Veel
volk op de afspraak voor een ritje Waasmunster.15 man sterk:Luc, Mario, Stefan,
Axel, Gert, Geert, Jo, Jan, Dirk, Bart, Peter, Ivan en de 3 Rudys.Al was er eentje van de 3 die het kerkplein
niet haalde, je mag ne keer raden wie.Mario, die op een deftig uur terug thuis moet zijn, vraagt of er
liefhebbers zijn om een plaatselijk toerke te rijden, maar het vooruitzicht van
de Waasmunsterse bossen laat hem alleen met zijn plan.Hij besluit dan toch maar mee te rijden met
de rest van de bende.Zo hebben we ze
graag sie.Zelfs tegen zijn gedacht
meerijden om toch maar zijn makkers niet in de steek te laten.We vertrekken aan een gezapig tempo richting
Zele, maar we zijn nog maar net voorbij Overmere-Donk als Stefan lek rijdt.Na een beetje gefoefel en gepruts blijkt
uiteindelijk dat zijn sjoepappe ook nie veel meer waard is, alléé, die van
zijne band toch.Hij besluit dan maar
zijn ware aard te tonen, en terug te keren voor een plaatselijk ritje met de dames.Bij aankomst in Sombeke zijn we al goed
opgewarmd met een dikke 20km op de teller.Daar worden we opgewacht door Frank Vandesteen en vriendin, een prettig
weerzien na al die maanden van afwezigheid.Wie zoals gewoonlijk goed berijdbare zandwegeltjes en de Waasmunsterse
bossen verwacht komt serieus bedrogen uit, want al meteen na de start krijgen
we een ferm ploeterstuk voor de wielen.Axel, die met een beetje voorsprong vertrokken was, wacht net lang
genoeg tot we hem terug in het vizier hebben, om een sierlijke buiteling in de
modder te maken, en ons zo te laten meegenieten van zijn dolle capriolen.Een paar kilometer verder, op een volgende
modderstrook herhaalt hij zijn stunt, met dit verschil dat hij nu op zijn
andere zij gaat liggen.Even verder
worden we opnieuw een slijkwegel ingestuurd, maar een van ons ervaren gidsen
weet dat dit een lus is van een 2 tal km die er zeer slecht bij ligt.Hij stelt voor om deze beproeving aan ons te
laten voorbijgaan omdat we zonder dit stuk ook wel aan ons kilometers zullen
geraken.Iedereen is akkoord behalve
Axel, die naar eigen zeggen toch al vuil is en op zijn eentje verdergaat.Waarschijnlijk wilde hij zijn verdere duiken
in intiemere sfeer beleven.Bij momenten
is het zeer druk op het parcours, en zo nu en dan staan we echt in de file als
enkele minder technisch begaafde voorgangers er een wandelingske van maken.De nodige rustpauzen spelen wel in mijn
kaart, waardoor ik vlot meedraai in de voorste gelederen van de bende.Opeens horen we van achteruit geroep en
gefluit, het sein om even te wachten.Als ik vraag op wie, krijg ik het antwoord, ha op Ivan, zeker? Hawel, da vind ik nu wel straf sé.Meestal moet ik zeggen dat het een beetje te
rap gaat, en dat ik mij laat uitzakken, maar nu moet ik al beginnen zeggen dat ik
mee vooraan zit.Bij aankomst aan de
bevoorrading staat ons kilomtriekske al op 50km en het uurwerk op kwart voor
elf.Mario besluit van hieruit de
kortste baan naar huis te kiezen om toch nog voor de noen in Kalken te
zijn.De meesten onder ons durven de
wijsheid van een professor niet in vraag te stellen, en delen zijn
besluit.Enkel een paar die hards
besluiten de toer uit te rijden.Voor de
terugtocht krijgen we wind op kop, en van de goede benen in t begin van de rit
is niet meer veel te voelen.Als ik zeg
tegen Geert dat het schaop verre de prt af is, antwoord hij dat er nog wel een
paar schapen in de kudden zitten.Gelukkig kan ik rekenen op de compassie van mijne gebuur Clercksken, die
met een leegloper zit, zijn achterband dus.Hierdoor krijgen we toch noch 2 kleine rustpauzen om even bij te pompen
( Rudy zijn band, en wij, schapen ,ons krachten ).Een eindspurtje zat er niet meer in, maar we
waren toch al geklopt door de dames die ons al zaten op te wachten in De Beize
voor de vaste zondagmiddagaperitief.
k Was er al
eerste, al snel kwam Johan Poelman aangereden, die had afgesproken met Guy,
maar Guy stuurde zijn kat,te zware
kerstmarkt gehad???
Nadine sloot
ook aan, en dan kwam er nog een nieuw vrouwke, nieuw???Neen, t was Nancy, maar die heeft een complete
metamorfose ondergaan!
Stefan, was
vertrokken mee met de mannen naar Waasmunster, maar moest wegens pech terug
keren.Zijn sepaapken kapot!Komt dat tegen!
Hij wou graag
bij ons aansluiten, dus wij allemaal mee ten huize Stefan, zijn sepaapken
gemaakt, Nancy haar achterwiel piepte, stond blijkbaar wat los.Mijn banden extra lucht gegeven, want we
gingen op de baan rijden, Johan had namelijk zijn zanettebanden op.
Allé, we zijn
goed en wel vertrokken, als ik in de Kruisen merk dat mijn pulle nog in den
auto staat.Dus nog een stop gedaan bij
Nadine, die geeft mij met veel zorg een pulle, dank u Nadine!
Tegen half 10
verlaten we eindelijk Kalken!We rijden
richting Oudenbos, Wachtebeke, en daar ziet gelukkig Nadine dat Johan zijn
sepaapken bijna in zijn wiel draait.Wat is dat toch jong met die mannen hun sepaapkes .
We rijden
door het domein van Wachtebeke, gelukkig wist ik daar mijne weg .
Johan neemt
ons dan mee op sleeptouw naar Moerbeke, Eksaarde, Lokeren, stukje van de
urbanusroute, om zo richting Overmere, terug naar Kalken te rijden.
Nadine
verrast ons met een spurtje richting beize, tsuu toch ,dat we dat niet zien
aankomen hebben.
Totaal 54
km.Annemie wacht ons op in de beize,
die deed alleen een ritje.We mogen
genieten van een traktatie op haren 46 ste verjaardag!!!!Al vlug komen een deel van de mannen van
Waasmunster toe.Hebben blijkbaar na de
stop gekozen om richting beize te fietsen, anderen reden de rit uit en heb ik
niet meer gezien.
Traditiegetrouw houden we de laatste vrijdag voor kerstdag een KERSTSPINNING. Deze gaat door op 20 december om 19u30 in de Gym. Kerstattributen en kerstkledij zijn toegestaan
Er zijn nog fietsen vrij, snel inschrijven aub !
Aansluitend is er de mogelijkheid om mee te gaan naar de Beize om een lekkere spaghetti te eten. Hiervoor ook vlug inschrijven per mail naar annemie_vandevoorde@hotmail.com
Op vrijdag 27 december is er geen spinning. In 2014 opnieuw vanaf 3 januari.
Op 11 januari om 19u gaat de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie door ten huize Axel Troch , wijnatelier in de Gaverstraat te Kalken. Graag inschrijven op ons blog rechts bovenaan...
Vergeet niet om de vergunning van de wielerbond te verlengen. Scroll naar beneden, enkele berichten verder,....voor alle richtlijnen.
Zondag 1 december mountainbikerit te Lokeren - Heiende Starten aan Kalkenkerk om 8u30 Het ganse weekend ( za av en zo ) kan je ook eens binnenspringen bij Tom Vandenberge, Kalkendorp voor de opendeurdagen.
Deelnemende modderfokkers : Bart Van Hecke en Steven De Mey
'Strandrace
de panne vandaag afgesloten met een 16e plaats scratch 14e elite - na 1
ronde uit de kopgroep gereden -meewind dan nog- men snelheid ligt dus
niet hoog genoeg. Bart'
'Vandaag naar De Panne geweest naar de beachrace, was super leuk, met fiets op strand gereden, veel gesupporterd voor Steven en Bart,
helaas bleef het niet plezierig, Steven serieus gevallen, naar
ziekenhuis gevoerd, en dan namiddag op spoed verbleven, maar al bij al
valt het nog mee Carla'
8u31: ik
draai het kerkplein op en zie niemand. A neen he hoor ik u denken, alweer
iemand die een verslagske schrijft over een solo rit. Niets is minder waar,
onder het afdakje aan de ingang van de sacristie, je weet wel : de
privéwijnkelder van de uitbater van de kerk, staat Yvan van rustig te wachten.
Als het,
zoals voorspelt, stopt met regenen, spreken we af niet al te veel modder te
zoeken en Yvan stelt een ritje richting Gent voor.Hij sukkelt een beetje met de knie waardoor
we aan een gezapig tempo de scheldedijk afrijden. We rijden doorheen een deel van
Gentbrugge waar oude fabrieksgebouwen in een mooi gerestaureerde wijk werden
getransformeerd en wat later rijden we over de fietsbrug die elk van ons wel
kent, maar dan van te aanschouwen vanuit de wagen op de Gentse ring. We rijden
langsheen de Gentse binnenwateren tot plots geen van ons twee nog echt weet
waar we zijn. Raar maar waar, maar op zo een momenten mist ge Danny om de weg
te wijzen doorheen bepaalde delen van onze provinciehoofdstad. Wat later doen
we een klein stukje van de Schepenenvijverstraat om via dezelfde binnenwateren
terug in Gentbrugge te komen.
Rechts van
ons ziet het plots donkergrijs en het tempo gaat een beetje de hoogte in. Als
het dan ook nog begint te hagelen houden we halt onder een brug. Aan de
overkant stoppen nog enkele bikers, waaronder Yvan denkt Rudy DC te herkennen.
Ikzelf meen de stem van Johan Van Hulle te horen. We besluiten het einde van de
regenbui niet af te wachten, drijven het tempo nog iets op en komen verkleumd
van de kou in de Beize toe.
11 november:
Den blog maakt gewag van 2 keuzes, Eksaarde of t Tonneke.
De vijf aanwezigen besluiten voor de rit van t Tonneke te gaan. Patrick R, Luc
K, Kenneth, Filip en ikzelf komen ter hoogte van de Colmanstraat ook nog Dirk
DB tegen en ter plaatse ook Jan W.
Inderdaad Jan W. Die beweert bij de
start dat als het snel zou gaan hij er dan wel als eerste zal afliggen. Op
minder natte dagen zou je dat zand in de ogen strooien kunnen noemen, vandaag
is het echter meer met modder smijten. Filip en Kenneth besluiten apart te
rijden en bij de andere vijf gaat de pees er al direct op. Dirk heeft er
blijkbaar zin in en houdt een strak tempo aan tot de eerste modderstroken.
Hier is het Jan die vlot van iedereen afstand neemt. Het is bij wijlen echt
schaatsen, hier en daar ferm stoempenen
op de tussenstroken wordt er ook niet echt ingehouden. Wat verder heeft Patrick
een platte band. Luc geeft de voorkeur aan doorrijden zodat hij wat kan bekomen
maar nog even verder in een dun glibberig wegeltje blijft de opnieuw onfortuinlijke
Patrick aan een losgekomen stuk afsluiting hangen en maakt hij een lelijke val.
Het parcours voert ons voor de rest over, voor mij dan toch, redelijk wat onbekende
wegeltjes en baantjes en valt wat modderstroken betreft eigenlijk nog mee. We
krijgen het elk op toer wat lastig behalve . inderdaad Jan. Op een lang
oplopend stuk naast de autostrade bezorgen we nog enkele andere bikers eenverkoudheidom daarna het bonnetje goed voor 1 tongerlo met veel plezier in te
wisselen. Enkele jonge coureurkes bewijzen hun motivatie door hun bonnetje aan
ons te geven, wij nemen het in dank aan, wensen hen veel succes in hun verdere
carrière en wisselen ook dat in. Zo moesten er wa meer zijn.
17 november:
Traditioneel
rijden we de mooie rit te Kalmthout maar door het weer en de flauwe opkomst van
de voorbije weken besluiten we plaatselijk te rijden. De talrijke groep, er was
een Judas bij, volgt het spoor van Rudy DC naar de alom geprezen Kloosterbossen
te Zelzate. Enkel in een klein stukje veldwegel in Wachtebeke was het echt
ploeteren in het doorgaan. Yvans Knie blijkt het te houden. Axel toont dat met
zijn knieën niets mis is door in korte broek uit te pakken. Steven DMzoekt nog wat extra trainingskilometers voor
een strandrace volgende week. Rudy R vertelt Jo R dat zijn nieuwe fiets binnen
is en hangt te wachten, niet Rudy hangt te wachten he, het gaat wel degelijk
over de fiets , waardoor deze plots verdacht veel op kop gaat rijden. Ikzelf
vertel Danny van ons ritje door de Gentse binnenstad van vorige week waarna we
prompt afspreken om een traditie te maken van de venten rit (was da zo ?) op
31 december ek. Dus noteer alvast 31/12 8u30: plaats maken voor kroketjes olv
Danny. Enfin zo al klappend komen we in de bossen waar links en rechts wat
verwarring ontstaat over het volgen traject, maar ik begin hier en daar opgezet
spel te vermoeden. Vermits Rudy wat ver zit is het Gert die het commando over
neemt en de lijnen uitzet. Plots zien Jan, Gert en ik, de rest van de groep
echter een 100 tal meter verder op een ander wegelken rijden en moeten we
achtervolgen. Eenmaal op de dijk langs de moervaart gekomen, rij ik even langs
Axel. Die vraagt me om een slagske door te geven. Beleefd als ik ben doe ik dat
ook. Ik herinner me een vorige passage van een gelijkaardige rit waarna we
langs het natuurleerpad te Eksaarde huiswaarts reden en dus volg ik hetzelfde
tracé. Het wordt even heel erg stil tot rechts rechts geroepen wordt. Mario,
Axel, Jo en ikzelf zijn echter net te ver en moetenopnieuw achtervolgen. Kwaad opzet? Lepe
trucken ? Wie zal het zeggen ? Op de Doorselaarse wegels neemt Mario opnieuw de
kop en probeert men de ademhaling van de hypergeconcentreerde man te beïnvloeden
door hem allerlei moeilijke vragen te stellen zodat de snelheid opnieuw zakt.
