U ziet het goed, waarde lezer: Lo beschikt over een strand! Dit is niet het gevolg van de klimaatopwarming, wel van een ondernemende middenstander die aan de boorden van de Lo-vaart een badplaats heeft ingericht. Op voorstel van Remi richten wij derhalve om 13u30 de steven naar het zuidwesten om dit fenomeen van nabij te bestuderen.

En u valt van de ene verbazing in de andere wanneer u verneemt dat de rit ons voor geen meter langs vaart of kanaal zal brengen. Dit beweert althans Geert G. die het parcours heeft uitgestippeld.

Geloof het of niet, maar de bewering wordt waarheid. Leo, JP Bakker en uw dienaar nemen het kopwerk voor hun rekening onder leiding van Geert G. die van achteruit de troepen leidt. Moeilijk blijkt het niet te zijn. “Rechtdoor” is het ordewoord.

We rijden via de Torhoutsesteenweg naar Gistel waar we langs Sint-Godelieve rijden en zo verder naar Moere, Leke, Keiem, Woumen, om via de Blanckaert en Reninge langs de Caesarboom te rijden. Het tempo van 30km per uur kan door iedereen worden aangehouden.

Aangekomen aan de Lo-vaart besluiten we om toch maar het huis van vertrouwen een bezoek te brengen en Lo-Plage een andere keer een bezoekje te brengen. Blonde Sint-Bernardus en Petrus brengen soelaas aan de droge kelen. 

Na een halfuurtje vatten we de terugweg aan. Als kind van de streek wijst  Leo de weg. Hij meent zelfs een korter traject te kennen, ondanks het teken van doodlopende straat. Wanneer we uiteindelijk verplicht zijn om rechtsomkeer te maken weet onze nestor te vertellen dat je hier vijftig jaar geleden wel door kon!

Niet getreurd, we vinden heel vlug de goede route en rijden vlotjes via Steenkerke en Booitshoeke richting Oostende. Wanneer we rond 17u30 het lokaal bereiken hebben we 95km op de teller én hebben we geen meter langs het water gereden. Dank Geert G. voor een toprit!

Postman Dan heeft ook een ritje gereden en wacht ons op in de gelagzaal; we zitten met z’n tienen in onze bubbel en bespreken de komende activiteiten. Volgende woensdag trakteren Remi en Butler Ronny na de rit met een spaghetti. Komende zaterdag rijden we onder leiding van Geert G. naar Ingelmunster (als het weer het toelaat, tenminste) en er gaan stemmen op om op 8 augustus deel te nemen aan de Omloop van Vlaanderen. 

Op zondagmorgen is Danny G. de eenzame fietser. Hij werkt een solo-rit af en wint tot zijn grote vreugde zelfs de spurt.

 Met genoegen stellen wij vast, waarde lezer, dat de opkomst van de Placora-Vispaleizers dit seizoen meer dan bevredigend is. Afgelopen woensdag staan we opnieuw met veertien sportievelingen klaar om het trainingsparcours af te leggen. We begroeten Butler Ronny, terug van weggeweest omwille van enkele medische problemen.

De weersomstandigheden zijn quasi perfect. Niet te warm, niet te koud en een licht briesje uit noordwestelijke hoek. Onder leiding van Renaud, Danny G. , Leo en uw dienaar vatten we de heentocht aan. We houden de gemiddelde snelheid op een doenbare 30 per uur zodat iedereen zonder enig probleem kan volgen.

Renaud roept de ploegmakkers ter orde: er moet rondgedraaid worden! Het is maar een woord. JP Bakker, Steve Flitser, Denis et les autres vormen met voornoemd viertaal een ketting. Dit laat zich onmiddellijk voelen: de snelheidsmeter wijst nu 35 aan. 

We vlieden langs de IJzer en stuiven door het dorpje met dezelfde naam. Op de weg naar Schore is het nu de beurt aan Rich om de troepen toe te spreken en hen er op te wijzen dat er ook zoiets als een tweede waaier bestaat waar ook moet gewerkt worden. 

De spurt op de brug is er een van het langgerekte soort. Voorts en voorts gaat het over de Rattevallebrug naar Middelkerke en Wilskerke. Uw dienaar neemt samen met Geert Pirelli en Wimco dit deel voor zijn rekening. Verbaast het u te lezen dat Leo tussen Wilskerke en Leffinge een tempoversnelling inlast?

Met de eindspurt in gedachten wordt er vlijtig naar de beste positie gezocht. Uw dienaar neemt zijn verantwoordelijkheid als voorzitter ter harte en bereid de ultieme krachtmeting voor door kop te trekken. Geert G. neemt 750m voor de meet over. De vlugge kleppers nestelen zich in zijn wiel en plaatsen de jump. Wimco mag zich dagwinnaar noemen nadat hij Leo het nakijken heeft gegeven. Later op de avond zal onze sympathieke Remco-adept nog een leuke beloning krijgen, we verwijzen u hiervoor naar de begeleidende foto’s.

In het lokaal vinden we plaats op het overdekte terras. De gesprekken behandelen thema’s als de lengte van de nieuwe KVO-aankopen, de uitstap naar brouwerij Van Honsebrouck op 25 juli, de kwaliteit van de Zeeuwse mosselen (iets duurder maar beter dan vorig jaar – wat had u gedacht?) het winterlokaal, de aankoop van een mobile home en nog veel meer.

Er meldt zich een drukke periode aan met ritten op 18, 19, 21 en 22 juli. Iedereen is topfit, dat moet dus lukken!

Met veertien eenheden aan de start kunnen we opnieuw spreken van een mooie opkomst voor deze zaterdagrit. We verwelkomen onder anderen Postman Dan die het erop waagt om een langere rit te ondernemen. Onze materiaalman is nog wel in volle revalidatie, het wordt afwachten of hij de volledige rit kan afmaken.

Idem dito voor uw dienaar die de afgelopen week met een opspelende linker hamstring had af te rekenen. Dankzij het oordeelkundig advies van dokter Dieter staat hij aan de start, maar ook bij hem heerst er onzekerheid.

Vanaf tien uur ’s morgens is er druk WhatsApp-verkeer over de plaats van bestemming. De noordwester maakt het ons niet makkelijk; Rich merkt terecht op dat we toch moeilijk richting Westhinder kunnen fietsen… Uiteindelijk beslissen we om naar de Drie Vijvers in Adinkerke te rijden om er de Picon te proeven.

Voor Postman Dan gaat het nog allemaal iets te snel. In Middelkerke besluit hij af te haken en op eigen tempo een ritje af te werken. Een wijs besluit, Dan. Nog even volhouden en het lukt je wel.

