ritverslag Overmere 23/12 door the one and lonely Axel...
Bericht aan de overlevenden van het einde van
de wereld!
Met 2 (Jo R. en ikzelf)hebben we het einde van
de wereld overleefd (daar kunnen geen kindjes van komen) en konden we vanuit
Overmere vertrekken voor een natte en modderige mtb-tocht op zoek naar
overlevingskansen en droge plekken op aarde. Jo heeft er zin in en laat mij na
enkele kilometers aan mijn lot over.Alleen met mijn aluminium ros ga ik voor de 50km, het eerste uur kunnen
we het nog tamelijk droog houden.Na de
eerste bevoorrading begint het te motregenen, maar dan wel van die motregen
waar je nat van wordt. In het begin veel meewind gehad, dan weet je, straks
tegenwind. En die begint nu. Tegenwind, regen en op sommige plaatsen slecht
berijdbare wegen en de moed (en het water) zakt tot in de schoenen totmijn linkerschoen het begeeft en de zool
loskomt van de schoen. Naast de Scheldedijk lijkt het alsof ik echt alleen op
de wereld ben. Hier en daar een paard of een koe zonder beschutting en met de
pootjes in het water die ook liever droog zouden zitten.
Een onstuimig viertal haalt me bijna in, maar
in al hun geweld gaat één van hen onderuit net op het moment dat ik achterom
kijk. Dat was plezierig! Na 40 km en de tweede bevoorrading besluit ik direct
het thuisfront op te zoeken omdat het water en de moed ontsnapt zijn door de
kapotte schoen. Ik ben ondertussen ook nat tot op mijn vel en begin het koud te
krijgen. Direct naar huis, fiets afspoelen, kledij afspoelen en dan zelf onder
de douche. Daarna op zoek naar nog eventuele overlevenden in de Beize. Daar
ontmoet ik Luc K en Yvan R Een tijdje later komt ook Danny F in de Beize,
niet afgespoeld tenzij hij een modderbad genomen heeft wat hem veel plaats
geeft.
Ik heb niet veel tijd en ga naar huis. Als er
nog overlevenden zijn, wil jullie volgende week zondag aub melden.
Het was nat en vuil, maar ben toch content
dat ik uitgereden ben. Hoe zou Frank het ondertussen stellen in de Hel van
Kasterlee?
Vrijdag 21 december : kerstspinning met aangepaste kledij en attributen ( The Gym Wetteren, 19u45) Nieuwe spinners welkom maar geef een seintje. Daarna hot-dogs à volonté in de Beize. Niet spinners - modderfokkers ook welkom !
Vrijdag 28 december geen spinning, vrijdag 4 januari wel spinning
Zaterdag 5 januari : nieuwjaarsreceptie in Wijnatelier vanaf 19u.
Het is even
voor half negen als ik als eerste het verlaten kerkplein oprij.Na een enkele minuutjes krijg ik het
gezelschap van Jo Roels en Els Van den Putte, even later gevolgd door Axel
Troch, Kenneth Vanderzypen en een van zijn
kennissen.We wachten nog even
tevergeefs op de rest van de bende, en besluiten dan maar naar den Skala te
vertrekken.We zijn maar met zn zessen,
ook als is het een thuismatch.Waarschijnlijk zal de koude en de motregen er wel voor iets tussen
zitten.Onderweg sluit Stefan Imschoot
ook nog aan, en aan de inschrijving staan Patje Roels en Frank Vandesteen ons
op te wachten.In totaal met negen dus,
en wie denkt dat Els op haar eentje moet gaan fietsen, heeft het mis.Els rijdt van tegenwoordig gewoon met de
mannen mee.Straf bezig.Wie hoopte om op zon ingerichte tocht een
paar nieuwe wegelkes te ontdekken, is eraan voor de moeite, want we krijgen
krek hetzelfde parcours van de vorige edities voor de wielen.Toch slagen we erin om na enkele kilometers,
ergens in de velden richting Wetteren, een verkeerde afslag te nemen.Het pijltje was dan ook heel dubbelzinnig
geplaatst.Gelukkig zien we snel onze
vergissing in en maken rechtsomkeer.Behalve Jo, die gaat vastberaden door waardoor we hem een tijdje kwijt
zijn.Als we aankomen aan de Schelde,
maken we de keuze om toch maar op, in plaats van naast de dijk te rijden,
kwestie van het materiaal een beetje te sparen.Toch zien we enkele die-hards lustig door de modder ploeteren, goe zot,
maar er moeten er van soorten zijn.Wanneer we even voorbij Den Aard in Schellebelle linksaf een veldwegel
indraaien, is er geen ontkomen aan de modder.Patje plaatst een versnelling, en neemt enkele lengtes.Niet voor lang, want even verder gaat hij
volledig in de breedte, en sierlijk onderuit in het slijk.We vervolgen richting Berlare waar we een
lusje maken tussen de zandbergen, waarna we via Zele, terug naar de
Gratiebossen in Berlare rijden.Het
materiaal krijgt het zwaar te verduren.Patje zit al een tijdje door zijn achterrem, en op een vettig stuk
begint het bij mij ook serieus te kraken.Als ik afstap om te kijken wat het probleem is, begint een achterligger
te foeteren dat ik in de weg sta.Ik
roep hem na dat ik niet kan kiezen waar ik in panne val, en gooi er nog een
paar lieve woordjes achteraan.Na een
beetje trekken en duwen krijg ik toch weer wat beweging in het achterwiel en
kan mijn weg vervolgen.De rest van de
vogels zijn intussen gaan vliegen, maar niet voor lang.Even verder staat Jo aan de kant met een
lekke band. Er wordt gekozen om een beetje bij te pompen, en te zien hoelang
het houdt. Niet ver dus, want na een paar kilometer kunnen we opnieuw aan kant,
dit keer om een nieuwe binnenband te steken.De rest van den toer werken we af zonder verdere problemen, en als we
Kalkendorp binnenrijden, besluiten we toch maar rechtstreeks naar De Beize te
rijden.Voor we binnen gaan, schudden we
de meeste modder een beetje van ons af, en Stefan, den properen jongen, doet
dit wel heel grondig.De modder vliegt
tot bovenaan het venster, en wie De Beize kent, weet dat dit redelijk hoog is.
Koen zal bijgevolg zijn ladder mogen bovenhalen om zijn vensters te kuisen
(Waarvoor Stefan oprecht en uitvoerig zijn excusesaanbiedt).Hopelijk kunnen we het volgende week ietske properder houden.
Ivan.
Toch nog een eenzame fietser gevonden ( foto) Alhoewel.... eenzaam.....
Als ik om 8 uur het kerkplein wordt opgeblazen tegen een
5 tal beaufort zie ik Els en Jo in hun camionette beschutting zoeken, terwijl
Jan dit in zijn eigen wagen doet. Wat later komt ook Boeverken het kerkplein
opgewaaid en Rudy V ook maar dan met de
camionet. Alle fietsen erin, nog even wachten en met zes naar Haasdonk.
Op den E 17 moet Els haar stuur stevig vasthouden en
krijgen we nog een paar druppels te verwerken. De laatste van de regenzone die
gans de zaterdag en zaterdagnacht was gepasseerd. Wat verder zagen we een klein
groen sportwagentje beneden in de graskant liggen, waarschijnlijk iemand die
zijn stuur niet zo goed vast heeft gehouden en iets te veel gas gaf, maar
daarover later meer.
Vlak voor de inschrijving krijgen we nog het
gezelschap van Frank.We praten nog wat over wat het af te leggen parcours
en zien iemand de wenkbrauwen fronsen als we zeggen dat de technischepassage door de Haasdonkse bossen er ook weer
zal bij zijn.
We zetten aan en Frank zet zich op de kop. Na een paar km komen we aan een
eerste splitsing en horen we dat Jo en Els voor een kortere afstand kiezen. Wat
verder is het even meewind en steekt Rudy ons voorbij om zo (naar eigen zeggen
he) toch ook even wat kopwerk te doen. Het parcours brengt ons tot in Kruibeke
alwaar de organisatie er jammer genoeg voor kiest ons langs wegenwerken te
sturen. Een traject waar we meer schade aan het materiaal toebrengen dan plezier
beleven. Wat later gaat het terug richting Beveren en krijgen we een eerste
bevoorrading in een grote vrachtwagen waar je langs een met paletten gemaakte
trap in moest. Het gevaarte stond hevig te schommelen door de nog steeds niet
afgenomen westenwind. Na nog een kleine plaspauze zetten we de achtervolging in
op Rudy die beslotenhad de versnapering
over te slaan. Over een heel lang nog net te doen modderstuk zet Jan een stevig
tempo in. Even verder draaien we echter 300 graden terug met vol wind op kop in
een open vlakte. We schakelen allemaal enkele tanden terug en de snelheid zakt
enorm. De andere rijders op die strook staan echter zo goed als stil.
Even later komen we eindelijk in de Haasdonkse bossen. Het eerste deel is niet
zo vettig en alweer Jan rijdt de boel aan flarden. Ik verschiet me een bult als
Frank op zij gaat en me laat passeren. Bij elk verhard tussenstuk jagen we er
nog een spurtje uit om nog wat voorliggers te pakken voor de volgende bosstroken. Het
duurt dan ook even voor we weer samen zijn op de tweede bevoorrading. In een
volgende bospassage zien we Rudy te voet, de ketting (voor de tweede week op
rij) in de hand. We helpen hem die er weer op leggen en vangen het laatste stuk
aan. In al die bospassages denken we even terug aan dat groene sportwagentje
want ikzelf slip een drietal keer en leg me evenveel keer neer. Eén keer zat er
een gelukkig dun boompje in de weg.Maar
ook Frank en Dirk doen een groene sportwagen imitatie. Te hoge snelheid of
stuur beter vasthouden ????
We zien Dirk zich nog eens plat leggen om dat laatste gaatje voor de finish te
dichten en doen hem dit niet kado. We eindigen dus met een slordige 46 km/u.
Winnaar van de dag was echter Jo die veel sneller of
de rest terug binnen was. Hij wou zijn techniek bijtrainen en koos onmiddellijk
voor de bossen. Die bleken toch wel minder uitgebreid voor 10 uur want na 9 km kwam hij terecht op een
verjaardagsfeestje van een onbekende eenzame Zelenaar. Sociaal als hij is
ondersteunde hij de mens hierin zo goed en kwaad als het ging.
In de Beize bleek Yvan een soloritje te hebben gedaan
langs de dijk, nou ja solo ??? Ook Luc is een uurken later op zijn fiets gesukkeld,
Karin en Jurgen deden een toerken op de baan en Rudy R werd na een naar verluid
zware nacht pas rond de middag in de Meersen gesignaleerd.
Voor de vergunninghouders 2012 is het verlengen van hun vergunning eenvoudig. Via mail krijgen de leden een OGM nummer waarmee de vergunning kan worden betaald. Rechtstreeks aan de wielerbond dus.
Graag betalen voor 15 december dan ben je zeker dat de vergunning gewoon doorloopt. Het vergunningkaartje van dit jaar wordt ook het kaartje voor volgend jaar. Wijzigingen ( verhuizing, verandering van samenstelling van het gezin, overschakelen naar gezinsformule ) moet je online doorvoeren op de recreatiepagina van www.wielerbondvlaanderen.be Een gezinsvergunning kost dit jaar slechts 33 euro . Individueel blijft 28 euro.
Papieren
voor de terugbetaling door het ziekenfonds komen dit jaar rechtstreeks
van de wielerbond en worden opgestuurd naar het secretariaat.
Opgelet
: nieuwe promotievergunningen moeten online aangevraagd worden. Op de
website van de wielerbond , rechts bovenaan : word lid !