Zouden mannen dan toch kleine kinderen blijven? Het duurt even voor we terug
allemaal samen zijn maar dan wordt geen risico meer genomen en wordt er aan elk
mogelijk kruispunt gewacht op juiste orders van Rudy Rudy (in de wagen noemt
dat Tom Tom).
Deze keer geen bonnekes goed voor 1 tongerlo maar wel een lekkere pint na een
leuke en mooie rit.
De afwezigen hadden alweer ongelijk.
13 man
verzamelen op het kerkplein den enen al wat rapper dan den anderen, bedoele wel
de ure van aankomst hé.
Bij de vraag
waar rijden we naar toe, wordt er naar mij gekeken en bij mij est rap beslist;
naar mijnen bos (weeral). Maar tes vele op de boane en den bos ligt goe, kheb
zaterdag al ne keer weesten kijken. We bollen goe deure naar ginder zonder te
overdrijven.
Na x-aantal
keren naar ginder te hebben gereden zijn er nog altijd die ulderen weg niet
weten, laat staan in den bos. Ne keer daar gekomen gaat Jo als eersten, het
kort draaien en korte klimmekes gaat hem eigenlijk nog goed af, té al anders
geweest. Kmoe hem wel zegen langs waar hij moet rijden en tes tan nog ne keer
mis. Dan komen de echte mannen naar voor, zijnde Jan, Steven en Stefan, ook
Rudy R,Gert en Dirk schuiven op, maar tzijn de eerste drie verkeerd afslaan ook
al roepek rechts. Een beetjen verder zeggek tegen Gert rechts volgen, doch de
pijlkes van een rit uit Zelzate wijzen naar den anderen kant en ja, mee drei
man verkeerd, Gert, Luc en Danny (tes misschien wel niet volledig just maar
kwille toch iedereen ne keer vernoemen). We zien ze rijen op een verkeerd pad
en stoppen om weer te hergroeperen. Op dat moment komt er iemand toe en die
valt. Kweet nie hoe dant komt maar peize direct dant Mario es, maar twas nen
kerel die den tocht van Zelzate volgde en die was ook al mis. Uitgeleefd in den
bos keren we weere naar Kalken.
Axel, ja die
was er ook bij (den top van het klassement verandert nie want Yvan es ook mee),
krijgent soms wat moeilijk en Rudy geeft hem een duwtje in de rug. Hij voelt
ook dat er nog een banane in zijnen zak zit, en die wordt tot mousse vervormd.
In de Beize, als Axel just weg es wordt er gezei dat hé den volgende keer ook
nen betterfoodkoek en nen appelsien moe meebrengen om fruitpapken te maken. En
hij nodigt ons dan nog uit om s namiddags wijn te gaan proeven.
Langs de
moervaart est veneir van tselfste Stefaan op kop, Mario, Axel en Jo vergeten af
te slaan naar het domein, om te pesten wordt nu wel wat rapper gereden en tuurt
tot aan de zwemkomme veur dan ze der weer bei zijn.
Via
Doorselaar, zonder te stoppen bij Marc Fiers, bollen we goed deure. Op de brug
in de Bontinckstraat zijn er nog een paar dient lastig krijgen. Luc die we nog
nie veel gezien hen rijdtop de Gavere
op zijn koussevoeten weg om op die manier de snelsten te verrassen, maar dat es
buiten Rudy gerekend. Die maakt een inhaalbeweging en nen spurt terzelvertijd
en rijdt iedereen voorbij of uit het wiel. Ook luc, die nen uitleg zoekt bij
nen auto aan de Pennemansboine. Hoe dan ze hier genen seingever zetten?
Achteraf
kijkt Rudy op zijnen GPS en zegt ter staat 54 km (per uur) op, Mario
reageert direct bij mij 58 km
(rit). Zo hé iedereen weer gelijk.
Arriveren nog
in de Beize; Guy, Annemie en Johan P.
Zondag 17 november plaatselijk ritje Starten aan Kalkenkerk om 8u30. In de namiddag kan je ook eens binnenspringen in het wijnatelier bij Axel in de Gaverstraat voor de wijndegustatie.
Om 8.00u, verdoemelinge, overslapen nog altijd water
gieten.
Toch maar uit bed, de buienradar checken en ja, zo rond
8.30u zou het moeten stoppen met regenen. Tenueken aangetrokken en met enkele
minuten vertraging kom ik op het kerkplein, geen kat te zien en ook geen
modderfokkers. Bang van een beetje water .
Er is een tochtje in
Schellebelle, dus rij ik daar naartoe, het regent nog altijd een beetje. In
Schellebelle aangekomen zijn er hooguit al 5 personen vertrokken, maar enkele
wagens met mountainbikes op het fietsrek komen aangereden. Uit Nederland dan
nog.
Ondertussen stopt het met regenen en soms komt zelfs de zon
eens piepen. Ik vat het tochtje rustig aan, tis eens iets anders dan op het
randje te moeten forceren om mee te kunnen. De bepijling is wat aan de flauwe
kant en ik rij 2x efkes verkeerd.
Na zon 15 km komen er drie fietsers nogal geweldig
afgestormd terwijl ik traagjes door een diepe plas water rij. Tis toch nie waar
zeker, drie modderfokkers! Steven DM, Jan W. en Geert S. keken ook op de
buienradar en vertrokken ietske later. Voor mij betekent dit het einde van mijn
rustig tochtje en ik kan me dan toch nog in het zweet rijden. In feite is alles
tamelijk berijdbaar.Normaal zou het een
tamelijk droog parcours geweest zijn, maar de hevige regenval zorgde voor grote
plassen water. Eén passage over een maïsveld mocht men gerust weggelaten
hebben. Hier was niet te fietsen, twas zo meer gelijk op den bollekescross.
Bijna op het einde passeren we Wichelen-station en ik
besluit om huiswaarts te fietsen omdat ik nog een tripke naar Bourgogne te doen
heb in de namiddag. De Beize ga ik niet meer opzoeken, want ik ben doornat en
begin kou te krijgen. Een warm douchke zal deugd doen. Keb mij toch geamuseerd.
Al wie lid is van Wielerbond Vlaanderen kreeg het volgende in de mailbox : Zeer gemakkelijk om je vergunning te verlengen en nadien zelf je mutualiteitsattest te downloaden. Klik op ' uw persoonlijke login ' in de tekst.
Beste wielertoerist,
Betreft: uw vergunning wielertoerisme verlengen voor 2014
Hierbij laten wij u weten dat u online via uw persoonlijke login
de validatiegegevens (te betalen bedrag, OGM-nummer,...) kan terugvinden om uw recreantenvergunning
bij Wielerbond Vlaanderen te verlengen voor het jaar 2014. U heeft van ons een vergunning
ontvangen die u tot eind 2016 kan gebruiken, op voorwaarde dat ze jaarlijks
betaald wordt. Het zijn dus de betalingsgegevens voor 2014 die u nu via uw
persoonlijke login kan opvragen.
Eens
betaald, bent u zeker dat u ook in 2014 onbezorgd kan fietsen en dat u kan
genieten van de vele voordelen die onze vergunning u biedt.
U vindt ze
gedetailleerd terug op onze site.
Hou er rekening mee dat het noodzakelijk is om voor 15/12/2013 uw vergunning
2014 te betalen om het eerste nummer van Cycling.be 2014 niet te missen. Net als
vorig jaar ontvangt u 10 van de 12 Cycling.be-nummers. Voor de maanden
augustus en december zal u een bon van 1 EUR toegestuurd krijgen via e-mail
om, als u dit wenst, deze twee magazines met korting te kopen bij uw
dagbladhandelaar.
Bent u aangesloten bij een club, spreek dan
duidelijk met uw clubcorrespondent af wie de
vergunning 2014 zal betalen: uzelf of uw club. Uw club krijgt immers
ook een lijst met de betalingsgegevens van
al haar leden. Als u niet
duidelijk met uw club overlegt, zullen er
misschien onnodig dubbele betalingen
of geen betalingen gebeuren.
Zodra uw betaling bij ons is binnengekomen, kan u via uw
persoonlijke login ook uw mutualiteitsattest 2014 downloaden.
Als ik een paar minuutjes voor half-negen het kerkplein oprij, staat er
mij nog maar 1 Modderfokker op te wachten.Het is dan nog een ster, Els Van de Putte.De rest heeft er blijkbaar niet veel zin in,
want de enige die nog voor het afgesproken uur aankomt is Rudy Vergeylen.Al de rest krijgt al straftijd
aangesmeerd.Stefan Imschoot en Rudy De
Clercq 1 minuutje, Dirk De Boever 2, Luc
Krick en Axel Troch 4, en Rudy Rogiers valt zelfs buiten tijd, want die komt
ons pas tegengereden als wij net vertrokken zijn.We beginnen met de gekende aanloop naar de
Kruiskapel en breien er dan, onder leiding van Rudy DC een paar nieuwe
wegeltjes aan vast.Kwestie van op een
deftig tempo, toch genoeg kilometers in de benen te krijgen.De passage aan t Kapelleken in
Doorselaardorp geeft dit keer geen problemen.Twee weken geleden moesten Rudy en ik hier nog halt houden wegens
technische problemen ( het vat Leffe was af ) en dat moeten we nu nog altijd
horen.De technische problemen komen er
pas als na een 40-tal km mijn binnenband erdoor vliegt.Het gat in de binnenband wordt geplakt, dat
in de buitenband afgeschermd met een stuk rubber, en het combinatie-pompje van
Rudy R ( Co-bommetje + pompje ) getest en goedgekeurd.Het terugplaatsen van het achterwiel levert
mij toch nog de nodige problemen op.Een
eerste keer zit de ketting niet goed, en bij een tweede poging gaat de
remschijf niet tussen de blokjes.Na een
vlugge inspectie van specialist Rudy blijkt dat de remblokjes volledig
afgesleten zijn en een stukje losgekomen is, nog een cadeautje van de helse rit
van vorige zondag.De schade wordt zo
goed mogelijk hersteld, maar het achterwiel blijft een beetje slepen.Ik zal maar een beetje neiger moeten
terten.Gelukkig hebben mijn
fietsgezellen een beetje kompassie met mij, en beginnen ze op slag 5km/u rapper
te rijden zodat ikwa rapper van mijn
miserie vanaf ben.Els haar beste pijlen
zijn ook al verschoten want waar ze in het begin alle oneffenheden sierlijk kon
ontwijken, mist ze nu geen enkel putteke meer.Ze moet tenslotte hare naam een beetje eer aandoen.Volgende slachtoffer van dienst is Stefan,
die op zijn beurt lek rijdt. Hij
probeert eerst nog een beetje bij te pompen, in de hoop dat het gat gedicht
wordt door de specie in zijn band, maar moet even verder toch aan de kant om
een binnenband te steken.Na al dat
oponthoud keren we terug richting Kalken.Een blik op de windmolens leert ons dat we spijtig genoeg de verkeerde
kant uitmoeten, maar dat beetje tegenwind nemen we er met plezier bij.Voor de eindjump probeert Luc het wel van
héél ver.Halfweg de Gaverstraat gaat
hij er al van door, maar zijn sprong reikte minder ver dan gedacht, want aan
het begin van de Vromondstraat hadden de eerste hem al te stekken. Wie er nu wel als eerste aankwam durf ik niet
met zekerheid te zeggen, maar weet wel dat alle Rudys van voor zaten. We komen om11u30 toe aan De Beize met zon 70km
op de teller.Stefan, die om 11u al
moest thuis zijn ziet zijne aperitief aan zijn neus voorbijgaan.Binnen worden we opgewacht door de dames en
heren van de 9u starters:Annemie,
Nadine, Nancy, Guy en Johan P. die ook voor een plaatselijk ritje gingen.Even later komt ook Jo nog aangereden.Diene duts had zich overslapen, was te laat
op het kerkplein, had iedereen proberen bellen maar kon niemand meer bereiken,
en moest dan maar alleen op weg. Als even later zijn meeste frustratie een
beetje doorgespoeld is, vraag ik hem of hij misschien kwaad is op mij, omdat
hij iedereen gebeld heeft, behalve mij.Zijn antwoord is even simpel als geniaal: Oe kannekik ou nou bellen
azzek oune noemer nie hè .Volgende
keer toch maar een extra wekkerke zetten en op tijd in uw bedje.