Onder het commando van Rich, Danny G. en Renaud rijden we binnen door naar Adinkerke en zo naar Cabourg. We steken even de landsgrens over en rijden door Bray-Dunes terug richting het vaderland. Het tempo is dusdanig dat er zelfs mogelijkheid is om de Vlaamse feestdag te analyseren in het kader van de Guldensporenslag. Immers, de Vlamingen hadden hun slag niet thuis gehaald zonder de hulp van enkele Waalse vrienden. Misschien moeten enkele politici er toch even de geschiedenisboeken op na slaan.

Terug naar de orde van de dag: het terras aan de Drie Vijvers. Onder de kundige leiding van Geert G. vinden we zonder problemen de afspanning. Alleen, die blijkt gesloten te zijn! Wat nu gezongen? Waar is de tijd dat we konden genieten van een Picon Maison in het Palais du Picon?! Toen waren er geen zulke toestanden! Er gaan stemmen op om terug te keren naar Bray-Dunes, uw dienaar stelt voor om naar de markt van Veurne te rijden, maar het is uiteindelijk Remi die met het geniale voorstel op de proppen komt om naar De Paardenvisser in Oostduinkerke te rijden.

Daar aangekomen is het even zoeken geblazen naar een plaatsje op het terras. We hebben geluk wanneer twee garnaalkruiers ons uit de nood helpen. Affligem, Rodenbach en Grimbergen van ’t vat zijn een balsem voor de droge kelen.

Nadat de dorstigen gelaafd zijn zetten we onze weg verder. Het doet vreemd aan dat Leo er niet bij is als we indraaien aan de Canadahoeve en er geen versnelling volgt. Pilot Pascal heeft het roer in handen genomen en leidt het peloton naar Oostende aan een gemiddelde snelheid van 16 knopen. Een speciale vermelding voor Christ die zich zonder probleem in het peloton kan handhaven. Een elektrische fiets is nog lang niet aan de orde. Met een gemiddelde snelheid van 28+ (volgens Rich zijn Strava 36!) hebben we er een mooie rit van gemaakt.

Uw dienaar heeft bij aankomst nog juist de gelegenheid om één consumptie in het lokaal te nuttigen, want de grootouderlijke plicht gebiedt hem om op tijd thuis te zijn.

Graag melden wij nog dat er op zondagmorgen vier dapperen een rit hebben gereden.

De weersvoorspelling voor komende woensdag is weinig rooskleurig. Het wordt opnieuw afwachten.

Negen Placora-Vispaleizers present op de Bel&Bo-parking voor de woensdagrit. Aolus laat zich opnieuw nadrukkelijk voelen van uit zuidwestelijke hoek. Het wordt dus wind op kop tijdens de heenweg. In Leffinge pikt Geert G. nog in zodat we met z’n tienen naar Stuivekenskerke rijden.

De les van vorige zaterdag indachtig wordt er nu wel mooi rondgedraaid en vormen we een ketting. Iedereen doet kopwerk, het gemiddelde met wind op kop draait rond de 28 per uur. Langs de meanderende IJzer gaat het al wat sneller, mede door het feit dat we nu en dan al een duwtje in de rug krijgen. En eens het keerpunt voorbij kunnen we volop genieten van Aolus’ adem in onze nek.

Niet dat er roekeloos gereden wordt; we doen het verstandig met een strak tempo dat iedereen aankan. Zoals gebruikelijk zijn er versnellingen aan de brug over de autosnelweg en tussen Wilskerke en Leffinge. The usual suspects steken er de neus aan het venster.

Deze keer is geen beletsel langs de Torhoutsesteenweg; er kan regulier gespurt worden. Leo moet het enigszins laten afweten; onze nestor is nogal ‘overdressed’ en ziet er bij momenten uit als Bibendum. Hierdoor pakt hij heel wat wind en zal dus niet in het stuk voorkomen. 

Nadat Noël en Rich het voorbereidend werk hebben gedaan is het de beurt aan uw dienaar om de laatste 500 m in te leiden. Geert Pirelli heeft zich netjes in zijn wiel genesteld waardoor Denis en Wimco verplicht zijn buitenom in de wind te spurten. Onze bandenmagnaat haalt het dan ook met de vingers in de neus.

In het lokaal vinden we opnieuw plaats aan de hoge tafels en vormen we netjes onze bubbel. De PDF komt er ook bij, de sfeer zit er onmiddellijk in. Samir zorgt voor de nodige recuperatiedrank en -voeding onder de vorm van frisse pintjes en frietjes.

De weersvoorspellingen voor zaterdag zien er weinig rooskleurig uit. Misschien het moment om, in geval van regen, kind of kleinkind te verwennen met een voorleesverhaal. Het toeval wil dat de gevierde verteller E. Surmont, broer van uw dienaar, net een nieuwe aflevering van Langsnuit heeft gepubliceerd. Een dol avontuur met Selkie de zeehond dat jong en oud kan boeien en verkrijgbaar in de betere boekhandel.

U hebt het ongetwijfeld ook gemerkt, beste lezer: de wind is gedraaid. Gedaan met de oostenwind en ritten richting Bruges la morte. Eindelijk kunnen we opnieuw naar onze geliefde Westhoek. Hoewel, Aolus blijft zijn best doen om roet in het eten te gooien. Met een forse kracht 5 tot 6 uit het zuidwesten weten we wat er ons te wachten staat.

Niettegenstaande de meteorologisch minder gunstige vooruitzichten staan we toch met z’n tienen aan de start voor de Picon-rit naar het lieflijke Leisele. Tijdens de eerste kilometers valt de strijd tegen de koning der winden nog mee, maar eens langs de IJzer is het, om het in het vocabularium van Yves Lampaert te zeggen, “skarten”.

Te meer dat de waaiervorming niet optimaal is, zeker niet in waaier twee. Uw dienaar moet een te lange beurt voor zijn rekening nemen waardoor zijn hartslag in het rood gaat. Van de kop af lukt aanklampen niet meer en dus moet hij de groep laten rijden. Enkele kilometer verder merken de kompanen dat hun voorzitter verdwenen is en wachten ze netjes tot hij weer is bijgebeend.

Er worden duidelijker afspraken gemaakt zodat dit voorval zich niet meer kan herhalen. Dient het gezegd dat Leo zijn supervorm blijft etaleren; telkens hij de kop neemt mogen we onze tenen uitkuisen.

Enkele korte regenbuien niet te na gesproken komen we zonder verdere incidenten aan in Leisele. Het terras van De Vette Os biedt voldoende social distance om iedereen een comfortabele zitplaats te bieden. De huisgebrouwen Picon en de St. Bernardus Tripel vinden vlotte afname bij ons gezelschap.

Geert G. geeft de nodige uitleg over zijn nieuw carbonnen ros dat uitgerust is met schijfremmen en Shimano Ultegra. De voor- en nadelen worden door de kenners uitvoerig besproken, zodanig zelfs dat Leo zich in de discussie mengt met de melding dat zijn glas leeg is en nog dorst heeft. De waard wordt stante pede gesommeerd om dit euvel te verhelpen.

