Voor wie zondag na Baardegem nog niet voldoende gebiked heeft: maandag 31 oktober Halloween mtb tocht te Zele. Starten op het voormalig kerkhof van Kalken om 19u met de fiets.
ritverslag zondag 23 oktober plaatselijk door Ivan
Plaatselijk revalidatietoerken
Hoog tijd dak nog ne keer een verslagske schrijf, want
diene blog van De Modderfokkers begint zo stillekesaan op De Grote Frank
Vandesteene-show te lijken.Pas op,
geene slechte gast op zijn eigen hé, maar een beetje afwisseling kan toch geen
kwaad.Rudy nodigt uit voor een ritje in
Beveren, vertrek met de wagen om 8uur.Den andere Rudy, wil na zijne duik tijdens de rit van De Scheve Villa in
Berlare de ribben eens testen met een eerste off-road ritje, en stelt voor ne
keer te gaan kijken of hij zijnen bos aan de Sidmar nog kan vinden, vertrek om
8u30.Een half uurke langer langer
slapen, dus mijn keuze is snel gemaakt.Terwijl ik mij op mijn gemakske sta klaar te maken, zie ik Rudy DC al
passeren.Hij heeft er duidelijk zin in,
en wil zoals gewoonlijk als eerste aan de kerk arriveren.Als eerste aankomen hoeft niet echt voor mij,
maar de rest laten wachten doe ik ook niet graag, dus schakel ik toch maar een
versnellingske hoger en vertrek een tiental minuutjes later.Halfweg de Schriekstraat zie ik Rudy al terug
huiswaarts rijden.Als ik hem vraag waar
de rest is, zegt hij dat hij nog rap nen nieuwe band gaat steken, want dat hij
aant plat vallen is, en dat Jo R nog op t kerkplein staat.Als ik, 3 minuutjes na half negen aankom,
zijn ook Jan W en Dirk H al aanwezig.Even later komt ook Luc K nog aangereden.Volgens hem net op tijd, zij het dan wel op
Kalkens uur.Zoals zovaak zijn het
diegene die van dichtst komen, die langst op zich laten wachten.We vertrekken richting Hussevelde om onze
pechvogel van de dag te gaan oppikken, en als we aankomen aan huize De Clercq,
is Rudy nog altijd druk bezig me de herstelling van zijn band.Hij had ondertussen ook nog het gezelschap
gekregen van buur en naamgenoot Eddy DC, en was bij het verlaten van zijn erf
een tweede keer lek gereden.Na het
herstellen van zijn 2e lekke band kunnen we eindelijk vertrekken.We vertrekken dus richting Wachtebeke, maar
zijn nog maar ter hoogte van Zaffelare, als Rudy er in slaagt een 3e keer plat
te rijden.Al zijn reservebanden zijn
opgebruikt, maar ik kan hem nog deppaneeren met een zelfklevend rustienneken,
zo eentje dat zonder sallusse ook op den band kleeft.Zelfs in het banden stoppen, staat de
vooruitgang niet stil.Ondanks alle
pech, raken we toch nog in den bos, en gelukkig ook weer uit.Halfweg de Bontickstraat is het Jan W die op
een leeglopende achterband zit.Een
beetje lucht bijsteken is voldoende om het tot aan De Beize uit te houden,
waardoor we het totaal op 3 en een halve platte band kunnen houden.( De platte benen van Dirk niet meegeteld )
Om 8u hadden Bart, Jan en ikzelf
afgesproken om naar Nederhasselt te fietsen.
Jan en ik waren op post toen
we in de verte Bart zagen afstormen. Hij had zijn MTB na de rit van de scheve
villa niet meer gebruikt en om 7u40 wilde hij toch nog andere remblokjes
steken. Jan dacht dat hij er niet afgeraakte maar hij was enkel te laat door
nieuwe remblokjes.
Gans de rit naar Nederhasselt
bleef Bart maar sakkeren dat zijn wiel sleepte, een geluk want ge begint het
gewaar te worden dat hij al een paar weken terug de fiets onder zijn gat heeft.
Langs rustige wegen die licht
golvend waren zijn we op een rustig tempo naar Nederhasselt gereden en toen we daar aankwamen
waren degene die met de auto waren aan het uitpakken.
Aan de inschrijving
stonden Patrick R. en Dirk DB., die waren met de fiets langs Wetteren en Oordegem
naar Nederhasselt gereden.
