is the name, biking is the game

2 Januari 2011, Plaatselijk.

Om de nieuwjaarskater uit het lijf te rijden stelt Rudy een plaatselijk ritje voor, start om 9.00u aan de kerk.  Het iets latere vertrekuur valt blijkbaar in de smaak, want er komen 18 kandidaten op af.  Carla en Annemie vertegenwoordigen de dames en kiezen voor een modderloos ritje op de weg.  Guy R en Andre DC bieden zich spontaan aan om hen te begeleiden en uit de wind te zetten.  Achteraf hoor ik van ons Carlaatje dat het net andersom was, maar dat zij en A’mie toch niet teveel hebben moeten wachten.  Wij starten met 14 voor een ritje naar de “verre kapel” in Eksaarde.  De 3 Rudy’s, Jan W, Frank VDS, Geert S, Dirk H, Dirk DB, Davy P, Danny F, Luc K, Steven DM,  ( die ik vorige keer verkeerdelijk VD noemde, waarvoor mijn excuses ), Tim VD ( met wie ik DM verwarde ) en ikzelf.  De sneeuw van de voorbije weken, is zogoed als weg.  “Zogoed als”, want hier en daar ligt nog een verraderlijk stuk op ons te wachten, en dat mag Frank ondervinden.  Bij het indraaien van een straatje gaat hij op een ijsplek onderuit.  Gelukkig zonder veel erg, want zo’n lichtgewicht valt niet, maar dwarrelt naar beneden.  Ons ander lichtgewichtje, Dirk DB blijft zelfs zweven (op uitzondering van een voetje aan de grond)  We vervolgen onze weg, en krijgen even voorbij Doorselaar, na het kruisen van de Persijzerstraat het bij de meeste Modderfokkers gekende keuzemoment.  De “echte” rijden links van de beek door een lang stuk boerenslag, de rest blijft rechts op 2 paadjes in beton.  Het was stil aan de overkant, want niemand zag het zitten om dit ploeterstuk te trotseren.  Aangekomen aan de Kruiskapel houden we een korte rustpauze voor een hapje en een drankje, en voor degene die het nodig achtten, een schietgebedje te plaatsen voor een pechvrij jaar.  Mijn schietgebedje had blijkbaar wat vertraging, want we zijn nog maar net vertrokken als mijn ketting doorbreekt.  Ja, dat komt ervan als je teveel macht hebt hé.  Tijdens de herstelling weet Rudy mij te vertellen dat er al redelijk wa sleet op mijn ketting zat, en dat dit wel de reden van de breuk zou kunnen zijn.  Weeral een illusie armer.  En dan krijgen we nog een bui van ijsregen over onze kop ook.  Nog geen 2 km verder mag Frank aan de kant met een platte band.  Zoveel pech op zo’n korte tijd, dat belooft niet veel goeds.  Misschien volgend keer toch maar een Euroken in den offerblok steken.  We hervatten onze rit, maar besluiten het lastig stuk Durmedijk links te laten liggen en kiezen voor de oude spoorwegbedding richting Lokeren.  Net voor we over de Durme rijden, kruisen we een andere groep Mtb-ers, die wel stoer willen doen, en van de zijflank naar beneden rijden.  Normaal geen probleem, maar nu ligt er wel erg veel ijs daar beneden, en de ene na de andere gaat dan ook onderuit.  En passant, waarschuw ik hen nog dat het ginds beneden wel eens glad zou kunnen liggen, maar de meeste zijn ondertussen al terug rechtgekrabbeld.  Verder richting Heiende begin ik mijne stal te rieken, en krijg zowaar courrage, maar die wordt als snel getemperd als men besluit via de Vogelenzang naar huis te dokkeren.  Nog even afzien dus, en aan het einde van de kasseistrook zeg ik dat het nog een chanche is, dat we nu geen brug over moeten.  RIJDEN ZE TOCH WEL NAAR LINKS ZEKER!!!  Gelukkig is de brug van de Bontinckstraat de laatste hindernis, en wordt deze al bij al nog goed verteerd.  De laatste kilometers richting Kalken zet Danny zich op kop, en jaagt het tempo op tot zo’n 33 – 34 per uur.  Als Rudy V zijn eindrush inzet met alle rappe mannen in het wiel gaat het zelfs richting 40.  Ik kan nog net mijn  wagonnetje aanpikken en zie dat hij zijn koppositie behoudt en als eerste aan De Beize aankomt.  Het moet gezegd worden, Rudy V is toch ne rappe gast, zeker als’t is om zo rap mogelijk op cafe te zitten.

Ivan.