Wie denkt dat er nu werkelijk niemand op het appél was
voor het Kerstritje, zat er toch een beetje naast.Akkoord, de echte Modderfokkers zoals ons
Frankske waren er niet bij, er was nochtans moore genoeg, maar toch 4
kandidaten:Axel T, Mario VH, Rudy R, en
ikke.Zoals je ziet, een echt
Olympia-ritje.Ondanks de vele regen van
de afgelopen dagen kiezen we toch voor een ritje richting Serskamp, Papegem en
dergelijke.Rudy wil de nieuwe wegeltjes
van Mario ook wel eens gaan verkennen.We vertrekken richting Boombos, en aan de gewezen zoutfabriek probeer ik
nog rechtdoor richting landbouwsas te gaan, maar wordt algauw teruggefloten om
toch rechtsaf de Kalkense Meersen in te rijden.Tot groot jolijt van allen, kunnen we al meteen beginnen ploeteren, al
valt het al bij al nog redelijk mee.Slechts één plasje, al was het er wel eentje van een paar honderd meter
lang.Tot in Schellebelle rijden we nog
over bekende wegen, maar daarna zitten er toch enkele wegeltjes bij die we nog
nooit gezien hebben. Al is wegeltjes een groot woord, want als hier ooit een
vélo gepasseerd is, zal het er wel een geweest zijn met houten zanten.Het ligt er hoe dan ook behoorlijk zwaar bij,
en telkens als ik naar Axel kijk moet ik aan K-3 denken, want hij ziet echt
alle kleuren van de regenboog .Maar
Axel is een bijterke en blijft dus moedig aanklampen. Ergens halfweg de rit
beginnen we aan een zware modderstrook, en na een tijdje zegt Mario dat we hem
straks wel zullen verwensen, want het slechtste stuk moet nog komen.En inderdaad, even verder kunnen we kiezen
tussen modder tot aan de enkels en plassen tot net onder de knieën. Vraag me
niet hoe het komt, maar op een of andere manier kan ik toch het spoor van Rudy
volgen en al ploeterend op de fiets blijven tot het ergste gepasseerd is.Als we terug samen komen en vertrekken voor
het laatste stukske miserie, steek ik mijn pompke ondersteboven in mijnmond, en zeg dat we van hieraf verder
snorkelen.Als we uiteindelijk weer vaste
grond onder de voeten krijgen, stelt Rudy voor om stillekesaan af te ronden,
omdat hij tijdig terug thuis moet zijn wegens een Kerstetentje met de
familie.Omdat ik zelf ook nog achter
het fornuis mag, heb ik geen problemen met Rudys beslissing.Axel moet niet meer koken want is nu al
zochte, en Mario moet maar zien dat hijmee wil.Wegens het iets latere
vertrekuur, het zware parcours, en andere verplichtingen, zat een aperitiefke
in De Beize er niet meer in, maar het was ons ten slotte toch om het
fietstochtje te doen.Aan alle
Modderfokkers die er niet bijwaren, een Zaaaaalig Kerstfeest. En aan u ook hé
Frankske.
Vandaag 1ste geworden op
mtb wedstrijd "grote prijs Frans Benaerens" in de B reeks te Berlare.
Na de eerste kleine ronde had ik al een kleine voorsprong ,die heb ik dan ronde
na ronde verder uitgebouwd. We waren met 60 man gestart in deze reeks, er waren
ook enkele loopstroken bij en ook wat zware modderstroken !
Patrick
nvdr : Bart deed mee in de A reeks en werd 6de ( veel modder en verkeerde banden .... van horen zeggen )
Nie zoals vorige week veel volk, te veel namen om op te
noemen, nee heel weinig modderfokkers en - miekes te bespeuren in
Overmere. OK der was wa regen en der was wa modder maar zijn we geen
MODDERFOKKERS
Ik was bijna gevallen toen ik in Overmere aankwam. Maanden hebben we Hans of
Gunther nie gezien op nen TT. Da regent en
daar staan ze om te ploeteren. Verder van de partij, Danny F, Dirk DB,
Axel en Luc K. Hans Gunther en Axel vertrekken al vlug maar we hebben ze vlug
te pakken op de kasseien van den groenen dijk. Die zijn serieus ingekort want
na 200 meter moesten we rechts het veld in om zo via de zijkant van een
maisveld naar een andere veldweg om zo terug naar den groenen dijk op het
asfalt uit te komen. Na dit stukje veld was enkel Gunther nog bij ons maar die
is dan bij Axel en Hans gebleven. We zetten de tocht verder met 4 en blijven dan ook
altijd samen, Dirk kan zich niet houden op den asfalt en moet altijd een 30
zijn op zijnen tellerken. Danny wil wel maar zijne ketting wil nie mee.
Redelijk versleten ligt de ketting meer te wiebelen dan een duracell konijn.
Redelijk plastisch om schreven maar ik kan geen woorden vinden om te vertellen
hoe da beweegde. Tot aan de bevoorrading was het nog meegevallen met
het weer, maar dan begon het wa te regenen , lichte hagel en toen nog wa
sneeuwen. Na de bevoorrading gingen we richting de dijken in
Zele en overzet in Appels. Voor we daar aankwamen moesten we al door een
overgelopen straat en toen we daar door waren hoorde ik dat Luc plat stond.
Vlug een bandje gestoken want we hadden het wat koud. Wa verder zagen we de organisator een pijltje
wegnemen, het baantje dat van de binnendijk naar den dijk van de schelde loopt
daar lag wa water. Ik vraag aan Js o( organisator) of we langs daar kunnen
rijden, zegt em JA maar en niets meer, Natuurlijk rijd ik da baantje naar
beneden om dan wa verder den dijk op te klimmen MAAR DA WATER, da kwam tot aan
mijn knie( ik weet ik ben nie groot). Ik moest wel verder rijden want als ik
stop ga ik kopje onder. Van den overzet terug richting Schoonaarde langs de
gekende wegen, nog vlug de konijnenberg meenemen dan terug naar Uitbergen
waar we een tweede bevoorrading kregen. We begonnen het allemaal koud te krijen
en toen we richting aard reden hebben we toch maar beslist om langs de
schilderes naar de Beize te rijden. Luc en Danny zijn eerst gaan douchen en toen Dirk
en ik net nen Duvel en ne koffie aan het drinken waren zagen we Gunther
huiswaarts rijden. Als Luc en Danny gewassen ook nog een pint aan het drinken
waren zagen we Dirk H nog passeren. Ik wil toch iedere echte MODDERfokker
vermelden. Frank
p.s. ik denk dat de
opmerking van de MODDERfokkers nog wel eens terug in mijn wezen zal gesmeten
worden als ik eens thuis blijf als het regent. Ik kan er tegen zenne
Met veel volk heel veel
modderfokkers en moddermiekes, echt teveel om op te noemen.Ik ga me beperken
tot degene die er niet waren. Bij de miekes ontbraken Anneken en Nadine, bij
de fokkers Boeverken en Fack. Hier en daar werd er toch raar gekeken,
Boeverken en Nadine die ontbraken.
Allen samen gestart enkel
Karine was al mee met de mannen maar had het rap door. Al snel bleven Pascal,
Jurgen,Axel en Ronny achter om op een eigen tempo verder te rijden. Vooraan was
"nieuweling" Steven( waar heeft de diene gezeten de laatste weken??)
al goe tempo aan het maken, soms wa te hard want de gaten werden te groot om
iedereen mee te krijgen.
Het parcours had niet veel
verrassingen, den dijk tss. Wetteren en Schellebelle lag er dit maal beter bij
dan een paar maand geleden. Met een klein hart reden we richting dijk maar deze
lag er perfect bij. De gelederen bleven goed samen, mede doordat de iets
minderen nu en dan eens op de weg reden waar de sterkere in het veld bleven
rijden. Na Uitbergen richting Berlare in gestrekte draf. Plotseling reed
Geoffrey Maes met 2 gezellen ons voorbij, ik wilde niet volgen om geen gaten te
maken in onze groep maat plots was het koers. Een paar sprongen met Geoffrey
mee de konijnenberg op, maar het was niet ver meer en we waren aan de
bevoorrading.
Na de bevoorrading kregen we
hetzelfde scenario. Geoffrey bleef ietsken voor ons uitrijden en dat wilde
sommigen niet toelaten en ze reden dan maar mee met hem. Natuurlijk was dit
niet doenbaar voor iedereen van onze groep dus ging Rudy eens naar voor om te
zeggen dat het te rap ging.
In gesloten groep dan
maar terug richting Kalken waar we tevergeefs op de miekes wachten, die waren
rechtstreeks naar de Beize gereden( 1 woord: verslaafden) In de Beize zat
Danny, hij was later vertrokken en had de gansen toer alleen gereden. Hij was
content van zijn rit, hij was overal gemakkelijk op gereden, zoals we vorige
week op foto gezien hebben met de ogen dicht. MAAR da doet Danny al meer de
laatsten tijd.
In de Beize ook veel volk en
ne jarige, den Tom is er 39 geworden en dat werd gevierd met broodjes en genoeg
drank.
Voor ik thuis vertrek, rap de banden nog een beetje
bijpompen, kwestie dat het toch een beetje bolt op debaan richting Lokeren. Het valt mij wel op
dat ik vooraan redelijk wa bij moet steken, maar ik hoor niets lossen dus t
zal wel gaan.Tarara, niet dus, want als
ik aankom op het kerkplein en even voel hoe het met de bandendruk gesteld is,
duw ik bijna tot op de zjante.Rap terug
naar huis dus om een nieuwe band te steken. Ik rij van daaruit wel rechtstreeks
naar t Heiende en pik in bij de rest van de bende.Aan de inschrijving is het serieus
aanschuiven, maar met een beetje foefelen, kan ik toch aansluiten bij de Modderfokkers.
Als iedereen klaar is, kunnen we vertrekken voor een ritje van 52km. Jo staat
redelijk hevig, en gaat vanaf de start voluit op kop. Als Rudy na enkele
kilometers de troepen even gaat schouwen, merkt hij dat we er een paar missen,
en zegt om te wachten. Jo heeft dit blijkbaar niet gehoord, en gaat voluit door.
Mario, ook al een dagje ouder en toch al een beetje hardhorend gaat er achteraan.
Zodra we voltallig zijn, zetten we de achtervolging in achter de 2 vluchters. Het
duurt niet lang voor we Mario te pakken hebben, want die staat even verder aan
de kant geparkeerd. Blijkbaar een slippertje gemaakt en onderuit gegaan. Rudy
vraag zich luidop af hoe het mogelijk is om op zon recht stuk te vallen, maar
Mario heeft zo zijn streken, al kan de eerste modder van t jaar er ook wel
voor iets tussen zitten.Even later
hebben we Jo ook te stekken en kunnen we in groep verder. Het eerste deel van
de rit slingeren we van Lokeren, via Oudenbos naar Beervelde, om uiteindelijk
in de Vogelzang in Overmere aan de eerste bevoorrading aan te komen. Blijkbaar
waren ze hier ook een beetje verrast door de massale toeloop, want als wij
aankwamen zaten ze al zonder drinkbekertjes. We houden het dan maar bij een
hapje, en een slok van ons eigen pulle.Na de stop rijden we over Bontickstraatbrug en volgen we de molenroute.
Die brengt ons over breed verharde wegen langsheen de in aanbouw zijnde
windmolens aan de E17 in Overmere-Berlare.Daarna over Zele richting Gratiebossen, waar het gas helemaal opengaat. Net
wanneer ik denk dat de rappe vogels gaan vliegen zijn, krijgen we een tweede
bevoorrading waar alles terug samenkomt. Voor het derde deel nog een 15-tal km
te gaan, maar we krijgen nog een paar zware weide- en akkerstroken te verteren,
dus wordt het nog even doorbijten. Toch halen we voltallig de aankomst, al zijn
er nog een paar afvalligen die een
stukske afsnijden ( had ik dat maar geweten ).De terugweg richting Kalken verloopt iets minder vlot. Even voor
Heiende-brug merkt Jo een knikje in het fietspad niet op en sukkelt naast de
verharde weg. Een serieuze tuimelperte als gevolg. In zijn val knalt hij nog
tegen een geparkeerde wagen aan. Een normale mens zou hier minstens een paar
gekneusderibben, verstuikte pols en een
schedelbreuk aan overhouden, maar bij Jo blijft het bij een paar blutsen en
builen.We willen nog een bericht aan de
eigenaar van de wagen nalaten, maar schrijfgerei hoort nu eenmaal niet bij de
basisuitrusting van een mountainbiker.Gelukkig kunnen we via Danny de eigenaar van de wagen contacteren en
zodoende de schade-aangifte met de verzekeringen regelen. Leuk detail:Via de verzekering van de wielerbond, wordt
ook de franchise van de familiale verzekering volledig terugbetaald. Daar mag
toch wel eentje op gedronken worden in De Beize?
nagekomen ritverslag : plaatselijk 20 november door Rudy DC
Bij aankomst
op tou kerkhof, zoals Rudy R het noemt, staan Tom en Kenneth al te wachten. Na
mij komen Mario en vervolgens Yvan ook toe, het lijkt wel een Olympia-rit te
worden. Maar dan komt Danny toe en van zijnen velo kunt ge amper zien welk merk
dant is, hij is waarschijnlijk van de jaar nog niet gekuist.
Stefan en Luc
arriveren ook er zijn dus velos van alle merken.
We starten
met de groep voor de grote prijs Mario, hij heeft zijnen GPS mee maar kent de
rit eigenlijk al van buiten.
Er worden in
het begin wel wat grapjes gemaakt over de zogenaamde nieuwe wegels, maar
naarmate de rit verloopt worden vele, voor de meeste, onbekende wegels bloot
gelegd.
Mij
achterwiel kraakt dat het een plezier is, wel handig als je achterblijft in de
mist die er hangt, ze vinden je altijd terug. Waarschijnlijk zijn de meeste
billekes vergruisd en als dat ene goe dat er nog inzit passeert dan kraakt het.
De rit gaat
van t een wegelken in t ander. Buiten de vele putten, echt prachtig. t Is
dan ook in ene van die putten dat Stefan nen stuik zet. Zonder al te veel erg.
Nog meer pech
voor Stefan want wat verder valt hij plat en bij nader inzien is er ook nog nen
rayon af. Tijdens het herstellen schrikt Stefan nog efkens als ik hem zeg dak
op zijnen bril heb getorten. Gelukkig wast maar een grapje.
Yvan geeft
ook veel om zijn collega modderfokkers, hij voelt zelfs aan een weide
afsluiting of er genen ellentriek op zit, zodat iedereen met een gerust hart
het wegeltje kan passeren.
Mario moet
natuurlijk veel kop doen, want ja hij moet de weg tonen. Maar eigenlijk is het
een ideaal tempo, en als het moet wordt er gewacht op achterblijvers.
Zelfs Tom
flitst af en toe naar voren, zijnen velo is precies goe in orde gezet.
Het ritje van
ongeveer 50 km
wordt afgesloten met een sprintje, gemakkelijk gewonnen door Luc.
In de Beize
zitten André en Frank al uit te blazen van het parkoer in Overmere. Even later
komen Dirk en Pascal ook toe, die hebben er nog een toertje bijgedaan. Er is veel
belangstelling voor de nieuwe fiets van Pascal. Jaja ook nen Olympia. Enkel de
batterijen van de ingebouwde motor moeten nog geplaatst worden.
Ook de dames,
Linda, Machteld en Annemie arriveren op tijd om van de toastjes van café de
schommel (beize in t dialect) te genieten.(Nancy was rechtstreeks naar huis
gereden)
Het zware
geschut van de modderfokkers was afgereisd naar Kalmthout en zijn dan ook later
toegekomen, verslaggever van dienst was toen al riebe de bie.
Het ritje
biedt in ieder geval inspiratie voor onze georganiseerde rit.
ritverslag 20 november Kalmthout (+Baasrode) door Frank
Diegene die er niet bij waren
hadden weer ongelijk. Zaterdag morgen een rustige duurtraining met Jan. Met de
fiets naar Baasrode om daar den TTte rijden. Aan de start nog nen bekende Lotto
renner( Jelle Van Endert), dacht hem wel nog te vragen of ze zijn banden ook
voor mannen hadden ( da waren zo witte banden). De bedoeling was gewoon tempo
rijden en we hebben dat dan ook gedaan. Het parcours was nog redelijk
interessant, Wa draaien en keren in de bosjes, een trap naar beneden, nen dijk
naar omhoog. Op de weg een sappig tempoken en in het veld toch wa doorrijden.
Den enen keer Jan op kop, den andere keer ik op kop en de volgende keer terug
omgedraaid.
We hebben onderweg wel wat
mee wa baanjanetten gespeeld, ja die mannen kunnen rap rijden op de weg maar
ene keer in het veld of bos zie je ze niet meer.Terug in Baasrode bleef ik me
maar afvragen waar dienen prof van Lotto was. Die moeten nie zover na ons
vertrokken en die zijn ons nie gepasseerd. Terug naar huis op een rustig
tempo met als resultaat dat we maar een gemiddelde van 23,6 hadden voor 84 km en
we waren losgereden voor de zondag in Kalmthout.
Aja fauna: 1 konijn gezien
voor in de pot en een andere die ik zou kunnen gebruiken om aan de pot te
staan.
Kalmthout op een frisse zondag
morgen, redelijk fris aan de vis en toen ik met de fiets in Kalken aankwam was
ik blij dat ik in den auto bij Jo en Els kon zitten.
Dus Jo en Els, Rudy en
Nadine, Jan, Carlo, Axel, Geert, Cedric, Rudy en ik vertrokken om 8 uur Kalkens
uur(8:10) richting de Nederlandse grens.
Snel inschrijven wa op de weg
rijden(+/- 7km), Jo heeft daar toch 70% op kop van gereden en het bos in om er
bijna niet meer uit te komen. Prachtigen toer, single tracks, veel volk en dan
kunnen we ons toch goe uitleven. Sneller dan de andere door den bos
vliegen, iets meer risico nemen in afdalingen, over boom wortels hotsen en
botsen, draaien en keren en 1 maal was er toch nen bocht die rapper draaide dan
we dachten, Jan kwam er nog net door, ik koos om rechtuit te parkeren en de
anderen hadden het door en gingen iets trager maar zeker door den bocht.