Op de terug weg hebben we de wind in de rug. We rijden via de Moeren naar Adinkerke om dan langs de autostrade en de Bergenvaart door Veurne te rijden. Veurne-Nieuwpoort wordt in recordtijd gereden, idem dito voor Nieuwpoort-Leffinge. We zijn net in het lokaal wanneer de hemelsluizen open gaan.

Na hydratatie en recuperatie keert uw dienaar huiswaarts, niet vooraleer met Geert G. afgesproken te hebben dat op 18 juli een dagrit naar Ingelmunster en Brouwerij Van Honsbeke zal gereden worden. We kijken er nu al naar uit.

De weersvoorspelling voor volgende woensdag zijn weinig rooskleurig, maar we blijven optimist.

Nog dit leuke addendum: Rik Maddens, oud-renner en lid van het Placora-wielerteam, stuurde een drietal foto’s door van zijn wedervaren in Luik-Bastenaken-Luik 1988 waar hij een verdienstelijke prestatie neerzette. We hebben een rijk verleden.

Wanneer uw dienaar rond kwart voor zes de parking van Bel&Bo opdraait ziet hij in de verte een renner in witte trui staan. Een gastrijder…? Wel neen, waarde lezer, het is Remi die zich in deze blanke kleur getooid heeft. Uit voorzorg tegen de warmte, vraagt u zich af? Alweer moet ik u corrigeren. Het is een geschenk die onze penningmeester mocht ontvangen naar aanleiding van zijn op pensioenstelling. De voorzijde mag dan al maagdelijk wit zijn, op de achterzijde lezen wij het in het blauw geschreven opschrift “The best of Placora, follow me.” 

Betekent dit dat Remi dan de volledige rit de kop zal trekken? Onze Henk Lubberdink look-alike verwijst dit voorstel onmiddellijk naar de prullenmand.

Ondertussen hebben er zich nog een zevental ploegmakkers aangemeld. We missen enkele habitués die moeten werken of misschien door de warmte zijn afgeschrikt.

Volgende discussiepunt: wordt er, gezien de warmte, gestopt aan de Rattevalle-kinderboerderij of rijden we naar Wimco’s strandbar? We besluiten om naar de Rattevalle te rijden en daar definitief de knoop door te hakken.

In tegenstelling tot wat Sabine in het weerbericht mocht beweren staat er wel degelijk een zeebries. Aolus duwt ons dus richting de vaart. Daar valt het verschil in temperatuur op en worden we geconfronteerd met het fenomeen van ‘gebakken lucht’. Denis en uw dienaar bepalen het tempo en houden het op een rustige 30 per uur.

Wanneer we aan de Rattevalle komen stellen we vast dat het terras van kinderboerderij dan wel is uitgestald maar dat de poort helaas al gesloten is. Leo beslist om zonder veel poeha de volledige rit te rijden en neemt resoluut de kop. U weet ondertussen wat dit betekent: de snelheidsmeter meldt 35 per uur.

Het gaat nu in sneltreinvaart langs de IJzer tot Stuivekenskerke. Strava zal later melden dat de maximum snelheid 42 per uur bedroeg! Eens het keerpunt voorbij moeten we afreken met wind ‘op onze appel’, zoals Rich het kleurrijk omschrijft. We doen nu om beurten kopwerk, met een speciale vermelding voor Geert G. die het leeuwendeel op zijn schouders neemt. 

En dan is er commotie in ons peloton. Remi krijgt af te rekenen met een fringale en moet de rol lossen. We proberen hem nog te overhalen om rustig in ons wiel te blijven, maar dit zonder positief gevolg. “Op is op,” zegt onze onfortuinlijke ploeggenoot. Aan de Schoorbakkebrug slaat hij linksaf en rijdt solo richting lokaal. Zijn witte trui heeft hem geen geluk gebracht.

We vervolgen onze weg in gestrekte draf met Leo opnieuw in een glansrol. Waar haalt hij de energie toch vandaan, vragen wij ons met zijn allen af? Nadat er tussen Wilskerke en Leffinge nog eens wordt doorgetrokken, start even voorbij de Kromme Elleboog de voorbereiding voor de eindspurt. 

Uw dienaar zet zich op kop om de boel op hang te trekken. Vlak voor het binnenrijden van Oostende plaatst Leo een demarrage en slaat een gat van 10 m. En dan ziet schrijver dezes uit zijn rechter ooghoek een politiewagen die enigszins verdoken opgesteld staat op de parking van de Ford-garage. Om verder onheil te vermijden wordt de spurt geannuleerd en rijdt iedereen zoals het hoort netjes op het fietspad de laatste kilometer.

Gezien de warmte installeren we ons binnen in het lokaal. We worden met bekwame spoed voorzien van drank en spijs. Even later arriveert ook Remi. Dat solo-stukje was dan toch ook niet van de poes. Heel lang kan uw reporter niet blijven; thuis wacht nog een spaghetti. En vrouwlief. Ik moet u dus schuldig blijven hoe de avond afliep. U kunt er evenwel van op aan dat er enkele ‘sluitertjes’ gedronken werden.

Indien het weer zaterdag meezit rijden we naar Leisele. Volgens wel ingelichte bron is het terras van De Vette Os dermate uitgebreid dat we er ons zonder problemen kunnen bevoorraden. Tot dan!

In tegenstelling tot onze professionele collegae kunnen wij onze klassiekers wel afwerken. Zoals u, de trouwe lezer dezes, weet staat in juni telken jare de rit naar de Sint-Sixtus Abdij op het programma. Sint Sixtus is de patroonheilige van de groei der bonen en de hopende vrouwen. Bij hals-, buik- en rugpijn roept men hem aan. En dat komt goed van pas. U moet namelijk weten dat Remi deze week een frigo heeft proberen te verplaatsen en hierbij kreeg af te rekenen met een verschot in de rug. Ons bezoek heeft dus niet alleen een zythologisch karakter maar staat ook in het teken van het welzijn van onze ploegmakker. En misschien ware het gewoon slimmer om de volgende keer dat er een frigo moet verplaatst worden moeder de vrouw in het gareel te steken.

Terzake, nu! We staan om tien uur met veertien Placora-Vispaleizers aan de start. Enkele teammakkers geven verstek omwille van werk of fietsen op een andere locatie. Jammer, maar het zij zo. Aolus waait uit de goede hoek. Onder leiding van Leo rijden we naar zijn geboortestreek. Onze nestor zal gedurende de hele rit niet uit de top drie zijn weg te slaan.

Na 52 km staan we al op de voorplaats van café In de Vrede, bij tegelijkertijd met onze oud-ploegmakker Pascal M. die samen met enkele van zijn collegae eveneens richting Westhoek is getrokken. Het is een prettig weerzien en het doet ons plezier vast te stellen dat het met Pascals gezondheid de goede kant uitgaat.

