binnenkomer van heb ik je daar.
Onze hoogste vaderlandse voetbalklasse is meer dan de moeite waard om volgen. Een pintjesliga à la belge : amusant en kleurrijk. Maar : een Be-Ne-league...da zou echt de max (kunnen) zijn. Ik weet dat "al bij ons" ook op vandaag nog veel mensen spontaan in een kramp schieten als ze het woord "Ollander" horen. Niet weinigen voelen zich in dergelijk geval geroepen om geforceerd flauwe moppen te gaan tappen over hun zogezegde gierigheid. Toch, zo ben ik er van overtuigd, zal iedere rechtgeaarde liefhebber een gelukzalige glimlach niet kunnen onderdrukken wanneer hij even wegdroomt van een divisie waarin volgende ploegen elkaar op wekelijkse basis bekampen.
1. Ajax.
Uit het progressieve Amsterdam.
Cruyff, Van Basten, Bergkamp...Vleugelspitsen...Eigen kweek...Verzorgd aanvallend voetbal...Speelt in de "Arena" voor telkens 50000 toeschouwers.
2. PSV.
De lampenclub uit Eindhoven.
Gullit, Romario, Ronaldo (den dikke, niet die uit Portugal), Nilis, Van Nistelrooij...Won in 1988, met een Belg als kapitein, de Europacup I, dit is de voorloper van de huidige Champions League... Het Philips Stadion is om de twee weken gevuld met 33000 man.
3. Anderlecht.
Gehuisvest in de hoofdstad van Europa.
Koninklijk paars om de schouders van iconen als Paul Van Himst, Robbie Rensenbrink, Juan Lozano en Vincent Kompany... 31X kampioen... Bij thuiswedstrijden wordt het Parc Astrid bevolkt door 22000 kijkers.
4. Club Brugge.
De Club van de "Vlaanders".
Diep blauwzwart gestreepte shirts gedragen door bij leven reeds legendarische "giocatores" als Raoul "Lotte" Lambert, Jan Ceulemans, Marc Degryse, Jean-Pierre Papin en Franky Van der Elst... De historische finales tegen het grote Liverpool, de memorabele Europese avonden onder Henkie Houwaert...Jan Breydel telt "at home" 23000 trouwe koppen.
5. Feyenoord.
Uit de stad met de grootste haven ter wereld.
De Kuip, alwaar Rik De Saedeleer ooit het quasi wanhopige maar onvergetelijke "Ze gaan lôopen, ze gaan lôopen..." de ether ingooide...Het Legioen...het ontroerende "Hand in Hand, Kameraden"...Coen Moulijn, Willem van Hanegem, Pierre van Hooijdonk, Dirk Kuijt, Robin van Persie in zijn beginjaren...Thuismatchen gaan steevast door in een unieke sfeer die wordt gecreëerd door 45000 steeds fideel op post zijnde Rotterdamse fanatici.
6. Standard de Liège.
De trots van Wallonië uit la Cité Ardente.
Sclessin, met op de achtergrond de melancholische terrils die refereren aan een groots industrieel verleden...Het strijdvaardige "Aux Armes"...Cultheld Roger Claessen, Gouden Schoen-keepers Jean Nicolay, Christian Piot en Michel Preud'homme, generaal Wilfried Van Moer, Eric "De Leeuw" Gerets, dribbelwonder Simon Tahamata, stürmer Marc Wilmots, sterke eigen jeugdproducten als Marouane Fellaïni en Axel Witsel...In eigen honk worden de rouches aangemoedigd door 20000 Latijns aandoende tifosi.
7. FC Twente.
Uit Enschede, Oost-Nederland, pal aan de grens met Duitsland.
Een club die qua beleid model kan staan voor elke professionele organisatie. Onder het kundige voorzitterschap van de lepe Joop Munsterman evolueerde de vereniging uit de provincie Overijssel in nog geen 10 jaar van bijna failliet naar hemelbestormers van de Nederlandse eredivisie. Op vandaag vormt Twente een stabiel ogende topper die structureel meedoet voor de prijzen en die haar homegames opvoert voor 29000 enthousiaste "Tukkers".
8. SC Heerenveen.
Fiere traditieclub uit het mooie Friesland.
Voor aanvang van elke wedstrijd in het Abe Lenstrastadion zingen de 24000 aanwezigen uit volle borst het "Fryske volksliet".
9. Racing Genk.
Ontstaan uit de vroegere mijnclubs Winterslag en Waterschei en op heden dè club van de Limburg.
Goeie jeugdopleiding : Steven Defour, Kevin De Bruyne, Thibaut Courtois...Als jonge organisatie erin geslaagd om op 15 jaar een stevig palmares op te bouwen : kampioen in 1999, 2002 en 2011, bekerwinnaar in 1998, 2000 en 2009...De Genkenaars spelen hun thuismatchen voor gemiddeld 20000 toeschouwers.
10. FC Groningen.
Bijnaam : de "Trots van het Noorden".
Hoewel FCG reeds lange tijd geen hoge toppen meer scheert in de eredivisie -de laatste jaren presteert het zelfs vlakaf teleurstellend- wordt het in de eigen ronduit schitterende Euroborg zonder uitzondering aangemoedigd door 21000 toegewijde believers. Uit diep verankerde clubliefde...
11.FC Utrecht.
Mooie club uit een mooie, gezellige stad met een van oudsher uitgebreide en fanatieke aanhang. Thuis zijn ze altijd met minimum 17000.
12. Vitesse.
Uit Arnhem, Gelderland.
Bijgenaamd "FC Hollywood aan de Rijn", dus een kleurrijke vereniging waar heel wat te beleven valt. De prachtige GelreDome wordt steeds opnieuw ingepalmd door 18000 gedreven aanhangers.
13. AA Gent.
La Gantoise heeft het nu wat moeilijk maar zal, eenmaal gevestigd in het gloednieuwe Arteveldestadion, op termijn op vaste basis voor 15000 Buffalo's opereren. Eindelijk zullen de stroppen dan een ploeg krijgen hun magnifieke stad waardig.
14. KV Mechelen.
Zou de Be-Ne-Benjamin zijn, maar dan wel een Benjamin met karakter en traditie, Achter de Kazerne altoos toegejuicht door at least 10000 vurige Maneblussers.
Samengevat : nergens ter wereld zouden op een modale speeldag op zo een kleine oppervlakte verhoudingsgewijs zoveel supporters live in het stadion een wedstrijd bijwonen. Gevolg : meer exposure, meer inkomsten, betere spelers, betere trainers, voetbal van een hoger niveau. Voor jeugdspelers zou het moeilijker zijn om door te breken, maar degenen die hier wèl in slagen zullen sterk en kwaliteitsvol zijn.
Ik weet best : wat ik heb neergepend is hier en nu niet meer dan een dromerige oefening in ijle luchtfietserij. Toch denk ik dat binnen dit en tien jaar het er een keer van zal komen.
Royal Sporting Club Anderlecht. De prestigieuze vereniging uit onze hoofdstad. 31 nationale titels, 9 bekers, 10 supercups, 5 Europese trofeeën. Ook deze jaargang de winterstop in als ongenaakbare leider. Dik verdiend, want hun laatste tien wedstrijden allemaal gewonnen, dit met een doelsaldo van 37 voor en 8 tegen.
Dus : need I say more?
Op het eerste zicht niet, maar als we de zaak van wat naderbij bekijken eigenlijk ook weer wel... Ik verklaar mij nader.
Waar ik werk zijn er heel wat Club-supporters. Reeds jaren lang wijst, zonder uitzondering, elk van hen er mij regelmatig op hoezeer Anderlecht bevoordeeld wordt door de scheidsrechters. Niet weinigen houden er zelfs heuse complottheorieën op na waarbij verondersteld wordt dat de "Brusselse dikkenekken" binnen de KBVB hun (stro)mannetjes hebben op cruciale posities en alzo de maffieuze macht bezitten om de boel naar hun hand te zetten. Aanvankelijk vond ik dergelijke gezegsels even paranoïde als ridicuul.
Maar...
Doordat de hierboven vermelde collega's met Blauw-Zwart hart mij quasi elke speeldag concrete voorbeelden konden voorschotelen ter staving van hun beweringen, ben ik er mettertijd zelf ook wat gaan op letten. En, het moet gezegd, een en ander lijkt daadwerkelijk wat scheef in de haak te zitten. Meer en meer krijg ook ik, ofschoon als Sporting Lokeren-supporter compleet neutraal in deze, de indruk dat paarswit te dikwijls foutieve of op zijn minst zeer discutabele arbitrale beslissingen aangeboden krijgt die hen effectief in niet onaanzienlijke wijze tot voordeel strekken. In de match op Genk mag De Sutter scoren uit buitenspel. In die tegen Lierse wordt Elgabas tot twee keer toe in een kansrijke positie ten onrechte afgevlagd wegens zogezegde off-side.Vorig seizoen in de PO I-wedstrijd tegen Brugge gebeurde hetzelfde met Carlos Bacca. Mbokani wordt door de geschillencommissie van de bond best wel mild bejegend voor de gemene trap in het gezicht van Killian Overmeire. Er zijn de vele penalties voor en de zeer weinige tegen. Ik wil zeker niet poneren dat dit allemaal het gevolg is van een duistere samenzwering van personen te kwader trouw. Ik ben immers geen aan achtervolgingswanen lijdende flippo. Echter, het zou m.i. een goeie zaak zijn moest er een delegatie van in deze aangelegenheid onafhankelijke buitenlanders uit het voetbalmilieu een objectief onderzoek doen rond de vraag : "Wordt RSC Anderlecht, meer dan andere clubs, zij het bewust, zij het onbewust bevoordeeld door foutieve scheidsrechterlijke beslissingen, en, zo ja, hoe vaak gebeurt dit en wat is de impact van dergelijke illegitieme bevoordeling?" Wanneer er in de feiten effectief een te grote/te systematische begunstiging zou worden vastgesteld, dan dringt zich natuurlijk ook de vraag op wat daarvan de oorzaak of de oorzaken zouden kunnen zijn. Moest ik van Vanden Stock of Collin zijn, ik zou vragende partij zijn voor zo'n onderzoek. Wie niks te verbergen heeft, hoeft in zulk een geval niks te vrezen en heeft er baat bij open kaart te spelen. Allé, da's toch wat ik er van peis. Nu leeft bij teveel mensen de idee dat een en ander te vaak en te verregaand van het correcte afwijkt om nog toevallig te kunnen zijn. Daarom hoop ik dat in de toekomst dergelijke al dan niet structurele scheefgroei een keer terdege onder de loep wordt genomen en, indien nodig, afdoende recht wordt getrokken. Samengevat : er moet eens een goe woordeke over geklapt worden. Dit tot heil van ons vaderlands voetbal en de sport in zijn algemeenheid.