Na de inschrijving begon Jan
het koud te krijgen en wilde snel vertrekken, Bart VH, Dirk DB, Rudy R.,Geert
S, Ronny VH, Axel T, Patrick R, Cedric en ik vertrokken voor de 45 km. De
vrouwen Annemie, Linda DG, Machteld, Anneken P, Nancy VW vergezeld van Patrick
en Carlos gingen voor een mindere afstand.
Het was van in den begin
vlammen en snel lieten Ronny, Axel en Geert het tempo zakken en lieten ons
verder rijden, toen we dan toch wilden wachten zat Ronny maar te wuiven dat we
verder konden rijden, we moesten niet wachten. Maar we moesten wel wachten,
Rudy had last van koude handen en voelde zich echt nie goe, hij voelde zich
misselijk. Ook zijn nieuwe vaste vork maakte veel lawaai waardoor hij zich
ambetant maakte en veel stopte om te kijken wat het probleem was.
Uiteindelijk stopten we dan
nog ne keer en toonde ons hoe je een vork demonteert en terug monteert, er was
niet echt iets te zien en dus bleef Rudy verder rijden met krakende voorvork.
Ondertussen waren Ronny,
Geert en Axel ons gepasseerd en ze zouden wel wachten in Kalken.
Net toen de vork terug
gemonteerd was kwamen ook de vrouwen ( + Carlos en Patrick) bij ons.
Nu we toch verder konden
rijden zonder problemen bleven we doorvlammen alhoewel het voor sommige soms
iets te rap ging, ook voor mij ging het soms te rap. Maar op tempo konden we
toch terug aanklampen. We bleven dan maar samen tot aan de aankomst en daar
splitsen de wegen terug.
Met 5 richting Wichelen,
Bart, Patrick, Dirk, Jan en ik reden we terug met de fiets. In Wichelen reed
Jan richting Schellebelle, Dirk Bart en Patrick naar Kalken en ik bleef in
Wichelen.
ritverslag 9 oktober Lokeren Bergendries door Carla
Aanwezigen: Machteld, Rita, Ann, Els,Nancy, ikke, Eddy T,
Dirk H, Geert B, Ivan, Patrick Peterselie (alias monsieur non).
Els was eerst van plan om naar Erpe-Mere te gaan, maar
sluit dan toch bij ons aan.
Met fiets naar Lokeren, 12 km, inclusief 3 bruggen, Ivan
en Els op kop,
en die namen direct een sappig tempo aan.
Nancy en haar ventsen sloten in Lokeren aan. De mannen
kozen voor de 45km. Rita en Els ook, de rest deed de 35km.
Zoals Ann had voorspeld, begon het om 9u te regenen.
Het was een mooie rit, wel weer wennen aan alle
nattigheid, t sleerachtig liggen enz
Reeds na 15 km (dus vrij vlug) kregen we al een
bevoorrading, in het domein van Puyenbroeck.
Daarna vertoefden we enige tijd in het domein, is daar
altijd aangenaam fietsen.
Dan onze weg vervolgd en op de kop na 35 km stonden we
weer op Bergendries!En wie stond ons
daar op te wachten?Onzen André!
We zijn dan ons geschenkje weesten halen, lekkere
pralines van Duc do!
Ivan had al laten weten dat de mannen vanuit den ouden
bos reeds richting Kalken waren gereden, ze hebben dus de rit niet
uitgereden!!Mietjes!!!
Wij beseften al gauw, dat we best niet te lang in Lokeren
zouden vertoeven vooraleer naar Kalken te fietsen, want we waren doorweekt en
kregen al vlug kou.Even gebeld met
Rita, maar die bleken bijna op Bergendries te zijn, dus eventjes wachten.
Els en Rita kregen geen kans om even op adem te komen,
dus hup direct naar Kalken!En alweer
stond onzen André klaar aan t straat om ons uit te zwaaien en ons te bedanken
voor ons komst, dat is toch nen vriendelijken mens hé!
Els kreeg onder de baan helse pijnen in haar rug.We hebben haar dan allemaal omringd, fietser
voor haar (Rita), twee naast haar, zodat ze als het t ware in een coconnetje
zat J Op
t gemak heeft Els doorgebeten en zijn we veilig thuis (Beize) geraakt.
Daar heb ik dan maar ééntje gedronken, want doordrenkt
van t vuil en t nat, was ik vervroren van de kou!