Tot aan de veel te kleine en
te drukke bevoorrading bleven we allemaal ( Jo, Jan,Geert,Rudy,Rudy en
Cedric)nog redelijk samen maar na dien was het zo druk dat we al snel met drie(
Jan,Rudy en ik) voorop reden en bleven rijden. Elk van ons deed wat kopwerk
zodat we zelf een tempo konden opleggen. Diegene die derde zat had de slechtste
positie, de twee eerste kunnen tragere rijders gemakkelijker op een korte
afstand inhalen maar de derden moet al snel wat rijders er tussen laten en die
moeten dan op een andere plaats ingehaald worden waar de twee voor hem ook nog
eens tragere inhalen( met andere woorden da is diep gaan om terug in het juiste
wiel te zitten) Op 1 km van het einde kwamen we terug op den asfalt en zijn we
beginnen losrijden. Nog vlug ne Westmalle zonder konijn en wa Ice tea's en den
auto in richting Kalken. 12:45 zaten we al terug in de Beize. Cijfers: 45 km
gem. 25km/h. Gemiddelde hartslagen varieerden nogal sommigen hadden 164 gem.
anderen 141.
Nog wa Fauna gegevens : 2 blonde
konijnen gezien, zelf ene met nen paardenstaart.
Frank
slechts 2 modderfokkers terug gevonden in het fotoalbum...
De oproep van groene
Nadine om dopjes mee te helpen sparen heeft in minder dan één jaar tijd
ongeveer 45000 dopjes opgeleverd. Dat maakt in gewicht ongeveer 112 kg.
Een woordje
uitleg :
Een
blindengeleidehond kost (aan opleiding ed.) zon 15.000, maar een blinde
hoeft daar niets voor te betalen.
Omdat het
Belgisch Centrum voor Geleidehonden dit in zijn plaats bekostigt, heeft het nood aan sponsors en
sympathisanten.
VERZAMEL SCHROEFDOPJES !
Alleen plastic schroefdopjes van drankflessen worden ingezameld :
Mineraal of spuitwater /frisdrank / melk / fruitsap
Dus niet van detergenten, zeepproducten of oliën. Ook geen plastic
deksels of andere materialen
De
ingezamelde dopjes worden ten voordele van het Belgisch Centrum voor
Geleidehonden verkocht om te worden gerecycleerd in duurzame paletten. Door het
inzamelen van uw dopjes draagt u dus op milieuvriendelijke wijze bij tot de
ondersteuning van het BCG
Vorige vrijdag waren we nog met meer dan 30 voor het 11
november-ritje van Tonneke in Wetteren.Vandaag slechts 11 liefhebbers voor een ritje met den velo naar
Sombeke.Rudy R, Rudy V, Frank VdS, Luc
K, Stefan I, Geert S, Jan W, Cedric L, Bart VH, Dirk DB en ikzelf.De heenreis van toch zon 20km verloopt vrij
rustig waardoor we onbezweet ter bestemming aankomen, al kan de kille
ochtendnevel hier ook voor iets tussenzitten.Als iedereen ingeschreven is kunnen we aan onze tocht van 48km beginnen,
zij het nu aan een iets intensiever tempo.Na een 10-tal minuutjes rijden, krijgen we de keuze:Moeilijk-gevaarlijk stuk of makkelijk,je mag 3 keer raden.Een smal wegeltje met links piekdraad, en
rechts een smal beekje van zon halve meter breed, maar wel zéker 2 meter
diep.Wie daar in sukkelt, heeft best
een ladderke bij.Spijtig ( gelukkig )
worden we opgehouden door een voorligger die de passage wél moeilijk vindt en
komen we heelhuids terug de weg op.Het
zou nochtans nen schone foto geweest zijn als Danny erbij was geweest.We blijven zo lang mogelijk samen, maar na
een tijdje begint de bende toch te verbrokkelen.Een groepje voor, een ander groepje achter en
een paar enkelingen er tussenin.Even
later, Luc heeft er ondertussen al een duikske opzitten, troepen we weer samen
door een lekke band van Stefan.Volgens
mij, het beste wat ons op dit moment kon overkomen.Rudy V heeft echter last van pijnlijke
knieën, en zegt dat hij al verder rijdt, kwestie van in beweging te
blijven.Altijd al geweten dat je iemand
in nood niet alleen mag laten, dus offeren Geert en ik ons op om hem bij te
staan.De laatste 15km van de rit, de
rappe mannen zijn ons ondertussen al opnieuw voorbijgevlogen, en Rudy is wegens
aanhoudende pijn op terugweg naar huis, is bij mij het vat ook serieus af.Ik denk eraan om via Hamme, de kortste weg
naar huis te nemen, maar Geert, den loebas, overhaalt mij om toch door te
zetten, het is tenslotte niet zover meer.Maar als ge kapot zit is nie ver toch nog veel te ver, en ik zit dan ook
ferm op mijn tandvlees als we de aankomst bereiken.Na een vijftal minuutjes op adem komen, zeg
ik aan de anderen dat ze mij nu op t gemakske naar huis mogen duwen.Gelukkig vind ik mijnen derden asemen bol
ik vrij vlot mee met de bende, ook al zakt de snelheid niet onder de 35km/u.Zo ongeveer halfweg, ter hoogte van Zele
kanik ondertussen al weer een beetje
praten,en vraag ik aan Bart en Frank
die op kop rijden, of ik ne keer nie moe overpakken?En lap, in één keer, 3 4Km/u erbij.Ik moet toch ne keer beginnen nadenken als ik
iets zeg.Ik blijf mij echter vastbijten
in het wiel voor mij, en haal moe maar voldaan??? de aankomst.Ik bedank iedereen die mij een duwtje in de
rug gaf om zover te raken, waarop Frank zegt, er heeft u toch niemand geduwd? (
Zouden ze nu de hint begrepen hebben? ).In De Beize worden we opgewacht door Dirk H, Pascal L, en Guy R, die een
plaatselijk toerke reden en even later vergezeld door Annemie, Nadine, Ann, Tom
en Ronny die met de wagen naar Sombeke gereden waren.
Het
is bijna niet te geloven maar nog steeds zijn er modderfokkers die geen
degelijke fietsverzekering hebben. Wij, als club, vinden dat dit niet kan. Dit
is een must voor al onze actieve leden.
Voor 2012 krijgt de vergunning wielertoerist-VTT een
grondige facelift. Het resultaat is een mooie en frisse vergunning met een
sprekende weergave van alle doelgroepen. De grootste verandering is evenwel van
praktische aard. De aangesloten wielertoerist of mountainbiker zal tot en met
2016 dezelfde kaart op zak hebben. Ze wordt dus niet elk jaar meer vervangen!
Daarna krijgt hij telkens voor een periode van vier jaar een nieuwe kaart
bezorgd.
BINNENKORT
MEER UITLEG OVER HET VERNIEUWEN VANHET LIDMAATSCHAP
!
Enkele goede redenen
om aan te sluiten bij Wielerbond Vlaanderen
1. Een complete
verzekering
De
verzekering van Wielerbond Vlaanderen is 24 op 24 en 7 op 7 geldig. Zelfs
wanneer je in het buitenland bent, hoef je je geen zorgen te maken. Ook
hier dekt de verzekering elk gebeurlijk ongeval met de fiets. De
verzekering is erg compleet en omvat zowel burgerlijke aansprakelijkheid,
rechtsbijstand als een persoonlijk ongevallenverzekering.
2. Een magazine
op jouw maat
Zes
keer per jaar ontvangen onze recreatieve leden het Wielerbond Vlaanderen-magazine. Bovendien
krijg je gratis onze zomer- en winterkalender in de bus.
3. Aan
verminderde prijs naar wielerwedstrijden
Met
je lidkaart krijg je een mooie vermindering op de toegangsprijs van alle
wielerwedstrijden in Vlaanderen.
4. Verschillende
evenementen, toertochten en permanente routes
Het
hele jaar door organiseert Wielerbond Vlaanderen fietstochten in heel
Vlaanderen. Daar kan je tegen voordeeltarief aan deelnemen met je vergunning.
5. Tussenkomst
ziekenfonds
De
meeste mutualiteiten betalen een groot deel of zelfs de volledige kostprijs van
de vergunning jaarlijks terug. Het volstaat het aanvraagformulier ingevuld
en ondertekend door uw clubsecretaris, het provinciaal of WBV-bestuur over te
maken aan uw mutualiteit. Deze formulieren zijn te bekomen op de website van uw
mutualiteit.
Voor wie zondag na Baardegem nog niet voldoende gebiked heeft: maandag 31 oktober Halloween mtb tocht te Zele. Starten op het voormalig kerkhof van Kalken om 19u met de fiets.
ritverslag zondag 23 oktober plaatselijk door Ivan
Plaatselijk revalidatietoerken
Hoog tijd dak nog ne keer een verslagske schrijf, want
diene blog van De Modderfokkers begint zo stillekesaan op De Grote Frank
Vandesteene-show te lijken.Pas op,
geene slechte gast op zijn eigen hé, maar een beetje afwisseling kan toch geen
kwaad.Rudy nodigt uit voor een ritje in
Beveren, vertrek met de wagen om 8uur.Den andere Rudy, wil na zijne duik tijdens de rit van De Scheve Villa in
Berlare de ribben eens testen met een eerste off-road ritje, en stelt voor ne
keer te gaan kijken of hij zijnen bos aan de Sidmar nog kan vinden, vertrek om
8u30.Een half uurke langer langer
slapen, dus mijn keuze is snel gemaakt.Terwijl ik mij op mijn gemakske sta klaar te maken, zie ik Rudy DC al
passeren.Hij heeft er duidelijk zin in,
en wil zoals gewoonlijk als eerste aan de kerk arriveren.Als eerste aankomen hoeft niet echt voor mij,
maar de rest laten wachten doe ik ook niet graag, dus schakel ik toch maar een
versnellingske hoger en vertrek een tiental minuutjes later.Halfweg de Schriekstraat zie ik Rudy al terug
huiswaarts rijden.Als ik hem vraag waar
de rest is, zegt hij dat hij nog rap nen nieuwe band gaat steken, want dat hij
aant plat vallen is, en dat Jo R nog op t kerkplein staat.Als ik, 3 minuutjes na half negen aankom,
zijn ook Jan W en Dirk H al aanwezig.Even later komt ook Luc K nog aangereden.Volgens hem net op tijd, zij het dan wel op
Kalkens uur.Zoals zovaak zijn het
diegene die van dichtst komen, die langst op zich laten wachten.We vertrekken richting Hussevelde om onze
pechvogel van de dag te gaan oppikken, en als we aankomen aan huize De Clercq,
is Rudy nog altijd druk bezig me de herstelling van zijn band.Hij had ondertussen ook nog het gezelschap
gekregen van buur en naamgenoot Eddy DC, en was bij het verlaten van zijn erf
een tweede keer lek gereden.Na het
herstellen van zijn 2e lekke band kunnen we eindelijk vertrekken.We vertrekken dus richting Wachtebeke, maar
zijn nog maar ter hoogte van Zaffelare, als Rudy er in slaagt een 3e keer plat
te rijden.Al zijn reservebanden zijn
opgebruikt, maar ik kan hem nog deppaneeren met een zelfklevend rustienneken,
zo eentje dat zonder sallusse ook op den band kleeft.Zelfs in het banden stoppen, staat de
vooruitgang niet stil.Ondanks alle
pech, raken we toch nog in den bos, en gelukkig ook weer uit.Halfweg de Bontickstraat is het Jan W die op
een leeglopende achterband zit.Een
beetje lucht bijsteken is voldoende om het tot aan De Beize uit te houden,
waardoor we het totaal op 3 en een halve platte band kunnen houden.( De platte benen van Dirk niet meegeteld )
Om 8u hadden Bart, Jan en ikzelf
afgesproken om naar Nederhasselt te fietsen.
Jan en ik waren op post toen
we in de verte Bart zagen afstormen. Hij had zijn MTB na de rit van de scheve
villa niet meer gebruikt en om 7u40 wilde hij toch nog andere remblokjes
steken. Jan dacht dat hij er niet afgeraakte maar hij was enkel te laat door
nieuwe remblokjes.
Gans de rit naar Nederhasselt
bleef Bart maar sakkeren dat zijn wiel sleepte, een geluk want ge begint het
gewaar te worden dat hij al een paar weken terug de fiets onder zijn gat heeft.
Langs rustige wegen die licht
golvend waren zijn we op een rustig tempo naar Nederhasselt gereden en toen we daar aankwamen
waren degene die met de auto waren aan het uitpakken.
Aan de inschrijving
stonden Patrick R. en Dirk DB., die waren met de fiets langs Wetteren en Oordegem
naar Nederhasselt gereden.
Na de inschrijving begon Jan
het koud te krijgen en wilde snel vertrekken, Bart VH, Dirk DB, Rudy R.,Geert
S, Ronny VH, Axel T, Patrick R, Cedric en ik vertrokken voor de 45 km. De
vrouwen Annemie, Linda DG, Machteld, Anneken P, Nancy VW vergezeld van Patrick
en Carlos gingen voor een mindere afstand.
Het was van in den begin
vlammen en snel lieten Ronny, Axel en Geert het tempo zakken en lieten ons
verder rijden, toen we dan toch wilden wachten zat Ronny maar te wuiven dat we
verder konden rijden, we moesten niet wachten. Maar we moesten wel wachten,
Rudy had last van koude handen en voelde zich echt nie goe, hij voelde zich
misselijk. Ook zijn nieuwe vaste vork maakte veel lawaai waardoor hij zich
ambetant maakte en veel stopte om te kijken wat het probleem was.
Uiteindelijk stopten we dan
nog ne keer en toonde ons hoe je een vork demonteert en terug monteert, er was
niet echt iets te zien en dus bleef Rudy verder rijden met krakende voorvork.
Ondertussen waren Ronny,
Geert en Axel ons gepasseerd en ze zouden wel wachten in Kalken.
Net toen de vork terug
gemonteerd was kwamen ook de vrouwen ( + Carlos en Patrick) bij ons.
Nu we toch verder konden
rijden zonder problemen bleven we doorvlammen alhoewel het voor sommige soms
iets te rap ging, ook voor mij ging het soms te rap. Maar op tempo konden we
toch terug aanklampen. We bleven dan maar samen tot aan de aankomst en daar
splitsen de wegen terug.
Met 5 richting Wichelen,
Bart, Patrick, Dirk, Jan en ik reden we terug met de fiets. In Wichelen reed
Jan richting Schellebelle, Dirk Bart en Patrick naar Kalken en ik bleef in
Wichelen.
ritverslag 9 oktober Lokeren Bergendries door Carla
Aanwezigen: Machteld, Rita, Ann, Els,Nancy, ikke, Eddy T,
Dirk H, Geert B, Ivan, Patrick Peterselie (alias monsieur non).
Els was eerst van plan om naar Erpe-Mere te gaan, maar
sluit dan toch bij ons aan.
Met fiets naar Lokeren, 12 km, inclusief 3 bruggen, Ivan
en Els op kop,
en die namen direct een sappig tempo aan.
Nancy en haar ventsen sloten in Lokeren aan. De mannen
kozen voor de 45km. Rita en Els ook, de rest deed de 35km.
Zoals Ann had voorspeld, begon het om 9u te regenen.
Het was een mooie rit, wel weer wennen aan alle
nattigheid, t sleerachtig liggen enz
Reeds na 15 km (dus vrij vlug) kregen we al een
bevoorrading, in het domein van Puyenbroeck.
Daarna vertoefden we enige tijd in het domein, is daar
altijd aangenaam fietsen.
Dan onze weg vervolgd en op de kop na 35 km stonden we
weer op Bergendries!En wie stond ons
daar op te wachten?Onzen André!
We zijn dan ons geschenkje weesten halen, lekkere
pralines van Duc do!
Ivan had al laten weten dat de mannen vanuit den ouden
bos reeds richting Kalken waren gereden, ze hebben dus de rit niet
uitgereden!!Mietjes!!!
Wij beseften al gauw, dat we best niet te lang in Lokeren
zouden vertoeven vooraleer naar Kalken te fietsen, want we waren doorweekt en
kregen al vlug kou.Even gebeld met
Rita, maar die bleken bijna op Bergendries te zijn, dus eventjes wachten.
Els en Rita kregen geen kans om even op adem te komen,
dus hup direct naar Kalken!En alweer
stond onzen André klaar aan t straat om ons uit te zwaaien en ons te bedanken
voor ons komst, dat is toch nen vriendelijken mens hé!
Els kreeg onder de baan helse pijnen in haar rug.We hebben haar dan allemaal omringd, fietser
voor haar (Rita), twee naast haar, zodat ze als het t ware in een coconnetje
zat J Op
t gemak heeft Els doorgebeten en zijn we veilig thuis (Beize) geraakt.
Daar heb ik dan maar ééntje gedronken, want doordrenkt
van t vuil en t nat, was ik vervroren van de kou!
Ondanks het slechte weer, hebben we ons goe geamuseerd!
Den eerste keer naar de cross en dan toch maar meedoen.
Ik hoopte op wat meer deelnemers van ons maar ik was alleen.
Ik wist echt nie wat ik er moest van verwachten, niets dus en gewoon stressloos
meedoen.
Ik was de woensdag eens gaan piepen en vond het dan al zwaar laat staan de
zaterdag toen erwa modder bijgekomen was.
Tijdens het inrijden zakten we al goed in de modder en des te meer er op
gereden werd des te dieper de modderbrij werd, gelukkig niet te ver maar soms
was het al ver genoeg om vast te zitten.
Op naar de start, da was zo officieel met naam afroeping. Goed dat ik mijnen
nummer wist want ik ben ingeschreven als Patrick Van de Steen uit Wetteren, da
is mijn broer.
Hoe dat gekomen is moet ik eens aan mijn coach, manager, trainer, ......(zie
verslag Waasmunster)....., en biertappende Annemie vragen.