Voilà, 't is bij deze weer allemaal een keer gezegd.
Regelmatig zinspeel ik in deze blog op de amusementswaarde van onze Jupiler League. Zeker, nog altijd voeren de meeste ploegen een stevige defensieve organisatie hoog in het vaandel, maar toch is er de voorbije seizoenen een opvallende tendens naar meer open en aanvallend voetbal. Vroeger keek ik, echt waar, liever naar Studio Sport voor de samenvattingen van de Nederlandse eredivisie dan naar de beelden van onze vaderlandse competitie. Die tijd is echter gepasseerd. Tegenwoordig verkies ik de uitzendingen van Stadion of een lekkere pot tussen clubs van eigen bodem op Telenet. Dit laatste op groot scherm in mijn favoriet café, een smakelijk streekbierke binnen handbereik. De hierboven vermelde indruk wordt voluit bevestigd in een artikel van "Het Laatste Nieuws" van 26/12. Daarin wordt berekend dat dit seizoen nergens in Europa (!) meer wordt gescoord dan in den Belgique. 524 goals in 168 matchen, oftewel een gemiddelde van 3,119 doelpunten per wedstrijd. Daarmee laten wij -volgens mij voor de eerste keer ooit- zelfs de Hollanders (voor hen 505/162, dit is een gemiddelde van 3,117/game) achter ons.
Voor dit opmerkelijke en verblijdende feit wens ik alle bestuurders, trainers en spelers van onze hoogste klasse oprecht te feliciteren. Houden zo!
Voetbal draait om vriendschappelijke strijd, verbroedering, plezier en spektakel. Daarvoor is het ooit uitgevonden. Wie anders denkt, doolt.
Voilà. Genoeg pastoraal gepreek, back to reality.
Vooreerst een woordje over mijn favoriete team : Sporting Lokeren. Laatst had ik het erover met Patrick, een nachtwaker in de instelling waar ik opvoeder ben. Regelmatig blijf ik immers, tussen twee diensten door, op mijn werkplaats slapen en vaak ontspinnen zich dan tussen de aanwezigen
-nachtwakers en overnachtende opvoeders- spitse maar aangename nocturne gesprekken rond Koning Voetbal. De Patrick in kwestie is zonder meer een kenner. In verband met Lokeren zei hij : "Dat is nu eens een ploeg waar aan "gewerkt" is. Ge kunt dat zien wanneer er iemand door een blessure of zo moet vervangen worden : die ploeg blijft draaien, die stuikt niet in elkaar." Zeer juist! Sla er de feiten maar eens op na. In januari 2012 wordt de op dat moment op volle toeren draaiende Derrick Tshimanga verpatst aan Racing Genk. Geen nood : de jeugdige, zelf opgeleide Laurens De Bock neemt naadloos zijn plaats in en in mei wint Sporting de Beker van België. In het begin van dit seizoen wordt steunpilaar
De Ceulaer verkocht, eveneens aan Genk. Echter ook nu geen man overboord : de jonge, reeds van de kern deel uitmakende Ayanda Patosi neemt Benji's rol over, de Daknamse formatie blijft gewoon op niveau acteren, punten vergaren en een prima kans op deelname aan PO I behouden. Eergisteren, tegen het noodlijdende Cercle, konden vier basisspelers van importantie niet van de partij zijn : Taravel, Persoons,
De Bock en Patosi. Toch wordt er gewoon met 3-0 gewonnen. Neen, Peter Maes heeft die "Trofee Raymond Goethals" niet gestolen, zeker wanneer we in acht nemen dat de boel moet gerund worden met een jaarbudget van 6,5 miljoen euro. Daarmee zijn de Waaslanders de
"armste" (!!) Vlaamse club in eerste. Binnenkort zijn doelman Copa en aanvaller Harbaoui een periode weg voor de Africa Cup. Met kriebelende belangstelling kijk ik er naar uit hoe onze coach de absentie van deze twee pijlers zal opvangen.
Een heel andere story is die van Bob Peeters. Zijn tot nu toe bij Cercle en Gent behaalde resultaten zijn, vanuit cijfermatig oogpunt, gewoonweg abominabel. Toch geloof ik in hem. De Buffalo's zijn bezig met zich serieus te versterken. Tot nu toe werden Coulibaly, Neto, Lepoint en Zukanovic vastgelegd en manager Louwagie belooft nog meer. Dit laatste lijkt mij ook nodig, met name in de defensie. Ik hoop dat het bestuur na de winterstop den Bob nog een vijftal matchen de kans geeft en pas dan enige conclusies trekt. Volgens mij zou het al een heel ander verhaal kunnen zijn.
In de nasleep van de wedstrijd Brugge-KV Kortrijk verwachtte ik gisterochtend in mijn gazet koppen in de trant van :
"Boer Sjarel doet bod op veld van Club"
of
"Club geïnteresseerd in Nys en Albert"
Ik trek het nu wel wat in het belachelijke, maar zeg nu eens serieus : zo'n plein, da's toch te zot voor woorden. Er wordt wekelijks op gespeeld en da's een zeer slechte zaak. 't Is verdomme godgeklaagd dat door allerlei politieke spelletjes Blauw-Zwart niet kan beginnen bouwen aan een nieuw, eigen onderkomen. Als ik dan zie dat bij onze noorderburen nagenoeg elke professionele voetbalvereniging beschikt over een gezellig, comfortabel, gezinsvriendelijk en op wedstrijddagen telkens goedgevuld stadion met bijbehorende biljartgroene grasmat, dan kan ik ook in deze alleen maar verzuchten : arm België, arm Vlaanderen...
Ik weet het : deze laatste mijmeringen zijn wat deprimerend en zwaar op de hand. Maar : ik krijg ze even makkelijk weer verjaagd uit mijn hoofd.
Daarvoor hoef ik enkel maar een blik te werpen op onze jolige en geanimeerde Superklasse "De Zande". Ook zij houdt tot 19/01/2012 haar winterstop. Elke deelnemer heeft aldus de tijd en de gelegenheid om zijn equipe eens rustig in ogenschouw te nemen en te evalueren. Ik herinner eenieder bij deze nog eens aan het gentlemen's agreement dat we onderling gemaakt hebben : u mag vijf transfers doen, èchter niet meer dan vijf. Anders zou het teveel een kwestie worden van wie er het meeste geld tegenaan gooit en laat dat nu net niet de bedoeling zijn. Ik hoop en verwacht dat iedereen de fair-play opbrengt om zich hieraan te houden.
Tot slot, voor de regelmatige bezoekers van deze blog, stip ik nog even aan dat er ook tijdens de winterstop op weekbasis een stukje zal worden gepost.
Reconversie. Het vereist enige spirit, enige tegenwoordigheid en openheid van geest, enige intelligentie. Ik moet hieraan denken wanneer ik Jovanovic tegenwoordig zie spelen. Vroeger, bij Standard, was Milan een "one trick pony". Als geen ander kon hij vanop de linkerflank accelereren met de bal aan de voet. Nu voetbalt hij helemaal anders. Hij zwerft meer rond, tast af waar de mogelijkheden liggen, maakt nog wel een persoonlijke actie maar zoekt minstens evenveel de combinatie. De Serviër heeft ongeveer een jaar of twee geleden ingezien dat hij niet meer die vlijmscherpe versnelling had en heeft zichzelf succesvol omgeturnd. Vind ik knap. Buffel is een vergelijkbaar verhaal. Heeft door ervaring een bijdehand aanvoelen ontwikkeld van waar hij moet lopen en waar de zwakke plek van de tegenstander ligt. Thomas weet vaak ook leep overtredingen uit te lokken en de scheids te bespelen. Als ik dan bijvoorbeeld naar Tchité kijk, dan zie ik iets anders. Mémé heeft volgens mij ook niet meer die letale turbo-moves van weleer. Echter : hij schoolt zich niet om, hij blijft ter plaatse trappelen, blijft krampachtig die dingen proberen waarmee hij ooit zo succesvol was. Er zit geen, of alleszins te weinig evolutie in zijn spel. He doesn't move on. En dan stelt zich de vraag : waarom slaagt de ene hier wel in en de andere niet?
Aldus kom ik uit bij mijn in de bovenste regel geponeerde stelling.
Genoeg belerend gezeur, tijd voor de loftrompet!