Wapenstilstand.En het is eraan te zien ook.Slechts 5 ( vijf ) kandidaten voor een ritje
naar Wetteren.Het is nochtans een
klassieker, die rit van de mannen van Tonneken.Axel staat mij al op te wachten, en Guy komt
er een beetje later ook aan.Tom komt op
zijn gemakske afgewandeld, en als we hem erop wijzen dat het de bedoeling is om
met de fiets te rijden, zegt hij dat hij nog niet zeker is wie zijne velo hij
gaat afpakken.Gelukkig komt even later
Rudy R aangereden, en heeft hij toevallig de fiets van Tom bij, die binnen gedaan
was voor klein onderhoud.Slechts met
zn vijven dus, en bij gebrek aan liefhebbers mag ik samen met Rudy de kop nemen.We zijn nog maar net vertrokken als Luc K ons
tegemoet komt, even later gevolgd door Patje.Net voor den langen end kom Frank ook nog aansluiten en zijn we toch al
met 8.Aan het einde van diezelfde
langen end haakt Dirk DB zijn wagonnetje aan, en even verder krijgen we Jo en
Els in t vizier.Terwijl we even moeten
wachten voor een rood licht meldt ook Mario puffend present, en bij aankomst
aan Tonneken, heeftRudy V net den hoop
vervolledigd.Als we er dan ook nog
Cedric, Pascal, Karine en Sabine, die rechtstreeks naar ginder gekomen waren
bijtellen, komen we alsnog op een totaal van 17 deelnemers.Een ferme bende, maar de raarste start die ik
ooit meemaakte.Als we dan ook nog
ingeschreven raken, kunnen we op t gemakske van start.Terwijl Rudy nogeen beetje aan zijne velo sleutelt,
vertrekken de B-kes alvast, om niet teveel in de weg van de rest te
rijden.Toch kunnen een paar rappere
mannen het niet nalaten om mee te glippen, en al ne keer te testen hoe goed de
benen zijn.Wij laten ze dan ook maar
rustig voorop rijden, maar anderen zien dit als een oorlogsverklaring en gaan
de het gevecht aan.Van Wapenstilstand is geen sprake meer als
Rudy ons komt voorbij gestoven, met nog een paar modderduivels die er hangen
aan te wapperen. Als het kanongebulder
wegsterft en de rook begint weg te trekken, ligt de bende serieus uit elkaar
geranseld.Ik bevind mij in het
gezelschap van wapenbroeder Mario , en we besluiten ons eigen tempo aan te
houden.Even later dreigt een
hergroepering als door een lekke band van Jo een kort staakt het vuren wordt
ingelast. In het besef dat straks het geweld weer in alle hevigheid zal
losbarsten, besluiten wij, samen met Luc, het strijdtoneel voorop te blijven.
Het parcours ligt er ferm vettig bij, zelfs het ploeterboske in Serskamp blijft
nog net berijdbaar.Ik voel me bij
momenten zelfs de betere schaatser van de drie. Zoveel hoogmoed kom vroeg of
laat voor de val, en op een dalend stuk bruine zeepe ter hoogte van de E40 in
Erpe-Mere is het van dadde.Mijn
voorwiel schuift naar rechts, mijn achterwiel naar links, en ikzelf daar ergens
tussen.Deze stijloefening resulteert in
een stevige duik in de grascant, waar mijn val gelukkig gebroken wordt door
enkele boompjes.Wanneer ik weer op de
fiets krabbel, en mijn kompanen bijbeen, vragen ze me of het een beetje
meevalt. Als ik antwoord dat ik morgen niet zal moeten gaan werken, verschieten
ze toch een beetje.Zo neig zeer gedaan,
vragen ze.Nee, antwoord ik, maar ik heb
morgen mijnen inhaaldag van 11 november nog tegoed.Genoeg gezeverd, verder rijden.Het duurt wel heel lang voor we terug
bijgehaald worden door de rest van de groep.We staan zelfs al een tijdje aan de bevoorrading voordat Rudy, en daarna
druppelsgewijs de rest van de bende aankomt.Rudy vraagt nog even droogjes wanneer we eindelijk die vettige stukken,
waarvoor men ons bij de start gewaarschuwd had, gaan krijgen.Voordat iemand hierop kan antwoorden, zijn we
alweer vertrokken voor de resterende 15km van de rit.Het is de bedoeling om bij de rest van de
bende te blijven, maar een tweede tuimelperte, dit keer in een gracht, beslist
er anders over. Bij aankomst in Tonneke zit daar ook nog ene Gunther B, die
ons weet te vertellen dat Danny F, Filip B en Carlo ook nog ergens rondreden.
Al bij al een bendeken van zon 21 Modderfokkers. Niet slecht voor een Wapenstilstand.
Verslag van e wa van alles. (belofte maakt schuld) Woensdag 24 oktober:
mail van Rudy die de mannen met de lampkes uitnodigd voor een ritje in
Wiekevorst. Beetje Kempenland dus denk ik aan draaien en keren in single tracks
door de bossen zoals we dat vorig jaar op weekend in Herentals zagen. Dat in
het donker met een lamp. Bwajaa we gaan dat eens proberen. 19u50 niemand anders
op het kerkplein. 20u een nog steeds leeg kerkplein tot de bekende witte
camionette de versgelegde kasseien opdraait. Inladen en weg ermee. Hier en daar
wat fileleed maar toch niet te laat aan de rit kunnen beginnen. Voormeer info over de rit verwijs ik graag naar (http://www.blog.seniorennet.be/strammermax/)
Het verslag waar een van de gesprekspartners van na de rit voor zorgde. Wel
even scrollen want de man schrijft behoorlijk veel.
Het grote verschil met tourritten bij dag op zondag vind ik (buiten dat het
donker is uiteraard) vooral de gemoedelijkheid. Niemand moet op tijd thuis tijd
zijn om moeder de vrouw die haar best deed aan stoofpot al te fel te
ontgoochelen, net een drukke werkweek achter de rug en dus tijd genoeg voor een
rustige gemoedelijke babbel tussen pot en pint met gelijkgezinde mtbikers. Best
een leuke ervaring.
Zondag 28 oktober: Sint Amands. Met een kleine Kalkense delegatie afgezakt naar deze
telenet rit. (Axel, Ann en Jan, Els, Rudy R, Geert S, Bart VH en ikzelf) Voor
het eerst redelijk koud, nauwelijks boven het vriespunt bij het vertrek maar
blauwe lucht de hele tijd. Gevolg: veel volk in de statie. Ik hoorde ergens dat
er een 1200 bikers aan de start kwamen, wat vooral tijdens de eerste paar
single tracks voor opstropping zorgde. Eens de splitsing gepasseerd beterde dit
en ging het tempo de hoogte in. Twee verzorgde bevoorradingen, mooie streek,
leuke technische stukken en goed weer zorgden voor een geslaagde voormiddag aan
een gezapig tempo. Eenmaal in de Beize troffen we Ronny VH Rudy DC, Eddy DC,
Luc en Yvan die de kloosterbossen bezochten. Filip B, Gunther B, en Nancy en
Patrick vertrokken wat later dan de rest en reden solo te Sint Amands.
Halloweennight.
Nachtrit te Zele. Deze keer meer volk voor een lampkestoer. Rudy R en Rudy V,
Ivan, Geert S, Dirk DB, Jojo en Els, ikzelf en een voor mij onbekende. Na de
rit ook nog gezelschap gekregen van Filip Buysse. Maar goed : de rit. Het
parcours loopt door Zele, enkele Zilse boerewegels via de gratiebossen
langsheen Gansevelde naar Hamme. Het is daar dat Els het vuur aan de lont stak,
efkes de kop overnam en vlot 35km/u aanhield. Hier en daar wat gepuf en gekraak
dus geen seconde te vroeg voor de bevoorrading. In een knap Halloweendecor deed niets vermoeden dat we reeds aan de
Watermolen te Hamme waren. Via de dijk dan terug richting Zele. De snelheid
bleef hoog en een smalleken op ne crossvelo kon het niet echt verkroppen dat we
even inhielden opdat iedereen zou kunnen aansluiten. Hij maakt dit verbaal
duidelijk als hij ons voorbij steekt. Wat verder over de brug aan de Durme slaan we de lange
single track in richting Lokeren en vind Rudy R het moment gekomen om zijn
duivels te ontbinden. We proberen te volgen maar in het donker slalommend
tussen de voorgangers valt dat tegen en zeker als we wat later smalleken van
daarnet een verkoudheid bezorgen en nog een tand wordt bijgestoken. In
verspreide slagorde bereiken we Zele centrum om aldaar nog een kleinigheid te
nuttigen. De tijdsverschillen zijn gigantisch als we Kalken bereiken maar wat
daar de preciese oorzaak van is laat zich raden.
Zondag 4 november; Sint Niklaas
Een van de eerste ritten die ik ooit reed. Ik stierf toen een keer of twintig
maar vond het een knappe rit. Ik stierf nu een paar keer minder en vond het nog
knapper, vooral het laatste stuk door de bossen van Haasdonk is heel erg knap en
lang. Hier opnieuw veel volk en daardoor schuiven op de smalle paadjes richting
Temse. Yvan en de drie Rudys, Jo en Els, Danny F, Gert en ikzelf moesten zelfs
voet aan grond zetten door wat geklungel voor ons. Enkel Jan bekeek dit als
surplastraining. Wat later haalde ook Frank VDS ons in. Op de scheldedijken
richting Rupelmonde werd het dan voor het eerst echt vettig en ging de snelheid
de hoogte in. Jo begon op zijn geliefkoosde modderterrein op kop maar was al
snel niet meer te zien. Jan, Frank, Rudy, Gert, Danny en ikzelf dreven de boel
op en misten bij een zoveelste inhaalmanoever bijna een pijltje links de dijk
af. Onmiddellijk draaien en waar enkele anderen twijfelden over rijden of niet
gingen we resoluut de afdaling in. Even verder ging mijn achterwiel me voorbij
en kwam ik in een (gelukkig droge) beek terecht. Na een 25 km vroegen we ons af waar
de bevoorrading bleef. Echter net op dat moment kwamen een paar gasten zonder
helm aansluiten. Meestal zijn dit baankoereurs die in de winter mountainbiken
om wat in conditie te blijven maar het niet nodig vinden een helm te dragen,
heeft men me verteld. Begrijpe wie begrijpe kan. Enfin dit werkte als een rode
lap op een stier. De stier noopte de aanhangsels tot nog een paar ferme
tempoversnellingen alvorens Pamplona euh de bevoorrading werd bereikt.
Daar zagen we ook de rest terug en bleek dat er bij nog een paar het
achterwielsteektjezelfvoorbijfenomeen was voorgevallen. Na de bevoorrading
onmiddellijk weer een hele lange modderstrook tot aan de E 17 om dan via het
ford van Haasdonk de bossen in te duiken. Daar komt dan de techniek boven en
worden de verschillen nog groter. Zo groot dat Frank Jan Rudy R en ikzelf pas binnen
kwamen op het moment dat Jo zijn eerste duvel reeds vast heeft. Toch ne rappen
zelle. Eenmaal bij de Woesten blijken ook Patrick R en Luc K en een delegatie
dames (Annemie, Linda en Nadine) te hebben gereden.
We kochten nog allemaal een heel mooi messenset voor onder de kerstboom en
gingen naar huis.
Om 8 u wordt
er verzameld op het kerkplein. Patrick R, Bart VH, Ivan R, Dirk DB, Gert V en
de twee andere Rudys. Ronny VH was als
eerste paraat maar hij gaat met de auto, ook Jo en Els en Carlo G.
Jan W pikt
in, in Wetteren.
In groep naar
Herzele, op een klein akkefietje in de voetgangerstunnel onder de spoorweg na,
verloopt alles rustig. Alhoewel rustig ook niet echt het juiste woord is. Rudy
R en Gert nemen het meeste kopwerk voor hun rekening en op een drei koart van een ure zijme al gariveerd.
Er is keuze
tussen 25-40-50en 65 km.
Bij de start
vertrekken we met drie, Jo, Ivan en ikzelf, een paar min voor de rest. Kwestie
van uw meerderen te erkennen. We zijn van plan niet de langste afstand te
kiezen en dan eventueel onderweg nog af te slaan naar huis (lees De Beize). De
anderen beslissen om ook (maar) de 50 km te rijden.
Na enige tijd
worden we ingehaald, en doen we toch een poging om mee te rijden.
Ook Ronny die
als eerste was vertrokken wordt ingehaald. Kort na de hergroepering rij ik lek.
Ronny besluit
om op eigen tempo verder te rijden en de rest wacht.
Na het
herstellen van de bandbreuk, kunnen we maar moeilijk de betere laten rijden en
apart onze rit verder zetten. Af en toe moeten we wat plooien, maar sportief
wordt systematisch gewacht en zo blijven we samen. Het prachtige heuvelachtig
parkoer (waar Ivan niet veel van gezien heeft) is toch een stuk lastiger dan
het vlakke in Kalken. Jo moet daar bovenop nog vier zware kermisdagen
verwerken.