Da is volgens vergunning of UCI punten en toen ik nog eens achterom keek was er
nog enen die slechter was dan mij ( volgens die volgorde dan toch).
Aan de start zei Jan " pas op aan de modder ze gaan daar stil staan,
schuif wa op". Een geluk bij de start gingen ze wa meer naar links
waardoor ik langs rechts vooruit kon schieten, kon schieten dacht ik maar die
mannen reden toch rapper dan dat ik dacht. Ik heb wel wa plaatsen kunnen goed
maken en ben zowa half weg in het pak beland.
En dan begon de misere, afzien, na 200 de modder in , volop in het rood gaan en
er nie meer van bekomen. Na een ronde had ik er nog een paar ingehaald en net
op het moment ik ietsken wilde temporiseren stond Jan daar' de grappigen. Hij
riep me vrolijk toe: " nie vertragen blijven geven". Bedankt Jan want
het was op de juiste moment. De tweede ronde bleef ik verder terrein op
voorliggers goed maken. Aan de aankomst zag ik nog 2 ronden te gaan en ik dacht
amaai die crossers die er zo een uur tegen aan gaan, respect zenne.
Den derde keer de balkjes, tot nu toe was da vlot gegaan, rechts losklikken en
voet op de pedaal zetten, links losklikken en overslaan, wa bollen afspringen
lopen en fiets opheffen om de 2 balken al lopend te nemen. Da ging ook de derde
ronde goed maar het opspringen verliep niet zoals de vorige 2 toeren, ik lande
met mijn kl.ten op mijn zadel( vermoeidheid denk ik). Da fietst nie meer zogoed
als ge pijn hebt en al snel zat ik met drie man in mijn wiel, ik moest efkes
temporiseren en zei met hoge stem" passeer maar". Wa verder stond Jan
terug te roepen om nie af te geven en ik kreeg terug wa courage.
Niet alleen Jan maar ook de andere MF en kennissen deden hun uiterste best om
me verder te roepen, da deed deugd om zo iedere 50 a 100 meter uwe naam te
horen en al vlug was ik de pijn in mijn edele delen vergeten. Op het einde van
de vierde ronde zag ik 1 van mijn voorgangers voor mij en in de 2 brugjes en de
bochten voor de finish kon ik hem al terug voorbij. Een paar 1à tal meter voor
mij 2 man en ik zag ze in de laatste ronde in de modder sukkelen. Da was mijn
kans om terug mijn plaats van voor de pijnlijke ervaring terug te nemen. Iets
te gretig en met weinig overleg stormde ik naar de modder om na 10 meter ook vast
te zitten. De vogels waren gaan vliegen en ik mijn huidige plaats nog
behouden. Da lukte en ik eindigde op een 15de plaats van de 30 vertrekkende(
heel juist weet ik da zo niet zenne, da zijn getallen die ik gehoord heb)
Mijn plaats was nie belangrijk, ik heb het eens meegemaakt en zal nog wel eens
ergens deelnemen voor de fun en als de gelegenheid voordoet. Ik heb me
geamuseerd en heb daarna nog eens goe naar de profs gekeken. Het was de eesrte
maal dat ik dit in real time zag. Indrukwekkend, hoe die mannen door da slijk
klieven en hoe Nijs keer op keer nen bunny hup doet over de balken.
Ik had ne geslaagde namiddag en bedank nog eens de MF en andere kennissen voor
de aanmoedigingen, ge moet da ook eens proberen, ge zult zien da doet deugd
Proficiat aan onze Frank Van de Steen ( Patrick door de
micro ) die het aandurfde om als enige modderfokker deel te nemen aan de cross
voor amateurs. Hij behaalde een zeer verdienstelijke
15de plaats !
Aan supporters geen gebrek Frank dankt al zijn vrienden voor deaanmoedigingen !
Misschien zijn er nog een paar modderfokkers geinteresseerd om de mountainbiketocht te Erpe Mere te rijden. Ik start in ieder geval om 8u aan Kalkenkerk met de fiets naar Erpe Mere.
Veel teveel namen om op te noemen( maar ik zal mijn best
doen om niemand te vergeten) en ook nie echt voorbereid om een verslag te schrijven.
De broer van de voorzitter heeft toch nog macht dus moet ik het wel doen
Aan de kerktoren vertrokken we met 11 man
Rudy R, Rudy , Davy , Jan W, Mario, Stefan I, Steven DM, Dirk DB, Yvan R,
Geoffrey
Ik was wat later, had mijn helm vergeten thuis en had me buitengesloten,
gelukkig kon ik Rudy nog bellen om een reserve helm.
Allemaal goe vertrokken naar Waasmunster toen plotseling achter ons Danny F
aansloot, hij was de was aan het ophangen en was wat later aan de kerk gekomen.
Het ging allemaal redelijk vlot, Rudy en Geoffrey namen de kop en bolden rustig
naar Waasmunster, enkel Danny wilde het ietsken rapper waardoor sommigen al
naar hunnen 10den adem moesten happen.
Het ging van kwaad naar erger, aan de start vertrok iedereen zonder op Rudy V
te wachten, goed dat sommigen het opmerkten en den boel konden stil leggen,
maar er was verbrokkeling. Het duurde zeker nog 5 km vooraleer iedereen tesamen
was. Rudy V die eerst nog eens moest plassen hing altijd op een paar meter en
kon het gat nooit echt dicht krijgen, iedere keer als er aansluiting was kwam
er nen bocht en ne snok waardoor hij weer enkele meters verloor, Rudy R heeft
daar al een paar duwkes in de rug moeten geven.
Voor de rest was het een typische Waasmunster rit, veel volk, veel file in de
bossen, kwade blikken in onze richting( schijnt da we zot rijden tussen de
wandelaars met fiets of de fietsers die aan het wandelen zijn. Ik heb geen
probleem met trage fietsers maar ze moeten wel kunnen verdragen dat er snellere
fietsers zijn die niet remmen voor modder, zand, bochten of andere obstakels.
Tot aan de bevoorrading was het nog relatief kalm fietsen, enkel Steven had
last met zijnen body en op een gegeven moment waren we die dan ook efkens
kwijt. Niet iedereen had door dat Steven materiaalpech had en ze reden gewoon
verder. Enkel Jan en ikzelf merkten het op en we wachten dan ook. De andere
wachten ons dan op aan de bevoorrading.
Na de bevoorrading knalden we dan door tot aan de zandbak waar diegene die geen
fout maakte( Rudy R) er eerst uitkwam. Het was ploeteren want er was daar ook
een file en we werden soms genoodzaakt om in het los zand te rijden. Wa dan ook
voor krachtmensen als Rudy is. Daarna den Bos van Waasmunster waar Jan ne keer
doorknalde, zelf zo hard dat Rudy zei : " in den bos was da rap genoeg
zenne". Voor Steven die vierde reed was het moeilijk, hij moest altijd nen
tussenspurt plaatsen en als wij iemand passeerde moest hij ook nog eens mee zijn.
Da is nie altijd evident tussen de bomen.
Na de laatste bossen, wegels en zandstroken was er een asfaltstrook, dus Dirk
kwam vooraan rijden omdat we stil aan het vallen waren zei hij tegen ons, na
200 à 300 meter was Dirk zelf stilgevallen, zelf een duwken hielp niet meer.
Dirk wist zijn plaats en is dan terug in het rijken op de 5de 6de plaats gaan
zitten.
Nog een file in den bos aan de bridge on the River Kwai ( de omschrijving van
de parcoursbouwer) Nie iedereen kan op nen balk van 20 cm rijden, dus geduldig
wachten.
Rudy heeft de gas dan nog wa opengedraaid tot aan de aankomst om de laatste
restjes eruit te rijden.
Terug naar Kalken met Tom VDB en Kenneth( verdoeme ik ken zijne naam nie),
Mario was spoorloos verdwenen, we hebben nog gewacht en gebeld maar geen Mario
te zien.
Ik voelde me nog goed en zette me vooraan met Rudy R, da ging goed tot aan
St-Anna en dan begon de vermoeidheid op te treden. Danny heeft overgenomen en
ik ben me achteraan bij Jan Steven gaan zetten en we hebben ons ontfermd over
Tom die door zijn reserves zat. Er zijn er nog veel naast Rudy gaan zitten maar
ze bleven er nie lang zitten. Met een paar man weten we dat we hem soms kunnen
pijn doen als het heuvelend en/of bochtig is maar als we op de weg komen doet
hij ons allemaal pijn.
Ik ben nog altijd blij dat hij nie traint in de week, wij trainen alle dagen,
Rudy rijdt van zondag naar zondag RESPECT.
Ja de spurt heb ik nie kunnen volgen, ik ben bij Tom gebleven en we zijn op een
gesappig tempo naar de Beize gereden.
Op het terras zaten er al 4 te wachten. Rudi DC, Dirk H, Ronny VH en Jo R. De
Jo had nen toer op de weg uitgestippeld( 14 km, ja zoveel) met tussendoor een
paar potten als bevoorrading. Volgend week doen ze terug hetzelfde( ze rijden
dan wel naar de Spanjaard )
Nog deelnemers in Waasmunster, die waren met den auto, Filip B, Els VDP, Axel
T, Annemie VdV, Linda DG, Christine DS. Nancy en Patrick, Carlo G, Guy R, André
DC.
Gunther was alleen een toerken gaan. Ik hoop dat ik niemand vergeten ben.
Aja mijne sponsor, manager, verzorger, mental coach en biertappende Annemie (alleen dat laatste klopt, supporter daarentegen wel)
vindt dat er meer modderfokkers moeten deelnemen aan de veldrit in Laarne. (dat klopt !! A vdv )
Met een hele bende mannen & vrouwen naar ginder. Ik
weet niet wie allemaal maar dat zal je in Yvans verslag wel lezen veronderstel
ik. De ritbeschrijving beloofde ons 900hm op de 65km. Na de splitsing 50-65 schoten we nog met zeven 65km-rijders
over. Jan, Frank VDS, Rudy, Dany F, Davy, Rony en ik. Het was ne schonen
lastige rit maar ik ga mij hier speciaal richten aan Dany Fack.
Besten Dany,
Als ge ne keer op den achterkant van uw
koerstruitjes kijkt, dan staat er daar op : mountainbikeclub. (maantenbaikklup)
bike [baik]
(telbaar zelfstandig naamwoord) (informeel) Fiets /
club (verzamelnaam) sociëteit, vereniging
Dus samengevat ben je lid EN bestuurslid van een vereniging
die met de fiets in de bergen en heuvels rijdt.
Concreet wil dit zeggen dat ge bij nen steilen bergop
niet uwen eersten boven rijdt, dan onderweg stopt,
Davy doet afstappen en mij laat
vallen zodat niemand meer boven geraakt.
Ge zegt zeker niet dat het te voet rapper gaan dan mee
den vélo, dat is ons bedoeling niet Dany,
wij rijden liever dan te wandelen.
Nog wat verklarende taal;
Bocht : de bocht, de bochten
buiging in een verkeersader, buis e.d.
Als je dus een buiging in een verkeersader tegen komt
Dany, dan neem je die buiging van buiten naar binnen
gelijk iedereen het zou
doen. Niet van buiten naar buiten zoals gij het doet, grote mensen zoals Rudy
en liefhebbers van de sport zoals ik, hinderen zodat die ook moeten afstappen.
Nog een laatste stukje verklarende taal.
Gracht :
Bij nader inzien onnodig te verklaren want dat heb je
onder de baan zelf leren kennen dank zij een
verzamelde toepassing van al uw
MTB-vaardigheden, zie fotos hier onder.
Geert S.
Veel hoef ik aan het verslag van Geert niet toe te voegen
wegens het feit dat ik aan de bevoorrading kies voor de 50 i.p.v. de 65Km, en
dat ik kort na de splitsing een pijltje niet gezien heb en hoe hard Mario,
Karel en Jurgen ook zaten te roepen, ik gewoon rechtdoor reed.Maar het kan nog straffer!Na de rit krijgen we de gelegenheid een
tijdritje van zon anderhalve Km te rijden.Voor de 1e en 2e plaats is er een reiskoffer te
winnen.Ondanks de aanmoedigingen van
onze dames, zijn er geen Modderfokkers
die zich geroepen voelen.Ik besluit dan
zelf maar het goede voorbeeld te geven, en zet tot mijn eigen verbazing, een
volgens de inrichtersknappe 5e
tijd neer.Als ik al in de buurt van de
toptijden kom, moet het voor de straffe mannen klein bier zijn om het podium
volledig in te palmen.Davy is de
volgende die het probeert, met een 3e tijd als resultaat, net buiten
de prijzen.Vervolgens is het de beurt
aan Geert.Hij neemt een blits-start,
maar aan het keerpunt rijdt hij gewoon rechtdoor i.p.v. terug te keren voor een
bijna zekere eerste plaats.Verkeerd
rijden op een single-track van 1.5Km, dat is nog wat anders dan mijn
vergissing.De inrichters zijn zo danig
onder de indruk van zoveel domheid, dat ze Geert nog een tweede kans geven,
maar die kans draait Geert vakkundig de nek om door in de laatste bocht te
vallen.Hoe hard we ook aandringen, de
rest houdt het voor bekeken, dus gaan de koffers niet mee richting Kalken.Toch een beetje schrik om af te gaan????????
Bij aankomst voor de jaarlijkse afspraak aan de
autoscooters waan ik mij een beetje Rrrrohny King, je weet wel, een van de vele
typpetjes van Chris Van Den Durpel, want, ALLEEEEEEN, IK STOND DAAR ZO
ALLEEN.Gelukkig krijg ik even later het
gezelschap van Frank Van de Steen en Dirk Hanselaer.Het is ondertussen zon 5 na 9, en ik zeg dat
we niet te veel volk meer hoeven te verwachten, misschien enkel nog Rudy
Rogiers, want het is nu zo ongeveer zijn uur.Mijn woorden zijn nog niet koud als hij het kerkplein oprijdt.Slechts met zn vieren voor een traditioneel
kermisritje, al zijn er wel nog een paar afvalligen op verplaatsing. En dan
zegt Dirk nog dat hij het niet ziet zitten om met de zware mannen mee te rijden
( tiens, hoor ik daar ook al bij ?).Rudy wil graag eens gaan kijken hoe de werken voor het plaatsen van de
windmolens vorderen, en stelt voor om ons beginritje richting Heiende, Lokeren,
Heikant, Berlare, Uitbergen en Schellebelle, kortom DEN OERTOER nog eens te rijden.Tradities zijn er tenslotte om in ere te
houden.Als we aan de funderingswerken
passeren, besluiten we een nader kijkje te nemen, en rijden we tot aan de
voeten van de molens.Een serieuze massa
beton moet er voor zorgen dat alles rechtop blijft staan, mijne wijnkelder is
er maar klein bier bij.De gratiebossen
liggen er al bij al nog vrij goed bij, en door het feit dat Rudy en Frank een
rustig ritje in gedachten hebben, lukt het bij mij ook vrij goed.Wanneer we het veld uitkomen en de weg opdraaien
richting Schellebelle-Aard, merkt Rudy op, dat er in het begin van onze
MTB-toerkes, er hier al een paar stikkapot zaten,ook al lag het gemiddelde dan op zon 18 per
uur. We ronden ons ritje af, en genieten van een kermis-aperitiefke in De
Beize.Even later krijgen we nog het
gezelschap van Eddy Troch, die op zijn eentje ging toeren, nog wat later gevold
door Danny Fack die ook ging rijden met al zijn vrienden!!!!!.
Patjen-29er-Roels
nodigde ons uit naar de laatste safety jogger classic te Oudenaarde. Veel had
ik er niet verwacht zo daags na Kalkenkermis, toch stonden er een 5-tal om
07u30 aan Kalkenkerk : Patjen, Steven,
Gert, Davy en ik.
Frank-frankenstein-Vander
steen liet per sms weten dat het te nat, te zat en te laat geweest was, en
haakte af.
Om 08u30
zaten we ginder op den vélo, direct redelijk wat modder gezien de regen van de
zaterdag. Er stond ons wat te wachten, 2x de Koppenberg, 3x de Kwaremont, 1x de
Paterberg en zo nog wa van die schone dingen tijdens de 60km lange tour.
Steven,
Patrick en Gert rijden vlot daar waardoor Davy en ik besluiten ons eigen tempo
te rijden en die mannen te laten gaan. Bij de 1° bevoorrading komen we niet
veel achter hen toe en krijgen te horen van Steven dat hij de strijd moet
staken wegens materiaalpech. Chainesuck keer op keer, en ge hebt daar een klein
blad, echt nodig. Met 4 verder dus. Bij de 2° bevoorrading komen we alle 4 nog
eens samen en vertrekken Patrick en Steven voor mij en Davy. Niet veel verder
krijgen we daar een helling in het zicht waar we iedereen zien te voet naar
boven gaan. Davy stopt vóór de helling, houdt iedereen tegen, en zegt dat hij
gaat proberen boven rijden. Steil naar boven, dwarse boomwortels en al wat niet
deugd. Achter ons krijgen we het commentaar dat er niemand boven raakt, toch
proberen denkt Davy. Davy zet aan, en ik ben zedelijk verplicht te volgen.
Bijna het kleinste verzet, stukken op en van het zadel, trekken en sleuren, en
alle 2 boven zonder stoppen noch vallen. Boven krijgen we van toeschouwers te
horen dat we bij de eersten van de dag zijn die al fietsend boven geraken, wij
blij natuurlijk. Achteraf krijgen we te horen dat Steven ook boven gereden is,
Patrick was blijven haperen achter de grootste boomwortel en zachtjes op zijn
zij gevallen.
Na een klim
volgt logischerwijs een afdaling. Bijna beneden zie ik een zwerm wespen hangen,
stoppen ging niet, er door dus. Met als resultaat ne fermen stek onder mijn
knie. 50m verder stop ik en hoor ik achter mij Davy ai roepen, die hadden ze te
stekken in zijnen bovenarm dwars door 2 mouwen. Davy kon beginnen uitzuigen, ik
niet wegens niet flexibel genoeg om er aan te kunnen. Direct alle 2 een serieuze
zwelling (op arm en been voor alle duidelijkheid).
