is the name, biking is the game

Frank-frankenstein-Vander steen liet per sms weten dat het te nat, te zat en te laat geweest was, en haakte af.

Om 08u30 zaten we ginder op den vélo, direct redelijk wat modder gezien de regen van de zaterdag. Er stond ons wat te wachten, 2x de Koppenberg, 3x de Kwaremont, 1x de Paterberg en zo nog wa van die schone dingen tijdens de 60km lange tour.

Steven, Patrick en Gert rijden vlot daar waardoor Davy en ik besluiten ons eigen tempo te rijden en die mannen te laten gaan. Bij de 1° bevoorrading komen we niet veel achter hen toe en krijgen te horen van Steven dat hij de strijd moet staken wegens materiaalpech. Chainesuck keer op keer, en ge hebt daar een klein blad, echt nodig. Met 4 verder dus. Bij de 2° bevoorrading komen we alle 4 nog eens samen en vertrekken Patrick en Steven voor mij en Davy. Niet veel verder krijgen we daar een helling in het zicht waar we iedereen zien te voet naar boven gaan. Davy stopt vóór de helling, houdt iedereen tegen, en zegt dat hij gaat proberen boven rijden. Steil naar boven, dwarse boomwortels en al wat niet deugd. Achter ons krijgen we het commentaar dat er niemand boven raakt, toch proberen denkt Davy. Davy zet aan, en ik ben zedelijk verplicht te volgen. Bijna het kleinste verzet, stukken op en van het zadel, trekken en sleuren, en alle 2 boven zonder stoppen noch vallen. Boven krijgen we van toeschouwers te horen dat we bij de eersten van de dag zijn die al fietsend boven geraken, wij blij natuurlijk. Achteraf krijgen we te horen dat Steven ook boven gereden is, Patrick was blijven haperen achter de grootste boomwortel en zachtjes op zijn zij gevallen.

Na een klim volgt logischerwijs een afdaling. Bijna beneden zie ik een zwerm wespen hangen, stoppen ging niet, er door dus. Met als resultaat ne fermen stek onder mijn knie. 50m verder stop ik en hoor ik achter mij Davy ai roepen, die hadden ze te stekken in zijnen bovenarm dwars door 2 mouwen. Davy kon beginnen uitzuigen, ik niet wegens niet flexibel genoeg om er aan te kunnen. Direct alle 2 een serieuze zwelling (op arm en been voor alle duidelijkheid).

Een eind verder staan Patrick en Steven ne band op te pompen, we rijden ze voorbij en wat later halen ze ons weer in. Patrick bleek ook gestoken te zijn van die zelfde stomme beesten. Net als ik kon hij er ook niet aan, maar Steven heeft bij Patrick gezogen. Ja, die kennen elkaar blijkbaar al wat beter dan ik en Davy elkaar kennen.

Van dan af hebben Davy en ik, de andere twee steeds in het vizier. Tot wanneer Patrick onder spanning begint te geraken. Het was wel de verkeerde spanning, het was die van nen elektrieken wei-draad waar hij in lag. Eventjes bekomen en hup weer weg. En blij dat we waren dat we ze nog altijd in het vizier hadden, zo zagen we Steven 2x vallen op 50m technisch bergop. Het nodige gesukkel was mij eerlijk gezegd ook niet vreemd.

Bij de 3° en laatste bevoorrading hebben we onze “biestekken” laten verzorgen en konden we aan de laatste 12km beginnen. Onderweg zien we vóór ons, op den rechten end iemand rechts van de baan, vlotjes de beek in rijden, hoe is dat mogelijk zeggen we tegen elkaar. Nog een eindje verder moeten we van een trappeken, met ons gat achter ons zadel rijden we er af om net niet overkop te gaan. Toch ne keer achter ons kijken zeg ik tegen Davy, dienen grachtenkuiser zal daar gaan zijn. En ja, voor ons ogen overkop natuurlijk.

Op het einde werden we nog getrakteerd op een technisch parcours het welke velen lieten links liggen.

Het was dus nen schone rit van 60km en 987 hoogtemeterkes.

Bij deze, collega-verslaggever Mario ne keer verbeteren, vorige week zijn we namelijk niet naar Erembodegem maar naar St-Martens Bodegem geweest. Het is niet omdat Poperinge en Poeperinge en Poolman en Poelman en Davy en Dany goed op mekaar lijken dat het ook het zelfde is.

Tot de volgende,

Geert S.