is the name, biking is the game

Zottegem= bergop & bergaf, stampen & dagen, krochten & zuchten, afzien & genieten van de Vlaamsche Ardennen. Ik keek er dus volledig naar uit.

Terwijl Rudy V. pomp en bomsgewijs, lucht in zijnen tubeless-band probeerde te krijgen, schreven we ons allemaal in voor de 70km en trokken allemaal samen op pad. Dat Els een tijdje later niet meer kon volgen is normaal (peizek), ze moest namelijk kop trekken voor de rest van de vrouwenploeg. Het begon al direct lichtjes bergop te gaan waardoor we Axel slechts weer zagen als we telkens weer beneden waren. Axel “Let the beast go”! Troch is namelijk nen beteren daler dan klimmer, en zeker met zijne versleten vélo. Hij trapte door, ( zijnen vélo ook), zodat hij bergop serieus kraakte en andere niet te beste geluiden maakte. We waren al na 16km redelijk rap aan de eerste bevoorrading, wie het laatst toe kwam was Axel, sorry Els, over u  spreken we al niet meer. Allemaal waren we onder den indruk van Axel zijnen hoog-technologische vélo. Derailleurwielekes zonder tandjes (laag gewicht) en een ketting die over zijn tandwielen zweefde (weinig wrijving en weerstand). Volgende week ne keer nen vélomaker bezoeken was het enige advies dat hij kreeg. Gegeten & gedronken zette ik weer aan maar er volgde niemand, ik keek om en iedereen stond aan de bevoorrading te palaveren. Het palaver ging er hem over, doen we de 40 of de 70?

Enfin, er kwamen er 2 achter mij, Rudy R en Boeverken. De anderen pasten en vertrokken voor de 40km. Oeijejoei, ik met Rudy Reziers en Boeverken, dat zal wat geven was het eerste wat er in mijn gedachten opkwam. Maar al snel hadden we door dat Boeverken een “mindere” dag had, en ik een “betere” dag. Zo is het verschil al rap veel kleiner waardoor we konden samen blijven omdat RR hem bij tijd ne keer wat kon inhouden & op den rechten end kop deed. Al rap hadden we in de mot dat die lus van 30km ne serieuzen kastaar ging worden. Constant bergop en bergaf, slechte, gdvrdmme héél slechte kasseien bergop waar we onzen kleinsten plateau meer dan nodig hadden. Rudy reed dienen tour precies alle dagen want bergaf zat hij al te roepen, KLEINE PLATEAU, want straks is het weer de moeite. Dankzij zijnen goeie raad en ons (slecht) karakter konden we toch overal bovenklefferen terwijl er vele anderen te voet gingen.

Verrassend was dat er betrekkelijk weinig water & more te bespeuren was. Toch stapte Rudy ne keer af voor een “zee” van nen plas, om met den vélo aan de hand rakelings langs den piekdraad te passeren. Kwestie van zijn witte koersbroek niet te vuil te maken, en nu heeft hij een propere witte koersbroek mee een ol te veel in.

Onderweg worden we in het veld opgehouden door ne resem koetsen met tweespannen er voor. Passeren was nie te doen, het waren er namelijk 14 achter elkaar. Er kwam totaal geen schot in de zaak waardoor de koetsiers zich zelf afvroegen wat er aan de hand was. Rudy probeerde hen wijs te maken dat er op het einde van dienen veldwegel een rood licht stond, en ze geloofden het nog ook. Naar het schijnt waren er ook héél schone merries bij maar dat heb ik zelf niet gezien, ik was die 14x2 paarden aan het gade slaan.

Als we na 46km aan de zelfde bevoorrading kwamen als waar we ons opsplitsten 40-70, hadden we 630 hoogtemeterkes op ons tv-ken staan. De rest van de rit bleef op en neer gaan maar het zwaarste hadden we toch in dienen 30km-lus voorgeschoteld gekregen. Op onze 70km hadden we in totaal 882 hoogtemeterkes, daar waren we dus voor naar Zottegem gekomen.

De andere vogels waren al gaan vliegen en wij hebben op ons gemaksken nog een Enameken gedronken.

Leutig tourken!!!!

Geert S.

Ik meende ook nog te zeggen dat er ons helemaal niemand voorbij gestoken heeft maar ik wou niet te veel stoefen. Of zaten de zware kanonnen in Fouffalize?