Een eind
verder staan Patrick en Steven ne band op te pompen, we rijden ze voorbij en
wat later halen ze ons weer in. Patrick bleek ook gestoken te zijn van die
zelfde stomme beesten. Net als ik kon hij er ook niet aan, maar Steven heeft
bij Patrick gezogen. Ja, die kennen elkaar blijkbaar al wat beter dan ik en
Davy elkaar kennen.
Van dan af
hebben Davy en ik, de andere twee steeds in het vizier. Tot wanneer Patrick
onder spanning begint te geraken. Het was wel de verkeerde spanning, het was
die van nen elektrieken wei-draad waar hij in lag. Eventjes bekomen en hup weer
weg. En blij dat we waren dat we ze nog altijd in het vizier hadden, zo zagen
we Steven 2x vallen op 50m technisch bergop. Het nodige gesukkel was mij
eerlijk gezegd ook niet vreemd.
Bij de 3° en
laatste bevoorrading hebben we onze biestekken laten verzorgen en konden we
aan de laatste 12km beginnen. Onderweg zien we vóór ons, op den rechten end
iemand rechts van de baan, vlotjes de beek in rijden, hoe is dat mogelijk zeggen
we tegen elkaar. Nog een eindje verder moeten we van een trappeken, met ons gat
achter ons zadel rijden we er af om net niet overkop te gaan. Toch ne keer
achter ons kijken zeg ik tegen Davy, dienen grachtenkuiser zal daar gaan zijn.
En ja, voor ons ogen overkop natuurlijk.
Op het einde
werden we nog getrakteerd op een technisch parcours het welke velen lieten
links liggen.
Het was dus
nen schone rit van 60km en 987 hoogtemeterkes.
Bij deze,
collega-verslaggever Mario ne keer verbeteren, vorige week zijn we namelijk
niet naar Erembodegem maar naar St-Martens Bodegem geweest. Het is niet omdat
Poperinge en Poeperinge en Poolman en Poelman en Davy en Dany goed op mekaar
lijken dat het ook het zelfde is.
Ja, het is gelukt. Uit mijn bed raken
om 7 uur op zondagmorgen. Als ik mijn tubeless, die al een paar weken lost,
bijpomp, begint die plots helemaal te lossen. Ai, ai. Ik ga met mijn ouwe velo
moeten rijden. Als ik op de kasseikes van de Steenbeekstraat controleer of mijn
drinkbus goed vast zit, zie ik geen drinkbus. Ze zit nog in mijn nieuwe velo.
Terug naar af. Wat gaat dat hier worden vandaag? Aan de kerk zijn we slechts
met 8 man. Vier rijden naar Erembodegem met de auto: Geert Schepens, Thomas
Bisschop, Roste Senna en één van de Poolman Brothers, maar niemand weet ooit of
het Davy of Danny is. De andere 4 zijn Ivan Rogiers, Patrick Roels, Frank Van
De Steen en den dezen. E o ja, Rudy Rogiers komt ook nog. Als ge maar lang
genoeg wacht. In Overmere pikken we Pascal Lippens op, zodat we met zijn zessen
de 16 km of 18 km (naargelang de bron) naar Grembergen afwerken. Zonder veel
problemen, een goeie opwarmer.
De toer zelf.
Ze kennen bij de inschrijving Rudy nog,
van ietske dat hij is tegengekomen aldaar, 2 jaar geleden. Eerst nog veel
asfalt, maar in de wegels gaat het meteen vooruit. Door de snelheid en het
drummen word ik gedwongen door een plas te vlammen, waarop Frank roept: Zeg,
vetzakske, het is niet omdat gij met een oud krot rijdt dat ge mijn duur
machien ook moet vuil maken hé. Er ontspant zich een hoogstaande conversatie,
en door het geroep om boven het lawaai van wind en fietsen uit te komen, en
doordat ik achter me kijk om mijn hooggeachte collega Van der Steen van
wederwoord te dienen, zie en hoor ik niet dat het plots naar links is. Vlam,
tegen Ivan R. zijn achterwiel en daar schuif ik enkele meters door modder en
steentjes. De Olympia blijft recht, de Giacomelli ligt tegen de vlakte. Gelukkig
van mijn helm. Knie en elleboog vol bloed, en pieken dat dat doet. Ik had het
van in het begin kunnen peinzen dat het mijn dagje niet ging worden! We
besluiten bij meerderheid van stemmen dat ik toch maar verder moet rijden. Eigenlijk
zit er nog veel origineels in het parkoers dat gebaseerd is op de MTB routes
van Waasmunster en Hamme.
Op een
bepaald ogenblik zie ik een eind voor mij er eentje omverklikken, in een
groooote plas. Het is een modderfokker potverdorie, en ja het is Ivan, die aan
het zwemmen is. Een nieuwe discipline? Nee, hij probeert gewoon de rand van de
plas te bereiken om weer bij zijn velo te geraken. Aan de bevoorrading, vertrek
ik rap rap, want als ge zo stil staat, voelt ge goed dat ge gevallen zijt en
beginnen knie en elleboog te verstijven. Als de andere 5 me na 5 minuten weer
te stekken hebben, is het net een technisch stukje. Bij mij gaat dat dan als
volgt: Oeioei, hoe ga ik hier rechtblijven? Amai, die eerste meters ben ik al
rechtgebleven. Ja, ik ben nog altijd recht. Joepie! Helemaal rechtgebleven.
Maar achter mij hoor ik een Husseveldse vloek en een duidelijke Rogiers-stem?
Rudy? Daar hoop je toch altijd op alsje
verslag schrijft. Nee, het is Ivan maar. Maar allez, twee valpartijen van Ivan
in één verslag, daar kikvorst een mens toch ook van op.
Dan is het
ver gedaan met de leute. Ik raak wat achter, en op een bepaald moment is het
parkoers slecht aangeduid en ben ik het kwijt. Ik rij dan maar alleen terug,
van tegen Moerzeke: 25 km windop. Lang geleden dat ik er zo zwaar door heb
gezeten. Wat is mountainbike toch een toffe zondagmorgensport, geknipt voor
50-plussers.
Ivan is blij
om achteraf nog een belangrijk nieuwsfeit te melden. Ik heb het dan wel gemist,
maar het is dan toch gebeurd en het zal in het verslag staan! Want zelfs Rudy
deed nog een knieval. Toen hij te voet naar beneden stapte op een pallet
die over een gracht lag, gleed hij uit en lag bijna op zijn gat.
Mario, met assistentie van Ivan voor
het belangrijkste feit van de dag.
Deze keer
trokken Jan en ik niet naar fouffalize, maar wel naar Bouillon. Weet niet
of er nog andere modderfokkers hebben deelgenomen. We
vertrokken droog maar kwamen al snel in een onweer terecht met veel regen brrr.
Jan deed
de 72km en eindigde knap 4de algemeen en behaalde de eerste plaats bij de
masters. Ikzelf
reed de 45km en werd 12de algemeen en behaalde de 5de plaats bij de elite.
Nu iedereen zich geroepen voelt om verslag te
geven, wat we alleen maar kunnen toejuichen, wordt het tijd dat de ouwe
verslaggever eens een verslag terug geeft, euh, terug verslag geeft, zeker nu
er zich tijdens de rit van de Scheve Villa een historische gebeurtenis heeft
voorgedaan.
De
hele nacht weeral gegoten, dus dat belooft, maar Modderfokkers laten dat niet
aan hun hartje komen, want Ivan R. telt 29 man en vrouw aan de Scheve Villa,
startplaats voor de rit van de Chiro van Berlare. Voor ik het weet, ben ik mee
met de aakes en moet na een km of 8 de rol lossen. Even later krijg ik zelfs
een klop van de hamer en moet ik stoppen om iets te eten en het is maar dankzij
een banaan van Karel dat ik me kan redden. We kunnen nog net aanpikken als even
later de beekes passeren. Gelukkig. Anders zie ik ze al denken: pfoeh, dat
rijdt nog eens mee en dat denkt al meteen dat hij met de aakes meekan en kijk
zie, al subiet een klop van de hamer. Die Mario kan zichzelf nogal eens
overschatten, de blaas. Ja, de mensen kunnen wreed zijn. Maar allez, ze denken
dat toch niet te lang omdat Karel en ik even later ons op kop zetten om onze
maten uit de wind te zetten. De eerste helft van de rit kan als volgt
beschreven worden: hoe rijg ik zoveel mogelijk wegeltjes op een zakdoek grootte
aan mekaar zonder dat ze mekaar kruisen. Ik denk dat we een keer of 4, om de 10
minuten, door Uitbergen passeren. En plassen, plassen, plassen. (Ik bedoel het
zelfstandig naamwoord, niet het werkwoord!). Even later rijden we de aakes in
verspreide slagorde voorbij. Eer de eerste aakes gesnapt hadden dat de laatste
een platte band had, waren ze al een paar km verder. Zo rijden de beekes
voorop. Het staat trouwens voorspeld in de Bijbel: De beekes zullen de aakes
zijn.*
Van
regen blijven we grotendeels gespaard, maar de kasseien van de Koningsstraat
tussen Overmere en Uitbergen liggen er natuurlijk gevaarlijk glad bij. Ik heb
van Rudy R. geleerd dat ge daar zo rap mogelijk moet overrijden. Drie voordelen:
ge foelt ze minder, ge valt minder rap, en vooral: ze zijn rapst achter de rug.
Groot nadeel: als ge dan toch wel valt, dan doet het meer zeer, want zo een
kassei, dat geeft nu eens geen beetje mee, hé. Net als ik, op kop, de registers
heeltegans wil opentrekken voor de laatste honderd meters kassei (volgens
welingelichte bronnen reden we toen 37), geroep en getier. Een valpartij. Dirk
H. is onderuit gegaan, en Rudy DC moet daardoor in de remmen, maar valt dan
natuurlijk ook. Dirk mag direct naar huis: velo en vent met serieus blessures.
Gelukkig is het niet ver. Rudy DC, zelf toch ook een blok beton, denkt nog te
kunnen rijden, maar even verder wordt het duidelijk dat de ribben niet meer
meewillen.
Ondertussen
zijn door ons oponthoud de aakes weer komen aansluiten, maar even verder zitten
Karel en ik met een paar straffe mannen voorop in de meersen: Bart Van Hecke en
Geoffrey Maes. Ter info: Bart zijn mama en papa reden ook mee maar dan wat
meer naar achteren. Vraag me niet hoe wij daar zo plots voorop zaten. Waren de
anderen blijven hangen bij Rudy DC, in een plotse opwelling van solidaritititeit? Als
we, uit de meersen komende, rechts afslaan naar achter de zoutfabriek, is de
rest nog steeds niet te zien. Als we in de Uitbergse straat komen, zien we echter
de hele bende modderfokkers (as en bs samen) voor ons uitrijden, richting
Kalken. Zij hebben dat onnozel omwegje achter de zoutfabriek niet gedaan. Groot
gelijk eigenlijk, want dat spel is veel te smal en met mijn beperkte rijkunsten
ben ik dan ook efkes in de haag blijven hangen.
Zo
rijdt de hele bende weer samen tot aan de 2° bevoorrading. Het laatste stuk
voor de bevoorrading is via de blauwe steen naar de scheldedijk aan de Aard.
Door de voorbije regen en door de werken aldaar, ligt het behoorlijk smerig.
Als we smerigheid graderen op een schaal van 0 (heel proper) tot 5
(super-smerig), dan gaat een score van 7 en een half er niet ver naast zijn. En
daar gebeurt het dan, aan de bevoorrading: het historische feit waarvan hierboven
sprake, nog nooit gebeurd in de 12-jarige carrière van de modderfokkers. Het
begint bij Jan W die Dirk DB opstookt om aan Rudy V voor te stellen dat we
ermee ophouden. Rudy V valt eerst uit de lucht, maar dan, ja, dan zegt hij:
Eigenlijk zijn we onze boel aan het kapot rijden. En dan zegt ook Rudy R, yes
himself, dat hij het ook zowat gehad heeft. En dan gebeurt het. Ge gelooft het
niet. Wat ga ik nog allemaal in mijn jonge leven moeten meemaken!? Collectieve
opgave van de Modderfokkers. Reden: te veel modder!
Karel
en ik zien dat anders, voor die ene keer dat we dan meerijden zeg, voor die ene
keer dat ik uit mijn bed geraakt ben, en er staat nog maar 42 km op de teller,
en het is nog niet eens 11 uren, en vuiler kunnen we toch al niet meer worden,
en de beentjes zijn goed wonder boven wonder na de vroege appelflauwte. We
besluiten nog tenminste een half uurtje verder te rijden, maar rijden
uiteindelijk toch de rit helemaal uit. Slechts nog efkes wat modder en dan
komen de schoonste stukjes nog, over het gras van de Paardenweiden, op en af de
dijken aldaar, over een houten spel, door de Zandbergen, op en af het
privé-stukje dat elk jaar alleen voor deze rit open gaat en waar ik voor de
eerste keer in mijn carrière bovenraak. Alles nog wat technischer door de
glattigheid.
Na
1 Duvel aan de Scheve Villa het achtste wereldwonder, ge moet daar echt eens
binnen gaan - komen daar ook nog Pascal L en Axel T aan. Die waren wat
achtergebleven om Rudy DC te ondersteunen en hadden zo de zeer ernstige feiten
die zich een uur eerder op de dag hadden voorgedaan, gemist. Ook zij geloven
hun oren niet.
Mario
(ja,
ondertussen toch al een beetje bekomen van de shock, het lukt wel, weest maar niet
ongerust over mij).
*
De laatsten zullen de eersten zijn.
PS. Valt er enkel nog toe te voegen dat Dirk De Boever nog een Johnie Hoogelandeke gedaan heeft. Op de terugweg naar huis, op het dolemietwegelke van Schellebelle-aard naar de schilderes, wipt hij net niet hoog genoeg over een omgewaaid boompje, en belandt in de piekdraad, en valt daarbij nog eens plat ook. Gelukkig is er Els H, de sponsor die ervoor gezorgd heeft dat we ten eeuwigen dage met een pikuur op ons achterwerk rondrijden, om hem in de Beize te verzorgen.
Met zon 7 dames vertrokken we woensdag om 7u30 richting
zee. De 7 dames : Nancy, Linda, Karine, Nadine, Veerle, Ann en ik (Machteld).We
waren Laarne nog niet uit of plosteling reed een camionette op het fietspadom terug te draaien. Ons protest tegen de man
was niet in goede aarde gevallen. We waren kutwijven!!! voor hem. Maar wij
dames lieten ons niet doen en lachten hem uit.
In Gent toegekomen begon het te motregenen. De twijfels
om een regenjas aan te doen waren groot. Ze hadden toch voorspeld dat het de beste
dag van de week ging zijn? Dus we dachten dat het niet lang zou regenen en
reden dan verder zonder regenvest. Ja, was de voorspelling maar waar. De hele
weg tot in Damme hebben we van die stomme motregenen gehad. Vermits Nancy een
andere weg had uitgestippeld, voelden we onder de bomen niet altijd het
gedruppel. Het was ne mooie weg zenne. We hebben langs de Leopolds vaart gereden met ne tussenstop voor een speedreep
of nen banaan te eten.
In Damme toegekomen was het gestopt met regenen. Oef,
helemaal kletsnat, dat verdient een aperitiefje. Na Damme reden we richting
Heist waar we op de dijk in het restaurant De Waterlijneen lekkere lunch
hebben gegeten. Linda was wel eerst gaan vragen of we met onze natte kledij
binnen mochten! Ons buikje vol gegeten en gedronken reden we langs de polders
naar Blankenberge toe.
Oef! De zon kwam er door. We waren droog en de zee lonkte
naar ons. We parkeerden onze fietsen op het strand. Schoenen en kousen uit om
pootje te baden in de zee. Wel met de helm op ons hoofd want je weet nooit wat
er kan gebeurenJ
Door al dat water te zien kregen we dorst. Op het strand
van Blankenberge was er een leuk terrasje met lekkere sangria. Voor de
verandering begon het weer te regenen. Gene motregen maar een goeie pletsbui.
Gelukkig was er beschutting en konden we onze sangria met een gezellige babbel
uit drinken.
Its time to go home.
Richting
polders reden we naar Brugge met nogmaals ne tussenstop(plasstop). In Brugge
hadden we nog nadorst ( voor de liefhebbers een Tongerlo) en goesting naar een
broodje. Nadien reden we naar station
van Brugge.
Dit jaar was het geen gezaag in het station. We kregen
mooi onze tickets. Op het perron zaten we lekker op de grond(zoals op een
kampvuur)te wachten op onze trein. De vrolijkeconductrice hielp ons met de fietsen op de trein. Ze bewonderde onze prestaties
en we waren voor haar vrouwen met ballen!!. Amaai, dat hoorden we veel liever
dan wat we s morgens te horen kregen. We mochten zelfs van haar in 1ste
klasse rijden.
In Gent Dampoort aangekomen reden we met de fiets
richting Kalken. De hele dag heeft er niemand pech gehad. Tot we onder de brug
van R4 in Destelbergen reden en Nadine
hoorden roepenstoppe!!! platte band. Eventjes gewacht tot iemand haar kwam
ophalen. Toen waren we nog met 6. Met natte kousen maar voor de rest droog
kwamen we blij gezind in Kalken toe. Wij vrouwen hadden het weer gedaan, 126km met
de fiets gereden!!! We waren trots op onze prestaties. Volgend jaar rijden we
terug met hopelijk meer zon en geen regen.
. Wie was er allemaal bij; Rudy R, Dirk DB, Danny F,
Pascal, Axel, Cedric, Rudy V, Els zonder Jo, en ik hoop dat ik niemand vergeten
opnoemen ben.
Zottegem= bergop & bergaf, stampen & dagen, krochten
& zuchten, afzien & genieten van de Vlaamsche Ardennen. Ik keek er dus
volledig naar uit.
Terwijl Rudy V. pomp en bomsgewijs, lucht in zijnen
tubeless-band probeerde te krijgen, schreven we ons allemaal in voor de 70km en
trokken allemaal samen op pad. Dat Els een tijdje later niet meer kon volgen is
normaal (peizek), ze moest namelijk kop trekken voor de rest van de
vrouwenploeg. Het begon al direct lichtjes bergop te gaan waardoor we Axel
slechts weer zagen als we telkens weer beneden waren. Axel Let the beast go!