Veel
mogelijkheden om het parkoer vroeger te verlaten zijn er niet, we twijfelen nog
ressekes bij een bord Herzele 4km,
maar tis Jo die zegt we zijmer bijkanst
en we rijden verder.
Vanaf dan is
er een lichte afscheiding en ook Ronny is uitgezakt tot bij ons.
Het is ook
hij die een pijltje links af ziet en hem op een ortgat van een boerderij schiet, de rest volgt maar nie veur lange, het is eigenlijk niet
naar de zin van den hond des huizes die zet zelfs zijn tanden in de schoen van
Ronny. We hebben dan ook geen trekkers
vandoen om het erf te verlaten. Aan den arrivé staat de rest ons op te
wachten, alhoewel lang hoeven ze niet te wachten. Enkel Jo is nog wat verachterd, die é nog een pijlken geschapeerd maar dat is eigenlijk ook normaal.
Vanaf Herzele
gaan we terug samen terug, ook Jo keert terug met de fiets.
Samen met
Patrick rijd ik op kop, zolang het bergaf of vlak is geen probleem maar op de
helling tussen Herzele en Houtem krijg ik last van nen hond en tis nie den
dienen van de boerderij maar kramp in de benen.
Ben eigenlijk
niet alleen ook Dirk en Rudy V hebben er last van, waarschijnlijk nog anderen
ook maar die kunnen dat beter wegsteken.
Maar het gaat
dan ook behoorlijk rap met Patrick en Bart op kop. Enkele toeristen rijden mee,
alé hangen er vanachter aan. Modderfokkers zoude voorbij steken en de kop
pakken, maar voor mij ging het rap genoeg zulle.
Op het einde
had ik zon 100 km
van thuis, meer dan genoeg zou ik zeggen. Ook voor Jo en Ivan was dit meer dan
genoeg, Jan kan dit bevestigen want hij heeft zijn overschot van krachten met
hen gedeeld. Om 8u vertrokken en om 12u terug is nog nie zo slecht op een WK.
In de Beize
veel volk waaronder ook nog verschillende modderfokkers die plaatselijk hebben
gereden. (als ik niemand noem kan ik er ook geen vergeten).
De lege plaatsen
aan het tafeltje van de kaarters lachen ons toe.
De mannen van de lange adem, Jan W,
Rudy V en Thomas B zijn al met de fiets vertrokken naar Stekene.Jo, Els en Nadine volgen hun voorbeeld, maar
maken de verplaatsing met de wagen.30km
heen, een ritje van zon 40km en dan nog eens 30 terug, maakt het sommetje van
100km.Mijn rekening was snel gemaakt
dus koos ik voor het plaatselijke ritje met vertrek om half negen.Ik sta net klaar om mijn tuig te bestijgen,
als het serieus begint te gieten. Toch eerst een beetje schuilen tot de bui
over is, en ondertussen Rudy DC eens even bellen of hij al onderweg is.Hij heeft zijn eerste natte kazakke al te
pakken en staat al op het kerkplein.Als
ik even later aan de kerk aankom, heeft hij het gezelschap gekregen van Dirk DB
en Kenneth Vanderzypen. En ons Anneke Praet, die arme sloore, staat daar
moederziel alleen, als enigst meiske.Ondertussen krijgen wij een tweede douche over onze kop, en proberen zo
goed en zo kwaad als mogelijk te schuilen tegen de kerk.E.H. Francios stelt zelf voor om het
voorportaal van de kerk los te maken zodat we daar kunnen schuilen, maar
aangezien we toch al goe nat zijn, besluiten we dat beetje extra water toch
maar te verbijten.Het is al bijna 10
voor 9 als de regen wat verzacht en we eindelijk kunnen vertrekken voor ons
plaatselijk ritje richting Puyenbroek.Echt veel modder ligt er niet, maar sommige wegeltjes liggen er toch
verraderlijk bij door de vele plassen en natte boomwortels, zeker als je nog
met zomerbandekes rondfietst.Kenneth
vraagt mij welk verschil het maakt, die zomerbanden.Een beetje rapper op de weg, en in de bochten
een beetje rapper tegen de grond, zeg ik.Even later, richting Kruiskapel, voeg ik bijna de daad bij het
woord.Ik ga iets te onstuimig door de
bocht, en kan maar net overeind blijven.De rest van de rit hou ik mij wijslelijk op mijn gemakske.Dat is echter buiten Rudy gerekend, want op
de terugweg gaat de snelheid niet meer onder de 32Km/u.Je hebt natuurlijk altijd de mogelijkheid om
een beetje in het wiel te kruipen, maar als op dat moment de hemelsluizen voor
de zoveelste keer opengaan, kan je toch maar beter een beetje opzij gaan of een
gewisse verdrinkingsdood behoort tot de
mogelijkheden.Om de rit in schoonheid
af te sluiten, krijgen we nog de brug van de Bontinckstraat
voorgeschoteld.We beginnen aan een
gezapige 33per uur, maar tegen we boven zijn flirtten we met de 40.Niet slecht voor een paar verzopen ratten.Bij aankomst in De Beize, staat Rudy V ons al
fris gewassen en geschoren op te wachten.Na een lekke band, een ferme bui tijdens de reparatie en een defecte
spooroverweg in den Oudenbos waardoor ze rechtsomkeer moesten maken, besloten
ze de rit in Stekene te laten voor wat het was, en kozen ze ook voor een
plaatselijk ritje.Hiervoor trommelden
ze ook nog Rudy R op, die eigenlijk al zou vertrekken om 8.30u, maar van de
regenpauze gebruik maakte om rap nog even een wieleke te vlechten.
Den aperitief in De Beize is er vooral
eentje van de goesting in plaats van den dorst.Het verschil met de bloedhete rit van vorige week is groot.Van 38° naar 18°, zon 20 graden kouder op
een week tijd, al had 20 graden warmer ook nie zjust geweest.
Zondag 19 augustus - Vlaamse Kermis Toertocht te Zele ( Huivelde ) starten aan Kalkenkerk om 8u30 of - plaatselijk ritje starten aan Kalkenkerk om 8u30
Nieuwe verslaggever : plaatselijk ritje op 15 juli door Stefan
Wekker gezet om 7u45. Eens uit bed gerold passeert een
hersenspinsel met daarin het beeld van een lekker zomers ritje met een lekker
zonnetje, weinig modder en daarna een groepsmomentje op het zonovergoten terras
van de Beize.
Als ik wat later het gordijn opendoe om naar de thermometer op de parking Van
MAHE te kijken blijkt dat hersenspinsel al voor een groot deel af te
brokkelen .. 14 graden grijze lucht en een natte straat. Maar kom, niet
getreurd, beneden staat immers een bijna volledig nieuw machine te wachten op
een testrit want nieuwe wieltjes gekocht en een nieuwe kader gekregen (andere
vertoonde scheurtjes en was nog in garantie).
Om half negen staan we zeven man sterk op het kerkplein. RudyDC en Rudy V, Ivan R, Axel T, Dirk DB, Mario
en ikzelf. Heel even ontstaat er een klein discussiemomentje waarin een droog
ritje langs de baan wordt afgewogen met de essentie van het modderfokkersschap,
nl. veld en modder.
Het is uiteindelijk Mario die de knoop doorhakt en iedereen overtuigd door
simpelweg te zeggen dat wie op de baan gaat rijden eigenlijk een moddermietje
is. Het machogehalte van de meeste stijgt nogal redelijk snel en aldus is er na
een eerste passage door de meersen, even opgeschrikt door een Els die het nodig
vond een Halloweenochtendloopje te gaan doen, van de propere fietskes niets meer te
bespeuren.
Vanaf dit moment zijn er 3 constantes in het verdere verloop van de rit. 1) de modder 2) de hartslag van Axel 3) de wegelkes van Mario
Via Uitbergen en Wichelen gaat de rit over grote wegen rustig (voor de meeste
toch, Axel: 170 bpm) verder tot Mario in Lede de troepen toespreekt en ons
geruststelt: Mannekes, naar het eerste wegelken moet ik een beetje zoeken maar
daarna ken ik de weg perfect zelle. (Axel zakt tot 160 bpm)Als andere mensen s avonds de tv opzetten en
naar Komen eten kijken, zoekt Mario volgens mij wegelkes in en rond Lede. Hij
loodst ons,op een foutje of tien na,
feilloos door Lede en omstreken. Iemand merkt op niet te weten dat er zoveel
wijken zijn in Lede die dan ook nog eens door onbekende wegelkes aan elkaar te
breien zijn. Van een moment waarop Axels hartslag het toelaat iets te zeggen
maakt hij gebruik en zegt: Dat valt nog goed mee van de modder hé maar op
datzelfde moment in alweer een onbekend wegelken ligt plots een plas zo groot
en breeddat we even twijfelden of we
niet aan Overmere Donk waren uitgekomen. Axel zwijgt dan maar weer en jaagt
zijn hartslag naar 190 bpm.
Via een klein stukje van de midsummerride gaat de tocht rustig (197bpm) verder.Tot in Uitbergen Mario en Dirk het welletjes
vinden en resoluut voor de kortste weg richting Kalken kiezen. Ze jagen het
tempo de hoogte in waardoor een scheurtje in de groep ontstaat, even wordt er
gewacht maar dan komt van in de ploegwagen het signaal om door te rijden. We
kijken even of er geen nagels in den boombos gestrooid zijn en besluiten dan
maar door te vlammen tot de schorpioen. Dirk, Mario en ikzelf jagen het
tellerken op de laatste stroken nog eens boven de 40 om dan optimistisch plaats
te nemen op het terras. We krijgen hier ook nog het kraaknette bezoek van Jojo
en Els, Luc K, Annemie en Nadine maar dat zonovergoten e.d.m. is ver te zoeken
en op het moment dat we besluiten toch maar naar binnen te gaan komen ookjarige Jurgen en Karin langs.
Axels hartslag zakt gestaag, de modderfokkers hebben modder achter de oren en
de wegelkes zitten in onze GPS voor de toekomst, alleen dat hersenspinsel van
een zonovergoten terras is ver te zoeken.
Enkele
modderfokkers geven het beste van zichzelf in Houffalize; Rudy R zit in de
ronde van Frankrijk.
En
regenachtig weer geeft normaal weinig deelnemers. Het is nu niet anders, we
zijn welgeteld met drie. Kenneth DP, Danny F en ikzelf.
Danny heeft
nog getwijfeld of hij zou fietsen of zwemmen. Eigenlijk heeft hij het alle twee
gehad.
We zijn met
droog weer vertrokken en zonder regen gestopt, maar daar tussen hebben we zowat
alle varianten van regen gehad.
Kenneth heeft
een gloed nieuwe fiets, een Giant met alles erop en eraan.
Als Danny dat
ziet en hoort dat we een ritje op de weg gaan rijden, besluit hij om eerst
zijnen anderen mtb te gaan halen.
Ja, Danny heeft er van soorten:
Hij heeft er
om te crossen,
Hij heeft er
om op de weg te rijden,
Hij heeft er
voor in de week te rijden,
Hij heeft er
voor de zondag,
Hij heeft er
die niet gekuist worden, enz.
We kiezen
voor een bergrit, kwestie van in de ban van de ronde te blijven. Wel niet
gemakkelijk om dat in Kalken en omstreken te realiseren. Maar ik ken toch een
toertje met heel wat bruggen en gaande tot het heuvelende landschap in de
omgeving van Landskouter. Zo moeten we toch een beetje bergop rijden (achteraf
ook bergaf hé).
Het ligt ons
eigenlijk alle drie wel.
Kenneth,
onlangs nog op training in Oostenrijk of Zwitserland, brengt zijn 29er
gemakkelijk naar boven.
Het verhicle
bolt naar zijn zeggen uitstekend. Hij zit ook wat hoger waardoor hij wat kan
neerkijken op zijn gezellen.
Maar die twee
ouwe knarren laten zich niet doen, ze laten zijn kilometrieksken af en toe eens
met een 4 beginnen.
Op het einde zelfs met een 6, dan is het wel het totaal
aantal km van de rit wel te verstaan.
