Er was de mogelijkheid om verschillende afstanden te lopen gaande van 5 tot 15 km. Onze lopers waren verdeeld over drie afstanden 5 - 10 - 15 km.

Het parcours was ons wel vertrouwd maar de voortdurende wisseling van ondergrond (schors en gewone weg) maakte het wel redelijk lastig en ook de wind speelde een vrij voorname rol.

De manier waarop de Veldmeersrunners liepen was als 'een training uit het boekje'. Er werden vrijwel direct enkele groepjes gevormd en die bleven dan bij elkaar. Dit viel ook op bij de toeschouwers en regelmatig hoorde je langs de kant 'Dat zijn er allemaal die vorig jaar met start to run hebben  meegedaan' of 'kijk eens hoe mooi die samen blijven'. Deze 'discipline' geeft automatisch een zeer ontspannen gevoel tijdens het lopen en had een zeer positief gevoel op de gelopen tijden. Mensen die vorig jaar 37 à 38 minuten lopen tijdne shun 'finale start to run' deden er nu ongeveer 33 minuten over (en dit zonder ook maar één ogenblik te forceren). Anderen liepen dan voor de eerste keer onder het uur op de 10 km. Mij theorie dat 'snelheid' iets is wat vanzelf komt en dat dit ook kan door op een ontspannen manier (lage hartslag en een 'klapken' doen) te trainen blijkt weer bewaarheid te worden. Iedere loper was ook heel tevreden en het gezonde appeltje na het lopen werd door iedereen (diegenen die het konden bijten natuurlijk) gesmaakt.

Dat onze verschijning indruk gemaakt heeft bleek uit het feit dat ik na het lopen direct een drietal vragen kreeg hoe men zich bij de Veldemeersrunners kon aansluiten. Dus de jogging van vandaag was een mooi bewijs van de 'team spirit' die er op de Veldmeers heerst.

Met de dochter op stap (die het niet kon laten haar pa eraf te lopen op het einde). Nadine dook voor de eerste maal onder het uur op de 10 km

De dames van de 5 km... Een mooiere reclame bestaat er niet voor de Veldmeersrunners...

Onze 'vliegers' van de 10 km...