Troch is namelijk nen beteren daler dan klimmer, en zeker met zijne versleten
vélo. Hij trapte door, ( zijnen vélo ook), zodat hij bergop serieus kraakte en
andere niet te beste geluiden maakte. We waren al na 16km redelijk rap aan de
eerste bevoorrading, wie het laatst toe kwam was Axel, sorry Els, over uspreken we al niet meer. Allemaal waren we
onder den indruk van Axel zijnen hoog-technologische vélo. Derailleurwielekes
zonder tandjes (laag gewicht) en een ketting die over zijn tandwielen zweefde
(weinig wrijving en weerstand). Volgende week ne keer nen vélomaker bezoeken
was het enige advies dat hij kreeg. Gegeten & gedronken zette ik weer aan
maar er volgde niemand, ik keek om en iedereen stond aan de bevoorrading te
palaveren. Het palaver ging er hem over, doen we de 40 of de 70?
Enfin, er kwamen er 2 achter mij, Rudy R en Boeverken. De
anderen pasten en vertrokken voor de 40km. Oeijejoei, ik met Rudy Reziers en
Boeverken, dat zal wat geven was het eerste wat er in mijn gedachten opkwam.
Maar al snel hadden we door dat Boeverken een mindere dag had, en ik een
betere dag. Zo is het verschil al rap veel kleiner waardoor we konden samen
blijven omdat RR hem bij tijd ne keer wat kon inhouden & op den rechten end
kop deed. Al rap hadden we in de mot dat die lus van 30km ne serieuzen kastaar
ging worden. Constant bergop en bergaf, slechte, gdvrdmme héél slechte kasseien
bergop waar we onzen kleinsten plateau meer dan nodig hadden. Rudy reed dienen
tour precies alle dagen want bergaf zat hij al te roepen, KLEINE PLATEAU, want
straks is het weer de moeite. Dankzij zijnen goeie raad en ons (slecht)
karakter konden we toch overal bovenklefferen terwijl er vele anderen te voet
gingen.
Verrassend was dat er betrekkelijk weinig water &
more te bespeuren was. Toch stapte Rudy ne keer af voor een zee van nen plas,
om met den vélo aan de hand rakelings langs den piekdraad te passeren. Kwestie
van zijn witte koersbroek niet te vuil te maken, en nu heeft hij een propere witte
koersbroek mee een ol te veel in.
Onderweg worden we in het veld opgehouden door ne resem
koetsen met tweespannen er voor. Passeren was nie te doen, het waren er
namelijk 14 achter elkaar. Er kwam totaal geen schot in de zaak waardoor de
koetsiers zich zelf afvroegen wat er aan de hand was. Rudy probeerde hen wijs
te maken dat er op het einde van dienen veldwegel een rood licht stond, en ze
geloofden het nog ook. Naar het schijnt waren er ook héél schone merries bij
maar dat heb ik zelf niet gezien, ik was die 14x2 paarden aan het gade slaan.
Als we na 46km aan de zelfde bevoorrading kwamen als waar
we ons opsplitsten 40-70, hadden we 630 hoogtemeterkes op ons tv-ken staan. De
rest van de rit bleef op en neer gaan maar het zwaarste hadden we toch in
dienen 30km-lus voorgeschoteld gekregen. Op onze 70km hadden we in totaal 882
hoogtemeterkes, daar waren we dus voor naar Zottegem gekomen.
De andere vogels waren al gaan vliegen en wij hebben op
ons gemaksken nog een Enameken gedronken.
Leutig tourken!!!!
Geert S.
Ik meende ook nog te zeggen dat er ons helemaal niemand
voorbij gestoken heeft maar ik wou niet te veel stoefen. Of zaten de zware
kanonnen in Fouffalize?
De opkomst was niet zo groot maar toch zijn we zondag rond 8u vertrokken
richting Lebbeke
Op post waren Pascal Lippens ,Jan Willems , Rudy en Yvan Rogiers , Luc Krick ,
Ronny Van Hecke , Jurgen Vion , Davy Poelman , Thomas Bisschop , Stefan
Imschoot , ikzelf en Karine De Neve die als enige vrouw meetrok met de bonte
mengeling.
Aja Patrick R was al met de fiets naar Lebbeke, die moet nu wat meer uren op de
fiets zitten daar hij met zijnen 29 er minder arbeid intensief traint. Door de
grote wielen moet Patrick +/- 8% minder arbeid leveren om dezelfde afstand af
te leggen. Dus traint Patrick 8% minder dus moet Patrick 8% meer tijd in zijn
trainingen steken.
Op pad met de fiets was het al snel duidelijk dat we in groepen gingen rijden.
De eersten die apart vielen waren Jurgen en Karine te samen met Ronny, ze
gingen het wijselijk op een kalmer tempo doen.
Vooraan was Jan zijn hartslag aan het testen waardoor we al snel mochten
achtervolgen en er snel enkelen doorzaten.
Na 5 km kwam Rudi langszij die me vertelde dat hij na het monsteren van de
gelederen al gezien had wie er eerst zo afgereden worden.
We hadden al en uitgedund groepje( Yvan, Davy en Pascal waren al trager gaan rijden)
maar de sterksten waren Jan, Rudi, en Patrick met als in chronologische afvallers
Ikzelf, Stefan, Luc en Thomas. En da klopte als een bus tot aan de
bevoorrading
Maarja der kan al wa meer mislopen, mijn relaas, in nen bocht op den asfalt
ging plots mijn voorwiel vanonder mij weg. Brute pech ik viel met mijn kin op
de grond, ik had den tijd niet om handen of voeten te zetten. Da viel allemaal
nog goe mee,
linkse helft van mijn kin en oogkas geschaafd + zwelling natuurlijk maar ik kon
direkt aanpikken bij de anderen. ( nvdr : zie foto )
Aan de bevoorrading in Merchtem vlug ne Redbull van een blond konijn gedronken
en ne Sugar Free Red Bull tegen mijn oog om de zwelling te verminderen.
Den tweede Sugar Free was voor Jan die wa op zijn gewicht let om in Houffalize
te knallen, allee een podium plaats verwacht ik toch van Jan ;-) .
Na de bevoorrading begon da wa meer te golven en da speelde me wa parten, da
vlotte nie zo goe meer en ik moest ze laten rijden en zat dan al vlug teken te
doen dat ze niet meer moesten wachten. Maar modderfokkers zijn zo een
sympatieke gasten, die wachten op elkaar en ze lieten me weer bijkomen.
Ik reed in een beklimming op eigen tempo tot bij de groep en reed ze dan ook
voorbij, ik wilde van dienen berg vanaf en aan de afdaling beginnen.
Eerst liet ik Jan, Patrick en Rudi voorgaan en ik reed op eigen tempo de
afdaling. Brede verharde weg met 2 banden sporen met in het midden een verhoogd
smal pad. Goe berijdbaar maar smal. Als ge nie goe meer zit dan begin je fouten
te maken. Ik vond da pad redelijk smal voor de snelheid die we maakten en dacht
eraf te gaan, maar nog voor ik mijn gedacht kon uitvoeren lag ik op de grond,
en hoe. Terug wiel vooraan weg waardoor de fiets naar voorduikt en ik overkop
ne salto maak met landing op de rug. Het was naar het schijnt spectaculair ,
Stefan zat achter mij en zag het gebeuren.
Resultaat stuur gekromd, ik een beetje groggy en na een paar minuten bekomen
dacht ik alleen naar de aankomst te rijden. Jan wilde dit niet en hij is met
mij naar de aankomst gereden. Als ge zo ne val maakt weet ge niet of je
inwendig geen schade
opgelopen hebt, dus voor alle zekerheid is Jan bij mij gebleven.
We moeten daar eens meer aan denken.
In Lebbeke aangekomen ook nog gemerkt dat mijn helm kapot was, niet van de
eerste val maar van de tweede.
Ik weet dat we allen een helm dragen maar bij deze was het nut nog eens
bewezen.
Alleen
naar Gavere gereden omdat ik dacht dat iedereen naar Poperinge was. Ik was dan
ook van plan om alleen te rijden en de conditie op te bouwen, beter alleen een
egaal tempo rijden dan jojo spelen met sterkere rijders
Daar
aangekomen zag ik juist Danny Fack in de verte vertrekken terwijl ik nog moest
parkeren. Toen ik aan de inschrijving kwam geen Danny Fack meer te vinden. Dan
maar alleen zoals gepland. De eerste kilometers vooral asfalt wegen, tot aan de
eerste bevoorrading vooral vlak, op scheldedijk( ook de gedenksteen voor Wouter
Weylandt gezien), en dat zag je aan het gemiddelde, 29 km/u, ik weet het maar
ik reed een egaal tempo en de wind zat in het voordeel.
Het ging
vlot al hoewel ik soms wat moest inhouden want het ging te vlot, het midden
gedeelte had meer modder en wat heuveltjes. Juist
voor de tweede bevoorrading zag ik Danny F, die me toe riep me wat te haasten,
met in zijn wiel Danny Poelman. Dus vlug naar de bevoorrading, nen beker
energiedrank en me wat haasten om bij de Dannys te geraken. Ik had geen
geluk, het was juist vlot lopend met veel verharde stukken en natuurlijk de
Fack wachtte niet echt, hij bleef vlotjes 30 - 35 rijden. Na een 7 tal
kilometers ben ik toch aan het wiel geraakt en ben daar dan ook blijven zitten
tot aan de finish.
Na het
afspuiten van de fiets zien we Rudi Rogiers en Dirk De Boever, de laatste was
blij dat hij er was, hij had ne hele rit in de wielen van Rudi gehangen.'t Schijnt dat Rudy goed op kop kan rijden !
Na een paar
versnaperingen vlug huiswaarts om kledij te wassen en fiets grondig te
reinigen. Het was wel droog om te fietsen maar het lag er op sommige stukken
modderig bij.
Om
8u00 pik ik Steven en Davy op, en tuffen we samen naar Poperinge. Om
9u15 treffen we ginder 2 locals, namelijk de gebroeders Mario en Karel die al
sedert zaterdag ter plaatse zijn. Precies
wat minder volk dan de voorgaande jaren, we waren dus redelijk rap ingeschreven
en konden vlot vertrekken voor de 85km die er eigenlijk 89 waren zoals ze aan
de start al duidelijk maakten. We
troffen verrassend genoeg een droog parcour aan, sompig maar geen water noch
modder. Na
een 15-tal km hielden de gebroeders het voor bekeken en lieten ons drieën goe
doorterten.
Op
weg naar de 1° bevoorrading, kregen we enkele hellingen op de Boeschepeberg en
de Catsberg onder de wielen. Dat
was er direct goe op, stijl bergop, stenen zoveel ge maar wilt, dus technisch
maar leuk. Ook
hadden we op de Catsberg de keuze tussen easy rechtdoor of Techical
rechtsaf. Technical
gekozen natuurlijk en onderweg 6 keren op mijnen asem getorten. Na
23km hadden we de eerste, van alles voorziene bevoorrading, en hadden dan al
360 hoogtemeters verwerkt. Mario
en Karel arriveerden ook een tijdje later, en kozen daar voor de 65km,
dus die hebben we niet meer weer gezien. Mario
zag het al positief en zei dat hij vanaf nu al 20km voorsprong had op ons
drieën. Tot
ieders verbazing waren we nog altijd droog en proper. Behalve
Steven zijnen helm maar dat was nog Achouffe-more van de dag er voor. Te
vroeg geroepen natuurlijk, want direct na de splitsing van de 65-85 kregen we
een strook aangelegde bultjes voorgeschoteld die vol water stonden. De
properteit op onze persoon was er daar redelijk rap af. Met
dank aan die bulten weet ik weer dat er nen punt aan een fietszadel staat en
dat ik een rechter-teelbal heb. Het
één en het ander werd naar boven gekatapulteerd wat me verplichtte het komende
uur enkele keren goed te slikken zodat alles weer op zijn daar voor voorziene
plaats zakte. Tot
aan de tweede bevoorrading was het vrij plat en weinig aantrekkelijk vergeleken
met het eerste deel van de rit.
Na
de tweede bevoorrading kregen we een tweede maal de Catsberg, de Zwarteberg en
de Baneberg er als cadeau bovenop. Ergens
tussen die bergen kregen we een prachtige en technische singletrack in het Bois
de la Garonne. Niet extreem steil maar wel vrij lang. Meteen
hadden we in totaal 960 hoogtemeters op ons schermken staan, de fut was er dus
voor een héél groot stuk uit. Tijdens
een snelle afdaling op weg naar de derde bevoorrading kon Steven het niet laten
een wesp voorbij te steken, en die kon het op haar beurt niet laten om hem te
steken, zuust onder zijn oog. Amai
den dienen heeft afgezien, het heeft een tijdje geduurd eer we weer konden
verder rijden.
Onderweg
naar de derde bevoorrading hadden we nog eens de keuze tussen easy en
technical. Steven
koos voor easy omwille van zijn dik wezen, ik omwille van mijn dikke benen en
omwille van Davy zijnen dikke nek koos hij toch nog voor technical. Hij
bleef verdacht lang weg wat ons al iets deed vermoeden, op zijnen bek
natuurlijk. Dat was nog de grootste teleurstelling van de dag, we hadden zijn
tuimeling niet gezien. We
waren dan redelijk rap aan de laatste bevoorrading, waar ze Steven echter niet
konden verzorgen. Van
daar was het nog 11 km naar de meet wat wij hebben afgesneden tot 7 km om zo
rap mogelijk bij het Rode Kruis te geraken. Daar
hebben ze Steven zijn wezen verzorgd en naar het schijnt is nu al alles weer
ok.
Al
bij al ne zeer mooie, maar ook zeer zware rit, 85km, 960 hoogtemeters, we
hebben nog ne keer kunnen mountainbiken ipv in het veld crossen.
Geen journalist te bespeuren op het kerkplein
zondagmorgen. Ook geen leidende figuren.
Zes (6) echte Modderfokkers om te vertrekken
naar Elversele. De rest haakt af wegens te veel regen de voorbije nacht en
morgen. De mietjes. Hard rijden wel zé, maar als er wat modder ligt en er valt
wat regen, hó maar.
Genoeg gelachen. Jo en Els, Filip Buysse, Pascal en ikzelf
staan vertrekkensklaar op het kerkplein als Stefan nog komt aangezoefd en zijn
teleurstelling niet onder stoelen of banken kan steken dat hij mee moet rijden
met de auto of alleen naar Elversele rijden. Dantoch maar liever met de auto.
Daar aangekomen nog wat twijfels betreffende de kledij,
regenvest of niet? Ikzelf kies ervoor om zonder te rijden, hoera!, geen druppel
regen meer gezien na de start.
De eerste twee kilometer een smal weggetje (t schijnt
dat ze dat een single track noemen), links prikkeldraad en rechts een gracht
van 1,5m diep, fietssporen van soms wel 15 cm diep die je niet kon vermijden
wegens te smalle doortocht. Els kiest ervoor om het grootste gedeelte al lopend
te doen.
Voor de rest overal modderachtig, waarbij ikzelf in het
begin zo half overkop ga. Ik ging dit hier niet neerschrijven, maar er was 1
getuige en die ombrengen voor een valpartijtje zou wat overdreven zijn. Filip
moet even verder halt houden om meewind in zijn band te pompen, maar kan toch
de rit uitrijden zonder een nieuwe band te moeten steken. De snelle jongens, Jo
(man wat was die in goede doen), Stefan en Pascal wachtten ons op, maar Els en
Filip besluiten om samen te blijven en niet meer te volgen. Ik wil wel volgen,
heb ik ook gedaan, al leek het veel meer op een jojo. Aan de bevoorrading
zeggen Els en Filip dat ze de 40km gaan doen, wij kiezen voor de 50km. Door de
mindere bepijling, rij ik ook nog eens verkeerd. Stefan dacht er al aan om mij
als vermist op te geven als hij mij toch ziet opduiken. Het weer wordt almaar beter en Jo is niet te
houden, hij wil er mij compleet afrijden. Toch bedankt mannen om af en toe eens
te wachten op mij! In een bekende streek, we zijn al veel in het Waasland
geweest dit jaar, toch veel nieuwe weggetjes gezien. Normaal een zandbak, nu
veel modder, maar meestal toch wel goed berijdbaar. Hier en daar een beetje
slipgevaar kon je doen belanden in een vijver, maar daar had Filip geen last
van. Els vermoedde dat hij met tracktorbanden oplag. Leuke voormiddag gehad,
vuil maar voldaan.
Aangekomen in de Beize zien we Annemie, Carlo, Linda,
Ronny en Nancy. Carla, Machteld, Luc K
zijn er blijkbaar al weg. Zij reden een knooppunten route, normaal Modderfokker
onwaardig, maar naar omstandigheden beter gefietst dan niet gefietst.
15 modderfokkers hadden het plan opgevat om de modder en
putten van de mountainbikewegels eens te ruilen voor een stevige baanrit van
104 kilometer in de fietsdodentocht van Bornem.
8 op 10 voor de organisatie ! Perfect uitgepijlde rit,
veilige oversteekplaatsen en een gevarieerd parcours.
Toch 2 minpuntjes :
-het organiseren van een bevoorrading kon heel wat beter
(45 minuten aanschuiven voor 1 banaan)
- geen rekening houden met het groot aantal deelnemende
dames was op zijn minst discriminerend
!
(3 damestoiletten voor 5000 deelnemers)
Snel waren we deze ongemakken vergeten want op kilometerstand 70 kregen we een eigen privé
bevoorrading ! Inge (vrouw van gelegenheidsmodderfokker Krist Porte) Marc en
Gerda stonden ons aan Bekkerzeelkerk op te wachten met sandwiches en
rijsttaartjes ! Als dat geen luxe is !
Moet het nog gezegd
worden dat we van deze dag genoten hebben ?