Ondanks het slechte weer, hebben we ons goe geamuseerd!
Den eerste keer naar de cross en dan toch maar meedoen.
Ik hoopte op wat meer deelnemers van ons maar ik was alleen.
Ik wist echt nie wat ik er moest van verwachten, niets dus en gewoon stressloos
meedoen.
Ik was de woensdag eens gaan piepen en vond het dan al zwaar laat staan de
zaterdag toen erwa modder bijgekomen was.
Tijdens het inrijden zakten we al goed in de modder en des te meer er op
gereden werd des te dieper de modderbrij werd, gelukkig niet te ver maar soms
was het al ver genoeg om vast te zitten.
Op naar de start, da was zo officieel met naam afroeping. Goed dat ik mijnen
nummer wist want ik ben ingeschreven als Patrick Van de Steen uit Wetteren, da
is mijn broer.
Hoe dat gekomen is moet ik eens aan mijn coach, manager, trainer, ......(zie
verslag Waasmunster)....., en biertappende Annemie vragen.
Da is volgens vergunning of UCI punten en toen ik nog eens achterom keek was er
nog enen die slechter was dan mij ( volgens die volgorde dan toch).
Aan de start zei Jan " pas op aan de modder ze gaan daar stil staan,
schuif wa op". Een geluk bij de start gingen ze wa meer naar links
waardoor ik langs rechts vooruit kon schieten, kon schieten dacht ik maar die
mannen reden toch rapper dan dat ik dacht. Ik heb wel wa plaatsen kunnen goed
maken en ben zowa half weg in het pak beland.
En dan begon de misere, afzien, na 200 de modder in , volop in het rood gaan en
er nie meer van bekomen. Na een ronde had ik er nog een paar ingehaald en net
op het moment ik ietsken wilde temporiseren stond Jan daar' de grappigen. Hij
riep me vrolijk toe: " nie vertragen blijven geven". Bedankt Jan want
het was op de juiste moment. De tweede ronde bleef ik verder terrein op
voorliggers goed maken. Aan de aankomst zag ik nog 2 ronden te gaan en ik dacht
amaai die crossers die er zo een uur tegen aan gaan, respect zenne.
Den derde keer de balkjes, tot nu toe was da vlot gegaan, rechts losklikken en
voet op de pedaal zetten, links losklikken en overslaan, wa bollen afspringen
lopen en fiets opheffen om de 2 balken al lopend te nemen. Da ging ook de derde
ronde goed maar het opspringen verliep niet zoals de vorige 2 toeren, ik lande
met mijn kl.ten op mijn zadel( vermoeidheid denk ik). Da fietst nie meer zogoed
als ge pijn hebt en al snel zat ik met drie man in mijn wiel, ik moest efkes
temporiseren en zei met hoge stem" passeer maar". Wa verder stond Jan
terug te roepen om nie af te geven en ik kreeg terug wa courage.
Niet alleen Jan maar ook de andere MF en kennissen deden hun uiterste best om
me verder te roepen, da deed deugd om zo iedere 50 a 100 meter uwe naam te
horen en al vlug was ik de pijn in mijn edele delen vergeten. Op het einde van
de vierde ronde zag ik 1 van mijn voorgangers voor mij en in de 2 brugjes en de
bochten voor de finish kon ik hem al terug voorbij. Een paar 1à tal meter voor
mij 2 man en ik zag ze in de laatste ronde in de modder sukkelen. Da was mijn
kans om terug mijn plaats van voor de pijnlijke ervaring terug te nemen. Iets
te gretig en met weinig overleg stormde ik naar de modder om na 10 meter ook vast
te zitten. De vogels waren gaan vliegen en ik mijn huidige plaats nog
behouden. Da lukte en ik eindigde op een 15de plaats van de 30 vertrekkende(
heel juist weet ik da zo niet zenne, da zijn getallen die ik gehoord heb)
Mijn plaats was nie belangrijk, ik heb het eens meegemaakt en zal nog wel eens
ergens deelnemen voor de fun en als de gelegenheid voordoet. Ik heb me
geamuseerd en heb daarna nog eens goe naar de profs gekeken. Het was de eesrte
maal dat ik dit in real time zag. Indrukwekkend, hoe die mannen door da slijk
klieven en hoe Nijs keer op keer nen bunny hup doet over de balken.