Nadat we van
buiten goed nat waren, hebben we het lichamelijk evenwicht hersteld door het
van binnen ook nat te maken.
In de Beize
nog een vierde mtber bij, die heeft wel wat modder gezocht (toch niet te veel
zulle).Als de anderen in het veld rijden, fietst hij op de weg. Maar nu het
omgekeerde. Dat kunnen we alleen van Gunter B verwachten.
Luc K komt
ook nog goede dag zeggen, maar die heeft (verstandelijk) zijn fiets thuis
gelaten.
Nat maar
voldaan keren de modderfokkers terug naar huis.
"Vandaag Raid Des Hautes Fagnes in Malmedy goed voor
115km pittige wedstrijd
op een zwaar, mooi en technisch parcours"
Blij met de uitslag want was goed voor een 5e plaats algemeen en 3e Elite.
Bart
"Results Jantje Willems mtb rdhf-race 65 km Malmedy : 37/707 scratch, 4th
place on 180 starters in the master 2 class (40+). No bad, seening who
was present ... pitty I missed the stage of the masters 2. Half hour
behind !!!" Geoffry Maes : 4th scratch and 1th master 2, he's really good and fast
ritverslag zondag 10 juni plaatselijk door Rudy DC
Tes vouderdag
Het
voorspelde slecht weer blijft uit. Gevolg een redelijk aantal modderfokkers
melden zich om 8u30 aan de kerk.
De echte
modderfokkers hebben gisteren de Regiotour gereden en de nog meer echte zijn er
vandaag terug bij, zoals Steven DM en Rudy R.
Iedereen in
zomeruitrusting, behalve Danny F die vreest dat de winter opnieuw gaat
beginnen. Voor we vertrekken besluit hij dan toch om zijn lijveken nog uit te doen.
We wachten
tot 20 voor negen op onze voorzitter, maar die is nog niet te zien.
We vertrekken
dan maar om onze mid summer ride te verkennen, 22 juni komt er immers snel aan.
Zo vertrekken
Luc K, Dirk H, Stefaan I, Ronny VH, Mario V, Steven DM, Danny F, Axel T,
Patrick R, Yvan R En ikzelf, langs den boombos.
Op nen slag en nen keer is ook Rudy R in ons gezelschap,
vanwaar die gekomen is weet ik niet, als laatste heb ik hem niet zien passeren.
Voor zoveel
te regenen in de afgelopen week, valt de modder eigenlijk nog best mee. Axel T
heeft precies een slibcursus gevolgd
want enkele malen maakt hij oirdige
maneuvers. Zijn veloken zet hem int
zwisge, maar toch blijft hij rijden. Behalve die ene keer dat hij de modder
van dichtbij gaat inspecteren. Moir keb
bekan nie gelachen.
Mario is nog
altijd wat geblesseerd en zijn ene been hangt nog met wat plakkers aan elkaar,
hij kan dan ook niet volluit gaan.
Er zijn ook
wat aanpassingen aan de tour in vergelijking met de vorige editie. Hier en daar
is het wel eens zoeken. Soms ook eens terug keren, hoewel voor Danny moet het
parcours daarvoor niet moet veranderen.
Op een
bepaalde plaats keren we terug in een slag waar we in theorie hadden moeten
uitkomen. Danny de enige met lange broek moet op verkenning tussen struiken en bramen,
had het Dirk H geweest we zagen hem niet meer.
Danny kan het
ook niet laten om met nen teengel (brandnetel)
enkelen wat op te koteren om terug te
vertrekken.
Uiteindelijk
zijn de touraanpassingen min of meer gekend. Alé dat zien we wel als we moeten
uitpijlen.
Af en toe
moet Axel wat lossen, maar hij wou en zou zonder hulp (van een zagende collega)
zijn rit afmaken. Dat is pas karakter hebben om uw grenzen te verleggen.
In Wetteren
haakt Steven af, de thuishaven is dichtbij.
In de
Kalkense meersen kiest Mario voor de korste weg naar de Beize, Ronny vergezelt
hem daarbij, de rest gaat nog langs den
blaun steen. Het anders al lastige stuk wordt nog wat moeilijker door het
hoge gras, maar niemand sukkelt in de beek, ook Axel niet.
Eens we daar
zeker van zijn gaat het een versnelling hoger, we hebben onze stal geroken.
Op de Vaart
raak ik even achterop door mij in te houden voor een geparkeerde auto.
Als ik terug
aansluit, steek ik maar iedereen voorbij, freinblokskes
zijn ook diere. Er wordt een treintje gevormd en trek ik de sprint aan voor
Rudy R die nog gemakkelijk voorbij gaat.
We gaan ook ressekes over de max. snelheid op de
Vaart. Kunnenwe eigenlijk geflitst
worden met den velo, zonder plak en allemaal dezelfsten trui?
Aan de Beize
kunnen we buiten zitten in t zonneken, wat toch het gevoel van zomer geeft.
Yvan laat nog
de sporen van de teengels zien, dit
is behoorlijk gezwollen.
Het was een
ritje niet op het scherp van de snee, maar iedereen ziet er toch content uit.
Nog niets
gelezen over de vrouwelijke modderfokkers, ja
ja die hebben ook gereden maar tesvouderkensdag hé than meugen we toch ook
ne kier in het middelpunt staan.
Ondanks het
goede weer, toch maar een magere opkomst voor een ritje naar Zele.Of zou de uitstap naar de brouwerij van
gisteren er voor iets tussen gezeten hebben?Rudy V, Rudy DC, Luc K, Stefan I, Pascal L, en ikzelf zijn er wel.Carlo besluit de dames Carla, Annemie, Els,
Christine en Christelle te volgen.Ook
zij rijden met de fiets naar Zele, maar kiezen daar voor de rit van 35Km in
plaats van de 55 die wij rijden.Dirk H
was ook afgezakt naar ginder, maar was al vroeger vertrokken.Naar t schijnt snurkt zijn vrouwke nogal
hard, waardoor Dirk altijd vroeg wakker is en rap kan vertrekken.Aangekomen aan de start besluit Christelle
toch maar een ritje op de weg te maken omdat ze toch nog wa schrik heeft van haar rug met al
die putten en stampen in het veld.We
vertrekken voor wat ik denk, een rustig ritje, maar ik moet al gauw mijn mening
herzien, want mijn gezellen hebben er blijkbaar zin in.Gelukkig is Pascal nog in volle opbouw na
zijn maandenlange afwezigheid wegens rugproblemen, en kan ik af en toe eens
vragen om het tempo wat te milderen voor Pascal.Veel haalt dat echter niet uit, want we
worden een beetje in de weg gereden door een ander groepje.Op de kasseien van de Vogelzang in Lokeren
wil Rudy V ne keer kijken hoe zwaar die mannen wegen, het tempo gaat richting
35 per uur, en hier en daar beginnen gaten te vallen.Probleem is dat er al zoveel gaten in de weg
zitten, waardoor ik de Rudys, Stefan en Luc ook moet laten gaan.Als extraatje na al dat gedokker, krijgen we
ook nog de brug van de Bontinckstraat te verteren,maar als we beneden aan de brug richting
windmolens indraaien, komen we terug samen.Het teken voor diene andere Rudy om er nog ne keer ne snok aan te geven,
zodat we van al dat gefriemel vanaf zijn.We hebben die gasten niet meer gezien tot aan de bevoorrading, waarna ze
blijkbaar toch geen goesting meer hadden om aan te pikken.We vervolgen richting Gratiebossen, en de
pees wordt er weer serieus opgelegd.We
maken een zijsprongske naar de Zandberg waar Stefan zich even legt in het mulle
zand.Normaal het vermelden niet waard,
maarik moet toch iets kunnen schrijven
hé.Terug richting Zele weet Pascal te
vertellen dat hij er begint door te komen, ik daarentegen begin er een beetje
door te zitten. Gelukkig last Stefan een
korte rustpauze in wegens een platte band.Net weer vertrokken, met nog een 5-tal km voor de boeg, krijg ik een
SMS-ken van Els, die meldt dat de meiskes al terug vertrokken zijn naar de
Beize. Voor ons het sein om ook richting Kalken te vertrekken.Op de terugweg gaat het gas helemaal open, en
de snelheid zakt niet meer onder de 35km/u.Bij het indraaien van de Gaverstraat wordt de landingsprocedure
ingezet.Rudy DC schakelt een tandje
hoger en gaat op t gemakske richting 45 per uur.Blijkbaar nog niet rap genoeg voor Rudy V,
want die perst er in de Vromondstraat nog een spurtsen uit van dik boven de
50.In t zonneke op het terras mogen we
er eentje drinken op Clerqske zijne verjaardag, terwijl hij net niet verdrinkt
in zijne liter.
(ps1 : met al dat gestoef hier: de meiskes
reden ook 30 per uur op de Vogelzang en op de weg terug naar huis )
Zondag 3 Juni
valt de rit letterlijk en figuurlijk in het water.Van horen zeggen was Jo de enige op het
kerkplein, en besloot wijselijk toch ook maar huiswaarts te keren.Ikzelf
heb een paar uurkes Spar-bonnekes geteld, met de aankomende Midsummerride in t
verschiet.Ook een manier om uw
zondagvoormiddag zinvol te besteden.
(ps2. Ook Patrick en Axel stonden op
het kerkplein )
Zondag 6 mei plaatselijk ritje. Starten aan Kalkenkerk om 9u. Om 10u30 worden we verwacht aan de Prullenbos voor opnames van een promofilmje van Bloso. Wie van al dat filmen en fietsen honger heeft gekregen kan daarna de beentjes onder tafel steken voor warme beenhesp met frietjes bij de KWB.(tot 14u30) Lokatie: kleuterschooltje Kouterstraat. Kostprijs: 12 , aperitief inbegrepen. Wie geen zin heeft om zondag te koken laat mij maar iets weten voor donderdagavond.
De opkomst is maar magerkes.Komt dit door het vroege vertrekuur of zit de
voorspelde regen er voor iets tussen.Slechts 9 kandidaten voor de verplaatsing met de wagen naar Opwijk:Rudy R, Thomas B, Stefan I, Jo en Els, Johan
VH en Sabine, een vriendin van Johan, Carlo en ikzelf.Jan W, Patrick R en Frank VDS rijden ook,
maar zij zijn al met de fiets vertrokken.Er waren er nog een paar die beloofd hadden te zullen rijden, maar hun
uitstapje met Jo was hen blijkbaar niet
goed bevallen, waardoor het enkel Jo is die uitgaan kan combineren met
fietsen.Aan de inschrijving is er ruime
keuze uit verschillende afstanden, 15-25-35-45-60-80 of 100 km.Ik vrees al voor het ergste, maar Rudy
besluit voor de 45 te kiezen.Een
combinatie van een modderig parcours en golvend terrein plus het feit dat hij
al 4 weken niet op de fiets zat brengen hem tot deze wijze beslissing.Met een dikke knipoog zeg ik dat hij niet
bang hoeft te zijn, en dat ik hem indien nodig wel een beetje zal duwen.Al van bij het begin worden onze
stuurmanskunst serieus op de proef gesteld.De overvloedige regen van de voorbije dagen heeft de wegeltjes
omgeschapen in een schaatspiste, en het is Jo die hier het meeste moeite mee
heeft.Al kan het zijn dat het avondje
uit van gisteren hem hier ook parten speelt.De vettige paadjes worden afgewisseld met soms stevige klimmetjes, en
het is af en toe serieus op de tanden bijten om het tempo van de rest te volgen,
veel duwen zal ik dus niet moeten doen.Het materiaal wordt ook ferm op de proef gesteld, want de modder blijft
met kilos aan de fiets plakken, en schakelen gaat soms moeilijk.Aan een van de splitsingen besluit Thomas
toch voor de 60 km te kiezen, waardoor we nog met zn vieren overblijven.Met 28 km op de teller komen we aan de
bevoorrading en kunnen de reserves een beetje worden aangevuld.Ik merk ook dat de vooropgestelde 45 km er 48
geworden zijn, en krijg een eerste mentale tik.De klimmetjes lijken mij ook alsmaar zwaarder te worden, en met nog een
goeie 10km te gaan besluit ik om op
eigen tempo alleen verder te gaan, en laat Rudy, Stefan en Jo rijden.Tot overmaat van ramp krijg ik nu ook nog
wind op kop, en denk bij momenten dat ik niet meer vooruit raak.Tweede mentale tik.Ik denk er zelfs aan om zodra ik een
wegwijzer richting Opwijk zie, via de baan terug te rijden. Als ik merk dat ik
ondanks mijn vermeend traag tempo, toch de ene na de andere rijder inhaal,
krijg ik toch de nodige courage om mijn rit af te werken.We krijgen nog de keuze tussen normaal en
super technisch, daarna tussen modder en heel veel modder, waar ik
telkens mijn gezond verstand gebruik.Als ik aankom aan de wagens, zijn de fietsen net ingeladen.Die van mij zit er nog maar net bij, als
Patrick, Jan en Frank ook aankomen.Zij
waren later vertrokken en hadden mij net niet kunnen inhalen.We zijn net klaar om terug richting Kalken te
vertrekken, als het begint te regenen.Gelukkig werden we hiervan tijdens de rit gespaard.In De Beize vinden we nog 3 plaatselijke
rijders, Rudy DC, Danny F en Kenneth.Zij reden een toerken op de weg en zullen deze namiddag heel wat minder
kuiswerk hebben, die baanjeanetten.
