Een deel van de mannen is gaan koersen in de Ardennen en
een deel van de dames is ook de pist in.De achterblijvers worden via den blog uitgenodigd voor een ritje in
Dendermonde.Ondanks de vele afwezigen
verzamelen we toch met 17 op het kerkplein waarvan slechts 2 met de wagen, dus
stelt zich een logistiek probleem.Voor
wie niet mee kan met den auto naar Dendermonde stellen we een plaatselijk ritje
voor richting Wachtebeke en de befaamde Sidmarbossen van Rudy DC.Maar de solidariteit bij De Modderfokkers is
zodanig groot dat iedereen besluit om plaatselijk te rijden.De plaatselijke dames zijn met 3:Christine DS en schoonzussen Christelle en
Petra.Wij vertrekken met zn veertienen
noordwaarts, maar na een eerste lusje in domein Puyenbroek besluiten Guy R,
Geert B, Frank en Svevo H af te haken en
een korter ritje af te werken.Zo
blijven we nog met 10 over: Rudy DC, Pascal L, Luc K, Axel T, Zeno H, Mario V,
Dirk H, Davy P, Thomas B en ikzelf.In
afwezigheid van de vaste kopmannen neemt Rudy het meeste kopwerk op zich,en het
moet gezegd worden dat hij dit verdienstelijk doet.Eenmaal in de Sidmarbos aangekomen voelt hij
zich weer helemaal in zijn element en kunnen we een half uurke genieten van de
vele wegeltjes en kronkeltjes tussen de dennenbomen.We hebben ondertussen ook nog een gastrijder
op sleeptouw genomen en als we even wachten om de boel te laten samenkomen,
komt hij zich voorstellen.Net als ik
hem wil vragen waar hij tussen al het zand dat we al te verteren kregen nog aan
al die modderspatten op zijn benen komt, zie ik dat het eigenlijk tatoeages
zijn dus hou ik maar wijselijk mijne bek.Bij het verlaten van de bossen zeg ik hem dat we nu huiswaartsrijden, naar een cafeetje waar je nog een
pintje kan drinken voor maar 80 cent.Het water komt hem in de mond, maar hij besluit toch maar de andere kant
op de gaan.Richting Kalken houden we er
een deftig tempo op na, en hoewel Axel al een tijdje op zijn tandvlees zit,
blijft hij toch moedig stand houden.Hij
verdient dan ook de prijs voor doorzetting en volharding.Al mag hij die gerust delen met Zeno H, die
pas op de brug van Hussevelde zijne patat krijgt en nog maar met moeite boven
raakt.Ondertussen hebben we ook de 4
afvalligen terug te pakken.Die waren
onderweg nog een kapelleken tegengekomen, t Kapelleken bij Marc Fiers in
Doorslaardorp, en hadden daar een kleine pitstop gemaakt.We rijden langs de Zomerstraat naar De
Schorpioen en op het laatste stuk zijn er nog een paar die het nodig vinden om
ne keer rap te rijden alvorens moe maar voldaan van een welverdiend aperitiefke
te kunnen genieten.