Dju toch, misérie, misérie.Het is ondertussen al vrijdagavond, en nog
altijd geen verslag geschreven van vorige zondag.De inspiratie is in geen velden te bespeuren,
serieus writers-block.En het zal
nochtans moeten, want anders krijg ik zeker en vast het commentaar dat ik
alleen maar met de stommiteiten van een ander kan lachen, en mijn stoten
verzwijg, maar hierover later.Voorlopig
kom ik niet verder dan de namen van de deelnemers.Stefaan I, Jan W, Luc K, Rudy V, Gert V, Danny
F, Davy R, Rudy R, Steven DM en ikzelf vertrekken om 8 uur met de fiets, Geert
S pikt in aan Wetteren-brug.Dirk H is
ook met de fiets vertrokken, maar nog een beetje vroeger, op zijn eigen tempo
en op zijn eentje.Axel T, Rudy DC en
Pascel L vertrokken op 8u30 met den auto, en Eddy T, Geert B, Frank H, Peter
F(rietamientje), en de dames, Annemie, Christine en Carla reden ter
plaatse.Oef, toch al kwart van een
paginaatje gevuld, dat geeft courrage, dus zijn we vertrokken.De opwarming richting Oosterzele mag er zoals
gewoonlijk weer zijn, mijn kilometriekske geraakt weer niet onder de 30 per
uur.Geert, die even het deelnemersveld
heeft bekeken, hoopt dat er iemand bij is met nen slechten dag, want dat we anders
serieus onzen peeren zullen zien.Net na
de inschrijving weet ik hem te vertellen dat zijn gebeden verhoord zijn, en dat
er wel degelijk iemand bij is met nen slechten dag, ikke.Bij gebrek aan B-rijders, vertrekken we
allemaal samen, we zien wel waar het schip strandt.Aan een eerste steil klimmetje is het al van
dat.Geert, die net voor mij rijdt, moet
even inhouden voor zijn voorligger, waardoor ik voet aan grond moet
zetten.En dan begint het liedje van
Couseau, daaaaar gaaan ze.Het kost mij
heel wat moeite en een beetje hulp van grote broer om terug aan te
sluiten.De eerste bevoorrading komt
vrij vroeg, maar voor mij net op tijd om even op adem te kunnen komen.Ik krijgmaar net de tijd om een slok en een beet binnen te werken, en ze zijn
alweer vertrokken.Even later krijgen we
een bordje met de waarschuwing, gevaarlijke afdaling.Niet voor niets, want Stefaan raakt een
uitstekende steen met zijn pedaal, maar kan nog net overeind blijven.Een paar honderd meter verder gaat Rudy R,
Stefaan nogmaals waarschuwen voor die afdaling, want dat we daar nu wel rap
zullen aan beginnen.De volgende
verpozing wordt mij vriendelijk aangeboden door Geert, waarvoor dank.Die zit met een leeglopende band, maar omdat
hij tubeless rijdt, met specie in de banden, blijft het bij een beetje
bijpompen.(of zou hij zelf ook al een
beetje zochte gezeten hebben).Even
verder begint mijn hoofdstuk.Bij het
insturen van een smal wegeltje met fijne steentje, maak ik een stuurfoutje en
schuif onderuit. Van moeite, zegt Rudy.Dan zou ik er al veel moeten gelegen hebben, antwoord ik.Een 10-tal Km later krijgen we een smal en
hol liggend wegeltje voorgeschoteld.Links een gracht, en rechts een maisveld.Een volgend stuurfoutje, en ik kies voor de
mais, die toch dieper staat dan gedacht. Als ik na enige moeite terug rechtkrabbel,
begin ik te vermoedden dat de kilometers toch beginnen door te wegen.Maar als je het moeilijk hebt, kan je altijd
rekenen op je vrienden.Danny F offert
zich op om nog ne keer lekt te rijden.Na deze welgekomen pauze, haal ik vlotjes het einde.Het is zelfs Steven die nog een speciaal
maneuverke doet.Naar ik heb van horen
zeggen, ging hij net niet overkop, maar kon nog net over zijn stuur van zijne
velo springen.Probeer u dat eens voor
te stellen, met een beetje fantasie moet dat lukken.Op de terugweg naar Kalken, mogen alle remmen
los en gaat de snelheid richting 40/u.Nu rij ik vlotjes mee, maar ik zie wel andere koppekes schudden.Aan de voetgangerstunnel aan Wetteren-statie,
neemt Luc een sluipweg, en slaat zo een bres met de rest. Als wij dan nog
moeten stoppen voor trood, rijdt hij al de Scheldebrug over.Hierdoor is er van een eindspurt geen sprake
meer.Luc komt wel als eerste in De
Beize aan, maar wordt gediskwalificeerd wegens het verlaten van het officiële
parcours.Nog een troost voor mij.Blijkbaar ben ik niet de enige die op den
duts was vandaag.Axel ging ook 2 keer
onderuit.Na een eerste duik, sprong hij
zo rap mogelijk weer op de fiets, klikte zijn schoenen in de pedalen, maar had
niet gezien dat zijn ketting eraf lag.Met als gevolg, 2 valpartijen op 1 meter.Die was dus nog veel moeder dan ik.
Voor modderfokkers die eens graag hun buikje willen vullen: vrijdagavond(5/8) vanaf 19u is er ribbekesfestijn/ploegvoorstelling van HO Kalken in de Skala. Inschrijven kan via marcdelandtsheer@hotmail.com of mijzelf
De eerste vakantiekiekjes van Stefan en dochter Renske zijn binnen gekomen. ( zie rubriek kijk ! modderfokkers op vakantie ) Volgen er nog meer ...... ???????? ........!!!!!!!!
Vorige week waren we met meer dan 30 voor een plaatselijk
ritje richting Waasmunster, maar vandaag is de opkomst een stuk minder.Ligt het aan de overvloedige regen van de
voorbije dagen, of zit het vroege vertrekuur er voor iets tussen?We zijn slechts met zn tienen:Nadine en Els, Danny F, Dirk DB, Jo R, Geert
S, Rudy R, Rudy V, Cederick L en ikzelf.Defietsen worden ingeladen, en
we vertrekken richting Aalter.Ter
hoogte van knooppunt Gent-Zwijnaarde komt een blauwe bestelwagen tussen ons
inwringen.Mijn reisgezel Danny wil
meteen ingrijpen wegens het verstoren van de colonne, maar ik kan hem nog net
bedaren door te zeggen dat het Axel T is die in extremis de bende vervoegd. Zo
raken we toch nog aan een elftal. Bij aankomst aan de inschrijving geeft Axel
tekst en uitleg bij zijn laattijdige aankomst.Hij stond al gepakt en gezakt klaar, toen hij de aandrang voelde om zijn
darmen te ledigen.Als excuus kan dit
tellen, want dat is een van de weinige zaken waar het woordje MOETEN van
toepassing is.Voor Axel in detail gaat
treden, en in geuren en kleuren zijn wedervaren begint te vertellen, vertrekken
we snel voor onze rit.Al meteen na de
start krijgen we een mooi stuk single-track langs de oever van de
ringvaart.De pees wordt er meteen goed
opgelegd, maar gelukkig moeten we even verder inhouden voor voorliggend
verkeer.Niet voor lang echter, want
wanneer het even breder wordt, gaat diene gast gewoon aan kant staan en geeft
ons de vrije doorgang, den loebas.Meteen het teken om de beentjes nog eens te testen.Voor Axel valt de test negatief uit, en hij
besluit alleen verder te rijden.Na een
30-tal Km testen begint het bij mij ook serieus door te wegen, maar als ik merk
dat er bij Jo, Cedric en Geert ook niet veel overschot op zit, besluit ik toch
maar door te bijten.We worden
getrakteerd op een zeer mooie omloop met een afwisseling van grind en
bospaadjes en slechtshier en daar een
strookje modder.Op een van deze
modderstrookjes rijdt Cedric zich vast en doet dat waar hij goed in is, ne keer
vallen.Het was nochtans een tijdje
geleden dat hij gevallen is, ongeveer even lang als het geleden is dat hij nog
eens meefietste.Als we even verder
Axel, die op een korter parcours zat opnieuw inhalen draagt ook hij zijn
steentje bij voor het vullen van het verslag.Ook hij gaat onderuit, maar valt op een of andere manier op Geert.Nooit geweten dat Axel op mannen valt???Naar het einde van de rit, met al 70Km op de
teller, zijn mijn beste pijlen al verschoten.Toch vinden Dirk en de Rudys het nodig om nog ne keer goe door te
trekken, en in plaats van bergop op een brug een beetje in te houden, jagen ze
het tempo richting 40 per uur.Wat mij
het meest verwonderd, is dat ik er nog al bij al nog in slaag om aan het staartje
aan te pikken.Zouden de benen eindelijk
aan het beteren zijn, of zou mijn nief machien dan toch het verschil
maken.Bij aankomst in de kantine worden
we al opgewacht door ons meiskes. Ook zij waren zeer content van het mooie
parcours, al vond Nadine het toch nog nodig om een extra stuksken maisveld om
te ploegen.
Iedereen welkom op ons wekelijks
woensdagavond-ritje.
Samenkomst aan de sporthal van Laarne en vertrek om 18u30 stipt.
Zoals u ziet wordt "de finale" plaatselijk gereden.
Geert Schepens
We verzamelen om 8u voor een ritje in Bornem.Bij aankomst op het kerkplein begint het
lichtjes te druppelen, maar geen nood, we rijden toch met de wagen.Even voorbij Lokeren begint het serieus door
te regenen, bijwijlen zelfs te gieten.Na de droogte van de voorbije weken is een beetje regen meer dan welkom,
maar ik had het toch liever na de middag gezien.De goesting om te fietsen van deze morgen
slaat om in twijfel om te starten, en
niet bij mij alleen.We hebben nog maar
net de E17 verlaten richting Temse, als Jan W en Ann rechtsomkeer maken
richting Kalken.Mietjes!!!Bij aankomst in Bornem is het nog een beetje
aan het miezeren, en besluiten Geert S en Davy P om ook niet uit te
pakken.Watjes!!!Jurgen ziet het ook niet echt zitten, maar
Karine laat zien wie thuis de broek draagt, dus starten zij wel.Ikzelf zit ook met de nodige twijfels maar
laat mij toch overhalen.Ik start zelfs
met de A-kes: Rudy R, Rudy V, Dirk DB,
Stefan I, Gert V en Frank VDS, maar besluit om aan de splitsing te kiezen voor
de 56 i.p.v. de 72 km.Ronny V, Johan VH
en Jurgen V houden de dames Nadine en Karine gezelschap.Kort na de start krijgen we al een eerste
technisch stukje.Op zich stelt dit niet
veel voor, maar doordat het zo kort na de start ligt, troept alles een beetje
samen, en kan er niet deftig doorgereden worden, waardoor bijwijlen toch enkele
gelegenheidsrijders in de problemen komen.Eens deze hindernis voorbij kunnen we terug verder, en ik draai tot mijn
grote voldoening goed mee met de bende.Mijn geluk is echter van korte duur, want na nog geen 8 km krijgen we al
de splitsing 56-72.Mijn besluit staat
echter vast, dus verlaat ik mijn gezellen en vervolg de rit in mijn eentje op
eigen tempo.Een iets rustiger tempo, zodat
ik ten volle van het prachtige parcours kan genieten.Een heel leuk stukje was het 2e
technisch gedeelte.Een bosje met
smalle, kronkelende wegeltjes, slingerend tussen bomen en struiken.De regen van het voorbije uur maakte de
paadjes bijwijlen onberijdbaar, maar wel echt genieten.We krijgen ook nog het Lippelobos, het domein
Kasteel dUrsel en het Nonnenbos voorgeschoteld, het een nog mooier dan het
ander.Kortom, de afwezigen hadden weer
maar eens ongelijk.Nu ook nog dit
verslagske tot een goed einde gebracht is iedereen content, al heb ik bijwijlen
het woordje bijwijlen misschien een keertje teveel gebruikt.
Er is een rit
in Zottegem, echte modderfokkers rijden per velo naar ginder. Anderen kiezen om
een half uurtje later met de auto te vertrekken.
Yvan haalt
voor de eerste maal zijnen nieuwen fiets van stal, een schoon machien met alles
erop en aan.
Hij wenst
niet direct de grote beproeving te doen, want mogelijks moet er hier of daar
nog wat bijgeregeld worden.
Als goede
buurman, heb ik Yvan ook beloofd om samen een plaatselijke rit te doen. Ook
Axel T is van dat gedacht. Met drie Olympia fietsen gaan we van start. We weten
enkel nog niet goe naar waar we zouden rijden, we kiezen dan toch maar voor den
bos in Wachtebeke.
De nieuwe
fiets van Yvan laat zich goed bollen en hijzelf heeft er zin in, daarbij nog
wat voordeel van de wind en het gaat goed vooruit. Ook Axel doet het bijlange
niet slecht.
Bij het
terugkeren langs de Moervaart komt Axel ook naast ons rijden (de baan is breed
genoeg). Ik vraag hem dan ook of hij nog wat form overheeft om nog een omweg te
maken.
Zodoende
rijden we nog door naar de Kruiskapel in Eksaarde. De nieuwe fiets is dan
direct op verschillende terreinen getest, behalve op modder (ver te zoeken door
de droogte) en op tegenwind. Het laatste stuk (van Eksaarde naar huis) is
tegenwind, maar dan blijf ikzelf voorop rijden. Zo komen we toch aan een goei 70 km.
In de beize
gaat ons geluk verder. Verjaardagtraktaties van Yvan, mezelf en Pascal L.
gebakken spek van Jo R, al lopend gebracht van Uitbergen (hij zweet meer dan
velen die gefietst hebben). Hij heeft dan ook nog eens een blok aan zijn
elleboog (tmoet nie altijd aan het been zijn).
Van vrijdag 29 april tot zondag 1 mei gingen een aantal modderfokkers op weekend. De mannen trokken naar Houffalize, de vrouwen naar de Vlaamse Ardennen. Hier enkele foto's : zoek de verschillen.....
LAARNE - Naar
aanleiding van de Sigmawerken in de Kalkense Meersen zijn er een aantal
wegen en dijken onbruikbaar voor doorgaand verkeer. Om buurtbewoners en
recreanten een veilig alternatief te bieden, werd een bewegwijzerde
fiets - en wandelomleiding uitgewerkt.
U kan de folder downloaden of een folder afhalen in het gemeentehuis, bib of sportdienst.
De meevallende prestaties van de voorbije weken geven mij
net genoeg courrage om een tandje bij te steken en samen met de grote mannen
met de fiets naar Erpe-Mere te rijden.Bij aankomst op het kerkplein, een minuutje voor acht uur is het echter
nog zeer kalm, enkel Jan en Rudy V zijn al op het appèl.Weinig ruggen om mij achter weg te steken
dus, gelukkig beginnen even na achten de duiven toch te vallen:Davy, Patje, Luc, Mario, Dirk DB, en als
laatsten Rudy R en Rudy DC.Deze laatste
is normaal een van de vroege vogels, maar had blijkbaar gisterenavond nog
andere verplichtingen.Bij het vertrek
zegt hij dat hij zich wel achteraan zal zetten, kwestie dat we niet teveel last
hebben van alcoholische en andere dampen.De 2 andere Rudys zetten zich vooraan, en ondanks de wind op kop halen
we vlotjes 32, 33km per uur.Mario en ik
volgen in het wiel, maar na een tiental km worden we aangespoord om zelf een
stukske kopwerk te doen.We houden het
tempo op een tactische 18 per uur en worden als snel voorbijgereden door Patje
en Jan.We hebben ondertussen ook nog
het gezelschap gekregen van Frank VDS, die even voorbij Uitbergenbrug was
ingepikt.Rudy V zit van achteruit
richtlijnen te geven, en zegt dat we even verder rechtsaf moeten. Bij het eerste gaatje dat Jan ziet slaat hij
af, waarop Rudy zegt dat het de volgende afslag maar is.Blijkbaar had Patrick dat niet gehoord, en
net als Jan terugkomt slaat hij rechtsaf en missen ze elkaar op een haar
na.De laatste km richting inschrijving
begint het al licht glooiend te worden, en op de klimmetjes beginnen de
kemphaantjes al een beetje gas bij te geven, met als gevolg dat ik voor we aan
de rit beginnen al een cartouche kwijt ben.Onmiddellijk na de start gaat het zoals gewoonlijk vollen bak, en het
lukt maar met moeite om mijn wagonnetje aan te pikken, maar er zijn er nog die
het lastig hebben.Een kleine pauze zou
welkom zijn, en na een 5-tal km worden we op onze wenken bediend.De achterband van Rudy V lag waarschijnlijk
niet goed gemonteerd en vliegt van de velg, gelukkig op een recht stuk en dus
zonder erg.Terwijl de band opnieuw
gemonteerd word, besluiten Mario, Luc, Frank en ikzelf op een iets gematigder
tempo verder te rijden.Het blijkt
echter niet het dagje van Mario te zijn, want na problemen met zijn
kilometriekske en later met de voorrem, verlaat hij ontmoedigd het
parcours.Waarschijnlijk zullen de benen
en het koppeke ook niet super geweest zijn.Ondertussen zijn door het oponthoud de anderen ook terug bijgekomen en ben
ik de volgende die eraan moet geloven.Tussen de stofwolken zie ik de rest voor mij steeds kleiner worden, en
het duurt tot aan de bevoorrading voorik ze weer op normaal formaat zie.Wanneer ze weer aanstalten maken om de tocht te vervolgen, zeg ik dat
het voor mij welletjes geweest is, en dat ik kies voor de 42 i.p.v. de 55
Km.Rudy DC en Davy volgen mijn
voorbeeld.Als we aan het einde van de
rit het laatste stukje zandweg afwerken ( ik heb er ondertussen al een half
kilootje van binnen ) komen we Frank ook nog tegen.Hij koos ook voor de 42.Terwijl we staan te wachten op de rest, zien
we in de verte nog een Modderfokker afkomen.Het blijkt Dirk H te zijn die ook met de fiets vanuit Kalken gekomen was
maar vroeger was vertrokken om ook de 55 te rijden.Na een kwartierke wachten beginnen we toch
serieuzen dorst te krijgen, waarschijnlijk van als dat stof, en aangezien Frank
toch niet mee gaat naar De Beize, offert hij zich op om te wachten op de rest,
zodat wij huiswaarts kunnen vertrekken om onze groten dorst te lessen.Op de terugweg hebben we de wind in de rug,
waardoor het ons zonder de vaste kopmannen toch lukt om het tempo tussen de 35
en 40 per uur te houden.Bij een
oponthoud aan verkeerslichten merkt Davy op dat we aan deze snelheid
waarschijnlijk niet meer zullen bijgehaald worden omdat zij dan wel 45 zouden
moeten rijden.Bij de nabespreking
vernemen wij dat zij bij momenten de 50 haalden.Op het terras worden we algauw vergezeld door
de mannen en vrouwen die de verplaatsing maakten met de wagen.Zij waren met 4: Jurgen en Johan, en de dames
Karine en Nadine.