Super-sunday. Spektakel van de bovenste plank. De vier acterende ploegen schotelden ons een heerlijke pot voor, een ideale opwarmer voor een heuglijk Kerstfeest. Ondanks het emotionele en meeslepende schouwspel, permitteer ik mij toch een nuchtere vaststelling. Met name dat het zowel in Genk als in Luik enkele ervaren spelmakers waren die een determinerende rol vertolkten : bij Club Vazquez met zijn geniale "pazquez", bij RSCA Proto, Jova en Biglia. Zij weten meer dan anderen waar en wanneer het "de" moment is. Gerijpte, kwaliteitsvolle "experience" en "real, non-faked leadership" : onontbeerlijke aspecten voor een team dat de top ambieert.
In de nasleep van deze spetterende 23ste december scharrel ik nog wat losse bevindingetjes bij elkaar.
1. Nog een plusje naast de naam van Garrido : zijn wissels aan de rust waren kundig, kordaat en doorslaggevend.
2. "Tommeke" De Sutter is vanaf heden voorgoed "Tom" De Sutter. De vrolijke, goedlachse boyscout uit Balegem zal nog wel ergens in hem sluimeren, maar gisteren zag ik veeleer een hard werkende en viriel en potig spelende beer van een vent. Fysiek en mentaal ijzersterk. Zijn attitude lijkt mij "vermachiavelliseerd".
3. Lestienne verrast mij. Ik stoorde en stoor mij aan het feit dat hij er bijwijlen lijkt te willen uitzien als een "Westside Gangsta" en daardoor besluit ik te snel dat het nooit iets zal worden met hem. "Jumping to conclusions": het is en blijft een valkuil op de weg naar gefundeerde kennis en wijsheid.
4. Ik begrijp niet waarom coach Been niet startte met Glynor Plet. De donkere Nederlander leek mij immers de aangewezen man om in de plaats van Jelle Vossen de goaltjes binnen te prikken, maar blijkbaar dacht Rotterdamse Mario daar anders over.
Tot slot maak ik nog een drietal opmerkingetjes rond onze daverende, tot in verre contreien weerklank vindende "Superklasse De Zande".
Eén : als Benny komende donderdag als leider de winterstop ingaat, dan heeft hij een prestatie geleverd om u tegen te zeggen. Vanaf dag 1 onafgebroken aan de kop, 't is er zeer weinigen gegeven. Maar, om nog eens een open deur in te trappen : 't is aan de meet dat de echte prijzen verdeeld worden.
Twee : Ben blijft gestaag klimmen. Net als zijn favoriete ploeg in de Jupiler League.
Drie : Marieke en Jonas staan in de rangschikking vlak in elkaars buurt. 'k Ben benieuwd wie van deze beide echtelieden op het einde aan het langste eind zal trekken.
Om helemaal af te sluiten wens ik alle superklassers en alle lezers van deze blog van harte een zalige Kerst.
21 december 2012. Volgens de Mayakalender vergaat vandaag de wereld. Hoewel ik de wijsheid van de Maya's zeker niet in twijfel wil trekken, denk ik toch dat ze in deze de bal ferm mis slaan. En : gelukkig maar! Anders zou heel wat moois ons door de neus geboord worden. Zoals bijvoorbeeld speeldag 21 in onze kwalitatief gelimiteerde, maar op vlak van amusement zijns gelijke niet kennende Jupiler League.
Een voorbeschouwing.
Subiet start Kortrijk-Lokeren. Wil KVK kans blijven maken op een plaatsje in PO I dan moet het winnen van de jongens van coach Peter Maes. Echter : ik denk niet dat dit gaat gebeuren. Lokeren heeft gewoon een beter team. En de roodwitten zijn de laatste weken de pedalen wat kwijt geraakt.
Morgen is er onder meer Gent-Charleroi. Dat wordt geen probleem voor de Buffalo's want spits Mboyo toont zich kopbalsterker met de dag. Vorige zaterdag knikte hij er twee binnen tegen Lokeren en ook gisteren op training trof Ilombe raak met het hoofd, zij het pardoes op het bolle wezen van de rijkelijk bebaarde Frank Boeckx. Als een volleerde bleitmuil verliet de reservekeeper het oefenveld en begaf zich stante pede richting UZ om te laten onderzoeken of zijn uit de kluiten gewassen ruiker nog recht stond. 'k Ben benieuwd wat deze hele "sirk" zal geven tegen het bonte Carolo-gezelschap van "kakkenest" Yannick Ferrera. Mocht het voor lange Bob opnieuw uitdraaien op een nederlaag, tja...dan zijn de rapen gaar.
Zondag is D-day. Standard-Club en Genk-Anderlecht. In Luik wordt het volgens mij een gelijkspel en in de Limburg zegeviert het lokale Racing.
Waarom ik dit denk? De Brusselaars missen Mbokani en het team van Mario Been heeft opnieuw een fitte De Ceulaer op het plein lopen. Benji brengt schwung in het spel. Hij zal m.i. het verschil maken.
Maar : ongeacht wie er aan het langste eind trekt, wij hopen in de eerste plaats vurig op feestelijk en attractief voetbal. Santé!
In heel de organisatie van de Club (spelers, staf en bestuur) ontwaar ik vooralsnog maar één persoon die op mij een volwassen indruk maakt.
't Is trainer Garrido. Ik weet wel dat Blondel door de supporters op handen wordt gedragen maar ik associeer zijn naam nog steeds met misselijkmakende overtredingen. Die zijn wat mij betreft niet vergeten noch vergeven.
Deze week "showde" Zimling uitgebreid zijn tattoos in de gazet. Zijn arm toonde ons de naam van zijn vrouw met vlak daarboven een groot sleutelgat. Wat hoger, op zijn schouder, stond de sleutel afgebeeld. Aldus, zo deed Niki ons kond, had enkel hij de mogelijkheid om dit kostbare kleinood desgewenst voor opening te gebruiken. Een tenenkrommende gène bekroop mij in de Deen zijn plaats...
Ergernis voelde ik dan weer wanneer ik een te dikke kont torsende figuren als Vleminckx (met een puberaal klakske op het hoofd) en Figueiras zich zag verlustigen in de chique loges van Jan Breydel.
Juan Carlos : kuis maar naarstig door...
2. Mechelen-Standard.
Vroeger was een verplaatsing naar het ambiance-rijke "Achter de Kazerne" voor elke topclub een moeilijk te nemen klip. Die tijd lijkt voorlopig wat voorbij. Standard zette de geel-roden vrij eenvoudig opzij. De supporters van de rouches overstemden zonder moeite die van KVM. De enige maneblusser die er wèl een lap op gaf was de onvermijdelijke Antonio Ghomsi. Jammer genoeg letterlijk, in het gezicht van Buzaglo...
3. Anderlecht-OHL.
Over paars-wit zeg ik hetvolgende : als ze Biglia deze winter verkopen worden ze geen kampioen. Ik vind de Argentijn de meest onderschatte speler in onze competitie. Hij is als het smeer aan de ketting : je weet pas hoe belangrijk het is als het er niet of onvoldoende aan is...
4. Charleroi-Beerschot.
Beerschot is een ploeg van "balleke-in-de-voet". Veel te weinig snelheid en diepgang, twee onontbeerlijke benodigdheden in het moderne voetbal. Terecht wees coach De Corte hier op tijdens zijn nababbel voor de pers. Ik hoop voor de Mannekes dat Stijn Stijnen definitief terug is uit blessure want ze gaan deze Hasseltse warrior broodnodig hebben op het Kiel.
Met interesse volg ik ook de verrichtingen van Yannick Ferrera. Als dit piepjong Brussels trainerke erin zou slagen om de Zebra's voor dit seizoen in PO II te parkeren, dan is dit een ronduit uitmuntende prestatie. Hij lijkt alleszins niet gehinderd te worden door over-nerveuze, te pas en te onpas op het voorplan willen tredende bestuursleden, zoals dit vroeger wel het geval was in "le Pays Noir". Remember Abbas Bayat...
5. Lierse-Cercle.
Ik vind Bram Verbist een leutig keeperke. Stond ooit in doel bij de beloften van Ajax, keerde daarna terug naar België, maar zakte door omstandigheden diep terug naar Vierde Klasse, bij Eendracht Aalst. Daar ging toenmalig Cercle-trainer Glenn De Boeck hem in 2007 halen en sindsdien verdedigt dit grappig maar ervaren Sinjoorke tot eenieders tevredenheid de muit van de Vereniging. Zaterdag redde hij een punt voor zijn ploeg door kort na rust een penalty van Lierse-kapitein Karim Saïdi te stoppen. Niet onbelangrijk voor de moraal, want volgend weekend kondigt zich met de match tegen Waasland-Beveren voor de groen-zwarten alweer een heuse degradatie-clash aan...
6. Lokeren-Gent.
Zelden twee goals gezien die zo op elkaar geleken als deze die Gent scoorde in de derby tegen Lokeren. In die bewuste fases zag ik wat ik voordien een beetje vreesde, namelijk dat Sporting in die laatste matchen tot de winterstop centrale verdediger Jérémy Taravel zal missen. Zijn vervanger Ibrahima Gueye is een sterke beer, maar hij laat teveel steken vallen en is minder een twee-eenheid met Mijat Maric. Deze laatste vormt immers, samen met Barry Copa en de vernoemde Taravel, een op elkaar ingespeeld en aldus moeilijk te ontwrichten blok.
Los daarvan : chapeau voor Gent. Het knokte zich terug in de wedstrijd na een 2-0 achterstand. Knap ook van Ilombe Mboyo. Drie treffers aantekenen (één in de beker, twee in de competitie) in een dermate roerige week, 't is een stevige en bovendien gepaste (!) manier van reageren...
