Verhalen (4) : Weesmeisjes met een roeping - slot.
****************************************
Het besluit van zuster B. stond nu wel vast. Een schuldgevoel had zich van haar meester gemaakt.
Had ze maar vroeger gereageerd, dan was dit allemaal niet voorgevallen met S. De eer van het klooster
had ze op de eerste plaats gesteld, bang als ze was voor de schande die zou gesproken worden over 
de kloostergemeenschap. Maar het verhaal dat het jonge weesmeisje haar verteld had nam alle twijfel
weg. Een meisje van 16, dat gekozen had voor het kloosterleven, werd door haar overste en de slaafse 
adjuncte vernederd en misbruikt. Nee, zoiets kon ze onmogelijk ongemoeid laten. Ze moest handelen 
en wel zo snel mogelijk, maar hoe ?
...
Zuster B. was maar al te goed op de hoogte van het reilen en zeilen in het klooster. De volgende dag maakte ze 
gebruik van een korte afwezigheid van ma mère om ongezien haar kamer te doorzoeken. Het meisje 
had haar de nodige aanwijzingen gegeven, zodat ze niet te veel tijd zou verliezen, want ook zuster L.
kon elk moment de kamer binnenkomen. In het grote heiligenbeeld vond ze vrij vlug een pak met foto's 
en illustraties allerhande. Ze nam een klein stapeltje en verborg alles onder haar kledij. De beschrijving die S. haar gegeven 
had klopte. Dat waren zonder twijfel de foto's die ze het meisje onder de neus hadden geduwd. Ze zouden misschien nog van pas kunnen komen wanneer "de bom was gebarsten". Nu zou het, 
hoopte ze toch, niet direct opvallen dat er enkele verdwenen waren. Zomaar direct naar de rijkswacht
gaan, dat durfde ze niet ... en het zou trouwens ook direct opvallen dat ze iets in het schild voerde.
Zuster B. had besloten een naamloze brief te sturen naar het parket van D. 
...
Enkele dagen nadien ging de bal definitief aan het rollen. De rijkswacht kreeg de opdracht zo bescheiden
mogelijk na te gaan in hoeverre dit schrijven overeenstemde met de werkelijkheid. 
Maar door de aanwezigheid van de gendarmes alleen al was de kloostergemeenschap meteen in rep en 
roer. 
...
Na enkele dagen aan een stuk verhoren te hebben afgenomen en nog wat meer vertrouwelijke informatie 
te hebben ontvangen van zuster B., konden we aan de Procureur des Konings bevestigen dat de 
beschuldigingen klopten, dat de feiten zich wel degelijk hadden voorgedaan zoals ze in de anonieme brief 
uitvoerig beschreven werden. 
...
De minderjarige novice S. diende het verhaal dat ze aan zuster B. verteld had te bevestigen. Gemakkelijk 
ging dat niet, maar in het bijzijn van zuster B. lukte het haar alles nog eens in detail aan de gendarmes te 
vertellen en ondertekende ze haar verklaring.
Toen was het de beurt aan ma mère, maar die bleef haar onschuld volhouden. Ze had wel door wie de zaak 
uiteindelijk openbaar had gemaakt. Het weesmeisje zelf zou het nooit aangedurfd hebben. Maar zuster B. ... !
Het was echter wachten op een bevel tot "huiszoeking". Ma mère moet dat maar al te goed geweten hebben,
want bij de "huiszoeking" stelden de onderzoekers vast dat alle foto's verdwenen waren. De twee 
"hoofdrolspeelsters" hoopten zich nog uit de slag te kunnen trekken en hadden het pak met de foto's en de 
illustraties gewoon verbrand. Geen bewijzen meer. Zuster B. was hen echter te vlug af geweest en de 
verklaringen van het meisje en die van zuster B. waren vernietigend voor moeder overste en haar adjuncte.
 Het feit dat het om een
 minderjarige ging zou hen zuur opbreken. Alhoewel ... de gerechtelijke straffen werden overgenomen 
door het bisdom. Maatregelen van inwendige orde werden genomen (NB. : Vandaag weten we maar al te goed 
wat die maatregelen van inwendige orde inhouden !). 
Enige tijd nadien vernamen we dat zuster B. het kloosterleven definitief vaarwel had gezegd. Als juffrouw D. was ze opnieuw het gewone burgerleven ingestapt.
De weesmeisjes werden overgeplaatst naar een andere kloostergemeenschap. Van hen hebben we nooit meer iets 
gehoord. 
En ma mère ? Haar strafmaat bestond er in dat ze werd overgeplaatst ... om te gaan werken in een kliniek ! 
Adjuncte zuster L, die werd naar een afgelegen landelijk klooster gestuurd !  Tot zover de "strenge"
maatregelen van inwendige orde, getroffen door het bisdom. 
PS. : Weinig van deze walgelijke feiten zal toen de buitenwereld bereikt hebben. De mensen wisten wel dat 
er iets gebeurd was, maar het bleef bij gissen hier en daar. 


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++