|
Sommige mensen zijn pro winter anderen zijn weer contra. Ik mag mezelf een 'winterjong' noemen en voelde me vandaag dan ook goed in mijn sas. Toen de Sportdienst me informeerde dat de wegen naar de sporthal goed berijdbaar waren was het licht vlug op 'groen' gezet voor te trainen. Els pikte me op (want ja ben zonder sneeuw al geen goeie chauffeur...).
We liepen eerst een ronde voor de status van de piste te checken. Prachtig om te lopen - de sneeuw was nog bijna niet aangetast - maar de dikte van de sneeuwlaag vier tegen en op sommige stukken samengewaaid tot 25 à 30 cm en dan is het 'zwaar' en in die verkenningsronde moest ikzelf eens stappen omdat de hartslag te fel steeg.
Er daagden 48 joggers op en iedereen vroeg zichzelf hetzelfde af 'Zijn we nu gans zot geworden...?'. De opwarming werd gedaan in de vorm van een sneeuwballengevecht (we voelden ons allemaal weer stukken jonger). En toen werd er rondes op de piste gelopen. Iedereen in het begin zeer behoedzaam en met schrik maar langzamerhand vond met toch zijn 'stap' en ging met toch wat meer doorlopen. Wel was het door de dikte van de sneeuwlaag enorm lastig. Maar iedereen was het erover eens dat het een unieke ervaring was. Morgen zullen er wel verschillende zijn met stramme kuiten en wal last in de lies omdat je door de schrik met een soort 'rem' op loopt. Maar na enkele sneeuwlopen zal dit alvast veel vlotter gaan en eens de sneeuw zal 'plat' gelopen zijn zal dit ook al veel minder lastig zijn. Als je eens naar je loopschoenen kijkt zal je ook merken hoe reiningend de sneeuw wel is want de zoolranden zullen mooi wit zijn.
Maud zorgde voor de foto's maar met het fluo is het niet steeds makkelijk om veel goede foto's te maken toch slaagde ze er in om de juiste sfeer weer te geven.
Als ge klapt moede door klappen dus sneeuw tot aan de knieën...
 ..
Sneeuwballen vlogen in het rond.... 
De eerste voorzichtige passen... 
Het was lastig in het dikke sneeuwtapijt... 
|