7. Beveren-Kortrijk.
Glenn De Boeck drukt zijn stempel. Enkele weken geleden kregen ze op de Freethiel nog een 2-6 pandoering van Club, maar op een ik en een gij pootte modieuze Glenn een defensieve organisatie neer en bracht hij er bij zijn spelers een over-mijn-lijk-mentaliteit in. Vakwerk...
8. Waregem-Genk.
Klasse ook alweer wat Francky Dury deze week aan de Gaverbeek presteerde. Zijn team kreeg op donderdag in de Cofidis-cup een serieus pak voor de broek van Racing Genk, 0-5 in eigen huis. Drie dagen later diende door een speling van het lot exact dezelfde wedstrijd gespeeld te worden, ditmaal in het kader van de Jupiler-League. Onze voormalige rijkswachter bleef rustig, analyseerde met zijn jongens kort maar gericht de nederlaag en deed enkele tactische omzettingen : kilometervreter Delaplace en dribbelkont Hazard erin, spelverdeler Berrier meer op rechts.
Den Essevee zette van deze keer fel en geconcentreerd druk naar voor, smoorde alzo het anders bijwijlen oogstrelend combinatievoetbal van een ditmaal mak Genk in de kiem en won verdiend. 't Kan verkeren, zei Bredero...
Bij wijze van ondertussen traditioneel geworden uitsmijter blikken wij nog even terug op onze in Ruiselede en ver daarbuiten populaire Superklasse.
Vooreerst begroeten wij een kersvers ingeschreven squad, met name FC Marre van Marlies Christiaen. Onze immer gracieuse collega van leefgroep 1 maakt er geen punt van dat ze met een grote achterstand dient in te stappen in de Gouden 11. Ze doet mee voor de fun en om er bij te horen. Way to go, girl!
Verder vermelden wij dat, naast het vorige keer aangestipte FC Kabul, nog twee equipes bezig lijken aan een trage maar zekere opmars.
Ben Dewyn nestelt zich met zijn FC Benan 2 in de bovenste regionen van het klassement, dit nadat hij aanvankelijk vele weken onderaan had gebivakkeerd. Ook Kristof Demeulemeester ontworstelde zich aan een staartpositie en zit op vandaag in de subtop.
Oef! Eindelijk hebben we nog eens de tijd om iets neer te pennen. Het feit dat ik de voorbije periode geen teken van leven heb gegeven op deze blog heeft vooral te maken met negen opeenvolgende werkdagen die dienden te worden gepresteerd, en niet met de eventuele bevinding als zouden de gebeurtenissen binnen onze pittoreske Jupiler League geen of onvoldoende gespreksstof opleveren. Dit laatste is immers geenszins het geval.
Neem nu "den Beirschot". Da's daar toch een soap van het zuiverste water. Triest en lachwekkend tegelijk. Die Vanoppen zegt in Extra Time dat hij zich geviseerd voelt, maar zeg nu zelf : is het mogelijk om een idioot van dat kaliber nièt te viseren? Praat als een oververhitte mitraillette, gaat verkleed in een paars berenpak en met de pers in zijn kielzog paraderen voor 't stadhuis en voert een totaal van de pot gerukt personeelsbeleid. Om nog maar te zwijgen van zijn boekhouding : als buitenstaander hebben we in deze inderdaad geen adequate inkijk, maar het feit dat spelers al maanden lang bepaalde delen van het loon waar ze recht op hebben niet op tijd uitbetaald krijgen, zegt wat mij betreft voldoende. Als dit de enige weg zou zijn om een club gerund te krijgen, dan lijkt het mij beter en eerbaarder om in faling te gaan en vanuit enkele klassen lager opnieuw proberen op te klimmen.
Ik had het er reeds over in mijn vorig stukje : Antwerpen is super. Ik ben er niet geboren, heb er nog nooit gewoond, maar toch hou ik er van.
Al eeuwen lang meren er schepen aan uit alle windstreken en vormt de haven het kloppende hart van onze economie. Het centrum leeft en bruist door de talrijke gezellige cafés, restaurants, musea en uitgaansmogelijkheden en door het uitgebreide shopping-scala. Het Centraal Station is een prachtig gerestaureerd gebouw met mondiale uitstraling en ook voor de cinema-liefhebber heeft de Scheldestad het nodige in petto. Dit alles heeft de Antwerpenaar gemaakt tot wat hij is : een zelfbewuste wereldburger, maar wel één met gevoel voor humor. Een echte Sinjoor houdt immers van een "zwaanske" op zijn tijd.
Het enige wat er aan mankeert is een vurige volksclub die geil en aanvallend voetbal speelt en zijn thuiswedstrijden afwerkt in een zinderend, tot de nok gevuld stadion. Zoals andere havensteden die hebben : Rotterdam met Feyenoord, Marseille met Olympique, Bremen met Werder en Istanbul met Fenerbahçe. Op dit punt laat de Antwerpenaar zich spijtig genoeg van zijn smalste kant zien. De rivaliteit tussen Antwerp en Beerschot is even kneuterig als verstikkend en contra-productief. Het resultaat is er naar : op het Kiel heerst er een diepgaande malaise en op de kille Bosuil dienen de weinig aanwezige supporters zich telkenmale te voorzien van een muts en een sjaal of ze doen een valling op. Hopelijk weet de nieuwe burgemeester op dit vlak een en ander te deblokkeren, al besef ik terdege dat hij wellicht andere katten te geselen heeft.
Alleszins meer sprankelend en tot de verbeelding sprekend is de "battle" in onze spetterende Superklasse "De Zande". Hoewel boeiend om volgen, hopen we toch dat er mettertijd één of meerdere deelnemers uit de achtergrond opstaan om leider Benny Vanderschaeghe meer en meer naar de kroon te gaan steken, want op dit moment lijkt onze sympathieke collega-nachtwaker wat van de rest weg te lopen. Misschien Jonas Vanhulle, op een bepaald ogenblik redelijk ver teruggeslagen, maar nu met zijn koene Kabul-warriors bezig aan een stevige remonte. Of, wie weet, de later in onze SK ingestapte en dus met een grote puntenachterstand gestarte Pim Houwen. Pim zet immers zijn inhaalrace rücksichtslos voort en bereikt stilaan de middenmoot. Benieuwd kijken we uit naar het vervolg...
Ziezo, binnen enkele uurtjes schiet speeldag 18 van onze amusante Jupiler League uit de startblokken.
In de weekendeditie van Het Laatste Nieuws staat een gesprek tussen Marc Degryse en Francky Dury. Aanleiding was de kritiek die Degryse in zijn maandagse rubriek "Hattrick" had geuit op het spel van Zulte-Waregem. Hij vindt het teveel "reactievoetbal", er gaat zogezegd te weinig dominantie van uit. Dury was niet akkoord met deze stelling en had er via een sms op gereageerd. Om op een en ander wat dieper in te gaan had de krant beide heren geïnviteerd voor een discussie face-to-face. Vandaar deze conversatie.
Ik ben het niet eens met Degryse. Hij lijkt mij teveel fan van de zogenaamde Hollandse School. Zonder twijfel brengen John Van den Brom en
Mario Been iets bij aan onze competitie. Ze laten een frisse wind waaien. Ze durven hoog druk zetten, balbezit opeisen en de tegenstander via vlot combinatievoetbal naar de strot grijpen. Ook hun communicatie is duidelijk, open en soms hard. Ze draaien niet rond de pot. De manier waarop
Van den Brom president Vanden Stock publiekelijk op zijn plaats zette nadat deze Bram Nuytinck een "cadeautje voor de coach" had genoemd, getuigde van lef en eerlijkheid. 'k Zie het een Belgische trainer nog niet zo gauw doen.
Maar, geachte Marc Degryse, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Ik heb het in een vorig bericht op deze blog reeds vermeld : al jaren acteren de ploegen die Dury piloteert verzorgd en, wat mij betreft, attractief. Immers, omschakelingsvoetbal kan, mits snel, snedig en precies uitgevoerd, zeer mooi zijn om naar te kijken. Zelden heb ik een team zo rap, vaardig en fraai zien counteren als het Dinamo Kiev (eind jaren '90, met een toen nog jonge Andrij Sjevtsjenko in de rangen) van de legendarische oefenmeester Valeri Lobanovsky. Deze laatste had zijn squad zo minitieus ingetraind dat hij het zich kon permitteren om minuten lang in te dommelen tijdens een match. Schitterende beelden waren het : Dinamo dat alweer aanzet voor een dodelijke uitbraak, het stadion dat in extase geraakt, en ondertussen de oude Valeri die als een norse sfinx, de handen diep weggestoken in zijn wintervest-met-schapenvacht, gewoonweg zit te dutten op de bank. Ik wil maar zeggen : Lobanovsky was geen kaaskop maar schotelde ons toch een manier van spelen voor die ook mensen naar het stadion lokte.
Dat Francky Dury maar kalm en vastberaden voortdoet waarmee hij bezig is. Er kunnen er veel een puntje aan zuigen.
Met belangstelling kijken wij ook uit naar Club-Mechelen van vanavond. Aangezien Lokeren en Genk morgen tegen elkaar uitkomen kan
Blauw-Zwart een goeie zaak doen in het klassement. Het heeft na de alweer ergerlijke prestatie van vorige woensdag (bekeruitschakeling door buur Cercle) alleen nog maar de competitie om zijn tot op heden slecht en kleurloos seizoen te kunnen redden. Wij duimen voor Juan Carlos Garrido. Ik vind het alvast positief dat hij een aantal beslissingen neemt die moeten genomen worden. Hopelijk heeft hij Dame Fortuna wat aan zijn zijde.