Er is een toertocht in Wieze of een plaatselijk ritje, starten om 8u30. Enkele dames vertrekken om 9u, onder begeleiding van RV en eindigen in de Prullenbos voor een gratis aperitief
Wie interesse heeft om in groep in te schrijven voor de kaas- en wijnavond op vrijdagavond gelieve mij een mailtje te sturen. annemie_vandevoorde@hotmail.com
Begin van een nieuw schooljaar, dus de
zomer loopt op zijn laatste poten.Het
begint al een beetje frisser te worden maar we houden het droog.Veel volk op t kerkplein voor een
plaatselijk ritje.Geert kan al meteen
aan de slag als mechanieker, want het achterwiel van Els draait voor geen
meter.Blijkbaar heeft zij vorige
vrijdag een tuimelperte gezet waardoor haar remschijf gebogen is, maar na wat
plooi en trekwerk is dit euvel rap verholpen.Na kort overleg besluiten we het toerken van onze midsummerride nog eens
te rijden, kwestie van het geheugen van de rapvergeters een beetje op te
frissen.We besluiten ook via Wetteren
af te komen om daar een beetje morele steun te betuigen aan Steven De Mey die
er om 11u15 een kermiskoers rijdt tegen de plaatselijke vedetten.Wij zijn met 9:Rudy R, Rudy DC, Axel, Danny F, Els, Luc, Geert, Jo en ikzelf.Rudy V neemt de rest op sleeptouw:Nadine, Jurgen en Karine, Guy, Carlo en Johan
P.Ook zij zakken na hun rit af naar
Wetteren.We vertrekken aan een gezapig
tempo, en nemen hier en daar een extra lusken bij om toch een beetje kilometers
in de benen te hebben.Hierdoor ontstaat
wel een beetje verwarring over het te volgen parcours, waardoor we er in slagen
om voor Uitbergenbrug al een paar keer verkeerd te rijden. Toch maar beter dat
Rudy een beetje vooraan komt rijden, zodat hij ons feilloos door de wegeltjes
en paadjes van Lede, Serskamp, Impe en omliggende kan loodsen.De wegeltjes zelf liggen er poerdrooge bij,
zelf de vermaarde modderpoelen in de bossen zijn nagenoeg opgedroogd. Het
nadeel hiervan is wel dat het behoorlijk stampen en dagen is, maar da
groepken is hier dan ook van de streek.Het lijkt wel een ritje te worden om goed uit de doppen te kijken, want
overal waar er iets in de weg kan lopen of staan, is dit meestal het
geval.Het is dan ook serieus
verschieten, als we na een blinde bocht oog in oog komen te staan met een
ruiter met paard.Even verder doet Els
waar ze de laatste tijd zeer goed in is, ne keer vallen.Gelukkig in ne malsen gracht en midden in de
bossen, waar niemand buiten ons haar gekrijs kon horen.Stel u voor dat iemand dit toch gehoord had,
en daarna 8 mannen en 1 vrouw den bos ziet uitkomen.Ze zouden er nog slechte gedachten van kunnen
krijgen.We vervolgen via Schellebelle
richting Wetteren, waar Danny ons een rondleiding geeft door de straten waar
hij opgroeide.Rudy wordt er zowaar stil
van, en besluit dat Danny al bij al nog goed terecht gekomen is, als je bekijkt
van waar hij komt.Na een kort
intermezzo aan CC Nova, waar de aankomststreep van de koers lag, keren we terug
naar Kalken.Bij aankomst op het terras
van De Beize worden we opgewacht door Annemie en Machteld, die met den fiets
bij den bakker waren gereden, maar hiervoor toch in volle koerstenue waren
gesprongen.Later komen ook nog Johan VH
en vriendin Sabine aan, die op verplaatsing gingen fietsen.En terwijl Koen zijn pinten tapte, tapte Guy
moppen, waarvan ik jullie er eentje niet wil onthouden.Waarom geeft men na de geboorte het kindje
een klets op de billen???Bij de domme
kindjes valt het piemeltje er dan af.
Van horen zeggen : Steven werd 5de..... Proficiat !
Al 4 modderfokkers zijn kandidaat http://doodle.com/863ucy4knckh4zmc om de tocht van 165 km aan te vatten. Start en ontbijt vanaf 8u in de hovingen van het kasteel van Laarne De rit gaat over rustige wegen ( enkele drukke kruispunten oversteken ) langs Berlare - Zele - Dendermonde - enkele mooie Scheldedorpjes (Sint Amands - Mariekerke - Weert...) naar het spookdorp Doel ,voorbij de kerncentrale, dan richting Stekene - Moerbeke - Mendonk - Lochristi .... terug naar Laarne.
Rit en ontbijtbuffet : 12 euro pp 3 drankbonnen inbegrepen. Inschrijven via www.oigo.be
nadien mogelijkheid tot deelname aan de BBQ ( 18 euro pp ) ( ook inschrijven via de website )
Naast de motorrit kan men zich ook inschrijven voor - ontbijt met bubbels - ballonvaart - huifkartocht - Bbq Dit alles in de hovingen van het kasteel van Laarne.
In de namiddag is er ook de mogelijkheid om gewoon enen te komen drinken in 'Marc's Motorcafé' ! ja onze Marc !
Na 14 dagen zonder fiets (een downhill
van Ax 3 Domaines op een step kan moeilijk fietsen genoemd worden), hoog
tijd om terug het aluminium ros te beklimmen. Eens kijken of de betere
conditie van voor het verlof nog intact is (3 kg extra laten anders
vermoeden). Weinig volk op deze zondagmorgen, 8 uur is dan ook vroeg.
Geert S en Davy P vonden dit nog niet vroeg genoeg en vertrokken om
7.30u naar de bergen van Vlezenbeek. Els VDP, Danny F, Patrick R, Rudy
R, Luc K en mezelf volgen Rudy Rogiers die duidelijk met méér conditie
uit Frankrijk gekomen is. Ik heb liever een strage start, maar Rudy ziet
het duidelijk anders. Op sommige momenten zie ik 37 op mijn tellerke
verschijnen. Meestal gaat Danny vooraan het tempo wat hoger jagen, maar
nu is het hem snel genoeg. Bij aankomst in Puivelde zou ik al liever
terugkeren. Op mijn vraag hoeveel km we ter plaatse gaan rijden zegt
Rudy: De 50km natuurlijk, op het gemakske. Allée dan. We rijden een
tamelijk strak tempo tot aan de bevoorrading en ik kan goed mee. Maar
daarna gebeurt het. Twee onverlaten die een beetje komen uitdagen en
zwaar trappend en zwoegend ons willen testen. Het tempo gaat
vliegensvlug de hoogte in en ik kan amper aanklampen. Een beetje verder
verlies ik mijn fietspomp, ik heb dit niet onmiddellijk door, maar een
vriendelijke medefietser maakt me dit duidelijk, efkes terugkeren is de
boodschap. Eenzame tocht staat me te wachten, denk ik. Niets is minder
waar, want mijn 5 gezellen staan me een beetje verder op te wachten J.
Rudy zegt me dat het niet het moment was om mijn pomp te verliezen,
ikzelf ben daar niet helemaal van overtuigd. Het tempo gaat weer de
hoogte in en ik heb mijn korte beentjes opgeblazen in de snelle herstart
na de bevoorrading. Gelukkig heeft Rudy een beetje compassie met mij en
heeft hij niet allen goede benen uit Frankrijk meegebracht, maar ook
goede armen. Zon duwke af en toe (oké, oké, soms een duw) houdt me bij
de groep. Op 500m voor het einde van de rit gaat een grote groep
wandelaars de wegel in die wij ook in moeten. We willen die niet
allemaal omverrijden en besluiten om terug te keren naar Kalken. De
terugweg wordt ietske trager aangevat en ik kan aanklampen, maar de
beentjes zijn leeg. In Lokeren valt Patje plat en een hoeragevoel
overvalt mij. Els, Danny, Luc en ik besluiten op het gemak verder te
fietsen. Kwestie dat Rudy en Patje zich na de herstelling van de lekke
band ook eens kunnen uitleven. Danny heeft een ander idee dan wij over
op het gemak verder rijden. Ik kan de moed niet meer opbrengen om nog te
volgen en laat me uitzakken en ook Els en Luc hebben het liever wat
trager. Op de laatste klim van de dag, de brug over de E17 perst Els er
nog eens alles uit. Wat Danny daarover te vertellen heeft, is niet
vatbaar voor publicatie. De traditionele eindsprint laten we aan ons
voorbijgaan. Moe maar voldaan komen we na 93 km op de teller aan bij De
Beize. Efkes later volgen Rudy en Patje die blijkbaar wat stoom
afgelaten hebben na de herstelling van de lekke band.
Daar zitten
nog wat modderfokkers die plaatselijk reden. Rudy DC, Ivan R met
vrouwtje Christine, Jo R en even later komen Rudy V , Dirk DB, Gunter B
en Ann P ook nog aan. Deze laatste met een gemeenschappelijke 29er. Dat
worden problemen bij een boedelscheiding. Jan W is wedstrijd gaan rijden
in Achouffe of zo en heeft daar dan nog gewonnen ook. Proficiat!
'zouden de B's terug afzonderlijk
rijden, zodat de betere bij de A's zich volledig kunnen uitleven en zodat er
nieuwe leden kunnen bijkomen of geen trouwe afhaken'
Afspraak : STEEDS om 8u30 aan de kerk voor een plaatselijke rit of toertocht in de buurt. Uiteraard aan een iets rustiger tempo...
We verzamelen om 8u30 aan
de kerk voor een ritje met de fiets naar Oosterzele. Er is ook nog een
tweede delegatie die met de wagen naar Bornem gaat om daar de
fiets-dodentocht te rijden. Onder hen herken ik Nancy, Carlo, en de
familie Neus met Tom, Veerle en zoon Warre. Wanneer een nieuw gezicht
zich achter ons posteert, leg ik hem de twee mogelijkheden uit, maar hij
had via den blog al gelezen van den uitstap naar Oosterzele en zijn
keuze was al gemaakt. Bij nader toezien blijkt het dan nog ne gebuur te
zijn ook, Geert Van Nieuwenhuyse uit de Scheestraat. Reden nog mee
naar Oosterzele: Els, Rudy R, Rudy DC, Luc K, Patje R, Stefan I, Peter
R, Danny F, Philippe D, en ikzelf. Volgens Rudy is de rit naar ginder
een goeie 16Km lang, maar een onderbroken brug oven de E40 verplicht ons
tot een omleidingske, waardoor ik al met een dikke 21Km op de teller (
van thuis ) aan de inschrijving aankom. We vertrekken allemaal samen,
met in het achterhoofd de bedoeling om indien nodig bij een van de
splitsingen voor een kortere afstand te kiezen. Het gaat zoals
gewoonlijk goed vooruit, en de warmte plus het heuvelachtig parcours met
enkele nijdige klimmetjes, maken het behoorlijk lastig. Toch geeft
onze nieuwkomer geen krimp. Als ik hem aan de eerste bevoorrading vraag
of ik zijn papieren eens mag zien, vraagt hij mij verwonderd wat ik
bedoel. Als ik hem zeg dat hij toch wel over goede papieren moet
beschikken om zomaar van den eerste keer met De Modderfokkers mee te
rijden, zie ik zijn oogskes blinken van contentement. Na het laven van
de dorstigen en spijzen van de hongerigen vervolgen wij onze tocht.
Rudy, die nog altijd in bloedvorm verkeert na zijn 3-weekse
trainingsstage doorheen Frankrijk, stelt voor om vanaf nu een beetje
door te fietsen, en zo geschiedde. Met als gevolg dat er hier en daar (
waaronder ik ) al eentje naar asem moet happen. Blijkbaar krijgt onze
neofiet het ook al een beetje lastig, want even later hoor ik achter mij
ineens wat gerammel. Geert heeft zich verslikt in een bocht, en bijt
in het zand. Of zou het toch de vermoeidheid zijn die begint parten te
spelen. Aan de tweede bevoorrading komt hij me vragen of dit het
normale tempo is dat wij anders ook rijden. Ik antwoord dat het voor
mij eigenlijk ruim rap genoeg is, maar dat dit voor de rest dagelijkse
kost ik. Zijn oogskes worden ineens een stukske doffer. Wanneer we
terug op weg gaan voor het laatste deel van onze rit, komt Rudy DC met
het lumineuze voorstel om eventueel een stukske van de rit af te
snijden. Als je de keuze krijgt om na de rit op het terras van De
Beize, eentje op een rappeke, of twee op t gemak te drinken, is de
beslissing rap genomen. Blijkbaar waren er nog van t zelfde gedacht,
want als we ter hoogte van de grote baan richting Wetteren komen, zegt
Geert iets dat klinkt als hemoetopmijniemeewachteeeeeh, ga
alliieernaarhuissj. Hij zou toch beter een beetje dictielessen volgen
bij zijn vrouwke Els, die logopediste is, want zijn uitspraak laat
serieus te wensen over. Gelukkig begrijpen Clerqsken en ik zijn
bedoeling, en vergezellen hem op de terugweg. Op de scheldedijk tussen
Wetteren en het pompstation aan de Vaart stelt Geert zelfs nog voor om
ook nog een stuksken op kop te rijden, zijn benen zijn blijkbaar wa
beter, en zijn praten begint ook weer te lukken. Zo hebben we ze graag
zie, tot op het been gaan, en dan toch nog een tandje proberen
bijsteken. Aangekomen in De Beize, feliciteer ik hem nogmaals met zijn
knappe prestatie. Van den eerste keer 80 zware kilometers, dat zullen
er hem weinig nadoen. Een half uurke later komen Danny en Els er ook
aan. Zij waren al verder gereden terwijl de lekke band van Stefan
hersteld werd ( ook een manier om een pauze in te lassen ) Els ziet er
een beetje verslunst uit en zegt dat we neig bedankt zijn om zomaar
zonder iets te zeggen vertrekken, en haar aan haar lot over te laten.
Als we haar erop attent maken dat we het nochtans gezegd hadden,
antwoordt ze bitsig dat we het dan nog een keer moeten zeggen, want dat
ze niet luistert als ze moe is. Daar is natuurlijk weinig tegen in te
brengen.
Eerste week in congé, zon 28 graden. Ik lig in t zetelke onder
mijn lindeboom, die net nu in volle bloei staat en een heerlijk aroma
verspreidt, plus een prachtig uitzicht over de hussevelse weilanden. Je
zou er zowaar lyrisch van worden. Voor mij geen overvolle stranden met
bleitende bengels, puffen in de file of wachten op de luchthaven voor
een uitgebreide douanecontrole na een vlucht met een uurke vertraging.
Ieder zijn meug natuurlijk, maar geef mij maar rustig relaxen in eigen
tuin en op zondag een ritje in de buurt zoals eergisteren. We
verzamelen om 8.30u voor een uitstapje richting Sint-Lievens Houtem om
daar de plaatselijke MTB route te volgen o.l.v. Danny F. De andere
aanwezigen waren: Thomas B, Axel T, Geert S, Rudy DC, Rudy V, Jan W,
Patrick R, Luc K, Stefan I,Carlo G, Els VDP, en ikzelf. De mist van
vanochtend is ondertussen opgetrokken, en het belooft een zomerse zondag
te worden. Danny loodst ons feilloos tot voorbij zijn geboorteplaats
Wetteren, maar een beetje verder raakt hij het goede spoor toch bijster.
