|
Na vijf dagen 'midcare' eindelijk op een gewone kamer. Internet gevonden...laptop in koeien van letters gezet...één oog afgedekt zodat ik maar op één scherm moet kijken en nu vlug een verslagje maken van wat er exact gebeurd is (in de mate dat de dokters het zelf weten).
Zaterdag hadden we met enkele lopers een training aan de zee. Na een negental kilometers werd het vrij abrupt zwart voor de ogen.We raakten opnieuw tot in het appartement waar de dokter van wacht niks vrij ernstig vaststelde en mij de raad gaf maandag op controle te gaan. Zaterdagavond kreeg ik echter felle hoofdpijn en moest constant braken. Ook werd mijn zicht dubbel...na een tijdje kon ik ook niet meer zelfstandig stappen en moest ik ondersteund worden. Lut zei toen al van naar het ziekenhuis naar Gent af te zakken maar ik zei steeds 'Wacht nog een uurken... dat zal wel beteren'.Beterschap trad er in het geheel niet op integendeel. Rond zes uur dat toch met auto van Westende naar Gent gekomen.
Eens op de spoedafdeling in Gent toegekomen kon de spoedarts niks alarmerend vaststellen. Ook een CT-scan gaf niet direct duidelijkheid. Die kwam echter zeer snel toen een neurologe met een balpen een beweging maakte voor mijn ogen. Die pen was eerst normaal dan dubbel boven en nadien dubbel naast elkaar.Verdict was to the point: Bloedklonter in de hersenstam die schade berokkend had aan de zenuwen van het linkeroog. Doordat dat oog half weg zijn beweging stopt wil het ander oog corrigeren en trekt het 'goede oog' volledig weg. Daar dit dubbel/wazig zicht (en er ook voor zorgt dat het dieptezicht verdwenen is)veroorzaakt is het onmogelijk om zelfstandig te stappen. Ik werd op 'midcare' geplaatst waar constante monitoring was.
Op maandag werd er een RX-scan gedaan die meer duidelijkheid bracht. Er was een bloedklonter in de hersenstam gekomen en die was doorgeschoten (het moment van het zwart voor mijn ogen worden) en die was nadien ook gefragmenteerd waardoor er verschillende plaatsen in de hersenen aangetast zijn (echter(voorlopig gekend) allemaal op de oogzenuw). Daar men echter niet wist waar de bloedklonter heen was en dus het 'infarct' nog 'heet' was (actief) kon men geen verdere onderzoeken doen. Op dinsdag kon men dat wel want er waren twee vragen wat is de schade en wat is de oorzaak van de bloedklonter.
Bij de eerste vraag is (voorlopig) dubbelzicht en het gebrek aan dieptezicht met als bemerking: de schade die is aangebracht aan de hersenen is onherstelbaar maar hersencellen/-weefsel is zo flexibel dat andere gedeelten deze functie gaan overnemen.
De oorzaak is een gans ander paar mouwen. Elke specialist/dokter die langs kwam deelde uitspraak 'Dat kan toch niet, je had je cholesterol onder controle en gezonder kon je niet leven'. Kunnen of niet.. ik heb prijs. Een echo aan de achterkant van het hart wees uit dat er een 'zakje' met gruis (overblijfselen van mijn hartinfarct 10 jaar geleden) gevormd was. En eens dat gruis in contact komt met bloed kan dat een klonter vormen (met vergeleek dat met water dat samen komt met zand). Ik zal nu zeer zware bloedverdunners moeten nemen.
Het herstel zal bestaan uit rusten - revalidatie en mijn allerbelangrijkste vraag zal natuurlijk zijn 'wanneer mag ik terug lopen..' want aangezien ik een zestal maand niet met de auto zal mogen rijden moet ik mij toch kunnen verplaatsen.
Ik besef natuurlijk maar al te goed dat mijn lichaam en serieuze 'klap' heeft moeten verwerken (en dat ik voor de tweede keer 'ontsnapt' ben) en dat alles tijd zal moeten hebben om te helen en ik bedoel niet enkel het fysische maar ook het mentale (ook bij mij leeft de vraag 'hoe is dat nu mogelijk en zal de schrik er in zitten als ik nog eens loop van 'het zal toch niet weer gebeuren). Maar uit ervaring weet ik ook dat je enkel kan herstellen als je bepaalde doelen/dromen nastreeft en dat is hetgeen ik ook deze keer zal doen.
|