Op zaterdag, 26 mei gaan Rudy De
Clercq en ikzelf op safari. Meer bepaald op zoek naar de Elephas
Rosaceus, beter gekend als de roze olifant. Hiervoor gaan we naar Melle,
waar in de buurt van brouwerij Huyghe al meerdere exemplaren werden
gespot. Onder begeleiding van een ervaren gids zullen wij de brouwerij
doorzoeken, desnoods tot op de bodem van ons glas, om toch maar een van die
beestjes te vinden. Moe maar voldaan van al dat zoeken ( en proeven )
begeven we ons terug richting Kalken, waar Koen ons opwacht in de Beize voor
een boterhammeke met beleg.
We vertrekken om 13.00u met de
fiets aan Kalkenkerk, en rijden via de Scheldedijk richting Melle. Omdat
er op den dijk vaak een strakke wind waait, zoeken wij nog een paar sterke
mannen en vrouwen om ons een beetje uit de wind te zetten.
Inschrijven ten laatste op zondag
6 mei bij Ivan of Rudy DC.
Als deelname in de kosten voor
het geleid bezoek, degustatie en broodmaaltijd in de Beize vragen wij een kleine
bijdrage van 8 euro.
Op 6 mei wordt er een film opgenomen ifv het
mountainbikenetwerk Laarne/Destelbergen.
Het is de bedoeling dat elke gemeentelijke route in het
daglicht komt.
De beide peters van de respectievelijke routes ( Rudy
Rogiers en Frank Heirman )
hebben hun deelname bevestigd.
Afspraak
Zoveel mogelijk modderfokkersom 10u30 ( uur kan nog veranderen) aan de
herberg prullenbos.
Vanaf daar wordt er gefilmd :
o in het aanpalende
Prullenbos (= grens Wetteren/laarne )
o aansluitend ook ca 800 m verder op de route (=
achter het kasteel van laarne)
o wat betreft grondgebied
Heusden/Destelbergen = ca 2 km verder op de route = surfvijver indien nodig
ook verder een deeltje op grondgebied Heusden (locatie nog nader te bepalen)
Stef Van Overstraeten (regisseur )heeft bevestigd
Eventueel maken wij eerst een plaatselijke rit om tegen
half 11 daar samen te komen.
Om een idee te hebben van het aantal figuranten graag een
reactie hieronder rechts
Het kerkplein
stond vol, alé met autos voor de paasmesse.
Maar
daartussen toch tefrente modderfokkers, die op deze kalekken morgen verkozen om
te fietsen in plaats van paaseirs te rapen. Het zijn Carla en Machteld, Geert
S, Thomas B, Cederic L, Pascal L, Stefaan I, Mario V, Yvan R, Danny F, Dirk DB
en ikzelf.
We rijden de
grote prijs Mario (ja, ten es genen kleinen). Just in de meers gaat er telefon,
Rudy V belt dat hij en Nadine nog achter zijn. Nadine lag op Rudy zijn sleppe
en daarmee woaren ze te late. De dames rijden een eigen tour.
Mario moet
wel steeds op kop rijden, want hij is de enige die al die wegeltjes kent, het
een met al wat meer putten dan t ander. Dirk en ikzelf blijven meestal
vanachter rijden, dan kunnen we wat kaaten. Af en toe moeten we wel ons teens
uitkuisen om terug aan te sluiten na teen of tander opstakel.
k zitte nog
wat te stoefen op mijn nieve banden, als ik een beetje vudere plat valle.
Kmoent al rap huren dak beter die witte banden ou laten zitten.
Moar ken
benne nie alliene, want Danny en Rudy vallen doarachter uuk nog slap.
Stefaan
verlaat de groep vroegtijdig, die moest wel paaseieren gaan rapen. Hij zegt er
dan nog bij en ze gaan toch wat trager rijden. Maar daar heb ik niet veel van
gemerkt in tegendeel.
Naar teinde
toe, als Mario al wat zochte es, komt ter ander geweld van veuren rijen. Maar
Mario is nen taaien en vooral genen uil. Hij laat de koploper(s) soms rijden en
roept dan links of rechts af, zo zijn de posities direct herschikt. Dat is
natuurlijk het voordeel van toergids te zijn hé.
Op t einde
wordt er nog flink doorgefietst tot boven de 40 per uur, ze goan feitelijk
allemaal geirne op café maar geven dat zo niet toe.
In de Beize
worden we nog verwend met nen chocoladen paashaas.
Luc K en zijn
Anneken komen ook nog binnen, die hebben ergens spek en eieren gebakken.
Nadat Mario
is vertrokken zien we dat hij een wante hé vergeten, of dant van moeite of van
de duvels was dat weet k nie.
Yvan merkte
op dat er eigenlijk maar weinig echte kalkenaren in het gezelschap zijn, daarom
dak er wat kalkens heb bijgelapt. Vertalingen zijn te vinden op www.tzalnieveurnouzijn.be.
Patrick Roels in de Merida Flanders Cup in Pepingen
'Ondanks het vroege zomeruur stonden deze voormiddag
meer de 80 Fun B bikers aan de start van de eerste Merida Flanders Cup in
Pepingen. Vijf pittige rondjes stonden op het programma'
Fun B
1 Verstraeten Kobe Winksele
2 Ranson Dominik Brugge
3 Kurt Vervoort Herselt
4 Van Gucht Christophe Baasrode
5 Van Gucht Mario Lebbeke
6 Patrick Roels Kalken
We verzamelen om 8uur op het kerkplein voor de
verplaatsing met de auto naar Sint-Niklaas.Goe weer, dus veel volk:De 3
Rudys, Jo R, Dirk DB, Guy R, Jan W, Danny F, Steven DM, Geert S, Frank Vds,
Hans S en ikzelf.Gert V wil blijkbaar
een beetje bijtrainen en is al om 7.30u met de fiets vertrokken.De meiskes zijn met 3: Els, Annemie en
Machteld.Nadat we ons hebben
ingeschreven vertrekken de dames een beetje voor ons, terwijl wij nog even
wachten op Gert, die ondertussen ook al ter plekke is.Kort na de start krijgen we al een eerste
technisch stukje, waar we net op tijd onze voorliggers inhalen, om Annemie na
nog geen kilometer, een sierlijke duik in een gracht te zien maken.Al is duik een groot woord, neervlijen is
hier beter op zijn plaats.Frank is
blijkbaar toch een beetje aangedaan van zoveel gratie, want even verder hoor ik
iemand roepen Frank down, al zegt hij even later zelf dat het maar een
voetje aan de grond was.Zoals
gewoonlijk wordt er weer nen goeien tert doorgereden, en als het jonge en
ietskes oudere geweld vooraan koersken gaan spelen, is het op de lastige
stroken serieus afzien.Gelukkig
ontfermen Danny en Frank zich over de minder fortuinlijke rijders, en brengen
ons terug bij de groep.Een van die
lastige stroken is een stuk hobbelige dijk van een 5-tal km, dat voor mij
minstens 6 km te lang duurt.Gelukkig
even later gevolgd door de bevoorrading, waar alles opnieuw samenloopt.Terwijl er wat word bijgebabbeld bij een
hapje en een drankje is het opnieuw Frank die de aandacht naar zich
toetrekt.Hij toont zijn kunstje,
waarbij hij zonder aan de grond te komen, op en onder een zitbank
klautert.We wisten al dat hij het
postuur had van een slingeraap, maar nu blijkt hij ook over de lenigheid te
beschikken.Voor het 2e deel van de rit
gaat het gas helemaal open, en op een 10-tal km van het einde is het voor mij
welletjes geweest, en ontsla ik mijn engelbewaarders van hun taak, zodat ze
kunnen gaan meespelen met de rest van de rappe mannen.Even later zie ik in een stukje bos een paar
van ons rappe gasten rijden, en kan door een lusje af te snijden middenin de
groep aansluiten.Wanneer we even later
nog een stukje afsteken, komen we zelf als eerste van de grote toer aan.Het duurt zelfs nog een vooraleer de rest
aankomt.Frank op kop, zo wit als een
fris gewassen onderlijveken, ondersteund door een paar man met de fiets aan de
hand.In zijn zucht naar sensatie vond
hij het nog nodig om op zon 50m van de finish zwaar onderuit te gaan.Als na een tijdje het wit-zwart beeld terug
een beetje kleur begint te krijgen, brengt Geert hem toch naar de spoedafdeling
van St-Niklaas voor een kleine check-up.Balans: 1 gebroken sleutelbeen en 2 ribben kapot.Al kunnen die gebroken ribben volgens Jan ook
het resultaat zijn van de reanimatiepoging van Dirk.Met het licht vermoeden dat Frank zijn
kunstje van bankklauteren de eerste weken wel zal achterwege laten, wens ik hem
een spoedig herstel.
9 uur aan de kerk. Rudy V, Axel T, Tom N, Guy R, Ronny
VH, Jo R, Francois DeLaPierre, ook gekend als Frank Vansteen rijden met de
vrouwen een deel zelfs met hun eigen vrouw (en als ge nu peinst dat ik die ook
nog eens allemaal ga opnoemen, dan zijt ge goed mis) - naar Oosterzele. De 85
km die ze gaan doen, brengt ze terug in de Beize, om 20 na 12! Ja, moeder.
Rudy
R rijdt in de Westvlaanders rond met een buske vol VIPs (Very Impotent People).
Elk zijn goesting, zeg ik maar.
Twee
jonge snaken, Cedric Laureyns en Davy Poelman, rijden mee met twee iets rijpere
mannen, Dirk De Boever en Stefaan Imschoot, die zelf meerijden met een nest
oudgedienden, Ivan Rogiers, Luc Krick, Dirk Hanselaer en Rudy De Clerck, en met
een heel heel oude gediende, ondergetekende, richting Waasmunster.
Luc
en Rudy DC doen de hele tijd kop. Historisch, want dat zijn we van Luc echt
niet gewend. Rudy V had er moeten bij zijn om het te filmen, tiens.
Nog
maar in het Hussevelde staat daar een proper, pront wijveke te wuiven uit haar
vensterke, op zondagmorgen naar mij. Zo zouden alle zondagmorgenden mogen zijn.
Alhoewel, het is ook misschien welomdat
Ivan zijn drinkbus vergeten was en Christine ze hem door de voorvenster
aanreikte, ik wil er van af zijn.
De
eerste 15 km zijn op de weg aan een gezapige 28 per uur. Dan de zandbak binnen
en een lastig vals plat. Bovengekomen weet Stefan te melden dat het wat mistig is
in zijn hoofd. Bedoelt hij nu dat zijn bril is aangeslagen of dat hij een beetje
suf is van de inspanning? Even verder wordt het al gauw duidelijk, als we de
dichtste brug over de E17 nemen. Suffe Stefaan probeert als enige op het
voetpad naast de reling te jumpen. Een straf geval van zelfoverschatting, want zijn
achterwiel knalt op de borduur en een snakebite is het gevolg. Blijkt zijn
reserveband dan ook nog lek te zijn. Stefan dacht dat we na de brug rechtsaf
gingen afslaan langs de E17 en wou al een hoek afsteken. Als we hem vertellen
dat het gewoon rechtdoor is, roept hij luid: Maar waarom doe ik dat dan? Ja,
Stefan, dat vroegen wij ons al de hele tijd af waarom gij dat doet, en had ge
daar nu zelf efkes vroeger op gepeinsd, dan stonden we hier geen 20 minuten
tijd te verliezen. En nog maar 500 meter off road gereden ook, en het is al
bijna 10 uur.