Gelukkig is Jan er om zijn rol als gids over te nemen. Hetgeen hij
trouwens met gemak doet. Niet moeilijk in een steek die hij zo een
beetje als zijn speeltuin mag beschouwen, en waar hij bijna elk wegeltje
weet liggen. Hoewel, veel wegeltjes blijven er niet meer over, want
veel van de gekende paadjes en boerewegels zijn ondertussen
gebetonneerd, en lijken meer op autostrades dan op een
mountainbikeparcours. Gelukkig biedt de tweede helft van de rit meer
afwisseling, en kunnen we ons hart ophalen in enkele bosjes met een paar
technische passages. De steile afdaling, niet voor mietjes, wordt maar
door een paar waaghalzen op de fiets genomen. Els, een van de
voorzichtigen van de bende, doet de afdaling te voet, kwestie van haar
verlof zonder breuken te kunnen inzetten, en Danny keert zelfs gewoon
terug op zijn stappen. Voor de terugtocht richting Kalken krijgen we
wind op kop, en dan vindt Rudy DC het maar normaal dat hij een stukske
op kop gaat rijden. Samen met Patje houdt hij het tempo netjes tussen
de 30 en 35km/u. Toch niet slecht voor een bende mannen op leeftijd (en
vrouw, nog niet op leeftijd) met velos met dikke banden. Dat zal die
gast met zijn koersmachien ook wel gedacht hebben, toen we hem voorbij
stoven aan zo,n kleine 40per uur ( ha ja, als ge iemand voorbij gaat,
moet er altijd een schepke bij hé). Volgens mijn informanten haalde Luc
het in de spurt naar De Beize ( hij weet zijn momenten wel goe te
kiezen, laatst op t kerkplein en eerst aan de café ) , waar we werden
opgewacht door Nadine F en Guy R, en ever later vergezeld door Annemie
VdV en Christine DS die ook uitpakten voor een plaatselijk ritje. Nu
Koen terug is van verlof, en volgens de tekst op zijn T-shirt er weer
voor de volle 30% ( al is dit een zeer optimistische schatting) zal voor
gaan, kan onze zomer alvast niet meer kapot.
Ivan.
Ook nog vermelden dat om 11u50 een oud bekende modderfokker MR aankomt in de beize na een solo rit van meer dan 40 km. Hij had nog net genoeg asem om een Vedett te bestellen, op een rapke , want om 12u moest hij op een receptie zijn....
Terwijl er een deel modderfokkers op week-end zijn verzamelen we voor een rit in Eksaarde.
Carla
neemt de taak van Els over en fietst als enig meisje mee met de
jongens. Ze wordt beschermd door Yvan R., Danny F., Geert S., Ronny VH.,
Axel T., Rudy DC.
Danny voert ons naar Eksaarde langs de mooiste
baan om te rijden zoals hij zelf zegt. (t is wel niet de kortste maar
dat stoort niet.)
We laten ons inschrijven voor de 50km. En wie
dacht Axel is erbij, t zal niet te rap gaan komt bedrogen uit Axel
heeft een paar geheimen waardoor hij beschikt over goede benen. Hij
heeft namelijk een wijn gevonden waarvan ge heel goe kunt rijden s
anderendaags. Dus zij die goed willen presteren: één adres.
Yvan,
die eigenlijk al zijn moed moest verzamelen om te starten, ziet zijn
kook-wa-beter-vriend meermaals van hem wegrijden. Ook Ronny heeft het af
en toe lastig. Danny rijdt met lijden in A-stijl terwijl hij met de Bs
op de baan is.
Een kettingbreuk van mijnen tweege zorgt voor een
beetje rust. Even later verklapt Axel nog een geheim: een modderbad,
maar dat moet ge tijdens de rit nemen, én het werkt nog ook, want Axel
verzwakt niet. Ronny en Yvan des te meer. Ver naar het einde toe gooit
Yvan de handdoek in de ring en verlaat het parcour om huiswaarts te
rijden. Ronny wordt nog wat gestimuleerd door Danny en zet toch door.
Aangezien ik vroeg thuis moet zijn, keer ik juist voor Eksaarde ook
samen met Axel en Ronny richting Doorslaar, zodat alleen Geert en Danny,
Carla (die een kortere rit had gekozen) opzoeken. Geert moest wel
terugkeren want hij moet bij Carla slapen hé.
De laatste loodjes
wegen het zwaarst moet Ronny wel gedacht hebben als al zijn pijlen;
zelfs de slechtste verschoten zijn. Maar hij is thuis geraakt, maar
moest een aangeboden aperitief afslaan. Es dat niet vreet.
Naar aanleiding van een vorige trip naar de ferme "de schakelaere " te
Boeschepe (omgeving Katsberg, Kemmelberg, Poperinge)
met onze gids Mario, zouden we deze nog eens willen overdoen.
Deze zou starten op vrijdagnamiddag/avond 16 augustus 2103 tot
zondagnamiddag 18 aug
2013. voorgesteld programma: vrijdagavond-rit vanaf 1800 Hr-2030 Hr
vrijdagavondeten:
spaghetti in brasserie Heksenstoel (Dranouter)
zaterdagrit vanaf 1000
tot1500 Hr
zaterdagvooravond:sauna
met opgietsessie met speciale ontspannende,aromathische etherische
olien (hoest, hoest) ++ biljart en kickertornooi
zaterdagavond: barbecue
zondagvoormiddag:rit van
0930-1300 H
zondagnamiddag: nog efkens
nagenieten of naar familie
Zondag 16 juni 2013. Lokaal Lede. Een
zonnige morgen, maar een onverwacht magere opkomst. De 40 jaar verjaardagsfuif
van Gunther & Annick in de Sjatoo gisteren is de grote boosdoener.
Daarbovenop zijn er die deze namiddag gaan meerijden met de voetballers van
Hoger Op. Wij besluiten de toertocht van Zele Heikant te laten voor wat hij is
en we doen nog eens de bricoleerwegeltjes à la Mario, in en rond Lede. Een patattenrit
noemt Ivan dat. Merci jong, we gaan dat onthouden. Vanaf nu is het gedaan met
lief zijn voor jou in de verslagjes.
Een totaal van 45 km op het gemakske, want mannen (Ivan Rogiers, Rudy De Clerck,
Carlo Goossens, Dirk Hanselaer, Jurgen Vion en ondergetekende) en vrouwen
(Karine Der Neve (maar ook soms Der Op) en Nancy Van Waes (maar eigenlijk van
Eksaarde)) rijden samen. Het moet gezegd, die 2 dames hebben goed gereden, en
altijd maar terten zonder morren of klagen, wat dikwijls van de mannelijke mountainbikers
niet kan gezegd worden. En geen enkele 29-incher die meedoet, dat is ook nog
eens iet anders: iedereen op gelijke hoogte.
Dan gebeurt er plots het ene na het andere. Kijk, roept Ivan, daar loopt er
een broerke van Nancy. Maar het is een eekhoorntje. Meteen daarna rijdt Jurgen
een platte band, midden een beschermd landschap (ge moet maar durven), en wijl
we die aan het stoppen zijn (de band, niet het landschap), komt er een gast aangereden
op van die dikke tracteurbanden. Die ging ons zowaar op één been voorbijsteken,
want ja, het is die gast die al jaren met één been mountainbiket. Hij blijft
bij ons tot de band gestopt is en het wordt een gezellige keuvel, waaruit we
leren dat hij ook nog de Mont Ventoux gaat beklimmen binnen 2 weken.Als hij weer weg is, en we over zijn ene been
beginnen en over hoeveel courage die mens toch heeft, valt Karine uit de lucht:
ze had dat niet eens gezien.
We houden nog een tussenstop in Afspanning Den Engel in Wanzele, om er de
lokale jeugd aan het werk te zien, en alwaar Ivan en Cesar een Rudy drinken. Of
was het nu omgekeerd? Rudy zegt dat hij een liefhebber is van Kelly Verbier
(lees met klemtoon op eerste lettergreep (Kè llie-ver bier)). We stoppen
telkens ook nog even aan de 3 watermolens die op de route liggen (de
Cottem-molen tegen Erpe-Mere, een tweede molen, dicht bij Wanzele, waarvoor we
eventjes een extra-wegel moeten pakken, en de enige die nog werkt, en de
vergane watermolen aan de Boondocks. Ha, het is een thema-fietstocht, zegt
Carlo.
Er wordt unienam besloten dat Axel geen punt krijgt voor deze rit. Hij
rijdt wel vannamiddag de rit van de Ronde van Vlaanderen van Stefaan Rogiers en
de Hogeroppers mee, maar alleen de zondagmorgen in het veld telt.
Straatjeannetteritten tellen niet mee in ons klassement. En zo staat Ivan op
kop in zijn eigen klassement! Ge moet het maar doen. En er is een mooie prijs
aan verbonden: Degene met de meeste ritten op het eind van het jaar, trakteert
alle modderfokkers op de nieuwjaarsreceptie, naar ik van horen zeggen heb.
In de Beize arriveren ook nog Nadine en Rudy (na een rit van liefst 14 km,
pas op: elk hé!) en Luc Krick, enkele minuten eerder aangenaam vooraangekondigd
door eega en dochter.
Mario
(PS. Ivan, krijgen we nu dubbele punten voor deze
rit, om unienam te helpen stemmen tegen Axel, zoals je gevraagd had??)
UPDATE Het parcours voor
zondag ligt vast. Door het gebrek aan training door de barre
weersomstandigheden is het een mini-Ronde geworden. 91 km in totaal. De
idyllische picnic valt weg, want het startschot wordt om 13u gegeven aan
het voetbalplein. Verzamelen dus om 12u45. Rond 17u zou iedereen terug
moeten zijn en dan is er de mogelijkheid om een spaghetti te eten bij
Koen in de Beize. Vooraf bestellen is wel noodzakelijk, dus stuur nu een
bericht naar Stefaan rogiers.stefaan@gmail.com
Zondag 19 mei 2013.
Plaatselijk. Terwijl de echte mannen en vrouw naar Herzele zijn, rijden de
plaatselijke rijders, zeg maar de B-kes, een ritje naar Eksaarde-Sinaai.
Het groepje bestaat uit Yvan R, Dirk H, Luc K, Geert S, ikzelf
en Kenneth V. Niet zotten Kenneth want die heeft nog wat last van een
schouderblessure die hij op onfortuinlijke manier heeft opgelopen bij het
MTBiken (of toch kort erna), als een boompje de Gaver overstak.
Om niet altijd hetzelfde traject te moeten rijden, worden
nog enkele wegels uit de oude doos bereden in de omgeving van t Lammeken.
Op Bs tempo gaan we naar de verre kapelle waar we naar
goede gewoonte even halt houden. Wat we bij mijn weten nog niet hebben
meegemaakt is dat de kapel open stond. Een plaatselijke vedette met een grote
moustache loopt er ook rond en gaat een babbel aan tegen ons. Hij komt pas goed
op dreef als Geert hem vraagt of hij den deken of pastoor van de kapel is.
Blijkbaar ging er een (fake) trouwpartij door en om het met zijn woorden te
zeggen om den dikken nek uit te hangen. Hij vindt genieten van de natuur
hetzij te voet of met de fiets een schone hobby. Zijn hobby is manken. Hier kan
Yvan hem direct in volgen, hij mankt namelijk ook, maar op de velo ziet ge dat
niet hé.
Ik kan natuurlijk niet vertellen wat Yvan heeft voor gehad,
das privé. Het gaat trouwens niemand wat aan dat hij met de voorhamer op zijnen
groten teen heeft geklopt, tijdens het hout klieven.
Van de kapelle gaat het verder naar Sinaai. K moe mee tijen
goe kijken, langs waar we moeten rijden om tenslotte aan de kerk van Snoi uit
te komen.
Daar krijgt Geert telefoon van zijn Carla, zij heeft nen
platten band. Geert geeft een beknopte uitleg hoe ze dienen band terug kan
opblazen. Maar korte tijd nadien gaat zijnen telefon opnieuw. Die enen platte
band zijn er al twee geworden, Carla haar metgezel Christine heeft ook een
lekke band. Ze staan aan dienen wegel in Eksaarde is de eerste omschrijving.
Uiteindelijk komen we te weten dat het in de omgeving van
restaurant t Scheepken moet zijn.
We veranderen van modderfokkers naar VABers en snellen ter
hulp.
Gelukkig ist meewind en binnen de twee uur (zoals VAB het
voorschrijft) zijn we ter plekke. De twee banden worden hersteld en we
besluiten om samen terug te keren naar de Beize of dacht ge dat we weer naar
die kapelle zouden rijden? Onze rit is onderbroken maar deze kunnen we op een
andere keer opnieuw doen. Toch hebben we ongeveer 55 km en iedereen heeft ervan
genoten zonder dat er iemand op zijnen asem heeft getorten.
Na korte tijd komen ook de Herzele-rijders aan, zijnde Els
VP , Stefaan I, Jo R, Dirk DB en Axel T. Ook zij hebben een mooie rit achter de
rug. Enkel Axel heeft hem ne keer gewinteld in de broambezen, zonder al te veel
erg.
Yvan, Luc en Dirk DB geven er nen schub in voor ulderen
verjoardag.
Nog wat nagenieten in t zonneken en den veurnoene es
compleet.