Ik had ne geslaagde namiddag en bedank nog eens de MF en andere kennissen voor
de aanmoedigingen, ge moet da ook eens proberen, ge zult zien da doet deugd
Proficiat aan onze Frank Van de Steen ( Patrick door de
micro ) die het aandurfde om als enige modderfokker deel te nemen aan de cross
voor amateurs. Hij behaalde een zeer verdienstelijke
15de plaats !
Aan supporters geen gebrek Frank dankt al zijn vrienden voor deaanmoedigingen !
Misschien zijn er nog een paar modderfokkers geinteresseerd om de mountainbiketocht te Erpe Mere te rijden. Ik start in ieder geval om 8u aan Kalkenkerk met de fiets naar Erpe Mere.
Veel teveel namen om op te noemen( maar ik zal mijn best
doen om niemand te vergeten) en ook nie echt voorbereid om een verslag te schrijven.
De broer van de voorzitter heeft toch nog macht dus moet ik het wel doen
Aan de kerktoren vertrokken we met 11 man
Rudy R, Rudy , Davy , Jan W, Mario, Stefan I, Steven DM, Dirk DB, Yvan R,
Geoffrey
Ik was wat later, had mijn helm vergeten thuis en had me buitengesloten,
gelukkig kon ik Rudy nog bellen om een reserve helm.
Allemaal goe vertrokken naar Waasmunster toen plotseling achter ons Danny F
aansloot, hij was de was aan het ophangen en was wat later aan de kerk gekomen.
Het ging allemaal redelijk vlot, Rudy en Geoffrey namen de kop en bolden rustig
naar Waasmunster, enkel Danny wilde het ietsken rapper waardoor sommigen al
naar hunnen 10den adem moesten happen.
Het ging van kwaad naar erger, aan de start vertrok iedereen zonder op Rudy V
te wachten, goed dat sommigen het opmerkten en den boel konden stil leggen,
maar er was verbrokkeling. Het duurde zeker nog 5 km vooraleer iedereen tesamen
was. Rudy V die eerst nog eens moest plassen hing altijd op een paar meter en
kon het gat nooit echt dicht krijgen, iedere keer als er aansluiting was kwam
er nen bocht en ne snok waardoor hij weer enkele meters verloor, Rudy R heeft
daar al een paar duwkes in de rug moeten geven.
Voor de rest was het een typische Waasmunster rit, veel volk, veel file in de
bossen, kwade blikken in onze richting( schijnt da we zot rijden tussen de
wandelaars met fiets of de fietsers die aan het wandelen zijn. Ik heb geen
probleem met trage fietsers maar ze moeten wel kunnen verdragen dat er snellere
fietsers zijn die niet remmen voor modder, zand, bochten of andere obstakels.
Tot aan de bevoorrading was het nog relatief kalm fietsen, enkel Steven had
last met zijnen body en op een gegeven moment waren we die dan ook efkens
kwijt. Niet iedereen had door dat Steven materiaalpech had en ze reden gewoon
verder. Enkel Jan en ikzelf merkten het op en we wachten dan ook. De andere
wachten ons dan op aan de bevoorrading.
Na de bevoorrading knalden we dan door tot aan de zandbak waar diegene die geen
fout maakte( Rudy R) er eerst uitkwam. Het was ploeteren want er was daar ook
een file en we werden soms genoodzaakt om in het los zand te rijden. Wa dan ook
voor krachtmensen als Rudy is. Daarna den Bos van Waasmunster waar Jan ne keer
doorknalde, zelf zo hard dat Rudy zei : " in den bos was da rap genoeg
zenne". Voor Steven die vierde reed was het moeilijk, hij moest altijd nen
tussenspurt plaatsen en als wij iemand passeerde moest hij ook nog eens mee zijn.
Da is nie altijd evident tussen de bomen.
Na de laatste bossen, wegels en zandstroken was er een asfaltstrook, dus Dirk
kwam vooraan rijden omdat we stil aan het vallen waren zei hij tegen ons, na
200 à 300 meter was Dirk zelf stilgevallen, zelf een duwken hielp niet meer.
Dirk wist zijn plaats en is dan terug in het rijken op de 5de 6de plaats gaan
zitten.
Nog een file in den bos aan de bridge on the River Kwai ( de omschrijving van
de parcoursbouwer) Nie iedereen kan op nen balk van 20 cm rijden, dus geduldig
wachten.