zondag 24 april plaatselijk ritje. Starten aan Kalkenkerk om 8u30 en maandag 25 april mountainbikerit te Zele 't zonhoekje Starten aan Kalkenkerk om 8u30
We vertrekken om 8u met de fiets naar Waasmunster met het
volle dozijn.Rudy V, Luc K, Patrick R,
Jo R, Stefaan I, Steven DM, Danny F, Thomas B, Dirk DB, Dany P, de
wederoptredende Mario V en ikzelf.Het
beloofd een rap ritje te worden, want alle wegels zijn goed berijdbaar, en er
zijn er een paar bij die hevig staan.De
heenreis op de weg gaan we niet onder de 30 per uur, bij het oprijden van een
brug zelfs richting 35. Ik weet het, het klinkt niet logisch, maar bergop een
brug op rijden wij altijd een beetje rapper, k versta het zelf ook niet.Eenmaal op het parcours gaat het al niet veel
trager, maar de benen voelen goed en ik draai vlot vooraan mee.Eindelijk nog eens een gezegende dag.Ook Mario verschiet van zijn eigen, en doet
het na enkele maanden afwezigheid verbazend goed.Jo heeft het iets moeilijker na enkele weken
afwezigheid met een gebroken pols, en kiest aan de eerste splitsing voor de
korte pijn.Het is altijd mooi rijden in
de Waasmunsterse bossen, met hier en daar een nieuw stukske voor de
afwisseling.Op een van die onbekende
stukken trekt Dirk serieus door met de rest in het wiel als Thomas ineens nen
serieuzen duik zet. Was het ne voetballer geweest, dan lag hij daar nog, maar
Modderfokkers zijn straffe gasten.Nadat
hij enkele minuten is bekomen van de schok, spuwt hij nog wat zand uit en
springt terug de fiets op.De rest van
de rit wel iets rustiger dan in t begin.Even voor de bevoorrading komt Mario mij zeggen dat hij ondanks zijn
goede benen toch maar voor de 45km gaat i.p.v. 55.Met de 35 van de heen en terug toch ook al
zon 80.Ik besluit zijn wijze voorbeeld
te volgen, en ook Luc is dezelfde mening toegedaan.We hebben ons onze keuze niet beklaagd, want
net na de splitsing heeft Mario nog een specialleke in petto.Op een van de lastige zandstroken, met aan
beide kanten een smal boordje dat iets of wat berijdbaar is, sukkelt hij naast
het boordje.Hij probeert er opnieuw
bovenop te raken, maar zijn wielen schuiven onder hem uit en hij valt in de
gracht ernaast.Eigenlijk was het niet
vallen, maar over zijn rug rollen met zijn fiets nog tussen de benen.Ik kom niet meer bij van het lachen.Een andere fietser was ook getuige van het
schouwspel en stopt uit sympathie.Gelukkig stond er geen water in de gracht, zegt hij.Waarop ik antwoord dat dit nu net spijtig
is.Geprikkeld ( getengeld ) stapt Mario
weer op de fiets, en even later roep ik hem toe even te wachten omdat ik met
krampen zit, lachkrampen.Enfin, het
leven kan mooi zijn. De rest van de rit
verloopt zonder noemenswaardige voorvallen, en het spurtje naar De Schorpioen
wordt door Rudy gewonnen.Inderdaad,
naar De Schorpioen wegens sluiting van De Beize.Amaai, ik beklaag die gasten die tot de
laatste moesten blijven om de pot uit te drinken, want bij de Woesten valt dat
niet mee.
Eigenlijk kan
het verslag heel kort. Namelijk ongeveer dezelfde rit als vorige week maar in
omgekeerde richting, met hier en daar wat andere mensen.
Wie zijn dat
dan? Rudy V, Thomas B, Dirk DB, Cederic L, Ivan R, Pascal L, Johan, Ronny VH,
Frank VDS, Luc K, en ikzelf. De meisjes waren vertegenwoordigd door Els,
Nadine, Karine en Ann. Er wordt met de wagen naar St Niklaas gereden, hierbij
ook een woordje van dank voor degene die hun wagen ter beschikking stellen.
Na de
vliegende start, blijft Johan al rap achter. De jonge gasten Dirk, Thomas en
Cederic zitten in goeien form. Rudy
V neemt de taak over van de afwezige Rudy R en houdt den boel onder controle.
Op de lange dijken voor de bevoorrading is het eigenlijk elk voor zijn eigen en elk kan afzien op zijn manier. Aan de
bevoorrading wordt er opnieuw verzameld, en tijdens het wachten wordt er wat
aan de velos geprutst.
Zo gaat Frank
een beetje wind bijsteken, maar bij het verwijderen van de pomp trekt hij gans de suppape mee en jaja gans plat. Er is
dan nog een probleem om de suppape volledig uit de geante te krijgen, maar er is nen
velomoaker bij die dat toch opgelost krijgt.