En hoe zal het den Beerschot vergaan, zonder de deze week de laan uitgestuurde Adrie Koster tegen Zulte-Waregem? Die Patrick Vanoppen,
'k begin mij meer en meer af te vragen of die niet aan de coke zit. Het tempo waarin die man mensen aanwerft en ontslaat ligt ridicuul hoog. Ook zijn manier van communiceren en zich uitdrukken associeer ik niet direct met doordacht bestuur en kwaliteitsvol management. 't Lijkt mij niet met zo een pipo dat de prachtige wereldstad Antwerpen ooit de club zal krijgen die bij haar status past.
U ziet het : onze vaderlandse ereklasse heeft ook dit weekend weer heel wat "lekkers" in de aanbieding.
Dit is dan wel een voetbalblog maar we hebben geen oogkleppen op. Op het EK Zwemmen Korte Baan in Chartres, Frankrijk, presteerden onze landgenoten zeer goed. Pieter Timmers (200m vrij) en Kimberly Buys (100m vlinder) behaalden zilver, de mannelijke estafetteploeg brons.
Er sneuvelden bovendien 21 nationale records, werden 14 finales behaald en iedereen (!) die in het bad kwam zwom een persoonlijk record.
Kijk, dit noem ik nu eens resultaten waar ge mee naar huis kunt komen. Vooral die Pieter Timmers lijkt mij het potentieel en ook het charisma te hebben om uit te groeien tot een kampioen. Volgend jaar op het WK in Doha, Qatar, zullen we hem met meer dan gewone belangstelling volgen.
Via de televisie welteverstaan, niet ter plekke.
Maar nu terug naar onze core business : het edele voetbalspel zoals gepresenteerd in onze kleurrijke Jupiler League.
Anderlecht nam makkelijk afstand van den Beerschot. 'k Vraag mij af wie de Brusselaars van een zoveelste titel kan houden. Ze hebben een goeie keeper, een stabiele verdediging (Nuytinck is een prima aankoop) en met Mbokani, Jovanovic, Biglia, Praet en Bruno beschikken ze over meerdere spelers die dat beetje meer hebben om met een persoonlijk actie/flits iets te forceren. Gelukkig is er het systeem van de play-offs waardoor alle mogelijkheden nog openliggen en de spanning in onze competitie gegarandeerd blijft. Met dank aan Ivan De Witte.
Als we het hebben over deze voormalige voorzitter van de Pro League, dan hebben we het meteen ook over AA Gent, de club waar hij reeds geruime tijd, samen met manager Michel Louwagie, de lakens uitdeelt. De heren lijken mij voor dit seizoen hun hand wat overspeeld te hebben. Ze hebben met Jorgensen, Ljubijankic, Smolders, Coulibaly en Jorgacevic een teveel aan ervaring verkocht waardoor de weliswaar getalenteerde kern op vandaag geen "meneurs de jeu" heeft, dit laatste zeker ook gezien de langdurige blessure van Bernd Thijs. 'k Heb het al eens gezegd : Arzo is slechts een schijn-leider en Mboyo is nog te groen achter zijn oren. Toch denk ik dat de Buffalo's niet moeten gaan panikeren : ze beschikken over een rits zeer begaafde jonge wolven en dat zal zich op termijn wel uitbetalen. Misschien kunnen ze deze winter Christophe Lepoint terughalen. Deze potige, maar tevens bedreven en hardwerkende centrale middenvelder zit momenteel op uitleenbasis bij Waasland-Beveren en is opnieuw aan het toegroeien naar zijn beste vorm, dit na een langdurige afwezigheid die haar oorsprong vond in een zwaar auto-accident . Het is iemand die vooropgaat in de strijd en die mij, door alle naars dat hij heeft meegemaakt, ook wel mentaal enigszins "gestabiliseerd" lijkt. Hij is dus nog steeds eigendom van La Gantoise en 'k peis dat ze hem daar in de gegeven omstandigheden goed zouden kunnen gebruiken. Bob Peeters staat, wat mij betreft, niet ter discussie. Ik ben ervan overtuigd dat hij een goeie trainer is. Aan hem zal het niet liggen.
Lokeren blijft maar winnen. Maar : ditmaal kropen ze, in Bergen, door het oog van de naald. Copa pakt op het einde een penalty van Perbet en vlak voor affluiten pot reus Ibrahima Gueye de winnende treffer. De Oost-Vlamingen spelen zeker geen sambavoetbal maar elke partij pakken ze aan als was het een bekerfinale : geconcentreerd, gedisciplineerd en met volle overgave. Toch verzamelen zich boven Daknam een paar donkere wolkjes : verdediger Taravel moet binnenkort onder het mes en Copa en Harbaoui moeten zeker, Patosi mogelijks, naar de Afrika-Cup.
Benieuwd hoe coach Peter Maes dit gaat oplossen.
Bij de Club zit Garrido volop in de zoekende fase. Tegen Charleroi liet hij Figueiras plaatsnemen in de tribune en Almeback, Bacca en Tchité op de reservebank. 'k Ben curieus of de Spanjaard de puzzel in elkaar krijgt. Ondanks de moeizame zege en het povere spel zie ik enkele lichtpuntjes : Larsen is terug inzetbaar, Vleminckx scoorde een mooie goal en Stenman komt er weer aan. En ze zullen zich bij Blauw-Zwart waarschijnlijk wel nog herinneren dat de de voorbije weken op hoog niveau keepende Colin Cosemans nog steeds van hen is. Alhoewel... 'k las deze week in de krant dat ze interesse hebben in en bijgevolg een stevige som geld veil hebben voor doelman Koen Casteels van Hoffenheim.
Gaan ze het daar in Sint-Andries nu nooit leren?
Tot slot werp ik een vorsende blik op onze dierbare superklasse.
Deze leert mij dat de Benny Boys op hoog niveau blijven acteren en wederom afstand nemen van de anderen. Daar waar Benny Vanderschaeghe de voorbije jaren soms supersonisch uit de startblokken schoot om daarna quasi even snel weer weg te zakken in het klassement, lijkt hij mij dit jaar vast van plan om tot op de meet de te kloppen man te zijn en te blijven. Ik roep bij deze Patrick, Fred en alle anderen op om de handschoen op te nemen en alle (eerlijke) middelen aan te wenden om het onderste uit de kan te kunnen halen.
'k Zat er gisteren dus naast met mijn voorspellingen. Standard had blijkbaar wèl het vermogen om de Lierse afweergordel vlot te doorbreken.
Ze grepen de geelzwart gespreepten via een felle fore-checking naar de keel en na een half uur stond het al 3-0. De Luikenaars beschikken over twee getalenteerde en gretige jonge spitsen (Ezekiel en Batsuayi), alsook over enkele spelers die vanop de flank voor veel gevaar kunnen zorgen (Bulot, Mpoku, en Van Damme). Beetje jammer dat ze de tweede helft de riem aflegden. Alleszins een ploeg waar muziek in zit.
Ook vanavond staan er weer enkele pittige affiches op het programma.
Vooreerst Bergen-Lokeren. Oefenmeester Scifo's teampje voetbalt kwiek en monter en beschikt over enkele gevaarlijke heerschappen zoals Jarju, Nong en vooral een herboren Jérémy Perbet. Deze laatste, een goaltjesdief pur sang, zat nog niet zo lang geleden in de kern van uitgerekend Sporting Lokeren, maar daar moesten ze hem niet hebben en lieten ze hem vertrekken voor een appel en een ei. Toch wel een pikant inschattingsfoutje van de Oost-Vlamingen, in acht nemend de som die Mons zal ontvangen bij een verkoop van de Fransman. Maar, niet getreurd, de discipelen van Peter Maes wisten de voorbije zes wedstrijden te winnen en gaan in Elio Di Rupo's hometown onverdroten op zoek naar een zevende victorie op rij. 'k Ben benieuwd of het zal lukken.
Eveneens vandaag om 20u : Gent-Zulte-Waregem. Krijgt Bob Peeters de Buffalo's eindelijk on track? 'k Vrees er voor. Zonder kapitein
Bernd Thijs zijn de Gentenaars een stuurloos schip. Arzo is een pseudo-leider, Mboyo kan een goede aanvoerder worden maar is het nog niet.
De elf van Francky Dury daarentegen vormen een geoliede machine, in staat tot snel en efficiënt omschakelen van verdediging naar aanval en omgekeerd. 'k Peis dan ook dat den Essevee La Gantoise een zoveelste nederlaag zal aansmeren. Maar : de bal is rond...
Morgen tenslotte staat er ook enig lekkers op het menu.
Bijvoorbeeld Club-Charleroi. 't Is nu om doen voor de Bruggelingen. De Zebra's vormen, net als de tegenstanders van de komende weken, een haalbare kaart. Dus, Blauw-Zwart : ga ervoor! Jaag -van zodra de scheids de partij middels een fluitsignaal in gang heeft gezet- die Carolo's genadeloos af, speel voluit op de aanval, scoor alzo een handvol mooie doelpunten, maar wees tegelijkertijd geconcentreerd en hou achteraan de deur hermetisch gesloten. 'k Weet het : 't is makkelijker gezegd dan gedaan maar met minder nemen we, als nostalgisch liefhebber van het "oude" Club, geen genoegen.
Last but not least : Genk-OHL. Ronny Vangeneugden, de trainer van de Leuvenaars, mislukte enkele jaren geleden als coach bij Racing en ligt er dus ongetwijfeld op gevlast om zijn gram te halen en de Limburgers in hun eigen huis te vloeren. 't Lijkt mij hiervoor de geschikte moment want mogelijks zit de verre trip naar en de hard bevochten zege in het Hongaarse Székesfehérvàr de jongens van Mario nog in de benen.