Plaats genoeg op het buitenterras. We installeren ons in het zonnetje en binnen de kortste keren voorziet de ober van van West-Vleteren blond of bruin 8°. De hele bende bestelt ook een croque In de Vrede, met uitzondering van uw dienaar die de boerenstuutte met hennepot niet aan zich voorbij wil zien gaan. Van Roger is nog steeds geen spoor …

Nadat de hongerigen gespijsd en de dorstigen gelaafd zijn – twee werken van barmhartigheid die we hoog in ons vaandel dragen – vatten we de terugweg aan. Sint-Sixtus heeft zijn werk gedaan, Remi is fitter dan ooit. Steve Flitser neemt het voortouw en leidt ons via Krombeke richting Bulskamp waar we nog een koffiepauze inlassen. Met Aolus in de rug dreigen we immers te vroeg terug in het lokaal te zijn. 

We rijden dan over Steenkerke naar het vertrouwde woensdagparcours. Even is er opschuddig wanneer Zorro van zijn lijn afwijkt en zo schouder aan schouder komt met uw dienaar. Gelukkig hebben we beiden genoeg fietservaring om ons recht te houden en komen we er met de schrik van af.

Even traditioneel als de West-Vleterenrit is de maatjeshappening die er op volgt. Sponsor Het Vispaleis heeft voor een tonnetje van deze Hollandse lekkernijen gezorgd en waard Samir zet er enkele flessen Jonge Klare bij. We kunnen u melden, waarde lezer, dat deze kleinoden der zee malser en sappiger zijn dan vorig jaar. U kunt ze aankopen tegen een zacht prijsje in Vishandel Het Vispaleis op de Boulevard de Midi. 

Ondertussen is Butler Ronny aangekomen. Hij kwijt zich plichtsbewust en con brio van zijn taak en zorgt voor de perfecte bediening. De PDF en Sexy Lexy schuiven ook mee aan, de sfeer is top.

We zien Postman Dan nog passeren, maar onze materiaalmeester heeft jammer genoeg geen tijd om even binnen te springen. 

Op zondagmorgen is het viertal Leo, Steve, Wim en Zorro voldoende gerecupereerd voor een ochtendritje. Waarlijk toprijders.

Het weerbericht voor volgende week ziet er veelbelovend uit. Met voorspelde maxima van 30 + zou het wel eens kunnen dat de gezondheidsregel in voege treedt zodat de woensdagrit ingekort wordt tot aan de kinderboerderij aan de Rattevalle. We rekenen er op dat het terras klaar is voor ons!

Jamais deux sans trois

De zonovergoten zaterdagmorgen veroorzaakt om 13u30 een ware toeloop naar de startplaats. Met niet minder dan zestien eenheden staan we klaar voor een tocht naar …? Wel dat hangt van de windrichting af. Uw dienaar is er ten volle van overtuigd dat Aolus Zephyr aan het werk heeft gezet en dat er dus een bries uit het zuidwesten waait. De nautisch onderlegde ploegmakkers spreken hem evenwel tegen en beweren precies het tegenovergestelde. 

Een mens moet zijn beperkingen kennen en dus legt schrijver dezes zich neer bij de beslissing om naar Lissewege te rijden. Toch kan er niet onmiddellijk vertrokken worden want Zorro heeft te kampen met een leeglopende achterband. Hij probeert het euvel te herstellen maar slaagt daar maar half in. Onze onfortuinlijke Portugees zal dan ook vroegtijdig moeten afhaken. Het eerste oponthoud.

Rich neemt het voortouw en loodst de bende via Bredene Blauwe Sluis, Klemskerke, Zuienkerke en zo verder door de Uitkerkse Polders naar het pittoreske dorpje. Even voor Wenduine moeten we halthouden want Christ is zijn puffertje kwijt. Ploegmakkers Kurt en Steve maken rechtsomkeer om het kleinood te zoeken. Het tweede oponthoud.

Er zijn stukken waar de wind gevoelig weerwerk biedt. Geert G. trekt manmoedig de kop, hierin bijgestaan door Wimco, uw dienaar en de onvermijdelijke Leo. Wanneer we het dorpsplein van het keerpunt bereiken is het even zoeken naar een terras dat voldoende Corona-ruimte biedt. De waard van Willem Van Saeftinghe doet het nodige om tafels en stoelen in twee bubbels op te stellen.

Voor de liefhebbers van lokale geschiedenis: Willem Van Saeftinghe was een lekenbroeder die in 1302 meehielp de Fransen in de sauteuse te hakken. Niet dat dit de Placora’s een zorg kan wezen; zij concentreren zich op een frisse pint, een uitzondering met een warme (!) choco niet te na gesproken.

Op de terugweg hebben we de wind in de zeilen en flirten we met de 35 per uur. Dan weerklinkt er plots een metaalachtig geluid in het peloton. Rich kijkt ongerust naar zijn vehikel, sommige ploegmakkers denken dat het Rich zijn knieën zijn. We houden opnieuw halt.  Derde oponthoud. Zoveel is duidelijk: Rich zit met een mechanisch probleem en het zijn niet zijn knieën. Gelukkig zijn we niet ver van Casa Pilot Pascal zodat Rich per automobiel naar het lokaal kan gebracht worden.

Gezien het gevorderde uur nemen we de kortste weg naar huis. In het lokaal wacht de PDF ons op en zorgt Kyra, en dit tot grote vreugde van Zorro die er ook opnieuw bij is gekomen, voor spijs en drank. JP Bakker trakteert de hele bende omdat het zijn verjaardag is. De perfecte sluiter van een toffe dag.

Op zondagmorgen trekken er opnieuw een vijftal Placora’s op uit. Steve Flitser stuurt een fotoreportage door zodat iedereen kan genieten van hun avonturen. De ochtendlijke rijders worden bij aankomst verwelkomd door Butler Ronny die in volle revalidatie is.

Als het weer het toelaat rijden we volgende zaterdag naar West-Vleteren. Vertrek om 10u00. Bij aankomst wachten ons maatjes – ze zijn beter dan vorig naar – en een druppel. Maar eerst is er nog woensdag!

Eindelijk! We mogen weer. Nog voor het vertrek worden we op de parking van Bel & Bo verwelkomt door Lien, die net als de vijftien (!) ploegmakkers uitkijkt naar de après van deze toch wel historische woensdagrit.

De rit verloopt zonder grote incidenten. In het eerste deel voeren Wimco, Danny G., Leo en uw dienaar het commando. Er wordt aan een strak doch regelmatig tempo gereden waarbij niemand in de problemen komt. Rich zorgt voor de veilige begeleiding aan kruispunten en oversteken.