PS. Waar dacht ge anders dat G. Schepens zijn Carla ging
staan dan aan t Scheepken?
met 9 dames op weekend in Vlaams Brabant... Veerle, Machteld, Nancy, Linda, Karine, Sabine, Nadine, Fanny en Annemie Er was zelfs een onverwachte ontmoeting met Marieke Vervoort (Nadine is super fan ) meer foto's op :
Het was
alweer een tijdje geleden dat we ons klimbenen nog eens uit de kast mochten
halen, maar vandaag komen de liefhebbers van het genre ruimschoots aan hun
trekken. We vertrekken om 8 u met den otto naar Opwijk. De opkomst is ondanks
het goede weer maar magerkes. Rudy DC, Axel, Patrick, Danny F, Carlo, Rudy R, Jo,
Els en ikzelf. Danny is
er niet gerust in, want zijn schoonbroer Rudy had hem nochtans beloofd zeker
van de partij te zijn. Een onbeantwoord telefoontje later, zegt hij dat we toch
niet langer moeten wachten, want dat Rudy waarschijnlijk nog in zijn bed zal
liggen, den sukkelaar. Bij aankomst in Opwijk worden we echter opgewacht door
diene sukkelaar, die samen met Dirk DB efkes met de fiets naar ginder gereden
was bij wijze van opwarming. Bij de inschrijving hebben we een overvloedige
keuze van te volgen afstanden. De A-kes gaan voor de 65 km, ikzelf kies voor de
55 en Patje maakt er op zijn eentje 95 van. Tot aan de eerste splitsing
proberen we zo goed en zo kwaad als we kunnen samen te blijven, maar de pittige
klimmetjes zorgen keer op keer voor verbrokkeling. Gelukkig krijgen we de
verhoopte splitsing al na een 15-tal km, waar Axel, Els en RudyDC ook besluiten
voor de iets kortere pijn. Els is hare nieuwe velo al goed gewoon, en rijdt op
haar gemakske mee. Af en toe wel eens een kreet of schreeuw als we een
technische passage krijgen, maar ze rijdt zij toch maar overal op en af. Een
keer loopt het bijna verkeerd af, als een of andere Pipo een biet???? verliest
die we maar op het nippertje kunnen vermijden. Wij vragen ons af wat die gast
met een biet tijdens een MTB-toer doet. Waarschijnlijk was het zijn bedoeling
om onderweg de beestjes te voederen, maar hij had ze beter zelf opgegeten, da
kalf. Het parcours ligt er, op een paar modderpoelen, gelukkig droog bij. Nadeel
hiervan is dat bepaalde stukken keihard liggen, en vree neig stampen, wat niet
meevalt als je met een pijnlijke rib zit. De laatste stukken beginnen dan ook
serieus door te wegen, en een 5-tal km van het einde krijg ik een serieuze
upperkut ( vraag maar aan Els). Na aankomst kunnen we genieten van een
verfrissend drankje, en als even later de fanfare begint te spelen, zit de
sfeer er goed in. De organisatoren hadden goed hun best gedaan. Goed
uitgepijlde toer, en cadeautjes voor en na de rit. Gratis busjes deo, voor wie
zich stinkend in het zweet gereden heeft, en bij inschrijving kreeg iedereen
een scarf (een soort sjaal, muts, bandana). Hierop stond de leuze van de club:
Straf in bergaf, en nen bleken achteraf. Al heb ik er wel een paar opgemerkt
die de spreuk omkeerden: Straf achteraf, en bleek in den bergaf. Nadeel van
zon rit op verplaatsing is het late uur van terugkomst, waardoor bij aankomst
in De Beize de plaatselijke rijders één voor één naar huis beginnen gaan. Of
zou den deo niet straf genoeg zijn. Via een plaatselijke informant krijg ik wel
de namen van de thuisrijders doorgespeeld en brengen zij het totaal op 23
sportievelingen. Ivan.
Vorige week
vroor het nog stevig tot -3°, maar voor vandaag wordt een zonnige dag voorspeld
met temperaturen tot boven de 20 graden.Dat is waarschijnlijk de reden voor de massale opkomst. 14 deelnemers
rijden met de fiets naar Waasmunster: Danny F, Stefan I, Luc K, Rudy DC, Jo R,
Axel T, Patrick R, Rudy V, Geert S, Dirk DB, Bart VH, Jan W, Els VDP en
ikzelf.Johan VH maakt de verplaatsing
met de wagen.Vriendin Sabine wacht op
de rest van de dames, Carla, Nadine, Machteld, Nancy en Annemie, diein extremis besloten een half uurke later te
vertrekken voor een plaatselijk ritje.Els komt hare nieuwe velo showen, zo ene met grote wielen.De fiets mag dan wel in mat zwart zijn,
zijzelf staat te blinken gelijk ne spiegel. We vertrekken met wind in de rug,
en het tempo gaat gezwind naar de 35km per uur.Dit is echter geen probleem voor Els die nog asem over heeft om te
tateren zoals het een meiske betaamd.Als ik haar erop wijs, dat dit toch niet echt motiverend werkt voor
andere personen die al naar lucht zitten te happen, antwoordt Geert dat het
waarschijnlijk opvalt dat hij zelf niet veel te zeggen heeft.Ik was echter in de veronderstelling dat
Geerts zwijgzaamheid eerder uit gewoonte was van als hij samen met zijn
vrouwke Carla op zwier is. Na inschrijving besluiten wij, de B-kes, om het
groot geweld meteen vrij baan te geven, en misschien zelfs voor de 45 in plaats
van de 53km te kiezen.Nadat de eerste
schifting doorgevoerd is, blijken we toch Axel en Danny kwijt te zijn.Als na een tijdje wachten, niemand terugkomt,
besluiten we toch maar verder te rijden.Hoewel vele stukken van het parcours bekend terrein zijn, blijft het
altijd leutig rijden in de Waasse bossen.Iets minder leutig zal het voor de pechvogel geweest zijn, die bij de
afdaling van de talud van een brug ten val kwam, en volgens omstaanders een
open scheenbeenbreuk opliep.Hij zag er
nochtans vrij rustig uit, en zat nog te lachen, merkt iemand op, al kan daar
die baxter die hij toegediend kreeg wel voor iets tussen zitten.Even voor halfweg krijgen we in de verte nen
Modderfokker in het vizier, nog net te ver om te zien wie het is, maar wij
menen het postuur van Axel te herkennen.Als we even later aansluiting krijgen, wordt ons vermoeden bevestigd.Hiermee toont hij het voordeel aan van de
vele lusjes.Je kan er makkelijk eentje
afsnijden, en zo weer bij de bende geraken.Niet veel later krijgen we ook weer het gezelschap van de vliegende
brigade.Blijkbaar hebben wij ( zonder
het te weten ) ook al zon luske afgesneden, met als resultaat dat we aan de
bevoorrading weer allemaal samentroepen.Na een vlugge sna(c)k en een beete vervolgen wij onze rit, en als na een
paar kilometer de posities opnieuw zijn ingenomen, rijden we tot onze grote
verbazing het koerke op waar we twee uurkes geleden vertrokken zijn.Blijkbaar hebben we ergens een pijlke gemist,
en komen zo een uurken en 20km vroeger dan gepland terug binnen.Kwart voor elf en nog een 15km te gaan terug
naar Kalken.Eerlijk gezegd hoor ik
weinig geklaag, en ik persoonlijk zou het erger gevonden hebben als we 20km
teveel hadden gereden.De terugtocht is
er eentje met wind schuin op kop, maar gelukkig hebben we Danny en Patrick als
windbrekers.Bij het indraaien van de
Gaverstraat kan ik mij niet langer uit de wind zetten, en besluit dan maar
ineens over te nemen om de spurt aan te trekken.Als even verder Rudy DC, Luc naar voor brengt
zit het spel op de wagen, en zal de fotofinish moeten beslissen of het Patje of
Luc was die met de zege aan de haal ging.Als we uiteindelijk aankomen aan De Bieze hebben we toch zon 65Km op de
teller.Het terras staat uitgesteld, en
onder een deugddoend lentezonnetje kunnen we genieten van een welverdiend
aperitiefke.Stefan geeft er ne schup in
voor zijne verjaardag, en Krista (madam Boele, die ook jarig is) zorgt voor de
hapjes. Ja, t leven kan schoon zijn hé.
Bij
afwezigheid van de menselijke GPS, Rudy Rogiers, en geen ingerichte tochten in
de buurt, stel ik een ritje richting Kruiskapel voor.Om onze uitstap een didactisch tintje te
geven, zullen we afkomen via Zele-Heikant, waar we de bouwterreinen van de
nieuwe windmolens kunnen bezichtigen.Iedereen gaat akkoord, maar als Mario als laatste aankomt, zegt hij dat
hij toch liever richting Lede zou fietsen, om daar tal van nieuwe, mooie wegeltjes
te gaan verkennenAls ik zie dat zijn
pruillipje lichtjes begint te trillen, laat ik mijn oorspronkelijke voorstel
varen.Die molens zullen er tenslotte
nog wel een paar jaar zijn.Waren
ookaanwezig op het kerkplein:Rudy V, Jo, Danny F, Dirk DB, Patje, Axel en
ikzelf.Axel is van plan een hoofdrol te
spelen in het verslag van vandaag, en begint al met een lekke band nog voor we
vertrokken zijn.Na de nodige
herstellingswerken kunnen we vertrekken richting Kalkense meersen.Danny en Patje nemen de leiding, en houden er
een pittig tempo op na.Zelfs een beetje
te pittig voor Axel, die af en toe een gaatje moet laten vallen.Ook in zijn banden vallen gaten, want we zijn
nog maar net op de Scheldedijk als hij voor een 2e keer lek rijdt.
Voor de tweede depanage krijgt hij een binnenband van Dirk, en gebruikt
hijhet pompke van Rudy , dat hij vakkundig de nek omwringt. Na
veel 5555555555 en 66666666 kunnen we eindelijk verder richtingwegeltjes van Mario.Op een van deze schoone wegeltjes
zorgtAxel voor een volgende verrassing.Bij gebrek aan reservebanden, gaat hij dit
keer gewoon op zijn zij liggen.Alles om
toch maar in t verslag te komen hé.Het
valt niet altijd mee om het parcours zonder fouten te volgen, want als Mario
van achteraan (met een vod in zijn mond) LINKS roept , en Jo dat vertaalt als
RECHTS, rijden we een paar keer verkeerd.Het is ondertussen lichtjes beginnen dooien, en de schoone wegeltjes
beginnen een vettig bovenlaagje te krijgen.Bij indraaien van zon wegeltje is het even zoeken naar het best berijdbare
spoor, waar ik blijkbaar het snelste traject vind.Iets te snel blijkbaar, want in flauwe bocht
schuiven mijn wielen onderuit en ga ik tegen de vlakte. Ne ferme stuik met als
gevolg een pijnlijke schouder en heup (en een ferme deuk in het imago). Terwijl
ik nog even zit te bekomen, komt Mario bezorgd vragen waar het zeer doet.
Sebiet op uw kin, antwoord ik een beetjegeprikkeld.Later zal blijken
dat mijn val, en die van Tom Boonen in De Ronde Van Vlaanderen bijna simultaan
gebeurden. Ik begin zelfs een beetje gelijkenis te zien met Tom.Hij viel ook al een paar keer, ik 2 weken
geleden ook al.Groot verschil is dat
ik, in tegenstelling met Tommeke wel verder rij.Ik moest wel, want mijn volgwagen was in geen
kilometers te bekennen.De rest van de
rit verloopt zonder noemenswaardige problemen, een occasioneel
sneeuwbuitjebuiten beschouwing
gelaten,dat zijn we tenslotte al
gewoon.In De Beize moeten we snel van
de gelegenheid gebruikmaken om een woordje te placeren voor de madammen aankomen,
wan dan is het met de rust gedaan.Die
madammen waren Annemie, Els, Karine, Linda, Nancy, Nadine en Ronny, die ook
uitpakten voor een plaatselijk ritje.
Ivan.
Daags nadien,
paasmaandag, toertocht te Zele
Aanwezig : Axel, Gert, Patrick, Jo, Dany , Rudy DC, Carlo
G, Els, Karine, Linda, Nancy , Annemie
Schellebelle. Hoe
omschrijf je mensen die met dit weer toch op de velo kruipen?
Volgende termen schieten me te binnen: Onverschrokken, onbuigbaar,
keihard, met
een enorm doorzettingsvermogen en een bijna bovenmenselijke wilskracht,
echte
Flandriens dus. Echter, de opinies betreffende deze materie verschillen
grondig. Mijn vrouw bvb. heeft er één woord voor: Stekezot. Er staan
dan ook
maar 3 zotten op het kerkeplein: Stefan Imschoot, Jan Willems en
ondergetekende. Omdat Ivan zeker ging rijden, rijden we eerst naar het
Hussevelde. Het zijn vooral de ijzige wind en de drets die het zwaar
maken,
maar in de terugweg met wind achter, en na vastgesteld te hebben dat er
geen
teken van wakkerzijnde mensen ten huize Rogiers waren, gaat het al veel
beter.
Om 9 uur staan we terug aan de kerk, maar nog geen extra gegadigden.
Jan is aan
het foeteren van jewelste en wil terug naar huis.
Stefan
en ik rijden dan maar mee naar Schellebelle, langs de meersen,
het rusthuis, de warande, de speelbos en nadat we Jan hebben
achtergelaten bij
An, keren we langs Schellebelle station terug naar de Schelde. Bij
Stefan
Im-schoot zijn achterwiel weg in een pak stuifsneeuw en hij rolt
zachtjes de
overvolle ijsgracht in. Allez, het scheelt ocharme 10 cm. Dat ging echt
niet om
te lachen geweest zijn.
In
Schellebelle zelf, op de promenade raak ik weer wat achter. Als
Stefan achter zich kijkt, ligt hij er een tweede maal. Het is me daar
plots een spiegelgladde
vlakte. Hoe komt dat daar zo? Is de Schelde overgewaaid en
vastgevroren? Neen,
even verder staat er een pompier gelijk niet van de slimste; vandaar
dat
Stefaan hem denkt te kennen? - en die vertelt doodleuk dat ze daar wat
staan
oefenen hebben met water spuiten!
Gezien de
extreme omstandigheden, de lage opkomst, de hoge graad van
sympatiekigheid van minstens 2/3° van het deelnemersveld (Jan en
Stefan), en daarbovenop de
afwezigheid van de twee modderfokkers die er prat op gingen dat ze nog
nooit verstek lieten gaan dit
jaar (Ivan en Axel), stel ik voor dat voor deze rit dubbele punten
worden
toegekend. Kwestie van de kloven niet teveel uit te diepen.
En
wanneer houden we de valpartijen bij? Stefan heeft er weeral twee
bij op zijn palmares.