Wie dezer dagen eens wil billenkletsen van het lachen hoeft niet noodzakelijk naar een burlesk blijspel in een of ander aftands parochiezaaltje toe. Neen, beter is het naar een match van de Club te gaan kijken. Die defensie kan zo figureren in de op stapel staande verfilming van
FC De Kampioenen. Zeg nu zelf : ziet u voetbaltechnisch enig verschil tussen Almebäck en Marcske Vertongen? Misschien eventueel met behulp van een vergrootglas...
Niks aan te doen : bye bye Europa League 2012-2013.
Echter niet voor Racing Genk. Zij overwinteren. De Limburgers speelden niet hun mooiste wedstrijd maar hun afweer voldeed. Vergeet immers niet dat die Hongaren dit seizoen thuis reeds wisten te winnen van AA Gent (1-0), FC Basel (2-1) en Sporting Lissabon (3-0). Videoton is een stugge en lepe counterploeg.
Dus, Mario en Compagnie : goed gedaan! Volwassen gespeeld.
Vanavond wordt in de Jupiler League de 17de speeldag afgetrapt : Standard-Lierse. Ik vrees er een beetje voor. Ik bedoel : 't zal waarschijnlijk geen schone wedstrijd zijn. Lierse heeft de punten hard nodig en die Egyptische coach zal mijns insziens spelen vanuit een zeer gesloten verdediging, erop rekenend dat er via een tegenaanvalletje iets te rapen valt. De rouches van hun kant lijken mij geen elftal te hebben dat in staat is om middels een hoge balcirculatie zo'n dubbele muur kapot te spelen. 't Zal er vermoedelijk ook hard aan toegaan. Ik voorspel twee rode kaarten.
Maar : regelmatig zit ik er glad naast. Deo volente wordt Standard-Lierse een spetterend kijkstuk dat bol staat van aanvallend voetbal, sportieve strijd en schitterende doelpunten.
Ondanks fris en enthousiast spel heeft Anderlecht gisteren toch wel een serieuse tik gekregen van AC Milan : alvast uitgeschakeld voor de volgende ronde van de Champions League en ook de Europa League wordt een risky dubbeltje op zijn kant. Paarswit zal in die laatste match zelf top moeten spelen, want tegen en op Malaga, èn tegelijk het geluk aan zijn kant moeten hebben. Hopelijk hebben die cynische Italianen wat eergevoel en gaan ze er voor tegen Zenith. Binnen twee weken kijken en duimen, zou ik zo zeggen.
Duimen doen we ook vanavond voor Genk en Club.
'k Ben benieuwd of de Limburgers hun matte wedstrijd van vorig weekend slechts een accident de parcours was dan wel of de klad er begint in te komen. 'k Peis overigens niet dat dit laatste het geval zal zijn. Tegen Videoton verwacht ik opnieuw een tactisch en mentaal gedisciplineerd Racing dat grote delen van de wedstrijd zal controleren door een stevig verdedigend blok te koppelen aan tal van momenten van vlotte balcirculatie en regelmatig een 100%-doelkans. Waarvan er dan uiteraard ook enkele worden verzilverd , want da's toch essentieel. Er is voldoende ervaring met Buffel, Gorius, Hyland en Vossen, dit naast een stevige dosis getalenteerd jong geweld met Plet, Monrose en Tshimanga. Dus : vooruit met de geit.
Ook naar de clash tussen Club en Bordeaux kijk ik reikhalzend uit. Als het bij de Bruggelingen goed zit tussen de oren dan moet bij elk van hen reeds enige tijd rotsvast de idee leven dat ze tegen die Fransen iets recht te zetten hebben. Voor zichzelf, maar zeker ook voor de supporters.
Ik hoop dat trainer Garrido hier handig weet op in te spelen om een gretig, geconcentreerd en scherp team tussen de lijnen te brengen.
"Het Laatste Nieuws" van vandaag, pagina 3. Triestige zaak.
We kennen de dader. We weten dat hij veel heeft meegemaakt en dat hij in se geen slechte gast is. Maar wat hij gedaan heeft kan echt niet door de beugel en vraagt een straf die vergeldt. Eén die pikt en niet wordt vergeten. Sorry als ik wat zware woorden gebruik, maar ik vind het een niet te verdragen gedachte dat voetbal wordt geterroriseerd door halvegare junks met onverwerkte frustraties en hersenen ter grootte van een okkernoot. Wie wil voetballen dient zich aan te passen aan de spirit van het spel, en dat is er een van vriendschap, verbroedering en plezier. Als ik in het betreffende artikel lees dat in de afgelopen zes jaar 2000 van de 8000 erkende arbiters in ons land hebben afgehaakt na verbale of fysieke agressie, dan vind ik dit hallucinant.
Bij deze wens ik de jonge Lothar veel beterschap toe. Ik vind het zeer moedig dat hij snel weer als scheidsrechter op het plein wil staan en hoop van harte dat hij nog veel plezier mag beleven aan en succes mag hebben met zijn mooie hobby.
Wat betreft de voorbije speeldag in onze nationale hoogste klasse viel in de eerste plaats de klinkende overwinning van Club Brugge tegen
Waasland-Beveren op. Eindelijk speelde Blauw-Zwart nog eens zoals het van oudsher behoort te spelen : attractief en succesrijk. En dat stemt ook mij -ofschoon supporter van Lokeren- blij, want : ons Belgisch voetbal in zijn geheel is neig gebaat bij een Club dat meedoet voor de prijzen.
Moge aldus Senor Garrido zich ontpoppen tot "El Salvador de Brujas". Daarvoor zal hij echter mijns insziens nog een tweetal moordenaars van verdedigers op de kop moeten zien te tikken. Dweilen met de kraan open is immers een straatje zonder eind.
Misschien kan hij er een gaan halen bij Sporting Lokeren want ook tegen den Beerschot stond de defensieve organisatie weer als een huis.
De Daknamboys speelden een volwassen wedstrijd, geduldig wachtend op dat doelpunt dat er meestal toch een keer komt. Zij het deze keer pas in blessuretijd. Maar dat doet er niet toe. Wat telt is : de zesde overwinning op rij !!
Iets anders waar ik het nog even over wil hebben is dat hele gedoe in Lier.
Enkele "verlichte" geesten die zich supporter noemen waren op facebook een hetze begonnen tegen hun voorzitter Maged Samy en de zogenaamde "veregyptisering" van de ploeg. Er vielen dingen te lezen als "de kamelen" die "moeten vertrekken uit Lierse". Zie, dat noem ik nu eens racistische stank voor dank. Vijf jaar geleden heeft het toenmalige bestuur van de Pallieters aan Samy, een succesvol zakenman uit het land der piramides, schoon gevraagd of hij alstublieft zou willen investeren in de club. Hij heeft zich laten overhalen, alzo de Kempense vereniging behoedend voor een faillissement. Tot nu toe is hij trouw op post gebleven, ook toen ze zakten naar tweede. Hij heeft er ondertussen reeds 30 miljoen euro uit eigen zak ingepompt. Dat hij in ruil de club nu en dan zou willen gebruiken als springplank naar een "Europese" carrière voor talentrijke voetballers uit zijn geboorteland, is normaal en hoeft volgens mij geen slechte zaak te zijn. Als die gasten maar kwaliteit hebben en ten allen tijde bereid zijn en in staat om hard te werken en waar te leveren voor hun geld. Zeker, mensen hebben voor een stuk nood aan "herkenning" en "eigenheid", dit onder de vorm van zelf opgeleide beloftevolle jonge spelers. Maar het een sluit het ander niet per definitie uit. Ik verwijs nog eens naar Lokeren. Daar heb je met Laurens De Bock en Killian Overmeire twee jongens van eigen kweek, maar daarnaast lopen er in de basiself ook een Ivoriaan, een Fransman, een Zwitser met Servische roots, een Belg met Turkse roots, een Griek, een Kroaat, een Zuid-Afrikaan en een Tunesiër rond. Dit belet geenszins dat het een team is waar de supporter trots op kan zijn en zich mee kan vereenzelvigen. Want : ze maken allemaal elke week hun tricolore truitje nat en trekken allemaal aan hetzelfde zeel. Met dank aan coach Peter Maes, die daar vanzelfsprekend een cruciale rol in speelt.
Om nog even terug te komen op Lierse en Maged Samy. Het lijkt mij toe dat de Egyptenaar zelf ook vragende partij is voor begaafde jeugdige Belgen in zijn team. 't Voorbije weekend tel ik er met Sels, Wils, Menga, Bidaoui, Heymans en Hairemans alvast zes. Hij zou trouwens zot zijn om hier niet achter te staan, want een goeie "scholing" brengt zaad in het bakje. Opnieuw het voorbeeld van Lokeren : vijf miljoen vingen we voor Tshimanga en voor De Bock zullen we opnieuw langs de kassa passeren.
Ondertussen deden zich enkele opmerkelijke verschuivingen voor in onze geliefde superklasse.
Zo lijkt Rudy Sylvester zich het voorbije weekend verslikt te hebben in een of andere valse noot die vervelend doorklinkt in het algemeen klassement. Eerst even doorspoelen en dan doorgaan, zou ik zo zeggen.
De vurige talibanstrijders van FC Kabul daarentegen lijken mij -het boek in de ene, het kromzwaard in de andere hand en het lichaam afgeplakt met explosieven- klaar voor een niets of niemand ontziende hemelbestorming. Alwaar enkele tientallen smachtende maagden als beloning wachten.
En loopt daar nu een onvervalste mol rond op dat Blauw-Zwarte middenveld, of is 't van niet beter kunnen?