Rudy heeft de gas dan nog wa opengedraaid tot aan de aankomst om de laatste
restjes eruit te rijden.
Terug naar Kalken met Tom VDB en Kenneth( verdoeme ik ken zijne naam nie),
Mario was spoorloos verdwenen, we hebben nog gewacht en gebeld maar geen Mario
te zien.
Ik voelde me nog goed en zette me vooraan met Rudy R, da ging goed tot aan
St-Anna en dan begon de vermoeidheid op te treden. Danny heeft overgenomen en
ik ben me achteraan bij Jan Steven gaan zetten en we hebben ons ontfermd over
Tom die door zijn reserves zat. Er zijn er nog veel naast Rudy gaan zitten maar
ze bleven er nie lang zitten. Met een paar man weten we dat we hem soms kunnen
pijn doen als het heuvelend en/of bochtig is maar als we op de weg komen doet
hij ons allemaal pijn.
Ik ben nog altijd blij dat hij nie traint in de week, wij trainen alle dagen,
Rudy rijdt van zondag naar zondag RESPECT.
Ja de spurt heb ik nie kunnen volgen, ik ben bij Tom gebleven en we zijn op een
gesappig tempo naar de Beize gereden.
Op het terras zaten er al 4 te wachten. Rudi DC, Dirk H, Ronny VH en Jo R. De
Jo had nen toer op de weg uitgestippeld( 14 km, ja zoveel) met tussendoor een
paar potten als bevoorrading. Volgend week doen ze terug hetzelfde( ze rijden
dan wel naar de Spanjaard )
Nog deelnemers in Waasmunster, die waren met den auto, Filip B, Els VDP, Axel
T, Annemie VdV, Linda DG, Christine DS. Nancy en Patrick, Carlo G, Guy R, André
DC.
Gunther was alleen een toerken gaan. Ik hoop dat ik niemand vergeten ben.
Aja mijne sponsor, manager, verzorger, mental coach en biertappende Annemie (alleen dat laatste klopt, supporter daarentegen wel)
vindt dat er meer modderfokkers moeten deelnemen aan de veldrit in Laarne. (dat klopt !! A vdv )
Met een hele bende mannen & vrouwen naar ginder. Ik
weet niet wie allemaal maar dat zal je in Yvans verslag wel lezen veronderstel
ik. De ritbeschrijving beloofde ons 900hm op de 65km. Na de splitsing 50-65 schoten we nog met zeven 65km-rijders
over. Jan, Frank VDS, Rudy, Dany F, Davy, Rony en ik. Het was ne schonen
lastige rit maar ik ga mij hier speciaal richten aan Dany Fack.
Besten Dany,
Als ge ne keer op den achterkant van uw
koerstruitjes kijkt, dan staat er daar op : mountainbikeclub. (maantenbaikklup)
bike [baik]
(telbaar zelfstandig naamwoord) (informeel) Fiets /
club (verzamelnaam) sociëteit, vereniging
Dus samengevat ben je lid EN bestuurslid van een vereniging
die met de fiets in de bergen en heuvels rijdt.
Concreet wil dit zeggen dat ge bij nen steilen bergop
niet uwen eersten boven rijdt, dan onderweg stopt,
Davy doet afstappen en mij laat
vallen zodat niemand meer boven geraakt.
Ge zegt zeker niet dat het te voet rapper gaan dan mee
den vélo, dat is ons bedoeling niet Dany,
wij rijden liever dan te wandelen.
Nog wat verklarende taal;
Bocht : de bocht, de bochten
buiging in een verkeersader, buis e.d.
Als je dus een buiging in een verkeersader tegen komt
Dany, dan neem je die buiging van buiten naar binnen
gelijk iedereen het zou
doen. Niet van buiten naar buiten zoals gij het doet, grote mensen zoals Rudy
en liefhebbers van de sport zoals ik, hinderen zodat die ook moeten afstappen.
Nog een laatste stukje verklarende taal.
Gracht :
Bij nader inzien onnodig te verklaren want dat heb je
onder de baan zelf leren kennen dank zij een
verzamelde toepassing van al uw
MTB-vaardigheden, zie fotos hier onder.
Geert S.