Kloven worden
geslagen en uitgediept.Na 11 ritten in
2013 zijn er nog maar 2 rijders met een ongeschonden palmares.De rest moest al minstens 1 keerverstek laten.Toch valt het op de grootste groep, deze is
met 0 deelnames.Hopelijk krijgen we rap
een beetje lenteweer, zodat de povers en krempers ook de weg naar hun fiets
terugvinden, en zo die beschamende nul kunnen wegwerken.Een paar vaste klanten zijn op weekend naar
Dardennen, en andere buitenlandse oorden, waardoor we vandaag maar met zn 7 zijn.Ik rij als eerste een verlaten kerkplein op,
even later gevolgd door Dirk De Boever, Axel Troch, Rudy Rogiers, Kenneth De
Paepe, Peter Rottier ( Den Hollandse schoonzoon van Eddy De Clerq ) en Luc
Krick.Rudy vraagt of er iemand een
voorkeur heeft voor de rit van vandaag, waarop ik antwoord dat het ritje van
enkele weken geleden richting Waasmunster wel leutig was.Rekening houdend met de vrij strakke
Zuid-Oostenwind zoekt Rudy toch liever een alternatief, want de terugweg met
wind op kop is geen leuk vooruitzicht.Dan zegt Peter met zwaar Nederlands accent, missjchien kunne we
richting t beloofte land rijje, effe naar Neejterlant.Ja, veel zegt hij anders niet, en als hij dan
al eens wat zegt, komt er nog zoiets uit.Als we hem dan vragen waar volgens hem Nederland ligt, duidend op de
wind die vanuit de Kalkense meersen waait, wijst hij zo ongeveer richting
Wetteren.We vroegen ons al af hoe deze
jongen uit Terneuzen in Kalken verzeild was.Nu blijkt gewoon dat hij hier verloren gereden is, en nooit meer terug
geraakt.Anders wel ne toffe gast diene
Peter, en hij kan nog goed uit de voeten ook, met zijn, eh, voeten, en benen
ook natuurlijk.Het wordt uiteindelijk
een aangepaste Midsummerride, richting Wichelen, Schellebelle, Lede, Serskamp,
enz, waarbij we de superslechte modderpoelen bewust links laten liggen.Of rechts, of gewoon rechtdoor als het van
Rudy afhangt, want op een gegeven moment geeft hij aan op links af te slaan. Ik
kijk naar rechts om te zien of er geen aankomend verkeer te zien is, en begin
al af te draaien maar zie niet dat Rudy even twijfelt en gewoon rechtdoor
rijdt, waardoor ik tegen zijn achterwiel rij, en onderuit ga.t Is van uw broer dat get moet hebben
hé.Na het likken van de wonden
vervolgen we richting Erpe, Erondegem, Sint-Lievens-Houtem, Bavegem, om zo via
Massemen en Wetteren terug richting Kalken af te sluiten.Bij het opdraaien van het Vaartplein gaat Luc
er op een diefje vandoor, maar door het feit dan niemand reageert op zijn
uitval, verliest zijn solo toch een beetje van zijn glans.Even later komen ook de 2 fietsende dames aan
in De Beize:Carla De Cock en Annemie
Van de Voorde.Bij ons drankje worden we
getrakteerd op gehaktballetjes.Op mijn
vraag of balletjes met paardenvlees zijn moet Koen het antwoord schuldig
blijven.Geen probleemhoor, wij zijn al blij dat het hoe dan ook
iets van vlees inzit.
Op 26 mei 2013 lopen
Karel Verhoeven en Mario Vaneechoutte de
20 km van Brussel, dit om de Muco vereniging te steunen.
De mucoviscidosevereniging vecht
voor een beter en langer leven voor alle kinderen en jongeren met muco in ons
land. Mucoviscidose is de meest voorkomende levensbedreigende erfelijke ziekte.
1 Belg op 20 is drager van het gen en kan de ziekte doorgeven aan zijn
kinderen. Elke week wordt een kind met muco geboren in ons land.
Mucoviscidose tast de ademhaling en
spijsvertering aan. De ziekte is tot nog toe ongeneeslijk, maar dankzij een
goede behandeling kunnen symptomen zo veel mogelijk voorkomen of behandeld
worden.
Jullie kunnen ook een
steentje bijdragen door te sponsoren via
onderstaande rekeningnummer (=Muco rekening) en mededeling
Zondag 10 maart mountainbiketocht te Sint Niklaas. We vertrekken om 8u30 met de fiets zodat we bij slecht weer nog een alternatieve route kunnen nemen.
Met dank
aan Ivan die me volgende
namen doorgaf (in totaal 28!!!). Ik geef ze in volgorde zoals ik ze
doorkreeg. Reden
naar Waasmunster: Mario, Karel, Axel, Geert, Rudy R, Luc, Dirk,
Patrick, Peter
(schoonzoon van Eddy De Clerck, met Hollandse tongval en rose
drinkbus), Danny,
Rudy DC, Davy, Stefan, Els, en Ivan zelf natuurlijk. Dankewel Ivan om
de
belangrijkste mensen eerst te vernoemen, en te eindigen met de minst .
Carla
reed alleen met al haar vrienden. Machteld reed ook alleen met al haar
vrienden. Hans, Thomas en Guy, Phillippe en Jonatan waren de
genieters. En
bij de dames reden: Renske, Linda, Annemie, Nancy, Sabine.
En Johan, de grootste genieter van allemaal dus. (Met dank aan Annemie
voor de nodige aanvullingen bij de telling van Ivan, die, als hij het
niet meer op zijn vingertjes en teentjes geteld krijgt, de kluts
kwijtraakt.)
Ik ben net
te laat op het kerkeplein om de conversatie door te hebben, maar ik
hoor nog
net hoe Geert de 2 vrouwen aanwezig (Els en zijn eigen Carla) als
fruitmanden
bestempelt. Volgens Carla voldoende voor een scheiding. Liefste Carla,
bij deze
hebt ge het op papier voor als ge eens definitief van die scheve banaan
van een
Geert af wilt.
Op de
Durmedijk ligt het kapotgereden door de machines en ze vallen als, ja
als? als
strontvliegen op een paardevijg: Axel, Danny (natuurlijk) en Ivan
liggen er
allemaal. En ook Stefan Im-schoot van zijn velo. (Ja, het is weer eens
gelukt.
En straks nog twee keer, lees maar verder). Wegsteken dat ge een
tuimelperte
gemaakt hebt, gaat niet met één kant van uwen tenu in het slijk.
Misschien een
idee voor Ivan om een nieuw klassement te beginnen en meteen mee op kop
te
staan? Maar de rest van de dag ligt alles proper en de zandstroken in
de
waasmunsterse cuestas (ja, goegel het maar eens op) liggen er zelfs
perfect
berijdbaar bij. Straf, hoe rap het is opgedroogd na een kletsnatte
winter.
Leutig, leutig.
Karel zit
met slappe beentjes. Zo slim geweest om gisteren 10 km te gaan lopen.
Dan zijn
uw spierkes slappe pap natuurlijk. Op een klimmetje waar ik het altijd
lastig
heb, steek ik hem waarempel voorbij. Even verder verlaat Karel ons. Ja,
zegt
Danny, als er mij zo een ouwe grijze zou voorbij steken, ik zou het ook
voor
bekeken houden.
Danny vindt
zijn weg daar goed in die bossen en, ja hoor, we komen uit op de
carpoolparking
van Waasmunster, een rendez-vous plaats voor mannen die van mannen
houden. Een
geluk dat onze nieuwkomer Peter, met zijn rose drinkbusje, met óns
meerijdt, of
dat zou daar wel eens kunnen verkeerd geïnterpreteerd geworden zijn.
Die gast
moet anders zeker niet onderdoen en rijdt gezwind mee.
Als er ene
vooraan te rap naar rechts afslaat, roept Rudy R van achteren uit:
Links! Links!
Els die net voor me rijdt neemt dat letterlijk op (als: Links,
links!, let op
de nuance) en slaat, midden in het peloton, en recht voor mijn neus,
pardoes
nog een tweede keer links af. Dat moet natuurlijk passen dat er daar nu
juist
nog een wegeltje naar links ligt te liggen. Ik sla alles toe en
vermijdt
verdere accidenten. Het was niet tegen u hoor, Els, verontschuldigt
Rudy zich.
Moesten wij het geweest zijn die zo een maneuver uithaalden, we kregen
er nog
onze zaligheid bovenop van Rudy. Zeg, Els, merk ik op: Dat wist je
toch dat
dat niet tegen jou was, anders had Rudy wel: Links! Links! Fruitmand!
geroepen,
hé.
Els is
vandaag in supervorm en moet niet geduwd worden. Dat valt ons allemaal
natuurlijk wel wat tegen. Wanneer anders in het leven van een man doet
het zich
voor dat men zonder een muilpeer tot gevolg het achterwerk van een
dame
uitgebreid mag euh, aanraken. Nooit toch. Is het daarmee dat de bende
alsmaar
groter wordt dit jaar? Ja, ook ik, die als ik een andere sukkelaar zie
afzien,
peins van: Sorry gast, maar ik zit me hier zelf al te pletter te
terten, lost
het zelf op, zal, als het van pas komt - maar dan ook alleen dan!, Els
steeds een
ondersteunend duwtje geven. Maar als ze nog een keer peinst van mij in
de
sprint te proberen komen kloppen, zal het de volgende keer een serieuze
duw
zijn, richting decor.
De
gesprekken in de Beize zijn weer niet voor publicatie vatbaar, en dat
ligt
vooral aan de fruitmanden. Ik heb geprobeerd het proper op te
schrijven, maar
mijn capaciteiten zijn in deze toch te beperkt. Goed dat ze in de Beize
niet
verkopen wat Els daar allemaal wil bestellen, of het was de laatste
keer
geweest dat ik daar binnen was geweest.
En, om het
af te leren. De jongste modderfokkerster, Renske Im-schoot zich op een
stoel
neffens haar papa. En Renske Im-schoot gedurig in de lach met de moppen
van
haar papa. Ze was ook de enigste.
Volledig ingeduffeld en Koning Winter vervloekend vertrek
ik richting Kalken dorp. In den Boombos merk ik een vers MTB-spoor, dit
blijkt later van Jan te zijn. Op het kerkplein aangekomen staan er
reeds een handvol Modderfokkers paraat. Den ene snakkend naar de eerste
zon, den andere al wat enthousiaster over wat hopelijk de laatste sneeuw
zal zijn. Het oorspronkelijke plan om een gedeelte van de Omloop het
Nieuwsblad te rijden wordt afgevoerd en ingeruild om nog eens in de
sneeuw te gaan spelen.
En trouwens na al die weken de baanjanet te hebben uitgehangen wordt het hogen tijd om nog eens het veld in te duiken.
Ivan
stelt voor om de beroemde 'Rudy-De-Clercq-Sidmar-bos-rit' te rijden.
Iedereen is direct akkoord en weg zijn we. Rudy DC en Ivan pakken de kop
gevolgd door Patrick, Jan, Axel, Steven, Bart, Stefaaaan (naar 't
schijnt wordt zijne naam altijd verkeerd geschreven, te weinig a's of
zoiets...) ne nieuwe, Maarten Jespers (heeft al een paar keer
meegereden) en ikke. We starten vrij rustig via de Schriekstraat
richting Zeveneken. Ergens tussen Zeveneken en domein Puyenbroeck
(vraag me ni juist waar, want aardrijkskunde is nu ni bepaald mijn
sterkste vak) is de eerste en enige valpartij een feit. Maarten slipt en
schuift onderuit. Hijzelf heeft weinig schade, maar die arme fiets is
een stuk van z'n rempomp kwijt (of zo heb ik het toch onthouden, want
mechanica was ook al niet mijn sterkste vak). Na het rechten van Maarten
zijn stuur vervolgen we onze rit richting Wachtebeke. Af en toe laat
Axel een gat vallen, naar eigen zeggen omdat hij ni zeker op zijne fiets
zit. Nochtans als eigenaar van een wijnhandel en lid van een whiskyclub
zijn er mogelijkheden ZAT om uzelf wa vertrouwen te geven.
Via
domein Puyenbroeck, de Moervaart en enkele wegels komen we uiteindelijk
in het Kloosterbos terecht. Zeer leuke kronkeltjes en klimmetjes
wisselen zich af en af en toe wordt het tempo wat opgedreven. Ergens
halverwege houden we halt voor een kleine fotosessie met Bart als
fotograaf van dienst. Wanneer we uiteindelijk het 'speel'bos willen
verlaten, komen we tot de conclusie dat we een tot aan de rand gevulde
gracht moeten oversteken. Stefaaaan ziet niet echt het probleem en rijdt
er gewoon door. Hij haalt juist gepast den overkant en kan nog net z'n
voeten droog houden. De rest kijkt bedenkelijk en vreest voor het nat
worden en bevriezen van den body. We besluiten dan maar om een beetje
verder de gracht over te steken via nen hoop takken die als brug moeten
dienen.
Op de terugweg is de sneeuw al goed aan 't
smelten en spetst het water hatelijk in m'n gezicht (zal me leren om
altijd in het wieleke te hangen).
Wanneer we de
brug in de Bontinckstraat over rijden, gaat het tempo opnieuw naar
omhoog. "Ze rieken hunnen stal". Naar goede gewoonte wordt er in de
Gaverstraat nog een sprintje ingezet, dat gewonnen werd door den eerste
('k heb het van horen zeggen, want kon ni volgen).
Uiteindelijk
belanden we met zessen in de Beize. De overige 4 (Jan, Patrick, Steven
en Bart) moesten naar 't schijnt nog wa gaan bijtrainen, anders kunnen
ze volgende week ni mee. Maarten is zo sympathiek om het eerste
rondje te geven als zijnde zijne welkom, wat wij wel konden appreciëren.
Koen maakt het helemaal af met lekkere bitterballen.
Onder
de belofte "what happens in de Beize stays in de Beize" kan ik helaas
niet verder uitweiden over de reden waarom ik het verslag schrijf, maar
kan u verzekeren, er zit een reukske aan.
Over smijrige
leppen met veloers en broers met meer en minder wasure. tip: wie nog ergens een Dikke Van Dale heeft van een iets oudere druk, neem die
gerust bij de hand, ik weet ook niet de betekenis of herkomst van alles wat ik
ga schrijven, tes van uren zèggen of geschreven heb maar gemakshalve zet ik
alles voor u tussen haakjes.
