- breng flesje water mee

- kap het water niet zomaar over je hoofd (heeft een tegenovergesteld effect) maar maak de achterkant van je hoofd/nek nat (hier zit de warmteregelaar van je lichaam)

- overdoe je niet (doe geen afstanden en/of snelheden die je anders ook niet doet)

- warmte = insecten dus smeer je op voorhand in om 'beten' te voorkomen

Op dinsdag starten we aan de Sporthal en  doet iedereen omloop  Prullenbos. Alle 'rode hesjes' nemen 'hun groep' onder begeleiding. Breng water mee en we zorgen ervoor dat het op de plaats halfweg geraakt (Prullenbos). Mensen die meer willen lopen dan de 6,2 km kunnen dit aanvullen met omlopen op de Finse Piste.

Op donderdag zullen we starten aan het Vaartplein in Kalken (meer info over de omlopen volgt nog) en zondag gaat het zondagsloopje door in Wachtebeke (in het kader van Klavertje Vijf) meer info op www.bloggen.be/zomerklavertjevier

Ook de evenementenblog is aangepast want er zijn in het weekend heel wat activiteiten in de omgeving.

Ondanks de warmte nog een mooie opkomst voor het zondagsloopje aan Prullenbos.

.

Vrijdag was het dan 'eindelijk' zo ver. De 100 km van Torhout. Na een maandenlange voorbereiding (en die is echt wel nodig als je voor dergelijke onderneming gaat) namen we de trein richting Torhout. Niels liep er de marathon (3u45'). Saskia en ikzelf 'gingen' voor de 100 km. Giovanni stapte er de 42.  Ook Nadine was van bij de start aanwezig en volgde ons per fiets (en dat was een enorme meerwaarde aan het team). Gedurende de nacht sloten Kris en Arthur Temmerman aan met de wagen zodat we op alle mogelijke manieren kon bevoorraad worden.

Het werd een avontuurlijke tocht langs mooie wegen, bossen 'by night', enkele ratjes die ons pad kruisten... Van controlepost naar controlepost zo deelden we alles in. De nachtelijke temperaturen hadden we toch wat onderschat want ondanks 'drie laagjes' hadden we geen overschot. Onze 'verlichting' deed het wel goed en wat opviel hoeveel mensen er zonder 'lampjes' op stap waren (eigenlijk onbegrijpelijk) en daarvan zagen we regelmatig eentje tegen de grond gaan. Nadine gaf geen krimp op haar vélooken en alles wat we vroegen werd gedaan (drank en eten aangeven, andere schoenen en kousen, eens 'voor rijden' om Kris mee te geven wat er moest klaar staan de volgende post). Het was een topteam waar we mee onderweg waren en heb dikwijls gedacht aan de tekst 'You Never Walk Alone'. Ook werd regelmatig onze 'marstabel' aangepast zodat ook het thuisfront kon volgen.

Na km 70 werd het lastig en om onszelf wat courage te geven zongen we een liedje (We gaan naar Torhout toe..want we zijn nog niet moe') en lieten dat op sociale media plaatsen. De waarheid op dat moment was dat we het vooral mentaal heel moeilijk hadden en dat het vooruitzicht dat de tocht nog 6 à 7 uur zou duren monterde ons ook niet direct op. Het enige wat er gezegd werd gedurende kilometers was Saskia en Nadine die mij waarschuwden 'Danny nen put, Danny nen steen..) Het ging zelfs zover dat Nadine de takken weg deed zodat ik er niet kon over struikelen. Kilometer/kilometer werd er afgeteld...Op 10 km van het einde sloot Paul aan en op 5 km van het einde Lut/Stefaan en Helga. Het geloof in het welslagen van de onderneming steeg en na 19u15' haalden we het eindpunt. Waar we de 'bel' moesten luiden als teken van aankomst.

Moe maar o zo fier namen we de medaille in ontvangst.

Naast de boven vernoemde Veldmeersrunners waren er ook nog mensen van Atletiekkern Overmere afgezakt naar Torhout (bij die mensen heb ik in 2007 mijn eerst stappen in het lopen gezet en liepen we in 2008 samen marathon van Amsterdam). 

Ik zou iedereen willen danken die zowel op de dag zelf als de maandenlange voorbereiding geholpen hebben om dit te realiseren want zoals al meegegeven zoiets doe je niet alleen. Je mag wilskracht en doorzettingsvermogen hebben zoveel je wil maar de steun en hulp van je omgeving (familie, loopgroep, vrienden en kennissen) is de belangrijkste steunpilaar.

De moeder van Moniek Van Malderen is afgelopen weekend overleden in bijlage vinden jullie de rouwbrief