Ook Luc K
vindt dat zijn achterband wat slapjes is en steekt met de plaatselijke voetpomp
behoorlijk wat wind bij. Bij het wachten achter Frank, opeens een geschuifel,
jaja den band van Luc moet er ook aan geloven. Mee nen nieven onderband (den
ouwen was moarkadukelijk) en
een inlegkruisje kan hij weer verder. Bij Frank ist nog nie gedaan, er is nog
een probleem met de remblokken. Dan maar zonder achterrem de kortste weg naar
den arrivé.
Nog nen goeienroad van nonkel Jef blijf ter af van die velos.
Ondertussen
is Johan allang weg na zijn bevoorrading, het duurt zelfs geruime tijd, voor we
hem terug te zien krijgen. Als we hem dan zien hangt hij kromgebogen over zijn
stuur (er is daar zo een liedje van) om geen wind te pakken. Juist voor de
aansluiting, op nen wegel bedekt met boomschors vertraagt opeens Ivan ewat in een bocht en moet Ronny remmen
en tegelijk schakelen (alé dat is toch zijn uitleg). Gevolg zijn voorwiel gaat
weg en jaja hij sukkelt in de gracht. Op t eerste zicht een klein grachtje dat
wat toe gegroeid is, maar wel lang genoeg om de grootste van het gezelschap te
laten onder gaan. Voordeel Ronny moest achteraf niet direct naar huis, hij was
al gewassen.
Bij Pascal vlotte
het vandaag nie zo goed en dit zo kort voor de ronde
Laat in de beize
toegekomen zitten Kristien, Linda en Annemie op hun gemak wat champagne te
drinken, tegen den dust zeker.Zo heeft elk
zijn pleziertje hé.
Bij het lezen van Rudys mail, vertrek om 8.30 met de
wagen naar Bazel, vind ik dat hij toch begint te overdrijven met zijn verre
verplaatsingen.Het blijkt echter niet
te gaan over het Zwitserse Bazel maar dat bij Kruibeke, een goe half uurke
bollen, dus toch maar mee.En ik ben
niet alleen, de 3 Rudys, Pascal, Luc, Patje, Jo, Axel, Ronny, Jurgen en Tom
zijn er ook.Bij de dames waren Nadine,
Els, Karine, Linda en Nancy op het appel.Een schoon bendeke modderfokkers, en bij het vertrek na inschrijving,
merk ik dan ook niet dat niet iedereen mee is.Gelukkig is Rudy R wel bij de pinken, en zegt mijom een beetje te wachten op de rest. Net als
iedereen bij is en we beginnen versnellen, komen een paar pipos
voorbijgereden.Er is er zelfs eentje
bij die het nodig vindt om Rudy uit te dagen door te proberen sneller te
versnellen van hem, met het te verwachtten resultaat: Rudy een paar honderd
meter voorop, en één pipo die door ons terug wordt ingehaald.In het voorbijrijden zeg ik nog tegen diene
gast, Awel, slimmen, bedankt hé, nu zitten wij wel ne ganse rit mee op ons
kap.Gelukkig hervindt Rudy zijn kalmte
en rijden we op een normaal tempo verder.Omdat er geen duidelijke afspraken zijn om op te splitsen, besluit ik
maar met de A-kes mee te rijden en te zien waar het schip strandt.Na 17km krijgen we een eerste
bevoorrading.Een beetje vroeg voor
sommigen, maar voor mij zjust gepast.Na
een snelle hap en een drankje, besluit ik om al voor de bende te vertrekken,
kwestie van een beetje reserve op te bouwen.Het lukt mij toch een 5-tal K-km voorop te blijven, en het valt mij wel
op dat terwijl ik iets rustiger rij in afwachting van de aanstormende bende,
toch de ene na de andere voorbij ga.Dat
geeft toch wa courrage.Als ik terug ben
ingehaald door de rest, gaat het gas helemaal open, en op een verbindingsstuk
op de baan gaat de snelheid bij momenten tot 40km/u.Enkele jonge gasten pikken aan en rijden een
tijdje mee, maar houden het even later toch voor bekeken.Als we even later een superlastig stuk voor
de wielen krijgen is het voor mij ook over, en ik vrees dat ik de rest van de
rit op mijn eentje zal mogen afwerken.Gelukkig voor mij rijdt Rudy V net op dat moment lek, en kom ik toch nog
terug.Bij deze nogmaals, van harte