9 uur : Kerkplein Kalken. 10 man en 1 vrouw (Els), (staat niet in dikke Van Daele en is ook niet het
soort haakjes dat ik bedoel) aanwezig in modderfokkertenue en 2mannen met een ander pakje.
Die twee zonder pakje zijn Bart VH en Steven DM. De andere zijn Rudy R en Rudy
DC, Dirk DB, Jan W, Frank VDS, Ivan R, Luc K, Davy P, Filip D, Danny F en
Stefan I.Ivan ziet in zijn rush naar de
trofee van meest aanwezige al weer een concurrent sneuvelen. Maar ongeveer ter
hoogte van de Colmanstraat neemt Axel zijn positie vooraan in de groep in
waardoor de stand op plek 1 nog steeds door drie man bezet wordt.
Enfin, door hetveurte (op dit soort
haakjes heb ik het) weer van de voorbije dagen opteren de meeste voor een rit
op de baan. Danny neemt het initiatief en in de hoop op nog nen tettenrit
volgen ikzelf en Jan zijn voorbeeld. Uiteraard volgt de rest ook anders vallen
we in herhaling en zou het maar een kort verslag zijn. Wat verder komt het voorstel van even
naarde muur van Geraardsbergen te
rijden.Zoek even maar al op want ik
denk niet dat even voor iedereen even duidelijk is.Op de langen End merken de trekkers dat de
hartslag tussen de 160 en 170 ligt en besluiten daaruit dat er toch wel wat tegenwind
moet zijn.Even voorbij Wetteren nemen
Jan en Frank de kop over en rijden om het tempo goed te regelen een hele lange
tijd op hartslag 140. Allez: dat zien zij dan toch op ulder scherm. Hier en
daar zit er bij de anderen al eens iemand tussen met wa mier of wa
meinderwasure as een ander (meer info
bij moeder Rogiers want dat staat ook niet in Van Dale).
We rijden langsheen provinciaal domein de Gavers om rond 10u30 de muur langs de
achterkant op terijden. Veel muur is
dat niet meer op die manier en sommigen hebben de afdaling langs trapjes of
kasseitjes nodig om overtuigd te geraken dat ze wel degelijk op die
legendarische heuvel zitten.Nu zo snel
mogelijk terug wordt er gezegd al wordt dat niet overal op gejuich onthaalt.
We besluiten dan maar te genieten van het Vlaamse landschap, van dorpjes als
Smeerebbe-Vloerzegem (vrij vertaald naar de titel), Steenhuyze-Wijnhuize,
Trippen, enz.
Voor de rest gebeurt er eigenlijk niet veel; alleen: als ze bij een splitsing achteraan
RECHTS roepen en ne mens is aan het genieten van het landschap en kijkt niet
naar de wijzertjes dan lachen ze u uit als ge als enige ook rechts afslaat, Danny
die vooral de kop doeten hierbij
regelmatig wordt teruggefloten wegens te snel omdat ze achteraan het aantal
nuudigvannekiergedaugtteworden steeds zien groeien, Els die geen nieuwe fiets
meer wil maar nen nieuwen Bart (ze rijdt daar minstens even goed door zegt ze
zelf), Danny die noarzijnpuuten krijgt omdat hij zonder snelheid te verliezen
een baantje zonderkasseitjes neemt,
Boeverken en Rudy R die onderweg de snelle benen eens testen en afklokken op 56
km/u, verplichte voedingssuplementen voor de behoeftigen enz.
12u15: cafe de Beize: ten elven te vroeg en ten twaolven te loate
Na net geen 80 km en 650 hoogtemeters worden de resterende 6 man en Els
opgewacht door Annemie, die solo heeft gereden. We berekenen snel, allez dat
computerke doet dat voor ons, dat we 2560 calorieën hebben verbrand en dat we
omdat weer aan te vullen minstens 8 duvels mogen drinken. Ik weet dat niet alles in mijn schrijfsel
klopt maar als ik zie hoe er in vorige verslagskes met cijfergegevens werd
omgesprongen dan hoef ik me niet te schamen. Ik ga die 8 spreiden over de hele
week en denk dat de meeste van ons na zo een rit in die omstandigheden en zo
vroeg op t seizoen, da dubbel en dik hebben verdiend. En nu volhouden.
O ja:
vertalingen naar het West Vlaamse zijn helaas niet te bekomen, maar toch Mario:
de moed niet laten zakken he man.
Zaterdag
2 februari 2013. Wetteren ten Ede. Jan Willems gaf een feesje voor zijn 40 jaar. Het verstand komt
met de jaren zeggen ze, maar in Jan zijn geval wordt dat blijkbaar nog wat
wachten. Want: Wie legt er nu zijn feesje net op de moment dat het
wereldkampioenschap cyclocross wordt uitgezonden op den TV!!?? Vandaar dat de
modderfokkers maar tegen 10 uur toestekken op Jan zijn feesje, als de koers
gedaan is. Op Jan zijn feestje is er ook een schepen van Kalken (niet moeilijk,
want alle schepenen van Laarne zijn nu van Kalken, haha!), maar er is een mens
die dat niet gelooft. Daarom vraagt die schepen mij om te bevestigen dat hij
wel degelijk schepen is. Wat kan ik anders doen? Maar ik voeg er aan toe: Ja,
meneer, inderdaad, die is schepen, maar vraag mij ook niet hoe zoiet mogelijk
is. Mensen doen zotte dingen in het stemkotje!
Zondag 3 februari
2013. Ritje op de weg naar Oosterzele (een km of 50). Ivan houdt nu een
stand bij van wie er de zondag komt rijden. Natuurlijk omdat hij zelf nog geen
enkele rit gemist heeft en aldus op kop staat, voor de eerste keer in zijn
leven dat hij ergens op kop staat. Broer Rudy en whiskykenner Axel T staan mee
op kop. Ik sta 1 rit achter, want verleden week was het echt te zot weer. Met 7
zijn ze toch gaan rijden, t is te zeggen 35 kilometerkes en ze waren doorweekt
tot op het bot. Ik vind dat die rit niet zou mogen meetellen, wegens te kort,
maar ik ga niet flauw doen, want Ivan mag ook eens een klassement winnen. Ik
denk van vandaag toch op 1 van die 3 mannen een streepje in te halen, maar nee
hoor, ze zijn er alle 3. Hebben die echt niet anders te doen?
Karel had gezegd dat hij op de weg ging rijden, want te
smerig voor het veld. Nee, Karel, zeg ik, op mijn pensioen kan ik nog zoveel op
de baan rijden als ik wil, maar ik ga mee met de bende en in het veld rijden.
Op het kerkplein zet ik mijn banden wat zachter om in het veld wat meer grip te
hebben. En dan, ja dan, dan beslissen ze om op de weg te gaan rijden! En geeneen
die iet zegt als ik mijn banden slapper zet.
Het is koud, er is veel wind, en het tempo ligt bijwijlen
zeer hoog. Dus merk ik op (bij wijze van grap, jaja): Hoe leuk toch, geen
windje, lekker warm, gezapig tempootje en goei companie. Waarop Ivan antwoordt:
Mario, dat de companie voor jou best meevalt, daar kan ik inkomen, maar ge
moet dat ook eens van onze kant bekijken, hé.
Danny F trekt het hele eind naar Oosterzele, bergop en
windop, kop. Als we omkeer maken, komt Rudy R op kop. Ja, zo is het niet
moeilijk, zegt Danny. Rudy heeft echter Els wat assistentie moeten verlenen,
onder andere om het eindeloze vals plat met klimmekes van de Geraardsbergse
Steenweg te overleven. Bij de passage in Oosterzele moeten we nogal veel wind
gemaakt hebben, want 2 dagen later lagen er daar een paar daken tegen de grond.
Verder in het weerkeren, vlamt Stefan Imschoot de pannen
van het dak. Naar het schijnt doet hij elke dag 72 km (36 heen en 36 terug)
naar zijn werk. Daarvoor krijgt hij een maandelijkse fietsvergoeding van 1600
Euro (ik wil er een nul van af zijn), zonder te klappen van de naft die hij
uitspaart en daarenboven ishij met al
de files nog 5 minuten rapper thuis dan met de auto, en volledig ontspannen. En
vaneigens dat ge de zondag dan kunt uitpakken met uw form. Ik ga veranderen van
werk, peins ik. En toen gebeurde het onvermijdelijke: Stefan Im-schoot uit zijn
klikpedal. t Is eigenlijk gene waar, maar ik vond het een goeie woordspeling, die
ik de lezer niet wilde onthouden, maar waar ik echter verder eigenlijk ook geen
weg mee weet.
En o ja, proficiat aan onze voorzitter en zijn eega. Al
de tweede grootvader onder ons, de tweede Rudy. Kleinzoon Sebe was nog maar 2
dagen ter wereld of hij stond ook al in de gazet, een aartje naar zijn
grootvaartje. Nee, verjongen gaan we er niet op doen Mario
Herman De Landtsheer, assistent trainer Club Brugge en videoanalyst
Rode Duivels.
Zaal
Breugel, Kalkendorp 28, 9270 Kalken
Maandag 25/02/13 van 19:00 tot 22:00
Herman De Landtsheer en Tom
Boudeweel,
twee sportieve Kalkenaren op één avond
Herman heeft zich geleidelijk aan opgewerkt in de voetbalwereld. Door een
blessure vroegtijdig moeten afhaken als speler, maar als trainer en analist
ondertussen de absolute top. Hij had als hoofdtrainer verschillende ploegen uit
de regio onder zijn hoede. Daarna vond hij zijn weg in het nationaal voetbal
bij Sporting Lokeren en KAA Gent. Momenteel werkt hij als sporttechnisch
assistent bij Club Brugge en als gewaardeerde videoanalist van de Rode Duivels.
Herman geeft ook les aan de trainersschool als specialist multimedia en hij is
actief als jeugdprospector Oost-Vlaanderen
Tom herkent u zeker als
sportverslaggever van Sporza Radio.
Zijn stem toch.
Als commentator op de voetbalvelden in de eerste klasse en tal van
internationale wedstrijden weet hij als geen ander de luisteraar te boeien.
Tom is ook thuis in andere sporten, hij tekende present op de Olympische Spelen
van Peking en London.
Een avond om naar uit te
kijken.
De toegang is gratis, maar
een vrijwillige bijdrage blijft welkom en zal besteed worden aan een goed doel.
Op een winterse zondag te Uitbergen, meer bepaald in de
Strijpwegel, doet zich volgende conversatie voor: Jo, zou het veel
bijgesneeuwd hebben deze nacht?. Maar Els toch, hoe kan ik dat nu weten? Al
die sneeuw heeft dezelfde kleur, zunne!.
Op nog 8 andere plaatsen in Kalken en omgeving worden er
mensen wakker met het vaste voornemen de koude wind, de striemende
sneeuwvlagen, de vriestemperaturen, de gladdigheid, kortom het winterse gevaar
en de winterse pijnen, te trotseren. De gebroeders Rogiers in het Hussevelde,
de jongste van de Poelmans, den Danny, Axel Troch tussen de whiskyflessen,
Geert Schepens in Laarne, Jan Willems in Schellebelle, Stefan Imschoot wie weet
waar nu weer, en ondergesneeuwde, euh getekende, in de Zomerstraat begot. Ik
heb wel 20 minuten nodig voor het aankleden. Twee lagen truikes bovenop mijn
onderlijveke met daartussen mijn overlevingsdoek (zilverpapier, zeg maar) en
daarboven mijn regenvestje dan toch maar, mijn fietsonderbroek (want in het
verleden zijn er al geweest wiens edele delen vastgevroren raakten aan hun zadel;
ik zal geen namen noemen, maar sindsdien is Danny Fack toch nooit meer helemaal
dezelfde geweest), mijn lange broek met daaronder mijn beenovertrekken, mijn
winterkousen (dubbele met plastiek tussen), schoenen en schoenovertrekken, mijn
mouwovertrekken, mijn nekverwarming die ik ook over mijn kop kan trekken en mijn
hoofdband en helm. Banden goed zacht gezet en hupsakee. Ha ja, mijn dikke
winterhandschoenen nog, natuurlijk. Eer ik aan de Woesten ben, is mijn gezicht
al vervroren. Nochtans ingewreven met Nivea kinderpoepekescrème, wat volgens
mij toch nog iets deftiger is dan uierzalf, zoals door Els gebruikt wordt. Ik
peins bij mijzelf, wijl ik al aan het afzien ben van de kou op mijn bakkes: ik
ga gewoon eens kijken wie daar aan de kerk staat. Dan heb ik al bewezen dat ik
er was, en dan gaan we toch allemaal naar huis gaan, dat peins ik, want de
weinige die er gaan zijn, die gaan ook wel zien dat het veel te koud is. En dan
weer rap achter de stoof kruipen, dat hoop ik.
Maar ja, er staat aan de kerk 10 man, waarvan zelfs 1
vrouw, en van naar huis gaan is er geen sprake. Er zijn er de eerste kilometers
die wat met kouw vingers rijden, en vooral Rudy R heeft er verder last van,
omdat het tempo volgens hem te laag ligt, en de helft van de tijd zwaait hij
met zijn armen gelijk molenwieken. Met zijn spijkerbanden rijdt hij alsof er
nergens ijs ligt, de ene keer zonder handen, dan van achter naar voren tussen
de dubbele rij en hard Boe roepen om de mensen te doen verschieten in de hoop
dat ze omvallen zodat er (uit)gelachen kan worden. Ah, ware het niet dat we
goed overweg kunnen met kinderen, anders zouden we daar toch niet mee kunnen
lachen, want het is zo al niet makkelijk om recht te blijven, en als er dan nog
een zot op spijkerbanden voorbij schiet, is het nog extra moeilijk. Langs een
kant een geluk van de poedersneeuw die bijna ononderbroken valt en alzo de
ijspistes bedekt en berijdbaar maakt. Anderzijds moet ge met een bril rijden en
die slaat soms aan of er komt ijs op en dus zien we maar de helft van de leute,
ook al omdat het de hele tijd oppassen is.
