Bij aankomst
op tou kerkhof, zoals Rudy R het noemt, staan Tom en Kenneth al te wachten. Na
mij komen Mario en vervolgens Yvan ook toe, het lijkt wel een Olympia-rit te
worden. Maar dan komt Danny toe en van zijnen velo kunt ge amper zien welk merk
dant is, hij is waarschijnlijk van de jaar nog niet gekuist.
Stefan en Luc
arriveren ook er zijn dus velos van alle merken.
We starten
met de groep voor de grote prijs Mario, hij heeft zijnen GPS mee maar kent de
rit eigenlijk al van buiten.
Er worden in
het begin wel wat grapjes gemaakt over de zogenaamde nieuwe wegels, maar
naarmate de rit verloopt worden vele, voor de meeste, onbekende wegels bloot
gelegd.
Mij
achterwiel kraakt dat het een plezier is, wel handig als je achterblijft in de
mist die er hangt, ze vinden je altijd terug. Waarschijnlijk zijn de meeste
billekes vergruisd en als dat ene goe dat er nog inzit passeert dan kraakt het.
De rit gaat
van t een wegelken in t ander. Buiten de vele putten, echt prachtig. t Is
dan ook in ene van die putten dat Stefan nen stuik zet. Zonder al te veel erg.
Nog meer pech
voor Stefan want wat verder valt hij plat en bij nader inzien is er ook nog nen
rayon af. Tijdens het herstellen schrikt Stefan nog efkens als ik hem zeg dak
op zijnen bril heb getorten. Gelukkig wast maar een grapje.
Yvan geeft
ook veel om zijn collega modderfokkers, hij voelt zelfs aan een weide
afsluiting of er genen ellentriek op zit, zodat iedereen met een gerust hart
het wegeltje kan passeren.
Mario moet
natuurlijk veel kop doen, want ja hij moet de weg tonen. Maar eigenlijk is het
een ideaal tempo, en als het moet wordt er gewacht op achterblijvers.
Zelfs Tom
flitst af en toe naar voren, zijnen velo is precies goe in orde gezet.
Het ritje van
ongeveer 50 km
wordt afgesloten met een sprintje, gemakkelijk gewonnen door Luc.
In de Beize
zitten André en Frank al uit te blazen van het parkoer in Overmere. Even later
komen Dirk en Pascal ook toe, die hebben er nog een toertje bijgedaan. Er is veel
belangstelling voor de nieuwe fiets van Pascal. Jaja ook nen Olympia. Enkel de
batterijen van de ingebouwde motor moeten nog geplaatst worden.
Ook de dames,
Linda, Machteld en Annemie arriveren op tijd om van de toastjes van café de
schommel (beize in t dialect) te genieten.(Nancy was rechtstreeks naar huis
gereden)
Het zware
geschut van de modderfokkers was afgereisd naar Kalmthout en zijn dan ook later
toegekomen, verslaggever van dienst was toen al riebe de bie.
Het ritje
biedt in ieder geval inspiratie voor onze georganiseerde rit.
Rudy DC
|