Veel hoef ik aan het verslag van Geert niet toe te voegen
wegens het feit dat ik aan de bevoorrading kies voor de 50 i.p.v. de 65Km, en
dat ik kort na de splitsing een pijltje niet gezien heb en hoe hard Mario,
Karel en Jurgen ook zaten te roepen, ik gewoon rechtdoor reed.Maar het kan nog straffer!Na de rit krijgen we de gelegenheid een
tijdritje van zon anderhalve Km te rijden.Voor de 1e en 2e plaats is er een reiskoffer te
winnen.Ondanks de aanmoedigingen van
onze dames, zijn er geen Modderfokkers
die zich geroepen voelen.Ik besluit dan
zelf maar het goede voorbeeld te geven, en zet tot mijn eigen verbazing, een
volgens de inrichtersknappe 5e
tijd neer.Als ik al in de buurt van de
toptijden kom, moet het voor de straffe mannen klein bier zijn om het podium
volledig in te palmen.Davy is de
volgende die het probeert, met een 3e tijd als resultaat, net buiten
de prijzen.Vervolgens is het de beurt
aan Geert.Hij neemt een blits-start,
maar aan het keerpunt rijdt hij gewoon rechtdoor i.p.v. terug te keren voor een
bijna zekere eerste plaats.Verkeerd
rijden op een single-track van 1.5Km, dat is nog wat anders dan mijn
vergissing.De inrichters zijn zo danig
onder de indruk van zoveel domheid, dat ze Geert nog een tweede kans geven,
maar die kans draait Geert vakkundig de nek om door in de laatste bocht te
vallen.Hoe hard we ook aandringen, de
rest houdt het voor bekeken, dus gaan de koffers niet mee richting Kalken.Toch een beetje schrik om af te gaan????????
Bij aankomst voor de jaarlijkse afspraak aan de
autoscooters waan ik mij een beetje Rrrrohny King, je weet wel, een van de vele
typpetjes van Chris Van Den Durpel, want, ALLEEEEEEN, IK STOND DAAR ZO
ALLEEN.Gelukkig krijg ik even later het
gezelschap van Frank Van de Steen en Dirk Hanselaer.Het is ondertussen zon 5 na 9, en ik zeg dat
we niet te veel volk meer hoeven te verwachten, misschien enkel nog Rudy
Rogiers, want het is nu zo ongeveer zijn uur.Mijn woorden zijn nog niet koud als hij het kerkplein oprijdt.Slechts met zn vieren voor een traditioneel
kermisritje, al zijn er wel nog een paar afvalligen op verplaatsing. En dan
zegt Dirk nog dat hij het niet ziet zitten om met de zware mannen mee te rijden
( tiens, hoor ik daar ook al bij ?).Rudy wil graag eens gaan kijken hoe de werken voor het plaatsen van de
windmolens vorderen, en stelt voor om ons beginritje richting Heiende, Lokeren,
Heikant, Berlare, Uitbergen en Schellebelle, kortom DEN OERTOER nog eens te rijden.Tradities zijn er tenslotte om in ere te
houden.Als we aan de funderingswerken
passeren, besluiten we een nader kijkje te nemen, en rijden we tot aan de
voeten van de molens.Een serieuze massa
beton moet er voor zorgen dat alles rechtop blijft staan, mijne wijnkelder is
er maar klein bier bij.De gratiebossen
liggen er al bij al nog vrij goed bij, en door het feit dat Rudy en Frank een
rustig ritje in gedachten hebben, lukt het bij mij ook vrij goed.Wanneer we het veld uitkomen en de weg opdraaien
richting Schellebelle-Aard, merkt Rudy op, dat er in het begin van onze
MTB-toerkes, er hier al een paar stikkapot zaten,ook al lag het gemiddelde dan op zon 18 per
uur. We ronden ons ritje af, en genieten van een kermis-aperitiefke in De
Beize.Even later krijgen we nog het
gezelschap van Eddy Troch, die op zijn eentje ging toeren, nog wat later gevold
door Danny Fack die ook ging rijden met al zijn vrienden!!!!!.
Patjen-29er-Roels
nodigde ons uit naar de laatste safety jogger classic te Oudenaarde. Veel had
ik er niet verwacht zo daags na Kalkenkermis, toch stonden er een 5-tal om
07u30 aan Kalkenkerk : Patjen, Steven,
Gert, Davy en ik.
Frank-frankenstein-Vander
steen liet per sms weten dat het te nat, te zat en te laat geweest was, en
haakte af.