bedankt Rudy.Terwijl Patje en Rudy R
assisteren bij de herstelling, besluit ik opnieuw een beetje voorsprong te
nemen, en krijg hierbij het gezelschap van Luc, Rudy DC en Pascal.Na een tweede bevoorrading krijgen we een
groot stuk bos voor de wielen, en we zijn nog maar net begonnen als ik opeens
een luid gebrul hoor, precies een bronstig hert of zo.De organisatie had nochtans niet gewaarschuwd
voor loslopend wild.Maar even later
klaart het mysterie op.Het blijkt Jo te
zijn, die op een of andere manier weer voorop was geraakt en zijn clubgenoten
begroet.In een van de vele lussen zie
ik Patrick en de Rudys ook al komen aangestormd, en aan het einde van het bos
heeft den eersten ons al te stekken een tijdje later gevolgd door de rest.Bij mij is het beste er af, het paard is al
een paar keer gereanimeerd, maar is nu weer aan het sterven, en een volgend
lastig stuk betekent mijn zwanenzang.Ik
zeg dat ze niet meer moeten wachten, en zie de rappe mannen voor mij steeds
kleiner worden.Ik zie nog net dat
Patrick een derde keer onderuit gaat voor ze uit mijn zicht verdwijnen.Patje is niet de enige met
evenwichtsstoornissen.Pascal gaat ook
eens onderuit, en Jo ging naar eigen zeggen volledig overkop.De vooropgestelde 55km worden er uiteindelijk
58, en het waren nu net die laatste 3 die er teveel aan waren.
De zware jongens zijn in volle voorbereiding voor De
Ronde van Vlaanderen, en hebben extra kilometers nodig.Ze vertrekken om 8u en zijn met 7:Rudy R, Rudy V, Pascal L, Jan W, Stefan I,
Danny F en Luc K.Wij vertrekken om
8.30u met de wagen en zijn met 11: Tom, Gunter , Jurgen, Geert, Johan en
ikzelf, Els, Nadine,Karine, Annemie en
Carlo ( neen, dit is geen typ-fout, het was niet ons Carlaatje, maar wel
degelijk Carlo, onze huisfotograaf, die zich blijkbaar goed voelt in vrouwelijk
gezelschap).Aan de inschrijving staat
Nancy ons ook al op te wachten, en als Axel ook nog ergens vanachter een hoek
komt gekropen ( hij was net te laat aan de kerk), zijn we voltallig voor een
ritje door de Waasse wegels en bossen.Ter afwisseling met de vorige weken krijgen we nog eens een droog en
mooi berijdbaar parcours voor de wielen, en dat is aan het tempo te merken want
het gaat goed vooruit.Zo goed zelfs,
dat we door niemand worden ingehaald, hiervoor moeten ze van verder komen ( van
Kalken bijvoorbeeld, met de fiets ).Even voor de bevoorrading heb ik Geert en Gunter laten rijden, en komt
Tom enkele tientallen meter na mij.Op
dat moment komen uit tegengestelde richting de dames aangereden en voegen we
samen.Nadine nestelt zich in mijn wiel,
en bolt op haar gemakske mee tot aan de bevoorrading.Ook geen gewone zulle, diene kleine Fack,
rijdt beter dan sommige mannen.Misschien kan ze later nog de overstap maken naar de mannen, de ballen
heeft ze al.Na de stop restten ons nog
17km, en gaat de gas volledig open.Met
de moed der wanhoop kan ik het wiel van mijn gezellen houden, en kom moe maar
voldaan aan de sporthal aan.Bij
aankomst in De Beize worden we opgewacht door het A-team, die ook al terug
zijn, en deplaatselijke rijders, Rudy
DC, Eddy, Frank en Guy.Zij reden een
toerken richting Wetteren.Petra en schoonzus
Christelle waren er ook, Ariane en Dirk H reden solo.Uit welingelichtebronnen heb ik vernomen dat de A-kes naar
goede gewoonte niet hebben gereden maar gevlogen. DatStefan al na enkele km op het parcours in de
enige modderplas duikelt. Dat Danny de
boel ophoudt met een lekke band, en een zegezekere Luc in de spurt geklopt
wordt door Rudy V, die zijne turbo nog eens opendraaide, en naar eigen zeggen
topte op 53km/u.En zeggen dat ge in
Kalkendorp maar 50 ', als daar maar geen boete van komt.