Maar kijk : we gaan er geen negatief bericht van maken. Liever zingen we de lof van onze vrolijke Jupiler League.
De festiviteiten begonnen al op vrijdagavond met Lokeren-Standard. De goal van Harbaoui was mooi, maar dan moest die van Patosi nog komen... Weergaloos, zowel in de voorbereiding als in de afwerking. Er zit stevig wat buskruit in die nochtans niet overdreven grote Zuid-Afrikaanse slof. Voordien was er reeds de katachtige redding waarmee Barry Boubacar Copa de kopbal van Jelle Van Damme uit zijn doelvlak ranselde. Het deed mij denken aan Jean-Marie Pfaff in zijn jonge jaren, die kon dat ook.
En dan is er de wijze waarop de jongens van Peter Maes een voorsprong verdedigen. Zowel tegen de rouches als vorige week tegen Club.
Zo "en bloc", zo hardnekkig en wilskrachtig. Vechten met een over-mijn-lijk-mentaliteit. Schoon en spannend tegelijk.
Tijdens onze traditionele vaderlandse topper heb ik vooral genoten van de Paars-Witte jonkies Dennis en Massimo. Die jeugdige onbevangenheid, die goesting, die scherpte, die honger, dat talent. Ik volg het met nieuwsgierigheid en met graagte.
Er zijn echter ook andere, meer ervaren spelers die mijn voetbalhart weten te bekoren. Zoals de heer T. Buffel. De drive waarmee dit "oudje" de laatste tijd over het veld dendert steekt zijn ploegmaats aan en levert resultaat op. Enkele weken geleden, tegen Kortrijk, verzendt de
ex-cerclespeler een gemillimeterde pass richting Vossen die het op zijn beurt enig fraai afwerkt. Vorige week donderdag, tegen Lissabon, levert hij opnieuw een panklare voorzet af, ditmaal op de knikker van Plet. En eergisteren, tegen het Mons van coach Enzo Scifo, is Brugse Thomas de spil in een ronduit schitterende combinatie : nadat Genk de bal enkele keren vlot en in één tijd van voet naar voet heeft laten gaan, zet hij een een-tweetje op met Hyland om daarna even evenvoudig als verfijnd diezelfde Plet de treffer op een schoteltje aan te bieden.
Ja, 't was een weekend om, als onversneden liefhebber van het spelletje, duimen en vingers bij af te likken.
Ik weet niet of u het ook zo ziet, maar ik heb de indruk dat deze (r)evolutie naar een ander, meer opwindend, aanvallend en gedurfd voetbal ook internationaal stilaan zijn vruchten begint af te werpen. De Rode Duivels spelen fris van de lever, RSCA sprokkelt punten in de Champions League en Racing Genk staat aan de kop in zijn poule. 't Is allemaal nog wat pril en broos, maar ik denk dat we op de ingeslagen weg moeten verdergaan.
Ondertussen woedt de -weliswaar vriendschappelijke- strijd in onze Superklasse in alle hevigheid voort.
Met niemand minder dan de onvolprezen Didier Van Kerrebroeck begroeten wij een nieuwe deelnemer. Bij deze : veel succes, Didier.
Pim Houwen zet zijn niet te stuiten opmars voort, heeft De Dobbies te pakken en krijgt de Duracels in 't zicht.
Voor het overige valt op dat waar anderen, zoals Patrick, Andy en Amar zich in de subtop van het klassement weten te handhaven, het team van Kristof Tyvaert wat wegzakt. Kom op, Kristof : recht de rug en knok terug. Zoals ook Marieke met haar Indiaantjes lijkt te doen.
Vorige maandag, diep in de avond, ontving ik een sms'je van mijn goede vriend Franky Vanmeirhaeghe.
"Dag Peter. In Extra Time geen woord over het succes van Dury met Essevee. Frank Raes denkt er ook niet aan om dit onderwerp ter sprake te brengen. Ik dacht nochtans dat ze op de eerste plaats stonden, maar dat zal niet echt belangrijk zijn allicht."
Typisch voor Franky om zoiets te zeggen. Zijn geheel eigen en nuchtere kijk op het spelletje biedt vaak een interessante invalshoek. Zijn opmerkingen snijden hout. In de bewuste uitzending van het vernoemde wekelijkse VRT-voetbalprogramma gaat het inderdaad nagenoeg de hele tijd over het ontslag van Leekens. Weliswaar een belangrijk nieuwsfeit van de voorbije speeldag, maar er zijn toch ook nog andere dingen het vermelden waard?
Ook vandaag, in de weekendkrant van het Laatste Nieuws, wordt er niet één artikel gewijd aan Zulte-Waregem. Ondanks hun onverwachte maar zeker niet gestolen leiderspositie. Enkel in de regionale pagina's ("Vlaamse Ardennen") vind ik een klein interviewtje met voorzitter Willy Naessens.
Ik zal het dan maar doen.
Franky Dury is gewoonweg een crack in zijn vak. Vooraleer in 2005 met de Gaverbeekploeg de titel te behalen in Tweede Klasse en aldus te promoveren naar Eerste, had hij als trainer reeds 6 (!) maal kampioen gespeeld in lagere reeksen. In 1990 met Ronse in Tweede Provinciale,
in 1992 met Zultse VV in Eerste Provinciale, in 1994 met Racing Heirnis Gent in Vierde Klasse, in 1995 met Zultse VV in Vierde Klasse, in 1999 met Zultse VV in Vierde Klasse en in 2002 met SV Zulte-Waregem in Derde Klasse.
In het eerste jaar in de Jupiler League bestond Dury's team uit semi-profs. Dit hield in dat heel wat van zijn spelers overdag deel- of voltijds een job uitoefenden (middenvelder Ludwin Van Nieuwenhuyze was bijvoorbeeld een klinkerlegger) of student waren en dat ze 's avonds trainden. Hijzelf werkte tot 1 maart 2007 bij de Federale Politie van Gent, alwaar hij zich bezighield met het in kaart brengen van criminele bendes.
Dit semi-professionalisme weerhield FD er niet van om zijn equipe moeiteloos in onze hoogste afdeling te handhaven en -helemaal een topprestatie- om met dit bonte gezelschap in mei 2006 de Beker van België te veroveren.
Hij werd in 2006 dan ook geheel terecht verkozen tot Trainer van het Jaar.
Francky Dury bleef echter niet teren op deze successen maar ontwikkelde zich ijverig door. Reeds jaren vind ik de ploegen die hij onder zijn hoede heeft een mooi en verzorgd voetbal spelen dat ontegenzeggelijk zijn stempel draagt. Zowel in balbezit als in balverlies weet iedereen precies wat hij moet doen en laten. De omschakeling in geval van het veroveren dan wel het kwijtspelen van de bal gebeurt steeds scherp, snel, helder en taakgericht. Ook weet hij bij spelers die elders niet of onvoldoende op waarde werden geschat als een volleerde psycholoog de revanchegevoelens te bespelen. Zoals bij Franck Berrier en Mbaye Leye die zich bij Standard onheus bejegend voelden.
En dan is er nog een ander aspect waar de gewezen rijkswachter flink in is doorgegroeid . Ik heb het over het begeleiden en tot ontplooiing brengen van beloftevolle jonge spelers. Hazard, Malanda, Verboom, Trajkovski, Naessens en Hinostroza zijn begin de twintig of jonger en hebben tot nu toe een wezenlijke bijdrage geleverd aan de prima resultaten en de eruit voortvloeiende leiderspositie.
Vanavond SV Zulte-Waregem tegen KV Mechelen. Voor velen misschien een onbeduidend matchke, maar als liefhebber kijk ik er naar uit.
En dan was er gisteren al Lokeren-Standard en is er morgen nog Anderlecht-Club.
Ik ben 43 en volg het voetbal reeds 30 jaar. Ik ben supporter van Sporting Lokeren maar beschouw mezelf in de eerste plaats als een liefhebber.
In die zin heb ik te doen met de Club en haar supporters. Als ik zie hoe iedere thuiswedstrijd opnieuw de tribunes van Jan Breydel bevolkt worden door die duizenden hondstrouwe abonnees, dan word ik lichtelijk ontroerd en realiseer ik mij dat die mensen beter verdienen dan het slappe zootje ongeregeld dat ze het voorbije decennium met de regelmaat van een klok voorgeschoteld krijgen.
Ooit was het anders.
Zo denk ik nog steeds met weemoed terug aan die prachtige Europese avonden onder het trainersschap van Henkie Houwaart. Toentertijd (met name in de jaren '80) werd er niet in poules gespeeld. Je lootte een tegenstander, speelde er een uit- en een thuiswedstrijd tegen (dit met 14 dagen ertussen) en op basis van die dubbele confrontatie was de verliezer uitgeschakeld en ging de winnaar een ronde verder, alwaar hij, andermaal bij loting, een tegenstander voor de kiezen kreeg die eveneens de vorige ronde had overleefd. Het was dus erop of eronder. Op die manier elimineerde Blauw-Zwart in het seizoen '87-'88 achtereenvolgens Zenith Leningrad (dit is het huidige Zenith Sint-Petersburg), Rode Ster Belgrado en Borussia Dortmund. Telkens moest Club eerst uit spelen, verloor het met aanzienlijke cijfers, maar alle drie de keren werd de scheve situatie miraculeus rechtgezet in een ronduit zinderend Olympia. 5-0 tegen Zenith, 4-0 tegen Rode Ster en wederom 5-0 tegen Borussia. Onvergetelijke televisiemomenten. De rushes van Ronny Rosenthal, de aan spelinzicht en leiderschap gekoppelde werkkracht van Jan Ceulemans, de fijnbesnaardheid van Marc Degryse, het torinstinct van Kenneth Brylle, het stofzuigen van Franky Van der Elst, de schoten van Leo Van der Elst, het ongepolijst maar met volle overgave verdedigen van Tew Mamadou... Reeds bij leven zijn dit iconische figuren. Mannen die de mouwen opstroopten en die er elke match met tonnen goesting tegenaan gingen. En die succes boekten : naast de vermelde internationale triomfen een Belgische beker in '86 en landskampioen in '88. Da's wat anders dan zo'n Lestienne met zijn idiote Gucci-petje of zo'n Figueiras met zijn zogezegd nonchalant maar in werkelijkheid op 10 centimeter van de spiegel minitieus getrimd stoppelbaardje.