Aan het keerpunt in Stuivekenskerke is er een aflossing van de wacht. J.P. Bakker en Zorro worden nu de locomotieven, hierbij bijgestaan door de rest van het peloton. Aolus is wel niet nadrukkelijk aanwezig, maar echt meegaand is hij nu ook weer niet. 

De spurt op de brug zorgt niet voor enige afscheiding zodat er strak wordt doorgereden. Tussen Rattevallebrug en Wilskerke is er even opschudding wanneer een brede Audi zich tussen het peloton murwt, ondanks de duidelijke richtlijnen van de baankapitein. Er zijn van die chauffeurs ….

Na de versnelling richting Leffinge wordt de eindspurt voorbereid. Met de wind op kop wordt de kat uit de boom gekeken. Geert Pirelli maakt van een kleine aarzeling in de kopgroep gebruik om het hazenpad te kiezen. Uw dienaar doet nog een ultieme jump om hem bij te halen, maar de vogel is gaan vliegen.

Dan volgt de blijde intrede in het lokaal. De PDF staat ons op te wachten, waard Samir zorgt voor de ontsmettingsgel en wijst iedereen zijn plaats in de bubbel. Beste lezer, u kunt zich niet voorstellen hoe die eerste pint gesmaakt heeft. Omwille van hygiënische redenen krijgt iedereen afzonderlijk een bakje met versnaperingen, dank u Samir. 

Er volgt nog een officieel moment wanneer Wimco een door Remco ondertekend teamshirt overhandigt. Een kleinood dat een mooie plaats verdient. Christ komt ook nog binnen gewaaid; wanneer uw dienaar huiswaarts rijdt moet hij zijn fietslichtjes ontsteken…

Volgende zaterdag wordt een terrasjerit gereden, start om 13u30; de week erop gaat voor een dagtrip richting West-Vleteren, gevolgd door een maatjesfestijn. We houden ons fit!

Veertien Placora-Vispaleizers staan om 18u op de Bel&Bo-parking klaar aan de start voor de klassieke woensdagrit. Hoeft het gezegd dat de versoepeling van de Coronamaatregelen het onderwerp van gesprek zijn?

De blikken speuren naar de overkant van de Torhoutsesteenweg in de hoop al enige beweging in het lokaal te kunnen vaststellen. Tegelijkertijd vragen we ons af hoe we volgende week met zijn allen van de après zullen kunnen genieten? Uw dienaar krijgt opdracht te informeren bij waard Samir. De denkpiste dat de eerste tien die over de eindmeet bollen voorrang moeten krijgen wordt een delicate discussie.

Met Aolus als metgezel tijdens de heenweg wordt er vlotjes voortgang gemaakt. Renaud en uw dienaar doen het kopwerk tot aan het spaarbekken en draaien hierbij een gemiddelde van om en bij de 32 per uur. Het heeft ons de gelegenheid van de gedachte te wisselen over het wel en wee van KVO en wat de volgende naam voor het stadion hoort te zijn. Renaud suggereert “Tommelein-Arena”. Wanneer Leo overneemt stokken de gesprekken. De snelheidsmeter wordt de hoogte ingejaagd en bereikt pieken van 40+!

Op de terugweg wordt netjes in twee waaiers samengewerkt. Rich zorgt als vanouds voor de begeleiding bij het kruisen van wegen zodat alles in de grootste veiligheid verloopt. Steve Flitser creëert een nieuwe olympische discipline, met name de biathlon wielrennen / fotografie. Nestor Leo blijft zijn topconditie etaleren door zowel de spurt op de brug als bij de aankomst binnen te halen. 

Voor de laatste keer moeten we onmiddellijk na de aankomst huiswaarts rijden. Laat ons hopen dat Pluvius volgende week in zijn kot blijft; anders is alle moeite voor niets geweest.

Vurige tongen

De traditie wil dat het Pinksterweekend een triptiek vormt en dus hebt u recht op drie verslagjes voor de prijs van één. Het fenomeen van de vurige dansende tongen blijft een intrigerend fenomeen. 

Op zaterdag staan we met twaalf Placora-Vispaleizers om 13u30 vertrekkensklaar. Oude bekende D.B. staat er plotseling ook, maar zal onderweg afhaken.

Op aangeven van Denis rijden we via Stalhille en Houtave over Dudzele naar Damme. Denis heeft een ritje van 75 km in de aanbieding; uitelindelijk zullen het er 87 worden. Aolus kan niet nalaten om zijn aanwezigheid kracht bij te zetten samen met zijn vriend Zeebries, dit tot frustratie van wegkapitein Rich.

Ondanks de tegenstand van de Koning der Winden houden we er een meer dan behoorlijk tempo op na. De twee Geerten, Wimco, Danny G. en nestor Leo wisselen elkaar netjes af. Uw dienaar nestelt zich gezellig in de buik van het peloton.

In Damme aangekomen wordt er even een rustpauze ingelast. Geen terrasje natuurlijk, hoewel Rich erin slaagt om in een ijspaleis een Viven op de kop te tikken! 

De terugweg voert ons over Brugge en de Legeweg naar Jabbeke, Oudenburg en zo door de Schorre naar huis. In de laatste kilometers blaast Aolus ons opnieuw tegemoet en is het harken geblazen. Tot een echte eindspurt komt het niet want twee zwarte BMW’s met fils à papa’s hinderen een veilig verloop.

Geen fotoverslag want zowel Steve Flitser als stand-in Renaud hebben verstek gegeven.

De 87 km lange zaterdagrit heeft zijn sporen nagelaten, want op zondagmorgen staat Kurt moederziel alleen aan de start! De dappere eenling is dan ook genoodzaakt om er een solorit van te maken.

Aan één dag recuperatie hebben we genoeg. Op Pinkstermaandag staan dertien Placora’s om 9u30 paraat. En het zijn niet van de minste: Postman Dan maakt zijn grote rentree en ook Christ is van de partij.

We besluiten om aan een gezapig tempo te rijden, Aolus en zijn kompaan Zeebries indachtig. De rit gaat over Bekegem naar Jabbeke, Varsenare, Brugge om via Zuienkerke naar Wenduine te rijden en zo via de Driftweg terug naar huis.

Het is echt genieten, meer hoeft hier niet over gezegd worden. Postman Dan nestelt zich netjes in de groep en kan zonder problemen de rit uitrijden. Een topprestatie na een lange en niet eenvoudige revalidatie!

Minder goed nieuws van Butler Ronny die na zijn gal te hebben uitgespuwd nu geplaagd wordt door een cyste op de meniscus. We wensen hem vanzelfsprekend een spoedig herstel.

Tot slot kan ik u melden dat de Veluwe-uitstap tussen 7 en 12 september zal plaatsvinden. Als de geruchten waar zijn zullen we kunnen spreken van een memorabel evenement. Zowel de PDF, lokaalhouder Samir als sponsor Jos zouden hun deelname hebben toegezegd.