Daar het vandaag vrouwendag is en Carla al het goede voorbeeld had gegeven om
een ritverslag te schrijven, vond ik dat wij (Nadine en ikke) niet konden
achterblijven.
Wij 2 met onze halve trouwboeken Rudy V en Jo R, samen met Dirk DB en
Céderic waren de enige die het vroege uur en de verre verplaatsing naar het
mooie Kalmthout zagen zitten.
Dirk die voor het eerst met zijne nieuwe vélo (het tweelingsbroertje van Rudy
zijne vélo) wilde uitpakken, weigerde om met ons mee te rijden en om zijne vélo
in de camionette van Vergeylen te steken uit schrik dat er al een kraske op zou
komen nog voor hij er mee gereden had. Groene Nadine vond dat alles behalve
milieu bewust, maar ondanks haar opmerking vertrokken we dus met 3
wagens.
Terwijl de mannen nog Dirk zijne MTB stonden te bewonderen, besloten Facky
en ik al te vertrekken. Nog geen 10 meter hadden we gereden als we merkten
dat het vertrek naar den andere kant was. We waren nog ni goe bezig of de
mannen vlogen ons al voorbij en weg waren ze voor de rest van de rit.
Onderweg wisselden prachtige bossen en open heide vlakten zich af. Hier en daar
passeerden we door militair domein. En als ik dan plots een
bordje GEVAAR zag staan, stelde ik me toch de vraag of we moesten opletten
voor landmijnen. Gelukkig was het enkel mijn fantasie die op hol sloeg en een
beetje verder een paard dat nog net door zijn ruiter kon bedwongen worden. Het
beest was waarschijnlijk door het grote aantal fietsers verschoten. We konden
kiezen tussen 30 en 45 km. Mijn benen hadden me 's morgens al verteld om niet
te zot te doen. Maar blijkbaar waren mijn benen slimmer dan mijn verstand
en liet ik me door Turbo Nadine gemakkelijk overhalen om voor de 45 te gaan. Na
38 km kreeg ik serieus spijt van die beslissing en was het nog effe afzien
tot het einde. Ondertussen hadden de mannen ons al gebeld om te vragen waar we
zaten en wisten ze ons te vertellen dat de rit 47 km was, tel daar
dan nog eens de kilometer bij die we verkeerd hadden gereden na de bevoorrading
en de moed zakte tot in mijn schoenen. Onderweg kregen we nog even het
gezelschap van een paar zeer vriendelijke Nederlanders die onze clubnaam
helemaal te gek vonden. Ze vroegen ons wie zoiets kon verzinnen, waarop ik
antwoordde dat er in onze club ni veel normale leden waren en dat de naam
"Modderfokkers" allicht het fatsoenlijkste was wat ze konden
bedenken. Bij aankomst stonden de mannen ons al op te wachten met nen dikke
trappist in de hand. Moe maar voldaan keerden we richting Beize, waar enkel nog
een paar zandsporen van de plaatselijke rijders te vinden waren.