Ivan.
Repliek Mario :
Maar allez jongen!
Ik zat met een lossende achterband. Dat is waarom ik naar huis moest. Niet voor
het koppeke, of piepende rem of kilometriekske.
herbeginnen met dat verslag, nonde!
Een deel van de mannen is gaan koersen in de Ardennen en
een deel van de dames is ook de pist in.De achterblijvers worden via den blog uitgenodigd voor een ritje in
Dendermonde.Ondanks de vele afwezigen
verzamelen we toch met 17 op het kerkplein waarvan slechts 2 met de wagen, dus
stelt zich een logistiek probleem.Voor
wie niet mee kan met den auto naar Dendermonde stellen we een plaatselijk ritje
voor richting Wachtebeke en de befaamde Sidmarbossen van Rudy DC.Maar de solidariteit bij De Modderfokkers is
zodanig groot dat iedereen besluit om plaatselijk te rijden.De plaatselijke dames zijn met 3:Christine DS en schoonzussen Christelle en
Petra.Wij vertrekken met zn veertienen
noordwaarts, maar na een eerste lusje in domein Puyenbroek besluiten Guy R,
Geert B, Frank en Svevo H af te haken en
een korter ritje af te werken.Zo
blijven we nog met 10 over: Rudy DC, Pascal L, Luc K, Axel T, Zeno H, Mario V,
Dirk H, Davy P, Thomas B en ikzelf.In
afwezigheid van de vaste kopmannen neemt Rudy het meeste kopwerk op zich,en het
moet gezegd worden dat hij dit verdienstelijk doet.Eenmaal in de Sidmarbos aangekomen voelt hij
zich weer helemaal in zijn element en kunnen we een half uurke genieten van de
vele wegeltjes en kronkeltjes tussen de dennenbomen.We hebben ondertussen ook nog een gastrijder
op sleeptouw genomen en als we even wachten om de boel te laten samenkomen,
komt hij zich voorstellen.Net als ik
hem wil vragen waar hij tussen al het zand dat we al te verteren kregen nog aan
al die modderspatten op zijn benen komt, zie ik dat het eigenlijk tatoeages
zijn dus hou ik maar wijselijk mijne bek.Bij het verlaten van de bossen zeg ik hem dat we nu huiswaartsrijden, naar een cafeetje waar je nog een
pintje kan drinken voor maar 80 cent.Het water komt hem in de mond, maar hij besluit toch maar de andere kant
op de gaan.Richting Kalken houden we er
een deftig tempo op na, en hoewel Axel al een tijdje op zijn tandvlees zit,
blijft hij toch moedig stand houden.Hij
verdient dan ook de prijs voor doorzetting en volharding.Al mag hij die gerust delen met Zeno H, die
pas op de brug van Hussevelde zijne patat krijgt en nog maar met moeite boven
raakt.Ondertussen hebben we ook de 4
afvalligen terug te pakken.Die waren
onderweg nog een kapelleken tegengekomen, t Kapelleken bij Marc Fiers in
Doorslaardorp, en hadden daar een kleine pitstop gemaakt.We rijden langs de Zomerstraat naar De
Schorpioen en op het laatste stuk zijn er nog een paar die het nodig vinden om
ne keer rap te rijden alvorens moe maar voldaan van een welverdiend aperitiefke
te kunnen genieten.
zondag 24 april plaatselijk ritje. Starten aan Kalkenkerk om 8u30 en maandag 25 april mountainbikerit te Zele 't zonhoekje Starten aan Kalkenkerk om 8u30
We vertrekken om 8u met de fiets naar Waasmunster met het
volle dozijn.Rudy V, Luc K, Patrick R,
Jo R, Stefaan I, Steven DM, Danny F, Thomas B, Dirk DB, Dany P, de
wederoptredende Mario V en ikzelf.Het
beloofd een rap ritje te worden, want alle wegels zijn goed berijdbaar, en er
zijn er een paar bij die hevig staan.De
heenreis op de weg gaan we niet onder de 30 per uur, bij het oprijden van een
brug zelfs richting 35. Ik weet het, het klinkt niet logisch, maar bergop een
brug op rijden wij altijd een beetje rapper, k versta het zelf ook niet.Eenmaal op het parcours gaat het al niet veel
trager, maar de benen voelen goed en ik draai vlot vooraan mee.Eindelijk nog eens een gezegende dag.Ook Mario verschiet van zijn eigen, en doet
het na enkele maanden afwezigheid verbazend goed.Jo heeft het iets moeilijker na enkele weken
afwezigheid met een gebroken pols, en kiest aan de eerste splitsing voor de
korte pijn.Het is altijd mooi rijden in
de Waasmunsterse bossen, met hier en daar een nieuw stukske voor de
afwisseling.Op een van die onbekende
stukken trekt Dirk serieus door met de rest in het wiel als Thomas ineens nen
serieuzen duik zet. Was het ne voetballer geweest, dan lag hij daar nog, maar
Modderfokkers zijn straffe gasten.Nadat
hij enkele minuten is bekomen van de schok, spuwt hij nog wat zand uit en
springt terug de fiets op.De rest van
de rit wel iets rustiger dan in t begin.Even voor de bevoorrading komt Mario mij zeggen dat hij ondanks zijn
goede benen toch maar voor de 45km gaat i.p.v. 55.Met de 35 van de heen en terug toch ook al
zon 80.Ik besluit zijn wijze voorbeeld
te volgen, en ook Luc is dezelfde mening toegedaan.We hebben ons onze keuze niet beklaagd, want
net na de splitsing heeft Mario nog een specialleke in petto.Op een van de lastige zandstroken, met aan
beide kanten een smal boordje dat iets of wat berijdbaar is, sukkelt hij naast
het boordje.Hij probeert er opnieuw
bovenop te raken, maar zijn wielen schuiven onder hem uit en hij valt in de
gracht ernaast.Eigenlijk was het niet
vallen, maar over zijn rug rollen met zijn fiets nog tussen de benen.Ik kom niet meer bij van het lachen.Een andere fietser was ook getuige van het
schouwspel en stopt uit sympathie.Gelukkig stond er geen water in de gracht, zegt hij.Waarop ik antwoord dat dit nu net spijtig
is.Geprikkeld ( getengeld ) stapt Mario
weer op de fiets, en even later roep ik hem toe even te wachten omdat ik met
krampen zit, lachkrampen.Enfin, het
leven kan mooi zijn. De rest van de rit
verloopt zonder noemenswaardige voorvallen, en het spurtje naar De Schorpioen
wordt door Rudy gewonnen.Inderdaad,
naar De Schorpioen wegens sluiting van De Beize.Amaai, ik beklaag die gasten die tot de
laatste moesten blijven om de pot uit te drinken, want bij de Woesten valt dat
niet mee.
Eigenlijk kan
het verslag heel kort. Namelijk ongeveer dezelfde rit als vorige week maar in
omgekeerde richting, met hier en daar wat andere mensen.
Wie zijn dat
dan? Rudy V, Thomas B, Dirk DB, Cederic L, Ivan R, Pascal L, Johan, Ronny VH,
Frank VDS, Luc K, en ikzelf. De meisjes waren vertegenwoordigd door Els,
Nadine, Karine en Ann. Er wordt met de wagen naar St Niklaas gereden, hierbij
ook een woordje van dank voor degene die hun wagen ter beschikking stellen.
Na de
vliegende start, blijft Johan al rap achter. De jonge gasten Dirk, Thomas en
Cederic zitten in goeien form. Rudy
V neemt de taak over van de afwezige Rudy R en houdt den boel onder controle.
Op de lange dijken voor de bevoorrading is het eigenlijk elk voor zijn eigen en elk kan afzien op zijn manier. Aan de
bevoorrading wordt er opnieuw verzameld, en tijdens het wachten wordt er wat
aan de velos geprutst.
Zo gaat Frank
een beetje wind bijsteken, maar bij het verwijderen van de pomp trekt hij gans de suppape mee en jaja gans plat. Er is
dan nog een probleem om de suppape volledig uit de geante te krijgen, maar er is nen
velomoaker bij die dat toch opgelost krijgt.
Ook Luc K
vindt dat zijn achterband wat slapjes is en steekt met de plaatselijke voetpomp
behoorlijk wat wind bij. Bij het wachten achter Frank, opeens een geschuifel,
jaja den band van Luc moet er ook aan geloven. Mee nen nieven onderband (den
ouwen was moarkadukelijk) en
een inlegkruisje kan hij weer verder. Bij Frank ist nog nie gedaan, er is nog
een probleem met de remblokken. Dan maar zonder achterrem de kortste weg naar
den arrivé.
Nog nen goeienroad van nonkel Jef blijf ter af van die velos.
Ondertussen
is Johan allang weg na zijn bevoorrading, het duurt zelfs geruime tijd, voor we
hem terug te zien krijgen. Als we hem dan zien hangt hij kromgebogen over zijn
stuur (er is daar zo een liedje van) om geen wind te pakken. Juist voor de
aansluiting, op nen wegel bedekt met boomschors vertraagt opeens Ivan ewat in een bocht en moet Ronny remmen
en tegelijk schakelen (alé dat is toch zijn uitleg). Gevolg zijn voorwiel gaat
weg en jaja hij sukkelt in de gracht. Op t eerste zicht een klein grachtje dat
wat toe gegroeid is, maar wel lang genoeg om de grootste van het gezelschap te
laten onder gaan. Voordeel Ronny moest achteraf niet direct naar huis, hij was
al gewassen.
Bij Pascal vlotte
het vandaag nie zo goed en dit zo kort voor de ronde
Laat in de beize
toegekomen zitten Kristien, Linda en Annemie op hun gemak wat champagne te
drinken, tegen den dust zeker.Zo heeft elk
zijn pleziertje hé.
Bij het lezen van Rudys mail, vertrek om 8.30 met de
wagen naar Bazel, vind ik dat hij toch begint te overdrijven met zijn verre
verplaatsingen.Het blijkt echter niet
te gaan over het Zwitserse Bazel maar dat bij Kruibeke, een goe half uurke
bollen, dus toch maar mee.En ik ben
niet alleen, de 3 Rudys, Pascal, Luc, Patje, Jo, Axel, Ronny, Jurgen en Tom
zijn er ook.Bij de dames waren Nadine,
Els, Karine, Linda en Nancy op het appel.Een schoon bendeke modderfokkers, en bij het vertrek na inschrijving,
merk ik dan ook niet dat niet iedereen mee is.Gelukkig is Rudy R wel bij de pinken, en zegt mijom een beetje te wachten op de rest. Net als
iedereen bij is en we beginnen versnellen, komen een paar pipos
voorbijgereden.Er is er zelfs eentje
bij die het nodig vindt om Rudy uit te dagen door te proberen sneller te
versnellen van hem, met het te verwachtten resultaat: Rudy een paar honderd
meter voorop, en één pipo die door ons terug wordt ingehaald.In het voorbijrijden zeg ik nog tegen diene
gast, Awel, slimmen, bedankt hé, nu zitten wij wel ne ganse rit mee op ons
kap.Gelukkig hervindt Rudy zijn kalmte
en rijden we op een normaal tempo verder.Omdat er geen duidelijke afspraken zijn om op te splitsen, besluit ik
maar met de A-kes mee te rijden en te zien waar het schip strandt.Na 17km krijgen we een eerste
bevoorrading.Een beetje vroeg voor
sommigen, maar voor mij zjust gepast.Na
een snelle hap en een drankje, besluit ik om al voor de bende te vertrekken,
kwestie van een beetje reserve op te bouwen.Het lukt mij toch een 5-tal K-km voorop te blijven, en het valt mij wel
op dat terwijl ik iets rustiger rij in afwachting van de aanstormende bende,
toch de ene na de andere voorbij ga.Dat
geeft toch wa courrage.Als ik terug ben
ingehaald door de rest, gaat het gas helemaal open, en op een verbindingsstuk
op de baan gaat de snelheid bij momenten tot 40km/u.Enkele jonge gasten pikken aan en rijden een
tijdje mee, maar houden het even later toch voor bekeken.Als we even later een superlastig stuk voor
de wielen krijgen is het voor mij ook over, en ik vrees dat ik de rest van de
rit op mijn eentje zal mogen afwerken.Gelukkig voor mij rijdt Rudy V net op dat moment lek, en kom ik toch nog
terug.Bij deze nogmaals, van harte
bedankt Rudy.Terwijl Patje en Rudy R
assisteren bij de herstelling, besluit ik opnieuw een beetje voorsprong te
nemen, en krijg hierbij het gezelschap van Luc, Rudy DC en Pascal.Na een tweede bevoorrading krijgen we een
groot stuk bos voor de wielen, en we zijn nog maar net begonnen als ik opeens
een luid gebrul hoor, precies een bronstig hert of zo.De organisatie had nochtans niet gewaarschuwd
voor loslopend wild.Maar even later
klaart het mysterie op.Het blijkt Jo te
zijn, die op een of andere manier weer voorop was geraakt en zijn clubgenoten
begroet.In een van de vele lussen zie
ik Patrick en de Rudys ook al komen aangestormd, en aan het einde van het bos
heeft den eersten ons al te stekken een tijdje later gevolgd door de rest.Bij mij is het beste er af, het paard is al
een paar keer gereanimeerd, maar is nu weer aan het sterven, en een volgend
lastig stuk betekent mijn zwanenzang.Ik
zeg dat ze niet meer moeten wachten, en zie de rappe mannen voor mij steeds
kleiner worden.Ik zie nog net dat
Patrick een derde keer onderuit gaat voor ze uit mijn zicht verdwijnen.Patje is niet de enige met
evenwichtsstoornissen.Pascal gaat ook
eens onderuit, en Jo ging naar eigen zeggen volledig overkop.De vooropgestelde 55km worden er uiteindelijk
58, en het waren nu net die laatste 3 die er teveel aan waren.
De zware jongens zijn in volle voorbereiding voor De
Ronde van Vlaanderen, en hebben extra kilometers nodig.Ze vertrekken om 8u en zijn met 7:Rudy R, Rudy V, Pascal L, Jan W, Stefan I,
Danny F en Luc K.Wij vertrekken om
8.30u met de wagen en zijn met 11: Tom, Gunter , Jurgen, Geert, Johan en
ikzelf, Els, Nadine,Karine, Annemie en
Carlo ( neen, dit is geen typ-fout, het was niet ons Carlaatje, maar wel
degelijk Carlo, onze huisfotograaf, die zich blijkbaar goed voelt in vrouwelijk
gezelschap).Aan de inschrijving staat
Nancy ons ook al op te wachten, en als Axel ook nog ergens vanachter een hoek
komt gekropen ( hij was net te laat aan de kerk), zijn we voltallig voor een
ritje door de Waasse wegels en bossen.Ter afwisseling met de vorige weken krijgen we nog eens een droog en
mooi berijdbaar parcours voor de wielen, en dat is aan het tempo te merken want
het gaat goed vooruit.Zo goed zelfs,
dat we door niemand worden ingehaald, hiervoor moeten ze van verder komen ( van
Kalken bijvoorbeeld, met de fiets ).Even voor de bevoorrading heb ik Geert en Gunter laten rijden, en komt
Tom enkele tientallen meter na mij.Op
dat moment komen uit tegengestelde richting de dames aangereden en voegen we
samen.Nadine nestelt zich in mijn wiel,
en bolt op haar gemakske mee tot aan de bevoorrading.Ook geen gewone zulle, diene kleine Fack,
rijdt beter dan sommige mannen.Misschien kan ze later nog de overstap maken naar de mannen, de ballen
heeft ze al.Na de stop restten ons nog
17km, en gaat de gas volledig open.Met
de moed der wanhoop kan ik het wiel van mijn gezellen houden, en kom moe maar
voldaan aan de sporthal aan.Bij
aankomst in De Beize worden we opgewacht door het A-team, die ook al terug
zijn, en deplaatselijke rijders, Rudy
DC, Eddy, Frank en Guy.Zij reden een
toerken richting Wetteren.Petra en schoonzus
Christelle waren er ook, Ariane en Dirk H reden solo.Uit welingelichtebronnen heb ik vernomen dat de A-kes naar
goede gewoonte niet hebben gereden maar gevlogen. DatStefan al na enkele km op het parcours in de
enige modderplas duikelt. Dat Danny de
boel ophoudt met een lekke band, en een zegezekere Luc in de spurt geklopt
wordt door Rudy V, die zijne turbo nog eens opendraaide, en naar eigen zeggen
topte op 53km/u.En zeggen dat ge in
Kalkendorp maar 50 ', als daar maar geen boete van komt.
Daar het vandaag vrouwendag is en Carla al het goede voorbeeld had gegeven om
een ritverslag te schrijven, vond ik dat wij (Nadine en ikke) niet konden
achterblijven.
Wij 2 met onze halve trouwboeken Rudy V en Jo R, samen met Dirk DB en
Céderic waren de enige die het vroege uur en de verre verplaatsing naar het
mooie Kalmthout zagen zitten.
Dirk die voor het eerst met zijne nieuwe vélo (het tweelingsbroertje van Rudy
zijne vélo) wilde uitpakken, weigerde om met ons mee te rijden en om zijne vélo
in de camionette van Vergeylen te steken uit schrik dat er al een kraske op zou
komen nog voor hij er mee gereden had. Groene Nadine vond dat alles behalve
milieu bewust, maar ondanks haar opmerking vertrokken we dus met 3
wagens.