Kracht 5, bijwijlen 6 uit het noordwesten. Uw dienaar ziet de strijd met Aolus voor deze keer niet zitten en geeft forfait voor de zaterdagrit. Zijn ploegmakkers laten de forse bries niet aan hun hart komen. Ze staan met z’n negenen op de afspraak.

De rit gaat begrijpelijkerwijs via de Duinenweg richting Franse grens. Er zijn geen meldingen van incidenten, dus kan er van uitgegaan worden dat er fors getrapt, zwaar gehijgd en weinig gesproken werd. Steve Flitser heeft nog overschot en kan nog een hele fotoreportage maken.

Op zondag staan Steve Flitser en Geert Pirelli op de parking voor een duo-rit. Flandriens in hart en nieren!

Weerman Frank voorspelt een zomers week. Het zal woensdag dus volle bak zijn. Uw dienaar bereidt zich in stilte voor.

Trouwe lezers van deze pagina weten hoezeer de leden van WTC Placora-Het Vispaleis hebben uitgekeken naar de versoepeling van de coronamaatregelen zodat er opnieuw in groep kan gefietst worden.

Woensdagavond was het zo ver. Met elf staan we op de afspraak, met in achtneming van de anderhalvemeterregel. Rich heeft de functie van baankapitein op zich genomen en is compleet uitgerust met fluit en “pannenkoek”. Hij staat klaar om een formidabele prestatie neer te zetten: voor ieder kruispunt spurt hij naar voren om het verkeer attent te maken van onze komst.

We starten aan een gezapig tempo. Met de wind in het voordeel gaat de snelheidsmeter niet boven de 30. Het is immers zaak om even te checken in welke mate iedereen over de goede benen beschikt. Ampel gelegenheid dus om over koetjes, kalfjes, KVO, de koers en de voorhanden zijnde programma’s op Netflix te praten.

Vanaf Stuivekenskerke krijgen we de wind op kop. Het tempo zakt evenwel niet, integendeel. Er wordt nu regelmatig van koptrekkers gewisseld met als gevolg dat we vlugger wind op dan wind mee zullen rijden. We beschikken over een coronaconditie!

Met de afwezigheid van Steve Flitser neemt Renaud de taak van rijdende fotograaf op zich. U krijgt bewegende beelden van de beklimming van de brug over de autostrade!

Tijdens de eindspurt toont Leo dat hij nog altijd de oude is. Hij wint met sprekend gemak en verklaart nadien dat hij niet gespurt maar “alleen een beetje rapper gereden heeft”.

Na een korte hydratatie keert iedereen huiswaarts want op donderdagmorgen staat er opnieuw een rit gepland. Het is immers Riemtje Ramtje en dus hoogdag. Om 9u30 starten acht Placora’s richting Koekelare voor wat licht klimwerk. De Poggio wordt fluks genomen en via een ommetje langs het Kasteel van Wijnendaele groeten we Maria van Bourgondië en Zwarte Pol die er beide, zij het met enige honderden jaren verschil, geschiedenis hebben geschreven.

Opnieuw een toertje van een kleine 55 kilometer. In de laatste rechte lijn spurt Wimco van de kop af. Uw dienaar is net iets te laat in de reactie en strandt op een halve decameter met Leo in het wiel. Hij zat, u had het al geraden, op vinkeslag.

Zo de kop is er nu echt af. De weersvoorspelling voor volgende zaterdag is niet echt gunstig. Weerman Frank heeft immers de aanwezigheid van Aolus aangekondigd…

Over de schreve

U hebt eventjes voor het weekendverslag op uw honger blijven zitten, waarde lezer. Dit komt omdat uw dienaar gewacht heeft tot alle meldingen van de gereden ritten binnen waren. Immers, de Corona-cup behoort vanaf heden tot verleden! Vanaf woensdag worden de groepsritten hervat en zult u opnieuw van een gezamenlijk verslag kunnen genieten.

Tijdens de Corona-lockdown reed Placora-Het Vispaleis meer dan 21.000 km. Als dit geen prestatie is!.

Maar nu het ultieme Corona-verslag. Rich, Remi en uw dienaar hadden om 13u30 afgesproken aan Bel & Bo. In extremis staat ook Zorrootje op de afspraak. De richtlijnen in acht nemend verdelen we ons in twee duo’s met de nodige afstand.

De weerman had voor het eerst sinds langs een matige westenwind voorspeld. Sta ons toe, waarde lezer, hier toch enige terughoudendheid over te uiten. Aolus blaast ons toe van uit NNwestelijke richting. Het adjectief “matig” ervaren we als een understatement. “Stevig” beantwoordt meer aan de werkelijke toestand.

De rit gaat via Leffinge, Schore en de Lange Lis-route naar Veurne. Aan Booitshoeke probeert een US-Postaanhanger zich in de wielen te voegen. Social distance heeft voor de Armstrong-adept een Trumpiaanse connotatie. Het vergt uw dienaar enige overredingskracht, en een kort maar krachtig manoeuvre, om de roekeloze tot een ander inzicht te brengen.

Op aangeven van Rich rijden we tot voorbij Adinkerke om via het duikertje naar De Panne te rijden. De twijfels van uw dienaar worden werkelijkheid: de doorgang is met betonblokken versperd, want we moeten de grens over. En zo komt het, waarde lezer, dat uw dienaar – en hij verklaart dit met de hand op het hart – voor het eerst ‘buutn de schreve loopt’. Bij thuiskomst biecht hij dit dan ook onmiddellijk op aan vrouwlief die het voorval voor één keer met de mantel der liefde bedekt.

Op de terugweg is er eindelijke terugwind. Na 85 km staan we voor de gesloten deur van het lokaal. Een selfie voor de neergelaten rolluiken is de povere troost die we onszelf kunnen bieden.

Woensdag afspraak om 18u00 voor de traditionele Stuivekenskerkerit. En vergeet niet dat er donderdagochtend ook gereden wordt, want het is ‘oogdag’. Het einde van de coronatunnel is in zicht, maar we zijn er nog niet. In normale tijden hadden we deze week in De Veluwe gezeten voor onze jaarlijkse clubuitstap. Misschien kunnen we dit in september ….

Over bubbels en buddy’s

Het licht aan het einde van de corona-tunnel begint almaar feller te schijnen. Als we de kwaliteitskrant HLN mogen geloven kunnen wielerliefhebbers vanaf 18 mei met twintig de baan op. Tot zo lang worden de gruppetto’s beperkt tot drie.

Het dient gezegd, WTC Placora-Het Vispaleis houdt zich strikt aan de regels. Het buddy-systeem is op natuurlijke wijze gegroeid. Zo kan je de Vets (Ronny, Noël en Leo) tegenkomen, rijden Denis, Wim en Danny G. vaak samen, net zoals Kurt en Steve of Rich en uw dienaar. Pilot Pascal trekt de baan op met Renaud en dan zijn er nog de solo-artiesten Geert G. en Geert Pirelli, Postman Dan, Christ, …

Een blik op het ritoverzicht leert dat er ondanks corona flink gereden wordt. Bij een laatste controle stond de gezamenlijke kilometerstand op 19.027 km. Noteer hierbij dat er enkele ploegmakkers hun kilometers nog moeten invoeren en de kaap van 20.000 is niet zo veraf!