Nog
een vals plat, aan het oud vliegveld in Waasmunster, bij die grote doening van
De Clerck (neenee, niet die van Rudy. Een groote doening, zeg ik juist). Ik ben
gelijk goe bezig en ik weet dat het een lastig stuk is. Deze keer zet ik me op
kop en begin te terten gelijk zot. Dat ze me er deze keer niet gaan afrijden.
Als ik 100 meter verder op de rug kijk van 3 man, die steeds kleiner worden, natuurlijk
Dirk DB en Cedric erbij, is dat een serieuze knak in mijn ego.
Cedric
is nogal een peet van een vent, en er zit serieus kaliber op ook, want als hij vol
windop de kop pakt, is het gas geven om in zijn wiel te blijven, al zit ge goed
uit de wind en al houdt hij zich dan nog in. Ik kan mis zijn, maar ik had het
gevoel of Rudy R de kop pakte.
Bijna
op terugweg naar huis, krakt Dirk H zijn garde bou af. Hij steekt die dan boven
op zijn rug onder zijn truike, zodat die links 30 cm op zij van zijn kop uitsteekt.
Geen zicht.
Even
verder, het mag gezegd, ik reed op kop, ook al vanwege de perikelen met Dirk
zijn garde bou, KRAK. In 1 keer mijn zadel af. Ivan heeft dat, in de tijd toen
hij nog meer dan 100 kg woog, 3 keer voorgehad. Waarna hij eindelijk gemotiveerd
was om te diëten. Nu moet ge soms kijken om het verschil te zien met Dirk DB.
Ook hoog tijd voor mij dus om te beginnen diëten. Vanaf nu, nooit meer meer dan
3 Orvals na de rit, dat is beloofd!
Dat
van dat zadel lijkt misschien leutig, maar met nog 18 km voor de boeg, zie ik
zo al elk deel van die afstand in elk detail voor me. Zonder te kunnen zitten!
Gelukkig kan ik af en toe mijn los zadel onder mijn gat schuiven en toch nog
iets zitten. Dankzij hier en daar wat duwwerk merci mannen, gaan we toch niet
onder de 25 en halen we soms meer dan 30. Natuurlijk dat een uitsteeksel in de
nabijheid van een achterwerk aanleiding heeft tot moppen van mijn homofobe
modderfokkervriendjes, moppen die niet voor publicatie geschikt zijn. Doen ze u
dan nog de hele tijd lachen, gelijk alsof het zo al niet lastig genoeg is
zonder zadel. Ha, Mario, daar zit uw ego. Zo laag gezakt, man. Stefan stemt wel
toe om straks mijn zadel rap op te vangen, als ik me rechtzet voor de sprint.
In
Zele staan we voor de gesloten overweg. Als de trein passeert, haal ik mijn
zadel van tussen mijn billen om eens mee te zwaaien en de machinist toetert gezellig
terug. Misschien was het Eddy Troch wel, zonder enige twijfel de beste
treinbestuurder van alle modderfokkers ooit. Met Dirk met zijn zijlings
uitstekende garde bou erbij, staan we daar - nog meer dan anders als een
zootje ongeregeld. Om nog niet te spreken van de eenvoudige aanwezigheid van
Ivan en Stefan.
In
de Beize is het waarempel een warme hap, maar niemand kan thuisbrengen wat het
is. Gevulde Veerle, denkt Stefaan. Neenee, gewoon gevuld kieken, zegt Ivan, met
de nadruk op gewoon. Het blijkt gevuld speenvarken te zijn. Ha, maar dan is
het gevulde Koen, weet Ivan. Goed gevuld, maar zadelloos, dan maar weer naar
huis. t Heeft weer deugd gedaan, maar niet aan mijn achterwerk.
Proficiat aan Bram en 'onze' Bart met de super prestatie in de ABR
De
laatste etappe in de Andalucia Bike Race ging van start aan het Triunfo
Hotel in Jaen. 75 % van de deelnemers namen de start in deze laatste 60
km met 2151 hm.
De verrassing in deze vrij zware etappe kwam uit Belgische hoek.
Bram Saeys ( Samart Cycling ) en Bart Van Hecke ( BeachBikers ) reden
de 10 de plaats, wonnen 1 plaats en maken daarmee de sprong naar de
top 15 in het klassement. De Belgen gaven amper 9 minuten toe op de Deense winnaars Bejamin Justesen en Klaus Nielsen.
Vandaag
was het de laatste etappe 60km en een goeie 2100 hoogtemeters. Van
start gegaan met het idee onze 16e plaats in het klassement te
verdedigen want voor 15e te worden zouden we een verschil van meer dan 5
minuten moeten dicht rijden op een sterk team en achter ons was het een
verschil van 7 minuten dus dit moest lukken. Van in de start voelde ik
dat ik een goede dag zou hebben en dit was ook
zo voor het eerst deze week kwam ik echt sterk voor de dag in de
klimmen (waarom duurt deze koers niet een paar dagen langer) al snel
hadden we door dat we niet bang hoefden te zijn van een aanval op onze
16e plaats want 1 van die renners die 17e stonden zat er door, even
probeerde hij nog aan te klampen maar dit moest hij bekopen en heeft
zelf opgegeven. na 15km nog steeds een grote groep samen met ons erbij
en na even gekeken te hebben zag ik dat de mannen die 15e stonden in een
groepje achter ons op kop aan het rijden waren. Het echte klimwerk
vatte dan pas aan en we waren sterk ik kon me vandaag op kop zetten en
we reden weg en haalden team voor team in na 40km zagen we zelf Hannes
Genze en team genoot rijden (nee dit kan toch niet dacht ik) ik wist wel
dat we snel aan het rijden waren maar zo snel. op km 45 vatte de
afdaling aan hier hingen we geen risico meer nemen onze 16e plaats was
toch safe. de laatste 5km verliepen nog op in dalende lijn over de
weinige asfalt van deze meerdaagse en we maakten snelheid ook al konden
we door de klevende modder van vandaag onze 11 niet meer gebruiken na
bijna 3 uur koers kwamen we blij en tevreden oven de finish met een voor
ons super resultaat een 9e plaats op "maar" een dikke 9 minuten van de
winnaars en 7m 30s van Hermida en Van Houts. Achteraf bleek ook nog dat
we in het klassement opschoven naar een 15e plaats we hadden die mannen
vandaag op 9 minuten gezet.
We kijken dus heel tevreden terug
op deze meerdaagse ook al zat er zonder onze pech en het mis rijden er
heel misschien wel een top 10 plaats in.
Mijn besluit is wel dat
deze wedstrijd zeker niet mag onderschat worden zowel de track hier is
heel veeleisend en het niveau van het deelnemers veld is heel hoog je
mag zeker zijn dat die Spanjaarden snel rijden. Persoonlijk is dit de
mooiste koers al van men leven zelf kwa parcours mooier dan de Cape en de
Transmaurinne
Ook wil ik zeggen dat we deze prestatie te
danken hebben aan de goede zorgen en bevoorrading van ZOEF en het duo
Wim en Patrick die hier ook een prachtprestatie bij de masters hebben
geleverd. Bart
Bram Saeys en Bart Van Hecke: 14de plaats in Andalucia Bike Race
Het gelegenheidsduo Bram Saeys (Smart Cycling)
en Bart Van Hecke (Beachbikers) blijft het goed doen in de Andalucia
Bike Race. In de vijfde en voorlaatste etappe in en rond Jaen, met 86 km
en 3000 hm de koninginnerit van deze editie, bereikten onze landgenoten
als veertiende algemeen de finish. Dag na dag laten B & B een beter
resultaat optekenen, wat resulteert in een zestiende plaats in het
algemene klassement. In de Andalucia Bike Race staat vandaag de zesde en
laatste etappe op het programma.
"De eerste etappe in
Jaen. Het landschap is hier duidelijker bergachtiger en staat vol met
olijfbomen. Dit was duidelijk de koninginneetappe van deze zesdaagse: 86
km en 3000 hm! De start was ook wat rustiger zodat we ons goed vooraan
konden positioneren. De km's gingen goed vooruit en de toppers namen
zelfs tijd om een sanitaire stop in te lassen. Na 30 km werd de klim
steiler en brak de koers open.
Bart was duidelijk sterker dan
gisteren en we konden met de top-0 mee klimmen. Na 48km lag de zwaarste
klim achter ons, nu volgden enkele prachtige singeltrackafdalingen.
Gevolgd door kleinere hellingen en afdalingen. Een pittige afdaling
bracht ons naar de voet van de laatste klim van de dag. Bart besloot wat
voorsprong te nemen in de afdaling - in de veronderstelling dat ik in
de klim terug zou komen. Maar tijdens het klimmen, geen spoor van Bart.
Had
hij zoveel voorsprong genomen? Ik besloot nog wat verder te klimmen om
terug aansluiting te zoeken. Maar nog steeds geen Bart, ik haalde wel
wat teams in, maar geen ploegmaat te zien. Eenmaal boven gekomen zocht
ik nog steeds mijn teammaat, ik vatte de laatste afdaling solo aan. Na
2k m downhill stond het laatste checkpoint, waar geen Bart te bespeuren
was en die ze ook niet hebben zien passeren. Er zat niets anders op dan
te wachten, de tijd ging voorbij, samen met enkele teams. Na 9 minuten
kwam Bart naar beneden gevlogen met 2 andere teams. In de afdaling voor
de laatste klim waren ze verkeerd gereden.
We legden onze
ketting op de grote molen en besloten om er nog het beste van te maken,
6km valsplat met korte klimmetjes en steile paadjes. We haalden nog een
team in en zoefden door de straten van Jaen richting finish: 14de
plaats. Eigenlijk waren we best ontgoocheld: er zat een top-8 plaats in.
Voorlopige tussenstand: 16de in het algemeen klassement. We willen onze
reisgezellen nog feliciteren, Wim Tollenaere en Patrick Wouters die
vandaag ook een zware dag hadden, maar ze hebben wel altijd top-5
gereden bij de masters 2."
In de Andalucia Bike Race hebben Hannes Genze
en Andreas Kugler hun tweede etappezege behaald. In Jaen ging het
Duits-Zwitserse duo in de 86,64 km lange vijfde en voorlaatste etappe,
met 2.741 te overwinnen hm de koninginnerit van deze editie, hun
Multivan-Merida teamgenoten Jose Antonio Hermida en Rudi Van Houts
vooraf. Door de opgave van het Portugese duo Luis Leao Pinto en Tiago
Jorge Ferreria Oliveira (Esteve) zijn Hermida en van Houts zeker van de
eindzege en schuiven Genze en Kugler op naar plaats twee.
Bram
Saeys en Bart Van Hecke blijven etappe na etappe beter voor de dag
komen legden beslag op een veertiende plaats, dit op 25 minuten van
Genze en Kugler.
vandaag
hadden we superdag maar opnieuw pech gekend op 25km voor het einde met 3
teams verkeerd gereden en 9minuten verloren dus "maar 14e" anders had
er zeker 6e of 7e plaats in gezeten vandaag. morgen een andere dag met
de laatste maar wel een kortere etappe 60km 1 lange klim en 1 lange
afdaling naar finish ps.: ondertussen wel opgeschoven naar een 16e plaats in het klassement. Bart
Bram Saeys en Bart Van Hecke eindigden vandaag (29-2) op een 16de plaats,
dit op 18:07 van de winnaars. Meteen het beste resultaat van onze
landgenoten in deze editie van de ABR. Christoph Declercq en Gert De
Roover deden niet onder legden bij de masters beslag op een dertiende
plaats. Nog in deze categorie eindigden Bart en Wim Feyaerts en Wim
Tollenaere en Patrick Wouters broederlijk naast elkaar op plaatsen 27 en
28. ( mountainbike.be)
Wat een dag, hoog tijd voor te gaan slapen maar snel nog iets posten.