Er zijn 8 valpartijen te melden, ons aangeboden door
slechts 3 mensen. Ivan maakt de schoonste slipper. Ja, nee, ja, nee, en
eindelijk dan toch joepie: JA! Spijtig dat mijn fietscameraatje net deze opname
mist. Het is dan ook op een zeer verraderlijk stuk: het ziet er effen en
besneeuwd uit, maar het is één ijspegel onder een dun laagje poeder. Els schiet
met 4 grondbezoeken de hoofdvogel af. De eerste keer staat wel op film, de
tweede is in een diepe put, waardoor haar naam vanaf nu niet meer Els
Vandeputte, maar Els Indeputte is. Stefan is gelijk jaloers en probeert nog een
gelijkspel met Els uit de brand te slepen, want naar het einde van de rit maakt
hij nog 3 tuimelpertes, waarvan één in de pinnekensdraad aan de Valentinos.
De Konijnenberg in Berlare bezoeken we 2 keer want de
eerste keer was zo plezant dat we hem nog eens doen. Het is veel leutiger nu
het zand hardgevroren ligt. De klimmekes zijn beter te doen en de afdalingskes vereisen
wat extra-glijwerk om recht te blijven. De tweede keer wordt er echter een
alternatief parkoers gepakt en ik beland in een afdalingske in de decor. Els
doet me na, maar eindigt wel op de grond. Tuimelperte 3 was dat, geloof ik.
Over het Donkmeer rijden zit er nog niet in, want het
ligt nog niet dik genoeg. In de Gratiebossen is er een pauze. Geert S moet even
plassen, maar het lukt gelijk niet goed. Ja, wie al niet groot geschapen is, heeft
het bij vriesweer nog moeilijker om hem te vinden. Els wil ook een foto nemen
(euh, van de groep welteverstaan), maar ze weet nog niet goed waar haar
inzoom-knopje staat, zegt ze. Dus wat doet ze? Ze zet een paar stappen
achteruit! Kijk, ik probeer het al 40 jaar, en ik zal blijven proberen hoor, maar
vrouwelijke logica begrijpen, nee, het zal er in dit leven toch niet meer
inzitten, vrees ik. Geert heeft ondertussen zijn plasser toch gevonden en ook
een klisplant (maar niet op dezelfde plaats van zijn plasser, voor de mensen
die al ongerust begonnen te worden), zo een met van die kleverige bollen (de
klisplant dus). Rudy R is slachtoffer en plakt weldra vol klisbollen. Dom van
Geert, want dan weet ge zo dat Rudy tien keer meer wraak gaat nemen (Kinderen,
hé). In plaats van ook een paar klisbollekens af te trekken, trekt Rudy meteen
de hele plant uit. Geert en ik beginnen al rap weg te fietsen, maar ja, in de
sneeuw lukt dat niet meteen, en wie moeten ze weer eerst hebben? De enige
Westvlaming in het gezelschap natuurlijk. Maar Geert krijgt er van een lopende
Rudy met klisplant ook serieus van.
Dees pakken ze ons toch weeral niet meer af. Wat een kick
toch, zo een sneeuwritje. Voor de moddermietjes, die niet willen onderdoen voor
dappere Els, is er gelukkiglijk nog een herkansing, want de hele week wordt er
nog vorst voorspeld, dus over de Donk rijden zit er toch nog in. Afspraak om 27
januari 2013 rond 9 uur aan de kerk, veronderstel ik.
De Beize is gesloten, dus we eindigen met zessen in het Parochiehuis.
Het is nog altijd min 5. We plukken al onze kliskes van onze kleren en maken
een mooi stapeltje op tafel. En dan zegt Rudy dat hij zijn spijkerbanden weer
gaat afsmijten. Want eigenlijk is er zo geen leut aan, hé. Al peins ik dat hij
ze volgende week toch nog wel gaat laten opstaan om nog eens uit te pakken op Lake
Donk.
Ons vorstenhuis krijgt het
zwaar te verduren nu de miljoenenfraude van Fabiola aan het licht gekomen is, maar
toch was de milde vorst van vorige nacht wel gekomen.Die zorgde er namelijk voor dat de ondergrond
lichtjes opgesteven was, en we eindelijk nog eens in het veld konden rijden
zonder tot aan ons knoesels in de modder te zakken.Net als vorige week 14 deelnemers op t
appèl. Els, Rudy R, RudyDC, Cedric,
Thomas, Geert S, Boeverke, Bart, Mario, Patrick, Axel,Karel,ikzelf, en sinds lang geleden was er ook nog ne keer nen tweeden Troch
bij.Neen, niet den Eddy maar zijne zoon
Niels. Het voelt toch een beetje vreemd aan als de zonen van de vaders beginnen
mee te rijden, en zo ga je toch eens nadenken over uw eigen
houdbaarheidsdatum.Toch een beetje
nieuwsgierig wat dat jong geweld zal geven.Hij heeft wel al wat kilometers in de benen van een paar toerkes met wat
speelkameraden, maar nu den eerste keer met de Modderfokkers zal toch nog iets
anders zijn.Na de inschrijving in de
sporthal Kristalbad spreken de B-kes af om van bij t begin op te splitsen, en
ons niet laten meelokken door de rappe mannen.Dat is echter buiten Rudy gerekend die tussen ons komt staan en zegt dat
hij het vandaag ook op zijn gemakske gaat doen.Dus vertrekken we toch maar samen en zien wel waar het schip
strandt.En het moet gezegd, de eerste
20 km blijft het vrij rustig en wordt er gewacht als iemand achterop
raakt.Maar het bloed kruipt waar het
niet gaan kan, en beetje bij beetje gaat het tempo de hoogte in en is de tijd
rijp om de splitsing door te voeren.Als
we even later aan de bevoorrading aankomen zien we de A-kes nog net
vertrekken.Wij laten ons niet meer
verleiden om aan te pikken, en nemen op t gemakske een slok en een beet,
waarna we onze rit vervolgen, en genieten van het al bij al goed berijdbaar
parcours.Tot we even verder een stuk
voor de wielen krijgen waar de plassen te breed en te diep waren om toe te
vriezen, en we alsnog een ploeterstukske te verwerken krijgen.Thomas weet mij zelfs te zeggen dat ik in t
verslag mag schrijven dat het op dat stuk ferm vettig lag. Ter hoogte van
Laarne-Kasteel neemt Geert afscheid, want hij moet nog gaan nieuwjaren bij zijn
meter, en dan kan je maar beter op tijd zijn.Als we een 8-tal km voor het einde het Malterpark gepasseerd zijn,
vraagt Rudy DC wat we gaan doen, onze rit uitrijden, of van hieruit naar De
Beize?Els, die niet echt in forme zit
vandaag, is al vertrokken, en Niels, die zich tot nu kloek gehouden heeft,
kiest ook voor deze optie.We kunnen
deze jonge mensen toch niet moederziel alleen naar huis sturen, en Rudy, Cedric
en ikzelf offeren ons op om hen te vergezellen, enkel Thomas vervolledigt zijn
rit.Laterin De Beize weet Els ons nog te vertellen dat
zij nog wat last ondervond van een zware astma-aanval van vorige vrijdag.Ze zegt er nog bij dat ze al jaren
longproblemen heeft, en dat ze eigenlijk maar over 70% van haar longcapaciteit
beschikt. Wij kijken elkaar ne keer aan en vragen ons af wat dat zou zijn als
ze over 100% beschikte, dan reed ze er ons allemaal af.Zon 10 minuutjes later komt Rudy R ook
moederziel alleen aan.De rest is een
voor een afgeslagen omdat ze vroeg thuis moesten zijn (of een beetje moe
waren).De rest van het verslag heb ik
niet uit eerste hand maar ik weet dat mijn bronnen betrouwbaar zijn.De A-groep krijgt gezelschap van een jonge
gast die nog maar een paar maanden aan het fietsen is, maar van zichzelf vindt
dat hij goed bezig is, en dat ze hem er niet zullen afrijden.Dat had hij dus niet moeten zeggen hé.Voor de rest denkt Mario dat hij met een
platte band zit, maar volgens Rudy zijn het zijn benen, en wanneer hij even
achterop raakt had hij een spatje modder in zijn oog.Dirk raakte ook eens achterop, maar enkel
doordat zijn ketting niet op zijne grote plateau raakte.Rudy V zou zeker rijden, tenzij het -5° zou
zijn, maar zag waarschijnlijk het kommatje niet tussen de 0 en de 5, ofwel
bewaarde hij zijn themometer in de diepvries . Ivan
Ja,
toen ze het kaf van het koren scheidden, ter hoogte van de putten van Meganck
Callewaarwaartegij, waren ze één kafje vergeten, den dezen. Maar dat ge dan zo
moet lachen met een mens op leeftijd (de oudste modderfokker die meereed), die
door levenslang paffen maar over 10% van zijn longcapaciteit meer beschikt, die
eigenlijk zou moeten brillen omdat hij maar over 50% van zijn gezichtsvermogen meer
beschikt, die van kleinsaf over 0% fietstechniek heeft beschikt en die over 0%
verstandsvermogens beschikt om toch te proberen meerijden met de freaks en de
getalenteerden en de getalenteerde freaks, dàt vind ik er een beetje zwaar over,
Ivan. Pure nijd en jaloezie en afgunstigheid, zeg ik, en iets tegen
westvlamingen hebben ook nog. En jaloezie ook. En pure nijd. Ik ga deze week
niet tegen u klappen, voilà. Gelijk andere weken trouwens, want gelukkig zien
we mekaar alleen maar de zondag.En dan
nog maar tot halverwege de rit, want dan rijd ik nog efkes met de elite mee,
haha. In alle geval, tegen dat het BK veldrijden 3 uur later begon, had ik toch
al weer warm. En er won toch wel een westvlaming zeker. Mario
PS.
Nog zeggen dat Gert Vergult aan de bevoorrading aansloot bij de elite, want hij
was zich eerst misreden.
Als ik den hof afrijd, zie ik nog net in de verte 2
fietsers den hoek omdraaien.Mijn eerste
achtervolging kan al beginnen.Even
verder sluit ik puffend aan bij mijn buren Rudy en Eddy De Clercq, en tegen het
einde van de Schriekstraat heeft Rudy Rogiers ons ook al te pakken en zijn we
al met 4.THussevelde is weer goed
vertegenwoordigd vandaag.De rest van
het gezelschap komt uit alle windstreken aangewaaid.Geert Schepens, Dirk De Boever, Luc Krick,
Stefan Imschoot, Mario Vaneechoutte, Thomas Bisschop, Frank Vandesteene, Jan
Willems en zoals het op 3 koningen hoort, komen er ook een paar uit het
Oosten.Al zijn ze maar met zijn tweeën,
en zijn het volgens mij ook niet echt wijzen: Danny Fack en Axel Troch.Een behoorlijke opkomst van 14
deelnemers.De nieuwjaarsspeach van
voorzitter Rudy heeft blijkbaar inspirerend gewerkt.Aangezien we deze middag onze nieuwjaar
moeten gaan wensen in De Beize, kiezenwe voor een rustig ritje op de weg.Hoewel rustig?We vertrekken langs
de Kalkense meersen richting Uitbergen en Schellebelle om zo richting Sint
Lievens Houtem te rijden en daar in t ronde de nodige molshopen aan te
doen.En telkens we zo een molshoop
achter de rug hebben, moet ik tot mijn grote spijt vaststellen dat de conditie
verre van schitterend is.Gelukkig is er
nog iemand bij wiens forme nog verder te zoeken is dan die van mij, en krijg ik
na ieder klimmetje net genoeg tijd om een beetje op asem te komen.Zodoende lukt het me om mij als een pitbull
in het wiel van grote broer vast te bijten.Mijn tactiek blijft niet onopgemerkt, en ik krijg van Jan en Frank de
opmerking dat er van een verslagske niet veel in huis zal komen, want dat ik
niet veel meer dan het achterwiel van Rudy zal gezien hebben. Ik toon hen welgemeend
mijn langste vinger, en merk op dat ik toch al evenveel kopwerk gedaan heb als
hun: ook geen.Het verslag wordt toch
nog een beetje gekleurd door Danny, die halfweg de rit voorstelt om misschien
op te splitsen in 2 groepjes.Rudy
begeleidt het eerste, en hij zal zich over de tweede groep ontfermen. Als
iedereen afscheid genomen heeft van Danny, besluit hij dat alleen maar alleen
is, en rijdt toch verder met ons mee.Hij maakt van de gelegenheid gebruik om een testritje te maken met Luc
zijnen nieuwen 29er.Eens de
heuvelzone achter de rug rijden we langs Melle, waar we van de zijkant van
Mellebrug afrijden tot op de Scheldedijk.We vervolgen richting Wetteren, waar we net voorbij den Passarel nen
pipo op nen koersvelo voorbij steken.Diene gast kon blijkbaar nie goed verdragen, dat hij op zijn
koersmachien voorbijgestoken wordt, door een bende op dikke banden en begint te
versnellen zodat hij ons weer voorbij steekt.Dat had hij dus niet moeten doen hé.Rudy zet zich op kop, Axel voor zich uit duwen, en jaagt de snelheid tot
over de 40Km per uur.Even verder neemt
Stefaan knap over, en op geen tijd zijn we aan Kalkenvaart, waar we linksaf
rijden.Ik hoop dat we nu rustig verder
naar Kalkendorp kunnen rijden, maar de strijd is in alle hevigheid
losgebarsten, en het valt helaas niet meer stil. Mijn beste pijlen zijn
ondertussen al verschoten, en ikzie mij
genoodzaakt mijn rookwaren aan Maarten te overhandigen, en de spurtende bende
te laten rijden.Hierdoor mis ik wel de
finale stoot van Danny, die bij het oprijden van het Vaartplein een hoekske wil
afsnijden rechts van het schuilhok, en daar onderuit schuift op de bemoste
ondergrond.Als hij een later alleen
aankomt aan De Beize, zegt hij dat het niet erg is dat er niemand op hem
gewacht heeft, en dat we toch nog allemaal zijn vrienden zijn.Toch ne toffe gast hé, onzen Danny..
 "Cool"){kind=icon}
.
 "Smile"){kind=icon}
){kind=link}
){kind=link}