Terwijl de mannen nog Dirk zijne MTB stonden te bewonderen, besloten Facky
en ik al te vertrekken. Nog geen 10 meter hadden we gereden als we merkten
dat het vertrek naar den andere kant was. We waren nog ni goe bezig of de
mannen vlogen ons al voorbij en weg waren ze voor de rest van de rit.
Onderweg wisselden prachtige bossen en open heide vlakten zich af. Hier en daar
passeerden we door militair domein. En als ik dan plots een
bordje GEVAAR zag staan, stelde ik me toch de vraag of we moesten opletten
voor landmijnen. Gelukkig was het enkel mijn fantasie die op hol sloeg en een
beetje verder een paard dat nog net door zijn ruiter kon bedwongen worden. Het
beest was waarschijnlijk door het grote aantal fietsers verschoten. We konden
kiezen tussen 30 en 45 km. Mijn benen hadden me 's morgens al verteld om niet
te zot te doen. Maar blijkbaar waren mijn benen slimmer dan mijn verstand
en liet ik me door Turbo Nadine gemakkelijk overhalen om voor de 45 te gaan. Na
38 km kreeg ik serieus spijt van die beslissing en was het nog effe afzien
tot het einde. Ondertussen hadden de mannen ons al gebeld om te vragen waar we
zaten en wisten ze ons te vertellen dat de rit 47 km was, tel daar
dan nog eens de kilometer bij die we verkeerd hadden gereden na de bevoorrading
en de moed zakte tot in mijn schoenen. Onderweg kregen we nog even het
gezelschap van een paar zeer vriendelijke Nederlanders die onze clubnaam
helemaal te gek vonden. Ze vroegen ons wie zoiets kon verzinnen, waarop ik
antwoordde dat er in onze club ni veel normale leden waren en dat de naam
"Modderfokkers" allicht het fatsoenlijkste was wat ze konden
bedenken. Bij aankomst stonden de mannen ons al op te wachten met nen dikke
trappist in de hand. Moe maar voldaan keerden we richting Beize, waar enkel nog
een paar zandsporen van de plaatselijke rijders te vinden waren.
Veel volk
deze morgen op t kerkplein van Kalken. Vré veel mannen, den enen
zag er al wat frisser uit dan den anderen, hé Danny ., en er waren maar 2
vrouwen, Petra en ik.
Wij (=
Petra, Frank, Guy R, Axel, en ik) startten samen, de bedoeling was om de
modderfokkerrit van vorig jaar ne keer te doen. Axel was onze
leider, of was het met lange ij? Want, zo zei Axel, ieder putje waarin ik
rij geeft nen klop in mijnen kop! Dat komt er van als ge te laat
uitzit en te vele drinkt hé J
Tot in
Uitbergen ging het prima, dan moesten we naar Wanzele, dat lukte ook nog, maar
dan werd het gokken, moeten we nu links, rechts , of rechtdoor?? Mee
andere woorden, we hebben dan maar lukraak gereden.
Toen we
op een vré slecht (bijna niet berijdbaar) stuk reden, moest Axel
noodgedwongen van zijne vélo, en vré gesmakelijk zei hij het
volgend: die bandenkeuze altijd hé Ik lag ver plat van t lachen.
Wat later
dacht ik dat ik een stuk van mijne vélo verlore, maar t was den tsoep
van mijn pulle, die Petra in t passeren had opgeraapt
Toen den
Guy even moest wachten, vond hij dat hij er even goed eens kon bij gaan
liggen. Hij stond dus gewoon te vallen, wreed hé.
Voor de
rest mooi weer, wel veel wind, en k moe zeker vermelden dat Petra en ik de
ganse rit een vré zicht hadden, Guy had namelijk één van die nieuwe broeken aan
(lees: doorzichtige broeken), amai, mijne frak. Misschien moet hij de
volgende keer nen langeren t-shirt aandoen, kwestie van zijn g*t te
bedekken hé.
Daarna
nog nagepraat in de beize, waar den Tom trakteerde op een lekkere schelle
van de zeuge.
Ook
Christelle en Kristien B hadden in den duik gefietst.
Voorwoord:Om de
gevoelige zielen onder ons niet tegen de borst te stoten, zal ik in volgend
verslag het woord shit niet gebruiken.Omdat ik het woord stront ook liever niet in de mond neem vervang ik
beiden door kaka, dat klinkt misschien een beetje bekakt, maar is volgens mij
het beste alternatief.We worden
uitgenodigd om 8uur met de fiets, en om 8.30 met de wagen.Het heeft bijna de ganse nacht geregend, echt
kaka-weer, dus veel goesting om te starten heb ik niet, maar als het tijd is om
op te staan, is het over.Dus toch maar
het koerstenueke aan.Bij aankomst op
het kerkplein staan Nadine en Cedric al klaar met de wagen, Rudy DC is gekomen
met de fiets.Er is echter maar 1
plaatske over in de auto, dus met een beetje geluk kunnen we niet allemaal mee,
en kunnen we kiezen voor een plaatselijk ritje.Maar dat is buiten Tom VDB gerekend, die even later aankomt met zijn
fiets, maar dan wel achterin zijn wagen. (kaka).We vertrekken richting Sinaai en Nadine neemt
gezwind de leiding.Tom zal zijne GPS
niet moeten gebruiken.Als ik hem vraag
hoeveel dat kost, zon gepersonaliseerde GPS, antwoord Tom doodserieus dat
TomTom gewoon de merknaam is.Als we
aankomen in Sinaai, is het opnieuw beginnen regenen, en het is nog koud
ook.Ik besluit dan maar mijn
regenvestje over te trekken, maar na een beetje geprust, trek ik mijn
kaka-tirette kapot.Het zit mij nie mee
vandaag.Ook Cedric deelt in de miserie,
want we zijn nog maar net vertrokken als hij op een modderstukse onderuit
gaat.Na zijn 2 duiken van vorige week,
heeft hij blijkbaar de smaak te pakken.Ik weet van vorige keren dat de rit van vandaag mij niet goed ligt, en
na een 10-tal km op het kaka-parcours, met de nodige kaka-modder (soms
letterlijk) en vele stroken kaka-kassei, zakt de moed mij in de schoenen.Als ik voor de zoveelste keer het gat
dichtrij, zeg ik tegen mijn gezellen dat ze niet meer op mij moeten wachten en
kies voor een kortere afstand.Misschien
rij ik nog wel met de fiets naar huis.Na een laatste loodzwaar stuk (bolt voor geen meter, en wind op kop) zit
de rit erop, kan ik mijn kaka-veloke afspuiten.Het is nog een tijdje wachten voor we weer voltallig zijn voor de
terugreis, en als we bij de autos aankomen, merken we dat we in de drukte Nadine
en Tom zijn kwijtgespeeld.Na een 10-tal
minuten te verkleumen van de kou, gaat Rudy toch eens kijken waar zij zo lang
blijven maar het duurt nog een tijdje voor hij ze gevonden heeft.Blijkt dat ze de verkeerde kant uitgereden
waren en in bijna alle straatjes op zoek gingen naar de wagens.Jaja, zonder zijne TomTom is onze Tom een
beetje DomDom. (Sorry Tom, dit kon ik niet laten liggen).Wie er nog allemaal gereden heeft?Ik zou het begot niet weten, want door het
late terugkomen, en omdat ik aan het vrouwke beloofd had om tegen half-een
thuis te zijn, ben ik niet meer in De Beize geraakt.Daar waar een mens een ganse week naar
uitkijkt, een babbel met de vrienden bij een Duvelke na de rit, zelfs dat was
mij niet gegund.Daar heb ik maar een
woord voor, KAK.
Enkele moddervrienden nodigen ons uit tot het bijwonen van één of meerdere activiteiten :
zaterdag 19/02 kinderfeest in Skala om 13u zaterdag 19/02 fuif Gymfever in de kantine van HO Kalken om 21u met DJ Mister Molotov kaarten te bekomen in de Beize zondag 20/02 de geschiedenis van Turnclub Kalken in woord en beeld, in Skala vanaf 13u
Ik kreeg al meerdere keren de opmerking dat het de
laatste tijd gene vetten is op gebied van de ritverslagskes.Het zit zo.Ik vind het niet nodig een verslag te schrijven over 3 man en een
paardekop die een plaatselijk toerke doen, terwijl een andere groep op
verplaatsing is naar Lille, Kalmthout, Jamaica of andere exotische oorden.Maar niet getreurd beste lezer, speciaal voor
u ga ik mee voor de verre en vroege verplaatsing naar Hamme-Zogge. EN MET DE
FIETS DAN NOG WEL!!! Er zijn er die gemakkelijker hun boterham verdienen.We verzamelen om 8uur.De 3 Rudys, Gert V, Danny F, Dirk DB, Steven
DM, Frank VDS, Luk K, Patrick R, Jan W, en Ronny VH houden mij gezelschap.Even voorbij Overmere pikt Pascal L ook nog in.De strakke westenwind waait ons vlotjes naar
het oosten, maar we beseffen maar al te goed dat de terugreis heel wat
moeizamer zal verlopen.We hopen nog dat
tegen de middag de wind zal vallen, of beter nog, zal draaien, maar dat wordt
afwachten.Bij de inschrijving staat Jo
R ons ook nog op te wachten en kunnen we voltallig de rit aanvatten.Wij, de iets minder hevigen, hebben wel al
besloten om op te splitsen als het vooraan te rap gaat.En het gaat al van bij het begin goe vooruit,
45km/u zie ik op mijn kilometriekske, maar toch blijven de traagste van de
rappe, en de rapste van de tragere in elkaars buurt rondtoeren.Aan de Mira-brug, krijgen we het technisch
BMX-parcourke voorgeschoteld, altijd leuk, maar het lag er deze keer behoorlijk
vettig bij.Bij het laatste stuk moet
ik, bijna vanuit stilstand een pittig klimmetje omhoog, waarbij ik net als
enkele weken geleden, mijn ketting doormidden trap.Zou ik dan toch teveel macht krijgen, of is
het een gebrek aan techniek en enkel domme kracht?Met de technische bijstand van Danny en Patje
is het euvel snel verholpen, en kunnen we terug verder, waar de rest van de
bende ons staat op te wachten.Even
voorbij de bevoorrading, zijn we nog altijd samen, maar aan een splitsing van
45/50 en 55/60km besluiten Frank, Pascal, Rudy DC en ikzelf ons lijden niet
nodeloos te rekken en kiezen we voor de iets kortere afstand.Wanneer we even later aan een tweede
bevoorrading aankomen hebben we al een dikke 55km op de teller en nog een
tiental op het parcours te gaan.Rudy
merkt echter op dat we richting Zele rijden, en denkt dan het niet onmogelijk
zou zijn dat we straks een pijltje missen en zo een beetje vroeger richting
Kalken kunnen.En zo geschiedde.Voor mij niet gelaten, zelf het bonnetje voor
een pannenkoek bij aankomst kan mij niet overhalen.(was het nu nog nen Duvel geweest)Frank was zelfs al wat vroeger
afgeslagen.Zijn lange verblijf in het
verre China hing nog een beetje in zijn benen.Hij begint zich ginder al goed aan te passen, en ziet zelfs al een
beetje geel.Al kan dat ook komen
doordat hij er serieus door zat.Zoals
gevreesd was de wind niet gevallen noch gedraaid, waardoor we richting
huiswaarts de wind vol op kop kregen.Gelukkig had ik 2 brede ruggen om mij achter te verstoppen, maar het was
bijten om in het wiel te blijven.Bij
aankomst in De Beize worden we opgewacht door de plaatselijke rijders.Vader Frank en zonen Zeno en Svevo, Geert B
die ook nog eens buiten mocht, Eddy T en Andre DC.Mario was er ook nog bij, maar moest op tijd
thuis zijn om patatjes te schillen, en er was blijkbaar nog ene Patricia bij,
maar die mag zich eerst eens komen voorstellen voor ze met naam en toenaam in
het verslag mag.Even later worden Els,
Nancy en Ann afgeleverd door Filip B.Zij deden de verplaatsing met de wagen.
Zondag 30 januari mountainbiketocht te Hamme. Starten aan Kalkenkerk om 8u met de fiets. Wie het niet ziet zitten om met de fiets te rijden: om 8u30 met de auto
Wie is er liefhebber om Parijs-Roubaix mee te rijden met
de mtb.
De tocht gaat door de zaterdag voor Parijs-Roubaix.(9 april)
Vanuit Gent vertrekkend met de bus, worden we gelost voor de eerste
kasseistrook. Na de laatste kasseistrook brengt de bus ons terug naar Gent.
Onderweg worden we gevolgd door 2 auto's voor bevoorrading, te helpen bij pech
enz.
Dus wie zin heeft om mee te rijden, bel me schrijf me, laat me vlug iets weten.
Sinds enige tijd komen een aantal dames af en toe eens samen
om onder vakkundige begeleiding van Nancy een bloemstuk te maken.
Onder het motto het hoeft niet altijd fietsen te zijn
is bij een aantal mannelijke clubleden tussen pot en pint het idee gegroeid om
éénmalig ons creatief talent boven te halen.
Zou het niet fantastisch zijn om vrouw of vriendin te
kunnen verrassen met een zelfgemaakte struik op Valentijnsdag ?
Nancy gaat ons daarbij helpen op woensdagavond 9
februari. Voorwaarde is dat er zeker 8 à 10 deelnemers zijn. Momenteel kunnen
we reeds rekenen op een viertal groene jongens.
Wie zich geroepen voelt om met het fingerspitzengefuhl van een Modderfokker een struik in elkaar te toveren
kan zich inschrijven via mail jurgen.vion@telenet.be
of telefonisch op het nummer 0477/31 56 30.
Om de nieuwjaarskater uit het lijf te rijden stelt Rudy
een plaatselijk ritje voor, start om 9.00u aan de kerk.Het iets latere vertrekuur valt blijkbaar in
de smaak, want er komen 18 kandidaten op af.Carla en Annemie vertegenwoordigen de dames en kiezen voor een
modderloos ritje op de weg.Guy R en
Andre DC bieden zich spontaan aan om hen te begeleiden en uit de wind te
zetten.Achteraf hoor ik van ons
Carlaatje dat het net andersom was, maar dat zij en Amie toch niet teveel
hebben moeten wachten.Wij starten met
14 voor een ritje naar de verre kapel in Eksaarde.De 3 Rudys, Jan W, Frank VDS, Geert S, Dirk
H, Dirk DB, Davy P, Danny F, Luc K, Steven DM,( die ik vorige keer verkeerdelijk VD noemde, waarvoor mijn excuses ),
Tim VD ( met wie ik DM verwarde ) en ikzelf.De sneeuw van de voorbije weken, is zogoed als weg.Zogoed als, want hier en daar ligt nog een verraderlijk
stuk op ons te wachten, en dat mag Frank ondervinden.Bij het indraaien van een straatje gaat hij
op een ijsplek onderuit.Gelukkig zonder
veel erg, want zon lichtgewicht valt niet, maar dwarrelt naar beneden.Ons ander lichtgewichtje, Dirk DB blijft
zelfs zweven (op uitzondering van een voetje aan de grond)We vervolgen onze weg, en krijgen even
voorbij Doorselaar, na het kruisen van de Persijzerstraat het bij de meeste
Modderfokkers gekende keuzemoment.De
echte rijden links van de beek door een lang stuk boerenslag, de rest blijft
rechts op 2 paadjes in beton.Het was
stil aan de overkant, want niemand zag het zitten om dit ploeterstuk te
trotseren.Aangekomen aan de Kruiskapel
houden we een korte rustpauze voor een hapje en een drankje, en voor degene die
het nodig achtten, een schietgebedje te plaatsen voor een pechvrij jaar.Mijn schietgebedje had blijkbaar wat
vertraging, want we zijn nog maar net vertrokken als mijn ketting
doorbreekt.Ja, dat komt ervan als je
teveel macht hebt hé.Tijdens de herstelling
weet Rudy mij te vertellen dat er al redelijk wa sleet op mijn ketting zat, en
dat dit wel de reden van de breuk zou kunnen zijn.Weeral een illusie armer.En dan krijgen we nog een bui van ijsregen
over onze kop ook.Nog geen 2 km verder
mag Frank aan de kant met een platte band.Zoveel pech op zon korte tijd, dat belooft niet veel goeds.Misschien volgend keer toch maar een Euroken
in den offerblok steken.We hervatten
onze rit, maar besluiten het lastig stuk Durmedijk links te laten liggen en
kiezen voor de oude spoorwegbedding richting Lokeren.Net voor we over de Durme rijden, kruisen we
een andere groep Mtb-ers, die wel stoer willen doen, en van de zijflank naar
beneden rijden.Normaal geen probleem,
maar nu ligt er wel erg veel ijs daar beneden, en de ene na de andere gaat dan
ook onderuit.En passant, waarschuw ik
hen nog dat het ginds beneden wel eens glad zou kunnen liggen, maar de meeste
zijn ondertussen al terug rechtgekrabbeld.Verder richting Heiende begin ik mijne stal te rieken, en krijg zowaar
courrage, maar die wordt als snel getemperd als men besluit via de Vogelenzang
naar huis te dokkeren.Nog even afzien
dus, en aan het einde van de kasseistrook zeg ik dat het nog een chanche is,
dat we nu geen brug over moeten.RIJDEN ZE
TOCH WEL NAAR LINKS ZEKER!!!Gelukkig is
de brug van de Bontinckstraat de laatste hindernis, en wordt deze al bij al nog
goed verteerd.De laatste kilometers
richting Kalken zet Danny zich op kop, en jaagt het tempo op tot zon 33 34
per uur.Als Rudy V zijn eindrush inzet
met alle rappe mannen in het wiel gaat het zelfs richting 40.Ik kan nog net mijnwagonnetje aanpikken en zie dat hij zijn
koppositie behoudt en als eerste aan De Beize aankomt.Het moet gezegd worden, Rudy V is toch ne
rappe gast, zeker alst is om zo rap mogelijk op cafe te zitten.