Vandaag super zware dag dag de verplaatsingen, opstaan 150km rijden met
auto, super zware koers rijden en dan opnieuw 80km met auto voor hier
dan opnieuw alles uit te laden en te kuisen. Maar 16e vandaag zijn super
tevreden van resultaat want niveau is
echt hoog. Hopelijk kunnen we morgen weer koerse en zijn we niet te
vermoeid van vandaag. ps.: opnieuw gevallen dit keer niet men eigen
fout was in start door iemand voor me dit keer ligt men andere knie open
en hebben ze op de ehbo hem moeten verdoven voor de dode huid weg te
snijden dit hebben ze trouwens met die andere knie dan maar ook gedaan. Bart
Multivan Merida blijft vooralsnog de Andalucia Bike Race domineren.
Na winst van Jose Antonio Hermida en Rudi Van Houts in de proloog en de
eerste etappe ging vandaag het Duits-Zwitserse duo Hannes Genze en
Andreas Kugler met de zege aan de haal in de 75,95 km (1.946 hm) lange
derde etappe in en rond Cordoba. Hermida en Van Houts maakten het
teamsucces compleet door als tweede te finishen. Het Portugese duo Luis
Leao Pinto en Tiago Jorge Ferreria Oliveira (Esteve) eindigde na twee
tweede plaatsen als derde.
Opnieuw werd het een hard
bevochten etappe voor het Multivan-Merida duo, met enkele lekke banden.
Hoe dan ook blijven Hermida en Van Houts het algemeen klassement
aanvoeren. "Rudi en ik voelden onze opperbest. Al snel kwamen we
alleen met de vier Merida's op kop te zitten, en liepen zo verder uit op
onze Portugese collega's. Op 20 km van de finish kregen Hannes en
Andreas het moeilijk, en toen besloten we alleen door te gaan en onze
leidersplaats te verstevigen" aldus Hermida.
Op 7 km van de
finish reed Van Houts echter lek en werden de leiders opnieuw ingelopen
door hun teamgenoten. Na het nodige oponthoud konden Hermida en Van
Houts de afdaling richting finish verder zetten, tot de Nederlander op 3
km van de meet opnieuw lek reed. Ditmaal zonder verdere gevolgen
echter. Hermida en Van Houts slaagden er zelfs in om hun voorsprong op
de eerste achtervolgers verder uit te bouwen. "We zijn verheugd met
de zege van onze teamgenoten. Zelf zullen we de komende dagen alles
geven om de leidersplaats veilig te stellen", aldus nog Hermida.
Bram
Saeys en Bart Van Hecke eindigden als eerste Belgisch duo op een 19de
plaats, dit op 27:37.3 van Genze en Kugler. Christoph Declercq en Gert
De Roover legden beslag op rang negentien bij de masters. Nog in deze
categorie waren Bart en Wim Feyaerts en Wim Tollenaere en Patrick
Wouters goed voor een respectieve 20ste en 25ste plaats. We zijn
zeer tevreden van onze 19 de plaats . Tot aan de eerste post reden
we zelfs in de top 15 , maar dan moeten we stoppen om
schoenplaatje van Bram vast te zetten en hebben wel een minuut of 3
en veel plaatsen verloren. Maar blijkbaar hebben we er toch wel wat van goed
gemaakt. Op het einde had ik wel last van mijn rug door val van gisteren
en moeten vertragen in klim. In de laatste 7 dalende kilometers
hebben we de gas dan maar opnieuw open gedraaid en veel goed gemaakt.We reden
dus met dubbel gevoel over de finish; geen slecht resultaat,
maar er zat meer in" aldus Bart Van Hecke.
Bram Saeys en Bart Van Hecke goed op dreef in de ABR
Na een 31ste plaats in de proloog diende zich
in de Andalucia Bike Race vandaag de eerste marathonetappe aan. Bram
Saeys en Bart Van Hecke brachten het er niet onaardig van af en eindigde
na hun 31ste plaats in de strijd tegen het uurwerk nu op rang 27.
"Vandaag
de eerste echte marathon etappe. We moesten - vanwege de uitslag van de
proloog - starten in de 2e startbox. Op zich geen probleem, want de
eerste 4 km waren terug geneutraliseerd maar dit keer op een grote baan
naar boven. Hierdoor konden we ons goed vooraan gaan positioneren om het
veld in te duiken. De laatste afdaling van gisteren, werd vandaag onze
eerste klim.
We wisten dus welk parcours ons te wachten stond:
technisch klimmen tot aan de top. Ondanks dat we volledig in het rood
reden, zat we in een goede positie. We dachten dat het tempo wat stil
zou vallen na deze zware klim in een verschroeiend tempo. Maar dat was
buiten een duo Spanjaarden gerekend, die een strak tempo aanhielden. Na
20 km, waarvan 15 km singeltrack, de eerste bevoorrading. Hierna werd
het parcours wat breder, maar het tempo viel niet stil.
Bart en
ik hielden ons wat rustig in het groepje: in de klimmetjes konden we wat
opschuiven maar in de snelle afdalingen moest Bart zich wat inhouden
zodat ik bij kon blijven. De kilometers vorderden goed, maar het werd
wel warm. We waren blij dat Isabelle na 44 km er stond met een volle
drinkbus. De bidon was nog maar goed aangenomen of de Spanjaarden
begonnen terug a blok te koersen. Dit werkte ons wat op de zenuwen en we
besloten hierop te reageren: ik kon goed op een singeltrack naar boven
rijden en Bart kwam aansluiten in de afdaling. Door dit manoeuvre
verspeelden we minder tijd.
Op het vlakker stuk die volgde reden
we op de grote plateau en zo konden we wat teams inhalen. De off-road
werd eventjes ingeruild voor een asfalt stuk waar we goed tempo konden
maken, we voelden ons nog goed en besloten op hetzelfde elan verder te
gaan. Op de technische singeltracks konden we terug beter ons ding doen
omdat de weg voor ons vrij was. We maakten goed tempo zonder extreem
diep te gaan. Het parcours was nog steeds veeleisend en het ging op en
af. We begonnen aan de laatste lange klim en konden nog wat teams
inhalen.
Boven gekomen kwam het er op aan om geen fouten te
maken. Maar op de singeltrack ging het mis voor Bart: zijn voorwiel
raakte van het pad en hij ging hard neer, knie en gezicht open. Bart was
er van onder de indruk waardoor ik zowaar op kop moest in de afdaling.
Gelukkig konden we onze schade beperken en reden richting finish, waar
er ons nog net een team voorbij stak. Als 27ste bereikten we de finish,
maar we moesten maar 20 minuten toegeven op de winnaars".
Aangezien onze voorzitter uitzonderlijk niet fietst (Kuurne) en veel modderfokkers het mooie initiatief van Franks schoonbroer steunen kiezen we voor een plaatselijk ritje. Starten aan Kalkenkerk om half 9 Kaarten nog steeds te verkrijgen bij Frank
Na het eerste winterritje van vorige week, krijgen degene
die er niet bijwaren een tweede kans. De thermometer is de ganse week niet
boven het vriespunt gekomen, en blijft als ik opsta steken op 12 graden onder
nul. Berekoud dus, maar voor wie bang is van een beetje kou is er een goed
trucje. Zet de aflezing op Fahrenheit i.p.v. Celcius, en je komt op een goeie
10° boven nul.Veel beter. Zonder povers
komen toch 14 deelnemers opdagen voor een plaatselijk ijsritje: Rudy R, Rudy V,
Dirk DB, Frank VDS, Jo R, Thomas B, Davy P, Geert S, Cedric L, Steven DM, zelfs
Luc K heeft de schaatsen ingeruild voor de fiets, en Hans S is er na lange tijd
ook nog eens bij.Ikzelf sluit het rijtje
Modderfokkers af, en er is ook nog een gastrijder,Filip. Rudy is al een paar keer gaan verkennen, dus
we mogen ons aan t een en t ander verwachten.Richting Drabstraatje worden we gewaarschuwd voor een rotsachtig
parcours op de hardbevroren modder.Om
de grootste bonken te ontwijken, rijdt Rudy plots gewoon de beek op. Even
schrikken, maar het bolt precies stukken beter, dus volgt iedereen zijn
voorbeeld, de een al wat geruster dan de ander. We rijden-glijden verder via de
Zauwwegel richting Bontinckstraat, waar slalommen tussen de windmolens richting
industriepark in Lokeren.Daar ligt nog
ergens een grote plas die pas dichtgevroren is na de sneeuwval, en die er dus
als een spiegel bij ligt.Daar
aangekomen rijden de 2 mannen met de spijkerbanden vlotjes het ijs op. Frank
doet het iets behoedzamer, en ik volg voorzichtig in zijn spoor, gevolgd door
Geert en Cedric.Rudy is ondertussen al
eens omgekeerd om de rest aan te moedigen het ijs te betreken, maar zonder
resultaat. Wanneer hij ons opnieuw voorbijspurt, zegt hij ons dat we naar links
moeten.Een minimaal draaitje aan het
stuur is echter al teveel, en ik voel mijn wielen onder mij uitglijden.Frank begint een fractie later te slippen,
maar doordat ik van een beetje hoger val, komen we simultaan neer.Met alle moeite van de wereld krabbel ik
terug overeind, maar op de fiets raken lukt mij niet meer, dus schuifel ik
behoedzaam naar de oever, waar de rest mij staat op te wachten.Cedric is blijkbaar ook onderuit gegaan, en
Geert is zonder vallen terug aan wal geraakt. Frank sukkelt wel nog op de
fiets, en is de enige met normale banden die de overkant haalt, al gaat hij wel
nog een tweede keer onderuit.We
vervolgen richting Gratiebossen, en nemen hier en daar nog een paar vijverkes
mee.Voor de finale gaan we naar
Overmere-Donk, waar we ons hartje eens kunnen ophalen voor een ritje van enkele
kilometer op het ijs.Onze aanwezigheid
gaat niet onopgemerkt voorbij, want links en rechts horen we mensen zeggen
kijk hier, de Modderfokkers.En het is
nu niet dat wij ijdel zijn, maar het doet toch iets als je een kleine jongen
aan zijn papa hoort vragen, als ik groot ben, mag ik dan ook Modderfokker
worden?Waarschijnlijk had da gastje
dan Dirk nog niet zien passeren, want die zat met een ferm ei op.Volgens Geert was zijn zadel zelfs een paar
centimeter versmald van zodanig met zijn billen te nijpen.En als het dan een beetje glad was, waggelde
hij als een pinguïn over het ijs.Toch
is het Frank die nog een derde keer onderuit gaat.Den laatsten duik voor den dag is er eentje
van Rudy V diemet zijn spijkerbanden in
een diepe zeppe sukkelt en onderuit gaat.Cedric kan hem niet meer ontwijken, en Geert gaat er bovenop.We komen aan in De Beize met zon 45Km op de
teller na wat voor mij een van de mooiste, en zeker een van de leutigste ritjes
van van de voorbije jaren was.
Wie in de late namiddag eens een kijkje gaat nemen op het donkmeer
ziet al vlug een zeer behendige snelschaatser aan het werk. Zijn blauwwitte modderfokkertrui
valt goed op.
Luc kan schaatsen als de beste en overweegt om zaterdag
deel te nemen aan de driestedentocht !