Om 08u30
zaten we ginder op den vélo, direct redelijk wat modder gezien de regen van de
zaterdag. Er stond ons wat te wachten, 2x de Koppenberg, 3x de Kwaremont, 1x de
Paterberg en zo nog wa van die schone dingen tijdens de 60km lange tour.
Steven,
Patrick en Gert rijden vlot daar waardoor Davy en ik besluiten ons eigen tempo
te rijden en die mannen te laten gaan. Bij de 1° bevoorrading komen we niet
veel achter hen toe en krijgen te horen van Steven dat hij de strijd moet
staken wegens materiaalpech. Chainesuck keer op keer, en ge hebt daar een klein
blad, echt nodig. Met 4 verder dus. Bij de 2° bevoorrading komen we alle 4 nog
eens samen en vertrekken Patrick en Steven voor mij en Davy. Niet veel verder
krijgen we daar een helling in het zicht waar we iedereen zien te voet naar
boven gaan. Davy stopt vóór de helling, houdt iedereen tegen, en zegt dat hij
gaat proberen boven rijden. Steil naar boven, dwarse boomwortels en al wat niet
deugd. Achter ons krijgen we het commentaar dat er niemand boven raakt, toch
proberen denkt Davy. Davy zet aan, en ik ben zedelijk verplicht te volgen.
Bijna het kleinste verzet, stukken op en van het zadel, trekken en sleuren, en
alle 2 boven zonder stoppen noch vallen. Boven krijgen we van toeschouwers te
horen dat we bij de eersten van de dag zijn die al fietsend boven geraken, wij
blij natuurlijk. Achteraf krijgen we te horen dat Steven ook boven gereden is,
Patrick was blijven haperen achter de grootste boomwortel en zachtjes op zijn
zij gevallen.
Na een klim
volgt logischerwijs een afdaling. Bijna beneden zie ik een zwerm wespen hangen,
stoppen ging niet, er door dus. Met als resultaat ne fermen stek onder mijn
knie. 50m verder stop ik en hoor ik achter mij Davy ai roepen, die hadden ze te
stekken in zijnen bovenarm dwars door 2 mouwen. Davy kon beginnen uitzuigen, ik
niet wegens niet flexibel genoeg om er aan te kunnen. Direct alle 2 een serieuze
zwelling (op arm en been voor alle duidelijkheid).
Een eind
verder staan Patrick en Steven ne band op te pompen, we rijden ze voorbij en
wat later halen ze ons weer in. Patrick bleek ook gestoken te zijn van die
zelfde stomme beesten. Net als ik kon hij er ook niet aan, maar Steven heeft
bij Patrick gezogen. Ja, die kennen elkaar blijkbaar al wat beter dan ik en
Davy elkaar kennen.
Van dan af
hebben Davy en ik, de andere twee steeds in het vizier. Tot wanneer Patrick
onder spanning begint te geraken. Het was wel de verkeerde spanning, het was
die van nen elektrieken wei-draad waar hij in lag. Eventjes bekomen en hup weer
weg. En blij dat we waren dat we ze nog altijd in het vizier hadden, zo zagen
we Steven 2x vallen op 50m technisch bergop. Het nodige gesukkel was mij
eerlijk gezegd ook niet vreemd.
Bij de 3° en
laatste bevoorrading hebben we onze biestekken laten verzorgen en konden we
aan de laatste 12km beginnen. Onderweg zien we vóór ons, op den rechten end
iemand rechts van de baan, vlotjes de beek in rijden, hoe is dat mogelijk zeggen
we tegen elkaar. Nog een eindje verder moeten we van een trappeken, met ons gat
achter ons zadel rijden we er af om net niet overkop te gaan. Toch ne keer
achter ons kijken zeg ik tegen Davy, dienen grachtenkuiser zal daar gaan zijn.
En ja, voor ons ogen overkop natuurlijk.
Op het einde
werden we nog getrakteerd op een technisch parcours het welke velen lieten
links liggen.
Het was dus
nen schone rit van 60km en 987 hoogtemeterkes.
Bij deze,
collega-verslaggever Mario ne keer verbeteren, vorige week zijn we namelijk
niet naar Erembodegem maar naar St-Martens Bodegem geweest. Het is niet omdat
Poperinge en Poeperinge en Poolman en Poelman en Davy en Dany goed op mekaar
lijken dat het ook het zelfde is.