Waar is de tijd?
Nu besef ik beter dan wie ook : kenmerkend voor het verleden is dat het voorbij is. Het heeft geen zin , werkt zelfs contra-productief, om naar dat verleden te willen terugkeren. Wat geweest is is geweest. Hoe je het ook draait of keert : de wijzers van de klok gaan alleen maar vooruit.
Het Club van vroeger is weg. De spelersgroep die en bloc op oer-Vlaamse, kameraadschappelijke wijze elke maandagavond potten ging pakken in een of ander supporterslokaal : ze bestaat niet meer.
Maar verdomme. Wie geeft de Club een nieuwe ziel? Wie zorgt er voor dat al die loyale fans opnieuw een ploeg krijgen die hen met trots en blijheid vervult? Zal het de zonnebankbruine, projecten ontwikkelende en in een kasteel residerende Bart Verhaeghe zijn?
Ik hoop het. Van ganser harte.
Bij deze geef ik hem gratis en voor niks twee tips.
Eén : de jeugd is de toekomst. Kweek ze. Leid ze op. Met harde en deskundige maar evenzeer betrokken en rechtvaardige hand.
Twee : Peter Maes.
Zoals gewoonlijk sluit ik af met een blik op onze Superklasse.
Benny en Fred blijven er een ongemeen boeiend duel van maken. Wederom slechts één puntje verschil.
Andy Van Houtte haakt aan en denkt : als twee honden vechten om een been,...
't Was gisteren "ontslag-dag" in de Jupiler League. Drie vliegen in één klap. Ron, Trond en Elimane.
Hoewel ik mij realiseer de interne keuken van de betreffende clubs onvoldoende te kennen, permitteer ik mij toch een mening rond elk van deze C4's. En die luidt : in het geval van Sollied is het terecht, in dat van Jans en Coulibaly onterecht.
Ik motiveer.
AA Gent is wisselvallig. Dit is normaal voor een jonge ploeg, maar de dal-momenten zijn te frekwent en te diep. De lusteloosheid waarmee het elftal op het plein loopt is soms stuitend. Dit kan een keer gebeuren, maar niet één match op de drie. Net daar ligt Sollieds achilleshiel : eenmaal er een bepaalde apathie in zijn ploegen doorsijpelt, dan krijgt hij dit niet meer gekeerd. Daarvoor is hij te Noors, te methodisch, te koel, te weinig in staat om in toorn te ontsteken en eens stevig op tafel te kloppen, te weinig Michel Preud'homme. Louwagie en De Witte kennen hun coach al lang genoeg en hadden waarschijnlijk een déja-vu.
Ron Jans vond ik sterk bezig bij Standard. Geen geklaag en gezaag, maar ondanks de penibele situatie waarin hij verzeild is geraakt op een gedreven, positieve en deskundige manier blijven verder werken, iets waarvoor de spelers en supporters hem ten allen tijde zijn blijven respecteren. Mocht ik van het Buffalo-bestuur zijn, 'k zou dit buitenkansje wel naar waarde weten schatten...
Elimane Coulibaly van zijn kant was slaags geraakt met Hernan Losada. Dit verwondert mij niet. In het Gentse is de Senegalees reeds lang een vast stuk van het stadsdecor en circuleert menig verhaal over memorabele vechtpartijen waar hij vroeger bij betrokken zou zijn geweest. Niet zomaar wat trekken en duwen, maar naar verluidt bloedrood kleurende scenes die niet zouden misstaan in één van de Rocky-films. Los daarvan heb ik het gevoel dat Losada een irritante eikel kan zijn die zich iets teveel de God van het Kiel waant. Mee terugplooien en zijn deel van het vuile werk opknappen lijkt hij beneden zijn waardigheid te vinden. Fernandez van Racing Genk kreeg vorige zaterdag wel heel erg de vrije baan. Dat Coulibaly daar, als ervaren en steeds hardwerkende speler, iets van zegt, lijkt mij niet meer dan normaal. En dat hij dit niet a priori LSCI-gewijs doet maar op een meer...doorslaggevende manier, hoeft ook niet noodzakelijk een slechte zaak te zijn. Als voorzitter of als coach de kemphanen eens bij elkaar roepen, de harten eens laten luchten en hen tenslotte even duidelijk op hun plichten wijzen, eventueel een sanctie geven, kan veel productiever uitpakken dan iemand direct zonder pardon de laan uitsturen.
Onze hoogste voetbalklasse zorgde afgelopen weekend alweer voor de nodige animo. Stof genoeg.
1.
Eerst iets over Jova.
U weet wellicht : Milan is een man van uitersten. Balkangewijs drijvend op "overwhelming emotions" is hij in staat tot zowel het beste als het slechtste.
Vorige vrijdag wist de immer strijdvaardige partizaan dit nog eens extra in de verf te zetten.
Anderlecht-Waasland/Beveren, minuut 30.
Knappe actie Dennis Praet, gevolgd door een subtiel voorzetje buitenkant rechts. Onze held dient er slechts zijn kalende knikker tegen te planten maar laat dit om een of andere obscure reden na. Als de camera's op dat moment inzoomen op de verbouwereerde tribunes, 't zou mij geenszins verwonderen mocht er temidden het vloekende thuispubliek een gsm'ende Chinees of een onderwereldfiguur uit enig ander "loesj" land te spotten vallen.
Anderlecht-Waasland/Beveren, minuut 70.
Lucas Biglia zet middels een scherpe pass zijn Servische ploegmaat op weg richting Clepkens. De aanvaller houdt van deze keer het hoofd koel en rondt enig mooi af met een stift.
Never a dull moment with Milan Jovanovic.
2.
OHL-Club.
Kijk, terecht kan er op gewezen worden dat die tweede goal van Bacca ten onrechte wordt afgekeurd. Maar, gelieve verder te kijken dan uw neus lang is : de reden voor het verlies is dieperliggend. 'k Had zelfs voorspeld dat dit ging gebeuren. Want : men hoeft echt geen helderziende te zijn om te weten dat je met Almeback-Jordi centraal achterin minimum enkele goals om de oren krijgt. Slechter kan bijna niet, of 't moet Skarabot van
AA Gent zijn. Alibivoetballers. Dit wil zeggen : wanneer ze naast een goeie mogen postvatten (zoals bijvoorbeeld naast Ryan Donk) kunnen ze nu en dan verdoezelen hoe zwak ze wel zijn, maar eenmaal ze zelf open en bloot de kar moeten trekken vallen ze hopeloos door de mand. Te traag, te beperkt , te plat. Waarom brengt Georges dan niet een keer een jonge jongen in, zoals die Engels, die een van de weinigen was die het redelijk deed in Bordeaux. Misschien ga je dan ook de boot in, maar dan heb je op zijn minst zo'n eigen jeugdproduct de kans gegeven om bij te leren, om ervaring op te doen.
Ik val waarschijnlijk wat in herhaling, maar Hollandse John durft wèl Praet (nauwelijks 18) te posteren in de plek van de met een gebroken neus langs de kant zittende Mbokani. En, guess what : dat gastje levert de assist waaruit Biglia het eerste doelpunt scoort.
3.
De "lintjesman".
Reeds vele jaren maak ik mij druk over de lijnrechters. Ik weet het, ze moeten beslissingen nemen in een split-second, maar er is volgens mij psychologisch iets fout met heel wat van die mannen. 't Is net alsof in hun onbewuste het verkeerde idee ingebakken zit dat ze niet genoeg "werken" wanneer ze niet minstens om de 10 minuten een keer dat vlagske pseudo-resoluut de lucht in priemen. Alzo menige mooie fase jammerlijk in de kiem smorend.
Bij deze, een boodschap aan alle mannen van de lijn : soms, zelfs vaak, lever je meer kwaliteit af, werk je om zo te zeggen harder en beter, wanneer je dat stokske tegen uw dij aangedrukt houdt en niet toegeeft aan die quasi spastische neiging om er hevig gesticulerend mee te gaan zwaaien.
Dit opdat wij, als voetballiefhebbers, in de toekomst niet of alleszins minder zouden moeten meemaken dat 100% rechtsgeldige doelpunten (zoals deze van zowel Harbaoui, Buffel als Bacca vorige zaterdagavond) in één debiele ruk van de mat worden geveegd, of beter gezegd gevlagd.
4.
Genk.
In alle stilte heeft Racing Genk weer een aantrekkelijk elftal tussen de lijnen. Mooi bewegingsvoetbal. Mario Been levert vakwerk af. De aankopen zijn doordacht : Gorius, De Ceulaer, Fernandez, Van Hout ook. Stuk voor stuk schoten in de roos. Bestuurlijke stabiliteit. Rust in de tent.
5.
Last but not least : Superklasse De Zande.
Nummer één : de Benny Boys. Nummer twee : Rudy Sylvester. Verschil tussen beiden : één schamel puntje. Suspens.