Eindelijk nog eens een echt winterritje, al valt de
temperatuur nog redelijk mee.Slechts
6.5°, toch zon kleine 10 graden warmer (minder koud) dan gisteren, want dan
klokte mijn thermometerke af op 15.7°.Het laagje sneeuw van vrijdagavond is dan ook nog niet verdwenen, dus
kunnen we op slipstage.Ik sta net klaar
om te vertrekken naar het kerkplein als ik een SMS-ken krijg van grote broer
dat wegens weersomstandigheden, de geplande rit naar Hamme Zochte, vervangen
wordt door een plaatselijk ritje, vertrek om 9u.Een half uur te vroeg klaar dus.Ik besluit toch maar ineens te vertrekken,
misschien zijn er nog een paar die het berichtje aan beetje laat ontvangen
hebben, en het duurt toch een klein half uurke om alles terug uit, en dan
opnieuw aan te spelen.Blijkbaar was de
rest wel goed geïnformeerd, want er staat nog niemand te wachten in de
maagdelijke sneeuw.Dan maar terug naar
huis om toch maar mijn spatbordje te monteren, en weer naar Kalkendorp.Nu wel in gezelschap van Steven DM, Jan W en
Tom VDB.Even later komen Frank VdS,
Dirk H, Rudy V, Cedric L en Rudy R aangegleden, en kunnen we met zn negenen
van start.We rijden een licht aangepaste
versie van onze rit Heiende-Gratiebossen.Rudy heeft blijkbaar een soort van sneeuw-detector, want daar waar het
kan, loodst hij ons langs niet-bestrooide wegen, kwestie van zijn spijkerbanden
eens goed te kunnen testen.Den andere
Rudy heeft er ook zo een paar( boys and their toys ), en wij, sukkelaars,
moeten het met gewone bandekes stellen, zelfs geen sneeuwkettingen. Toch houden
wij ons goed rechtop, zelfs wanneer we ergens in de Gratiebossen in Berlare er
een alternatief stukske bijnemen over een dichtgevroren vijver.Net als we beginnen geloven dat ondanks de
gladde wegen niemand zal vallen, valt Jan plat.Eens de band hersteld, rijden we verder via
de Scheve Villa richting Overmere-donk.Er zijn blijkbaar nog mannen met plannen.Na een volgend oponthoud door een lekke band
van Steven, rijden we over het brugje richting Eendenkooi.Na een licht aarzeling gaan we toch een voor
een het ijs op, de een al wat geruster dan de andere.Ergens halfweg onze ijsrit komen we Luk K
tegen.Weliswaar zonder velo, maar met
een paar schaatsen onder de voeten.Ook
een manier om niet plat te vallen.Bij
het verlaten van het ijs ter hoogte van de festivalhall, botsen we toevallig op
een druppelkot waar we getrakteerd worden op een aperitiefke.We verzamelen nog even op den Donk voor de
verplichtte groepsfoto, waar Jan erin slaagt alsnog te vallen ( niet plat deze
keer, maar op zijn ).Mocht het zijn
dat Rudy V en Tom VDB niet op de foto staan, komt dit doordat ze na een licht
krakje van het ijs al richting oever gespurt waren.
Trage weg aan de Scheve Villa van Berlare is opnieuw vlot toegankelijk
Uit ' regionaal landschap - Schelde en Durme ' ingezonden door Mario
De gemeente Berlare, het Regionaal
Landschap en de lokale bevolking van Berlare
hebben onlangs een trage
wegenplan opgemaakt voor Berlare.
Hierin staan adviezen voor het heropenen,
herstellen en onderhouden van trage wegen
zoals kerk- en landbouwwegels, bos-
en dijkpaden en veldwegen. Belangrijk is dat
de voetweg tussen (een zijwegje
van) de Turfputstraat en de Donklaan in
Berlare hersteld wordt. Fietsers
en voetgangers gebruiken deze voetweg. Onder
andere voor de leden van Chiro
Sint-Jan-Berchmans, gehuisvest in de
beroemde Scheve Villa, vormt deze trage weg
een veilige en aangename route van
en naar hun lokaal. Door de slechte staat
was deze weg tijdens de natte wintermaanden
moeilijk toegankelijk voor fietsers,
waardoor die vaak toch langs drukke straten
moesten rijden.
Het herstel van deze trage weg is achter de
rug. De werken werden gefinancierd met
projectmiddelen van het Europees
Landbouwfonds voor Plattelandsontwikkeling
en cofinanciering van de gemeente Berlare en
het Regionaal Landschap. Om het
landschappelijk karakter van de weg te
behouden, kozen we voor een twee-sporenpad.
Nu is de centrale strook nog een gewone
aardestrook. Maar eenmaal de lente terug in
het land is zal de strook gauw groen
kleuren!
Op donderdag 9 februari vanaf 19u kunnen alle geïnteresseerde dames bij Rudy en Nadine terecht om de juiste fietskledij te passen. Op de nieuwjaarsreceptie was er uitsluitend herenkledij aanwezig vandaar deze tweede oproep. -korte, lange of 3/4 de broek -shirt zonder,met korte of lange mouwen -windstopper -windstopper zonder mouwen
maandagavond 23/1/2012 19u15 afgesproken in Kalken city met 11 dames en Renske(!) Eerste probleem : Rita had de zin wiel en bandenafnemers verkeerd geïnterpreteerd en had het wiel thuis gelaten. Met de fietsenopslagplaats van de familie Neus in de buurt was dit tekort snel opgelost. De verdeling over de autos gaf ook wat aanleiding tot discussie: wie blijft plakken en wie komt rechtstreeks naar huis Na wat rondtoeren in de buurt van de topsporthal konden we ons stipt om 20u installeren in de cafetaria van het Wielercentrum Eddy Merckx met fantastisch zicht op de piste. Den Eddy was er niet maar Etienne keek vanachter een glazen lijstje toe. Na een verwelkoming mochten we er onmiddellijk invliegen: elke deelnemer werd aan het werk gezet met zijn eigen wiel! Precieze details ga ik hier niet opsommen want door het nemen van de fotos is mij de technische kant van de zaak volledig ontgaan! Ik zag Ann en Rita zelfzeker beginnen, Christine de kat uit de boom kijken. Voor Christelle ging het niet rap genoeg en Kristien wou met alle plezier haar wiel afgeven ter demonstratie. Renske, stil op de achtergrond, was steeds als eerste klaar. Veerle zag in de bandenknecht gelijkenis met dagelijkse werkinstrumenten. Karine en Carla hadden wat klachten over het wiel dat ze meekregen van thuis. Nancy noteerde flink alles op een papiertje en Machteld wist met haar Biegenaats iedereen aan het lachen te krijgen en ik .. moest fotos trekken. In een 2 uur durende sessie leerden we een band vervangen , de fiets terug monteren ( ja , ook het achterwiel ) en kregen we deskundige uitleg over versnelling bijregelen, fietsonderhoud, keuze van het zadel en nog veel meer. In een zin: interessant maar veel te kort! Bedankt aan Wielerbond Vlaanderen en de lesgeefster Isabelle (een kei in haar vak)
Beste Modderfokkers, Dit jaar krijg ik een nieuwe voordeur (50 jaar) en om dit te bezegelen heb ik me ingeschreven voor de "Halve Triathlon van Damme". Wat is de opdracht; 2 km zwemmen, 92 km fietsen en 20 km lopen. Dit alles in het pittoreske kader van Damme. Alles concentreert zich in en rond de Damse vaart. Datum van de wedstrijd: 11/07/2012. Alle steunbetuigingen zijn meer dan welkom! Sportieve groeten! Geert Noë
Klokslag 8 uur aan de kerk in Kalken, was me da verschieten niemand op de plaats van afspraak. Na 2 minuten kwam Dirk DB en nog wa later kwam ook Rudy V zijnen auto op het kerkplein, maar gene Rudy of Nadine, wel Cedric die den auto mocht gebruiken. Rudy was wa moekes. Als dan ook nog Rudy R aankomt zijn we , spijtig genoeg, voltallig. In Oostmalle wa zoeken naar parking en dan vlug inschrijven, vlug!!! aanschuiven ja maar da ging nog redelijk vlot. En dan op weg voor een ritje door een prachtige omgeving. Ik had voorgenomen om op het middenblad te rijden waardoor ik wa omwentelingen kon maken, ik zeg da domweg tegen Rudy en die trekt door waardoor ik serieus mocht bijtrappen. Al snel zaten we in de bossen en was het genieten van single tracks, kombochten en kleine heuveltjes. Na een tijdje kwamen we samen met een groepje dat hetzelfde tempo reed en bleven we maar samen rijden met hen. Aan de bevoorrading was er veel volk en was het aanschuiven om een banaan en cake. Toch maar in eigen zakken zitten en eigen koeken opeten en wa drinken. Da begint meer en meer een probleem te worden dat er veel volk is op TT. Zit de MTB in nen "boom" of zit het mooie weer er voor iets tussen. Na de bevoorrading konden we verder genieten van de prachtige omgeving. Op de terugweg hadden we wel nog een lang stuk weg waar we het tempo konden opdrijven waardoor we een mooi gemiddelde hadden van 27 km/u. Na de rit alles inladen en terug naar Kalken waar we de anderen in de Beize ontmoetten. OK het is een verre verplaatsing voor 45 km maar de omgeving maakt het zeker de moeite waard. Geen konijnen enkel nen haas in de kalkense velden gezien toen we terugkeerden. Jan was op de terugweg van Waasmunster en bracht een bezoekje aan de windmolens langs den E17( voor de ouderen den E3) Frank
Plaatselijke rit, ook wegens onze jaarlijkse receptie achteraf.
We verzamelen met 10 aan de kerk: Jan W, Geert S, Stefan I, Luc K, Dirk DB, Kenneth die ook nog 3 nieuwe gezichten, voor mij althans, heeft meegebracht o.a ene Timmy en ikzelf.
Eén van de weinige keren dat Rudy R forfait geeft, en ik mag kiezen waar naartoe te rijden. Als ik mag kiezen en met al de modder die er nu te vinden is, ja je raadt het al den bos aan Sidmar.
Bij de start proberen we toch het Drapstraatje, niet zo evident met de werkzaamheden van de nieuwe industrie of KMO zone. Om terug op het vertrouwde wegeltje te komen moeten we over een diepe zeppe. Ik probeer voorzichtig met mijn voorwiel, maar dat zakt er direct voor den helft in, ook mijn linker voet raakt vast in het drijfzand. En tan, ge kunt ne meer veur of achteruit. Met wat hulp van de anderen kom ik er toch terug uit. Nog een geluk of kstonne doir nog. En dan langs de vertrouwde wegels en slagen naar Wachtebeke, het domein is afgesloten, misschien wel best want het zou daar niet zo goed geweest zijn. Tes precies of we zijme schou van de more. We proberen de ganse groep wat vertier op maat te geven, maar voor de twee nieuwe waarvan ik zelfs de naam niet ken, gaat het allemaal wat te rap en zij haken af. Sorry mannen, maar met een beetje oefenen komt het wel goed.
Als het tegenwind is ( bijna de ganse heenrit) hoor ik eigenlijk geen protest dak voorop rij.
Op het stuk voor de Moervaart rijdt Dirk naast mij, dan gaat het altijd wat rapper en het wordt heel stil in het busje. Dirk, zijn hartslagmeter geeft dan ook 176 aan. Net over de oude treinroute houden we even halt om de regenvestjes uit te doen, of peisde dant niet geregend hé.
In de beruchte bos valt het goed mee wat de modder betreft. Juist enkele omgewaaide bomen. Toch laten we een stukje dat nogal vlug onder water staat opzij liggen.
Kort na den bos passeren we een tent waar een buurtreceptie plaats vindt. Het is Geert die reageert op de uitnodiging van de plaatselijke vedetten om enen te drinken. We nuttigen er twee jeneverkens aan democratische prijzen. Toch wil de sponsors Geert en Jan bedanken, die de braspartij betaalden.
De jenever werkt en Jan, Dirk, Stefan en Geert gaan wild te keer in het kleine bosje. De druppels werken ook op het geheugen, waar we misschien al 10 keer rechts afslaan gaat Geert links (het kan ook een manier zijn om van de kop af te komen).
Naar de zwemkom toe rijden Dirk en Jan op kop aja tis meewind, zegt Dirk. Na enkele km (doortrekken) zijn de druppels dan toch uitgewerkt, en laten ze zich zakken. Wat dacht ge tegenwind en wie komt er op kop .het duurt niet lang of we kunnen ook profiteren van de wind in de rug. Vergezeld door Luc rijden we nen goeie tert aan. Na enige tijd moeten we de cruisecontrole wat lager instellen want onze twee baanspecialisten Kenneth en Timmy hebben te veel kracht verspeeld in het bos.
Aan de brug aan de autostrade valt de meute uit elkaar. Dirk en Geert gaan richting Brugstraat, ik ben thuis en Kennth en Timmy blijven achter. Kenneth bezorgt zijn vriend nog de laatste sacramenten, want bij Timmy is het bobijntje volledig op en de rit is afgelopen.
Vlug een douchken en de nieuwjaarsreceptie bij Axel kan beginnen.
Er is geen gebrek aan volk, hapjes en drank zelfs nen serieuzen speech van de voorzitter.
25-06-2012, 00:00
Geschreven door 