Ik weet niet of het ene aan het andere verbonden is, maar sinds het uitbreken van de pandemie waait de wind uit het oosten. En mag dit in het binnenland dan al gematigd zijn, aan de kust stuurt Aolus de zeebries dagelijks het veld in om ons het leven lastig te maken. 

Zo ook gisteren. De Vets tonen hun inzicht en ervaring door al ’s morgens op pad te gaan. Aan Nieuweghe-brug worden ze door de huisfotograaf gespot die hen stante pede op de gevoelige plaat legt.

Een bijzondere vermelding voor de revaliderende Postman Dan is zeker op zijn plaats. Onze materiaalverantwoordelijke is volop bezig aan de heropbouw van zijn conditie; hij heeft al zeven ritten en  meer dan 400 km op het conto staan. Gisteren maalde hij opnieuw 60km+ en zal er ongetwijfeld staan wanneer we met zijn allen er op uit kunnen trekken.

Om 13u15 vertrekken Rich en uw dienaar aan Bel & Bo; een kwartiertje later zullen Denis, Wimco en Danny G. dit ook doen. Strava zal later op de dag tonen dat iedereen ongeveer hetzelfde parcours heeft gevolgd: richting Brugge, daarna Damme om zo via Lissewege en Dudzele terug naar Oostende te rijden. Een ritje van om en bij de 90 km., zonder terrasstop!

Vreemde kanttekening: Denis, Wimco en Danny G. trekken een verschillend tenue aan om zo de indruk te kunnen wekken dat ze niet in groep rijden… 

Zoals hierboven vermeld is de zeebries opnieuw nadrukkelijk aanwezig. Het is op de heenweg voortdurend beschutting zoeken tussen bomenrijen en hagen. Heel veel volk ook op de baan, de Vlaming lijkt de fiets opnieuw ontdekt te hebben. Op de terugweg passeren we enkele collega-Eastenders die met pech langs de kant van de weg staan. 

We zijn tevreden wanneer we in Wenduine de Driftweg bereiken en eindelijk kunnen genieten van enig windvoordeel. Zowel bij Rich als uw dienaar is de brandstof bijna op. De frisse pint bij thuiskomst zal meer dan smaken.

De weersvoorspelling voor begin volgende week zien er niet al te goed uit: wind, regen en frisse temperaturen.  Waarschijnlijk kan pas vanaf woensdag opnieuw gereden worden. Hou het veilig en misschien volgende week het eerste groepsverlag.

Het Corona-beest zit nog altijd onder ons; klassieke ritten blijven uit den boze. De uitdaging is om uitdagingen te vinden. Vorige woensdag luidde de opdracht om het woensdagparcours aan af te haspelen aan een gemiddelde van 27,5 km per uur. De winnaar wachtte een palet Maes-pils!

Niet zo eenvoudig, bleek uiteindelijk: zowel uw dienaar als Rookie Alain konden hun snelle benen niet in bedwang houden en eindigden met 28,5 gemiddeld ruim een kilometer te snel. Rich slaagt er uiteindelijk in om de 51 km aan een gemiddelde van 27,6 te rijden. Naar eigen zeggen viel hij bij momenten bijna om!

Zaterdag viel letterlijk in het water. Pluvius was na vele weken afwezigheid opnieuw present en bezorgde de tuinliefhebbers onder ons een aangename dag. Wat niet gezegd kan worden van de wielerhebbers die knarsetandend de regendruppels telden. Maar een mens kan niet alles in het leven hebben: een dik wijf en veel plaats in je bed. Deze uitspraak ons door de PDF toebedeeld straalt veel levenswijsheid uit.

Zondagmorgen is een ander verhaal. Uw dienaar wordt gewekt met een natte zoen van Raoul (dat is, voor alle duidelijkheid, de poes) en vroege zonnestralen. Een spurt naar de bakker, twee boterkoeken, een pistoleetje en een kop koffie later zit hij op de fiets. 

Het wordt een rustige rit. Gistel, Oudenburg, Bekegem, Snellegem, Jabbeke, Varsenaere, Stalhille, Klemskerke, Bredene en zo opnieuw via Oudenburg naar huis. Heel wat volk op baan. Op het jaagpad is er bijna sprake van file; een oproep aan de collega wielertoeristen om toch eens van het platgereden pad af te wijken…

Thuisgekomen staat de WhatsApp niet stil. Heel wat ploegmakkers zijn er ook op uit getrokken en posten tijdens het aperitief hun rit door . Positief nieuws van de Vets die ook hun kilometers afmalen.  Uit de commentaren leren we dat het solo-rijden bij velen begint te wegen. Hopelijk stuurt de Veiligheidsraad de maatregelen bij en kunnen we weldra opnieuw in groep rijden. Tot dan houden we het veilig.

Begin volgende week wordt voorspeld dat Aolus nadrukkelijk aanwezig zal zijn. Geen prettig vooruitzicht…

De Corona-crisis blijft maar duren en dus blijven we op onze honger zitten: geen groepsritten en geen terrasjes. Dit wil niet zeggen dat de Placora’s bij de pakken blijven zitten. De Strava-meldingen blijven binnen stromen en op zaterdag gaan er velen voor een langere rit.

Velen spreken af met een ‘buddy’, zo ook uw dienaar die in Steve Flitser een compagnon de route vindt. En dat niet alleen; hij is ook een levende GPS en een bron aan fotomateriaal. Volgens WhatsApp trekt Remi samen met Denis op pad. Ook Zorro, Rich en Geert Pirelli trekken op pad. 

En dan is er nog Geert G. die richting De Paters is getrokken en er met beteuterd gezicht voor een gesloten Café De Vrede staat. Hoe dan ook niet slim, want iedere bierkenner weet dat de abdij tijdens de Goede Week gesloten is. Pater Trappist moet dan immers aan de klok trekken.

In eerste instantie overwegen Steve en uw dienaar om richting Hooglede te rijden, maar Aolus beslist om de rit dan toch maar richting Nederlandse grens te sturen. Via de Oude Sarah-route bereiken we Brugge, waarna we naar Moerbeke rijden om uiteindelijk in Middelburg te stranden. 

Geen Trumpiaanse muurtoestanden, wel Heras-hekkens die de weg richting Kaasland versperren. Het is een vreemd zicht… Erger is dat er in het pittoreske Middelburg twee terrassen zijn die in andere tijden door de Placora’s gefrequenteerd worden maar nu een desolate aanblik bieden.

We vatten dan maar de terugweg aan via Hoeke (nog een terras) en Oostkerke (nog een terras). Richting kust werkt Aolus geen beetje mee, wel integendeel. Het is bijwijlen skarten. Maar eens de Driftweg bereikt gaat het een stuk makkelijker en bereiken we zonder problemen de thuishaven.

Een bijzonder leuke rit en een unicum in het wielerleven van uw dienaar: meer dan 100 km gereden en nergens gestopt om een pint te drinken! Dit wordt thuis ruimschoots gecompenseerd met een heerlijke Margarita. De ploegmaten doen zich te goed aan schuimend gerstenat of zwoele Sangria. Het virtuele aperitief raakt stilaan ingeburgerd.

De weersverwachting voor volgende week kondigt zich in eerste instantie minder gunstig aan. Vanaf woensdag zal het dan opnieuw een stuk aangenamer zijn. 

 Wat doet een wielertoerist zoal in Corona-tijden? Uitdagingen zoeken, dus. En zo gebeurt het dat het voorstel wordt gelanceerd om de woensdagrit als een tijdrit te rijden. Er worden afspraken gemaakt over start en aankomst, uw dienaar gaat zelfs ter plaatse om foto’s te nemen. Er wordt ook een coëfficiëntentabel opgemaakt die uiteindelijk in de vuilnisbak zal verdwijnen; maar da’s voor later.

We staan allemaal op scherp, zoveel is duidelijk. Danny G. kan zich zelfs niet bedwingen en rijdt de rit een dag te vroeg! Triomfantelijk meldt hij op WhatsApp zijn gemiddelde van 29 per uur. De rest zal zijn tenen moeten uitkuisen.

Wanneer uw dienaar bij het ochtendgloren door het raam kijkt, stelt hij tot zijn genoegen vast dat er stralende zon aan de blauwe hemel staat. Na enkele boterhammen met choco is hij klaar voor de uitdaging.

De wind zit niet echt mee; je hebt nooit het gevoel dat je een duwtje in de rug krijgt. Tijdrijden is waarschijnlijk één van de lastigste wielerdisciplines. Het is dus zaak om niet te forceren en toch een goed gemiddelde te rijden.

Na 51,2 km stelt schrijver dezes tot zijn groot genoegen, en tot zijn verbazing, vast dat hij aan gemiddeld 32,1 per uur heeft rondgereden. Het tovert voorwaar een glimlach op zijn lippen.

En dan is het afwachten. Via WhatsApp stromen de resultaten binnen. We krijgen het gevoel van wat er in een duivenmelker moet omgaan. Iedereen geeft het beste van zichzelf en levert topprestaties. Wie zal uiteindelijk de zegepalm – of correcter het pallet Maespils – mogen in ontvangst nemen? Feit is dat enkele foto’s en uitspraken boekdelen spreken. “Choco” en “skarten” zijn veelgelezen uitdrukkingen.

Geert Pirelli is als laatste vertrokken en houdt er de spanning in. En ja, zoals het in ieder spannend verhaal hoort, zet hij de topprestatie neer met een gemiddelde van 32,3! Omdat de coëfficiëntenrangschikking niet klopt gaat iedereen akkoord met de rangschikking volgens gemiddelde. En dat geeft het onderstaande resultaat:

1. Geert Pirelli              32,3

2. Uw Dienaar              32,1

3. Steve Flitser            32,0

4. Wimco                     31,6

5. Rookie Alain             30,5

6. Danny G. (*)            29,0

7. Rich                         28,5

8. Remi                        28,4

We stellen, samen met u, vast dat er enkele grote kanonnen ontbreken in de uitslag. Zijn ze volgende week wel van de partij?

(*) Een dag vroeger vertrokken 

We kunnen ook melden dat onze collegae East Enders de uitdaging hebben overgenomen. Benieuwd naar hun resultaten.

Maar het beste nieuws van de dag is dat Postman Dan opnieuw zijn carbonnen ros van stal heeft gehaald. 54 km op de teller en naar zijn zeggen “zo stijf al seen plank”. Alle herbegin is moeilijk, dus even doorbijten Dan. Je hebt al voor hetere vuren gestaan!

Korte broek

Daar is de lente, daar is de zon. En eindelijk zijn we verlost van die gure noordooster! Uw dienaar hoefde dan ook niet lang te twijfelen over het antwoord op de vraag: lange of korte broek? 

Voor het eerst in de volledig nieuwe Placora – Het Vispaleis outfit klaar voor de traditionele zaterdagrit. Zoals de Corona-regels het voorschrijven gaat iedere Placora zijn eigen weg. U zult merken, waarde lezer dezes, dat er zeer verscheidene parcoursen werden afgelegd. U kon zowat over de hele provincie een lichtblauwe trui tegenkomen: van Knokke tot Torhout tot Veurne werd er gereden.

Op wat de vooravond van de Ronde van Vlaanderen had moeten zijn kiest uw dienaar voor een rit naar Knokke-brug. In korte broek en ingesmeerde kuiten gaat de tocht over Leffinge en de Zwarteweg naar Schore. Aan de brug over de autostrade staat er politiecontrole om mogelijke dagjesmensen heen te wijzen. De arm der werd zwaait mij supporterend toe.

Nog voor de IJzer gaat het linksaf richting Keiem. Even voor Beerst kruis ik Remi die ook aan zijn zaterdagtocht bezig is. Er wordt geïnformeerd naar de gezondheid, vastgesteld dat gesloten cafés en restaurants een positieve invloed hebben op de bankrekening en de toestand van KVO wordt onder de loep genomen.

Na deze korte babbel gaat het naar Diksmuide om dan via de IJzer naar het keerpunt te rijden. En nog altijd valt de tegenwind niet te onderschatten. Op de terugweg gaat het best vlot; de snelheidsmeter zakt niet meer onder de 30 per uur. 

Tussen Nieuwpoort en Westende kruis ik nog een ploegmaat; ik denk in eerste instantie dat het Denis betreft. Bij aankomst zal blijken dat dit niet het geval kon zijn  aangezien hij richting Knokke heeft gereden. Wie het dan wel was … ? Hallo, Antoine Allary…?

Thuisgekomen houden we ons aan de afspraak voor de gezamenlijke apero. Samen met de Strava-statistieken stromen de foto’s van schuimende glazen bier toe. Met de uitzondering van Steve Flitser die van zomerse Sangria geniet. Het is duidelijk dat individuele Corona-ritten een positieve invloed hebben op de fysieke conditie, zie de afgelegde afstand (allemaal 60km+ en de gemiddelde snelheid 26+)

Er is ook nieuws van de ‘oude garde’ die het goed stelt en zich op hun manier voorbereid op wat komen zal. De weersvoorspelling van de komende ziet er veelbelovend uit. Hou het Strava-klassement in de gaten! En hou het veilig.